3)e yj2Adóch&(2ouft<x
FEUILLETON.
HAAR MOEDERS
EVENBEELD
Naar het Engelsch van
LOUIS TRACY.
(Nadruk yerboden).
I 49)
XX VN.
In het hol van den leeuw.
„Het plan staat me niet aan", mopperde
Fowle, terwijl hij zijn glas whiskey op
lichtte en een steelschen blik op Veles
wierp, op het moment dat diens dwingen
de oogen even afgewend waren.
„Of het je aanstaat af niet", was het
korzelige antwoord, „als ik tot aan mijn
nek in deze geschiedenis zit, zit jij er tot
over je ooren in! Je zit in het schuitje en
moet meevaren, of je wilt of niet. De po
litie kent jeze heeft je een keer in
haar klauwen gehad en je gewaarschuwd
dat meisje met rust te laten. Als ik in den
beklaagdenbank terecht komt, zul je er niet
aan ontsnappen en ik ben er niet de man
naar om één woord te zeggen, dat je hel
pen kan."
„Je hebt goed praten", verweerde de an
der zich. „Voor wat nu gebeurt kunnen ze
ons ten «lotte niets maken. Het meisje is
bij haar tar»e en die H haar wettige voog
des. Maar een schijnhuwelijk, en dat nog
wel met een minderjarige.... dat betee-
kent dwangarbeid als je gesnapt wordt."
„Wie heeft je gezegd, dat een schijnhu
welijk de bedoeling is?"
„Jij of ik moet je heelemaal verkeerd
begrepen hebben."
Veles keek hem aan of hij zijn plannen
met de vuist in Fowle's hersens wilde ha
meren. Maar hij hield zich in. Er stond
te veel op het spel om door toe te gev
aan zijn woede de prachtige kansen van 't
oogenblik te bederven. Hij was het zwer
versbestaan moede. En nu had zich plot
seling de mogelijkheid voor hem opend
om zijn illusies van weelde en een gemak
kelijk leven in vervulling te zien g-an. Hij
was naar Engeland teruggekomen om een
voorraad conta-+cn uU William
Meiklejohn te persen en dan weer naar de
rimboe weer te keeren. Maar een samen
loop van gelukk:«e omstandigheder deed
aan zijn horizon het vooruiteicht opdoe
men om een fortuin te verdienen, maar het
gezicht en de gestalte van Winifrever
rezen, als een spookbeeld van andere
zijde van het graf, op zijn weg naar rijk
dom.
En dat spookbeeld moest verdwijnen. Het
koste wat het wilde! Dus drong hij zijn er
gernis terug en schoof de karaf whiskey
tusschen zich en zijn norschen metgezel.
Ze zaten in de Hall van Moore-House,
omstreeks den tijd dat Carshaw en de
recherche-inspecteur hun afmattende jacht
door Uxbridge onderbraken in het kleine
restaurant, waar het aardige dienstertje
hen onverwacht op het goede spoor zou
brengen.
„Luister nu eens goed, Fowle", hernam
Veles, zich dwingend tot een soort rauwe
gemoedelijkheid. „Laten we de feiten eens
nauwkeurig bekijken. Je bent stapeldol op
het meisje, nietwaar?" Fowle knikte. De
schittering in zijn oogen was al voldoende
antwoord. „Mooi zoo! Verder ben je maat
schappelijk gesproken onmogelijk,."
„Hoor eens even...:"
„Het is onzin er doekjes om te winden,
vriendlief. De firma waar je in dienst was,
heeft je er uit gesmeten. Je hebt herrie
met de politie gehad. Je hebt, vermomd
als een geestelijke, leugens rondverteld om
te beletten dat Winifred een nieuwe be
trekking kreeg. Er is alle kans, dat dat
in de gaten loopt! En gesteld al dat je er
in slaagde een baantje te krijgen, zou je
tevreden zijn met, - laten we zeggen een
goed kantoorbedienden-salaris, na weken
lang als grandseigneur te hebben ge
leefd?"
„Dat kunnen wé ér ^buiten laten." Fow
le maakte een afwerende beweging met
zijn piip. „Goed. Maar het zou je toch ze
ker niet onverschillig zijn dien mijnheer
Carshaw een hak te zetten?"
„Dien ellendeling, dien hond.
De gedachte aan zijn mededinger ontke
tende een toomelooze drift in Fowle.
„Zie je, daar heb je het al?" ging Veles
op overredenden toon voort. „En nog
wring je je als een aal, nu ik je het meis
je aanbied, een vorstelijk-betaalde betrek
king en de slimste wraak op Carshaw die
je je denken kunt.".
„Alles goed en wil, maar het risico, ke
rel, het verduivelde risico
„Dat is nu' juist het punt waarover ik
het niet met je eens ben. Je gaat weg met
haar en haar vader
„Vader. Je bent immers haar vader
niet."
„Jij moest de eerste zijn om dat te ge-
looven. Haar tante zal er een eed op doen
voor welken rechter je maar wilt. En
eenmaal buiten Engeland zal ze maar al
te blij zijn om te kunnen genieten van de
bescherming die het huwelijk biedt. Waar
ben je nu eigenlijk bang voor?"
„Je had het er over om een anderen vent
in den arm te nemen, die net moest doen
of hij ons trouwde."
„Dat is alleen maar een onvermijdelijke
comedie voor direct gebruik. We kunnen
haar nu eenmaal niet dagenlang in een
soort van verdooving en machteloosheid
houden. Maar als ze in gezelschap van
haar toegewijden vader en liefhebbenden
echtgenoot is, wat kan ze dan beginnen?
Wie zal haar gelooven? Laat het maar aan
mij over om de geschikte kerels aan boord
te hebben! Ze zullen haar vierkant uit
lachen als ze wat te beweren heeft. En
tegen dat we de Westkust bereikt hebben
zal ze den hemel danken, dat ze getrouwd
is. Dan maken we haar wijs, dat de hu
welijkssluiting met het oog op de wetten
van de kolonie nog eens moet worden her
haald; dat gebeurt en klaar is kees. Geen
speld kan er tusschen."
*,Ik geloof er niets van dat het zoo van
een leien dakje zal gaan als jij het je
voorstelt."
„Ik zou het er toch maar op wagen",
moedigde Veles aan. „Gesteld dat er met
het meisje niets te beginnen valt, wat ik
overigens absoluut niet geloof, dan heb
je toch in elk geval een prachtige reis van
'n paar maanden en je toekomst schitte
rend verzekerd. Want ik zal je heusch niet
met leege handen laten gaan, als het ver
keerd uitpakt."
Veles zag dat Fowle weifelde en een dui-
velsche grijns trok over zijn gezicht. Hij
had wel geweten wat voor vleesch hij in
de kuip had.
„Je hoeft niet op het moment te deci-
deeren", verklaarde hij tegemoetkomend.
En daarop ernstig en nadrukkelijk: „Maar
als je eenmaal je besluit hebt genomen,
wordt er niet meer teruggekrabbeld, ver
sta je? Dus vertel me strak maar wat je
wilt, doen wat ik je voorstel, of vannacht
nog uitknijpen. Dan zal ik je vijf pond
geven om opnieuw te beginnen, maar
daarna hoef je me ook niet meer onder
de oogen te komen."
„Ik zal het doen", zei Fowle met vaste
stem en met een handdruk bekrachtigden
zij de overeenkomst.
Het lag niet in Winifred's aard, om lang
te volharden in mokkend, stroef verzet te
gen een medemensch, wi.e het ook mocht
zijn; haar aangeboren zonnige vriendelijk
heid .won het te spoedig van haar boos
heid of verontwaardiging.
En zoo beantwoordde ze Rachel Craik's
kwaadaardige spionnage en Greyfoot's prik
kelbaar humeuh met een kalme opgewekt
heid, waaraan haar zoogenaamde tante
zich doodergerde, terwijl de grimmigheid
van den cipier er op den duur door ver
zachtte.
(Wordt vervolgd).
De toss voor den wedstrijd Nederland Dene
marken. Van Heel (links) en de aanvoerder
der Denen, kijken met spanning toe hoe het
geldstuk zal vallen
Een aardige scène uit het programma van .De Blauwe Vogel", welk ge- Leo Halle verdedigde zijn doel op meesterlijke wijze, en maakte geen enkele tout,
zeischap hedenavond te den Haag optreedt Tijdens een der gevaarlijke situaties voor het Hollandsche doel
Een kijkje op de geheel bezette tribunes van hel Olympisch stadion
te Amsterdam tijdens den interland-wedstrijd NeJerland Denemarken
De Deensche doelverdediger Jensen, Even uitrusten tijdens de militaire
die talrijke prachtige safes verrichtte manoeuvres der Engelsche troepen in
in actie tijdens een der gevaarlijke Hampshire
Hollandsche aanvallen
