H. M. de Koningin bezoekt de vee-tentoonstelling te Leiden.
De burgemeester van Leiden, mr. A. van de Sande Bakhuyzen, vol
belangstelling voor het melken van een geitje op de vee- en
zuiveltentoonstelling, welke Donderdag te Leiden geopend werd.
Links achter den burgemeester prof. dr. H. C. L. E. Berger, directeur
van het Veeartsenijkundig Staatstoezicht
In actie tijdens den ploegwedstrijd te Langley (Eng.), waar
aan deze week vele mooie spannen deelnamen
De drie verbouwde molens ven den Driemanspolder te Zoetermeer zijn Donderdag met eenige plechtigheid
en met medewerking van een straffen wind weer m gebruik genomen
De Engelsche marine-soldaten, die gedurende eenigen tijd de wacht voor de paleizen In Londen betrokken,
verlaten St. James Palace voor een grooten tocht door de stad
H. M. de Koningin bracht Donderdagmiddag een bezoek aan de vee-
en zuiveltentoonstelling te Leiden, waar de vorstin het geëxposeerde
met belangstelling in oogenschouw nam. Een foto tijdens de rondgang
op het tentoonstellingsterrein
Het Fransche expeditieschip .Pourquoi Pas" in het ijs te Ammassalik,
op zoek naar de vier jeugdige personen, die daar gedurende een jaar
Yan de bewoonde wereld afgesloten waren
FEUILLETON.
HAAR MOEDERS
EVENBEELD
Naar het ErtgeLsch van
LOUIS TRACY.
(Nadruk verboden).
13)
„Er is iemand voor u, mijnbeer, die u
beslist wil spreken Hij eb hij maakt
*n beetje heftigen indruk. Hij zei, dat,
wanneer ik hem niet aandiende...."
„Wie is 't", viel MeikXejohn den bedien
de in de rede.
„Hij gaf den naam Voles op."
Voles?"
„Ja, mijnheer, maar hij zed er bij, dat u
■hem beter aan zijn initialen zou herkennen
R. V."
Meiklejohn spande al zijn geestkracht
in, om geen emotie te laten blijken en
slaagde daarin vrij goed. Hij verschoof
achteloos enkele papieren op tafel en zei
toen, met toch wel even een lichte tril
ling in zijn stem:
„Laat mijnheer Voles binnen komen en
denk er aan, ik ben verder voor niemand
te spreken, Johnson."
Het was te begrijpen, dat de slappe, blee-
ke bediende zich eenigszkts bevreesd had
getoond voor den bezoeker, die na enkele
seconden Mr. Meiklejohifs kamer binnen
trad. Hg was forsch en breedgeschouderd,
nog heel wat grooter en robuster dan de
afgevaardigde van North Loamshixe, die
toch ook een rijzig man was met een wer
kelijk imponeerende gestalte. Wilde wree-
de kracht sprak uit zijn trekken, die te
gelijkertijd toch ook den onmiskenbaren
stempel van opvoeding en goede geboorte
droegen.
Als hij zwart was geweest en uitgedost
als een Zoeloe-opperhoofd, zou zijn ver
schijning meer ia overeenstemming zijn
geweest met hetgeen de diepste kern van
zijn persoonlijkheid moest zijn. De harde,
scherpe lijnen van zijn gezicht waren als
uit steen gehouwen, 'n Paar donkere oogen
gloeiden onder zware, borstelige, overhan
gende wenkbrauwen. Het hooge voorhoofd,
de vierkante, massieve kin en de mooi ge
vormde mus gaven het gezicht een zweem
van intellectualiteit, die echter door de
brutale, sensueele trekken om den mond
weer werd teniet gedaan. In ieder opzicht
was de binnentredende iemand, die de
aandacht moest trekken, maar wiens uiter
lijk tegelijkertijd niet kon nalaten antipa
thie en zelfs vrees in te boezemen de
soort man, die men liever niet 's avonds op
een eenzamen weg tegenkomt.
„Je wordt hier schitterend bewaakt,
broertjelief, dat moet ik zeggen!" spotte
hij.
De aangesprokene steunde met zijn han
den op de tafel, die tusschen hen in stond.
Zijn gezicht was spookachtig bleek en ver
trokken; de zelfbeheersching van straks
scheen hem thans geheel verlaten te heb
ben.
„Jij?" stiet bij mt. „Ben je nu heelemaal
stapel krankzinnig om hier te komen?"
„Hm." De ander haalde bruusk de schou
ders op. „Het is niet de eerste keer, dat je
me voor gek verslijt!"
„Maar bet risico, man, het verschrikke
lijke risico! Ze weten van je af Rachel
is al gearresteerd. Een paar uur geleden
had ik een detective hier. Het zal me niet
verwonderen als het huis door de politie
in 't oog gehouden wordt."
Fh!" was de onverschillige repliek. „Ik
ben al zoo lang opgejaagd, dat het mij de
keel gaat uithangen. Voor de verandering
wü ik nu eens hier voor jager spelen!
Waar is 't geld, dat je Rachel beloofd
hebt?"
Meiklejohn haalde het bundeltje papie
ren uit zijn portefeuille. Er was iets van
een automaat in zijn bewegingen.
„Hier en nu in 's hemelsnaam
„Nog altijd precies dezelfde, William",
lachte de bezoeker schamper en hij liet
zich nonchalant op een stoel neer vallen.
„Altijd als de kippen er bij, wanneer er
wat te gappen valt, maar als de dood, dat
ze in de gaten krijgen, hoe die keurige
mijnheer ki werkelijkheid is. Neen, ik blijf.
Het zal je geest opfrisschen gezellig met
mij te praten en ondertusschen je ooren te
spitsen of je nog geen stelletje agenten op
de trap hoort....! Wat ben je toch een
zot!" vervolgde hij grimmig, want Meiklje-
john sprong inderdaad verschrikt op, toen
in de aangrenzende flatwoning een deur
dicht sloeg. „Geloof je nu werkelijk, dat
ik blindelings het gevaar zou riskeeren in
de val te 'loopen? Neen, ventje, daar ben
ik de man niet naar.dat moest je toch
wel weten!"
„Maar man, je schijnt het niet te be
grijpen", fluisterde Meiklejohn, buiten rich
zelf van angst. „Op de een of andere ma
nier schijnt Scotland Yard van je bestaan
op de hoogte te zijn gekomen. Ze hebben
ontdekt, dat je gisteravond in Henrystreet
bent geweest. Waarom zouden ze anders
Rachel gearresteerd hebben?"
„Dat moet je mij niet vragen. Op het
moment logeer ik in een van de grootste
hotels m West-End en d a a r zullen ze me
nooit zoeken."
„Maar hoe is dat in vredesnaam moge
lijk? Rachel vertelde me, dat je aan den
grond zat?"
„Dat was ook zoo, voordat ik den in
houd van dien vent z'n zakken in de mijne
had laten verdwijnen. Hij had dertig pond
bij zich en ik wist bovendien, dat ik er
van jou vanavond nog vijftig bij zou krij
gen."
„Maar, Ralph, waarom wilde je mij ver
moorden?"
„Vermoorden? Schei uit, kerel Ik wilde
niemand vermoorden. Maar zooals je weet,
vertrouw ik je niet bijster. Ik ben altijd
voorbereid op een of andere gemeene
streek van jou. Nu, gisteravond was ik dat
ook en had een lasso klaar. Nu heb ik dit."
Met een ruk haalde hij een revolver uit
zijn zak en hield die den ander voor.
Meiklejohn schoof met stoel en al ach
teruit, zoo heftig, dat hij tegen den rand
van den haard stootte en tang en pook met
een slag op den grond vielen.
„Je moet bij den drogist eens een doos
je zenuwen koopen", hoonde Ralph en stak
de revolver weer in zijn zak.
„Maar waarom", vroeg het gefolterde
parlemectsöd, „ben je naar Engeland te
rug gekomen en vooral, waarom heb je je
terugkeer aangekondigd door een misdaad,
die 't geheel e land in rep en roer brengt?"
„Zoo is t beter. Nu toon je tenminste
broederlijke belangstelling! Als je het dan
weten wilt: ik ben terug gekomen, omdat
ik beu was van de rimboe. Be had, als ik
het eens 'n beetje sentimenteel mag zeg
gen, heimwee naar *t verleden, theaters,
races, mooie vrouwen, de heele drommel-
sche boel. En wat de misdaad betreft, ja,
dóe heb ik niet met voorbedachten rade
gepleegd. Ik dacht, dat jij die gek op 't
terras was. Hg riep de politie."
„De politie? Waarom?"
„Omdat mijn tong hem iets te scherp was
veronderstel ik."
„Wist hij, dat je daar was om mij te ont
moeten?"
„Ik zou het je niet kunnen zeggen, 't
Was in een ommezien gebeurd. Je weet, ik
heb altijd een vlugge natuur gehad."
„Maar veronderstel, dat je mij gedood
bad. Welke andere dwaze gans zou je dan
van gouden eieren voorzien hebben?"
„Je vergeet, dat de bedoelde gans op t
punt stond heelemaal geen eieren meer te
leggen. Bovendien, ik wilde je alleen maar
bang maken. Het zou het aanzien van je
hoogstaande persoonlijkheid een aardigen
schok gegeven hebben, als je daar zoo hals
over kop uit het Parlement in de rivier
was getrokken! Maar ik vergistte me in den
persoon, we hebben elkaar ook in zooveel
jaren niet gezien."
„Maar waarom waarom heb je Lord
Ronald Tower vermoord?"
(Wordt vervolgd).
