leder pak HONIG's VERMICELLI HONIG's BOUILLONBLOKJE GRATIS
ZATERDAG 6 APRIL 1935
DE LFJDSCHE COURANT
DERDE BLAD. - PAG. 9
DE AFGELOOPEN WEEK IN HET BUITENLAND
MAARTSCHE BUIEN IN DE EUROPEESCHE POLITIEK. TWEE
WEGEN TER BEVEILIGING VAN DEN VREDE. DE RESULTATEN
VAN EDEN'S REIS. HET MEMELGEBIED BRON VAN VOORT
DUREND GETWIST TUSSCHEN DUITSCHLAND EN LITAUEN.
REGEERINGSGEKNOEI IN SPANJE.
Maartsche buien. De April
maand heeft vanouds den naam, dat zij
doet wat zij wil en zij wil ons thans ver
rassen met Maartsche buien. Evenzoo doet
de Europeesche politiek, waar 't eveneens
buiig weer is. Minister Eden weet er van
mee te praten, zoowel van het buiige weer
in de lucht als van de heiige atmosfeer in
de politiek. Minister Eden reist per vlieg
tuig, zooals het een modernen bewindsman,
die z'n zaken in het groot en met bekwa
men spoed afhandelt, betaamt; maar op
z'n reis van Praag naar Keulen is hij Don
derdag toch misselijk geworden, zóó hevig
ging het op en neer. Net als met de poli
tieke resultaten van zijn reis: in Berlijn
omlaag, in Moskou omhoog, in Warschau
omlaag en in Praag weer omhoog, 't Is
geen wonder, als het iemand op die ma
nier draaierig te moede wordt, vooral als
je overal moet deelnemen aan banketten,
en officieele recepties en partijen.
Twee wegen. Wanneer wij de re
sultaten van Eden's reis langs de diverse
Europeesche hoofdsteden nagaan (voorzoo-
ver zij althans voor ons zijn na te gaan)
dan blijkt het, dat er voor Europa slechts
twee mogelijkheden zijn, waartusschen
straks te Stresa zal moeten worden ge
kozen, n.l. ofwel een Europa, waarin iedere
staat zich door bewapening of bondgenoot
schappen zoo goed mogelijk beveiligt, of
wel een reorganiseerd Europa waarin be
perking der bewapening door een impo
neerend afschrikkingsmiddel tegen aanval
len van den een en op den anderen staat
wordt bereikt.
Frankrijk, Engeland en Italië willen het
laatste; een Europa, dat overspannen wordt
door één groot veiligheidsnet, in het Wes
ten ni. door het Locarno-pact, in het Oos
ten door het Oost-pact en in het Zuid-Oos
ten door het Balkan-pact, terwijl alle
Europeesche staten moeten zijn toegetre
den to den Volkenbond, Oostenrijks onaf
hankelijkheid moet zijn gegarandeerd, en
op het gebied der bewapening bindende
afspraken moeten zijn gemaakt.
Bij dit standpunt sluiten zich aan: Rus
land, en de Kleine Entente.
Duitschland echter wenscht zich niet te
binden, met name niet in een Oost-pact,
dat eventueel Duitschland zou kunnen
dwingen om Hitler's politieke antipoden, de
bolsjewieken, met de wapens bij te staan.
En Polen sluit zich bij 't Duitsche standpunt
aan, omdat 't bij 'n botsing tusschen Duitsch
land en Rusland niet het tooneel van den
strijd wenscht te worden. Zoo is de situa
tie, welke door de reis van Simon en Eden
naar Berlijn, er niet op veranderd schijnt
en slechts duidelijker is geworden door de
informatieve besprekingen van Eden alleen
te Moskou, Warschau en Praag.
De ervaringen welke Eden in de door
hem bezochte steden heeft opgedaan, zijn
wel zeer verschillend. De besprekingen te
Berlijn hebben geleid tot opheldering van
den toestand. Londen weet nu volkomen
wat het aan Berlijn en de Duitsche herbe
wapening heeft, (welke, wat betreft de
luchtbewapening, alreeds minstens de ge
lijke is geworden van de Britsche, zooals
Donderdag van regeeringszijde in het La
gerhuis is vastgesteld). Te Moskou heeft
een sfeer van groote geestdrift (althans
van Russischen-kant) geheerscht en is 'n for
mule voor een vriendschappelijke samen
werking tusschen Engeland en Rusland
gevonden, welke wel heel sterk afsteekt
bij de verhouding tusschen beide landen
van betrekkelijk kprten tijd geleden. Vol
gens die formule zou het Oost-pact toch
tot stand komen ook al houden Duitsch
land en Polen zich afzijdig.
De uitbundigheid, waarmede de Russen
hun Engelschen gast hebben verwelkomd
en hun snelgegroeide vriendschap voor
Londen hebben betuigd, ontbrak intusschen
te Warschau. Men heeft de wederzij dsche
standpunten ten opzichte van het Ooste
lijk pact uiteengezet, de wenschelijkheid
van grooter economische samenwerking
onderstreept. Maar het moet den Brit-
schen minister, die het Oostelijk pact wel
warm kon aanbevelen, doch geen mede-
deeling kon doen van Engelands praktische
medewerking eraan, duidelijk zijn gewor
den, dat Pilsoedski er de voorkeur aan
blijft geven, de Poolsche belangen te behar
tigen, uitsluitend op de wijze waarvan de
maarschalk handhaving meent te mogen
verwachten van de zelfstandigheid van
zijn land, waarvoor hij zijn geheele leven
gestreden heeft. Of deze houding nu het
uitvloeisel is van het verlangen niet met
den sterken Duitschen buurman, met wien
Polen een vriendschapspact heeft geslo
ten, in tegenstelling te worden gebracht,
dan wel of hierbij alleen zuiver Poolsche
overwegingen den doorslag geven, kan
voorloopig buiten beschouwing blijven.
Voor het oogenblik ligt het feit er, dat
Polen ook na het bezoek van Eden afkee-
rig blijft van pacten van onderlingen bij
stand.
Het bezoek aan Praag duurde slechts
kort, maar we lezen in het communique
der besprekingen dat de heeren het samen
eens waren.
MemeL Aan de afkeerigheid van
Duitschland om een Oost-pact te sluiten
heeft het jongste conflict met Litauen
geen goed gedaan. De Litausche recht
bank heeft ni. een stelletje nationaal-so-
cialisten in het overwegend Duitsche Me
mel ter dood veroordeeld, een feit, waar
over de Nazi's in Duitschland fel veront
waardigd zijn. Eigenlijk vormt het Memel-
gebied een voortdurend latent conflict,
dat zoo nu en dan bij zulke gelegenheden
eens tot uiting komt.
Zooals men zich misschien herinnert is
bij het verdrag van Versailles het Memel-
gebied ter beschikking gesteld van de ge
allieerden. Aanvankelijk vormde dit ge
bied ongeveer zoo groot als onze pro
vincie Limburg een soort vrijstaat, on
der souvereiniteit der geallieerden, welke
souvereiniteit door een Franschen gouver
neur met een kleine Fransche bezetting
werd gehandhaafd.
In Januari 1923, nadat Polen zich in het
bezit had gesteld van Litauens hoofdstad
Wilna en het omliggende gebied, maakten
de Litauers zich van Memel meester en
verdreven de Fransche bezetting.
Na lange onderhandelingen kwam de
Memelconventie tot stand, geteekend eener-
zijds door Litauen en anderzijds door En
geland, Frankrijk, Italië en Japan, volgens
welke, het Memelgebied deel uitmaakt van
de Republiek Litauen, evenwel met behoud
van een zeker cultureele autonomie. Deze
autonomie is gewaarborgd door het twee
de deel der voorgenoemde conventie, het
z.g. „Statuut". Aangezien de Memelcon
ventie door de vier groote mogendheden
mede-onderteekend en bovendien door den
Volkenbondsraad goedgekeurd is, oefenen
zoowel de Raad als de genoemde mogend
heden een zeker toezicht uit op de nale
ving van het Memel-Statuut.
In het statuut is dus vastgesteld, dat Li
tauen de souvereiniteit over het Memel-
gebied heeft. De Litausche centrale regee
ring benoemt voor Memel een Gouverneur;
de burgers van Memel kiezen een Land
dag, die, binnen de grenzen der autonomie,
de wetgevende macht uitoefent. De uitvoe
rende macht berust bij een Directorium,
welks president door den Gouverneur be
noemd wordt en die zoolang in functie
blijft totdat de Landdag hem zijn vertrou
wen opzegt.
Directorium en Landdag, met zijn pro-
Duitsche sympathieën, zijn nu voortdu
rend in conflict met elkaar, een conflict dat
grooter werd, nadat de nationajtl-socialisten
in Duitschland aan het bewind kwamen.
Het strenge vonnis tegen de Memellandsche
nationaal-socialisten heeft aan dit conflict
een bijzondere scherpte en actualiteit ge
geven.
Spanje. Spanje is een land, dat
sinds de verdrijving van koning Alfonso
nog steeds niet tot rust is gekomen. De
eene crisis volgt op de ander, omdat de op
lossing van de voorafgegane crisis altijd
zoodanig is, dat daaruit reeds onmiddellijk
een volgende kan worden voorspeld. Dat
is ook het geval met de huidige crisis.
De aanleiding er toe was het feit, dat de
meerderheid der regeering-Lerroux zich
uitsprak ten gunste van een gratie-verlee
ning aan de leiders van den bloedigen op
stand in Asturië, die ter dood veroordeeld
waren. Dit besluit werd vooral door de
door Gil Robles geleide Accion Popular
(de Katholieken), gevoeld als een klap in
het gezicht. Immers de door de socialisten
en roode extremisten afgekondigde alge-
meene staking en de daarop gevolgde wil
de rebellie en wreede burgeroorlog van
October j.l. waren niet alleen bedoeld als
een poging om de verloren macht en de
waaraan verbonden vette baantjes te her
winnen, maar beoogden ook op geweldda
dige wijze een einde te maken aan den in
vloed der Accion Popular en der Agrariërs,
welke als voornaamste rechtsche partijen
zich voor een regeringscoalitie met de ra
dicalen van Lerroux hadden laten vinden
en steeds meer vat op den gladden premier
bleken te krijgen. Met veel bloedvergie
ten slaagde de regeering erin de roode Oc-
toberrevolutie te dempen en nu is het be
grijpelijk, dat de Accion Popular, tegen
wiens invloed zich de roode opstand hoofd
zakelijk keerde, zich diep beleedigd acht
door de genade, welke de regeering ten-
opzichte van de ergste belhamels der revo
lutie in 9 plaats van recht wilde laten gel
den Zij brak daarom met haar radicale
coalitiegenooten en de regeeringscrisis was
geboren.
Aanvankelijk trachtte president Zamora
een oplossing te vinden door aan den af
getreden premier Lerroux op te dragen
een kabinet samen te stellen, waarin ook
de linker partijen, die den October-opstand
hadden ontketend, zouden deelnemen, zoo
dat het kabinet op een nog breedere basis
zou komen te staan. Doch Lerroux moest
evenals de leiders der Agrariërs, die daar
na een soortgelijke opdracht kreeg, erva
ren, dat het niet mogelijk is water en vvur
met elkaar te verbinden. Aan den leider
der Accion Popular wilde de president de
opdracht niet verstrekken.
Ten einde raad heeft Lerroux, die 't ver
trouwen der linkerzijde heeft verspeeld
door zijn samengaan met rechts en niet
meer op de Accion Popular en de Agrariërs
staat kan maken, tengevolge van zijn wan
kelen naar links, maar weer een minder-
heidsregeering van nagenoeg uitsluitend ra
dicalen gevormd om althans de noodzake
lijkste loopende zaken en hangende kwes
ties af te doen. Dat dit niet meer dan een
schamele noodoplossing is, blijkt al heel
duidelijk uit het decreet van Zamora,
waarbij de Cortes voor een maand naar
huis worden gestuurd om het nieuwe kabi
net althans een maand leven te garandee-
Want Gil Robles heeft reeds aangekon
digd, dat hij deze regeering ten val zal
brengen, zoodra zij zich in het parlement
vertoond. In de Cortes bezetten de radica
len slechts 78 zetels, terwijl de partij van
Gil Robles er 115 inneemt. Lerroux kan
niet meer verwachten, dat de Accion Popu
lar hem indirect zal steunen zooals zij dat
vroeger de overwegend radicale minder-
heidskabineten heeft gedaan. Het laken is
tusschen hem en Gil Robles doorgesneden.
Dat men deze noodoplossing in Spanje
heeft geprefereerd boven die, welke Cortes-
ontbinding en nieuwe verkiezingen zouden
hebben kunnen brengen, komt hieruit
voort, dat men het land, dat bij wijze van
variatie nu eens in staat van beleg en dan
weer in uitzonderingstoestand moet wor
den gehouden, op het oogenblik niet
durft prijsgeven aan de risico's van een
feilen verkiezingsstrijd, welke zoo licht in
een nieuwen burgeroorlog zou kunnen ont
aarden. Spanje heeft tot nu toe nog niet
veel baat gevonden bij het opruimen van
het koningschap en de dictatuur der gene
raals, terwijl het door den eindeloozen
partijstrijd en de repeteerende breuk der
regeeringscrisis in vele weidenkenden het
verlangen wakker roept naar een krachtig
autoritair régime, dat eindelijk eens orde
op de wanorde zal gaan stellen.
SPORT
IN EEN KRANT, DIE WORDT GE
LEZEN, DIE THUIS VAN HAND TOT
HAND GAAT, HEEFT UW ADVERTEN
TIE WAARDE.
VOETBAL
UIT HET KATHOLIEKE KAMP.
DE KOMENDE WEDSTRIJDEN.
Wanneer de wintersche buien de velden
niet geheel en al doordrenkt hebben van
sneeuw en regen, kunnen we voor mor
gen weer een interessant programma ter
afwerking verwachten
In de eerste plaats voor de kampioens
competitie. Hiervoor zijn vastgesteld SDO
UCVolendom en KolpingKerkrade. Wij
zullen ons maar niet aan voorspellingen
hierover wagen.
Opnieuw is voorts vastgesteld de promo
tiewedstrijd TeylingenExcelsior, die vori-
gen Zondag was uitgesteld. We kunnen
daarvoor dus gevoegelijk naar onze bespre
kingen van vorige week verwijzen.
Verder wordt voortgegaan met de rest
jes der competitie in nagenoeg alle afdee-
lingen.
In de le klasse West n staat weer de
wedstrijd DHLTYBB op het programma.
In de 2e klasse B speelt VEP in Den Haag
tegen Lenig en Snel. Winnen de Rijnstreek
bewoners, dezen kamp, dan is het met de
Hagenaars nagenoeg wel gedaan.
Voor de bekercompetitie wordt in het
Westen gespeeld de wedstrijd LisseSant
poort. De Lissenaren weten dus wat zij te
doen hebben.
Wedstrijdprogramma voor a~s. Zondag.
Kampioenscompetitie: SDOUC
Volendam; KolpingKerkrade.
Prom. 2e klasse: TeylingenExcel
sior.
le klasse Zuid I: CaesarKrimbria.
le klasse Oost: VostaVDZ.
West H 2e klasse B: Graaf Floris
Celer; L. en Sn.VEP.
Bekercompetitie: LisseSantpoort
VAN DE D.H.VJ5.-VELDEN.
V.V.S.B. nu kampioen?
In de eerste plaats wijeen we voor heden
op de promomtiewedstrijden welke een
aanvang nemen.
De kampioen der le klasse, D.S.S., zal
op eigen terrein den strijd aanbinden tegen
„Leiden". Voor de Leidenaars, die een zeer
moeilijk seizoen aonter den rug hebben is
het thans meer dan ooit zaak op hun qui
vive te zijn, om de laatste kans: „behoud
van het I.V.C.B.-schap te benutten. Leide
naars, speelt voor wat je waard bent,
komt met de punten terug!
De degradatie-candidaat der le klasse,
v. Nispen, krijgt thuis bezoek van N.V.C.,
kampioen van 2B. Van beide kanten mag
hier een vinnige strijd verwacht worden,
waarvan het resultaat moeilijk te voorspel
len is. NVC zal echter ongetwijfeld alle
krachten inspannen om de kroon op het
werk van dit seizoen te zetten.
Voor de competitie nog heel wat restjes.
Mogelijk brengt de wedstrijddag van mor
gen de beslissing inzake de laatste plaats
in 2e klasse B, waarvoor DSS II meer dan
ooit aangewezen schijnt. Tegen DOS geven
we den Haarlemmers ten minste absoluut
I geen kans.
J Leiden H zal op eigen terrein nog wel
verliezen van S.M.C., doch de Teylingen-
I reserven hebben een klein kansje op de
I punten tegen HBC Hl.
De belangstelling gaat echter voorname
lijk uit naar de 3e klasse B, waar WSB
morgen kampioen zal zijn, wanneer van
ASC gewonnen wordt.
Niet van belang ontbloot is voorts de
wedstrijd MajellaRoreholte, waarbij de
tweede plaats van Foreholte en de laatste
plaats voor Majella een groot rol spelen.
MeerburgSNA is van weinig belang
meer.
FEUILLETON.
HET GESLACHT PERIVALE
Naar het Engelsch
van
Mrs. PATRICK McGILL.
*1)
Robert Boring's stem stokte en zijn oogen
werden vochtig bij de herinnering aan zijn
vrouw. Had hij slechts even onder het
glimlachende masker van Max Reiss kun
nen zien, dan zou hij zijn woorden gauw
teruggenomen hebben. Max Reiss was altijd
bereid een veroordeelde te helpen; alleen
xij, over wie hij op deze wijze eenigen in
vloed had, konden hem van nut zijn.
Hetty drong de tranen, die zich in haar
oogen drongen, terug en trachtte haar
stem te beheerschen, toen zij antwoordde:
„Ja, zeker kende hij moeder; hij heeft
haar geld geleend en ons huis met alles
wat het bevat, behoort hem."
„O, dat wist ik niet; maar toch moet hij
een brave man zijn; om iemand die in zoo'n
neteligen toestand als ik, te helpen; en ik
kan het met niets vergelden, met heele-
maal niets", en een oprecht verdriet klonk
uit de woorden van den man, die al va
ker de dupe was geweest van zijn goed-
geloovigheid.
Het viel Hetty niet moeilijk te raden,
op welke wijze Max Reiss die schuld be
taald wenschte te zien; maar zij was te
rampzalig en te vermoeid om met haar va
der meer daarover te spreken.
Max Reiss kwam minzaam glimlachend
de kamer binnen. Hij werd gevolgd door
een oudere vrouw, met net gladgestreken
haar, vriendelijke blauwe oogen, maar de
meest versteende gezichtsuitdrukking, die
Hetty ooit gezien had. Weldra ontdekte zij
de reden daarvan: de vrouw was doof
stom; zonder twijfel was dat in de oogen
van Max Reiss haar grootste aantrekke
lijkheid.
„Ik dacht, dat ik jullie maar even alleen
moest laten", zei hij vriendelijk, terwijl
hij een stoel bij de tafel trok en de vrouw
door vlugge teekens te verstaan gaf, dat
zij het blad met ontbijt, dat zij droeg, neer
moest zetten.
„Je zult hier zoo veilig zijn als wat",
ging hij voort, terwijl hij haar koffie in
schonk en haar handig van warme ham
met spiegeleieren bediende.
„Ik kan niets eten, dank u wel mijnheer
Reiss, maar ik heb geen honger", zei Hetty
met een afwezige stem.
Haar eetlust was verdwenen; weer had
het noodlot haar beroofd van haar eenige
kans op geluk.
„Maar kindje, dat gaat niet; kom, wees
flink; laat je vader zien, dat hy een doch
ter heeft, waar moed en spirit in zit, want
jij bent niet zoo'n slap niemendalletje als
de meeste vrouwen; daarvoor kan ik in
staan; mijnheer Loring", en met een bewon-
derenden blik op Hetty, klopte hij haar va
der op den schouder.
„Waar zijn de kinderen, vader?" zei
Hetty, toen zij spreken kon.
Haar vader wierp Max Reiss een zoo
dankbaren blik toe, en antwoordde: „Dank
zij onzen bevrijder, slapen de kleine schat
ten rustig en wel hier boven. Mijnheer
Reiss heeft ze afgehaald van een vriende
lijken politie-agent, die ze tijdelijk ver
zorgde."
„Ik moet naar ze kijken", zei Hetty op
staand.
Zij was blij een reden te hebben om de
kamer te verlaten, want zij had een ge
voel of xij het zou moeten uitschreeuwen,
als zij nog langer bij de twee mannen
bleef, die haar samen zoo volkomen in him
macht hadden.
„Wacht even, dan zal juffrouw Wright
met je naar boven gaan. Natuurlijk zul je
je wel wat willen opfrisschen; daar had ik
eerder aan moeten denken; nu zie je eens
hoe weinig ik aan damesbezoek gewend
ben", liet Max Reiss er met een poging tot
schertsen op volgen, terwijl hij op de bel
drukte.
Voor Robert Loring beteekenden deze
woorden niets anders dan een uiting van
overmatige vriendelijkheid, maar Hetty
huiverde er van. Zij zag den blik van be
wondering in de donkere oogen, die sche
nen te doorboren en zij kende het leelijke
verraderlijke karakter, dat achter zijn zoo
genaamde weldadigheid verscholen was,
van dien woekeraar, dien de oorzaak was
van zooveel ellende.
De doof-stomme vrouw verscheen en
knikte vriendelijk tegen Hetty in ant
woord op haar meester's gebarentaal; zij
ging haar voor op een smalle, met zeil be
legde trap naar een klein, maar vroolijk en
keurig slaapkamertje.
In de kamer was alles, wat men met mo
gelijkheid noodig zou kunnen hebben, maar
de kinderen waren er niet en Hetty keer
de zich om, om te vragen waar zij waren.
De vrouw scheen haar gedachten te ra
den, want zij knikte hevig met haar hoofd
in de richting van de tegenoverliggende
kamer en bracht Hetty daarheen.
Chick lag plat op zijn rug, met zooals ge
woonlijk de uitdrukking van hevige pijn op
zijn smal gezichtje, maar Dumpling zat,
met haar zonnige vroolijkheid op den
rand van zijp bed zich te kleeden.
De beide kinderen slaakten vreugdekre
ten, toen zij hun zuster zagen; tenminste
Chick slaakte een kreet; het geluid, dat
Dumpling voortbracht zou men eerder een
schreeuw kunnen noemen.
Het meisje met haar springende krul
len, lange blooten beenen en toomelooze
onstuimigheid, vloog op Hetty af. 1
„O, wat ben jij stout geweest om weg
te gaan en ons heelemaal alleen te laten!
Ik heb gehuild en gehuild en gehuild. En
Chick ook. Hij heeft een kwakende eend
gekregen en ik een bus vol toffees. Er zijn
er nog een paar onder mijn kussen, die ik
mee naar bed genomen heb en het opge
wonden kind grabbelde met haar dikke
handjes onder de verkreukele lakens en
haalde een massa, kleverige, half gesmol
ten toffees te voorschijn, die er uitzagen
of zij al eens met haar tong hadden ken
nis gemaakt.
Hetty moest wel lachen, maar drukte
haar kleine zusje hartstochtelijk tegen zich
aan en uitte in stilte de bede, dat zij nooit,
nooit de droeve ervaring der liefde op zou
doen, waardoor zij zooveel verdriet had.
„O, Hetty, je hebt gejokt; je hebt ge
zegd, dat Jack onze groote broer zou wor
den en nooit van ons zou weggaan, maar
jullie zijn alle twee verdwenen en toen is
mijnheer Reiss gekomen en Chick en ik
hebben heel lang in een tuf-tuf gezeten",
ratelde het kleine ding door, van den hak
op den tak springend.
Maar de naam van Jack ging als een
messteek door haar hart. Ze drukte het
kleine hoofdje tegen zich aan en snikte:
„Jack zal nu noodt meer je broer worden,
Dumpling."
„Dat hindert niet", zei het kind zorge
loos. „Heb je hoofdpijn, dat je huilt? Chick
had ook hoofdpijn en huilde in den tuf
tuf", eindigde zij ernstig.
„Nietwaar", klonk een dun, verontwaar
digd stemmetje van den anderen kant van
de kamer. Er ontstond ruzie, want Chick's
tweelingzuster was te veel gewoon aan
Chicks hulpeloosheid om daarmede eeni-
germate rekening te houden en met het
beslechten hunner twist en het wasschen
en kleeden der kinderen had Hetty zooveel
te doen, dat zij voor korten tijd niet aan
haar eigen verdriet dacht.
Zij liet de kinderen een kwartiertje al
leen om zichzelf te gaan opknappen en toen
zij terugkwam zag zij, dat Dumpling naar
beneden was gegaan om in den tuin te
spelen.
Max Reiss stond bij Chick's bedje en
Hetty voelde hoe diep zij bloosde onder de
doordringende oogen, die op haar gericht
waren.
„Wat jammer, dat t ventje niet eens door
Renan onderzocht kan worden, dien be
roemden Franschen dokter, die uitsluitend
kinderziekten behandeld. Kort geleden
heeft hij een veel erger geval van rugge-
graatsziekte dan van Chick genezen", ver
telde hij en streek met zijn dikke, bering
de hand zacht over het kleine jongens
kopje.
Voor een oogenblik was Hetty's ver
driet vergeten. In haar hart had zij altijd
nog de hoop gekoesterd, dat kleine Chick
nog eens zou kunnen genezen, ten spijt van
alles wat de dokter hieromtrent gezegd
hadden.
„Wie.... wie is die dokter? O, denkt u,
dat hij Chick zou willen behandelen?" riep
zij, terwijl de hoop haar wangen kleurde
en haar groote oogen deed schitteren.
„Dat zou hij, voor tweehonderd pond en
vergoeding van zijn reiskosten", luidde het
koele antwoord, dat de schittering weer uit
Hetty's oogen deed verdwijnen, evenals
de blos van haar wangen, omdat zij de on
mogelijkheid er van inzag ooit tweehon
derd Pond bq elkaar te krijgen.
(Wordt vervolgd).
