HAAR MOEDERS
EVENBEELD
De nieuwe Oostenrijksche regeering Schuschnigg-Starhemberg op het balcon van de Bondskanselarij
te Weenen tijdens de huldigingsdemonstratie na de wijziging in het kabinet
De nieuwe Oostenrijksche regeering.
De steen, welke gebruikt zal worden voor het monument voor wijlen H. M. de Koningin Moeder in het Rosarium
te den Haag, is Maandag op zijn fundament geplaatst - De beeldhouwer Toon Dupuis (geheel rechts), die het
monument zal vervaardigen, bij het leiden der werkzaamheden
FEUILLETON.
Naar het Engelsch van
LOUIS TRACY.
(Nadruk verboden).
19)
„Weest u maar niet bang; niets anders
dan zakelijke dingen. Over Winifred zul
len we geen woord meer verliezen. Vroeg
of laat zal ik haar terugvinden en dan trou
wen we.... zoo gauw mogelijk. Dat is al
les. Wat ik u te zeggen heb is dit. Ik vond
dat het meer dan tijd was om me eens aan
den stand van onze zaken gelegen te laten
liggen. Ik heb me op de hoogte gesteld
en wat ik gewaar ben geworden is verre
van opwekkend. De directeur van onze
fabrieken in Yorkshire heeft me verteld,
dat het bedrijf slecht gaat. We werken al
een paar jaar met verlies; onze machines
zijn verouderd en we beschikken niet over
voldoende reserves om ze door moderne te
vervangen. We hebben schulden en ons
crediet loopt gevaar te gaan wankelen.
Denkt u daar eens even in, moeder: de
naam Carshaw met een klank van twijfel
uitgesproken door bankiers en houders van
wissels.
„Mr. Meiklejohn heeft vaag op iets van
dien aard gezinspeeld."
„Mr. Meiklejohn schijnt veel belang in
ons te stellen", merkte Reginald scham
per op. „Maar als groot financier weet hij
waar Abraham de mosterd haalt."
„Je vader zei altijd", hernam lady Car
shaw, „dat het bedrijfsleven een kringloop
doormaakt; vette jaren en magere jaren
wisselen elkaar af."
„Dat mocht hij zeggen. Hij bouwde een
machtige onderneming op, bracht een for
tuin bijeen en kreeg, volkomen verdiend
een titel voor alles wat hij voor de ge
meenschap tot stand had gebracht. Maar
hij bereikte dat niet door in de stad te
blijven hangen en zijn leven te slijten met
rondboemelen in de uitgaande wereld.
Misschien vindt u het pedant, maar ik ver
beeld me dat ik wat van zijn hersens ge
ërfd heb en ik van plan ben te handelen
zooals hij in dezelfde omstandigheden ge
handeld zou hebben."
„Je maakt me gek, Reginald, met je toon
en je gezicht van een ongeluksprofeet!"
Lady Carshaw gilde meer dan ze sprak.
„Wat wil je precies? Praat alsjeblieft niet
langer in raadsels ik kan die span
ning niet verdragen."
„Wat ik precies wil? Dat is eenvoudig ge
noeg. De zaak heeft tachtig duizend pond
noodig om haar oude soliditeit en concur
rentie-vermogen terug te krijgen en met
vier of vijf jaar van goed en economisch
beheer zijn we er dan weer heelemaal bo
venop. We hebben tot nu toe voor ons
privé-leven tien duizend pond per jaar
uitgegeven. Om dat bedrag te halen heb
ben we van tijd tot tijd kleine hyppothe-
ken opgenomen, in de verwachting die uit
de zaak te kunnen aflossen. Nu zijn de rol
len omgekeerd en moet ons landbezit de
zaak te hulp komen."
„Op welke manier?" klnok het scherp.
„Al onze goederen moeten tot den laat-
sten vierkanten centimeter bezwaard wor
den. De kleine hypotheken komen dan te
vervallen en verder moet het geld in de
zaak worden gestoken. We krijgen de be-
noodigde tachtig duizend pond zoo wel bij
elkaar. In tien jaar kan de boel weer vrij
zijn."
„En wat hebben wij om te leven?"
„Dat punt is ook onder de oogen gezien.
U persoonlijk hebt het jaarlijksch inko
men, dat bij uw huwelijk voor u is vast
gesteld: vijfhonderd pond. Dat geld is on
aantastbaar en daarvan moet u zich zien
te redden. Ikzelf neem een bescheiden sala
ris als onder-directeur, terwijl ik me in de
zaken inwerk. Ik had gedacht ook een vier
a vijfhonderd pond. Ik heb uitgerekend dat
de vérkoop van allerlei overbodige din
gen: paarden, auto's, meubelen, juweelen
genoeg zal opbrengen om onze persoonlijke
schulden te betalen en nog een kleine re
serve over te houden; zeg duizend pond
voor allebei."
Lady Carshaw stond met een ruk uit haar
stoel op. Ze was nog meer verontwaardigd
dan verslagen.
„Je moet stapeldol zijn, Reginald", beet
ze haar zoon toe.
„Integendeel, moeder; misschien voor
het eerst in mijn leven volkomen bij mijn
verstand. Gelooft u mij niet? Informeert u
dan bij onze advocaten; het plan is in
hoofdtrekken van hen afkomstig. Het zijn
eerste-klas zakenlui en ze hebben me ge
luk gewenscht fet wat ze een wijs besluit
noemden. Zoo ziet u, moeder," eindigde hij
met een lachje, „dat ik niet eens een mon
daine vrouw zou kunnen nemen, zelfs al
wilde ik het!"
„Ikik overleef het niet!" riep lady
Carshaw wild.'
„Toe moeder, windt u toch niet zoo op.,
gebruik uw verstand toch.
U bent toch niet broodeloos.... u hoeft
toch niet te gaan bedelen! Natuurlijk, het
is geen weelde, maar vijfhonderd pond per
jaar en duizend als 'n appeltje voor den
dorst op de bank.... dat is toch nog wel
te doen. Als u zich eenmaal op uw nieuwe
uevenswijze hebt ingesteld, zult u waar
schijnlijk tot de ontdekking komen, dat
u nog nooit zoo gelukkig bent geweest.
Luister eens, moeder", ging hij na een
korte pauze voort, „wat zou u er van vin
den om maar meteen met de bezuiniging
te beginnen en het personeel op te zeg
gen? Tranen? Dat zal u opluchten. Laat u
me maar roepen als u weer kalmer bent."
Hij kon een gevoel van medelijden niet
onderdrukken toen hij zich over zijn moe
der heenboog en haar een kus op het voor
hoofd gaf. Ze wilde hem terughouden,
maar hij stapte resoluut naar de deur.
„Neen", zei hij, „geen gedachtenwisse-
lingdat heb ik u al gezegdèn geen
sentimentaliteit. Bovendien, ik heb nog
het een en ander te doen vóór het diner."
XXII.
Verkenning en schermutseling.
Sir Reginald belde Scotland Yard op om
een- afspraak te maken met commissaris
Marshall, maar tot zijn onaangename ver
rassing hoorde hij, dat de onvermoeide
werker thans op medisch advies een poosje
rust had moeten nemen en de hoofdstad
voor een korte vacantie verlaten had. Hij
werd niet eerder dan Maandag terugver
wacht en het was nu Woensdag.
Daarop trachtte de jonge baronet den
theater-agent, wiens brief hij in Winifred's
kamer gevonden had, te bereiken. Maar
deze bleek noch op zijn kantoor, noch in
zijn particuliere woning aanwezig; hij was
voor zaken even naar Parijs weggevlogen
en zou op zijn vroegst laat in den volgen
den middag weer in Londen zijn. Om bij
het warenhuis, dat Winifred's sollicitatie
had afgewezen, te informeeren, was het
nu ook te laat; voorloopig zat er dus niets
anders op dan, wat deze mogelijkheden om
een spoor van het meisje te ontdekken be
trof, zijn ziel in lijdzaamheid te bezitten,
hoe moeilijk dit ook viel.
Hij dineerde met zijn moeder. Haar stem
ming was sinds het einde van hun gesprek
belangrijk verbeterd; ze scheen te geloo-
ven dat haar zoon, misschien door de
physieke crisis die hij in verband met zijn
liefdesgeschiedenis doormaakte, de zaken
veel te zwart inzag en dat een onderhoud
met haar advocaat, den jarenlange raads
man der familie, er wel eens gansch ander
licht op zou werpen Na tafel kwam een te-
de telegram: „Geen nieuws".
Reginald wilde de rest van den avond
niet ongebruikt laten en begaf zich naar
de kamers van William Meiklejohn. Maar
de vos, die honden op zijn spoor rook, had
zijn hol verlaten.
„Mr. Meiklejohn heeft met een lid van
de tegenpartij afgesproken dat ze beiden
uit het parlement zouden wegblijven voor
de rest van de zitting en is op reis ge
gaan", vertelde de bediende.
Carshaw vroeg verder niets; hij begreep
dat het nutteloos was. 's Morgens een twee
de telegram: „Geen niuews".
1 (Wordt VdTvigu,.
I
Het eerste gedeelte van den snelverkeersweg Amsterdam-den Haag. n.l. van den Sloterweg tot den Spaarnwouderdwarsweg in de
Haarlemmermeer, zal binnenkort voor het verkeer worden opengesteld Deze weg beteekent tevens een befangrijke verbetering in
de verbinding naar Schiphol en Hoofddorp
De nieuwe militaire medaille, welke
vervaardigd is volgens aanwijzingen
van den commandant van het veld
leger, luitenant-generaal jhr. Roëll
Het Noorsche s.s. .Iris" is Maandag te Rotterdam binnengeloopen met de geredde
bemanning van het Engelsche s.s. .Pendennis", dat Zondag benoorden Terschelling is
gezonken
De naar Bombay verkochte salonboot .Veluwe", welke eenige jaren tusschen
Amsterdam en Harderwijk heeft gevaren, is Maandag te Rotterdam aan boord
van de .Tajandoen geheschen voor het transport naar de plaats van bestemming
