HONIG 'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor lOcL
ZATERDAG 29 DECEMBER 1934
DE LEIDSCHE COURANT
DERDE BLAH. - PAG. 3
DE AFGELOOPEN WEEK IN HET BUITENLAND
KERSTVREDE OVER DE WERELD EN STILTE IN DE POLITIEK.
BEHALVE IN RUSLAND WAAR IN DE KERSTDAGEN JACHT
WORDT GEMAAKT OP TEGENSTANDERS VAN STALIN. EEN
KERSTOVERZICHT VAN BE NES.
Kerstvrede. De Kerstdagen zyn
dagen van vrede. Het heele jaar door is het
in de politieke atmosfeer onrustig geweest;
zelfs de traditioneele komkommertijd in
den. zomer wilde dit jaar maar niet intre
den. Doch met de Kerstdagen heerscht
overal rust. Kerstvrede, zelfs in zoo'n on
christelijke uitvinding als de politiek.
Staatslieden en gedelegeerden zijn naar
de intimiteit van hun eigen home terug
gekeerd en in rustige stilte heeft de wereld
zich kunnen bezinnen op de vredesbood
schap van het Kerstfeest.
Het ware te wensohen, dat deze bood
schap overal gehoord was en ook begre
pen was. Geen gejaag naar goud en roem
en macht maakt de volken gelukkig; wie
zulke dingen najagen bereiden een nieuwer*
oorlog voor, omdat zij niet tevreden zijn met
een gelijk en evenredig aandeel, doch dat
van anderen er ook bij willen hebben.
De' les van het Kerstkindje is: nederig
heid, hulpvaardigheid, soberheid, zachtmoe
digheid, liefde, vergevensgezindheid, weg
cijfering van ziohzelven.
Deze les predikt het reeds 20 eeuwen,
doch de menschen stoppen htm ooren en
sluiten stijf de oogen dicht, opdat zij hoo-
rende niet hooren en ziende niet zien zou
den.
De goddeloozen. Kerstvrede is
een woord dat onbekend is in landen als
Rusland en Mexico.
In Sovjet-Rusland, het satanische rijk
van den georganiseerden Godshaat, zooals
de „Msb." het noemt, het land van de
systematische en propagandistische godde
loosheid zijn deze dagen dagen van op
laaiend terrorisme, van gruwelijke proces
sen en moorddadige terechtstellingen. Te
Leningrad is een der kopstukken der par
tij, een vriend van Stalin vermoord dien
moord zullen wij nooit goedpraten, want
ook als politiek wapen blijft de moord ab
soluut immoreel en onmiddellijk vallen
over geheel bolsjewistisch Rusland de
slachtoffers. Zooals een blad zich uitdruk
te: van deze gelegenheid wordt gebruik ge
maakt om alle tegenstanders van Stalin
onschadelijk te maken.
„Wij in Rusland erkennen de Christelij
ke moraal niet, werd Vrijdagavond in de
Moskousche radio verklaard. Wij gelooven
in de drie klappen tegen een, niet in de
oog om oog, tand om tand-moraal der
Christenen". (Overigens een belachelijke
blunder, want die moraal is met het Chris
tendom juist afgeschaft). Dat wil zeggen,
dat nu zal opgetreden worden, met onge
temde kracht, zonder eenig mededoogen te
gen allen, die men treffen wil, wijl zij het
huidige regiem onwelgevallig zijn. En als
men iets weet omtrent de methoden, wel
ke reeds onder het tsarisme, en duizend
maal erger nog onder het bolsjewistische
regiem tegen dergelijke personen zijn toe
gepast, dan beseft men, welk een golf van
bloed weer over het arme land zal gaan,
■wijl één persoon zich in zijn grenzenlooze
heerschzucht bedreigd meent.
Het Moskousche schrikbewind doet Rus
land weer beven, en het is een veelzeggend
bericht, als uit Moskou gemeld wordt, dat
„in verband met de maatregelen tegen de
samenzweerders en de arrestatie van Zi-
novjef en Kamenef in de kringen der
communistische partij te Leningrad groote
opwinding heerscht. Voormalige aanhan
gers van de gearresteerden trachten zich in
veiligheid te stellen door trouw aan Stalin
te betuigen. Ook uit andere plaatsen, vooral
uit de groote industrieele centra, waar zich
onder de arbeiders vele aanhangers van Zi-
novjef, Kamenef en Trotzki bevinden, ko
men dergelijke berichten".
Een speciale rechtbank is thans samen
gesteld, welke binnenkort vonnis zal vel
len over de „samenzweerders" voorzoover
zij nog niet zonder vorm van proces zijn
terechtgesteld.
Er schijnt in Rusland een felle strijd te
woeden. Eenerzijds staan de huidige macht
hebbers met Stalin aan het hoofd, aan den
anderen kant, zooals de „Iswestia" zich uit
drukt, „een oppositie in de bolsjewistische
partij zelf, die tot een openlijk oontra-revo-
lutionnaire schaar van neo-fascistische sa
menzweerders is ontaard, die den staats
vorm van het fascisme in de Europeesche
landen, maar vooral het nationaalsocialis-
me in Duitsohland bewonderen". Dan
meent het blad, dat het niet voldoende is
een paar contra-revolutionnairen te fusil-
leeren om den bolsjewistischen staat te
redden. Alle elementen, welke vijandig
tegenover den klassenstrijd staan, moeten
eenvoudig uitgeroeid worden, en vooral te
Leningrad, waar de oppositie tamelijk sterk
is, moet een onverbiddelijke actie gevoerd
worden, welke „een eindstreep onder dit
centrum van tegenrevolutie" zet.
Doorbrekend licht. In het
Kerstnummer van de „Prager Pr esse" pu
bliceert de Tsjechoslowaaiksche minister
van buitenlandsohe zaken, Benes, een po
litiek Kerstoverzicht.
Ondanks het feit, dat Tsjecho-Slowakije
slechts een klein staatje is en een nieuw
bakken staatje, al heeft het als voormalig
koninkrijk Bohemen een rijk verleden,
is toch de minister van buitenlandsche za
ken een zeer gezaghebbend man in de in
ternationale politiek.
Daarom is het altijd belangwekkend te
lezen wat hij schrijft, ofschoon wij het niet
overal met hem eens zijn, met name niet
over hetgeen hij zegt over het revisionisme,
de beweging tot herziening der vredesver
dragen.
Ondanks de moeilijkheden, waarin de
wereld nog verkeert, gelooft Benes, zon
der gevaar te loopen van overdreven opti
misme te worden beschuldigd, de hoop te
kunnen uitspreken op geleidelijke verbe
tering der verhoudingen en vertrouwen te
kunnen hebben in de economische toekomst,
en derhalve ook den moed tot verderen
arbeid voor den vrede en de veiligheid.
Dit beteekent echter niet, dat hij de ver
liezen van het afgeloopen jaar zou willen
verbloemen. Het afgeloopen jaar heeft niet
alleen de gevolgen der economische crisis
getoond, doch ook de wereld met ernstige
politieke zorg en gebeurtenissen vervuld.
„Het zou nutteloos zijn", aldus Benes, „de
mislukking der ontwapeningsconferentie
en het gevaar, dat door het doelbewuste en
systematische streven van Duitsohland, om,
zonder rekening te houden met de verdra
gen, de gelijkberechtigheid ten aanzien der
bewapening te verkrijgen, is ontstaan, te
willen ontkennen.
Dit feit is een der voornaamste factoren
van de onveiligheid, die van zoo grooten
invloed zijn geweest voor de Europeesche
politieke wapening in 1934 en de bezorgd
heid inzake de waarborging van eigen vei
ligheid door eigen kracht in de meeste
Europeesche staten.
Daarbij komt de onveiligheid en het
wantrouwen, die het gevolg zijn van de
destructieve politiek, die in de midden-
Europeesche gebieden in de verschillende
vormen en methoden van het revisionisme
tot uiting komen. De Oostenrijksche kwes
tie en de voortdurende moeilijkheden in
de betrekkingen van Hongarije met zijn
naburen, vinden hierin haar oorzaak.
De moord op den Joegoslavischen koning
en den Franschen minister van buiten
landsche zaken karakteriseeren, hoe ge
vaarlijk deze politiek is. Doch juist door
deze daad is het geweten van een groot
deel van Europa opgeschrikt, hetgeen ge
leid heeft tot nieuwe aaneensluiting en
versterking van de factoren ten gunste van
den vrede.
De oonsolideering van deze positieve
krachten, de uitbreiding en versterking van
het vredesfront, de toeneming van zijn po
litieke beteekenis, dat is het belangrijk
ste actief der Europeesche politiek, dat voor
het komende jaar moed en vertrouwen
geeft om verder te werfcen".
Benes herinnert aan de eenheid en vre-
des-activiteit van de kleine entente en de
samenwerking, die tot stand kwam met de
Balkan-entente, terwijl hij ook vertrouwen
uitspreekt in de derde regionale entente,
die tot stand kwam, n.1. de entente der
Baltische staten.
„Deze drie groepeeringen in verschillen
de Europeesche gebieden streven in we
zen hetzelfde doel na, n.1. beveiliging van
hun onafhankelijkheid en de ontwikkeling
der nieuwe Europeesche middelmatige en
kleine staten, waardoor zij in de Europee
sche politiek een belangrijke verschijning
worden.
Dit alles krijgt vooral beteekenis, wan
neer men in het oog houdt, dat de vredes
politiek, die deze drie ententes volgen, hun
breede basis vinden in de politieke krach
ten, die in het Westen vertegenwoordigd
worden door Frankrijk en in het Oosten se
dert eenige maanden door de sovjet-unie.
Door de coördinatie en concentratie van
de politiek van deze beide groote mogend
heden ontstaat een element van rust, dat
zich verzet egen allerlei problematische
revisionistische en omwentelende experi
menten en de voorwaarden voor vreedzame
politieke, cultureele en economische samen
werking schept.
Dit vredesfront is tegen geen enkelen
staat gericht, doch doet integendeel pogin
gen, door middel van het Oostpact, ook
Polen en Duitschland in zich te vereenigen
en streeft thans naar samenwerking met
Italië, dat door zijn anti-revisionistische be
langen in Oostenrijk denzelfden weg gaat
als Frankrijk".
Tenslotte meent Benes in de oplossing
door den volkenbond van het Saarprobleem
en de Joegoslavische aanklacht tegen Hon
garije, een teeken te mogen zien, dat de
volkenbondsorganisatie ook in de toekomst
in staat zal zijn, de voornaamste gevaren,
die den vrede zouden kunnen bedreigen,
uit den weg te ruimen.
VOETBAL
UIT HET KATHOLIEKE KAMP.
'N BELANGRIJK I.V.C.B.-PROGRAMMA
TOT BESLUIT VAN HET JAAR.
Morgen, den laatsten Zondag van het
jaar en nog steeds geen wintersport. Dat
is op zichzelf zoo erg nog niet, indien er
maar flink gevoetbald kan worden. Dat nu
valt door de gesteldheid der terreinen en
de telkens neervallende regenbuien erg te
gen in de laatste weken en de perspectie
ven voor den laatsten Zondag van het jaar
zijn al niet hoopvoller, zoodat- we in onze
beschouwingen maar heel kort zullen zijn.
In de le klasse van West II krijgt SJC
bezoek van Santpoort en dat belooft weer
'n lastigen wedstrijd. Weliswaar heeft SJC
„uit" tegen deze club gelijk gespeeld, doch
dat is absoluut geen maatstaf. De Noord-
wijkers hebben wel meer van veel sterker
tegenstanders „uit" gewonnen en zich door
zwakkere clubs thuis laten slaan. Denken
we maar aan den wedstrijd tegen Graaf
Willem, waarmede we maar willen zeg
gen, dat het voor de Noord wij kers opnieuw
oppassen wordt. Indien de goede wil om
te winnen er is, kan dit ook geschieden.
Dat zulks noodig is.daarvoor bezie men
den competitiestand nog maar eens. Slechts
Spartaan en TYBB staan onder SJC,
dusrekenen we ditmaal op beide pun
ten. En als HBC dan nogmaals wint van
Spartaan is het pleit inzake het kampioen
schap zoo langzamerhand beslecht in het
voordeel der Heemsteedsche club. Alleen 'n
nederlaag van HBC en 'n overwinning van
Santpoort brengt beide clubs nog verras
send dicht bij elkaar.
In de 2e klasse A staat de reeds eerder
vastgestelde wedstrijd LisseLeiden op
het programma. Indien het weer niet op
nieuw spelbreker wordt, weten de Leide-
naars waaraan zy zich te houden hebben.
De wedstrijden tegen Teylingen en ADO
hebben bewezen, dat het kan, dus ver-
waohten we weer een zoo eervol mogelijk
resultaat.
In de 2e klasse B krijgt VEP eindelijk
weer 'n kans om twee punten binnen te
halen, nu PFC op bezoek komt. Het wordt
voor de Woerdenaren ook hoog tijd-
Wedstrijdprogramma voor a.s. Zondag.
Zuid I le klasse: ValkenburgKim-
bria; CaesarKNV; VolhardingChevre-
mont; RKONSKerkrade.
Zuid II le klasse: GennepRKTW;
MuloDongen; BrabantiaSVB; Venl.
BoysKolping.
Oost le klasse: SDOUCAltior;
Emos's Heerenberg; VDZQuick; De
ZweefVosta.
West I le klasse: WZSDO; WY
Volendam; WilskrachtDe Meer; DEM
VIC.
DE SPORTUITSLAGENDIENST.
Wij blijven rekenen op de volledige me
dewerking der vereenigingssecretarissen
ten behoeve van den sportuitslagendienst.
Er zijn nog' steeds secretarissen, die niets
van zich laten hooren. Zoo hebben we nog
steeds niets gehoord van de voor Zondag
23 December j.l. vastgestelde wedstrijden
SNA—ASC en ASC II—SNA II. Men be-
grijpe toch, dat er zonder alle uitslagen
geen volledige competitiestand gegeven
kan worden.
Indien we van eenigen wedstrijd geen
uitslag ontvangen, nemen we aan, dat de
wedstrijd niet is gespeeld.
West II le klasse: LeonidasDHL;
TYBB—GD AGr. Willem—Onze Gezellen;
Spartaan-—HBC; SJCSantpoort.
West 2e klasse A: LisseLeiden;
Santpoort IIADO; Geel WitWilhelmus.
West 2e klasse B: OUveoExcelsior;
CelerSpartaan; VEPPFC; L. en S.
Graaf Floris.
VAN DE D.H.V.B.-VELDEN.
Wat zal er gespeeld worden?
Als we deze vraag stellen, dan bekruipt
ons de angst, dat er van de programma's
voor as. Zondag zoowel als voor Nieuw
jaarsdag niet veel terecht zal komen. De
velden zijn maar al te slecht en alleen in
dien het weer opklaart, de regen verder
uitblijft en de zon wat gaat schijnen, is
er kans, dat de programma's afgewerkt
zullen kunnen worden.
De 1ste klasse B vermeldt voor morgen
drie wedstrijden. WL heeft daarvan wel
den moeilijksten kamp, wijl DSS nog steeds
fraai de leiding heeft. Alleen met uiterste
krachtsinspanning zal het WL gelukken
minstens 'n gelyk spel te behalen. DOS zal
het tegen Vogelenzang wel bolwerken,
doch Concordia geven we tegen St. Marti-
nus weinig kans.
In de 2e klasse B zal NVC wel op den
ingeslagen weg voortgaan en van KRV
winnen, ook al kwamen de Katwykers
Zondag j.l. danig uit den hoek door SJC II
op eigen terrein te kloppen.
Leiden II zal het tegen HBC III zeker
niet gemakkelijk hebben, maar met wat
goeden wil en indien volledig wordt opge
komen, is er wel iets te bereiken.
Voor de overige wedstrijden bestaat wei
nig onzekerheid over de uitslagen. SMC
toch kan winnen van de Geel Wit-reserven,
DOS H van Teylingen tl en SJC H van
DSS n.
In de 3e klasse B maakt WSB de
moeilijke reis naar Meerburg, doch indien
de thuisclub niet beter aanpakt dan j.l.
Zondag, neemt WSB de punten mee.
De wedstrijd F oreholte—Steeds Hooger
is zeker belangrijk, gezien de opkomst in
de laatste weken van Steeds Hooger. Toch
gelooven we, dat Foreholte zich daardoor
niet zal laten intimideeren en de punten
wel thuis zal houden.
RWD maakt de moeilijke reis naar Lan
ger aar. Als de Leiden aars spelen als Zon
dag j.l. winnen zij zeker, maar of Adolf
Kolping zioh zonder meer als Meerburg zal
laten kloppen, meenen we te kunnen be
twijfelen.
St. Bernard us tenslotte kan winnen van
ASC en Majella geven we 'n kansje tegen
SNA.
In de 4e klasse A brengt Kolping Boys 'n
bezoek aan DSV en kan daar winnen, ter
wijl ODI de punten van AVB kan meene
men.
Wedstrijdprogramma voor a.s. Zondag.
AFDEELING CENTRUM.
le k 1 a s s e B: WLDSS; St. Martinus
Concordia; VogelenzangDOS.
Res. le kl. A: Onze Gez. IITYBB
HBC IIVolendam III; De Meer IISant
poort III.
2e klasse B: DOS nTeylingen II;
FEUILLETON.
LIEFDE IN HET OERWOUD
door
J. VAN DER SLUYS.
Naar het Engelsch
(Nadruk verboden.).
39)
Hij maakte met zijn arm een gebaar als
om haar te verdedigen, en sloeg haar per
ongeluk op den arm, zoodat zij een zachten
kreet uitte.
„Kijk nu" zei hij berouwvol,, „wat een
onhandige kerel ik ben".
Ze lachte zacht en legde haar hand op
zijn arm.
„U hoeft heusch niet zoo...."
Met een plotselinge beweging had hij
haar hand gegrepen, toen boog hy zijn
hoofd en drukte zijn lippen er op in een
langen kus. Ze bewoog zich niet en tracht
te ook niet haar hand weg te trekken.
Toen hoorde ze opeens zijn stem, heesch en
onzeker:
„Wilt u me 't vergeven? Ik had dat niet
moeten doen. Ik.... ik was mezelf niet.
Uw nabijheid...."
„Was het dat alleen?" vroeg Honor,
trachtend haar teleurstelling te verber
gen.
Alec Rimington hoorde den klank in
haar stem en hij begreep. Er klonk een
lach in zijn stem. toen hy zei:
„Er is meer dan dat veel meer! Moet
ik het werkelijk zeggen of begrijp je het
ook wel?"
„Ik geloof van wel.... wanneer....?"
„Vanaf het oogenblik, waarop je mijn
kamp kwam binnenloopen, toen ik je be
wusteloos in mijn armen had. Ik voelde
dadelijk, dat we by elkaar hoorden, en
je verhaal maakte me wanhopig, want ik
dacht, dat je Sir George Mannering's vrouw
was en nu.
Hij kuste haar hand weer en zij fluister
de: „Wat moet jy my wispelturig vin
den."
„Neen", zei hij, „alleen maar mooi en
heel moedig. Denk je, wat ik kan verge
ten, dat je voor mij dien brand getrotseerd
hebt?"
Toen lachte hy jongensachtig.
„Ik heb nooit eerder de hand van een
vrouw gekust."
Ze zei niets, ze was diep ontroerd. En,
waren woorden wel noodig? Ze was heel
dicht bij hem en haar hart klopte wild.
Het was haar, alsof hij het hooren moest
en begrijpen, wat zy niet onder woorden
kon brengen. Zyn hand liet de hare los en
glipte om haar heen, tot ze weer, zooals al
eens eerder, de warmte van zijn hand op
haar arm voelde.
„Liefste", fluisterde hij zacht en over
mand door ontroering. „Liefste...."
Hij boog zijn hoofd naar het hare en ze
hief zwijgend haar gezicht op. Hij kuste
haar. Toen hoorde hij opeens in de duister
nis een onderdrukte snik.
„Je huilt", zei hij, en er klonk iets ang
stigs in zijn zacht fluisterend stem.
„Heb ik me vergist? Heb ik meer ver
wacht, dan ik had moeten doen?"
„Je verwacht misschien, dat iemand al
leen van verdriet schreit en.... dat is een
groote vergissing.','
Haar gezicht was weer naar het zijne op
geheven; hij vergat alles voor de uitdruk
king der oneindig vertrouwend en geluk,
die hij er op zag.
„Liefste, hou je...."
Toen klonk door de stilte van het woud
de scherpe knal van een geweerschot en
dadelijk daarna een kreet van doodsangst
en pijn. Honor klemde zich verschrikt aan
hem vast en hy drukte zijn arm bescher
mend om haar heen.
„Wees stil", fluisterde hij. „Niets zeg
gen."
Toen mompelde hij, meer tegen zichzelf
dan tegen haar: „Dat was Salem!"
xvn.
Lang bleven ze stil in dezelfde houding
zitten, gespannen luisterend. Eenmaal
leek het hem, of hij heel in de verte iets
hoorde bewegen en hij leunde luisterend
voorover.
„Wat is er", fluisterde Honor.
„Niets", fluisterde hij geruststellend, iets
heel in de verte.... een dier of zooiets,
denk ik."
Haar oogen, die nu gewend waren aan
de duisternis, zochten zijn gezicht en ze
zagen, dat er een angstige uitdrukking op
was.
„Ben je angstig voor het kind?" vroeg ze
plotseling."
„Ja, en voor de anderen. Die ellendeling
zit ons den heelen tijd op de hielen. En ik
geloof zeker, dat het hem in de eerste
plaats om het kind te doen is."
Ze had graag willen weten waarom en
ze was op het punt om er naar te vragen.
Maar ze hield haar woorden in. Ze wilde
wachten, tot hij haar uit zichzelf zijn ver
trouwen zou geven.
Rimington's stem stoorde haar overpein
zingen.
„We zullen toch iets moeten doen. We
kunnen hier niet den heelen tijd blyven.
Die schurk zou wel eens niet alleen kunnen
zijn. Als er meer zijn en ze beginnen het
bosch aan dezen kant te doorzoeken, dan
zijn wij er bij."
„En Fatuma.... het kind, wat moeten
die beginnen?"
„Ik geloof niet, dat we ons over hen
bezorgd hoeven te maken. Die schurk
schijnt hen niet ontdekt te hebben en Fa
tuma en de dragers kunnen zich beter
redden in het bosch dan een blanke. Het
kind is veilig bij Fatuma. Zy zullen waar
schijnlijk naar myn kamp aan het meer
gaan en daar moeten wij ook zien te ko
men. Als we zoo gauw mogelijk weg kunl
nen gaan, dan kunnen we er morgen te
gen een uur of twaalf zijn."
„Je moet doen, wat je het beste vindt",
zei ze, hoewel ze zich angstig afvroeg, hoe
hij ooit in staat zou zijn, dien tocht waar
over hij zoo luchtig sprak, te volbrengen.
„Welken kant ligt het meer uit?"
„Bijna regelrecht naar het Oosten. We
moeten dwars door het woud aan den an
deren kant vam de rivier. Ik ben bang,
dat het geen gemakkelijke tocht voor je
zal zijn, liefste."
Ze dacht aan zijn gewonden schouder,
aan het feit, dat hij tweemaal bewusteloos
was geweest, maar ze zei niets. Ze durfde
bijna niet denken aan al de gevaren, die
hun beiden, hulpeloos en alleen, konden
bedreigen.
Ze bleven nog een poosje wachten, ter
wijl ze scherp luisterden. Het geknetter
van het vuur was weggestorven en het
gekabbel van de rivier en het vage ge
ritsel van den wind door de boomtoppen
waren de eenige geluiden. Toen zei hij:
„Ik geloof, dat we maar op weg moes
ten gaan. Maar we moesten eerst onze fles-
schen vullen.
Ze kropen naar den rand van het wa
ter, waar ze hun dorst leschten en hun wa-
terflesschen vulden. Toen hielp Honor
hem overeind, maar hij wankelde, terwij-
hij zich aan een boom vastgreep, hoewel
hy zichzelf uitlachte om zyn zwakte.
„Ik ben een beetje topzwaar, maar dat
zal wel overgaan."
Honor hoopte het van harte en liep naar
de plaats, waar de twee geweren lagen.
Het eene hing ze over haar schouder en
toen bleef ze met een bedenkelijk gezicht
naar het andere 6taren.
„Wat is er, Honor?" riep hij, toen hij
haar aarzeling zag.
„Er zijn twee geweren. Ik kan het eene
dragen, maar het andere...."
„Geef het mij", zei hij bijna bevelend.
Je kunt in dit land niets beginnen zonder
geweer.
Ze hielp hem het geweer over zijn ge
wonden schouder leggen; toen waadden ze
door de rivier en klauterden den anderen
oever weer op.
Aan den anderen kant vonden ze een
pad, dat blijkbaar gemaakt was door de
wilde dieren, die naar de rivier kwamen
om te drinken, en dat maakte het loopen
heel wat gemakkelijker. Maar de weg ging
een heelen tijd steil naar boven en lang,
voordat ze op een vlakker terrein kwa
men, had Rimington tweemaal een poosje
moeten halt houden om uit te rusten.
Honor maakte zich zeer ongerust. Ze zag
in het maanlicht, op een plaats, waar de
boomen minder dicht waren, dat zyn ge
zicht doodsbleek en vertrokken was en dat
hij zijn lippen vast op elkaar geklemd had,
en ze begreep, dat hij moedig trachtte zyn
pijn te verbijten.
(Wordt vervolgd.)
