De brand van de „Ausonia"
De brand van het Italiaansche mailschip .Ausonia" in de haven
van Alexandria - Engelsche oorlogsschepen, welke zich in
de nabijheid bevonden, snelden ter hulp, zoodat de opvarenden
gered konden worden
De negende partij
om het wereld-
schaakkampioen
schap tusschen dr.
Euwe en dr Alje-
chin is Dinsdag
avond in het meis
jeslyceum te Am
sterdam gespeeld
De dierentuin te Whipsnade is drie jonge tijgers
rijker geworden. Het negen weken oude drietal
Engelsche cadetten brachten op .Trafalgar-dag" namens
officieren en bemanning van H. M. S. .Victory" een krans
naar het Nelson-monument
De vijfde overspanning voor de nieuwe verkeersbrug over het Hollandsch
Diep aan den Moerdijk is Dinsdag van Dordrecht naar de plaats van be
stemming gebracht en op de pijlers geplaatst
Op het Domplein te St Pölten Is in tegenwoordigheid van de leden der
Oostenrijksche regeering het monument voor wijlen dr. Dollfuss onthuld.
Een overzicht van de plechtigheid
FEUILLETON.
HAAR MOEDERS
EVENBEELD
Naar het Engelsch van
LOUIS TRACY.
(Nadruk verboden).
40)
Vóór hij zich aan verdere nasporingen
kon wijden, moest hij zijn moeder naar het
advocatenkantoor vergezellen. Het gesprek
met den familie-adviseur had echter niet
zoo'n bevredigend verloop als ze zich had
voorgesteld en ze kwam in tranen van de
conferentie terug; Mr. Sidgwick verklaarde
volkomen accoord te gaan met plannen die
haar zoon haar den vorigen avond had uit
eengezet en ried haar met den meesten
nadruk er zich bij neer te leggen. Het was
werkelijk het eenige middel om erger te
voorkomen.
„Sir Reginald blijkt van hetzelfde hout
gesneden als zijn vader en verstand en
doortastendheid te bezitten", verklaarde
de rechtsgeleerde. En troostend voegde hij
er bij: „Over een poosje zult u zelf gaan
inzien, dat hij juist handelt."
„Tejjen dien tijd zal ik dood zijn", viel
de gekwelde vrouw moedeloos uit.
Mr. Sidgwick hief kwasi-smeekend de
handen t-p.
„Maar mijn lieve lady Carshaw, u bent
warempel tien jaar jonger dan ik! Het is
wel niet beleefd om op den leeftijd van
een dame te zinspelen, maar ik ben ge-
ex cuseerd; ik weet het ambtshalve. En
dacht u nu heusch, dat u zich niet door
die paar jaar van een eenvoudige levens
peil zoudt heenslaan? Geen sprake van.
ik zeg u nog eens: over een poosje zult u
het besluit van uw zoon zegenen."
Sir Reginald ging vervolgens een bezoek
brengen aan lady Helen Tower. Ze was
nerveus-opgewonden; in een briefje had hij
haar om een tête-a-tête gevraagd.
Maar zijn eerste woorden beteekenden al
een bitter ontgoocheling.
„Waar zit Meiklejohp?" vroeg hij
bruusk.
„Bedoel je het parlementslid voor
Loamshire?"
„Ja, de man die met jou samenspande om
mijn aanstaande vrouw te ontvoeren."
„Maar Reginald, hoe durf je
„Ga alsjeblieft zitten, Helen en blaas
niet zoo hoog van den toren. Of geef je er
misschien de voorkeur aan dat Lord Ro
nald bij dit onderhoud tegenwoordig is?"
„Wat een toon, Reginald.... tegen
mij
Ze had een kleur als een pioenroos, van
verbluftheid en verontwaardiging. Maar ze
voldeed toch aan zijn verzoek.... het ver
zoek dat veel vein een commando had
en zonk in een fauteuil.
„Dat is verstandig van je, Helen; het is
inderdaad beter dat Tower hier niet bij is.
Hij zou een onpleizieriger douche krijgen
dan die plons in de Theems kan zijn ge
weest. Dus ik herhaal, waar zit Meikle-
john? En waarom heeft hij met jou en mijn
moeder geintrigeerd om Winigred Bartlett
te laten verdwijnen?"
„Ikik weet het niet,"
Hij negeerde haar ontkenning.
„Er moet natuurlijk een motief zijn ge
weest."
„Je spreekt in raadselen, Reginald. Door
jou heb ik van het bestaan van het meisje
gehoord; ik heb het kind nog nooit in mijn
leven gezien. Als je moeder zich met het
geval bemoeid heeft, was het voor jouw
bestwil.
Een cynische glimlach speelde om zijn
mond. De koude blik sneed Helen Tower
door de ziel; haar vrouwelijke intuitie zei
haar, dat hij niet alléén volkomen opging
in een andere vrouw, maar dat zij het laat
ste restje van zijn sympathie had ver
speeld. En in haar wuift hart was altijd
een warm hoekje voor haar „eerste liefde"
gebleven.
„Wat voor macht heeft Meiklejohn over
je, dat hij je naar zijn hand kan zetten?"
ging Sir Reginald onbarmhartig voort.
„Jeje hebt het recht niet om op die
manier tegen me te spreken", protesteerde
ze met geveinsde snikken.
„Er bestaat een of andere duistere sa
menspanning", hield de jongeman op koe
len toon vol, „en ik zal ontdekken wat hier
voor gemeenheid achter steekt. Mijn moe
der was alleen maar jullie werktuig. Wat
jou betreft, Helen, van jou was het mis
schien alleen maar jalouzie, gekreukte
ijdelheid, maar Meiklejohn, die uitgestre
ken brave-Hendrik, voert iets anders in zijn
schild. Wat? Dat is het punt waar het
heele mysterie om draait. Er wordt beweerd
dat je man dien avond in het water ge
trokken is, omdat ze hem voor Meikle
john aanzagen. Zijn aanvaller is bekend
als Veles. Vel es was een relatie van Rachel
Craik, Winifred's zoogenaamde tante. Dat
zijn de gegevens, waarvan ik moet uitgaan
bij mijn onderzoek. Kim je me er iets na
ders van vertellen?"
„Geen syllabe."
„Dan zal ik een beroep moeten doen op
Lord Ronald".
„Ga gerust je gang. Hij weet er even
weinig van als ik."
Sir Reginald dacht even na. Haar laatste
woorden maakten een onmiskenbaren in
druk van oprechtheid.
„Ik wil aannemen dat je de waarheid
spreekt", zei hij toen, kortaf.
„Vind je het mannelijk om mij onder
mijn eigen dak te komen beleedigen?"
„Vind je het vrouwelijk om je hand te
leenen voor dat laaghartige complot tegen
een onschuldig jong meisje? Ik zal niemand
entzien, Helen.laat ik je intijds waar
schuwen. Dus als je me kunt helpen, doe
het dan."
Zonder afscheidsgroet liep hij de kamer
uit. Lady Helen beet zioh op de lippen en
balde de vuisten.... ze was woedend....
deze vijandigheid was wel het laatste wat
ze van haar ouden aanbidder verwacht
had.
Toen ze een beetje tot kalmte kwam, liep
ze naar haar schrijfbureau, ontsloot een
lade en haalde er een brief uit, dien ze nog
eons aandachtig overlas. Hij was van mr.
William Meiklejohn en verzonden uit een
hotel in Cromer. Het parlementslid schreef
het volgende:
„Waarde Lady Tower,
De West-Afrika concessie is zoo goed als
binnen. De onderteekening door het De
partement van Koloniën kan thans iederen
dag worden tegemoet gezien. Maar geheim
houding is thans noodzakelijker dan ooit.
Spreek er met niemand over dan met Ja
cob. De markt moet in onwetendheid gela
ten worden, dan kan hij zijn operaties rus
tig beginnen. In een week zouden de aan-
deelen op pari-koers kunnen staan en in
een maand op vijf pond. Sein mij twee
woorden: „In orde", wanneer Jacob zegt,
dat hij gereed is."
>rEn in een maand op vijf pond!"
Tien duizend van deze aandeelen had
William Meiklejohn aan Lady Tower be
loofd! Hun nominale waarde was een pond
en op het oogenblik waren ze voor enkele
shillings genoteerd. Vijftig duizend pond,
en meer zelfs. Wat een opluchting zou het
zijn. Dreigende eigenaars van modehuizen,
onbeschaamde agenten van bookmakers die
afdoening van onbetaalde weddenschappen
verlangden, schampere „huisvrienden", die
haar schuldbekentenissen voor bridgever-
liezen onder den neus duwden en zinspeel
den op een verzoek aan haar echtgenoot
om aanzuivering. Dit alles zou ze met één
triumfantelijk gebaar aan den kant kun
nen schuiven en ze zou nog genoeg, ruim
genoeg, overhouden, om een reeks van ja
ren er verder oplos te leven zooals het
baar behaagde. Was zoo'n kans niet de
moeite waard om er voor te vechten? En
Meiklejohn? Met hem hoefde ze warem
pel geen medelijden te hebben. Als prijs
voor zijn hulp om een te toegeeflijk en te
weinig critisch regeeringsdepartement een
concessie te ontfutselen, kreeg hij vijf aan
deelen tegen zij één.
(Wordt vervolgd).
