ZATERDAG 28 JULI 1924
DE LEID SC HE COURANT
DERDE BLAD. PAG. 9
De economische toestand in
Duitschland
De regeering staat voor
groote moeilijkheden
(Particuliere Correspondentie).
De redevoering die Hitier enkele weken
geleden in den Rijksdag heeft uitgesproken
bevatte o.m. een passage, die nagenoeg on
opgemerkt is gebleven. De Führer zeide
dat „hij vertrouwde, dat de Duitsche uit
vinders, den staat onafhankelijk zouden
maken van het buitenland".
Dat is heel mooi, doch het is een optimis
me, dat spreekt van een benauwende onge
rustheid over de economische toestanden in
het Derde Rijk.
De Duitsche economie draait om twee be
langrijke punten: de beperking van den in
voer en de toename van den uitvoer.
Volgens de jongste statistieken bedraagt
de invoer het eerste trimester van 1934 ruim
216 milljoen Mark meer dan de uitvoer.
Voor dit jaar overschrijdt de invoer van
grondstoffen diie van het vorige jaar met
meer dan 20 procent. Van verschillende
grondstoffen is de invoer verboden bijvoor
beeld van linnen, katoen en leer maar met
dit invoerverbod bereikt men slechts ten
deele het beoogde doel. Volgens Hitier be
staat het grootste belang van Duitschland
hierin, dat het zich onafhankelijk weet te
maken van het buitenland en dat het de
Duitsche geleerden vraagt om te zorgen
voor eigen „nationale" grondstoffen.
De Duitsche regeering wil in het buiten
land slechts zooveel koopen als het buiten
land in Duitschland koopt.
Het Nationaal-Socialisme, zoo schrijven
de Duitsche bladen, is een volksbeweging,
die zoowel in binnen- als buitenland op
vriendschap steunt.
Hot bedreigt niemand. Wat de handel
betreft wil het, dat eenieder zijn bestaan
vind, maar omgekeerd eischt het, dat het
buitenland eenige concessies doet.
Deze meeningen deelt men echter in het
buitenland niet. In de Noorsche landen al
leen reeds heeft Duitschland meer dan de
helft van zijn handelsbetrekkingen verlo
ren. Een wet van 5 Juli schonk den Mi
nister van Economische Zaken uitgebreide
volmachten: hij ontving het recht, om alle
maatregelen tc treffen die noodzakelijk zijn
voor de ontwikkeling en de bescherming
der Duitsche economie.
Toen Staatssecretaris Esser voor eenige
dagen in Miinchen een redevoering hield
over deze nieuwe wet, ontkende hij niet, dat
met deze wet beoogd werd „om in ver
schillende buitenlandsche .kringen het han-
delsprobleom nader in overweging te ne
men". Het Rijk zal voortaan zijn poorten
stuiten voor den invoer uit landen, die ook
bij Duitschlènd. geen bestellingen doen.
Een goede ontwikkeling der Duitsche ex
port is evenwel ook om andere redenen
van het allergrootste belang. Geheel het
werkloosheidsprobleem hangt er nauw mee
samen.
De autoriteiten willen weliswaar den
schijn wekken alsof dit vraagstuk zoo heel
snel en gemakkelijk is opgelost, de werke
lijkheid leert echter anders. Wij denken
hier nogmaals aan de rede van Staatssecre
taris Esser: „Voor het welslagen van onze
werk verschaf f in gspolitiek is noodzakelijk,
dat onze arbeiders te werk kunnen worden
gesteld en dat dit werk ook van blijvenden
aard is. Deze voortdurende werkverschaf
fing js echter alleen mogelijk, wanneer wij
onzen uitvoer op een voldoende wijze kun
nen uitbreiden".
Deze politiek van eigen-voordeel wordt
door Hitier zeer optimistisch bekeken,
uiterlijk althans. Zeker, de Duitsche chemi
ci hebben onder den oorlog groote dingen
gepresteerd. Maar thans leven wij
vredestijd. Laten wij het zoo voorloopig
nog noemen. De economische isolatie moet
evenwel leiden tot een atgeheele ondergang.
Het optimisme van den Rijkskanselier
doet denken aan het oordeel van een ande
ren diotaitor, dat hij mededeelde aan een
persvertegenwoordiger: „Voor de meeste
statten is een autarkie ndet te verwezenlij
ken. Zij zal een achteruitgang voor hen be-
teekenen".
Heit Nationaal-Socialisme is zooals men
weet anti-kapitalistisch. Op zijn program
staat om. de strijd tegen de gToote kapita
ILstische instellingen, warenhuizen enz. Op
het einde van 1932 telde men in Duitsch
land 337 groote eenheidsprijzen-maatschap-
pijen. Thans is nog niet een vierde gedeelte
opgeruimd. Hitler heeft in dit opzicht zgn
belofte niet nagekomen.
Wat de warenhuizen betreft is het vraag
stuk „geneutraliseerd" en wel om verschil
lende redenen. De voornaamste daarvan is
wel, dat men de duizenden die er hun be
staan vinden zoo maar niet op straat kan
zetten. Een nieuwe wet is evenwel onlangs
uitgevaardigd, waarbij een aanvang wordt
gemaakt met de uitvoering van het pro
gram betreffende de kapitalistische maat
schappijen. Het doel van deze nieuwe
is: te bevorderen dat naamlooze vennoot
schappen in z.g. particuliere handelsonder
nemingen worden omgebouwd.
Welke uitwerking deze nieuwe wet zal
hebben, zal de toekomst ons moeten leeren
Het feit op zich genomen, bewijst, dat Hit-
Ier alle mogelijke moeite doet, om de recht-
sche elementen aan zich te binden door hen
allerlei concessies te doen.
Denkt u eraan, dat stilstaande
auto's tegenwoordig weder
verlicht moeten zijn?
STRENGER STRAFFEN OP
ROEKELOOS RIJDEN
NIEUWE MOTOR- EN RIJWIELWET EEN
STAP IN DE GOEDE RICHTING.
Het oordeel van den A.N.WJ5.
Dat de nieuwe Motor- en Rjjwielwet,
waarvan de inhoud dank zg de activiteit
van de „koningin der aarde" thans reeds
in millioenen exemplaren in ons land ver
spreid is, met strenger bepalingen zou
komen voor roekelooze weggebruikers zal
wel niemand verwonderd hebben, aldus
sclirgft ons de A.N.W.B.-Toeristenbond
voor Nederland. Menigeen zal echter des
ondanks wel even opgekeken hebben bij
het vernemen van de mogelijkheid om rij
bewijzen in bepaalde gevallen voor den
tijd van tien jaren in te trekken.
Wij zien in het wetsontwerp als maximum
voor een verkeersvergrijp thans drie jaren
gevangenisstraf voorgesteld, wat voorzeker
geen kleinigheid is! Maar aan den anderen
kant is het misdrijf, waarvoor die sanctie
geldt ook heel ernstig (het bij een aanrij
ding veroorzaken van eens anders dood
terwijl de dader van dit feit door alcohol
beneveld is). En zoo is het met meer feiten
het geval: een aanzienlijke verzwaring van
de straffen.
Geen auto-vijandigheid.
Als symptoom vooral achten wij de motd-
veering van al deze sancties van groot be
lang, want nergens geeft het wetsontwerp
of de toelichting blijk van een vijandige
stemming tegenover het wegverkeer; tel
kens Vvorden wij getroffen door een logi
sche gedachtengang: de weggebruikers
moeten beschermd worden tegen verkeers-
misdadigers en daarom moeten deze van
den weg geweerd worden. Hiertegen kan in
redelijkheid geen enkel bezwaar worden
gemaakt, wij moeten integendeel de goede
bedoelingen waardeeren!
Zooeven spraken wij van verkeers-mis
dadigers en inderdaad is die titel op zijn
plaats, want verschillende inbreuken op de
voorschriften worden in het vervolg als
misdrijven beschouwd, waarop uitsluitend
gevangenisstraf staat. Merkwaardig in
verband met de tijdsomstandigheden is
zeker het misdrijf, bedoeld in artikel 45.
Hierin wordt aan het militair gezag de be
voegdheid gegeven in tijd van nood (als de
staat van oorlog of van beleg is afgekon
digd) speciale regelen voor het verkeer te
geven. Als nu met het oog op dreigende
luchtaanvallen bijzondere voorschriften af
komen inzake de auto verlichting en men
overtreedt die bepalingen, dan pleegt men
een misdrijf omdat dientengevolge de aan
val meer kans op succes zou hebben. Het is
wel een teeken des tijds, dat onze vreed
zame Motor- en Rijwielwet nu in een der
gelijk geval voorziet.
Nuttige voorschriften.
Tegenover de strenge nieuwe bepalingen
zijn er ook tal van regelingen voorgesteld,
welke zeer speciaal in het belang van dc
auto-bestuurders zijn. Zoo zal in de toe
komst uitdrukkelijk toegestaan zijn, dat
bloedverwant in den eersten graad van den
automobilist, in een civiele zaak als getuige
optreedt, wat van zeer groot belang is om
dat het maar al te dikwijls voorkomt, dat
deze alleen over naaste familieleden als
getuigen beschikt. De Minister van Water
staat heeft een verplichte verzekering van
het risico wegens wettelijke aansprakelijk
heid jegens derden niet overhaast willen
invoeren, wat zeker ook als een voordeel
beschouwd mag worden. Overigens staat
de Regeering gelukkig niet onsympathiek
tegenover dit voorschrift, dat reeds in tal
rijke Europeesche landen bewezen heeft
nuttig te werken.
Een andere gunstige bepaling is de
lenging van den geldigheidsduur der rijbe
wijzen (tot 5 jaar) en de vrijstelling voor
bepaalde, lichte irjotorfiotsen. In plaats van
het huidige nummerbewijs komt, zooals
men weet een document, dat slechts voor
één bepaald motorrijtuig geldig is. Hierdoor
heeft de overheid de mogelijkheid gescha
pen controle op den toestand uit te oefe
nen, waarin de auto verkeert. Dat men dit
nieuwe bewijs tevens wel dienstbaar zal
maken aan wegenbelasting en nationali-
teitsbewijs (d.i. het bewijs van betaald in
voerrecht) is een voordeel voor de wegge
bruikers èn voor het Rijk, omdat onregel
matige invoer (smokkelen van auto's) hier
door voorkomen wordt.
Tenslotte toont de Regeering een open
oog te hebben voor de moeilijkheden uit de
verkeerspractijk. Zij wil de verkeersrege
ling zooveel mogelijk uniform maken en in
de Motor- en Rijwielwet alleen de hoofd
zaken opnemen. In -Reglement en -Be
schikking volgen dan de uitvoeringsmaat
regelen, omdat deze laatste staatsstukken
zooveel eenvoudiger bijgewerkt kunnen
wonden. (Voor een wetswijziging moet dc
geheele parlementaire motor' in beweging
gebracht worden). Dat men nog geen Al-
gemeene Verkeerswet heeft ingevoerd is
zeker te betreuren. Het argument, dat de
voorbereiding tot een niet te tolereeren ver
der uitstel zou hebben geleid moeten wg
thans erkennen, doch als men tijdig maat
regelen had genomen zou het huidige ont
werp zeker «en Algemeene Verkeerswet
hebben kunnen zijn. Men vergete niet, dat
de voorbereidingen vele jaren in beslag
hebben genomen, waarin zonder twgfel een
diepgaand overleg met lagere wetgevers
had kunnen plaats hebben. Inmiddels....
één vogel in de hand
Overigens is het nuttig, dat vele bepalin
gen nu ook gelden voor bestuurders van
niet-motorische rg- en voertuigen, en
voorts kan bij de uitwerking van de wet
nog goed werk verricht worden.
Van die uitwerking hangt nog heel veel
af, maar nu door het indienen van het
nieuwe Motor- en Rij wiel wetsontwerp een
flinke stap in de goede richting gezet is,
I meenen wg op goede gronden te mogen
EEN PARFUMKONING, DIE TEVENS
KRANTENMAGNAAT WAS.
Hoe arm hij begon en hoe arm..hij stierf
Bjj het overlijden van Francois Coty.
In den ouderdom van 60 jaar is na eeni-
gen tijd ziek te zijn geweest overleden de
Fransche parfum- en cx-krantenkoning,
Francois Coty.
Coty heeft een zeer avontuurlijk leven
geleid, dat vaak niet zonder gevaren was.
Hij werd geboren, te Ajaccio, de hoofdstad
van Corsica. Zijn gansche leven is hg er
trotsch op geweest Napoleontisch bloed in
zijn aderen te hebban. Hoewel befaamd
geworden onder den naam Coty, was zijn
eigenlijke naam £elix Spoturno. Zijn va
der was 'n zonnige zuiderling cn zijn zoon
erfde van hem zijri bewegelijkheid en zijn
goed humeur.
Toen Coty 15 jaar oud was, reisde hij
naar Marseille om een baantje te vinden
aan de haven. Een tante van den jonge
man nam hem in haar huis. Niet lang daar
na ging hij in het leger, doch bracht het
hier niet verder dan den rang van korpo
raal. Toen trok hij naar Parijs en beproef
de in de Fransche hoofdstad zijn geluk.
Op zekeren dag kwam Coty op het idee
een zeer bijzonder parfum te vervaardi
gen, welke tot dan tog nog nimmer in den
handel was gebracht. Coty's wensch was:
een parfum te vervaardigen, welke zich
aanpast bij de draagster of drager.
Hij ging aan het vjerk en kocht een stuk
land, waarop hij viooltjes, anjelieren en
heliotropen plantte. Zijn klein bedrijf
groeide snel en aller aahdacht werd op hem
gevestigd. In zijn'geboorte-eiland liet hij
plantages aanleggen, waar honderden ar
beiders en arbeidsters werk vonden met
het plukken der bïooitten, waaruit in de
fabrieken de kostbare essences werden ge
trokken, welke in fijn geslepen flacons
naar alle werelddeeleij werden verzonden.
Op deze wijze heeft hg zich op den duur
een enorm vermogen weten te verwerven,
hetwelk hem weder even snel ontglipte.
Zijn ambities strekten*zich n.l. nog veel ver
der uit dan alleen tot de geurende essences.
Zoo verwierf hij zich een nog grootere be
kendheid door zijn strgd met de Parijsche
pers, welke jaren hQeft( geduurd en telkens
weer oplaaide. Ongevbor 10 jaar geleden
kocht Coty de „Figaro" aan, welk blad des
tijds op het punt stónd te verdwijnen. On
der zijn energieke leiding kwam het blad
weer tot bloei, evenals de „Gaulois", welk
blad Coty eveneens'1 had gekocht. In deze
bladen, welke sterk onder zijn invloed
stonden, werden zijn theorieën uiteenge
zet, waarbij hij zich voornamelijk tegen de
Marxisten keerde. Hierdoor kwam hij in
botsing met de uiterst linksche partij in
Frankrijk. Vooral Leo Blum, de leider der
Fransche socialisten, was een zijner hef
tigste tegenstanders. Nog eenige jaren ge
leden werd Coty door Blum voor het As
sisenhof gedaagd, wfgcrus zijn beschuldi
gingen in eenige zijnor bladen. Aan den
eisch van Blum dat deze beschuldigingen
bewezen zouden worden, werd door Coty
niet voldaan, waarom Blum, die advocaat
is, Coty bij het gerecht aanklaagde. Coty,
die met zijn bladen niet dc groote massa
kon bereiken, besloot begin 1928 tot de op
richting van een nieuw volksblad „L'Ami
du peuple", dat in Parijs zou worden ver
kocht voor 10 en buiten de stad voor 15
centimes, en dat, terwijl alle andere bladen
25 centimës kostte. Begrijpelijkerwijs ont
ketende zich hierover een strijd. Door het
Syndicaat der Fransche bladen werden met
Coty onderhandelingen gevoerd om hem
van zijn voornemen te brengen. Dat hij
een eigen volksbladwilde stichten was
goed, maar dat hij bet onder den prijs wil
de verkoopen, kon njet door de beugel. On
derhandelingen nojph dreigementen hiel
pen; Coty hield voet, bij stuk. Van den ver
koop van eenige zijher Amerikaansche fa
brieken had hij een paar honderd millioen
francs overgehouden,welk bedrag hij be
sloot tot aan de laatste centiem er aan tc
wagen. Voor zijn nifuWe onderneming had
hg tevoren reeds alles in gereedheid ge
bracht. Hg beschikte. over een groote
schaar medewerker^ hij had contracten
afgesloten met de drukkerij Simard cn met
den besteldienst van Messagerie Hachette,
waardoor in Frankrijk alle Fransche en
buitenlandsche bladen werden gedistri
bueerd. De leiders van het syndicaat zaten
intusschen echter o'dk niet stil. Simard
Hachette werden met boycott bedreigd, zoo
deze beide huizen de contracten met Coty
voortzetten. Ook aan de kioskhouders cn
venters, welke de „L'Ami du Peuple" zou
den verkoopen, werd het recht ontzegd
van verkoop van de publicaties van het
syndicaat, welke voor de kioskhouders de
voornaamste bron van inkomsten was. Ook|
de adverteerders, die contracten met Coty|
hadden, werden met boycott bedreigd. Op
den vooravond van dc verschijning van het
blad verbraken Simard en Hachette hun
overeenkomst, terwijl de adverteerders het-1
zelfde deden; ook de kioskhouders en
ters sloten zich noodgedwongen hierbijj
aan. Coty liet zich niet uit het veld slaan.
Hij kocht een eigen drukkerij cn organi
seerde in een minimum van tijd een eigen
besteldienst. Ook_vond hij adverteerders.
„L'Ami du Peuple" verscheen met een da
gelijksche oplaag van 3 tot 400.000 exempla
ren. Het syndicaat ging toen ccn anderen
weg bewandelen ert klaagde Coty aan v.
gens oneerlijke concurrentie; hij mocht
immers geen blad voor 10 centimes verkoo
pen, hij moest ziéh aan den algcmeenen|
prijs van 5 sous houden. Coty van den
deren kant nam toett ook dc justitie in de
Haagsche Hopjes
vu
De politieke organisatie is in de Hofstad
al zeer eenvoudig, maar moet nu misschien
wal veranderd worden ingevolge de Jong-
- en zooveelste reglementsherzie-
ning der R. K. Staatspartij.
Terwijl Leiden, als van ouds, één R. K.
Kieevereomging heeft, die voor de Raads-
erkiezingen zelfstandig werkt, maar voor
Prov. Staten en Tweede Kamer deel uit
maakt resp. van Staten-Kieskxing en Ka
mer-Centrale. hebben we hier één organi
satie, die voor alle verkiezingen zorgt, dus
Raads-, Staten- en Kamerkieovereeniging
tegelijk is.
Dit zit zoo in elkaar: Den Haag vormt in
:'n ©entje een Stat en kieskring én een
Kamerkieskring, zoodat voor beide aange
legenheden de leiding besrt in één bestuurs-
hand kan wezen, die voor 't gemak de
Raadsverkiezing er bij gekregen heeft. Al
leen voor de Kamerverkiezingen is men
onderworpen aan het kiesreglement der
L Staatspartij; overigens regelt men
de zaken knusjes zelf.
In het jongste verleden is wel niet alles
even knusjes gegaan, maar dat 's voorbg.
De anti-knussers zijn uitgetreden en knut
selen nu in een eigen organisatie, wat zeer
bevorderlijk is geweest voor de rust onder
degenen de overgroote meerderheid
die trouw zijn gebleven aan de R. K.
Staatspartij.
Onze kiesvereeniging met driedubbele
bevoegdheid heet: „R. K. Staatspartij, kring
's-Gcavenhage"; haar leden zijn verdeeld
juist zooveel afdeelingen als er pa
rochies zijn binnen het grondgebied van
den kieskring, momenteel 22 (het gean
nexeerde Loosduinen hierbij inbegrepen).
Deze afdeelingen de eene is wat bloei-
einder dan de andere hébben eigen be
sturen en vergaderen parochie-gew ij ze.
't Zou natuurlijk niet aangaan, alle kring
leden zooals in den ouden tijd gebruike
lijk was op één punt te convocoeren;
kwamen zij allen, ongeveer 7000, geen zaal
ware groot genoeg, maar de verre afstand
zou te velen afschrikken gezwegen nog
van 't geval, dat voor menigeen een kleine
afstand al een beletsel is om ter vergade
ring te komen. Vandaar die decentralisatie.
Boven de afdeelingen staat dc Centrale
Raad, die 't eigenlijke werkcollege vormt.
Hij bestaat uift voorzitters, secretarissen en
afgevaardigden der afdeelingen alles bij
een een paar honderd man, meer dan me
nige ouderwetsdie kiesvereeniging. Deze
raad kieat den Centra/len Voorzitter, die
tevens voorzitter is van het kringliefltuur,
dat overigens bestaat uit de voorzitter» en
secretarissen dor afdeelingen.
U ziet, 't zit eenvoudig in elkaar, terwijl
de werkwijze verder geheel overeenkomt
met die van andere kieskringen, wat hier
ook geldt voor Raadsverkiezingen.
Op t oogenblik heerscht natuurlijk over
dé geheele linie' diepe runt. 1 Zal me be
nieuwen hoe 't gaat, als er weer werk aan
den winkel komt.
Waar geen rust heer-echt, dat is in de
kringen der marktkooplieden.
Zooals overal behalve te Leiden, dat
merkwaardigerwijze geen eigenlgk markt
terrein voor den kleinhandel bcz.it en zich
hiervoor behelpt mot een breode straat
langs een der grachten hoeft Den Haag
van oudsher ccn Groote Markt, waar weke
lijks manufacturen en bloemen, oude boe
ken en oude rommel, visch, mits gedroogd
of gerookt, en fruit, rook- en toilet-artike
len in kramen en door standwerkers aan
de vrouw wonden gebracht. Ik zeg „aan
!de vrouw", want dc mannen vormen onder
dc bezoekers de minderheid en die vlijden
dan nog hun hooge aandacht voornamelijk
aan dc boeken cn dc ro oker ij.
Voor dit al bood de Groote Markt sinds
menschcnheugenis geen ruimte meer, zoo
dat langzamerhand dc heelc Prinsengracht
sedert lang gedempt erbij getrokken
is. En daar wordt driemaal in dc week
Maandag, Vrijdag en Zaterdagavond lus
tig gemarkt. Met de geweldige uitbreiding
der stad is dc Markt voor velen wel erg uit
de flank te komen liggen, maar 't is er toch
altijd druk, waartoe stellig bijdraagt, dnt
juist de volksbuurten nog het meest in dc
nabijheid bleven.
Tot in dc vorige eeuw hield Den Hang
er ook een varkensmarkt, benevens een
boter- en kaasmarkt op na. maar deze zijn
al lang uitgestorven. Slechts rtreatnamen
en enkele gebouwen De Wang b.v.
zgn ervan overgebleven. Sic transit....
Om op de wekelljkache markt van alles
en nog wat terug te komen, deze floreert
best, maarhet steeds drukker worden
de verkeer is haar komen omsingelen en nu
rx met haai- kramen en standplaatsen
loelgk in den weg. Eigenlijk reeds lang,
doch dc toestand wordt nu onhoudbaar.
Het verkeer naar het West!and wordt, ter
ontlasting van het West sinds dat «en
soort Hoogcwoerd is over de Prinse
gracht geleid, dc tram spreekt ook een on-
verlegbaar woordje me©kortom: de
mark td ruk te moet daar weg!
Waarheen echter?
't Is deze vraag, welke dc marktgemoeda-
ren bezig houdt cn reeds tot heel wat ver
gaderingen en adressen tot den Raad aan
leiding heeft gegeven. De marktkooplieden
zgn plaatselijk pkis landelijk vereenigd, dus
men snapt wol. hoe dat adrosseeren cn pro
testeeren gaat.
Nu is zoo n marktverplaatoing ook geen
kleinigheid. Men kan niet buiten dc be
bouwde kom er mee gaan, want dan ver
loopt de heel© nering, terwijl birmen dio
kom geschikte open terreinen niet opge
scheept liggen; ook moet men liefst zoo
dicht mogelijk bij de volksbuurten blijven,
wijl deze het meerendeel der marktbezoc-
kers opleveren.
Meerdere breode straten hebben al spits
roeden goloopen, tot ten slotte de markt
kooplieden in meerderheid hun instemming
hebben betuigd met hot plan dor autori
tei ten, om dc markt te verplaatsen naar het
Oranjeplein, gelogen niet ver van het sta
tion der Holl. Spoor. Maar dan moest het
plantsoen er verdwijnen, wat weer hoogst
jammer zou wezen. Om deze reden schijnt
het Oranjeplein tenslotte naar den achter
grond te wijken en nu verluidt weer, dot
hot SUJkeinde in aanmerking komt, slechts
twee straten verwijderd van de Pr in se-
gracht en in de oude stad gelegen. Men wil
dan liet aangrenzende, in onbruik geraak
te krankzinnigengesticht benevens wat
oude huizen en krotten sloopon, waardoor
wel een geschikte ruimte zou ontstaan, waar
het verkeer denkelijk nooit rooi in de wa
ren zal werpen.
Afwachten nu maar. Heel lang zal het
geduld der belanghebbenden niet meer op
den proef worden gesteld, want op de Prln-
segracht gaat t nijpen.
Hoe taai marktgewoonrtcn zijn bewijst
de markt in rivierviach die ieder week-end
wordt goliouden nabij de Groote Kerk. Hot
aantal bakken mot paling, zeelt cn brasem
bedraagt hoogstens oen half dozijn, maar
nog altijd drijft daar oen boterham in voor
dc „vischboeren" wal 'n eigenaardige
woordkoppeling toch! anders zouden
deze wel wegblijven.
En in de onmiddellijke nnbuunschnp blijft
wekelijks do zocvisclunarkt haar geuren dc
Schoolstraat inzenden, den talloozen vlach-
winkols pvoral in de stad ten spijt.
Verplaatsing zou waarschijnlijk den dood
dier beide visbhtnarkiben beteckenen, zoo
dat men hiermee hot uitsterfsy atoom achiJuft
toe tc passen.
Een ander systeem krijgt meer en meer
met togen stand cn klachten te kampen: het
erf pachtstelsel, dat hier onder rooden in
vloed alles voor de gemeenschap! op
de spits wordt gedreven.
Dat stolsel is hcelsmaal niet nieuwer-
wstsch. Roods Lang gelsden ik ken oen
voorbeeld uit de vorige eeuw, toen het mo
derne rood nog moest aangebracht worden
word het door de Haagsche Vroede Vade
ren toegepast. Dit betrof oen villa in de
Schevoningschc Boschjes, waarbij het ge-
mcenachapsbclang in die richting wees.
Thans evenwol is voor stedelijke terrei
nen erfpacht regel geworden, ook al valt
zelfs in de verte niet tc benaderen of het
gemeenschapsbelang door verkoop ooit zal
worden geschaad.
Nu komen de bezwaren aan den dag.
welke voornamelijk op financieel gebied
rich zoozeer doen gevoelen, dot zelfs de
Haagsche notarissen de aandacht van den
Gemeenteraad erop hebben gevestigd, hoe
moeilijk hel thans ia, voor bouwen op erf-
pachtagrond op normale voorwaarden hy
potheek te bekomen, indien deze al ver-
strekt wordt.
*t Zal mc benieuwen, hoe dc Rand hierop
I zal reagooron. AJo.
verwachten, aldus dc A.N.W.B., dat dc ach
terstand, welke in ons land onmiskenbaar
bestaat, spoedig ingehaald zal worden. Alles
bg elkaar genomen -zien wg dus verschil
lende gronden om ons te verheugen over
het huidige wetsontwerp. Wij zijn dank
baar, al zijn we niet1 voldaan.
arm en klaagde het syndicaat aan, even
eens wegens oneerlijke concurrentie. Vele
processen waren hiervan het gevolg, met
als slot, dat aan Coty een schadevergoeding
van 1.200.000 francs werd toegewezen. Per
soonlijk werd Coty echter ook veroordeeld
en wel tot betaling van 300.000 frs. boete
wegens bclcodiging van het syndicaat. Het
Syndicaat betaalde de schadeloosstelling
echter maar niet uit, totdat Coty op een
goeden dag Ban de regeering berichtte, dat
hg op 36 Parijsche bladen beslag zou laten
leggen, wegens het niet-nakomen van dc
verplichtingen. De oud-minister Loucheur
wist de kwestie op het laatste oogenblik in
der minne tc schikken. De boycott tegen
„L'Ami du Peuple" werd opgeheven, ter
wijl Coty verklaarde met een schadeloos
stelling van tien millioen genoegen te zul
len nemen, mits drie millioen terstond
werden betaald. Toen aan deze verplichting
was voldaan, stortte Coty drie millioen frs.
in het pensioenfonds der Fransche journa
listen. Het was in October van het vorig
jaar, dat de Raad van Beheer van het dag
blad „Figaro" besloot den directeur Coty
zijn ontslag tc geven. Dit plotseling besluit
verwekte begrijpelijkerwijze veel opschud
ding in de Parijsche kringen en naar aan
leiding van dit ontslag deden zich dan ook
allerlei geruchten den ronde. De reden
van dit ontslag zou een groot financieel te
kort zijn, waarom Coty de aandeden van
„Figaro" in pand had gegeven aan een
bankier. Coty was hiertoe noodgedwongen
overgegaan vanwege de hooge kotten, wel
ke. zijn luxueuze levenswijze met zich
brachten, maar vooral door de ongcloofe-
lijkc lijfrente, welke hij zijn echtgenoot©
moest betalen, van wie hij gescheiden
leefde.
Toen Coty op een gegeven oogenblik zijn
verplichtingen tegenover den bankier niet
meer kon voldoen, sloot deze een overeen
komst met verschillende tegenstanders van
den krantenmagnaat, die er in s!nagd©n den
parfumfabrikant uit zijn positie te ver
dringen.
In Januari J.l. vond de veiling plaats van
Coty's concern. Dit was het eind van Coty's
glorieuze krantencarrière.
'n Bosch Is onbetaalbaar 1
10, 20 jaar lomi m«r
dan aan aauw duurt 't voor
aan boom groot Is. Maar
in één dag kan uw tigarat
aan haal boieh verwoesten
