R.K. Sportpark „Haagweg"
ZATERDAG 5 JANUARI 1935
DE LEIDSCHE COURANT
DERDE BLAD. - PAG. 9
DE AFGELOOPEN WEEK IN HET BUITENLAND
HEILWENS CHEN BIJ DE W ISSELING VAN HET JAAR. DE VOOR
UITZICHTEN VAN LAVAL'S REIS NAAR ROME EN DE TOENADE
RING TUSSCHEN DE LATIJN SCHE ZUSTERNATIE'S FRANKRIJK EN
ITALIë. EENHEIDSDEMONSTRATIE TE BERLIJN.
Heil en zegen. De wisseling van
het jaar heeft deze week plaats gehad.
Wij hebben een bladzijde omgeslagen en
zijn aan een nieuwe begonnen, nog onbe
schreven, en bovenaan hebben wij den
heilwensch neergekrabbeld: „Veel heil en
zegen"
1 Januari is precies eenzelfde dag als 31
December, maar toch is deze datum in on
zen gedachtengang een beginpunt en als
zoodanig uitermate geschikt om allerlei
goede voornemens te maken en de beste
wenschen uit te spreken.
In de verschillende diplomatieke centra
van Europa heeft men gesproken van vrede
en elkaar en zichzelven den vrede toege-
wenscht als een der meest begeerenswaar-
dige goederen op dit moment. Zoo heeft de
Fransche minister-president Frandin de
hoop uitgesproken, dat in 1935 de grond
slag voor een werkelijk duurzamen Euro-
peeschen vrede gelegd zal kunnen worden.
Hiltler heeft daarop in zijn antwoord op
den Nieuwjaarswensch van het Corps di
plomatique te Berlijn gereageerd. De deken
van het Corps, de Pauselijke nuntius Z. H.
Exc. mgr. Orsenigo, had den Nieuwjaars
wensch voorgelezen en eveneens gesproken
van den vrede.
„Ik zie, aldus antwoordde Hitler, in de
betrekkingen tusschen de volken niet één
probleem, dat niet door eerlijk overleg op
gelost zou kunnen worden". Ook Hitier
moet daarbij aan het Saarprobleem, dat
reeds voor een deel opgelost is, gedacht
hebben, maar evenzeer aan hetgeen daar
na komt Want Duitschland heeft den onge-
stoorden vrede voor den innerlijken herop
bouw dringend noodig; tien jaar lang werd
in den aanvang van 't Derde Rijk gezegd:
minstens vijf en twintig jaar wordt nu reeds
gefluisterd. Dit is hoopvol voor .den Euro-
peeschen vrede; want als Frankrijk en
Duitschland geen oorlog willen uit
vredelievendheid of om noodzaak dan
komt er geen oorlog. Als er geen oorlog
komen mag, dan moeten er besprekingen,
rechtstreeksche onderhandelingen aange
knoopt worden, juist tusschen de landen,
wier betrekkingen een gevaar voor den
vrede vormen. En in Europa is dat wel heel
bijzonder het geval voor de Fransch-Duit-
sche relaties, welke het kernprobleem voor
den internationalen vrede blijven vormen,
In dit jaar, en in vele nog komende jaren.
Woorden en daden. Vredes-
woorden dienen gevolgd te worden door
vredesdaden. Aan zulke daden is het
nieuwe jaar nog niet zoo rijk als aan woor
den. Japan bijv. heeft het Vlootverdrag
opgezegd en Amerika is in antwoord daar
op direct begonnen om zijn vlootsterkte op
te voeren tot het toegelaten maximum.
De Tsjechoslowaaksche president Masa-
ryk heeft een legerorder uitgevaardigd,
waarin h\j verklaart, dat de omstandig
heden, welke zich in het buitenland voor
doen, de invoering van den tweejarigen
diensttijd in Tsjechoslowakije noodig heb
ben gemaakt. Hij acht het hoogstnoodzake
lijk, dat de actieve wacht aan de grenzen,
die moet waken tegen overrompeling, zoo
sterk mogelijk zij. „De enorme ontwikke
ling en technische vooruitgang van lucht
vaart en motoriseering bij het leger", zoo
betoogt prof. Masaryk o.a. „stellen den
aanvaller meer dan ooit in staat tot het
doen van verrassende overvallen: hoe groo-
ter het gevaar is om overvallen te wor
den, des te grooter, des te beter en des te
krachtiger moeten de wachtposten zijn en
de veiligheidsmaatregelen". De „ijzeren
noodzakelijkheid" heeft tenslotte de Tsje
choslowaaksche regeering gedwongen den
tweejarigen diensttijd in te voeren.
Dat alles wijst er nog niet op, dat de
eeuwige vrede weldra haar triomfalen in
tocht zal houden.
Van den anderen kant wij moeten eer
lijk zijn zijn er ook hoopgevende symp
tomen waar te nemen, waarvan bijv. de
reis van den Franschen minister van bui-
tenlandsche zaken Laval naar Rome er
één is.
Volgens het communiqué van den Quai
d'Orsay is Laval naar Rome gegaan, ten
einde daar belangrijke besprekingen te
voeren, die beide landen interesseeren en
betrekking zullen hebben op algemeene
politieke quaesties ter voltooiing van be
sprekingen, die in den laatsten tijd langs
diplomatieken weg zijn gevoerd.
Daarmede is een einde gemaakt aan alle
pessimistische beschouwingen en veronder
stellingen, dat de tusschen Rome en Parijs
gerezen bezwaren van zoodanigen ernsti-
gen aard waren, dat het bezoek van den
Franschen minister aan Mussolini zou moe
ten worden uitgesteld, voorloopig tot na
de op 11 Jan. vastgestelde zitting van den
Raad van den Volkenbond en het Saar-
plebisciet.
In elk geval is het bezoek van Laval aan
Mussolini een feit van beteekenis en een
element van groot gewicht in de evolutie
der politieke verhoudingen, welke zich
sinds eenigen tijd afteekent. Het is toch
voor het eerst, zooals in de Fransche pers
met voldoening wordt geconstateerd, dat
sedert den oorlog een Fransch minister van
buitenlandsche zaken naar Rome gaat, ter
wijl het eveneens voor het eerst sedert het
herstel van de diplomatieke betrekkingen
met den Heiligen Stoel is, dat een Fransch
minister van buitenlandsche zaken door den
paus wordt ontvangen, hetgeen van belang
is in verband met de Saarquaestie.
Sinds het einde van den wereldoorlog,
liet de verhouding tusschen de „Latijnsche
zusters" veel te wenschen over. Italië voel
de zich door Frankrijk bij de verdeeling van
den oorlogsbuit, inzonderheid dan op kolo
niaal gebied, tekort gedaan. De daaruit
ontstane verbittering leidde sinds het fas
cistisch regime een nieuw Italië schiep,
meermalen tot scherpe perspolemieken,
daar de „groote mogendheid" Italië een
dergelijke achterstelling niet wenschte te
dulden. De gebeurtenissen echter in
Duitschland na Februari '33 hebben ertoe
bijgedragen het besef van belangengemeen
schap tusschen Frankrijk en Italië zoo zeer
te versterken, dat er geleidelijk in beide
landen een strooming ontstond om den weg
te effenen voor toenadering. Een arbeid van
vele maanden is intusschen noodig geweest,
alvorens in dit opzicht van eenig succes
sprake kon zijn. Men zal zich in dit verband
o.a. herinneren, hoe de bekende Fransche
diplomaat Henry de Jouvenel, die zich o.m.
door zijn arbeid in Syrië den naam van
vredestichter had verworven, in de func
tie van bijzonder ambassadeur voor een
half jaar naar de Ttaliaansche hoofdstad
werd gezonden om te trachten een brug te
slaan ter verbetering van de onderlinge
betrekkingen. Hoezeer de Jouvenels pogin
gen ongetwijfeld hebben bevorderd het
doen ontstaan van een eenigszins mildere
sfeer, kon pas de steeds duidelijker gemar
keerde herbewapening van Duitschland,
Parijs en Rome er toe brengen in ernst de
toenaderingsactie ter hand te nemen.
In hoeverre men daarbij geslaagd is, zal
moeten blijken als het beslissende onder
houd, hetwelk Laval en Mussolini heden
zullen hebben, bekend zal worden.
De diplomatieke onderhandelingen heb
ben betrekking gehad op de koloniale
quaesties; de garandeering van Oostenrijks
onafhankelijkheid en de economische re
constructie van het Donaugebied.
Eenheidsdemonstratie. Don
derdagmiddag heeft te Berlijn onverwacht
een groote eenheidsdemonstratie plaats ge
had. Uit alle deelen van Duitschland wa
ren plotseling de politieke en militaire
leiders naar Berlijn opgeroepen en Donder
dagmiddag kwamen zij met de kopstukken
der dictatuur, Hitler, Hess, Göring enz. in
'n opera-gebouw bijeen. Het bleek, dat deze
bijeenkomst dienen moest als uiterlijke de
monstratie van innerlijke eenheid en wel
als tegenspraak op de geruchten in het bui
tenland, dat er aan die innerlijke eensge
zindheid nogal wat haperde den laatsten
tijd. Deze geruchten steunden vooral op
de ontevredenheid in S.A. en S.S. kringen,
die zich hoe langer hoe meer achteruit ge
zet voelen, terwijl de laatsten meer en meer
ontwapend worden, en dus worden opge
offerd aan het beginsel dat alleen de rijks-
weer de officieele wapendraagster van het
rijk mag zijn. Het is om allerlei binnenland-
sche maar vooral ook om buitenlandsche
redenen zeer gewenscht, dat er een einde
komt aan het halfslachtige karakter van
de SA. en S.S.-formatie, welk karakter een
groote hinderpaal vormt bij de besprekin
gen over de bewapeningskwesties. En deze
kwesties vormen op haar beurt weer de
sleutel tot betere internationale betrekkin
gen met Duitschland. Bovendien zit de ge
dachte aan „zuivering" overal in de lucht;
er is een tendenz merkbaar om de heet
hoofden en fantasten uit het propaganda-
tijdperk weg te werken en te vervangen
door menschen, die meer zin voor de wer
kelijkheid hebben.
Wanneer men dit voor oogen houdt, is
een maatregel om de eenheid onder de lei
ders wat vaster te smeden en de „Verbun-
denheit" van de Unterführer met Hitier
SPORT
UIT HET KATHOLIEKE KAMP.
NIEUWE TERREIN-AFKEURINGEN
TE WACHTEN.
Wanneer we den voetbaloogst van
j.l. Zondag nader beschouwen en in aan
merking nemen hoe de afgeloopen week
weer heel wat regen en mist heeft gebracht,
kunnen onze verwachtingen voor den ko
menden Zondag niet erg hoog gespannen
zijn, bevreesd als we zijn, dat weer een
groot gedeelte van het programma vanwege
de terreingesteldheid niet door zal gaan.
Waarmede dus tegelijkertijd de beknopt
heid onzer voorbeschouwingen verklaard is.
Voor S.J.C. staat in de le klasse de be
langrijke wedstrijd tegen D.H.L. op het
programma, een club, waarvoor opgepast
dient te worden, juist omdat zij dit sei
zoen over het algemeen erg teleurstelt. En
alleen, indien er van begin tot einde ste
vig wordt aangepakt, zal S.J.C. erin slagen
revanche te nemen van de smadelijke 71
nederlaag, welke in November in Delft
werd geleden en welk toch 'n heel verkeerd
beeld geeft van de sterkte der Noord wij -
kers. Daarom moet flink worden aangepakt.
In de 2e klasse A staat Teylingen voor
een lastigen wedstrijd, waar in Lisse tegen
de club van dien naam gestreden moet
worden. Op het oogenblik staan de Sas-
senheimers drie punten voor op Lisse.
Wordt de wedstrijd van morgen verloren,
dan bedraagt het verschil nog slechts één
punt, zoodat er dan nog van alles kan ge
beuren. Het belooft dus een interessante
partij te worden. Moge de sterkste win
nen.
Leiden krijgt bezoek van V.V.E., indien
het terrein toelaat te spelen. Voor de Lei-
denaars slechts deze aansporing: aanpak
ken van begin tot einde. Wellicht brengen
de laatste wedstrijden tenslotte nog een
goed eindresultaat. Samenspelen, eendrach
tig en met den vasten wil om te winnen,
dan alleen is er kans op de punten. Zij zijn
hard noodig, want zoowel Geel Wit als
Wilhelmus hebben ook thuis-wedstrijden.
Winnen zij en verliest Leiden, dan staat
deze club onderaan!
In de B-afdeeling heeft V.E.P. rust.
Wedstrijdprogramma voor aj. Zondag.
Zuid I le klasse: KimbriaCaesar
RKVVLSitt. Boys; KerkradeVolhar
ding; KNVValkenburg; ChevremontRK
ONS.
Zuid n le klasse: BrabantiaVenl.
Boys; KolpingRKTVV; WilhelminaGen
nep.
Oost'leklasse: Vosta's Heerenberg;
Altior—SDOUC; Treffers—VDZ.
West I le klasse: EMM—WZ; VIC
Volendam; HMS—DEM.
West H le klasse: SJCDHL; Leo-
nidasGraaf Willem; Onze Gezellen—Spar
taan; SantpoortTYBB.
West 2e klasse A: Geel Wit-ADO;
LisseTeylingen; WilhelmusSantpoort II
LeidenVVE.
West 2e klasse B: ExcelsiorPFC;
DonkOliveo; Gr. FlorisCeler; Spartaan
nL. en Sn.
wat hechter te maken, wel te begrijpen.
Overigens was deze bijeenkomst niet
openbaar, zoodat er heel wat meer bespro
ken kan zijn dan uit de officieele communi-
qué's blijkt.
Met belangstelling wordt het verloop
der gebeurtenissen, vooral na 13 Januari
a.s. afgewacht.
VAN DE D.H.V.B.-VELDEN.
De SJC-reserven tegen NVC; zal de
spanning in 3B toenemen?
In de le klasse B slechts één wedstrijd:
FEUILLETON-
LIEFDE IN HET OERWOUD
door
J. VAN DER SLUYS.
Naar het Engelsch
(Nadruk verboden.).
44)
Toen schoot haar plotseling alles te bin
nen. Ze lichtte haar geweer op en schoot
het af in de lucht. Nog eens en nog eens
schoot ze, toen zag ze verscheidene zwar
te gestalten uit het kamp te voorschijn ko
men en ze wuifde met haar zonnehoed.
Over het water klonk het geluid van op
gewonden stemmen. Twee mannen lieten
er een kano in zakken en kwamen naar
haar toeroeien.
Ze bleef naar hen kijken, tot ze ongeveer
een derde van den weg hadden afgelegd.
Toen ging ze op den grond zitten om op
hen te wachten en bijna onmiddellijk viel
ze in slaap.
XIX.
Het duurde niet lang, of ze werd wak
ker geschud door de twee zwarten, die in
de kano overgestoken waren. Toen ze haar
oogen opende, klonk een uitroep van ver
bazing in haar oogen.
„De Bamama! De Bamama!"
De mannen begonnen opgewonden te
praten en toen zij de woorden Bwana Ri-
mington opving en den vragenden blik op
hun zwarte gezichten zag, begreep ze, dat
ze naar hun meester vroegen. Met groote
moeite trachtte ze over haar slaperigheid
heen te komen en hun alles zoo goed mo
gelijk duidelijk te maken. Ze wees naar de
helling, vanwaar ze zelf neergekeken had
op het glanzende meer en bracht hen met
een paar woorden aan het verstand, dat Ri
mington aan den anderen kant daarvan op
hen wachtte; dat ze hun den weg zou
wijzen, maar dat ze niet loopen kon. Door
steeds weer het Swahiliwoord „Maclula"
te herhalen en twee vingers omhoog te ste
ken, legde ze hun uit, dat er twee draag
baren moesten zijn, één voor haar en één
voor Bwana Rimington; en ze maande hen
aan, om haast te maken, door naar de zon
te wijzen. Ze knikten opgewonden en
droegen haar naar de kano onder luid
ruchtige uitroepen van verbazing en van
vreugde. Toen roeiden zij haar, zoo vlug
als ze konden, over het meer. Zij viel weer
in slaap gedurende den overtocht en werd
wakker door den klank van verwonderde
en verheugde uitroepen.
„Bamama! Bamama!"
Ze herkende Juma met zijn eenen arm
in verband, maar overigens geheel in orde.
Fatuma, met het kind in haar armen, stond
letterlijk te dansen van opwinding, terwij
vijf andere negers, het overschot van de
dragers, die den terugweg naar het kamp
hadden gevonden, luidruchtig stonden te
gebaren en te redeneeren. De twee man
nen van de kano gaven een haastige uit
eenzetting, en Juma, die zichzelf tot hoofd
man had opgeworpen, begon bevelen uit
te deelen. Een paar sterke tentstangen
werden te voorschijn gehaald en er werd
haastig een grof geknoopt net overheen
geworpen en in dien tusschentijd nam
Juma het meisje mee naar Rimington's
tent, waar ze haar te eten en te drinken
gaven. Honor at alles staande op, om niet
in slaap te vallen; daarna dronk ze een
beetje van de whisky, die Fatuma te voor
schijn had gehaald. Waterflesschen wer
den gevuld, voedsel ingepakt, een beetje
whisky in een afzonderlijke flesch gedaan
en toen werden ze overgezet naar een
plek aan den oever van het meer, welke
een mijl dichter bij de plaats van hun be
stemming lag dan die, waar zij zelf was uit
gekomen. Ze was weer in diepen slaap
gevallen, lang voordat de kano aan wal
kwam. De zwarten maakten haar niet wak-r
ker. Ze tilden haar in de draagbaar en
Honor ontwaakte pas, toen ze haar wek
ten op het hoogste punt van de helling.
Juma, die was medegegaan, vroeg haar
naar de plek, waar zijn meester was ach
tergebleven. Ze ging dadelijk overeind zit
ten en klom met behulp van de dragers uit
de draagbaar.
De zon stond al laag aan den hemel en
over het meer begon het al donker te wor
den, maar op de andere helling van den
heuvel was het nog vrij licht. Terwijl ze
rondkeek, zag ze de verdorde cactus haar
kale takken omhoog steken. Ze kon den
band niet zien, maar ze herkende den boom
duidelijk, want het was de grootste op de
heele helling. Ze wees er naar.
„Daar."
„Ayweh!" riepen ze tegelijk en twee mi
nuten later holden ze den heuvel af. Zij
weer in haar draagbaar, terwijl de zwar
ten opgewonden praatten. Zij zelf was ook
heel opgewonden. Ze was zoo lang weg ge
weest.. uren.... een eeuwigheid.... en
er had van alles kunnen gebeuren. Als hij
in zijn ijlkoortsen eens weggedwaald was.
Of als de man, die hen gevolgd was, Alec
Rimington eens gevonden had.
De doodsche stilte maakte haar nog on
geruster, ze klemde zenuwachtig haar han
den in elkaar.
„H".i is weg", fluisterde ze bij zichzelf.
Toen klonk door de stilte een zacht afge
broken gepraat.
„God zij dank!" fluisterde ze vurig. „O,
God zij dank".
De dragers hadden de stem herkend en
versnelden hun pas.
Toen ze bij de cactus kwamen, zetten ze
de draagbaar neer. Honor stapte er uit en
rende, half struikelend, naar de plaats,
waar ze Rimington had verlaten, met de
dragers vlak achter zich aan.
Voor ze de bedding van de rivier be
reikte, ving ze een paar woorden op, die
ze duidelijk kon verstaan.
„riet zal niet gaan, Legrand. Dacht je,
da+ ik niet wist, waarom hij het kind uit
den weg wil hebben? Dat is, omdat....
Mannering is een bedrieger."
Hij zat nog precies, waar ze hem achter
gelaten had. Ze viel op haar knieën en
greep zijn hand.
„Alec, liefste, kijk me aan, toe, geef me
een kus."
„Bwana, bwana Rimington, jubelden de
dragers, en een van hen hield de water-
llesch aan zijn lippen. Hij dronk gretig,
maar de koortsachtige blik verdween niet
uit zijn oogen en weer klonk dat onsamen
hangende gemompel van zijn lippen. Een
keer hoorde Honor haar eigen naam, toen
volgde een andere, dien ze, al eens meer
van een paar door koorts verdroogde lippen
had gehoord:
„Madeline!"
„in 's hemelsnaam, wat beteekent dat
toch?" fluisterde ze wanhopig.
Juma kwam naar haar toe en beduide
haar door gebaren, dat ze dadelijk op weg
moesten gaan, want dat het anders don
ker zou zijn, voor ze den top bereikt had
den.
Ze sliep niet op den terugweg; opwin
ding en vreugde, dat ze Alec weergevon
den had, verdreven allen slaap en haar
geest was voortdurend bezig met de woor
den, welke ze gehoord en onthouden had,
iioewel ze er op het oogenblik zelf niet veel
aandacht aan geschonken had.
„Het zal niet gebeuren, Legrand. Dacht
je, dat ik niet wist, waarom hij het kind uit
den weg wil hebben? Het is, omdat....
Mannering is een bedrieger."
Bezoekt a.s. Zondag
de wedstrijden op het
Terrein D.
12 uur: KOLP. BOYS I—R. W. D.-comb.
(Vriendschappelijk)
Terrein C.
1 uur: STICK H—LEONIDAS n
(Hockey-Comp.)
Terrein A.
2 uur: LEIDEN l-V.V.E. I
2e klasse I. V. C. B.
Terrein B. of D.
2 uur: R. W. D. a Jun.D. O. S. a Jun.
Jun.-Comp.
Terrein C.
2.30 uur: STICK I—LEONIDAS I
(Hockey-Comp.)
ENTREE 20 EN 10 CENT.
K. R. O. EN SPORT.
Plannen vastgesteld in overleg met de
R. K. F.
Reeds land werden bij den K. R. O. plan
nen overwogen om ook voor de K. R. O.
microfoon aan de sport in al haar verschil
lende geledingen de plaats in te ruimen,
welke wenschelijk en noodig was.
Deze plannen hebben thans in overleg
met de R. K. F. een vasten vorm aangeno
men.
Ingaande 2 Februari as. zal zooals wij
reeds hebben gemeld de K. R. O. wekelijks
des Zaterdagsmiddags de sportrubriek la
ten verzorgen van 2.303.00 uur.
Des Zondagsavonds zullen evenals tot op
heden de uitslagen van de R. K. F.-wed-
strijden worden omgeroepen.
De internationale sportgebeurtenissen
zullen om de veertien dagen op Dinsdag
avond te ongeveer 9 uur besproken wor
den.
Concordiav. Nispen. Dat kan een over
winning voor de Hillegommers worden.
De wedstrijd Volendam IHLisse II zal
vermoedelijk wel niet doorgaan, wijl het
terrein der Volendammers reeds herhaalde
lijk werd afgekeurd.
In de 2e klasse B heeft Noordwijk zijn
eersten grooten wedstrijd te 12 uur reeds,
wijl dan NVC op bezoek komt bij de SJC-
resreven. Hoewel het resultaat betrekkelijk
van nog weinig belang is doordat NVC een
grooten voorsprong heeft, zullen de SJC-ers
toch alles in het werk stellen om revanche
te nemen van de in Noord wij kerhout ge
leden nederlaag en onmogelijk lijkt ons dit
niet, wijl KRV vorige week NVC ook een
gelijk spel afdwong.
SMC heeft in Heemstede nog niet gewon
nen, wijl HBC II over enkele goede krach
ten beschikt, DOS H wint van Geel Wit II,
KRV van Teylingen II en Leiden van DSS
II, indien de Leidenaars tenminste niet
met 'n gebroken elftal optrekken.
In de 3e klasse B kan Foreholite zich
zich waarschijnlijk aan den kop handha
ven, al zal St. Bernardus zich niet zonder
m^r gewonnen geven.
RWD kan zich op de tweede plaats hand
haven door 'n overwinning op Majella, ter
wijl VVSB thuis ongetwijfeld wint van
SNA. Ook Steeds Hooger geven we tegen
Adolf Kolping eveneens 'n goede kans op
de overwinning.
Lisse IV kan zich aan den kop van de
res. 3e klasse D handhaven door 'n zege
op Onze Gez. III, Lisse Hl kan winnen van
DOS IH en Foreholte H van Teylingen Hl.
In de 4e klasse A heeft AVB 'n kansje
tegen DSV, terwijl ODI haar kampioens-
Toen hoorde ze weer een andere ijlende
stem in heftig protest zeggen:
„Neen, neen, Legrand. Een kind...".
Goeie hemel.... man...."
De twee uitroepen hielden verband met
elkaar. Allebei hielden ze verband met
het kindhet blonde kind, dat Fatu
ma's lieveling was en waarvan Honor den
naam zelfs niet wist.
„Denk je, dat ik niet weet, waarom hij
het kind uit den weg wil hebben?"
Ze huiverde van afschuw.
„Mannering is een bedrieger."
De woorden klonken na in haar ooren en
hoewel ze in ijlkoorts waren uitgesproken,
waren ze een heel gruwelijk antwoord op
haar vraag. Alle mogelijke kleinigheden en
voorvallen kwamen haar weer voor den
geest. Ze zag Legrand op het oogenblik
van hun ontmoeting, verbaasd ongeloovig
naar Mannering starend, nadat hij diens
naam gehoord had. Toen herinnerde ze zich
Mannering's gezicht weer, zooals hij haar
ondervraagd had na den eersten koorts
aanval, zijn oogen glinsterend van vrees,
nadat hij had gehóórd, welke namen hij in
zijn ijlkoorts genoemd had en zijn verlich
ting, toen zij hem verteld had, dat hij niets
anders gezegd had dan alleen die namen.
Dan het kleine kerkhof, waar een van de
zwarte dragers op bevel van Mannering de
namen van die twee grafsteener uitgebei
teld had. Ze zag den half uitgewischten
naam voor zich: Mannering. Dan weer Le-
grand's gezicht, dat haar verbluft aanstaar
de, toen ze zei, dat ze den naam gelezen
had; en daarnaast Mannering in zijn veld
bed met een angstige uitdrukking in zijn
oogen en weer Legrand met een gebieden
den waarschuwenden blik in zijn oogen en
Mannering met oogen, die haar ontweken,
en de vraag, die zij had willen doen, op
haar lippen deed besterven.
(Wordt vervolgd)
