25ste Jaargang DAGBLAD VOOR LEIDEN EN OMSTREKEN Bureaux: PAPENGRACHT 32, LEIDEN DE FINANCIËN DER PLATTELANDS GEMEENTEN. DINSDAG 3 APRIL 1934 No. 7776 £cicbelie(Soii^cmt D£ ABONNEMENTSPRIJS bedraagt bij Toondtbetaling: Voor Leiden 19 cent per week1 2.50 per kwartaal Bij onze Agenten 20 cent per week 2.60 per kwartaal Franco per post 2.95 per kwartaal Het Geïllustreerd Zondagsblad is voor de Abonné's ver krijgbaar tegen betaling van 50 cent per kwartaal, bij vooruitbetaling. Afzonderlijke nummers 5 cent, met Geïllustreerd Zondagsblad 9 cent. TEL. INT. ADMINISTRATIE 935, REDACTIE 15 tl GIRONUMMER 103003, POSTBUS No. lil DE ADVERTENT1EPRUS BEDRAAGT: Gewone Advertentiën 30 cent per regel Voor Ingezonden Mededeelingen wordt t het dubbele van het tarief berekend. TELEFOONTJES van ten hoogste 30 woorden, waarin be- betrekkingen worden aangeboden of gevraagd, huur ca verhuur, koop en verkooü: 0.50 DIT NUMMER BESTAAT UIT VIER BLADEN. V „Sociale aartsvijanden" Dat zijn de patroons van de arbeiders constateert de socialistische pers weer 'ns Zaterdag. 't Is naar aanleiding van het ook door ons vermelde feit, dat een patroon (een Katholiek) te Heemstede zijn personeel een gulden loonsverhooging heeft toegezegd op voorwaarde, dat het voor de vakorganisa tie bedankt. Hierdoor bemoeilijk die patroon de ar beiders in hun vrijheid. Zich te organisee- ren is een v r ij h e i d, die de arbeiders hebben een vrijheid, welke men een recht kan noemen, en welke vaak een plicht is! Maar blijkt nu hieruit, dat de patroons „sociale aartsvijanden" zijn van de arbei ders. (Afgezien nog van de vraag, of die ééne bedoelde patroon wel zulk 'n aan duiding verdient)? Of staat dat reeds a priori, vóór alle feiten-materiaal en alle redeneering, vast? Moet dat perse zóó zijn? Is dat als 't ware natuurnoodzakelijk? Wie het „dogma" van den klassen- s t r ij d aanhangt is geneigd, deze vragen bevestigend te beantwoorden. Maar: naast zoovele andere „dogma's" uit de marxistische constructie van het so cialisme moest de S. D. A. P. ook dat o n- houdbaren gebleken „dogma" van den klassenstrijd maar 'ns opbergen dan valt er verder te praten en te redeneeren. Waarom moeten de patroons de „sociale aartsvijanden" zijn van de arbeiders? Zijn de directie en commissarissen van socialistische zaken als b.v. de „arbeiders pers" „sociale aartsvijanden" van de arbei ders. Neen? Waarom dan wel de patroons in niet-socia] istisohe zaken? 't Botst en vloekt veel harder en scher per tegen de Christelijke beginselen dan tegen de socialistische leer, wanneer pa troons zich gedragen als „sociale aartsvij anden" van de arbeiders. Deze bewering houdt, natuurlek, niet in een ontkenning van het feit, dat er Chris telijke patroons zijn, wier sociale gezind heid ten opzichte van de arbeiders ver en ergernis-wekkend-ver blijft beneden de eischen, welke men hun stellen mag en moet.... Doch de Christen de Katholiek, die zijn Katholieke beginselen wil beleven, speciaal ook in de consequenties, gelijk die in pauselijke encyclieken als „Rerum No varum" en „Quadragesimo Anno" worden geleeraard, verfoeit in theorie èn in prac- tijk allen klassenstrijd en erkent een op rechte solidariteit tusschen de klas sen als levens-ideaal en levens-plicht! De patroons „sociale aartsvijanden" van de arbeiders. Dat behoeft niet zoo te zijn, dat mag niet zoo zijn en dat zal niet zoo zijn overal waar Christus" rechts- en liefdeleer wordt beleden en beleefd. V Liberalen en liberalen Te Amsterdam is overleden het Raadslid van den Vrijheidsbond, de heer W. J. Carels. In een waardeerend in-memoriam maakt de Amsterdamsche redacteur van de „Maasbode" deze opmerking: Carels werd een typisch lid van den Vrijheidsbond. Tenminste: wij geloo- ven, dat vele aanhangers van den Vrijheidsbond zoo zijn. Een man vol goede bedoelingen, doch die zich nooit kon voorstellen, dat de wereld a ;ders zou zijn en zelfs anders zou moeten zijn, dan hij tn zijn milieu van thans waarnam. Hij leefde in zijn heden, en dat er nog een ander heden bestond, was voor zijne blikken verborgen. Doch in z ij n heden deed hij wat hij kon voor het gemeenebest. En dat zon der eenigen ophef. Ook wij gelooven, dat vele aanhangers van den Vrijheidsbond zóó zijn. Daar zijn er, die omdat zij het goed bedoelen als zij niet in een oud liberaal gedachten-milieu verkeeren, worden ge wonnen voor sociale strevingen, welke lof waardig en van dezen tijd zijn. Daar zijn liberalen, die anders, naar onze overtuiging: beter zijn, dan hun leer. Zooals er ook Katholieken zijn, die anders, slechter zijn, dan hun leer. Zoo zijn er ook liberalen, die aan hun „vrijzinnigheid" een bekrompen anti-chris telijke, anti-katholieke, anti-paapsche men taliteit ontleenen. Wij kennen dezulken, ook in onze goede stad Leiden; en men moet hen.... in de gaten l.-.n! Maar wij kennen er óók in onze omge ving, die in dit opzicht zich trachten te onttrekken aan in vele liberale kringen ingegroeide vooroordeelen en inder daad breed van opvatting zijn. Over de echte liberale leer kunnen wij betrekkelijk gemakkelijk een oordeel vor men. Niet altijd over de liberalen. Er zijn li beralen en liberalen! Resoluties van de S.D.A.P. Door het Paaschcongres der S. D. A. P. zijn eenige merkwaardige resoluties aan genomen. Er is een resolutie aanvaard, waarin het Congres zioh uitspreekt voor de de mocratie en tegen alle onwettige actie, tegen alle actie, die niet is gebaseerd op de vrijheden en rechten, welke Grondwet en andere wetten des lands den burgers verleenen; een resolutie dus tegen alle revolutionair, alle gewelddadig optreden. „Wanneer de kranten nu nog voortgaan met onze trouw aan de democratie in twij fel te trekken, dan zijn zij na vandaag te kwader trouw" aldus de voorzitter van het Congres ir. Albarda. Een afgevaardigde op het Congres, de heer Van de Kieft, uit Bussum, zeide ech ter van deze en de andere Congres-moties, dat ze.... „lijden aan de oude kwaal: tweeslachtigheid! Je kunt er alle kanten mee uit". Deze afgevaardigde verdedigde dus al bij voorbaat de pers, die „de trouw aan de de mocratie" van de S. D. A. P. ook na de aan genomen resolutie in twijfel zou trekken! Wij willen niet beginnen met te twijfe len aan „de trouw aan de democratie" der S. D. A, P. óók na het aanvaarden van be doelde resolutie. Maar, vóórdat wij ten deze positief vertrouwen uitspreken, willen wij toch nog wel even afwachten de verdere ontwikkeling van de practijk in- alle geledingen der S. D. A. P. van de nu op het Congres aanvaarde theorie inzake volkomen! erkenning en naleving van de Grondwet! Intussohen constateeren wij met voldoening, dat door de resolutie de leiding een weg heeft aangewezen voor de houding en het optreden der party in de toekomst. Een tweede merkwaardige resolutie is die, waarin de S. D. A. P. zich blyft uit spreken niet alleen voor internationaal, maar ook voor nationale ontwapening, maar.... deze laatste wat op den ach tergrond wil schuiven. Wy meenen zóó den inhoud dezer resolutie te hebben weerge geven, die ons, zeker meer dan de hiervoor besprokene, in den mist laat omtrent wat de party eigeniyk wil. Alles te zamen genomen motiveert het Paaschcongres der S. D. A. P. zeker, dat het vormen van een oordeel over zijn be doeling en strekking, theoretisch maar vooral ook voor de practyk, door ons nog wat wordt opgeschort! EN PASS Nu Heel gemakkelijks OP: PASS: EN a OPPASSEN. Denkt U daar aan achter het stuur van auto, motor of flets? Deinkomsten dergemeenten Diverse andere belasting mogelijkheden A. A. C. M. VAN IERSEL Burgemeester van Noordwykerhout. Wy hebben reeds een aantal belastingen, die de gemeentebesturen kunnen heffen, onder de loupe genomen: Toch hebben wy ze alle nog niet gehad. Er volgen hier nog enkele. De woonforensenbelasting. Deze kan worden geheven van de natuur lijke personen, die, zonder in de gemeen te hoofdverblijf te hebben er gedurende het jaar meer dan 90 malen nachtverblijf houden anders dan als verpleegde in een ziekeninrichting, benevens van hen, die op meer dan 90 dagen van het jaar voor zich of hun gezin een gemeubileerde woning be schikbaar houden. Wie tot tijdelijke waarneming van een openbare betrekking of ter by woning van de vergaderingen van een vertegenwoordi gend lichaam, waarvan hij het lidmaatschap bekleedt, buiten de gemeente van zijn hoofdverblijf vertoeft, is deswege niet be lastingplichtig. Ten einde te voorkomen, dat van de woonforensenbelasting een verkapte in komstenbelasting wordt gemaakt, bepaalt de wet nadrukkelyk, dat het bedrag der belasting niet onmiddellijk of middellyk afhankelijk mag zijn van iemands inkomen. De belasting zal dus moeten worden ge heven naar den duur van het verblijf of de huurwaarde der gemeubileerde of andere grondslagen. De animo om van de bevoegdheid tot heffing dezer belasting gebruik te maken is onder de gemeentebesturen zeer gering. Als ik de statistiek naga, tref ik er onder de 1076 gemeenten slechts een dozijn aan, die de woonforensenbelasting heffen. En van dit dozijn zijn er maar 5 gemeenten, waar deze belasting meer dan ƒ1000.per jaar opbrengt. De weinige belangstelling van de gemeentebesturen voor deze belas ting laat zioh gemakkelijk verklaren. Im mers zij, die ergens een landhuis of buiten- verblyf willen oprichten, zullen dit by voorkeur doen in een gemeente, waar geen woonforensenbelasting bestaat. Alleen die gemeenten, binnen wier grenzen een aan tal landhuizen of buitenverblijven zijn ge vestigd, kunnen zich de weelde van een woonforensenbelasting veroorloven, al loe pen zij daarbij de kans, dat allengs meer forensen gaan verdwijnen. In dit verband is het wel kenmerkend, dat de woonforen senbelasting te Lonneker die in 1931 ƒ26.000.opbracht, in 1932 slechts een bate van ƒ6000.aan de gemeentekas op leverde. Blijkbaar heeft men zich daar ge noodzaakt gezien de tarieven der belasting aanmerkelijk te reduceeren. In deze streek wordt de woonforensenbe lasting niet geheven. De belasting van hen, die ge- durendetenminsteeenweek als logeergasten vertoeven in een hotel of pension binnen de gemeente, gemeenlijk als Kurtax aangeduid, vormt een andere mogelijkheid van belastingheffing voor de gemeenten. De wetgever had zich veilig de moeite kunnen besparen om aan de gemeentebe sturen de bevoegdheid tot heffing dezer belasting te geven. Tot heden is het op een totaal fiasco uitgeloopen. In geen enkele gemeente van Nederland is het tot invoe ring dezer belasting gekomen. Van de Noordzeebadplaatsen, die nog het eerst in aanmerking kwamen om deze belasting in te voeren, nam Zandvoort de leiding door voor het belastingjaar 1923 tot de invoering te besluiten. De belasting zoude van de ho tel- en pensionhouders worden geheven en ƒ0.25 per persoon en per nacht bedragen met een maximum van 1.per gezin. Het besluit tot invoering dezer belasting wekte in de gemeente zooveel oppositie, dat het werd ingetrokken vóór het nog had kunnen werken. Zoolang de lage valuta van andere landen onzen vacantieoorden eene gewel dige concurrentie aandoet, is het onver standig eventueele logeergasten nog af te schrikken door een belasting, die, al drukt zij weinig, toch altijd als een onaangename omstandigheid wordt gevoeld, zegt Oppen- heim. Wij zien het hier ook weer, evenals zoo veel andere bedrijven wordt ook het bad- Welke belastingen de gemeenten zoo- al nog meer kunnen heffen, maar beter achten het niet te doen. bedryf door de lage buitenlandsche valuta ernstig geschaad. Het eenige middel daar tegen is een verlaging van de Nederland- sche munteenheid, maar tot heden schijnt men daar niet aan te willen, ja, men sluit zelfs een verbond met andere goudlanden, waaronder België, dat mede geholpen door de vroegere depreciatie van zyn munt on zen Noordzeebadplaatsen een moordende concurrentie aandoet. (Over dit middel door den schryver bepleit wordt, zooals be kend, door anderen anders geoordeeld. Red.) Een anderen vorm van belastingheffing is een belasting op de openbare aankondigingen voorzoover niet door middel van tydschrif- ten of nieuwsbladen gedaan, ook wel genaamd reclamebelasting. Ook van de aan de gemeentebesturen verstrekte bevoegdheid tot heffing dezer belasting heeft de wetgever weinig succes gehad. De eenige gemeente in Nederland, die deze belasting invoerde, was Arnhem, alwaar zy in 1932 10.000.opbracht. Zandvoort, dat blykbaar gaarne als pionier op belastinggebied optreedt heeft in 1931 wel tot heffing dezer besloten, maar tot uitvoering van het heffingsbesluit is het nooit gekomen. Een andere typische vorm van belasting heffing is een belastingop de verze kering tegen brandschade van de in de gemeente zich be vindende onroerende en roe rende goederen of een overeen komstige belastin g, voor zoo veel die goederen niet verze kerd z ij n. Gewoonlijk wordt deze belas ting brandverzekeringsbelas ting genoemd. Hoewel de bevoegdheid tot heffing dezer belasting in 1920 aan de gemeentebesturen werd gegeven, hebben voor zoover mij bekend slechts 3 gemeenten van deze be voegdheid gebruik gemaakt en wel één we reldstad, één provinciestad en één platte landsgemeente n.l. Amsterdam, Helmond en Raamsdonk (N.-Br.) Deze gemeenten hebben mi. daarbij geen gelukkigen greep gedaan. In Raamsdonk moet aan belasting worden betaald van de assurantiepremie voor de vaste goederen met een maximum van 5 pet. der belastbare huurwaarde voor de grondbelasting. Ongetwijfeld oefent de heffing dezer be lasting op de neiging van het publiek om zich flink te verzekeren ten einde bij brand geen risico te loopen een remmend en in vloed uit en dit is allerminst 'n maatschap pelijk belang te achten. Daarbij komt, dat in den tegenwoordigen tijd van deflatie de eigenaars van vaste goederen toch al ge noeg gedupeerd worden; er behoeft heusch geen brandverzekeringbelasting bij te ko men. In een onlangs in de pers gepubli- ceerden brief van Directeuren van Hypo theekbanken werd daar terecht op gewe zen. Dat men ook in den Haag met de brand verzekeringbelasting niet hoog wegloopt kan blijken uit het feit, dat aan geen enkele gemeente, die wegens noodlijdendheid een beroep doet op 's Rijks financiën, den eiseh wordt gesteld, dat zy deze belasting zal in voeren. Volledigheidshalve wijs ik nog op de z.g. precariorechten, die in enkele ste delijke gemeenten worden geheven. Preca riorechten zyn rechten, die worden geheven wegens het hebben van voorwerpen onder, op of boven voor den openbaren dienst be stemden gemeentegrond of voor den open baren dienst bestemd gemeentewater. Ten slotte nog een enkel woord over de z.g. retributiën. Retributiën zyn ver goedingen, die de gemeente vordert van de door haar verstrekte diensten. Belastingen in den eigenlijken zir des woords zijn het dus niet, doch de gemeentewet zegt, dat re tributiën voor belastingen worden gehou den, d.w.z. dat de heffing en invordering worden geregeld bij plaatselijke verorde ning, goed te keuren door de Kroon. De gemeentewet somt een aantal retributiën op. De meest bekende zyn haven- en kade- gelden, bruggelden, keurloonen, begrafenis- rechten en leges ter secretarie. Het gaat hier om bescheiden bedragen, die zijn ver- sohuldigd voor diensten, die de gemeente aan de ingezetenen bewijst. Ten aanzien dezer retributiën is bij de wet nadrukkelijk bepaald, dat zij niet hooger mogen zijn, dan vereischt wordt om een matige winst aan de gemeente te verzekeren. VOORNAAMSTE NIEUWS. BUITENLAND. Kardinaal Ehrle t (4de blad). Een koersverandering in Frankrijk ten aanzien van de bewapening van Duitsch- land? (4de blad). BINNENLAND. Program van actie van den Ned. R. K. Bond voor Groote Gezinnen. (4de blad). Resoluties op het Paaschcongres der S. D. A. P. (4de blad). Paschen op den weg. Doodelijke onge vallen. (3de blad). Moordaanslag te Prinsenhage (3de blad). Roofoverval te Haarlem. (3de blad). Schietpartij bij deurwaardersbezoek. (3de blad). LEIDEN. Alhier is gehouden een algemeene ver gadering der Katholieke Onderwijzers in het Bisdom Haarlem. (1ste blad). UIT DE RIJNSTREEK AUTO-ONGELUK DOOR ROEKE LOOSHEID Een der slachtoffers reeds overleden Zaterdagavond heeft op den Utrechtschen Straatweg een vreeselijk auto-ongeluk plaats gehad, dat, en dit is het ergst, te wy- len is geweest aan roekeloosheid en reeds een slachtoffer heeft geëischt. Twee chauffeurs, uit Rotterdam, in dienst van de firma B. aldaar, waren Zaterdag met een luxe auto, een open Buick, naar Woer den gekomen, om voor genoemde firma een nieuwe autobus te halen bij den Oud sten en Domburg .Toen zij nog even iets aan de bus hadden gedaan, kwamen zy by hun eigen auto terug en hebben deze waarschijnlijk aan iemand, die erby stond, willen demonstreeren. Hoe het ook zy, bei den stapten in, reden tot over de Graven- brug en kwamen toen met een ontzettende snelheid, naar schatting van ooggetuigen 100 a 120 K.M., terug. Zy passeerden nog twee stilstaande vrachtauto's, maar raakten toen de macht over hun stuur kwyt. Met 'n geweldige smak werd de wagen, die nog even een boom raakte, van den weg ge slingerd, sloeg over den kop en kwam zoo in een sloot terecht. Onmiddellijk schoot van alle kanten hulp toe. De 23-jarige Piet Bakker uit Rotterdam, die de auto bestuur de, was onder den wagen geraakt, terwijl even verderop de 21-jarige Paasse, ook uit Rotterdam in de sloot was terechtgekomen Het vorderde eenigen tyd voor men den wagen had opgeheven en men het daaron der liggende slachtoffer kon bevryden. Vreeselijk was de aanblik, toen men de beide ongelukkigen op den kant had ge bracht. Men zag uiterlijk slechts één mod derpoel bloed. Zeer spoedig waren de dokto ren v. d. Giessen en Griethuyzen, alsmede de politie, ter plaatse. De toestand van het slachtoffer Paasse was hopeloos, terwijl Bakker zwaar gewond was en reeds veel water naar binnen gekregen had. Beiden werden per auto-brancard naar het nabijzijnde R.K. ziekenhuis overge bracht. Zonder tot bewustzijn te zijn gekomen, is de 21-jarige Paasse hier Zondagmorgen overleden. Het ander slachtoffer was Zon dagavond nog niet uit zijn bewusteloosheid bijgekomen. De doktoren hadden echter hoop indien zich geen complicaties voor doen, hem in 't leven te houden. Het lijk van P., alsmede de auto, werd door de politie in beslag genomen. De wagen werd later gelicht door v. V.'s sleepdienst. Het stuurrad was totaal weg geslagen. terwyl de auto verder zwaar be schadigd was. Een tragische bijzonderheid is nog, dat de beide slachtoffers de eenige zoons waren in hun gezin. Wij vernamen, dat de toestand van Bak ker, na een slechten nacht, heden iets beter was, zoodat op zyn behoud uitzicht bestaat.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1934 | | pagina 1