FEUILLETON.
HAAR MOEDERS
EVENBEELD
Naar het Engelsch van
LOUIS TRACY.
(Nadruk verboden).
20)
„Hemel, ja, daar zit wat In", riep Regi
nald verrast.
„In dezen tijd van auto's en ontvoerin
gen per auto", hernam Mr. Marshall be
dachtzaam en nog steeds zijn handpalm be
studeer end.
„Daar zegt u zoo wat!" Sir Reginald
sprong enthousiast van zijn stoel op. „Wat
er ook van komt, ik ga er achter aan. Maar
hoe weet ik, waar...."
)TIk hoop u binnen een uur te kunnen
melden, waar het jonge meisje precies te
vinden is."
„Ik ben van plan een spelletje te spe
len, waar Miss Craik en haar kornuiten
verstomd van zullen staan! Tot ziens! U
weet waar ik ben, wanneer u bericht voor
me hebt."
„Maar wees voorzichtig, Sir Reginald.
Er is een kwaadaardig heerschap in de ge
schiedenis betrokken, op het oogenblik
noemt hij zich Veles en die zal wel in ge
zelschap of in de onmiddellijke nabijheid
van Miss Craik en Miss Bartlett zijn. U
kunt hem makkelijk herkennen. Hij is een
reus met een verweerd, bruingebrand ge
zicht, een type uit bet oerwoud. Hij heeft
meestal een kerel bij zich, die er net zoo
uitziet, maar gespierder en kleiner. Hij is
mij bekend als Greyfoot, ofschoon hij na
tuurlijk, evenals Veles anders heet. Voor
die twee moet u werkelijk oppassen. Ik
vermoed, dat ze er geen bezwaar tegen zul
len hebben een beetje hardhandig op te
treden, als het in htm kraam te pas komt."
„Dank u voor de waarschuwing, Mr.
Marshall. Maar ik kan ook hardhandig op
treden, wanneer het noodig is. Denkt u
maar eens aan onze kennismaking, op het
politiebureau! Adieu, ik hoor graag straks
wat van u.
Sir Reginald ging naar zijn club om wat
te eten want zijn diner was er bij inge
schoten en hij was juist klaar toen hem
een briefje van den commissaris gebracht
werd
Er stonden maar enkele woorden op het
stukje papier:
„Hotel „De Gouden Engel", Paxton bij
Liverpool."
Een blik op de lijst der mail-afvaarten
had Carshaw doen zien, dat hem vermoe
delijk niet heel veel tijd meer restte voor
zijn zware taak: ten eerste om Winifred
ever te halen en ten tweede om haar red
ding te bewerkstelligen In geen geval kon
hij een nacht verliezen. Hij nam den nacht
trein van Euston, sliep den volgenden mor
gen enkele uren in het North Western Ho
tel en om tien uur reeds zat hij achter het
stuur van een gehuurde auto, op weg naar
Paxton.
Paxton is een slaperig stadje van vier
duizend inwoners; ook het hotel „De Gou
den Engel" gelegen aan de steille hoofd
straat, waar wekelijks markt wordt ge
houden, wekt den indruk door plaatselijke
slaperigheid te zijn aangetast. Naast „De
Gouden Engel" ligt „Het Zwijnshoofd." In
laatstgenoemde, al evenmin mondaine ge
legenheid, hadden Veles en zijn adjudant
onderdak gevonden; Winifred en Miss
Craik logeerden in „De Gouden Engel".
Sir Reginald richtte zijn schreden even
eens daarheen.
Hij zat in de eetzaal op de eerste ver
dieping, die uitzag op de Markstraat, en
vouwde zijn krant open. Hij was de eenige
gast en luisterde gespannen of er ook
voetstappen naderden. Bij informatie was
hem bevestigd, dat Winifred en „de tan
te" inderdaad hier vertoefden.
Geruimen tijd deelde niemand dan een
jeugdige Duitsche kellner Sir Reginald's
eenzaamheid, tot tegen twaalven Rachel
Craik met een wollen shawl om den hals
en Winifred in een nieuwe witte japon,
binnenkwamen.
Winifred schrok en sloeg haar oogen
neer, toen ze zag, wie daar zat. Carshaw
echter scheen haar niet op te merken en
hield zijn blik over de krant heen geves
tigd op Miss Craik. Hij was benieuwd of
ze hem zou herkennen, want hij veronder
stelde, dat ze hem in gezelschap van Wi
nifred had gezien. Ze nam schijnbaar ech
ter nauwelijks notitie van zijn aanwezig
heid.
Het meisje en de andere vrouw zochten
op eenigèn afstand van hem het was
een ruim vertrek een plaatsje bij het
raam, keken naar buiten en zeiden af en
toe met zachten stem een enkel woord.
Toen hun lunch werd binnengebracht, gin
gen zij aan de groote eettafel, midden in
de zaal zitten. Sir Reginald hield zich in-
tusschen schuil achter zijn krant, behalve
wanneer hij zoo nu en dan even een steel-
schen blik op Winifred's gebogen hoofdje
wierp.
Hij hoopte maar, dat Rachel het meisje
een oogenblik alleen zou laten al was
het maar één minuut want hij had een
briefje klaar, om Winifred snel in de hand
te duwen. Het bevatte het verzoek, hem
dien avond om zeven uur in het laantje
achter het kerkhof te ontmoeten, om een
zaak van groot belang te bespreken.
Maar de fortuin was tegen hem.
Na de lunch zette Miss Craik zich weer
bij het raam, nam een breiwerk op en be
gon in het tempo van een langzame ma
chine te breien
De kwartieren, halve uren regen zich
traag aaneen. Ten slotte belde Sir Regi
nald om zijn eigen late lunch. De Duitsche
kellner kwam met het bestelde en de jon
ge man stond op om naar de eettafel te
gaan. Maar het opstaan scheen te werken
ais een prikkel tot actie. Hy had weinig
tijd meer te verliezen en het zenuwtergen-
de wachten had zijn geduld tot een soort
wanhoopstemming van „nu of nooit" op
gezweept.
Hij stapte regelrecht op Winifred af, boog
en reikte het meisje zijn krant toe.
„U hebt misschien het ochtendblad nog
niet gelezen?" vroeg hij beleefd. Hy had,
ten einde raad, een krijgslist bedacht, om
onder dekking van de krant haar het brief
je in handen te spelen.
Miss Craik zat misschien twee meter
van hem verwijderd, half van Winifred
afgewend, maar by dit gracieuze aanbod
van een ochtendblad, ver in den namiddag,
keek ze om en zag, dat toen Winifred de
krant aannem, ze ook een dichtgevouwen
papiertje, dat er op lag, probeerde te grij
pen. Maar haar poging faalde; het briefje
ontsnapte aan haar greep viel in haar
schoot en bleef daar, onheilspellend goed
zichtbaar voor Miss Craik liggen. „Tante"
trok de wenkbrauwen even op, maar ze
ging door met breien.
Winifer's gezichtje werd pijnlijk rood en
toen bleek. Sir Reginald verloor niet dik
wijls zijn tegenwoordigheid van geest,
maar nu stond hij toch een moment be
duusd.
Miss Rachel Craik echter redde hem uit
deze hachelijke situatie, door te zeggen:
„Mijnheer hier heeft iets laten vallen
op je schoot Winifred", waarop Winifred
haastig het stukje papier aan den jongen
baronet teruggaf.
Sir Reginald wist niet, wat hij nu moest
aanvangen. Als hy Winifred per post
schreef, zou de brief spoedig genoeg be
zorgd worden, maar aan deze wijze van
een afspraakje maken was te veel risico
verbonden.
Hij begon te eten, zyn hersens pijnigend
om een oplossing te vinden. De tijd begon
angstig kort te worden.
3)e £cicbclie0ou4omt
Een sportvlucht van Indië naar Nederland vol
bracht De Chineesche aviateur Khouw Ke Hien,
die met luitenant C. Terluin Vrijdagmiddag be
houden op Schiphol landde, klimt het eerst uit
de machine
Werkend met het dieplood aan boord van Hr. Ms. .Hertog Hendrik"
tijdens de vlootmanoeuvres op de Noordzee
H M de Koningin en H. K. H. Prinses Juliana brachten Vrijdagmiddag een bezoek
aan de Kweekschool voor de Zeevaart te Amsterdam. De vorstelijke personen verlaten
de school, uitgeleide gedaan door bestuur en cadetten
Generaal De Bono, de leidér der Italiaansche oorlogsvoorbereidingen in
Eritrea, tijdens een défilé der troepen
Menschelijke hersenen in reusachtige
afmeting worden de Apollohal te Am
sterdam binnengebracht voor de ten
toonstelling .De Mensch", welke vol
gende week geopend wordt
De laatste voorbereidingen voor den
start van een der lesvliegtuigen van
de Duitsche luchtvaartschool te Neu-
ruppin, waar de militaire vliegers hun
opleiding ontvangen
