Kan de hier ten lande gevolgde deflatie-
politiek tot het beoogde doel leiden?
KERKNIEUWS
FINANCIëN EN ECONOMIE
ZATERDAG 9 MAART 1935
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD. - PAG. 6
ONJUISTE BESTRIJDING
VAN DEVALUATIE
BINNENLAND
„DE DOODE HAND"
Stichtingen, genootschappen, vereenigingen
enz. en de belasting van de doode hand
Naar gebleken is, verkeeren nog steeds
een aantal bestuurders van stichtingen,
genootschappen bonden, permanente co-
mité's, enz. ten onrechte in de meening,
dat zulke lichamen niet onder de belasting
kunnen vallen of dat hun bestuurders voor
die belasting geen aangifte behoeven te
doen, indien hun geen aangiftebiljet is ge
zonden. Aangezien verzuim van aangifte
ieder van de bestuurders kan komen te
staan op een geldboete (van ten hoogste
1000), verzoekt men ons erop te wijzen,
dat aangifteplicht kan bestaan, ook indien
geen aangiftebiljet is uitgereikt. Hoewel
de belasting eerst verschuldigd is bij een
zuiver vermogen van 11.000, dient reeds
aangifte te worden gedaan indien de be
zittingen (zonder aftrek van schulden)
meer beloopen dan 2500. Bij de bereke
ning van die f 2500 behoeft men kerkge
bouwen, scholen, armenhuizen, ziekenhui
zen, natuurmonumenten en musea in het
algemeen niet mede te tellen.
De inspecteur der directe belastingen
kan vrijstelling verleenen van het doen
van volgende aangiften zoolang de belast
bare som beneden ƒ1100 blijft.
Vain de zijde van het Ministerie van
Financiën vernemen wij, dat bestuurders
van instellingen, die door dwaling totdus-
«rer in verzuim zijn gebleven, niet zullen
worden vervolgd, indien zij dat verzuim
vóór 31 Maart a.s. herspellen. Als herstel
van verzuim zal in dit geval reeds be
schouwd worden het vragen van een aan
giftebiljet aan den inspecteur der directe
belastingen.
DE SIGARENTNDUSTRIE
Loonsverlaging gaat 1 April e.k. in
In verband met de voorgenomen loons
verlaging in de sigarenindustrie is na over
leg tusschen het Noordelijk en Zuidelijk
Verbond van sigarenfabrikanten thans be
sloten, om deze verlaging unaniem op 1
April e.k. door te voeren.
DE „FLORA"-TENTOONSTELLING.
Het stoppen van treinen ite Heemstede
Aerdenhout.
Men deelt ons mede, dat in verband met
de bloemententoonstelling te Heemstee
onderstaande treinen óók te Heemstede
Aerdenhout zullen stoppen tot het opnemen
en uitlaten van reizigers: trein 1039 (Haar
lem Vertrek 10.01), trein 1051 (Haarlem V.
11.01), trein 1069 (Haarlem (V. 13.01), trein
1079 (Haarlem V. 1401) trein 1039 (Haar
lem V. 15.01), trein 1099 (Haarlem V.
16.01), trein 1111 (Haarlem V. 17.01), trein
1121 (Haarlem V. 18.01), trein 1141 (Haar
lem V. 20.01), trein 1151 (Haarlem V.
21.01), trein 1161 (Haarlem V. 22.01), trein
1175 (Haarlem V. 23.01).
Trein 1050 (Leiden Vertrek 10.06), trein
1058 (Leiden V. 11.06), trein 1074 (Leidon
V. 13.06), trein 1088 (Leiden 14.06), trein
1094 (Leiden V. 15.06), trein 1108 (Leiden
V. 16.06), trein 1120 (Leiden V. 17.06), trein
11.40 (Leiden V 19.06), trein 1148 (Leiden
V. 20.06), trein 1178 (Leiden V. 22.36).
Priesterjubilea Priesters van het H. Hart
van Jezus
In het vorig artikel werd uiteengezet, dat
men hier de deflatie-politiek niet conse
quent doorvoeren kan, voorzoover het de
publieke schuld betreft, terwijl men voor
een ander deel voor de maatregelen, die
noodig zijn, terugschrikt.
Welke fouten worden nu gemaakt bij de
bestrijding van de voorstanders van de
valuatie, welke automatisch de scheef ge
trokken verhoudingen weer zou rechtzet
ten voorzoover betreft valuta-maatregelen
van andere landen.
Men vergelijkt den toestand, welke ont
staan zal na devaluatie, en den toestand,
zooals deze nu is.
Dit is onjuist; waarbij dan ook nog op
merkingen gemaakt worden over het loon
zakje met de blinddoek, en de zaak wordt
dan aldus gesteld:
Als er gedevalueerd wordt ontneemt men
een deel der koopkracht aan de loontrek
kers. Dit argument geldt nu reeds 3 jaren.
Is ook zonder devalueering het loon- en sa
laris-bedrag niet achteruitgegaan?
Meent men te mogen zeggen, dat we er
nu zijn, of zei de Min. Pres. op de ver
gadering te Amsterdam niet, dat hij hoopte,
dat de aanpassing zich in „een ietwat ver
sneld tempo zal voltrekken"?
Voor wien geldt die aanpassing? Voor de
vaste lasten niet, want daarin wil men
niet wettelijk ingrijpen.
Tot hoever gaat die aanpassing? Wan
neer houdt deze op? Bij aanpassing alléén
op loonen en salarissen?
Niemand, die het ooit hoort.
Het nieuwe bezuinigingsontwerp belooft
in dit opzicht ook niet veel goeds.
Aanpassing dus op de waardeering van
arbeidsdiensten, en niet op diensten van
geldleen of gestolden arbeid, zoodat wij
dus hier, om gelijk te komen met de con
currentie-voor waarden in de ons omlig
gende landen, den arbeid lager moeten be
talen dan in de landen, die gedevalueerd
hebben, waar ook de kapitaalsdiensten in
goederen gemeten omlaag gebracht zijn.
Het is daarom onjuist te vergelijken na
devalutie en nü; men moet vergelijken, na
devaluatie en na aanpassing zonder deva
luatie.
Het is ook onjuist, te verklaren, dat, als
de kosten van levensonderhoud niet noe
menswaard zouden stijgen, dat dan de de
valuatie vruchteloos zou zijn voor de ver
houding van den producent en den debi
teur.
In de Economisch Statistische Berichten
heeft Prof. Polak een berekening gegeven
die -nog door niemand is aangevochten, dat
bij een devalueering van 2533% de kos
ten van levensonderhoud niet meer zou
den stijgen dan 5 tot 7%.
In Engeland is dit ook bewezen.
Het zijn n.l. de groot handels- en de
klein handelsprijzen welke elkander
dichter naderen, omdat ook de lasten op de
detailbedrijven etc. minder gaan drukken,
alsmede ook de schulden van de overheids
bedrijven en belastingen.
Dat deze redeneering niet op gaat, blijkt
wel hieruit, dat ook na de daling van de
prijzen der grondstoffen b.v. van de land
bouwproducten op 80% van voor den oor
log de kosten van het levensonderhoud nu
nog staan op 140% van vóór den oorlog.
De vaste kosten van woninghuur, elec-
triciteit, waterleiding bleven op het zelfde
peil en verwarring trad in, door verhoo-
ging personeele belasting, straatbelasting
e.a. Het is dus zeer goed mogelijk, dat de
prijs der producten zal stijgen, zonder dat
een noemenswaardige stijging van de kos
ten van 'levensonderhoud zal in
treden.
Ik voor mij geloof, dat talrijke groepen
van overheidsdienaren gaarne deze ver
hooging van de kosten van het levensonder
houd zouden aanvaarden, b.v. van 5 tot
7%, als zij dan wisten, dat het beroemde
aanpassingsproces eens een einde zou heb
ben genomen en bovendien, dat dit het be
drijfsleven eens verlossen zou van het
sloopende gevoel van altijd maar slechter
en lager, met steeds grooter werkloosheid
als gevolg in het verschiet.
De loonen in de onbeschutte bedrijven
zouden als de uitkomsten beter werden
vanzelf wat hooger worden.
„Devaluatie is een sprong in het duister"
heeft ook nog niet afgedaan. Mag men nu
nog een maatregel welke door 48 landen
reeds i^ genomen, met meer of minder suc
ces, om het economisch leven weer op gang
te brengen, een sprong in het duister noe
men?
Steken de Jeremias-geluiden, welke men
hier hoort van den Min.-Pres., niet zeer
ongunstig af bij de redevoeringen van tal
van vooraanstaanden in landen welke heb
ben gedevalueerd.
Is het aantal werkloozen, dat hier ten
lande na 1931 met 300.000 is verhoogd en
hooger is dan waar ter wereld ook, geen
aanklacht tegen de hier gevolgde politiek,
evenals het aantal faillissementen? Nie
mand zal de Regeering willen of mogen
verwijten, dat de toestanden slecht zijn,
maar wel mag men er op wijzen, dat de
toestand in de niet goudlanden verbeterde,
in het zelfde tijdsverloop, dat wij steeds
dieper in de crisis geraken.
De gemakkelijkste weg.
Men zegt nu, dat devaluïsten kiezen den
weg van den minsten weerstand, zij willen
devaluatie, omdat dit gemakkelijker is, om
tot aanpassing te komen.
Als.men het zóó zegt is het Juist; zy
achten devaluatie een weg, welke tot aan
passing leidt en gepaard zal gaan met min
der sociale onrust en sociale onrechtvaar
digheid, dan de weg, welke de Regeering
bewandelen wil, en welke, zooals ik reeds
aantoonde, niet consequent bewandeld kan
worden, omdat volgens de Grondwet dé
publieke schuld buiten het geding blijft.
Het ingrijpen in privaatrechtelijke ver
houdingen van particulieren zal zich moe
ten verlengen in een schakel van opvol
gende regelingen, wat naar de ervaring in
andere landen wel kan, maar hier niet naar
het schijnt.
Muntcorrectie bewerkt deze positiever
betering automatisch, zonder dat den cre
diteur iets wordt afgenomen, wat hem
niet onverdiend door een vergrooting
van de geldmaat is toegemeten.
Deze vergrooting van de geldmaat is
veroorzaakt door buitenlandsche invloe
den, omdat deze landen hun wisselkoersen
veranderd hebben.
Het goud gehalte van de munt kèn geen
doel op zich zelf zijn voor de Regeering,
maar wel het algemeen welzijn en het wel
vaar tsstreven.
Als nu het algemeen welzijn en het wel-
vaartsstreven vragen om een verandering
van de goudwaarde van den gulden, dan
is er geen enkele reden, waarom de Re
geering dit zou moeten nalaten. Het goud
gehalte is toch niet iets heiligs, zou ik mee-
nen.
Nu wordt aangevoerd: wij gelooven ook
wel dat het goed zou geweest zijn, als de
Regeering had gedevalueerd, gelijk de
Oslostaten en Engeland en het Britsche
Inperium, maar nu zijn we reeds zoo ver
op den weg der deflatie, nu kunnen we
niet meer omkeeren. Gij moet dus de Re
geering helpen in haar streven om haar
doel te bereiken.
De vraag is hier maar: komen wij er zoo?
En dan geloof ik met vele anderen te mo
gen zeggen: wij komen er zoo niet.
En dan komt de vraag met het volgende
voorbeeld.
Om in den Haag te komen, kan ik gaan
over Woerden, de weg der devaluatie en
b.v. over Leiden (Lijden?), de weg de de
flatie. Wij zijn nu eenigen tijd -op den weg
der deflatie, maar nu blijken op dien weg
der deflatie onoverkomelijke barrières te
liggen. Moet ik nu wachten tot dat deze
vanzelf verdwijnen of zou het verstandi
ger zijn, den gemakkelijksten weg over
Woerden te nemen?
Daar de weg der deflatie zeer lang en
zeer moeilijk is en op tal van plaatsen
onbegaanbaar, kiezen steeds meer
menschen en ook zeer bekwame menschen,
ook in beide Kamers, den weg der deva
luatie, die blijkens de ervaring in andere
landen (waar men deze al enkele jaren be
wandelt) zeer goed begaanbaar is.
Die op snelle en automatische wijze een
einde zou maken aan den toestand, waarbij
aan ons economisch leven door het buiten
land voortdurend bloed wordt afg3'.apt,
door de valuta-maatregelen.
Ik kan ieder waardeeren, welk stand
punt hij ook verdedigt. Maar is het nu bil
lijk om den voorstanders van devaluatie,
van den gemakkelijker tot het doel leiden
den weg, gemakzucht te verwijten?
Is het gemakzucht, als men om in Londen
te komen de boot kiest, in plaats van een
weg via Berlijn, Moskou, Tokio en New
York te nemen. Immers neen.
Is het gemakzucht, als men per vliegtuig
naar Batavia reist en niet per roeiboot?
Ik kan dat niet bekijken en wij vreezen,
dat de Regeering de roeiboot gekozen heeft
en dat ondanks het zware werk dat de
roeiers verrichten, het scheepje niet ver
der zal komen dan de Doode Zee.
Ons geheele economische leven wordt
beinvloed door den duren gulden. Overal
dwingt hij tot Regeerings-ingrijping zoo
als ik ook te Amsterdam heb uiteengezet,
waar dit anders niet of in veelmindere
mate noodig zou zijn. Deze dure 'gulden
maakt e 1 k bedrijf, wat met het buiten
land moet concurreeren, afhankelijk van
regeeringssteun en regeeringsbemoeiingen,
die in verschillende bedrijven langzamer
hand een verpletterende bedrijfsbelemme-
ring gaan vormen en tot een massa onte
vredenheid en fraude aanleiding geven.
In het derde artikel van Mr. Geise is ook
ter sprake gebracht wat ik te Amsterdam
over het onrecht der debiteuren aangedaan
heb 'gezegd.
Mr. Geise geeft toe, dat dit een der sterk
ste argumenten tegen deflatie is, doch
voegt daar nog wat aan toe.
„Dat zulke toestanden ten hemel schrei
en, spreekt vanzelf, maar men moet niet
vergeten, dat de bezitters van geldvorde
ringen wel door de wet beschermd wor
den, maar dikwijls weinig aan die bescher
ming hebben".
Hierover wil ik ook nog iets zeggen.
Wanneer treedt de toestand in, dat de
geldvorderingbezitters verlies beginnen te
lijden in geld?
Deze menschen, die „zuinig geweest zijn
en iets hebben overgelegd voor den kwa
den dag", zooals dit heet, worden niet
gestraft door devaluatie. Men wil ze
niets ontnemen. Doch wat ze onver
diend, te veel ontvangen door een
bedriegelijke vergrooting van de geldmaat,
dat, wat ontnomen wordt aan een ander
deel van ons volk; de ondernemers, die
hun geld hebben gebruikt, arbeid hebben
laten verrichten, en van wie duizenden tot
den bedelstaf zijn gebracht, door den heer-
schenden toestand; dat teveel moeten de
geldvorderingbezitters missen, om het te
geven aan wien het rechtmatig toekomt.
Niet wettelijk rechtmatig toekomt, maar
uit moreele overwegingen, want wat de
wet toelaat is niet altijd moreel te verde
digen.
St. Thomas zegt: „De menschelijke wet
heeft in zooverre kracht van wet, als zij
overeenstemt met de gezonde rede en dan
is het duidelijk, dat zij een uitvloeisel is
van de eeuwige wet.
In zooverre de wet a f w ij k t van de
gezonde rede, wordt deze onrecht
vaardig genoemd en heeft zij niet
kracht van wet maar veeleer van een ze
kere gewelddadighei d."
De gewone man met rechtsgevoel, die
dit aanvoelt, zegt „het moest niet mo
gen".
En, als nu prof. Raaijmakers zegt, dat
devalutatie immoreel is, is mij nooit dui
delijk, waarom een maatregel, die mis
schien wel is voortgevloeid uit het „nood
breekt wet", in 48 landen is toegepast, zon
der dat daar is gehoord van de onteigening
van „weduwen en weezen", want de schrik
en spookbeelden, die men hier voorhield
bij de devaluatie, zijn daar niet uitgeko
men.
Waar vallen de slagen?
Dit kan men nagaan uit de jaarversla
gen der hypotheekbanken en levensver-
zekeringsMijen.
Het jaarverslag b.v. van de Friesch-Gro-
ningsche hypotheekbank geeft aan dat in
1934 weer 20 pet. dividend werd uitge
keerd, vorig jaar 22 pet. Er zijn er ook nog
van 25 en 35 pet.
Dit is dezelfde hypotheekbank die in
1932 29 boeren had geëxecuteerd, maar
geen noemenswaardige verliezen had gele
den, omdat zij „er in geslaagd was ook het
onroerend goed van de bewoners te kun
nen benaderen".
Toen werd 22 pet. dividend uitgekeerd.
Dt tantième uitkeeringen schijnen in de
jaarvergadering der hypotheekbanken al
tijd zorgvuldig verzwegen te worden.
Ik blijf het echter schande noemen, dat
men dit hier toelaat, waar men in alle lan
den daarvoor waakt en zelfs in een als bar-
baarsch genoemd land als Duitschland aan
deze renteslavernij radicaal een einde heeft
gemaakt, door de bepaling, dat, wanneer
geëxecuteerd wordt 20 pet. der vordering
vervallen wordt verklaard. Dit is al een
geweldige rem.
In de Econ. Statistische Berichten van
13 Februari 1935 komt een overzicht voor
over het aantal executies en de achterstal
lige rente.
Daarin wordt geconcludeerd „dat de ach
terstallige rente slechts een 1 1/4 bedroeg
en de eerste acht maanden van 1934 ver-
sterkte uiteraard de conclusie, dat moei-
lijk gezed kan worden, dat deze cijfers
verontrustend zijn.'?
„En dan blijkt de toestand, èn voor wïe
hypotheek gaf èn voor wie hypotheek nam,
nog wel mee te vallen. Als deze crisis ner
gens grooter bezwaren deed ontmoeten, zou
men over crisis welhaast niet behoeven te
spreken."
Wie dit leest wrijft zijn oogen eens uit.
Weineen, als het nergens erger was, dan
voor deze banken, die alle machtsmidde
len in handen hebben, om den eigenaar tot
het uiterste te pressen en geheel uit te
kleeden, dan is het nog niet slecht.
Het aantal faillissementen is sinds 1929
tot 1934 wel verviervoudigd in den land
en tuinbouw, wat nog een zeer onzuiver
beeld is van den toestand, omdat men om
dit uiterste onheil te ontgaan alles op het
spel zet, maar de toestand is niet erg, want
de hypotheekbanken krijgen op 1 1/4 pet
na de rente binnen, welke 1 1/4 pet. meest
al voor verweg het grootste deel spoedig
daarna toch nog weer binnen komt zegt
het verslag.
Hieruit ziet men dus, waar de slagen val
len al is er dan van een kikker niet veel te
plukken.
Maar het geheele particulier vermogen
van den eigenaar, van de borgen en van
de familie vaak ook nog, is al weg, voor
dat de credietgever zijn deel te dragen
krijgt.
Ik ben niet van meening, dat het ei van
Columbus gevonden is met devaluatie en
dat mijn meening de eenige juiste is, maar
ik acht het wel goed dat vooral ook deze
zijde van de zaak voortdurend belicht
wordt, als het vraagstuk der devaluatie ter
sprake komt en de devaluatie onrecht ge
noemd wordt.
Reeds enkele jaren geleden en regelma
tig heb ik op deze gronden devaluatie ver
dedigd, óók toen het nog onbehoorlijk
werd geacht dit te doen.
„Zij die gelooven kaarten niet", zoo is
het ook hiermede. Als men het vaste 1 as
tenprobleem niet radicaal ter hand neemt,
dan lost dit zich zelf ongetwijfeld op door
devaluatie, maar elke dag, dien men hier
mede wacht, laat men het wreede spel door
gaan, dat de werker onteigend wordt, ten
bate van den geldbezitter en dat deze
straks ten onrechte van die devalua
tie gaat profiteeren.
Waar de Staat als rechtsbeginsel heeft,
de eerzaam tot tsand gekomen vermogens
en bezitsverhoudingen te eerbiedigen en
niet aan te tasten en niet ingrijpen wil in
de vaste lasten rechtstreeks, schiet hij zon
der devalueering in dit opzicht m.i. hierin
schromelijk tekort.
Ons land experimenteert verder om zich
aan de consequenties van het aanvaarde
monetaire systeem te ontworstelen.
Het economisch leven is vastgeloopen,
mede, omdat de Regeering in de o nmoge-
lijkheid verkeert, de elasticiteit in onze
volkshuishouding te herstellen.
De muur van vaste lasten is bij deflatie-
politiek slechts tot op zekere hoogte voor
verlaging vatbaar.
Het is daarom, dat de devaluisten niet
o n n o o d i g den gemakkelijken weg der
devaluatie aanprijzen.
M. P. v. d. WEIJDEN.
KROON EN SALARISVERLAGING
Schorsing der beraadslagingen
De Tweede Kamer aanvaarde gisteren
middag met 48 tegen 42 stemmen een
amendement-Suring, waardoor in de ge
meentewet zou worden neergelegd, dat de
Kroon alleen ten aanzien van de salaris- I
regeling van lagere publiekrechtelijke or
ganen mag ingrijpen, indien zich daarin
excessen voordoen.
Tegen het amendement stemden de Anti-
Revolutionnairen, Christ. Historischen,
Staatkundig-Gereformeerden, Liberalen,
Vrijzinnig-Democraten (uitgezonderd de
heeren Kooiman en Ketelaar) en de
Roomsch-Katholieken Schaepman, v. d.
Put. Kortenhorst, Moller, Droesen en Ruys
de Beerenbrouck.
Na dit votum vroeg minister De Wilde
schorsing van de beraadslaging.
DE BOTERPRIJZEN EN HET
BAKKERSBEDRIJF
Een adres van de Ned. Ver. van
werkgevers in het bakkersbedrijf
De Ned. Ver. van werkgevers in het
oakkersbedryf heeft zich met een adres
gericht tot den minister van oeconomische
zaken ten einde te wijzen op een toestand,
die naar haar meening niet langer mag
blijven voortbestaan.
De Nederlandsche bakkerij gebruikt in
haar banketartikelen bijna geen Holland-
sche natuurboter meer. De prijs daarvan
is ten gevolge van de crisismaatregelen
zóó hoog, dat het verwerken van natuur
boter, vooral nu het publiek uitsluitend
interesse heeft voor goedkoope artikelen,
onmogelijk is. Er worden derhalve aller
lei surrogaten verwerkt, die voor een deel
bestaan uit buitenlandsche grondstoffen.
Adressante wijst nu op het onlogische van
één en ander. Wij koopen met onzen du
ren Hollandschen gulden buitenlandsche
vetten en traan en eten de daarvan ver
vaardigde producten hier te lande op.
Daarentegen verkoopen wij onze eigen na
tuurboter tegen spotprijzen aan het bui
tenland aldus adr.
Adressante ve- -t óf d°n boterorijs
over de geheele linie te verlagen, óf al
thans voor de bakkers en banketbakkers
de mogelijkheid te openen, goedkoopere
boter te betrekken.
BEDRUFSRAAD IN HET SCHILDERS-
De volgende paters zijn niet op 31 Mrt.,
zooals eerst gemeld werd, doch op 30 Sep
tember a.s. 12'A jaar priesters: pater Her.
Jos. v. d. Acker, administrator te Heer; pa
ter Franc. Elshof, missionaris te Leopoldi-
na (Brazilië); pater Fred. Andreas Brus
sel kapelaan te Amsterdam; pater Bern.
Franc, Sal. Hampsink, novicenmeester te
Heer; pater Arn. Mart. de Leest, missio
naris te Avakubi (Belg. Congo)); pater
Car. C. Bor, Knell, leeraar te Helmond.
INTERNATIONALE STEM VOOR DEN
GOUDEN STANDAARD
Te Londen heeft deze week vergaderd de
Internationale Conferentie voor Monetaire
vraagstukken, welke vergadering gehou
den werd onder de auspiciën van de Car-
negie-Stichling voor den Vrede, en waar
in België, Canada, Duitschland, Engeland,
Frankrijk, Italië, Nederland, Noorwegen,
Zweden en de Vereenigde Staten verte
genwoordigd waren.
In haar resolutie beveelt deze conferentie
aan, dat de regeeringen der voornaamste
landen, in de eerste plaats echter Frank
rijk, Engeland en de Vereenigde Staten,
zonder verwijl met elkaar zullen beraad
slagen, ten einde een voorloopige stabili
satie op goudbasis te bereiken, met als
uiteindelijk doel, een eventueel herstel van
den gouden standaard in de geheele we
reld.
Voorts beveelt >de conferentie aan een
versterking van den Volkenbond, veelvul
dige beraadslagingen tusschen de naties
op voet van gelijkheid en de wensche-
lijkheid om groepen van landen te vor
men, die den vrijhandel handhaven of
slechts lage tarieven, zulks op basis van
het verdrag van Ouchy.
A.S. ZONDAG:
Terrein A
12.30 uur: R.WJ). I—MEERBURG L
Terrein D
12.30 nor: R.WJD. HSJH.C. H.
Terrein A
BEDRIJF
Naar de Volkskrant verneemt ligt het
in het voornemen van den minister van
Sociale Zaken de totstandkoming te be
vorderen van een bedrijfsraad voor het
schildersbedrjj f
Het betreffende ontwerp-koninklijk be
sluit bepaalt het aantal leden en plaats
vervangende leden van den bedrijfsraad
op 12. Gelet op art. 3, derde lid, der Be-
drijfsradenwet, worden door den minister
als vakvereenigingen van werkgevers en
van arbeiders, die aan de samenstelling
van den bedrijfsraad kunnen deelnemen,
aangewezen: de Bond van Nederl. Schil
derspatroons; de Nederl. R.K. Bond van
Schilderspatroons St. Lucas; de Nederl.
Bond van Christelijke Schilde^spatroons;
de Friesche Schildersvereeniging; de Ne
derl. Schildersgezellenbond; de NederL
R.K. Bouwvakarbeidersbond St. Joseph;
de Nederl. Christelijke Bouwarbeiders-
bond;
onder bepaling, dat de onder le, 2e, 5e,
6e en 7e genoemde organisaties elk twee
leden, de onder 3e en 4e genoemde orga
nisaties elk één lid met hun plaatsver
vangers kunnen benoemen.
Door den R.K. Bouwvakarbeidersbond
zijn als lid van den bedrijfsraad aange
wezen Th. de Brouwer en A. J. M. Gom-
mers en als plaatsvervangend lid A. L. Vol-
iaerts en L. Voorham
2 uur: LEIDEN I-V.V.E. I
ENTREE 20 EN 10 CENT.
SPORT
VOETBAL
Sportman IRouwkoop I.
Deze morgen te spelen wedstrijd is be
langrijk voor beide partijen en zal aanvan
gen om half drie, Sportman-terrein, Groen-
oordstraat.
BILJARTEN
J. BruinninckxB. de Roo.
De uitslag van den vriendschappelijk
gespeelden wedstrijd luidt:
B. de Roo (400) 221 43 33 5.13
J. Bruinninckx (600) 600 43 71 13.95
Maandagavond speelt J. Bruinninckx
wederom tegen B. Teegelaar bij den heer
G. Teegelaar, en Woensdagavond bij den
heer A. Verstraaten.
