Verkenningstocht rond het IJsselmeer.
ZATERDAG 13 MEI 1933
DE LEIDSCHE COURANT
DERDE BLAD PAG. 11
VOORHOUT.
Woningbouwvereniging „Herman Boer-
haave". Deze vereeniging hield Vrijdag
avond haar algemeen© ledenvergadering
in café „Boerhaave".
De voorz., de heer v. d. Voet, opende de
vergadering en riep den aanwezigen een
welkom toe, in het bijzonder den burge
meester als vertegenwoordiger van het ge
meentebestuur. Vervolgens zette de voor
zitter in het kort uiteen den toestand van
de vereeniging, door de toenemende werk
loosheid zijn sommige huurders niet in
staat ten volle aan hun verplichtingen te
voldoen, en, al heeft het bestuur over het
algemeen geen reden te klagen, toch moe-
ton de huurders er voor, trachten te zor
gen, dat op de allereerste plaats iedere
week de huur betaald wordt, het onmoge
lijke wordt door de \ereeniging nooit ge
vergd. De moeilijkheden zijn dan ook niet
minder geworden voor de vereeniging, in
tegendeel, al is de financieele basis zeer
gezond. Het bestuur roept de medewer
king van alle leden in, om dezen tijd van
depressie zoo goed mogelijk te boven te
komen.
De notulen werden onveranderd vast
gesteld. Hierna volgde het jaarverslag
van den administrateur, den heer G. J.
Heymeyer. Dit verslag was uit den aard
der zaak ook al niet in majeur, de steeds
groeiende huur achterstand heeft het be
stuur met zorg vervuld, en het heeft veel
moeite gekost, dit bedrag tot een mini
mum te beperken, aan h<?t uitbreiden van
woningbouw kon nu zeker niet gedacht
worden. Het is ook niet mogelijk geweest
de huur te verlagen, al kon in overleg met 1
het gemeentebestuur voor werkloozen in
bijzondere omstandigheden genoegen ge
nomen worden met een mindere huur, ech
ter zonder daarmee de huur te verlagen.
Het financieel resultaat over 1932 is niet
bijzonder ongunstig, dit is echter uitslui-,
tend te danken aan het feit, dat een
groot bedrag aan huurschuld niet be-
heofde te worden afgeschreven, daar de
gestorte waarborgsommen hiervoor dek
king gaven. Van de rekening en balans
over 1932 vermelden wij het volgende:
Ontvangsten huur 16.578.64. Uitgaven
administratiekosten 747.67. Belasting,
verzekering 1281.77. Onderhoud ƒ1075.34.
Storting onderhoudsfonds f 1334.66. Bente
ƒ11098.84. Afschrijving gebouwen ƒ852.29.
Afschriiving huurschuld 519.50. Diversen
fn 65. Er is dus een nadeelig saldo van
376.08. De balans over 1932 sluit met een
bedrag aan bezittingen en schulden van
247261.34. Van het accountantsbureau
was bericht ingekomen, dat rekening en
balans in orde waren bevonden; Namens
de verificatiecommissie deelde de heer v.
d. Mey mede, dat de boeken door hem in
orde waren bevonden. De voorzitter
dankt den heer Heymeyer voor zijn nauw
keurig beheer en besloten werd hem over
1932 décharge te verleenen. De heer v. d.
Mey informeert of het niet moeeliik is van
de werkloozen, die 1.50 huurtoeslag ont
vangen, en met de huur ten achter zijn,
de toeslag in te houden. De voorzitter
deelt mede, dat er een regeling met het
gemeentebestuur bestaat, het is echter de
vraag of de toeslag nu van de steun kan
worden afgetrokken. In de nieuwe verifi-
oatiecommissie werden gekozen de hee-
ren v. d. Mey, Augustinus en v. d. Laan.
Hierna was de begrooting over 1933 aan
de orde. Over de post onderhoud en re
serve, die door het bestuur was begroot
op 1100, ontspon zich een discussie tus-
schen de heeren Heyemeyer en v. d. Voet,
eerstgenoemde acht dit bedrag te laag,
het is gewoonte om 1 pet. van de stich-
tingskosten voor onderhoud te besteden,
en om nu ineens van 2400 op ƒ1100 te
gaan is niet aan te bevelen; al zullen na-
tuurijk de kosten ook wel eenigszins ver
laagd zijn, toch niet in zoo groote mate,
dat een vermindering met meer dan de
helft reden van bestaan heeft. Indien
men het het bedrag niet toekomt, zal
het onderhoudsfonds moeten worden aan
gesproken, waardoor de financieele posi
tie der vereeniging zwakker wordt. De
voorzitter antwoordt, dat het niet in de
bedoeling ligt uit de onderhoudskosten
het exploitatie-tekort te dekken, het be
drag is uitgetrokken met het oog op het
bedrag, dat in 1932 noodig is geweest. Het
is jammer dat men dit jaar geen reserves
kan maken, maar daar is het nu toch de
tijd niet voor, en de reserves zijn er toch
om in tijd van nood gebruikt te worden.
De heer de Bekker sluit zich aan bij den
heer Voet, de tijden zijn veranderd, dus
moet men de bakens verzetten. Nadat
de heeren v. d. Voet en Heyemeyer hier
over nog eens het woord gevoerd hadden,
waarbij den heer Heyemeyer bij zijn be
zwaren bleef, deelt de burgemeester als
zijn meening mede, dat indien het bestuur
met 1100 meent te kunnen volstaan, hij
zich daarbij volkomen kan weerleggen.
Geen enkel lichaam is thans in staat re
serves te kweeken. De post werd ten
slotte geodgekeurd.
De begrooting 1933 sluit met een bedrag
van 16863.40. Op voorstel van den heer
de Bekker werd besloten een eventueel
overschot t© storten in het onderhouds
fonds De aftredende bestuursleden J. v.
Kampen en B. v. d. Lubbe werden bij
acclamatie herkozen. Thans was aan de
orde verkiezing van een bestuurslid we
gens het aftreden van den heer J. v. d
Voet, die zich niet herkiesbaar stelde. De
heer v. d. Voet deelt mede, dat hij noode
afscheid neemt van deze functie, die hem
zeei lief wasde samenwerking tusschen
het bestuur was steeds goed, en in het bij
zonder dankt hij den heer Heyemeyer
voor den steun, dien hij steeds van hem ge
noten heeft. Hij was bijzonder getroffen
door het blijk van waardeering hem door
het bestuur aangeboden in den vorm van
een rookfauteuil. Als nieuw lid stelt het
bestuur voor den heer Allard die zich be
reid heeft verklaard, deze functie even
tueel te willen aanvaarden. De heer Al
lard werd hierna met algemeene stem
men gekozen. Als nieuwe voorzitter werd
gekozen de heer de Bekker en als secre
taris-penningmeester de heer Allard.
Namens het dagelijksch bestuur der
gemeente, brengt de burgemeester den
heer v. d. Voet zijn dank voor 't vede werk
dat deze steeds in het belang der ver
eeniging verricht werd, het gemeentebe
stuur heeft dan ook met leedwezen gezien,
dat de heer v. d. Voet afscheid gaat nemen
Namens het bestuur spreekt nog de heer
de Bekker, namens de leden den heer
Warmenhoven, terwijl de heer Heymeyer
nog een persoonlijk woord van dank tot
den scheidenden voorzitter richt. De heer
7. d. Voet is door deze waardeerende woor
den zee getroffen, 't spijt hem dat hij af-
soheid nemen moet, doch zijn gezondheids
toestand en andere werkzaamheden no
pen hem hiertoe, hij zal echter indien dit
gewenscht wordt, het bestur steeds met
raad en daad terzijde staan. Hierna slui-
tine.
KOOPT BIJ HEN,
DIE IN UW DAGBLAD
ADVERTEEREN!
RECHTZAKEN
HAAGSCHE RECHTBANK.
Terecht stonden A. van E. en A. V.,
beiden uit Zegwaart. Alleen van E.
was verschenen. Hun was bij dagvaar
ding tenlaste gelegd, dat zij ieder een
nikkelen heerenhorloge uit den winkel
van een horlogemaker daar ter plaatse
hadden gestolen. Verdaohte van E. be
kende het hem tenlaste gelegde. Deze
verdachte was reeds eerder met de Jus
titie in aanraking geweest. V. was nog
nimmer veroordeeld en daarom oischto
de Officier van Justitie tegen E. oen
maand gevangenisstraf en tegen V. oen
geldboet e van 25 subsidiair 25 dagen
hechtenis. De Politierechter veroordeel
de v. E. tot 15 dagen hechtenis subsi
diair 15 dagen v V. tot 25 subsidiair
25 dagen hechtenis.
FAILLISSEMENTEN
Uitgesproken:
A. W. de Groot, caféhouder, Leiden.
Our. mr. Tj. D. Schaper, Leiden.
G. Sepers, timmerman en aannemer,
Hazerswoude. Cur. jhr. mr. P. A.
G. de Milly, Leiden.
W Al AS If LEL BLADKy
bLUlilJ AA
DE KABINETSCRISIS.
In de Maasbode, die, zooals men
weet, prof. Aalberse, den leider van de II.
K. Tweede Kamerfractie, onder haar me
dewerkers telt, vonden wij Zaterdagavond
een beschouwing over den huidigen stand
van de kabinetscrisis, aan welke beschou
wing wij het volgende ontleenen:
„Zooveel staat op het oogenblik wel
vaat, dat dr. Colijn een eerste poging
heeft gedaan tot formatie van een par
lementair Kabinet met als basis de
drie rechtsohe partijen en de vrijzin
nig-democraten en liberalen en.... dat
deze poging is mislukt.
Zij moest trouwens mislukken. Wij
verklaren ronduit, niet te hebben be
grepen, dat de formateur eenige hoop
heeft gehad van te kunnen komen tut
de samenstelling van een dergelijke
regeering, die men wel ten onrechte
als nationaal heeft willen aandienen.
Welke redenen dr. Colijn ook moge
gehad hebben, om op een dergelijk
burgerlijk blok aan te stevenen, hij
moest toch de meest volstrekte zeker
heid hebben dat dit pogen geen succes
kon hebben. Daaromtrent had de ka
tholieke fractieleider in de Tweede
Kamer niet den geringsten twijfel la
ten bestaan. Een samengaan met de
liberalen was onherroepelijk afgewe
zen.
Er dat om verscheidene redenen.
Op de eerst plaats, omdat de katho
lieken, wel gevoelend, dat er in de te
genwoordige omstandigheden veel te
zeggen was voor een werkelijk natio
naal Kabinet, niet wen9chten mede te
werken aan een quasi-nationaal Kabi
net, een regeering onder valsche vlag.
Dergelijke schijnvertoonning houd©
men liever buiten ons politieke leven.
De beschuldiging, dat de katholieken
medewerking weigerden aan een n a-
t i o n a a 1 Kabinet wijzen wij dan ook
zoo uitdrukkelijk mogelijk af. De re-
goering, waarvoor men hunne medewer
king vroeg, kon niet als nationaal
worden erkend.
Vervolgens werd een samengaan met
de liberalen afgewezen omdat dit nood
zakelijk zou leiden tot ©ene door ge
brek aan homogeniteit zwakke regee-
rirtg. Daarvoor is de afstand speciaal
tusschen katholieken en liberalen al te
groot. Het is dan ook volslagen onbe
grijpelijk, dat men het weigeren van
de katholieken aan minder zakelijke
motieven heeft toegeschreven.
Ten slotte en voor ons komt dit
bezwaar in belangrijkheid werkelijk
niet op de eerste plaat© is van ka
tholieke zijde bezwaar gemaakt tegen
©en burgerlijk blok uit zuiver politiek
motief, n.l. omdat deze constellatie de
verantwoordelijkheidsschuwe 8.D.A.P.
in een al te gemakkelijke en voordee-
lige positie zou plaatsen.
Thans, zoo hopen wij, doet dr. Colijn
een poging om te komen tot eon parle
mentair Kabinet op andere basis. Mo
ge hij slagen 1 Dat iemand anders, na
de mislukking van don anti-revolutio
nairen leider nog in staat zou zijn een
hecht parlementair Kabinet te vormeu,
is wel hoogst twyleiachtig.
En voor ons staatkundig teven is he'.
wel hoogst gewensoht, dat men ten
minste thans niet zijn toevlucht behoeft
te nemen tot eeu extra-parlementair
Kabinet".
Hier volgt nog een bosohouwing uit de
Standaard, liet blad van den neer Co
lijn, dat Zaterdagavond onder het opschrift
„Niet haasten" het volgende schreef:
„Een ietwat nerveuze stemming heeft
zich de laatste dagen van velen mees
ter gemaakt. Met angstige spanning
vraagt men zich af, hoe het toch komu
dat de kabinetsformateur nog maar
altijd niet geslaagd is in de vorming
van een kabinet. 2 Mei verleende H. M
de Koningin dr. Colijn de opdracht, en
nu schrijven wij 13 Mei. De formateur
heeft dus welgeteld 10 dagen de op
dracht in beraad.
Het is misschien wol leerzaam voor
de al te haastigen onder ons, even in
herinnering te brengen hoeveel tijd er
noodig was om reoente crises tot op
lossing te brengen.
In 1922 duurde de crisis van midden
Juli tot midden September, dus twee
volle maanden.
De Vlootwetcrisis waa van veel lan-
geren duur; zij strekte zich uit over
het tijdvak van eind October tot 10 Ja^-
nuari. Dus over ongeveer 2maand.
De eerste crisis in 1025 trad 29 Juni
in, en eindigde 4 Augustus, toen het
kabinet-Colijn optrad.
De tweede crisis in dat jaar duurde
4 maanden. De begindatum wua im
mers 11 November 1925 en de eindda
tum 8 Maart 1926.
En ten slotte: voor de oplossing van
de crisis in 1929 was ongeveer een
maand noodig. Deze crisis, die begin
Juli intrad, eindigde IQ Augustus.
Gemeten naar de maat der vorige,
is deze crisis met haar 10 dagen duo
nog jong.
Vandaar dat we boven deze asterisk
schreven: niet haasten".
DE KEBK ONDER DWANG!
Het nationaal-socialisme, «ooals het zich
in zijne ontwikkeling bij onze naburen ken
nen doet, is dén voor ons land leerrijk ver
schijnsel. Voor den Nederlander, die met
de Duitsche toestanden beter op do hoog
te is dan met de ltaliaaneohe, geoft het ©en
duidelijke aanschouwing van wat het faa-
ciame eigenlijk beoogt. Het leert hem o.a.
zien het gevaar, dat het fascieine schept
voor de vrijheid van de Kerk.
Op dkt gevaar wyat do Standaard
in oen artikel, waarin het blad tot de slot
som komt:
„Wij willen van hart© hopen, dat
men in de Lutliersoho on in do Gere
formeerde Kerken allerwoge hot ont-
zetteiid gevaar zal zien. Dat do Ker
ken, sterk in de gehoorzaamheid aan
haren Koning en Heere, den grijparm
van den Staat zullen terugwijzen.
Dan bestaat de hoop, dat ook do
nieuwe heersohers in DuitaohUuid zich
zullen bezinnen.
Want een vervolging van de Kerk,
zooals die in Rusland geschiedt, is
vreeslijk. Maar een vrijwillige onder
werping der Kerk aan een ook revo
lutionaire staatsmacht, dio hooi het
leven opeisoht, is nog erger.
Zullen degenen in ons land, die het
Nationaal-Socialisme en Fascisme
reeJe begonnen toe t© juichen, nu zien,
wat deze macht werkelijk boteokcnt.1"
„DE HOOGSTE WIJSHEID"'
Het Huisgezin wijst er weer ©en*
op, dat men ten onreohte bij beschouwin
gen over de oplossing van tie crisis „geen
of zoo min mogelijk geld uitgeven" als „do
hoogste wijsheid" beschouwt:
„De leus: bezuinigen, altijd meer be
zuinigen tast het geldverkeer in zijn
hartader aan en is stellig nog ver-
dertelijker dan geldsmijterij.
Maar hot is oen gemakkelijke lous
voor de kortziohtiigen en voor een mi
nister, die naar een sluitende begroo
ting streeft lange den weg van het
domme potlood, onverschillig voor do
stukken die hij maakt".
„DE ECHT-VROUWELIJKE
VROUW".
In het maandblad Vrouw en Ge
meenschap maakt een inzendster deze
wijze opmerking: „De vrouwenbeweging tal
opnieuw een echt vrouwelijk geluid moeten
doen hooren. De wereld mag eiechen do
echt-vrouwelijke vrouw".
De Avondpost schrijft hierbij om. hot
volgende:
„De vrouwelijke vrouw ia do vrouw,
die het moderne feminisme don rug
toedraait; die niet naar absolute ge
lijkheid jaagt met den man; dio beseft
dat haar plaats is in het gezin cn dio
hier, en niet ginds, haar sociale taak
vervult.
De inzendster in het vrouwen-tijd
schrift is met haar kreet om „de echt-
vrouwelijke vrouw" op den goeden weg.
Mogen haar oogen nóg verder open
gaan. Want het is onze vaste overtui
ging, dat een niet onbelangrijk deel
van het verlies aan ideëele waarden
in onze huidige samenleving een ge
volg is van het feit, dat velo vrouwon
niet meer staan waar zij allereerst
hooren".
Wat den deelnemers aan de Vijf-Pro vinciëntocht
te wachten staat.
Men heeft ons van jongsaf ingeprent,
dat Medemblik een doode stad is, of juis
ter nog, dat dit stedeke het minst belang
rijke is van het trio. waarvan het met
Hoorn en Enkhuizen deel uitmaakt. En
we zijn er zóó aangewend deze voorstel
ling van zaken zonder meer als school
meesterswijsheid te aanvaarden, dat het
ons moeilijk valt in het licht der jongste
historie ons oordeel over „de doode ste
den aan de Zuiderzee" te herzien en het
tikkeltje nonchalante minachting, dat we
aan den dag plegen te leggen, al3 we het
zoo terloops soms even over de drie stad
jes aan de West-Friesche kust hebben,
prijs te geven.
Want de totstandkoming van de afsluit
dijk tusschen Holland en Friesland heeft
tot nieuw leven gewekt, wat voor immer
ten doode scheen te zijn opgeschreven!
Zoo is het dan ook te verklaren, dat de
Vereeniging voor Vreemdelingenverkeer
te Medemblik, nu de nieuwe dijk binnen
enkele weken voor het rij verkeer wordt
opengesteld, de mogelijkheden, welke zich
hier vooral op het gebied van toerisme
openen, aanstonds heeft weten te benut
ten. Dit heeft geleid tot de organisatie
van een Vijf Provinciën Tocht, waarvoor
men zich de medewerking heeft weten te
verzekeren van de A. N. V. V., de A. N.
W. B., de K. N. A. C. en de N. N M. V.,
alsmede van een aantal plaatselijke V. V.
V.'ers. Deze tocht, welke is opengesteld
voor automobilisten en bereiders van mo
torfietsen en welke bedoeld is als een al
gemeene propagandoistische toeristen-
tocht, zal worden gehouden op 25, 26, 27
en 28 Mei a.s. De laatste datum valt samen
met den eersten verjaardag van het slui
ten van den afsluitdijk en den herdoop van
Zuiderzée en IJsselmeer.
Deze week is een aantal journalisten de
gast geweest van het ijverige V. V. V.-be-
stuur van Medemblik, dat den kranten-
mensohen in de gelegenheid heeft gesteld
om het 230 km. lange traject op een twee-
daagsche reis te leeren kennen en het een
en ander in oogenschouw te nemen, van
wat den deelnemers aan den tocht te
wachten staat.
Deze perstocht mag in alle opzichten
geslaagd heeten. Jammer, dat de weers
omstandigheden, waaronder hij gehouden
werd verre van fraai waren. Maar deze
liggen dan ook buiteD de macht van de
energieke organisatoren! Voor wat zij ge
presteerd hebben, niets dan lof!
Het is een ware zegetocht geworden.
Overal werden wij op de meest hartelijke
wijze ontvangen. Waar onze reiswagen
zich in de dorpen vertoonde werden wij
door de plattelandsbevolking toegejuicht
en toegewuifd.
Nadat voorzitter Poggemann in het
Carltonhotel zijn reisgenooten om zich
heen verzameld en welkom geheeten had,
begaf het gezelschap zich naar het Munt-
gebouw, waar de Amsterdamsche V. V. V.
,,'t Koggeschip" tegenwoordig zijn tenten
heeft opgeslagen. Hier hield de heer Cha-
bot een korte toespraak, waarin hij wees
op het belang van goede samenwerking
der verschillende V. V. V.'s. Hij sprak de
hoop uit, dat binnen niet al te langen tijd
een provinciale bond voor vreemdelingen
verkeer voor Noord-Holland zal kunnen
worden opgericht.
Daarna begon de eigenlijke tocht. Na het
IJ te zijn overgestoken gaat het in snel
tempo door het wijde Hollandsehe polder
land. In bonte rij trekken we de Water-
landsche dorpjes langs. De groene weide-
vlakten zijn vol jong vee, dat lustig rond
springt. De vruchtboomen staan in bloei.
De ontluikende lente siert het landschap
allerwege. Via Monnikendam, Edam. Hoorn
en Enkhuizen bereiken we Andijk, waar wij
vanaf de dijk een blik werpen op den 40
H.A. grooten proefpolder. Alles ziet hier
frisch en nieuw uit en de bedrijvigheid op
dit aan de zee ontworsteld stuk land doet
weldadig aan. We kruipen maar weer
gauw in onzen wagen, want erg aanlokke
lijk is het in den stroomenden regen aller
minst. Dan nadert Medemblik. Aan de
rand van Radboud's oude veste toont
men ons het fraaie, gerestaureerd© kasteel
dat zal worden ingericht tot Zuiderzeemu
seum en dat binnenkort beter dan tot nu
toe tot zijn recht zal komen, doordat men
de leelijke bouwsels, welke het gebouw om
geven, gaat sloopen, terwijl voorts in de
onmiddellijke nabijheid van het kasteel
een recreatieoord zal worden geschapen
in den vorm van wandelterrassen en plant
soenen. Een bezoek aan Medemblik zelf
loont zeer zeker de moeite. Liefhebbers
van historische gebouwen en typische oude
geveltjes kunnen er hun hart ophalen.
Verheugend is het zeker, dat in de toe
komst krachtig zal worden opgetreden te
gen het ontsieren van datgene, wat het
stadje zoo bekoorlijk doet zijn. Zoo maakt
Medemblik toilet om de duizenden bezoe
kers te ontvangen, die er op hun tooht naar
de afsluitdijk ongetwijfeld zullen willen
rondneuzen. Even buiten het stadje zien
we het wit kalksteenen, reusachtige eloc-
trische gemaal „Lely" oprijzen. Dit utili
teitsgebouw is een bezoek evenzeer zeker
waard. Dan schieten we den Wieringer-
meerpolder in. Sinds onze vorige bezoeken
is hier niet veel veranderd. De polder is
nog voor het grootste gedeelte een trooe-
telooze dorre vlakte, overwoekerd door
weelderig kruidgewas. De roode draineer-
buizen liggen er als waren zij uitgezaaid.
Men is druk bezig met het graven van de
greppels, waarin deze buizen zullen komen
te liggen en van de slooten, waarin zij
zullen uitmonden. Het vee loopt te grazen
Hier en daar zijn wat spichtige boomstam
metjes in den grond gezet, die heel wat
van weer en wind zullen moeten verduren
alvorens zij schaduw om zich heen ver
spreiden. In Middenmeer en Slootdorp
schiet men al aardig op met huizenbouw
en wegenaanleg. Er wordt getimmerd en
gehamerd, dat het een lieve lust is. Na een
kort bezoek aan het ex-eiland Wieringen
komt voor velen het hoofdmoment, dat de
groote attractie van den tooht vormt: de
afsluitdijk met toebehooren. Het koorts
achtig tempo, waarin men vorig jaar in
dezen tijd bezig was aan de werkzaamhe
den voor de dichting van het laatste sluit
gat, heeft thans plaats gemaakt voor een
rustig voortwerken aan de algeheele vol
tooiing van den dijk, dat doet denken aan
het bijschaven van oneffenheden en het
verzorgen van enkele details.
Het gaat hier nog slechts om den
„finishing touch" van dit majestueuze
werk. Hier boven op het massale dijkge-
vaarte, waarvan het einde zich oplost met
zee en wolken, worden we ons nogmaals
bewust van de tegenstelling tusschen do
nieuwe zakelijkheid van den modernen
tijd en de oude romantiek, zooals die
spreekt uit de gemoedelijke knusheid der
Noord-Hollandsche plaatsjes, met hun
vele herinneringen aan lang vervlogen
eeuwen.
We suizen verder over den kaarsreohten
betonweg, genietend van het prachtige
vergezicht over het IJsselmeer. Het gras
zaad, waarmede enkele weken geleden de
hooge dijkkruin aan de Noordzijde is be
zaaid, is reeds ontkiemd en zorgt voor 'n
groene omzooming van het wit-grijze dijk-
lichaam. Wie, als wij, de afsluitdijk reeds
eenige malen heeft bezocht, begint er reeds
zoo vertrouwd mee te raken, dat men hem
eigenlijk als iets vanzelfspiekends is gaan
beschouwen, alsof het een eenvoudige ar
beid betrof, welke aan de totstandkoming
ervan is ten koste gelegd. Zoo is nu een
maal het leven....
Niet lang duurt het of de Friesohe kust
doemt voor ons op. De torentjes en hui
zenrijen teekenen zich als donkere vlokjes
tegen den hemel af, hier en daar ook on
derscheiden wc wat blinkende nlekkon wit
zand. De schutsluizen van Kornwerdor-
zand liggen al achter ons en eenige minu
ten later bobben we den Friesehen boden
onder onze voeten. De loco-burgemeoseter
van Wonseradeel is ons tegemoet gereden
en heet onB hartelijk welkom in zijn land.
We moeten ons er goed van bewust zijn,
inderdaad i cn ander land te vertoeven,
een land met een eigen volk, een eigen
taal, eigen zeden en gewoonten, een eigen
bouwtrant ook. Hier zien we de groote
Friesohe boerderijen, de Noord-Nederl and -
sche stolphoeven en nog vele andere
merkwaardige dingen.
Als we op den weg langs de zeedijk aan
landen, wekken de tientallen hekken, die
hier het verkeer belemmeren (zij dinne
om hot afdwalen van vee, dat op do ver
kavelde dijkhelling graast te voorkomen)
onze groote ergernis op. Het is alsof wij
van de twintigste eeuw in de Middeleeu
wen zijn thuisgeraakt. Geluk' i - na
we, dat men maatregelen zal treffen, dat
de hekken tijdens den Vijf-Provinciën
Tocht geopend zullen zijn.
Wij zijn gedwongen over het verdere
deel van do tooht slechts kort te zijn. Het
is ondoenlijk hier de vele toespraken en
bogroeting'sredevoeringen, die van offi-
cieele en andere zijde, tijdons onzen tooht
zijn gehouden, weer te geven. Hoofdtoon
was de leuze: „Kent Uw eigen land!" Het
1B ons wel heel duidelijk geworden, dat de
plaatselijke V. V. V.'s meer en moer tot
samenwerking goraken, en zonder het
plaatselijk belang te verwaarloozen, er
vooral op uit zijn om het locale belang on
dergeschikt te maken aan het nationale.
Er komt meer teckening en lijn in. het werk
ten bate van het vreemdelingenverkeer en
dit is eon verblijdend feit.
Deze gedachte, om het algemeene toeris
me te dienen, vertegenwoordigt dan ook
do tooht, die op initiatief van de vereeni
ging te Medemblik is uitgeschreven. Men
kan haar afleggen in oen of meer dagen,
met een maximum van vier. Hot is dus
geenszins een snelheids- of betrouwbaar-
heidsrit, integendeel men heeft ruim
schoots gelegenheid de hoofdwegen te
verlaten, dieper het land in te trekken cn
nieuw© streken van nabij te leoren ken
nen.
Vooral het bekoorlijke Gaa»torland mot
zijn groote afwisseling van uitgostrekto
bosschen mot hoogopgaand geboomte, rui
me weidevelden, zijn boroomdo kliffen en
de onmiddellijke nabijheid van zee en mo
ren, is een uitermate geschikt rustpunt om
iets langer te toeven en krachten te ver
zamelen voor de verdere reis.
Hotelhouder Jane te Rijs, die woot
vrienden te maken, heeft ons de prachti
ge Zuid-Westhoek van Friesland laten
zien en het was sleohts- noode, dat wij af
scheid namen van onzen welgodanen gaat-
heer.
Het laatste deel van den tooht voert cms
langs verschillende landschappen, langs
Blokzijl, Vollenhove, Zwartsluis, Zwolle,
Amersfoort en het Gooi om te Amsterdam
den kringloop te sluiten. Reeds nu laat
het zich aanzien, dat de tocht, welke men
op elk willekeurig punt kan aanvangen
(men vrage een reglement aan!), een groot
succes zal worden.
Wij kunnen niet nalaten, een ieder, die
maar even in de gelegenheid is. den tocht
te maken, op te wekken eraan deel te ne
men. Men zal er geen spijt van hebben!
