3>e £eicbdie 6oti4ont
Op den nieuwen kruiser ,De Ruyter welke bij Wilton-Feyenoord
te Schiedam in aanbouw is, is thans de schoorsteen geplaatst.
Daarachter onderscheidt men den commandotoren
Schoentjes van fazantenveeren op de
schoenen- en leertentoonstelling, welke
in Agricultural Hall te Londen ge
opend is
Twee koks, die hun keuken in den steek gelaten hadden, om
te collecteeren voor het Crisis-comité te Rotterdam
Van Alkmaar begint de Victorie! De
plechtigheid der kranshechting aan het
Vrijheidsbeeld ter gelegenheid van de
feesten van Alkmaars Ontzet
De minister van Buitenlandsche Zaken, jhr. mr. A. C. D. de Graeff,
vertrok Dinsdag uit den Haag naar Genève, ter bijwoning van de
vergadering van den Volkenbond. De minister met zijn dochter
op het station
Het oplaten van postduiven en de ballonnenwedstrijd vormden Dinsdag voor de jeugd het hoogtepunt
der feesten van Alkmaar's Ontzet
FEUILLETON-
HAAR MOEDERS
EVENBEELD
Naar het Engelsch van
LOUIS TRACY.
(Nadruk verboden).
28)
„Laten we hier stoppen", stelde Meikle-
john voor.
Op eenigen afstand van Eyre House stap
ten ze uit en vervolgden hun weg te voet.
Meikejohn posteerde Fowle op een plek
waar hij onzichtbaar zou zijn en zelf toch
alles kon zien. Daarop keerde hij naar de
taxi terug en reed door naar Hyde Park
Corner, waar de wagen bleef wachten tot
Fowle zou verschijnen om rapport uit te
brengen.
Een kwartier later, toen de eerste mor
genschemering vaag aan den Oostelijken
hemel begon te lichten, kwam de groote
stroom der gasten uit Lady Ronlad To
wer's herbergzame woning, waar sommige
van hen verscheidene ponden lichter wa
ren gemaakt, naar buiten.
Fowle nog steeds dorstend naar wraak
voor zijn deerlijk gehavenden neus, loer
de in een ondiepe nis in het muurwerk van
den voortuin, die bovendien nog overscha
duwd werd door dicht gebladerte een
ideale verkenningspost dus naar de ver
trekkende bezoekers en na enkele minuten
zag hij het gelaat waarop hjj wachtte. Sir
Reginald kwam naar buiten, lachend, te
midden van een vroolyk groepje.
Toen hij uit bet gezicht verdwenen was,
spoedde Fowle zich naar Hyde Park Cor
ner en stapte bij Meiklejohn in de auto.
„Is hij het?" klonk hem in spanning te
gemoet.
„En of!.
„Dus we hebben haar te pakken?"
„Daar herft u niet meer aan te twijfe
len."
„Zeg Fowle, versta jij de kunst om
iemand te schaduwen, zonder dat hij je
door de vingers glipt. Denk er om, het is
niet om een grap te doen, het is een le
venskwestie. de veiligheid van meer
dan één persoon is er mee gemoeid."
„Of ik iemand schaduwen kan? Laat dat
maar gerust aan mij over. Ik kan me ver
mommen op een manier, dat mijn naaste
familieleden me niet zouden herkennen. Ik
heb jarenlang in liefhebberij-comedies mee
gespeeld en altijd reuzen successen, hoor,
dat kunt u navragen. Ik zal me als een
geestelijke vermommen, dat is mijn „fort..."
Met eer. '•ngeauldigen uitroep maakte
Meiklejohn een einde aan den zelf genoeg -
zamen woordenstroom.
„Hier heb je bij wijze van voorschot,
twintig pond; het privé-adres van Cars-
haw en het adres van een van de clubs
waar hij dikwijls komt. Begin vandaag nog
met je werk en breng iederen avond rap
port uit aan Greyfoot, die je mededeelingen
zal doorgeven aan mijn vriend Mr. Veles,
die op zijn beurt wij weer op de hoogte zal
brengen."
„We hebben haaf, Mr. Meiklejohn", zei
Fowle, toen hy uit de taxi stapte, „zoo ze
ker als iets."
Nadat Fowle de auto verlaten had, gaf
bet Lagerhuislid den chauffeur een adres
op in een aanaanzienlijke zijstraat in de
omgeving van Shepherd's Busch en zette
zijn tocht voort.
Het werd nu steeds helderder dag en de
straatlantaarns gaven nog slechts een bleek
schijnsel in den aanlichtenden morgen, toen
de taxi stilhield in een onaanzienlijk buur
tje van armelijke woninkjes met slechts
één verdiep',-g.
Een vrouw in een ochtend jak ontving
Meiklejohn en voerde hem naar een open
plaatsje achter het huis.
En daar ontmoette de man uit de groo
te wereld, nog steeds in avondtoilet, zijn
broer Veles, die, zijn jungle-gewoonte ge
trouw, altijd met de zon opstond en met
een pijp van exotisch model in den mond
rondlummelde op een plukje gras en stee-
nen; hij leek nog wilder en kolossaler dan
anders, met zijn ongekamde haren en slob
berige pyama.
Dit was de schuilhoek, waarin Veles* was
weggekropen om zooveel mogelijk opzien
te vermijden, gelijk zyn broer het parle
mentair uitdrukte.
„Hallo, daar hebben we ons hooggeacht
Lagerhuislid", riep de tijdelijke bewoner
van het kleine huisje met spottende opge
wektheid; „gekleed om door een ringetje
te halen en afgedaald van zijn Olympus
om met lieden van gering allooi te verkee-
ren! Waarom slaat de man niet een nieuw
blad om en begint een ander en beter le
ven?"
„Houd je mond toch, kerel", snauwde
Meiklejohn „Ik heb je wat te vertellen....
We hebben het meisje!"
„Het meisje? Het is niet de eerste keer,
dat je een meisje hebt, nietwaar, ouwe
snoeper?" grijnsde broeder Ralph.
„Luister alsjeblieft en ga niet op een
dergelijken toon voort tegen een man van
mijn positie!" antwoordde Wiliam, half in
scherts, half in ernst. En daarop, volkomen
ernstig: „Als er ooit in je leven een aan
leiding is geweest can ernstig te zyn, is
het nu. Ik heb je daarnet verteld, dat we
haar hébben, maar dat wil alleen zeggen,
dat we op het punt staan haar adres ge
waar te worden; de groote kwestie is dan
om haar zelf in handen te krijgen."
„Wat dat betreft, je hoeft alleen maar te
zeggen waar die kleine heks uithangt....
Dan zorg ik binnen den kortst mogelijken
tijd wel wel voor de rest."
„Kom, stel je nu niet aan als een idioot.
We zijn hier in Londen en niet in Wild
West, ofschoon jij voortdurend de neiging
vertoont, die twee met elkaar te verwar
ren. Ik begrijp best, wat jou door de ge
dachten spookt, maar zelfs als het meisje
alleen woont, kim je niet naar ,het huis
gaan en haar kalmweg beetpakken en ont
voeren, want ze heeft een invloedrijken
vriend, een man van beteekenis in de
Londensche Society. Die knaap die jou en
Greyfoot dien nacht van jullie razenden
autorit schaakmat heeft gezet en het meis
je haast onder jullie oogen meegenomen
heeft, is een jong Engelsch edelman, Sir
Reginald Carshaw. En die zal heusch niet
nalaten om al wat autoriteit is in Engeland
te mobilise er en ter bescherming van het
meisje.... daar is hij trouwens al mee be
gonnen, zooals je niet ontgaan zal zyn.
Daarom waarschuw ik je; onderschat de
moeilijkheden niet En by een nieuwe po
ging acru een mislukking noodlottig wor
den.... houdt dat goed in je gedachten!
Het meisje heeft zich in het hoofd ge
haald om aan het tooneel te gaan! Dringt
het tot je door wat dat zeggen wil, als ze
daarin slaagt? Je hebt zelf gezegd, dat ze
het sprekend evenbeeld is van haar moe
der en haar moeder was een bekende per
soonlijkheid in de gezelschapskringen. Je
kunt dus op je vingers narekenen wat er
gebeurt wanneer ze in 't publiek optreedt
en door iemand of door verscheidene
menschen wordt herkend. Neen, waarde
heer, by een nieuwe mislukking is het spel
uit."
„Dan zit er niets beter op dan die myn
heer Carshaw naar een andere en betere
wereld te helpen", verklaarde Veles
prompt.
„Daar heb je het alweer", viel Meïkle-
l john geprikkeld uit Leer nu toch in vre
desnaam eindelijk eens onthouden, dat je
hier niet in de wildernis bent! Er zijn veel
doeltreffender middelen, waaraan geen ge
vaar verbonden is. Het eenige wat we
hebben te doen, is te zorgen dat we het
meisje in een eenzaam huis, ergens op het
platteland te krijgen, waar, al schreeuwd
ze ook moord en brand, niemand bet zal
hooren. En de eenige manier om haar daar
heen te expedieeren, is list geen geweld."
„Zoo? En hoe zou je dat dan willen aan
eggen?"
("Wordt vervolsd).
