Leidsch Crisis-Comité
KALENDER DER WEEK
ZATERDAG 17 NOVEMBER 1934
JE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BUD. - PAG. 6
AFDEELING LEIDEN R K DIOC. VROUWENBOND
Deze rubriek verschijnt des Zaterdags om de veertien dagen. Brieven, vragen en
mededeelingen te richten aan een der redactieleden: Mejuffrouw LAURA WERY,
Pieterskerkkoorsteeg 15. Leiden: Zr. I. VAN DEN ABEELEN. Willem de Zwijger-
laan 25, Oegstgeest; Mevr. FEHMERS—BOER KNOTTNERUS, Warmonderweg 37.
DE H. WILLIBRORDUS
Den 7den November vierden we den
feestdag van dezen grooten Heilige. De
vestiging van ons christelijk geloof in Ne
derland hebben we hem te danken. Gebo
ren in Engeland, ging hij op jeugdigen leef
tijd in een Benedictijnerklooster. Door ge
bed en studie had hij zich voorbereid tot
het groote werk, dat hij in 690 ging begin
nen. Toen hij in het voorjaar in Katwijk
met elf gezellen aan land stapte, knielden
ze allen eerst neer om God te danken voor
de behouden aankomst en Zijn zegen af
te smeeken voor 't groote werk dat hen
wachtte.
Willibrordus begaf zich 't eerst naar
Utrecht, het middelpunt van 't rijk der
Friezen en van het heidendom. Van het
cnristendom was geen spoor te bekennen.
Koning Dagobert had eertijds de St. Tho-
maskapel gebouwd, maar deze bestond
niet meer. De trotsche heidensche koning
Radboud regeerde en dulde niet anders
dan de afgodendienst.
Willibrordus ging in het najaar eerst
naar Rome om van den H. Vader zelf z'n
zending te ontvangen om onder de Friezen
't geloof te verkondigen. De Paus over
laadde hem met zijn zegeningen en zoo
kwam Willibrord hier terug en vestigde
zich tusschen Maas en Waal aan de gren
zen van Radboud's rijk. Al spoedig maak
te hij vorderingen en in 695 kon hij zich
al vestigen in Utrecht. Weer ging hij naar
Rome om uit de handen van den Paus de
bisschoppelijke wijding te ontvangen. St.
Willibrord vestigde zich nu voor goed te
Utrecht en ondernam van daar uit zijn
vele missiereizen naar Friesland tot in De
nemarken, naar Vlaanderen en Walche
ren (een te groot gebied om precies te om
lijnen).
In Echternach, stichtte hij, daartoe in
staat gesteld door koning Dagobert's doch
ter een abdij van Benedictijnen, waar
nieuwe priesters zouden gevormd worden.
Bijna 50 jaar heeft de Heilige in onze stre
ken gearbeid. Veel woridern zijn er van
hem tijdens zijn leven bekend. Gestorven
is hij in Echternach in 739, waar tot he
den toe zijn gebeente in een heerlijk re
liekschrijn rust. Hij heeft ten volle recht
op onze groote vereering!
„Geliefde Vader en Patroon,
Zie Neerland aan, uw roem en kroon.
Bid, Willibrord, bid bij den Heer,
Dat al wie dwaalt eens wederkeer!
O gij, die 't kruis hier hebt geplant,
Bid voor uw dierbaar Nederland!"
OFFICIEELE MEDEDEELINGEN.
Donderdag 22 November a.s. ledenver
gadering in de Kleine Stadszaal 8 uur.
Spreker: Pastoor W. Nolet uit Amster
dam met het onderwerp: „De Katholieken
en den Bijbel."
Opkomst van alle leden gewenscht.
MISSIE-NAAIVEREENIGING
„ST. FRANCISCUS XAVERIUS"
Nu de tentoonstelling en loterij voorbij
zijn, rest ons nog de prettige taak om
dank te zeggen voor alles wat gedaan is
om deze zoo vruchtbaar mogelijk te doen
zijn. Door vele giften en gaven voor lote
rij en stands, door belanglooze onmisbare
hulp is het mogelijk geworden, dat er een
mooie som voor de voortzetting van ons
werk is overgebleven.
Het resultaat van de gemaakte kleeding-
stukken en handwerken was dit jaar be
langrijk grooter dan vorige jaren. Hier
aan hebben de dames thuiswerksters ook
een groot aandeel. Zij, die zoo stil aan thuis
hun vrije kwartiertjes nuttig besteedden,
hebben mede geholpen onze handwerk-af-
deeling bijna te verdubbelen. Ook de af-
deeling Inlandsche kleeding is sterk voor
uitgegaan, ook dank zij de thuiswerksters
die dit jaar ruim 200 stuks afleverden.
Wat kan er veel bereikt worden als men
blijmoedig wat van zijn eigen vrijen tijd
afstaat voor de Missie, en wat varen de
missionarissen hier wel bij.
Wie helpt onze vereeniging verder
groot maken?
Naaiwerk of borduurwerk, alles ligt
klaar voor de nieuwe werksters.
Op onze clubavonden wachten wy gaar
ne nieuwe leden; Vrijdagavond 810 uur
dames, Dinsdag 810 uur jonge dames,
om de 14 dagen in het Mariahuis P. K.
Koorsteeg 15.
HET BESTUUR.
EEN KIJKJE IN EEN DUITSCH
ARBEIDSKAMP
Misschien zal het onzen lezeressen inte
resseeren wat een Duitsche studente, die
voor een groot deel haar opvoeding in
Holland ontving, vertelt van de Duitsche
arbeidskampen:
Met nog drie meisjesstudenten teeken
den we voor den vrij willigen arbeidsdienst
met het verzoek dit in de Paaschvacantie
te mogen doen.
Na een doktersonderzoek ving 23 Fe
bruari de arbeidsdienst te Hattingen aan
de Roer aan.
Een groot ruim huis voor gebrekkige
kinderen van 314 jaar, omgeven door een
tuin, een moestuin, boomgaard, ruimte
voor kippen, eenden enz., koestallen en
wat een boerenbedrijf al zoo meebrengt
was het arbeidsterrein voor de 30 meisjes
uit alle rangen en standen.
Onder toezicht van een leidster werd
dit alles onderhouden, gekookt, gemaasd,
gewasschen, koeien gemolken, vee gevoe
derd en dit alles naar een vaste dag-in-
deeling en groepsgewijze.
Elke groep houdt 4 weken denzelfden
arbeid.
De dagindeeling is als volgt
6 uur opstaan, trainingspakken aan en
naar buiten voor een fiksche loop- of
gymnastiekoefening die een kwartier
duurt. Dan wasschen en aankleeden, bed
den afhalen, morgengebed en ontbijt, op
geluisterd door radiomuziek.
Na het ontbijt bedden opmaken, slaap
zalen doen, kwart voor 8 appèl, waarbij
de groepen zich 'tezamen voegen.
Bespreking van de dagindeeling door de
leidster, en nadat de nationale vlag in den
tuin geheschen is, gaat ieder aan zijn eigen
arbeid. Diegenen, die geen bepaalde ar
beid hadden, kregen les van de leidster of
haar helpsters in politiek, tuinbouw, ge
zondheidsleer, zingen of iets dergelijks
De tuingroep werkt onder leiding van
een tuin man. De naaigroep naait, behalve
voor zichzelf en de kinderen uit het te
huis, voor arme menschen in de stad. De
huisgroep doet al het werk in huis, ook
schrobben en boenen.
Vreemd is voor vele meisje het stal-
werk, koeien melken, de varkensstal uit
mesten, maar alles went en ieder werkt
met pleizier.
Het, minst in den smaak valt het keuken
werk, zooals afwasschen, aangezien daar
voor zooveel menschen nooit een eind aan
schijnt te komen.
Om 10 uur 10 min. pauze voor het tweede
ontbijt.
Om half één middageten, waarna een
uur pauze.
Van 24 uuur weer arbeid, dan een
half uur vrij voor het verkleeden in uni
form, bestaande uit rok en jasje van rib
fluweel, waaronder een blouse.
Van half 5 tot zes uur gemeenschap
pelijke wandeling of gymnastiek op het
sportplein.
Na het inhalen van de vlag werd gege
ten en was men vrij tot 8 uur.
Om 8 uur verzamelen in de eetzaal waar
muziek werd gemaald, gezongen, gehand
werkt of naar een voordracht geluisterd
Dikwijls werden ook buitenshuis concer
ten en tooneeluitvoeringen bezocht of was
de gelegenheid een goede voordracht te
hooren.
Vermoeid, maar zeer voldaan toog men
om 10 uur naar bed, waar op de slaapza
len, nadat de leidster ieder persoonlijk
had goedennacht gewenscht, nog heel wat
gelachen en gepraat werd.
Het was aardig te zien hoe goed allen
het met elkaar konden vinden, ondanks
verschil in stand en opvoeding.
In onze arbeidsdienst gebeurde het wel
dat we bij de boeren in den omtrek moes
ten gaan werken en in andere arbeids
kampen worden de meisjes aan arme ge
zinnen toegewezen waar de moeder ziek
of gestorven is, om al het voorkomende
werk te doen, weer andere kampen koken
voor werkloozen.
Zoo vlogen de 18 weken om en zal ik deze
paaschvacantie niet licht vergeten en onze
zinspreuk indachtig blijven:
Wij willen vol Godsvertrouwen
Aan onze toekomst bouwen.
A. K.
Stud. Pharm.
WIJ K0MCH W0CN5DAG BIJ U AAM!
U ÏÏCLT OriS TOCH NIET TELEUR
WAT EEN GEZEL TOCH WETEN MOET.
(83)
„Och wat geeft zoo'n Encycliek toch veel
te denken". De Gezel met deze opmeer -
king had groot gelijk; alleen moeten we
nog een stapje verder gaan en erbij voe
gen: „Het geeft vooral veel te doen".
Het is zonder twijfel goed bedoeld ge
weest, dat we zoo hier en daar eens ver
nomen hebben, dat de Pauselijke Encyclie
ken „zware kost" zijn. Toch wordt o.i. het
geheel te zwaar opgevat en men bedenkt
vaak moeiljjklieden, waar deze slechts ge
heel sporadisch voorkomen.
Natuurlijk is een document over maat
schappelijk herstel geen amusant week
blaadje of kindertijdschrift. Als we weten,
dat de Paus bij het samenstellen van een
Encycliek voorgelicht wordt door vooraan
staande sociologen, dus door menschen met
kennis over allerlei maatschappelijke
vraagstukken, dan moeten en mogen we
iets dergelijks niet denken als pasklaar
voor ieders verstand. Maar waar toch den
katholieken geboden is te werken als le
den van de strijdende Kerk, daar is het
geen luxe om. eens wat meer te doen dan
mondjesmaat-katholicisme.
Ligt hierin geen goed werk voor de St.
Josephs-Gezellen? Het geeft te denken, ze
ker, en het geeft te werken, nog meer waar.
Maar jandorie, Kolping is ons toch voor
gegaan met te werken? Druppel na drup
pel liet hij de inspiratie van een nieuwen
tijd vallen op de harten der menschen. En
Kolping won het.
Zoo ook moeten wij in eigen omgeving
de menschen doordringen van de wezen
lijke herstelling der wereld. Als een katho
liek praat over een nieuwe orde in de we
reld en hij rept met geen woord over R.
N. of Q. A., dan zwamt zoo iemand. Laten
de katholieken in deze zaak er steeds aan
denken, dat kwakzalvèrs geen ziek lichaam
kunnen genezen. Dat hun wil vaak goed
is kan geen vrijbrief zijn voor de metho
de, die zij volgen. Hier geldt het bezin
nen alvorens te beginnen.
De geest van het Evangelie,
zoo spreekt Pius, moeten wij uitstorten in
de wereld.. Dit beteekent een geest van
christelijke onthechting en alles omvatten
de liefde brengen tusschen de menschen.
Is deze opgave geheel nieuw? Neen, want
altijd heeft de Kerk deze leer verkondigd.
Maar de grondslag van alle ordening steunt
ook op die eeuwenoude leer. Hoe anders
te spreken van een gezegend tijdperk der
middeleeuwen? Al zal ook daar het men-
schenwerk gebreken vertoond hebben, 't
is toch typeerend, dat vier eeuwen daarna
een stelsel groeit (de z.g. beroeps-standen)
dat terugwijst naar het stelsel der 15de en
16de eeuw. De geschiedenis herhaalt zich!
De taak is voorzeker zwaar, want veie
hinderpalen moeten we overwinnen. Maar, I
zegt de Paus, laten zij den moed niet ver- j
liezen: aan harden strijd het hoofd bieden
is de roeping van iederen Christen; zwa
ren arbeid doorstaan is niet vreemd aan
hen, die als goede strijders van Christus,
Hem van meer nabij willen volgen. Dan
moeten wij de zielen van ongelukkigen
helpen los komen van deze tijdelijke aarde
en ze richten naar God; want velen zijn
er niet zoo ver verwijderd of redding is
mogelijk.
„Blijde ben ik, getuigt de H. Vader, dat
dichte drommen van. jonge arbeiders ge
hoor geven aan de goddelijke genade en
hun kameraden trachten te winnen voor
Christus. Niet minder lof verdienen de lei
ders der arbeidersvereenigingen, die on
baatzuchtig de billijke eischen trachten te
behartigen om ze te doen strooken met de
welvaart van het geheele bedrijf. Boven
dien zijn er meerdere jongemannen, die ia-
ter een plaats in de maatschappij zullen
bekleeden, en die zich ernstig aan de be
studeering van maatschappelijke vraag
stukken gezet hebben, vol toewijding voor
een gezegend herstel".
Zoo huldigt de Paus de vele werkers
van bonden en organisaties. Het zij dien
werkers een aansporing om nooit te versa
gen, laster te verdragen en durvend het
goede te wagen. S. M.
„WIJ HEBBEN IETS TE ZEGGEN".
IL
Een andere consequentie van het Kol-
pingsprogram is de roeping tot het H.
Priesterschap en den kloosterlijken staat.
Uit onze rijen komen talrijke late roe
pingen, welke voornamelijk groeien uit de
sterke beleving van het devies „Gods
dienstzin". Zooals Kolping in latere jaren
uitgroeide tot de doelbewuste roeping, zoo
ook groeit in velen der onzen de leven
wekkende gedachte van een offerleven in
het rijk der zielen, tot glorie van God.
Ja waarlijk, ook wij hebben ten afscheid
vaak handen gedrukt, waarin de blaren
stonden van harden arbeid, maar diezelfde
handen waren dag aan dag gevouwen aan
de communiebank en hadden in felle liefde
Jezus omkneld; diezelfde handen waren
gekust door een vader en een moeder en
die handen werden na jaren de dragers
van het H. Offer of de stille werkers in
verre kloosters.
Louter gevolg van godsdienstzin, die het
leven beinvloedt en vormt.
En dan, van onze leden gaan er jaarlijks
12 pet. ter retraite. En daar in het sana
torium voor de zielen, onder de hoogtezon
van Gods genade, daar leeren we de juiste
verhouding van tijd tot eeuwigheid. Meer
dan eens is een retraite de kweekplaats ge
weest, waar de besten van onze broeders
hun levensbestemming vonden; of waar
de lauwe en soms laffe mensch als bij too-
verslag werd omgevormd tot beter en eer
lijker wezen.
Nog echter is het niet genoeg. De massa
is nog wankel en tast naar de sterke hand
van zijn broeder. Twee menschen kunnen
meer dan één; twee vrienden kunnen el
kander behouden; twee Kolpingsbroeders
kunnen elkander en anderen redden. Toont
gij dan, Gezellen, dat gij zóó uw broeder
bemint.
Severus.
MEDEDEELINGEN.
De Propagandaclub vergadert Maandag
avond in de bovenzaal. Er zijn groote plan
nen om uit te yoeren door actieve jongeren.
Daarom allen present.
De Studieclub houdt Woensdagavond
haar 3de bijeenkomst. De club-voorzitter
spreekt met als onderwerp: „Gelijkgescha
keld". Canisianen op post!
De Liedertafel repeteert voorloopig op
Vrijdag. Nieuwe leden zijn zeer welkom.
De aspiranten-cursus wordt niet as. Vrij
dag, maar Vrijdag 30 November gehouden.
Het installatiefeest is bepaald op Zondag
16 December.
Adres-verandering dient gemeld te wor
den aan P. Oostdam. Voor een goede ad
ministratie is het noodig, dat het commis
sariaat er melding van krijgt.
Het Ziekenfonds kan pas goed werken,
als het melden tijdig geschiedt bij den ad
ministrateur, F. de Jong, De Ruyterstraa*
21. En niet aan de zaal.
Het Gezeilenhuis heeft voor de ontspan
ningsbijeenkomsten een verandering onder
gaan. De biljarts zijn verplaatst. Hopelijk
dat zulks de goed sfeer verhoogt
Winterprogramma 19341935.
Woensdag 21 Nov.: Inleiding: Spreker de
heer Steph. Menken. Onderwerp: „Gelijk
geschakeld".
Donderdag 13 Dec.: Buitengewone bij
eenkomst. Spreker de heer F. Schneiders.
Onderwerp: „Hongarije". Deze lezing wordt
geïllustreerd met lichtbeelden en gramo-
foon-muziek.
Donderdag 3 Jan. Vraagavond „Elck wat
Wils".
Maandag 28 Jan. Spreker de heer v.
Oerle. Onderwerp: „De Lichtfabrieken".
Vrijdag 22 Febr.: Vraagavond „Elck wat
Wils".
Donderdag 14 Maart: Spreker de heer A.
F. v. Remundt, met een nader te noemen
onderwerp.
Maandag 1 April: Vraagavond: „Elck
wat Wils".
Vrijdag 26 April: Spreker de heer Hoeks.
Onderwerp: „Over oude en nieuwe Staats-
Romans".
Donderdag 9 Mei. Sluitingsavond.
De excursies zijn als volgt:
Planetarium, Den Haag.
Licht-fabrieken onder deskundige lei
ding.
Wollen-dekenfabriek.
Sterrenwacht;
en een groote Pinkster-excursie naar
Rotterdam.
STUDIECLUB „ST. PETRUS CANISIUS".
Canisianen.
Wederom is ons Winterprogram samen
gesteld; en vragen we uwen aandacht voor
de actueele en interessante lezingen en
vraagavonden, welke ons in het a.s. seizoen
zullen worden aangeboden.
Gezien de groote successen van de vori
ge jaren, vertrouwen we dan ook, dat de
leden, zooveel mogelijk de studie-avonden
zullen bezoeken.
Als alle leden hunne spontane mede
werking toezeggen, dan zullen en kunnen
we slagen. Ons devies blijft:
„Steeds Paraat Canisianen".
(We hopen, dat een ieder dit zal kunnen
beamen).
BIBLIOTHEEK.
Gezellen, al hebben we nu reeds, terwijl
de bibliotheek nog zoo kort geopend is,
een flink aantal lezers, toch spijt het ons,
te moeten constateeren, dat er nog zoo wei
nig Gezellen bij zijn. Gaan zij dan naar
andere bibliotheken? We hopen van niet.
De bibliotheek is ook voor jullie, Gezel
len, en wel hoofdzakelijk voor jullie. Je
vindt er wat naar je smaak, omdat we bij
het aanschaffen van de boeken steeds den
ken aan „Elck wat wils". Je kunt er vin
den: romans, boeken voor je jongere
broers, ook zij kunnen bij ons lezen, en
andere ontspanningslectuur, boeken op het
gebied van sociologie, van geschiedenis,
tijdschriften enz.
En de prijs is slechts 5 cent per deel en
per week voor de ontspanningslectuur en
tijdschriften, terwijl men de andere boeken
gratis kan lezen.
Wat wil je nu nog meer: goedkoope en
bovendien de zekerheid van mooie en goe
de lectuur.
Nogmaals, Gezellen, op jullie rekenen
we, nu en in de toekomst en tot slot: ben
je reeds lezer, win er dan nog één bij!
De Bibliothecaris.
LOTERIJ.
Nog 15 prijzen staan onafgehaald in het
Gezeilenhuis.
Zij vielen op de nummers: 74, 114, 144,
15°., 290, 308, 411, 529, 726, 803, 820, 1215,
1239, 1253, 1424.
Wij wachten de gelukkigen hedenavond
tusschen 8 en 9 uur.
H. ELISABETH VAN THÜRINGEN.
Als niet anders wordt aangegeven in deze
week dagelijks Gloria, geen Credo. Gewone
Prefatie.
ZONDAG 18 Nov. Zes en twintigste Zon
dag na Pinksteren. Gedenkdag van de wij
ding der Basilieken van de H.H. Petrus en
Paulus. Mis: Terribilis. 2e gebed en laat
ste Evangelie v. d. Zondag. Credo. Prefatie
v. d. Allerh. Drieëenheid. Kleur: Wit.
MAANDAG 19 Nov. Mis v. d. H. Elisa
beth, Weduwe: Cognovi. 2e gebed v. d. H.
Pontianus, Paus en Martelaar. Kleur: Wit.
Door veel lijden moest de H. Elisabeth
van Thüringen tot groote heiligheid gera
ken. Vooral heeft zy veel moeten verduren
als 22 jarige weduwe. Na de dood van haar
echtgenoot werd zij verjaagd met haar kin
deren uit haar slot en tot armoede gebracht.
De koningsdochter moest haar brood gaan
bedelen. Sterk in de liefde tot God ver
droeg zij alles met heldhaftig christelijk
geduld, ja dankte God zelfs voor haar lij
den. Elisabeth stierf op 24-jarigen leeftijd
den 19en November 1231, na een leven wel
kort, maar rijk aan liefde tot God en de
naaste.
DINSDAG 20 Nov. Mis v. d. H. Felix van
Valois, Belijder: Justus. Kleur: Wit
Na een zeer heilig leven in de eenzaam
heid, tezamen met den Parijschen profes
sor de H. Joannes de Matha, stichtte de H.
Felix met den H. Joannes de Orde der Al
lerh. Drieëenheid tot verlossing der slaven.
Het scapulier der Orde is wit met een rood
blauw kruis. Het onder ons bekend scapu
lier van de Allerh. Drieëenheid (het eerste
van het z.g. vijfvoudig scapulier) is er een
verkleining van.
WOENSDAG 21 Nov. Feestdag van Ma
ria's Opdracht in de Tempel. Mis: Salve.
Credo. Prefatie van Maria (invullen: En
U op het feest). Kleur: Wit.
DONDERDAG 22 Nov. Mis v. d. H. Cae-
cilia, Maagd en Martelares: Loquebar.
Kleur: Rood.
Door hare standvastigheid in het bewa
ren van hare aan God toegewijde zuiver
heid bracht de tegen haar zin gehuwde
Caecilia haar echtgenoot Valerianus tot het
ware geloof eveneens haar zwager Tibur-
tius. Na de marteldood van Valerianus en
Tiburtius werd ook Caecilia gemarteld en
zij overleed aan een bekomen halswonde.
Mogelijk wel naar aanleiding van de An-
tiphoon: „Onder begeleiding van orgelspel
zong Caecilia voor den Heer" wordt Cae
cilia vereerd als de Patrones van muziek
en zang.
VRIJDAG 23 Nov. Mis v. d. H. Clemens,
Paus en Martelaar: Dicit Dominus. 2e ge
bed v. d. H. Felicitas, Martelares. Kleur:
Rood.
Clemens I, de vierde Paus en medewer
ker v. d. H. Paulus (volgens het Epistel)
werd tijdens de christenvervolging onder
keizer Trajanus verbannen naar de steen
groeven in de Krim, waar twee duizend
christenen waren veroordeeld tot dwang
arbeid. Niet te beschrijven is het, wat de
H. Paus daar met de Christenen heeft moe
ten verduren. Toen zij eens van dorst ver
smachtten bad de heilige en op een ver
hevenheid verscheen een lam, onder welks
voorpoot een frissche waterstroom te voor
schijn kwam, waarin allen hun dorst kon
den lessen. Dat wonder ontstak de Hei
denen in toorn en zy zwoeren Clemens te
dooden. Aangeklaagd bij den keizer werd
Clemens, op diens bevel vastgebonden aan
een anker, in zee geworpen. Op het gebed
der Christenen zou toen de zee drie mijlen
zich hebben teruggetrokken en werd er een
verwoesten tempel zichtbaar, waarin het
stoffelijk overschot van den heiligen mar
telaar rustte. De omstandigheden van zyn
marteldood zijn echter niet met onbetwist
bare zekerheid bekend.
ZATERDAG 24 Nov. Mis v. d. H. Joannes
van het Kruis, Belijder en Kerkleeraar: In
medio. 2e gebed v. d. H. Chrysogonus. Mar
telaar; 3e voor den Paus. Credo. Kleur:
Wit.
Joannes werd geboren te Fronteveros in
Oud-Castilië. Als jongen van negen jaar
onderscheidde hij zich reeds door zijn wer
ken van boetvaardigheid, zooals vasten,
geeselen, nachtwaken. Op 18-jarigen leeftijd
werd hij Carmeliet en voor de H. Teresia
van Avila was hij een sterke steun bij haar
streven de Orde te hervormen. Als beloo
ning voor zijn vele werkzaamheden aan
het zielenheil en de hervorming van de
Carmelietenorde vroeg en verkreeg de
heilige om Christus' wil te mogen lijden
en veracht worden. Die belooning kreeg
hij overvloedig. Onschuldig moest hij negen
maanden in de gevangenis doorbrengen.
Kort daarop werd hij ernstig ziek en zijn
been werd met zooveel wonden en zweren
bedekt dat het allertreurigst was om aan
te zien. Maar alles verdroeg hij met het
grootste geduld en toch was hij altijd op
geruimd en vroolijk. Zijn bijnaam: „van
het Kruis", heeft hy terecht verdiend.
Joannes was ook een voortreffelijk leer
meester in het geestelijk leven en beguns
tigd met een verheven graad van beschou
wing. Verscheidene boeken zijn nog van
hem over, handelend over mystieke Theo
logie. Om de voortreffelijkheid zijner wer
ken is hij in 1926 onder het getal der Kerk
leeraren opgenomen.
IN DE KERKEN DER E.E.P.P.
FRANCISCANEN:
Alles als in bovenstaande kalender van
het Bisdom, behalve:
MAANDAG. Eigen Mis v. d. H. Elisa
beth: Erat. 2e gebed v. d. H. Pontianus
alleen in stille H.H. Missen. Credo.
Amsterdam.
ALB. M. Kr
