Historische dagen te Genève.
Italië door den Volkenbond als aanvaller verklaard. De vergadering
van den Volkenbondsraad betreffende de kwestie der sancties tegen
Italië. Achter de tafel onderscheidt men o.m. Laval en Eden
Rond de zitting van den Volkenbond. Dr. Jeze dicteert zijn vrouw
het antwoord van den Ethiopischen gedelegeerde Tecle Hawariate,
dien men links onderscheidt met zijn secretaris
Het grootste luchtvaartonderzoekinstituut bevindt zich te Berlijn-
Adlershof. Een kijkje in het windkanaal, waar het reageeren van
verschillende modellen op windsterkte wordt beproefd
De Oostenrijksche Aartshertog Franz Joseph arriveerde Woens- Ter viering van den val van Adoua nam Mussolini Dinsdag op de Via del b* de haven van Port Saïd wordt munitie uit een Haliaansch stoom-
dag in de hoofdstad- voor een kort bezoek aan ons land. De Impero te Rome de parade van tienduizend leden der Fascistische militie af. schip geladen
hooge bezoeker in de hall van zijn hotel Deze foto werd langs telegrafischen weg overgebracht
FEUILLETON»
HAAR MOEDERS
EVENBEELD
Naar het Engelsch van 1
LOUIS TRACY. V
(Nadruk verboden).
29)
„Dat is 't hem juist! Dat moet met alle
slimheid waarover we beschikken overlegd
en met de grootste voorzichtigheid uitge
voerd worden. Ik heb al bij mijzelf ge
dacht, dat we zouden kunnen speculeer en
op haar verlangen om aan het tooneel te
gaan. We moeten zien den naam van een
theater-agent, met wien zij in relatie
staat, te weten te kunnen komen en haar
op een velletje papier met zijn firma-hoofd
een brief schrijven, waarin hij haar be
stelt in een verlaten, eenzaam gelegen
huis niet ver van Londen. Ik geloof, dat
dit niet zoo moeilijk zal vallen.... als we
het firma-papier niet zóó in handen kun
nen krijgen, zijn er altijd wel kleine druk-
kerijtjes.enfin, je begrijpt me. Dat
moeten we maar even afwachten. Dit deel
van het programma wil ik wel voor mijn
rekening nemen; het zal de taak voor jou
en Greyfoot en Rachel Craik zijn, om haar
in dat huis in ontvangst te nemen en haar
verder vast te houden. Misschien lukt het
jullie dan haar te bewegen goedschiks mee
naar Amerika te gaan. Maar hoe dan ook,
ze Jb op die manier uit het gezicht van de
menschen, die haar zouden kunnen her
kennen en dat is het voornaamste."
„Ja, dat klinkt nu allemaal heel aardig,
maar hoe zit het met dien Carshaw? Ver
onderstel dat hij zich geroepen voelt om
met haar mee te gaan naar dat huis of in
ieder geval van haar van de afspraak
hoort? Ik voor mij zou zeggen, dat die vent
eens uit den weg moet zijn."
„Carshaw moet zeker onschadelijk wor
den gemaakt", stemde Meiklejohn toe,
maar op een andere manier dan jij be
doelt. Ik heb wel een idee hoe. Laat dat
maar aan mij over. Als jij of een van jul-
Le nu maar een inspectietocht gaat maken
langs de leegstaande huizen tusschen
Ealing en Uxebridge.ik zal je straks
een lijst van een makelaar sturendan
kunnen jullie uitzoeken wat het geschiktst
voor ons doel is en het koopen."
„Mooi zoo; het is altijd verstandig geen
gras over de dingen te laten groeien!
A propos, vergeet de chèque niet, die ik
vandaag zou krijgen."
De beide broeders bekeken daarop de
situatie nog eens ernstig van alle kanten
m William ging naar huis, niet om te sla
penofschoon hij dat hard noodig had.
maar om zich met verschillende besognes
bezig te houden, tot het uur gekomen zou
zijn waarop hij met goed fatsoen een och
tend-visite zou kunnen afleggen.
De dame, die de eer van zijn bezoek te
teurt viel, was lady Carshaw, de moeder
van Sir Reginald en het was half twaalf
toen hfj haar met een hoofdschen buiging
in den salon van haar woning in Harley
Street begroette.
Dit was Meiklejohn's eerste stap om Sir
Reginald onschadelijk te maken'", zooals
l hij het tegen zijn broer Ralph had uitge
drukt Lady Carshaw was een groote,
aristocratische verschijning achter in de
veertig en nog jeugdig in haar uiterlijk
en optreden; het type „society-woman" in
wier bestaan de „season" het hoogtepunt
en voor wie de wereld buiten Mayfair zon
der belang is.
Ze had Meiklejohn in den loop van een
lange reeks van jaren, zoo dikwijls in al
lerlei omstandigheden ontmoet, dat men ze
gerust collega's op het gebied van dinee-
ren, bridgen en kwaadspreken mocht noe
men en ze verkeerden dan ook op een zoo
danig kameraadschappelijken voet, dat
toen de andere vroegere bezoekers vertrok
ken waren, ze er op aandrong, dat hij zou
blijven luchen. Ze beschouwde den ge-
meenschappelijken maaltijd als een wel
kome gelegenheid voor uitwisseling van'
de nieuwste schandaaltjes uit him uitgele
zen kring. Hij, als parlementslid, was na
tuurlijk uitnemend op de hoogte van wat
zich in hun wereldje afspeelde en als zoo
danig een interessante gast. Meiklejohn zou
zich ongetwijfeld haar meerdere toonen in
den voorraad nieuwjes, die hij in staat was
te verstrekken.
En Lady Carshaw's verwachtingen wer
den niet bedrogen! De berichten die Meik
lejohn bracht, waren ongetwijfeld sensa
tioneel, maar bezorgde haar een onaange
name verrassing waarop ze allerminst had
gerekend.
Hatelijke geruchten omtrent anderen zijn
immers altijd veel pleizieriger, dan die,
welke jezelf of je naaste omgeving betref
fen!
„En hoe gaat het met de oude, degelijke
familie Carshaw?" informeerde het parle
mentslid, toen de koffie en de likeuren
waren geserveerd.
„Natuurlijk voorspoedig en succesvol als
altijd
De gastvrouw haalde de schouders op.
„Ik ben niet zoo heel precies op de
hoogte", verklaarde ze. „Af en toe hoor ik
wel eens wat over slechte tijden en kapi
taalsbehoefte. Maar ik geloof niet, dat er
reden is tot bezorgdheid; aan Reginald kun
je ten minste nooit merken, dat er ook
maar iets niet in den haak zou zijn."
„O, maar het zou wel eens kunnen we
zen, dat juist daar de schoen wringt",
merkte Meiklejohn met het onschuldig
ste gezicht van de wereld op. „Onze jonge
vriend laat misschien alles aan zijn direc
teuren over en bekommert zich zelf niet
om de gang van zaken."
„Mogelijk hebt u gelijk. Ik zie hem niet
veel.vooral den laats ten tijd niet."
„Misschien is hij weer onder denzelf
den invloed als een paar maanden gele
den", opperde William Meiklejohn, zich
vertrouwelijk naar Lady Carshaw toebui
gend.
„Wat voor invloed?" klonk het ver
baasd.
„Och, dat meisje; Winifred Bartlett."
„Bartlett? Voor zoover ik me herinneren
kan heb ik dien naam nooit gehoord."
„Merkwaardig! De heele werelid praat
er over."
„Doet u mij een genoegen en spreekt u
niet in raadselen, Mr. Meiklejohn", ver
zocht lady Carshaw lichtelijk geschrok
ken. „Ik heb er recht op te weten, wat er
met mijn zoon gaande is."
„Ik vind het niet prettig om indiscreet
te zijn. Toen ik den naam van dat meisje
noemde, nam ik als vaststaand aan, dat u
er alles van wist; anders zou ik niet uit de
school geklapt hebben."
„Er kan in dit geval geen sprake zijn
van indiscretie. Dat zou hoogstens kunnen
gelden voor jongelui van zijn leeftijd.
Maar ik, als zijn moeder, sta er immers
heel anders tegenover en iemand van uw
jaren en positie kan men niet verwijten,
dat hij uit de school klapt, wanneer hij
over de escapades van een jongeman als
Reginald spreekt. Vertelt u mij alstublieft
alles."
„Nu, om kort te gaan, het is zoo onge
veer de gewone historie. Een meisje van
minderen stand.... een jongeman van
goede familie, die zich door haar lieve ma
niertjes laat inpalmen en het hoofd op hol
brengen.... conventie speelt geen rol
meer, daar wordt eenvoudig om ge
lachen.... de zaken worden verwaar
loosd. ouders, familieleden, vrienden
bestaan niet meer.alleen dat eene is nog
maar van belang. Ten slotte is het meest
al niet zoo verschrikkelijk. Als zoo'n jon
gen zijn zaken maar niet teveel laat loo-
pen en financieele consequenties achter
wege blijven, och, dan is men in onze
kringen wel bereid zoo'n jeugddwaasheid
te vergeven en te vergetenop één
voorwaarde: dat er geen sprake is ven een
huwelijk. Maar hier is dat wel xoo
„Maar dat is gewoon belachelijk?" riep
Lady Carshaw uit. „Een huwelijk! Hoe
kan een zoon van mij ziek i* vredesnaam
als een Don Quichot aansteöen?"
(Wordt vervolfd).
