ESSSSgËS.
DE TOESTAND IN DE OEKRAÏNE
STROMBERG
BIJ BINGEN
fSSSHS
Ssiw
is ER HONGERS
NOOD IN RUSLAND?
Waarom sommigen
die niet zien - -
de hongersnood in de Oekraine
heeft een oogenblik de ontroering
van heel Europa veroorzaakt,
doch slechts een oogenblik, daar
de Sovjet-autoriteiten het bestaan
van een hongersnood ontkennen.
In onderstaand artikel wordt van
deskundige zijde een greep ge
daan uit het omvangrijke dossier,
waaruit overduidelijk de droevige
resultaten blijken van het Bolsje
wistisch beheer.
De Oekraine. een der landen, die deel
uitmaken der Vereenigde Sovjet Republie
ken (U. R. S. S.) heeft een oppervlakte van
452.000 vierkante kilometer en telt ruim
30 millioen inwoners. Ter vergelijking
diene dat Nederland een oppervlakte
heeft van 33.000 vierkante kilometer en
7.5 millioen inwoners heeft Behalve
steenkolen en metaalertsen voerde de
Oekraine in normale tijden jaarlijks vijf
tot zes millioen ton graan uit.
Het is bijna niet te gelooven, dat een
land, hetwelk voorheen bekend was als
„de graanschuur van Europa", thans door
hongersnood wordt geteisterd. Toen de
eerste geruchten hieromtrent tot West-
Europa doordrongen, werden zy dan ook
met een alleszins verklaarbaar wantrou
wen ontvangen. Maar de geruchten bleven
aanhouden en de bijzonderhheden die
langzamerhand bekend werden waren zoo
verbijsterend dat men niet meer aan de
waarheid van het bestaan van een hon
gersnood kon twijfelen, vooral niet toert
de Bisschoppen van het grensland een op
roep om hulp deden voor het geteisterde
gebied. Behalve de officieele dementi's
der Sovjet-Regeering en de enthousiaste
reisbeschrijvingen van touristen. die door
regeeringsagenten zijn rondgeleid, be
schikken wij thans over een dossier van
gegevens, dat niet zal nalaten den indruk
te maken op allen die het onbevooroor
deeld willen bestudeeren.
De getuigenissen van sommige vluchte
lingen moeten met de noodige reserve wor
den aanvaard. Zeer zeker moet er ook re
kening gehouden worden met de zeer
menschelyke neiging om lokale gebeurte
nissen of individueele rampen te over
drijven en te generaliseeren.
Rekeninghoudend met dit alles, beschik
ken wij evenwel over zoo'n groote me
nigte inlichtingen, dat wij de veronderstel
ling, als zou de hongersnood alleen in de
ziekelijke verbeelding van de vijanden der
Communisten bestaan, naar het rijk der
fabelen moeten verwijzen.
Het omvat het dossier omtrent de hon
gersnood in de Oekraine?
Vooreerst vindt men hier een groot aan
tal brieven van boeren en landarbeiders,
die hun ellende tot in de kleinste bijzon
derheden beschrijven. Deze brieven zijn
gepubliceerd door Poolsche en Roemeen-
sche bladen. De schrijvers klagen allen
over het gebrek aan levensmiddelen en
constateeren eveneens allen een geweldige
stijging van het sterftecijfer.
De veestapel is ongeveer gedecimeerd.
De bevolking vermindert zienderoogen.
Herhaaldelijk duiken geruchten op om
trent kannibalisme....
Dit zijn evenwel alle slechts anonyme
en niet te controleeren bronnen.
Maar er zyn ook getuigenissen, die meer
vertrouwen verdienen.
Een der redacteurs van de Parijsche
„Matin" heeft in April j.l. een jeugdige
Amerikaansche die in de Oekraine was
geboren en opgevoed, op bezoek gehad.
Deze dame had een verslag geschreven
van een reis, die zij met een Ameri-
kaansch reisgezelschap door Rusland heeft
gemaakt. Volgens deze ooggetuige lijkt
de toestand in de groote steden nog vry
normaal, maar de dorpen der Oekraine
bieden een toonbeeld van jammerlijke el
lende. De boeren hebben geen ander voed
sel meer dan bladen en boomschors. Hun
eigen oogst durven zij niet aan te raken,
want temidden der velden zijn militaire
posten opgesteld, die met hunne machine
geweren, iedereen fusilleeren, die de
graanvelden durven betreden.
Dit getuigenis wordt op alle punten be
vestigd door de Duitsche vluchtelingen die
in den loop van dezen zomer in grooten
getale naar hun vaderland zijn terugge
keerd. Zij bevestigen o.a. dat 4 dorpen bij
na geheel waren uitgestorven tengevolge
van den hongersnood.
Tsjecho-Slowaaksche arbeiders, die on
langs uit de Oekraine zijn teruggekeerd,
leggen gelijkluidende verklaringen af.
Den 24sten Juli j.L heeft de Aartsbis
schop van Lemberg een oproep gericht tot
allen, die van goeden wille zijn. „De
Oekraine" schrijft de Kerkvorst, „sterft
uit! De bevolking van dit eertijds zoo rijke
land is den hongerdood nabij!"
Het is niet aan te nemen, dat de Aarts
bisschop, met zulk een nadruk en zoo
plechtig zou durven schrijven, dat er in de
Oekraine honger wordt geleden, wanneer
dit feit niet boven alle ntwijfel verheven
was.
Mgr. Innitzer, de Kardinaal-Aartsbis
schop van Weenen, heeft insgelijks de hulp
der Katholieken gevraagd voor de hon
gerlijdenden in Rusland.
Deze bewijzen worden evenwel nog ver
sterkt door de houding der Sovjet-autori
teiten zelve, die geen vreemdelingen meer
in de Oekraine toelaten.
De Moscousche correspondent van de
„Manchester Guardian" seinde op 20 April
van dit jaar aan zijn blad, dat de Sovjet
autoriteiten hem geen passen willen ge
ven voor een reis naar de Oekraine en de
Noordelijke Kaukasus, terwijl hij de vorige
jaren deze streken zonder eenige moeite
kon bezoeken.
Wijst de veranderde houding 'der Sov
jet-autoriteiten er niet op, dat zij in de
Oekraine iets te verbergen hebben?
De hongersnood in dit rijke land kan al
leen een gevolg zijn van de afpersings
maatregelen der Reg. Welk belang kan
de regeering evenwel hebben bij het sys
tematisch uitroeien van de bevolking van
dit land, dat zooveel zou kunnen bijdra
ken?*0* de Welvaart der Sovjet-Republie-
Zij die het probleem van nabij hebben
bestudeerd, geven een oplossing, die be
vestigd wordt door de getuigenissen der
tallooze vluchtelingen.
he oorsprong van alle ellende is de ge
dwongen socialisatie van aile landbouw
bedrijven, waarmede reeds eenige jaren
geleden een begin werd gemaakt.
Deze verandering ondervond in de
Oc-kraine sterken tegenstand. De argani-
satie der gesocialiseerde landbouwbedrijven
werd systematisch tegengewerkt en ge
boycot, met als gevolg een voortdurende
vermindering van den oogst. De regeering
legdt de bevolking immer zwaardere belas
tingen op. Zij matigde zich het recht aan
een opbrengst te eischen van den oogst
die theoretisch geproduceerd kan worden'
zonder rekening te houden met de grootte
van de hoeveelheden graan, die inderdaad
zijn geoogst. De levensmiddelenvoorziening
der groote steden en den export gaan blijk
baar voor. Maar wat overblijft is geheel on
voldoende om in de behoeften van de bevol
king te voorzien.
Eind September j.L ontving de Raad van
den Volkenbond dringende verzoekschrif
ten van verschillende Comité's die voor de
hongerlijdende Oekrainers levensmidde
len inzamelen. De Raad moest evenwel con
stateeren, dat hij zich in de materieele en
juridische onmogelijkheid bevindt om in dit
opzicht eenig initiatief te nemen. Het dos
sier werd overgegeven aan het Internatio
nale Roode Kruis, dat sindsdien maatrege
len heeft getroffen om levensmiddelen en
geneesmiddelen naar de Oekraine over te
brengen.
Het is te hopen, dat de Sovjet-autoritei
ten geen bezwaren zal maken tegen het
verleenen van hulp aan de zwaar beproefde
Oekrainers.
Nu het Bolsjewistische Rusland toenade
ring zoekt tot de beschaafde wereld, zou
het een uitdaging en een dwaasheid betee-
kenen, wanneer het zijn grenzen zou sluiten
voor het Internationale Hulp-comité.
Enkele weken geleden hebben de Sov
jet-autoriteiten een nieuw reglement voor
de vreemde journalisten uitgevaardigd, dat
practisch ten doel had hen het vrye ver
keer door de Sovjet-unie te beletten. Dat
besluit was uitgelokt door de talrijke ar
tikelen in de Europeesche pers over den
hongersnood in Rusland. Het gaat er om
schreef de Prawda, de lastercampagne te
gen te gaan van gewetenlooze correspon
denten.
Nu reizen er journalisten door Rusland,
die door de Sovjets zelf zijn uitgenoodigd'
en rondgeleid worden en die de officieele
berichten der regeering bevestigen. Onder
deze pleitbezorgers van het bolsjewistisch
bewind rangschikten de Sovjetorganen
ook reeds den heer Herriot.
Wat is nu waar? Moet men spreken van
laster of onnoozelheid?
In werkelijkheid is de binnenlandscne
toestand van de sovjetrepubliek nooit zoo
verward geweest als tegenwoordig en die
verwarring verklaart het optimisme van
den een zoowel als het pessimisme van den
ander.
De correspondenten, die van honger
spraken en een ramp aankondigden, zoo
als die van twaalf jaar geleden, toen mil-
lioenen menschen omkwamen, hebben niet
gelogen. Maar zij, die daarin voor het be
wind het begin van het einde zagen, heb
ben overdreven of hebben de situatie niet
geneel begrepen. Zooals al vaak in de laat-
I ste vijftien jaar, is er ook nu een catastro
phe over een groot deel van Rusland geko
men. Maar de mannen, die het land bestu
ren wisten in den laatsten tijd wel andere
hinderpalen, maar niet minder ernstige, te
overwinnen en voelen zich ondanks den
hongersnood sterk in het zadeL Men heeft
overigens nooit revolutie gemaakt met
menschen- die van honger sterven.
Ondanks de officieele tegenspraak is de
hongersnood ontzettende werkelijkheid. De
oppervlakte der geteisterde gebieden is
echter kleiner dan twaalf jaar geleden het
geval was. In 1921 lieten er 6 of 7 millioen
menschen in het Wolgabekken het leven
de hecatombe zal ditmaal kleiner zijn'
maar zij valt niet te loochenen.
De Oekraine en de streek ten Noorden
van den Kaukasus, het gebied van de Don-
kozakken inbegrepen hebben geen brood
meer. De nood zal zich verder uitbreiden
tot andere gebieden, omdat de Oekraine
en de Kaukasus een der voornaamste
graanschuren van de Sovjet-unie uitmaken
Iedere nauwkeurige schatting op het
oogenblik is echter nog onmogelijk. Men
heeft gesproken van kannibalisme, ik weet
niet of alle bijzonderheden, daaromtrent
meegedeeld, verzinsels of werkelijkheid
zyn, maar de geschiedenis leert ons, dat de
honger zelfs beschaafde volkeren kan ver
lagen tot wilden. Sterfgevallen tengevolge
van ondervoeding zijn officieel erkend voor
de buitenwijken der grootste steden, spe
ciaal voor Kiew. Menschen, die de geteis
terde streken bezocht hebben, bevestigen,
dat de hongersnood zich m het bijzonder
doet gevoelen op het platteland en in de
buitenwijken der steden, terwijl de centra
dezer steden en de wijken, waar de ar
beiders uit de communistische ondernemin
gen wonen, er minder onder lijden Dit
contrast verklaart twee dingen: eenerzijds
waarom de vreemdeling, die gewoonlijk dé
centra der groote steden bezoekt, van de
DE LEIDSCHE COURANT
STROMBERG BIJ BINGEN DE VADER
STAD VAN DEN „DUITSCHEN
MICHEL".
Een boemeltreintje brengt ons van het
vroolijk-zonnige Bingen langs wijnbergen,
groene dalen en beboschte hoogten, door
een oeroud-historisch gebied naar een zij-
dal van den Rijn. In de rotswanden ziet
men de holen der monniken uit de mid
deleeuwen, die eens hier als kluizenaars
leefden en zich van de verschrikkingen
van den oorlog in deze eenzaamheid had
den teruggetrokken. Een klein station. De
trein stopt. Wij bevinden ons in een oud
stadje, dat, geschaard om zijn kerkje, ro
mantisch, vriendelijk en schilderachtig is
gelegen in een dal van groene weiden:
Stromberg aan den voet van den Huns-
rück. In de krachtige stof-vrije lucht van
den Hunsrück, welks beboschte hoogten
hier eindigen, kan men een rustige, ge
zonde vacantie doorbrengen. Men vindt j
hier een groot modern Kurhaus, degelijke,
goede hotels, eenvoudig, maar met uitste- j
kende, landelijke verpleging en in het ge
heel niet duur.
In den herfst trekt men hierheen om
wandeltochten te maken. Heerlijke, gemak
kelijke en schaduwrijke wegen loopen, mij
len-ver, door herfstig-bonte bosschen. Bij
heldere lucht heeft men van de hoogten
een uitstekend uitzicht op de laagvlakte
van den Rijn. In de bosschen gedijen bes
sen en paddestoelen in overvloed. Heer
lijk fruit vindt men hier. De streek is
vruchtbaar. Het klimaat is zacht en aan
genaam.
Het oeroude Duitsche stadje met zijn
smalle, zuivere straten, zijn vriendelijk-
roode pannen-daken en zijn met leisteenen
bedekt kerkje, omgeven van een krans
goud-stralende beukenbosschen, ligt in het
dal, beheerscht door de oude vesting, de
„Fustenburg". Haar toren kijkt ver over
het land. Stromberg heeft in de geschie
denis van het Rijnland een tamelijk be
langrijke rol gespeeld. Zijn grootsten roem
heeft het echter verworven als geboorte
plaats van den „Duitschen Michel".
Gebouwd op een vooruitspringenden
berg, verheft zich de burcht steil over het
dal. Hij is gebouwd in den aard van de
burchten van de Palts en is van Romein-
schen oorsprong. Afwisselend bevond de
burcht zich in het bezit van de Palts, van
Frankrijk en van Pruisen. In 1116 werd
hij voor de eerste maal vrijwel geheel ver
woest. Hij werd hersteld en verheven tot
zetel van den oudsten graaf van het Na-
hegau. De keurvorsten van de Palts kwa
men hierheen, om, bij grootsche jachtpar
tijen, uit te rusten van hun politieken ar
beid. Schitterende tournooien en vroolijke
festijnen zijn hier gehouden.
Hier boven werd, in 1574, de „Duitsche
Michel" geboren als zoon van den Oberamt-
mann von Obentraut. Hij was een dapper
officier, die zich in den Dertigjarigen Oor
log onderscheidde door zijn gewaagde on
hongersnood niets merkt, anderzijds hoe
zeer deze ramp beïnvloed wordt door so
ciale maatregelen, want de nood treft niet
alle deelen der bevolking in dezelfde mate.
De hongersnood is een rechtstreeksch ge
volg van de indrukwekkende prestaties
der sovjets, welke de buitenlandsche gas
ten bewonderen. Hier ligt de sleutel van
het raadsel. De groote fabrieken, de enorme
met waterkracht gedreven electrische cen
trales van Dnjeprostroi, heel het geforceer
de industrialisatie program, van de twee
roemruchte plannen zijn deels slechts ver
wezenlijkt kunnen worden, dank zy de in
beslagname der landbouwproducten voor
de industrie-centra. De collectiviseering
van de gronden was de laatste schrede van
het Bolsjewisme op den weg, welke tot vol
ledige onteigening der boeren leidt, die met
hun arbeid zonder eenige schadeloosstel
ling, de communistische industrie-arbeiders
en alle elementen van de bevolking, welke
voor het communistische experiment on
ontbeerlijk zijn, moeten voeden....
De vreemde bezoekers zien de resultaten
van dit experiment, maar niet de verschrik
kelijke gevolgen; ten koste waarvan zij
behaald zijn. De collectiviseering van den
landbouw heeft tengevolge gehad, dat de
boeren het land niet intensief meer bewer
ken uit protest tegen de regeeringsmaat-
regelen: dit verschrikkelijk strijdmiddel
heeft de huidige hongersnood weer in de
hand gewerkt.
Het is nochtans mogelijk, dat de ellen
de eenigzins afneemt tengevolge van de
gunstige weersgesteldheid, welke tijdens
den oogst heerschte. Maar ondanks dat blij
ven honger en gebrek de kenmerken van
dezen troosteloozen toestand, waaraan zelfs
de bevoorrechte klassen der bevolking niet
konden ontkomen. De arbeiders in de
staatsfabrieken hebben moeten vernemen,
dat de broodprijs, die tien jaar lang de
zelfde gebleven was, ineens verdubbeld
werd.
Maar de voedselnood is niet alleen te
wijten aan de verminderde korenproduc
tie; zij hangt ook samen met de treurige
organisatie der distributie. De sovjetpers
zelf spreekt telkens van' wanordelijkheden
bij de spoorwegen: graantransporten blijven
werkenlang op dood spoor staan, aan weer
en bederf blootgesteld. Bovendien verdwij
nen er groote hoeveelheden graan bij de
aflading der wagons.
Ook aan andere landbouwproducten be
gint gebrek te komen, op de eerste plaats
aan vleesch. Want de collectiviseering heeft
ook nog tengevolge gehad, dat de land
bouwers liever hun vee slachtten dan het
aan de collectieve bedrijven te moeten af
staan. Zoo zijn er millioenen beesten ver
dwenen en er is geen enkele maatregel ge
nomen om den veestapel op peil te hou
den.
dernemingen. In den „Unionskrieg" stond
hij, als ritmeester, aan het hoofd van 500
man, waarmede hij den zich in een over
weldigende meerderheid bevindenden
vijand versloeg. Hij scheen onkwetsbaar en
onoverwinnelijk. Als kolonel van keurvorst
Friedrich van de Palts won hij meerdere
zware gevechten tegen de Spanjaarden.
Hij onderscheidde zich bij de overwinning,
welke nabij Wiessbach op Tilly werd be
haald. Hij versloeg de troepen van den
Aartshertog van Hagenau en trad later in
dienst van Koning Christiaan IV van De
nemarken, welke hem, wegens zijn dap
perheid, zijn dankbaarheid betuigde. De
Hertog van SaksenWeimar benoemde
hem tot Luitenant-Generaal. Bij het beleg
van Nienburg sloeg Obentraut de vijande
lijke ruiterij achteruit, tot Tilly het beleg
staakte en zich terugtrok. In vrijwel alle
gevechten behaalde Obentraut de over
winning. De soldaten beminden en vrees
den hem. Zijn leven was eigenlijk slechts
strijd. De bijnaam „Duitsche Michel",
welke reeds ten tijde van de Kruistochten
bestond, zij het ook in een andere betee-
kenis, gaven de Spanjaarden hem, wegens
zijn oprechte betrouwbare, een weinig
plompe natuur.
Zijn portret toont een smal, door een
spitsbaard en een halsboord omlijst ver
standig gelaat met twee heldere oogen,
welke wilskracht en moed verraden. Zijn
slank, sierlijk lichaam is omhuld met een
pantser. De wapenrusting was zijn ge
waad.
Hij heeft als krijgsman geleefd en is ook
in zijn uitrusting op 't slagveld gestorven.
Tilly, die de overwinning op hem behaalde,
drukte zijn dapperen tegenstander voor de
eerste en de laatste maal de hand, toen de
doodelijk gewonde Ritter Obentraut zich
naar zijn koets liet dragen. Hij was einde
lijk verslagen en vol eerbied liet de vijand
het zwaard voor hem zinken.
Onder Duitsche eiken te Stromberg is de
Duitsche Michel opgegroeid. Op harden,
rotsigen bodem stond zijn burcht. Langs
heldere, vaste wegen trok hij door het land,
hetwelk zich, vruchtbaar, beboscht, door
kruist met rivieren en beken, rijk en rot
sig uitstrekte tot aan den Rijn. Wanneer
men thans door de kleine, smalle straten
van Stromberg wandelt, of op de stille
Markt staat, bemerkt men overal herinne
ringen aan eeuwen van oorlog. Oude, smal
le huisjes met hooge, spitse gevels. De deu
ren zyn met koper beslagen en getooid met
blinkende, oeroude kloppers. Men ziet ech
ter ook voorname, eenvoudig-witte Patri
ciërshuizen met Rococo-deuren en poorten
met in Barok-stijl getooid houtsnijwerk uit
de XVIIIde eeuw. Dit alles, alsook de trot-
sche, eigenaardige ruïne van de oude ves
ting, herinnert aan de oorlogen, welke dit
lang gedurende eeuwen vrijwel zonder on
derbreking hebben verwoest. Steeds weer
afgebrand en steeds weer opgebouwd op
hetzelfde fundament staat de burcht daar
nog heden, als geknipt uit een prentenboek.
Hier waait een krachtige berglucht. So
lide landwegen verbinden de zindelijke,
welgestelde Rijnlandsche dorpen met el
kaar. Deze dorpen duiken overal op: op de
hoogten achter het bosch; tusschen de sap
pige weiden der dalen; in de laagvlakte
aan de kronkelingen van den Rijn.
Voor iemand, die de bekoring van kleine,
oeroude steden wil te bespeuren krijgen,
voor hem, die belang stelt in de geschiede
nis of stil zijn vacantie wil doorbrengen,
ver van de wereld, in gezonde lucht voor
hem is Stromberg het ware. De dichstbij
gelegen stad, welke in ongeveer één uur
per trein te bereiken is, is Bad Kreuznach
a.d. Nahe, waar men kan genieten van
groote winkels, elegant Kur-bedrijf, bad
inrichtingen, schouwburgen en concerten.
Gemakkelijk te bereiken is ook Bingen,
waar tochtjes op den Rijn lokken en waar
men den gouden Rijnwyn aan de bron
drinkt.
DE BULTENAAR VAN MONTÊ
CARLO.
ALS MILLIONAIR OVERLEDEN.
Zijn vermogen voor de armen.
Naar uit Monte Carlo wordt gemeld is
Giovanni Pisotto dezer dagen in den ouder
dom van 60 jaar aldaar overleden. Na af
trek van de kosten van een levensgroot
grafmonument zal zijn reusachtig vermo
gen verdeeld worden onder de armen der
stad. Met Giovanni Pisotto verdwijnt een
van de meest bekende figuren uit de hoofd
stad van het hazardspel. Niemand heeft
ooit de beroemde speelzaal bezocht, of hij
heeft den kleinen man met de listige oog
jes, het ijle snorretje en de magere spille
beentjes wel eens gezien. Als hij in de deur
van zijn winkeltje stond leek hij precies
een spin, die zich koestert in het zonnetje,
terwijl hij rustig zijn slachtoffer zit af te
wachten.
Giovanni Pisotto was geboortig uit Li-
vorno. Nadat de gemeente hem had laten
onderwijzen in de beginselen van lezen,
schrijven en rekenen, zag hij zich weldra
gedwongen hem een extra cursus in de
moraal te laten maken in een van de
staatsinstellingen, die speciaal voor dit
doel zijn gesticht. Toen Giovanni dit In
stituut verliet had hij eenige spaarpennin
gen alsmede de overtuiging, dat hij in de
toekomst moest uitzien naar andere me
thoden om zijn lust tot het doen van aller
lei uitvindingen te verzadigen. Maar
welke? Dit was hem nog niet duidelijk.
Misschien was hij wel gestorven in ar
moede of in eenzaamheid in een van de
Italiaansche Instituten voor practische mo
raal als hij niet toevallig was aangeland in
Monte Carlo, en daar getuige was geweest
van een gebeurtenis, die over zyn toekom
stig lot zou beslissen.
Het was een schoone voorjaarsmorgen.
De kleine, .luwe Giovanni Fisotto metde
Sassy!» kocht een-, reel,-
Tofom^luk in het Casino te h.b-
benT! «..tmirliik daar is niets dat zooveel
geluk' af brenf e^s het aanraken van een
PaDe™eUer wee. naar een doo. vol
geld. Een week later opende htf_
kei op den 3°^^^ étalage
^rzfs^langs^en weg nat. het
onweerstaanbaar worden getrokken
zijn winkel binnen. z« kochten
Madaer 'o.ovanm Uw beleefd-
dan tevoren. „Dat laax ik.
b'DVrstentTGiovanni'. klanten we-
"^""twintig franc. geven
ook eens over uw bochel mag stryken
genoegen, Madame, met genoe-
SeDe schoone onbekende legde hear ge-
handschoende hand op Giovanni, bult, be
taalde 20 francs en ijlde metbe Z\\
en een popelend hart naar het Casino. Zy
ï-inH pedaan wat zy kon om de goden
sjiaawrsrssrw
zag er fo welgedaan uit, dat men me.
kon vermoeden, dat er nog pas zulks
kracht van hem was eens
Niet zelden kwam een dame nog eens
naar hem terug om hem een ofmeer twin-
i +ig francsstukken te overhandigen.
Mijnheer, ik dank UI U hebt mu sop
gélukkig gemaakt! Mag ik U deze twint.g-
^Madame"!* zeid^Giovanni in zt|n won-
derlUk Franschik dank U zeer; tot uw
dija£ "ui. stond Giovanni Pisotto
voor zijn deur, en schonk hij geluk aan
de cliënten van het Casino. Hij werd ge-
f eerd en hij werd rijk! Hij werd een
'tfeïï. de hoofdstad van het hasard-
SPDeéé week is hij op zestigjarigen leef-
tijd overleden.
Omtrent zijn overlijden vernemen we
nog de volgende bijzonderheden:
Niemand wist, dat hij ziek was. HU leef-
de als een zonderling, zonder eenig 6
zeischap uitgenomen zijn spaarbankboekj
en een groote zwarte kat. Toen de buren
hem sinds enkele dagen niet meer m zyn
winkel hadden-gezien, kregen zij argwaan.
Men belde de politie op, die Gl?™n™
winkeldeur openbrak. De swartekatliep
rond de voeten der agenten en jankte er
I "Tdfachterkamer lag Giovanni Pisotto
dood te bed. De sluwe glimlach Ia8 nog
altijd op zUn gezicht. Onder zUn hoofdkus
sen lagen z«n spaarbankboekjes en op een
stoel naast het bed stond een soort van
bijenkorf. De agenten wisten eerst met
wat voor een toestel het was, maar ten
slotte ging hen een licht op. Het was Gio
vanni's bult die honderden vrouwen ge-
'"llfwfvervaardigd uit bordpapier; bin-
nenin stond met groote letters: „Made
Germany".
Nee mevrouw, u treft het niet
met uw bezoek aan Zuid-Amerik.i.
We hebben in acht dagen geen
revolutie meer meegemaakt.
(Ric et Rac).
