VRIJDAG 4 JANUARI 1935
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD. - PAG. 6
BUITENLAND
BELGIE.
WANBEHEER BIJ SOCIALISTISCHE
COÖPERATIES.
Bezit van duizenden teloor gegaan.
De handelsrechtbank te Bergen heeft
thans uitspraak gedaan in zake het ver
zoek van de Unie der socialistische Coöpe
raties van het Centrum van de Borinage,
van Waalsch Brabant, van de streek van
Doornik en van Ecaussines, alsook van de
spaar-coöperatie „Union et Progrès" te La
Louvière.
Aan deze coöperaties is het gecontroleer
de beheer toegestaan, dat bij de volmachts-
besluiten is ingesteld.
De rechtbank heeft tot dezen maatregel
besloten in het belang van de duizenden
kleine deelnemers aan deze coöperaties. De
handelingen van de gedelegeerd-commissa
rissen en de'administrateurs van de Unie
der Coöperaties werden echter door de
rechtbank scherp afgekeurd.
Wat de Unie der Coöperaties betreft,
werd o.m. geconstateerd, dat de raad van
beheer de wet op de coöperaties niet heeft
nageleefd, evenmin als de statuten van de
maatschappij zelf. Door den raad van be
heer werden tal van onregelmatigheden be
gaan.
De administrateurs legden niet alleen
onwetendheid aan den dag, maar onder
wierpen zich op onbegrijpelijke wijze aan
den dwang van een autocratisch gedele
geerd-commissaris. Verder wordt in het
vonnis verklaard, dat de coöperaties haar
betalingen hebben gestaakt per 22 April
j.l. dat de jaarvergadering van de Unie der
Coöperaties werd misleid, dat de raad van
beheer de coöperatoren niet op de hoogte
bracht van den werkelijken toestand der
maatschappij en dat door vervalschte ba
lansen en rapporten de goedkeuring van
de jaarvergadering werd verakregen.
Door de coöperatie „Union et Progrès"
werden dezelfde fouten begaan als door de
Unie der coöperaties. De conclusie van de
rechtbank luidt, dat het geheele bezit der
10.000 coöperatoren door het slechte be
heer van de Unie der Coöperaties verloren
is gpgaan.
DUITSCHLAND.
Een eenheidsdemonstratie
POLITIEKE EN MILITAIRE LEIDERS
BIJEENGEROEPEN.
Trouw aan Hitier.
Tegen gistermiddag waren onverwacht
alle politieke en militaire leiders in de
Staatsopera te Berlin bijeengeroepen.
Rudolf Hess, die de bijeenkomst presi
deerde, verklaarde, dat het doel der hui
dige demonstratie was „de in het buiten
land verspreide leugens en geruchten te
niet te doen, welke klaarblijkelijk vooral
beoogen, de Saarstemming te beinvloe-
den." Verder werd met deze vergadering
beoogd, Hitier de loyauteit der nationaal-
socialistische partij te verzekeren.
Daarna wees rijksminister Hess er op,
dat Hitier een nieuwen steun er bij ge
wonnen had, namelijk den steun van de
weermacht, die zich bij de oude getrou
wen heeft gevoegd.
Wij staan verbaasd, zeide Hess, over het
beeld van de tijdens de twee jaren van Hit
ler's kanselierschap doorgevoerde veran
dering van Duitschland. Wij zijn met Hit-
Ier verbonden door gemeenschappelijk lij
den, door gemeenschappelijke vreugde en
gemeenschappelijk bereikte resultaten.
Ten slotte riep de minister uit, dat de
oude partijleden den nieuwen „even ge
trouwen volgelingen", namelijk den leiders
van de weermacht, de hand reikten.
Vervolgens betrad Hitier het spreekge
stoelte om een redevoering uit te spreken.
Hitier ving aan met het geven van een
overzicht over de prestaties van het afge-
loopen jaar en wierp dan een blik op het
werk van het thans begonnen jaar.
In verband met de a.s. stemming in het
Saargebied ging hij nader in op den stroom
van leugens, die sinds kort weer tegen het
Duitsche rijk wordt verspreid. Dezelfde
elementen, die de nationaal-socialistische
beweging veertien jaar lang met leugens
en laster overstroomd hebben, zóo zeide
hij. grijpen thans weer naar dezelfde me
thoden in het buitenland, daar hun geen
andere middelen ter beschikking staan te
gen het nieuwe Duitschland.
Op sarcastische wijze schilderde spreker
vervolgens, hoe zij steeds weer volgens het
oude recept trachten, den schijn van wan
trouwen en oneenigheid tusschen de leiders
in Duitschland te wekken. Hun parool is:
de leugen gaat altijd vlugger dan de waar
heid, lieg daarom, lieg altijd maar door,
mischien blijft er toch iets van hangen.
Wanneer zij thans, na vroegere ervarin
gen wijzer worden, de eerstvolgende cata
strophe in Duitschland aankondigen tegen
den veertienden Januari, doen zij dat, op
dat niet reeds voor de Staarstemming hun
leugens zullen blijken. Maar ook ditmaal
rullen hun manoeuvres niet helpen.
Op 13 Januari, ging Hitier voort, is het
noodzakelijk, dat onze broeders, die na 15-
jarigen dapperen tegenstand naar het va
derland terug willen, weten, dat zij naar
een waardig vaderland keeren en de tegen
stander zal eerst recht moeten weten, dat
iedere gedachte aan speculatie op onze on
eenigheid ditmaal tevergeefsch is.
Zij moeten niet denken, aldus riep Hit-
Ier uit, dat zij een van ons alleen tegen
over zich hebben, maar zij moeten allen
weten, dat zij staan tegenover de geheele
Duitsche natie, den geheelen tegenwoor-
digen staat, als een aaneengesloten gemeen
schap.
Voortgaande sprak Hitler over de onver
breekbare lotsverbondenheid van allen, die
door gemeenschappelijken arbeid in ver
trouwen jegens elkander de groote taken
van het nationaal-socialistische Duitsch
land, der natie en haar toekomst dienen.
Tot slot zeide spreker: „Moge de Almach
tige God ons volk en u allen niet alleen
gezond houden, maar moge Hij ons ook
voor dit komende jaar een zeer harden tijd
geven, tneinde alle taken, die voor ons
staan, ten einde te kunnen voeren. Wij wil
len ook in dit jaar ons in grenzenloos ver
trouwen elkander de hand reiken en gelijk
tot dusverre niet alleen in een jaar van
strijd en zorgen, maar ook van overwin
ning oprukken als een gemeenschap, die
door niets kan worden geschokt."
De rede van Hitier oogstte donderend
applaus.
SAARGEBIED.
TWEE DOODEN IN HET SAARGEBIED.
Bij een botsing tusschen Duitsche fronters
en leden van Vrijheidsfront neergeschoten.
Tijdens een schietpartij te Ensdorf tus
schen leden van het Duitsche Front en aan
hangers van het Vrijheidsfronit werden
twee personen gedood. De politie greep on
middellijk in en wist de strijdenden uiteen
te jagen.
Te Tuttlingen schoot een emigrant, Buese
genaamd, op een lid van het Duitsche Front,
Becker, die zwaar gewond naar het zieken
huis moest worden getransporteerd. Te
Schwalbach werd een zekere Schroeder
overvallen en steekwonden in het gezicht
toegebracht.
Tegen opruiende berichtgeving In het
Saargebied.
De regeeringscommissie van het Saarge
bied heeft zich het recht voorbehouden een
vervolging in te stellen tegen die bladen
die met veel ophef geschreven hebben over
de plaatselijke incidenten, daar zij van mee
ning is, dat deze berichtgeving opruiend
werkt.
ENGELAND.
LONDEN SLUIT EEN VERDRAG MET
IERLAND.
Eerste stap naar betere betrekkingen.
Onder strikte geheimhouding zijn tus
schen de Britsche regeering en die van den
Ierschen Vrijstaat onderhandelingen ge
voerd, welke geleid hebben tot een belang
rijke handelsovereenkomst tusschen beide
partijen.
OOSTENRIJK.
OOSTENRIJK ACHT ZIJN STREVEN
BEKROOND.
„Met Weenens wenschen is op vèr-gaande
wijze rekening gehouden".
Het Oostenrijksche ministerie van Bui-
tenlandsche Zaken heeft gisteren in een
persconferentie de volgende mededeelin-
gen verstrekt:
De reis naar Rome van den Franschen
minister van Buiteniandsche Zaken wordt
van toonaangevende zijde aldus geïnterpre
teerd, dat hierin het feit tot uiting komt,
dat men de moeilijkheden welke met be
trekking tot het vraagstuk van het pact
van niet-inmenging waren gerezen, uit den
weg heeft kunnen ruimen. De vertegen
woordigers van Oostenrijk te Parijs en
Rome waren gisteren herhaaldelijk in de
gelegenheid met toonaangevende personen
in verbinding te treden en hun de wen
schen van Oostenrijk uiteen te zetten. Met
de Oostenrijksche wenschen is intusschen
op vèr-gaande wijze rekening gehouden.
Dit pact van niet-inmenging vormt de
bekroning van het te Genève door de ver
tegenwoordigers van Oostenrijk begonnen
werk. Het accoord zal op strikte wederkee-
righeid berusten en de wederzydsche ver
plichting der deelnemers inhouden, zich
niet te mengen in de politiek van een an
deren staat en geen steun te verleenen aan
gewelddadige omwentelingsbewegingen, die
tegen een der verdragsluitende landen zijn
gericht.
Dit verdrag kan inderdaad beschouwd
worden als een pacificatie van Midden-
Europa. Men mag uiting geven aan de
hoop, dat alle bij dit deel van Europa ge-
interesseerde staten, die van goeden wille
zijn, zullen toetreden tot dit pact van niet-
inmenging. De kring van uitnoodigingen
zal zoo ruim mogelijk worden getrokken.
Zij zullen gericht worden tot Oostenrijk
en alle buurstaten, waaronder ook Duitsch
land, en waarschijnlijk eveneens tot Frank
rijk, Engeland, Roemenië en Polen.
BUITENLANDSGHE BERICHTEN.
DE MALARIA-EPIDEMIE OP CEYLON.
Ontroerend geval van zelf-opoffering.
Het is bekend dat vaak tijdens epide
mieën voorbeelden van groote toewijding
worden gegeven. Dit is ook bij de vreese-
lijke malaria-epidemie op Ceylon het geval.
Een arts uit Colombo is bezweken ten
gevolge van hersenmalaria, die hij had op
gedaan op een plaats, welke het meest
door de vreeselijke ziekte werd geteisterd.
Hij was maar steeds voortgegaan zijn zor
gen aan de zieken te besteden ondanks de
ziekte, die hem zijn krachten benam.
Duizende zieken worden nog altijd naar
de ziekenhuizen op Ceylon vervoerd, wel
ke reeds overvol zijn.
Men vreest, dat de geesel der malaria
slechts zal afnemen, als de regentijd is in
getreden.
Het Lindbergh-proces
DOODSTRAF GEEISCHT TEGEN
HAUPTMANN.
De eerste phase van het geruchtmakend
proces te Flcmington.
Nadat de laatste formaliteiten van de
samenstelling der jury vervuld waren,
stond de procureur-generaal op om zijn re
quisitoir te houden, dat culmineerde in het
slot waarbij hij de doodstraf eischte voor
Bruno Richard Hauptmann.
De tweede procesdag begon gisteren on
der heel wat meer spanning dan de eerste
en er viel dan ook heel wat meer sensatie
te beleven. Een opgewonden gefluister liep
door de stampvolle gerechtszaal toen me
vrouw Lindbergh binnenkwam en plaats
nam op de getuigenbank. Zij zag zeer bleek,
Zij werd vergezeld door een vriendin. Toen
zij dwars door.de zaal naar haar plaats
liep, moest zij vlak langs Anna Hauptmann
loopen, de echtgenoote van verdachte.
Deze wendde het hoofd af toen mevrouw
Lindbergh passeerde.
Intusschen ging de rechtszitting door met
de laatste formaliteiten voor de samenstel
ling van de jury. De candidaten voor de
overgebleven laatste twee plaatsen werden
onder een kruisvuur van vragen van het
openbaar ministerie en de verdediging ge
nomen. Dit duurde even lang als het op
den eersten zittingsdag had geduurd. Me
vrouw Lindbergh keek nu even om zich
meen en haar blik bleef toen geruimen tijd
gevestigd op Hauptmann.
Even later keek Hauptmann In de rich
ting van de getuigenbank naar mevrouw
Lindbergh.
Na een uur vragen en antwoorden waren
de laatste twee jury-leden gekozen en was
dus de jury compleet. Dit was dus sneller
gebeurd dan men had verwacht. Er was op
gerekend, dat er drie procesdagen noodig
zouden zijn voordat de jury compleet was.
De jury bestaat uit acht mannen en vier
vrouwen. Onder de mannen zijn een méca-
niciën, twee boeren, een verzekeringsagent,
een werkman en een deskundige op onder
wijsgebied. Van de vier vrouwen zijn drie
gehuwd, de vierde is weduwe.
Nu deze formeele phase van het proces
was afgesloten, was het tijdstip aangebro
ken voor voorlezing van het requisitoir
door den procureurgeneraal Wilentz.
Hauptmann met den wijsvinger aanwij
zende begon de jpnge ambtenaar van het
openbaar ministerie met de woorden: „Wij
zullen gaan bewijzen, dat de man, die de
misdaad heeft begaan, hier in deze zaal is
gezeten". Voortgaande gaf spr. een recon
structie van de ontvoering zooals deze door
hem werd gedacht.
Na eenige malen het terrein in de om
geving van Lindberghs villa te hebben ver
kend, zou Hauptmann op 1 Maart 1932 des
avonds te ongeveer negen uur met een
door hem zelf vervaardigde ladder in de op
de eerste verdieping van de villa gelegen
kinderkamer zijn geklommen en den baby
hebben geroofd. Bij het afgaan van de lad
der zou een sport hiervan onder den met
het kind verzwaarden last van Hauptmann
zijn gebroken. Hierbij is het kind gevallen
en gedood. Hauptmann heeft zich uit de
voeten gemaakt met medeneming van de
ladder met het kinderlijkje. De ladder heeft
hij na 50 meter afstand laten liggen. Op een
afstand van 1600 meter van de villa zou
hij het lijkje langs den weg hebben ver
stopt na het de kleertjes uitgetrokken te
hebben. Deze kleertjes zou Hauptmann la
ter hebben gebruikt voor afpersings-doel-
einden.
Afschuw teekende zich af op de gezich
ten der juryleden, toen Wilentz het tooneel
beschreef van de doodenkamer, waar het
kinderlijkje werd geïdentificeerd.
De procureur-generaal besloot zijn re
quisitoir door de doodstraf te eischen.
Gedurende het requisitoir bleef Haupt
mann onbeweeglijk voor zich uitkijken,
zonder ook maar één oogenblik 'de wenk
brauwen te fronsen. Mevrouw Lindbergh
liet het hoofd hangen en keek geen mo
ment op van den vloer. Kleinè droppeltjes
transpiratie parelden op het voorhoofd vari
Lindbergh. Het kindermeisje Betty Gow
hield ook het hoofd gebogen.
Na het requisitoir van Wilentz stond de
advocaat van Hauptmann op en vroeg, dat
verklaard zou worden, dat een vormfout in
het proces was gemaakt, omdat de procu
reur-generaal had getracht de jury te be-
invloeden tegen den beschuldigde. De rech
ter weigerde toe te stemmen in dezen eisch.
SNEEUW IN SILEZIE.
In den nacht van Woensdag op Donder
dag is er een koude luchtstroom over Si-
lezië getrokken. In de bergen is 20 c.M.
nieuwe sneeuw gevallen en er worden
sneeuwhoogten van totaal 40 c.M. gemeld.
Ook in de laagvlakten is de neerslag in
sneeuw overgegaan en de temperatuur on
der het vriespunt gedaald. Op de bergtop
pen staat de thermometer 11 graden onder
nul. Men verwacht nog meer sneeuwval.
DUITSCH MISSIONARIS DOOR
INBOORLINGEN GEDOOD.
In Australisch Nieuw-Guinea.
Volgens een in he Missiehuis te Steijl
ontvangen telegram van het generale be
stuur der Congregatie van het Goddelijk
Woord, te Rome, is de zeereerw. Pater C.
Morschheuser, missionaris in Australisch
Nieuw Guinea, door Papoea's met pijlscho
ten gedood.
De jeugdige, veelbelovende missionaris
werd in het achterland van zijn missiesta
tie Oelingan, in het Bismarckgebergte door
inboorlingen overvallen en gedood. Nadere
bijzonderheden ontbreken.
Pater Morschheuser werd 18 Januari 1904
te Munster in Westfalen geboren en. trad
op 14-jarige leeftijd als student in het mis
siehuis St. Michaël te Steyl.
Na beëindiging van zijn studiën werd
hij op 5 Mei 1932 in het missiehuis St. Ga
briel te Mödling bij Ween en tot priester
gewijd en ontving zijn benoeming tot mis
sionaris. Op 11 Augustus van hetzelfde jaar
vertrok hij naar het missiegebied in Aus
tralisch Nieuw-Guinea. „Msbd."
VADERMOORD IN HAMBURG?
In den loop van den Woensdagmiddag
werd de eigenaar van een broodwinkel te
Hamburg, de 76-jarige Adolf Wegner, dood
in zijn woning aangetroffen. Geconstateerd
werd, dat de dood was ingetreden tenge
volge van een schedelbreuk. Bovendien
vertoonde het lijk teekenen van worging
aan den hals en verwondingen aan handen
en armen.
Buren, die de politie gewaarschuwd had
den, daar Wegner zich den geheelen dag
niet had laten zien, zouden tusschen vier
en zes uur verdachte geluiden in de woning
gehoord hebben.
Onder ernstige verdenking, den moord te
hebben gepleegd, is de zoon van den doode,
Alfred Wegner, gearresteerd.
WERKHERVATTING BIJ CITROëN.
Drieduizend man weer aan den arbeid.
Meer dan 3000 arbeiders hebben het werk
bij Citroën hervat zonder dat zich noe
menswaardige incidenten voordeden. An
deren zullen morgen en Maandag aan het
werk gaan.
AVONTUUR VAN EEN JAVAANSCHE
BABOE.
In den sneltrein BolzanoBologna vergeten
Toen de Brenner-express dezer dagen te
Bologna zijn gewone eindpunt bereikte en
het personeel de verlaten wagons onder
zocht, zag het in een hoekje van een derde
klasse-rijtuig een schuchter vrouwtje zit
ten.
Het was een klein, bruin vrouwtje, met
groote verschrikte oogen. Het droeg klee-
ren, die haar exotische origine verrieden.
En uit alles bleek, dat zij erg bang was en
r.iet wist, wat te beginnen.
Men bracht het verschrikte vrouwtje
naar den stationschef. Niemand kon de
zonderlinge woorden verstaan, waarmede
het iets wilde zeggen. Ook de stationschef,
ofschoon een man van talenkennis, was
niet in staat, het eigenaardige taaltje te
verstaan. En geen enkele ter hulp geroe
pen tolk kon hulp verschaffen.
Er werd intusschen gedaan, wat in de
gegeven omstandigheden het besté was.
Men gaf het vrouwtje wat te eten en ging
aan de hand van haar kleeding na, waar
het in 's hemelsnaam wel vandaan geko
men kon zijn. Men vermoedde, met de
dienstbode van den een of anderen Oos-
terschen potentaat te doen te hebben.
Het kleine, bruine vrouwtje had een
kaartje bij zich van Bolzano naar Milaan,
was dus klaarblijkelijk In Verona blijven
zitten, waar het had moeten overstappen,
om in Milaan te komen.
Dus was het maar het beste, het naar
Milaan te sturen. Daar zou wellicht verder
licht verschaft kunnen worden. En inder
daad in Milaan, kruispunt voor de groo
te treinen en speciaal van de slaapwagens,
waarin menschen van allerlei nationaliteit
reizen, wist iemand te ontdekken, waar het
kleine, bruine vrouwtje thuishoorde. Het
was een Javaansche. Maar.... niemand
kende Maleisch.
Het was echter de conducteur van den
slaapwagen naar Ostende, die raad ver
schafte. Met hem reizen vaak Nederland-
sche families, die via Genua uit Indië ko
men of daar heen teruggaan. Hij had in
den loop van de jaren een paar Maleische
woorden opgevangen en wist zich eenigs-
zins verstaanbaar te maken.
Er gleed een zonnige glimlach over het
angstige gezicht van het kleine bruine
vrouwtje, toen ze bekende klanken hoorde.
En de conducteur raadde aan, in de voor
naamste hotels van Genua te informeeren,
of daar misschien een Nederlandsche fa
milie logeerde, die een baboe verloren had.
Een serie telefoongesprekken tusschen
Milaan en Genua loste het raadsel op. In
derdaad was er in Genua een Nederland
sche familie, die naar Indië ging, en haar
baboe kwijt was. Men had hiervan al aan
gifte gedaan.
De toewan en de mevrouw waren van
Bolzano in de eerste klas vertrokken en
hadden de baboe in de derde klasse gezet.
En de toewan had in Verona bij den romp
slomp van het overstappen heelemaal niet
meer aan de arme baboe gedacht. Die was
toen heel alleen door het vreemde, groote
land verder gegaan, tot de trein stil
stond....
De overgelukkige baboe is door een fas
cistische spoorwegsoldaat naar Genua ge
bracht. En ze reisde tweede klasse, op spe
ciaal verzoek van haar toewan....
„Msbd."
Belgische Trappisten verliezen proces om
Trappistenbier.
Door de Belgische Trappistenorde was bij
de handelsrechtbank te Antwerpen een pro
ces aanhangig gemaakt tegen een bierbrou
werij te Brasschaet, die zelfgemaakt Trap
pistenbier onder dezen naam in den handel
bracht. De Trappisten-orde eischte wegens
oneerlijke ocncurrentie een schadevergoe
ding van 250.000 francs. De vertegenwoor
diger van de brouwerij verklaarde echter,
dat de naam „Trappistenbier" geen bepaald
merk was, doch kon worden toegepast op
het bier, dat volgens een bepaald proces
in alle Trappistenkloosters werd gebrouwd.
Bovendien konden de Trappistenkloosters
niet als bedrijf worden beschouwd, zoodat
zij zich ook niet konden beklagen over on
eerlijke concurrentie door een werkelijken
industrieel.
De rechtbank deelde deze laatste opvat
ting en was van meening, dat het doel der
Trappisten-orde niet is het maken van
winst, doch het beoefenen der liefdadig
heid. Hoewel het bedrijf de noodige mid
delen moe verschaffen om de liefdadige
werken mogelijk te maken, mag het nooit
gelijk worden gesteld met de bedrijven van
personen of instellingen, die aan het zaken
leven deelnemen met het doel winst te ma
ken. De eisch der Trappisten werd dan ook
afgewezen en de Trappistenorde veroor
deeld tot de kosten van het geding.
KERKNIEUWS
Z. H. Exc. de Bisschop van Haarlem zal
de volgende week Maandag geen audiën
tie verleenen.
FAILLISSEMENTEN
Opgeheven:
W. Hoogenveen, Stompwijk.
Natuurlijk ben ik voor
de gelijkberechtigdheid der
vrouw. En dan moet zjj
op vacantiereis haar eigen
bagage maar dragen.
DE LUCHTR00VERS VAN H0ITIKA.
95. U wilt zeker wel eens opsteken? zei de bestuurder en
tastte naar zijn zak. Nou, waar heb ik mijn sigarettenkoker?
Kijk Jocko eens! Die zit toilet te maken! Jocko bekeek zich
telkens in iets glimmends. Wel nog aan toe, daar heeft dat
beest mijn koker uit mijn zak gehaald! Geef op! Aap van
een zakkenroller!
96. Ze staken nu allemaal een sigaret op, in afwachting
van het maal, en niemand lette op Piet, die zich ineens be
dacht, dat hij ook nog 2 sigaretten in zijn zak had en stille
tjes de lucifers naar zich toe wist te halen. De heeren had
den het zoo druk met vragen en antwoorden, /'at hij er een
opgestoken had, eer ze er erg in hadden. Hij trachtte net
zoo te dampen als zij deden.
