HET HUIS
OP HET EILAND
wvfcNSlMG 30 NOVEMBER 1932
DE LEIDSCHE COURANT
DERDE BLAD PAG. 10
GEMENGDE BERICHTEN
LANDBOUWER OVERREDEN.
De 6ó-jange Landbouwer Rossing uit Ex-
loo begeleidde gisteren eentge wagens, ie
zwaar beladen waren. De man kwam daar
bij te vallen, waardoor hij onder de wielen
van een der wagens terecht kwam. Eenige
uren later is hij aan de gevoLgen van de
bekomen verwondingen overleden.
DUITSCHE AUTO'S IN HOLLAND.
Te Düsseldorf een bende auto-
dievon gesnapt. Het Noord-
Limburgsche plaatsje Well als
auto-beurs.
Reoüs eeraer werd melding gemaakt van
de auto-dieistahen in het begin van lit
jaar te iierujn en in andere groote steden
van DuiUcnland op zeer groote se naai ge
pleegd. De naspeuringen bleven langen
tijd tevergeefs.
'lhaiis is net komen vast te staan, dat
gedurende dit jaar in lielijn 1500 auto's
werden ontvieomd, alle zeer dure merken
van J 15.000' tot 20.000.
Eenige dagen gele-en is de Duitsche po
litie de dievenbende op het spoor gekomen.
In het Duitacue greuspiautsje Juudeukir-
chen werd toen aan een Veloschen garage
houder een 8-cylinder Horch Cabriolet voor
2000 te koop aangeboden. De politie werd
gewaarschuwd en een en ander leidde ooi
het opsporen van een werkplaats ie Düs
seldorf, waar geregeld vanuit verschillen
de groote Duitscnc piaatsen gestolen auto s
werden aangevoerd en vanwaar ze over de
Nederlandsche grens werden vervoerd.
Het is toen komen vast te staan, aldus
lezen we in het „JfcLbld.", dat in de eerste
helft van dit jaar in de Noord-Limburgsche
grensstrook Wellache hutWeze een hon
derdtal luxe-auto's over de grens gebracht
is. Zestig hiervan zijn absoluut zeker vau
genoemde dievenbende afkomstig. Van een-
en-dertig wagens kon men de Nederland-
eche koopers achterhalen.
Een cafétje in dit plaatsje Well is lan
gen tijd het centrum geweest van een ie-
vendigen automobielhandel tusschen
Duitschland en Nederland. Daar werden
besprekingen gevoerd door heeren uit Düs
seldorf, Berlijn en Rotterdam en Den Kaag.
Daar werden wekelijks eenige auto's ge
bracht, waarop de nummers op zeer han
dige wijze wajen verwisseld; die op zeer
afdoende wijze in een nieuwe kleur gesto
ken waren.
De inklaring aan de grens leverde nooit
eenige moeilijkheid op: de bijbehoorende
papieren en desnoods de koopcontracten
waren zoo vervalscht, dat de douanebe
ambten nooit eenigen argwaan kregen.
De zoo in ons land binnengebrachte
auto's werden zoo heeft de Nederland-
sche recherche in samenwerking met de
Duitsche achterhaald voor het grootste
gedeelte afgeleverd aan een firma te Rot
terdam en aan een firma te Den Haag.
Toen de Rotterdamsche firma er van op
de hoogte werd gebracht, dat de auto's
van diefstal afkomstig waren, verklaarde
zij hiervan volkomen onkundig te zijn. Dm
aan haar cliëntè'e geen onnoodigen last te
veroorzaken heeft zij t-oen onder de klan
ten, die zoo'n luxewaeen van haar hadden
betrokken, een publieke verkooping der
betreffende wagens gehouden, waardoor
aan de autohouders het eigendomsrecht
werd verzekerd volgen onze wet....
Zoo rijden er thans vele ingewijden
beweren verscheidene honderden auto's
in ons land. die van diefstallen in ie
Duitsche groote plaatsen afkomstig zijn
en.waaraan diverse verzekeringsmaat
schappijen geweldige stroppen gehad heb
ben.
ONBEVOEGD OPTREDEN VAN EEN
DUITSCH GRENSBEAMBTE.
Hij schoot en stal op Nederlandsch
grondgebied.
Het „Nieuwsblad v. h. N." deelt het vol
gende mee uit Bourtange:
Een eigenaardig grensincident, dat ge
lukkig geen ernstige gevolgen had, houdt
in deze omgeving de gemoederen bezig.
De landbouwer B, woont ongeveer een
kilometer van d© Nederlandsch-Duitsche
grens in het pas voor korten tijd ontgon
nen moerasgebied te Wollinghuizen in de
gemeente Vlagtwedde. Deze streek wordt
Wollinghuizen-over-den-dijk genoemd. Zoo
dicht aan de grens is er natuurlijk omgang
tusschen Nederlanders en bewoners aan
de andere zij<le van de landsgrenzen Het
is dan ook begrijpelijk, dat de Duitschers
probeeren sommige levensmiddelen, die in
Duitschland duurder zijn dan in ons land,
hier te betrekken. B. verkocht op deze
wijze aan een Duit6cher twee zakken tar
wemeel onder voorwaarde, dat hij het meel
on zijn land, dat zich tot aan de grens
uitstrekt, zou neerleggen. De Duitscher zou
het halen en over de grens smokkelen, na
dat het meel betaald was. Met het smokke
len zelf wilde B. zich niet bemoeien. Dit
ales speelde zich af Qp 9 November j.l.
Des namiddags, het was nog niet donker,
bracht B. de twee zakken meel tot op on
geveer honderd meters afstand van de
grens, waarbij hij gebruik maakte van zijn
fiets. Toen hij stond te wachten op den
kooper die iangs een voetpad uit Duitsch
land zou komen, zag hij langs dat voetpad
een fietser aankomen, die kennelijk dron
ken was. want hij viel eenige keeren met
zijn rijwiel om. maar vervolgde toen zijn
weg en kwam langs een noordelijker gele
gen voetpad op Nederlandsch gebied. B.
zag hem achter zich in het land verdwijnen
en Behonk verder geen aandacht aan hem.
Hij ging naar de grens om te zien of zijn
kooper nog niet kwam en zag toen in de
heide op Duitsch gebied een anderen man,
die zich daar verstopt had. B. begreep wel,
dat dit een Duitsche douane was Hij ging
daarop terug naar zijn rijwiel, waarbij de
twee zakken meel (op zijn eigen land) la
gen.
Toen hij ter plaatse was aangekomen zag
hij den man, dien hij tevoren dronken op
een fiets had gezien, dwars door de lan-
-den op hem af komen.
Op een afstand van ongeveer dertig me
ters riep hij hem in plat Duitsch iets toe,
wat hij verstond en loste direct daarop uit
een revolver vijf schoten op hem, waar-
van de kogels hem rakelings langs het
hoofd suisden. Hij vluchtte, achtervolgd
door den man. die. dat bleek nu wel, een
Duitsche commies bleek te zijn. Deze na
derde hem en dreigde hem nogmaals met
een revolver, maar schoot niet meer. B.
sloeg verder op de vlucht en kon op een
afstand zien, dat de kommies de twee zak
ken meel van zijn land wegnam en daar
mee over de grens verdween. Behalve dat
deze Duitsche beambte, die op Neder
land s grondgebied niet de minst© bevoegd
heid heeft, poging tot doodslag pleegde,
maakt© hij zich dus ook nog schuldig aan
diefstal van het meel.
B. heeft een en ander aan de plaatse
lijke politie meegedeeld, die een onderzoek
instelde. Het is niet bekend, wi© de Duit
scher was, hoewel er wel namen worden
gemompeld. De vraag doet zich voor of de
Duitsche commies werkelijk dronken was
of uit list zich zoo hield. Aan de overzijde
schijnt men te beweren, dat alles zich op
Duitsch grondgebied heeft afgespeeld. De
grensscheiding is ter plaatse echter zeer
duidelijk: een slootje loopt tusschen het
Nederlandsche ontgonnen bouwland en de
Duitsche onontgonnen moerassen.
De Justitie uit Winschoten heeft deze
zaak in onderzoek genomen. De vorige
week is, onder leiding van mr. Kneepkens,
den Officier van Justitie te Winschoten,
ter plaatse een uitgebreid onderzoek inge
steld.
Men is hier zeer nieuwsgierig hoe zich
dit onderzoek verder zal ontwikkelen. Over
het algemeen meent men, dat dit muisje
nog wel een staartje zal hebben, in het bij
zonder voor den Duitschen beambte.
DE SM0KKEL00RL0G AAN DE
GRENS.
De psychologie der grensbevolking.
M»en schrijft van de Zuid-Limburgsche
grens aan de „Msbd.":
Tot voor korten tijd was de smokkelaar
oen persoon, die met den vinger werd aan
gewezen en met den rug aangekeken. De
meening is thans zoodanig, dat de smokke
laar, die op de slimste wijze net meest de
„groenen zoo worden do grensbeamb
ten genoemd weet te verschalken, de
meeste populariteit geniet. Het smokkelen
is het gevolg van langjarige werkloosheid,
van heel veel vrijen tijd, van nood en el
lende. Het wordt bedreven om geld te ver
dienen of om aan goedkoope(re) levens
middelen te peraken. Er zijn dus beroeps-
en gelegenheidssmokkelaars. Allen erken-
non. dat de beambte zijn plicht moet doen,
indien ook al eens een heel strenge kool
wordt gestoofd. Merkwaardig is het groot
aantal jeugdige smokkelaars De ouderen
bedienen zich van de jeugd en men mag
aannemen, dat uit verschillende, direct aan
de grens gelegen plaatsen, vele kinderen
reeds een smokkelparti tje achter den rug
hebben, als ze des ochtends vroeg in de
schoolbanken zitlcn. De meeste grensbe
ambten kennen den nood der klein-smok
keiaars. Doch van hun goedheid is al te
veel misbruik gemaakt, tot hun eigen scha
de en nadeel. De klein-smokkelaars en do
bevolking hebben als het ware een stil
zwijgend verbond met elkaar gesloten.
Op haar nachtelijke strooptochten ma
ken de smokkelaars bij voorkeur gebruik
van de voetpaden door de weiden en tui
nen. In hun haast vergaten zij echter raeei
malen de hekken en poortjes te sluiten,
zoodat op zekeren morgen do koeien uit
de weide waren geloo' en en in den tuin do
boerenkool opaten. Den eigen dag nog
stond het volgende verzoek te lozen:
„Bitle die Türe zumachen" en sindsdien
zorgden de smokkelaars er voor, dat de
hekken prompt worden gesloten.
Herhaaldelijk spelen zich vermakelijke
intermezzi aan de grens af. Een voorbeeld
uit vele.
Een boer had een kalf gekocht en droeg
een smokkelaar op het beestje over de
grens te brengen. De smokkelaar stak een
hond in een zak en naderde met het
vrachtje op zijn rug het grenskantoor. „Wat
heb je in den zak?" vroeg de beambte.
„Een hond". „Zoo, open den zak". „Dat
gaat niet. dan gaat de hond er vandocc".
„Kan niet schelen, de zak moet open".
Met grooten tegenzin en onder het uiten
van allerlei krachttermen, wordt de zak
geopend en de hond gaat aan den haal.
..Daar heb ge nu de schweinereizegt de.
smokkelaar, die zich foeterend verwijdert
naar de hofstede, waar hij het kalf in den
zak stopt. Weldra is hij weer aan het
grenskantoor, door de beambten tooge-
sproken met de woordje: „Heb je den
hond weer gevangen „Ja, maar het
heeft moeite gekqst. dat heb ik aan jullie
te danken", „Ja. maar ik moet mijn plicht
doen. Wel thuis". Nog steeds mopperend
verwijdeit zich de smokkelaar. Het kalf ar
riveert te bestemder plaatse.
De verhouding tusschen de beroeps-
smokkelaars en de beambten is niet zoo
gemoedelijk. Met het leven wordt als het
ware gespeeld. De beambte moet zijn leven
wagen. De beroepssmokkelaar doet het
vrijwillig. Dat zijn de menschen, die dag in
dag uit, haast iederen nacht, in razende
vaart met hun gepantserde auto's rijden en
po^en de postenketen te forceeren.
Het groote smokkelaarsleger bestaat uit
dragers in dienst van bet groet smokkel
bedrijf. Onder hen bevinden zich allerlei
sujetten, die enorm veel geld hebben ver
diend. Doch zoo gewonnen, zoo geronnen.
De laatste weken is de smokkelhandel
eenigszins verminderd. De grensbewaking
namelijk is belangrijk verscherpt on de ver
diensten ziin geringer. Destijds kocht men
1000 sigaretten voor 8 k 9 mark en men
verkocht ze voor 16 mark. De verkoopprijs
is momenteel gedaald tot 11 k 12 mark.
Moreel werkt de grens allesbehalve goed
on de bevolkincr en vooral niet op de jeugd.
De ouders verliezen op de opschietende
jeugd alle controle. En over hetgeen zich
bij nacht en ontij overal afspeelt, is het
beter te zwijgen.
UIT DE RADIO-WERELD
Prograrrrra's voor Donderdag 1 Dec.
Huizen, 1875 M
8.00 K.R.O., 10.00 N.C.R.V„ 11.00 K.R.O.
2.00 N.C.R.V.
8.00 Gramofoonplaten.
10.00 Gramofocnnlaten.
10.15 Morgenwijding.
10.45 Gramofoonplaten.
11.00 Gramofoonplaten.
11.30 Gods. halfuurtje.
12 15 Schlagermuziek.
2.00 Cursus fraaie handwerken.
3.00 Voor de vrouw.
4.00 Bijbellezing m. m. v. solisten.
5.00 Concert m .m. van To Stellemakor
en H. Brugman.
5.45 Handenarbeid -voor de Jeugd.
6.15 Lezing.
6.45 Kniples.
7.00 Weekoverzicht.
7.45 Ned. Chr. Persbureau.
8.00 Concert door „Soli Deo Gloria" o.
1. v. W. C. Steenis.
8.30 Lezing.
10.15 Vaz Dias.
10.2511 30 Gramofoonplaten.
Hilversum. 296 m
A.V.R.O.-uitzending.
8.00 Gramofoonplaten.
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonplaten.
10.30 Concert Anny Ocstdam (piano),
Chr. Alard (zang) en Egb. Veen (pianobe
geleiding).
11.00 Kook- en bakpraatje.
11.30 VeTvolg concert.
12.302.15 A.V.R.O -Kleinorkest o. L v.
N. Treep en Gramofoonplaten.
2.30 Concert door het Haagsche trio.
Hollandsch halfuur.
3.00 Naaicursus.
3.45 Gramofoonplaten.
4 00 Ziekenuur.
5.00 Radiokinderkoorzang o. I. v. Jacob
Hamel.
5.30 Gramofoonplaten.
5.45 A. V. R. O.-Kamerorkest o. 1. van
L. Schmidt.
6.30 Sportpraatje door H. Hollander.
7 00 A.V.R.O.-Kamerorkest o. 1. van L.
Schmidt.
7.30 Engelsche les voor gevorderden.
8.00 Vaz Dias.
8.05 Gramofoonplaten.
3.15 Concertgebouworkest o. 1. v. Dr. W.
Mengelberg m. m. v. L. Zimmerman (viool)
O.a. Vioolconcert L. Zimmermann.
9.00 Gramofoon pl. 9.15 Operamuziek
door het Omroeporkest o. 1. v. N. Treep
m. m. van M. Wittrisch (tenor) en Hélène
Cals (sopraan).
9.45 „Koekoeksjong", hoorspel van Jo
Ha-nns Rosier Regie: Kommer Kleyn.
11.00 Vaz Dias.
11.05 Omroeporkest o. 1. v. N. Treep.
11.3012.00 Gramofoonplaten.
Daventry 1554 M.
10.35 Morgenwijding.
10.50 Tijdsein, berichten.
11.05 Lezing.
12.20 Gramofoonplaten.
12.50 Orgelspel R. Foort.'
I.35 Midland Studio-Orkest o. 1. v. Can-
tell.
2.20 Voor de scholen.
3.20 Kerkdienst.
4.10 Voor de scholen.
4.25 Moschetto's orkest.
5.35 Kinderuur.
6.50 Moderne Engelsche viool- en piano
muziek.
7.10 Spaansche causerie.
7.50 Lezing.
8.20 Vocaal variété-programma.
9.40 Toespraken door Sir John Simon en
Mr. Doumergue.
10.10 Concert. C. Sharpo (cello) en E.
Isaacs (piano).
10 50 Kerkdienst.
1105—12.20 Dansmuziek door het B. B.
C.-Dansorkest o. 1. v. Henry Hall.
R a d i o-P aris, 1724 M.
8.05 Gramofoonplaten.
12.50 Orkestconcert.
6.50 Orkestconcert..
7.40 Dito.
9.05 Concert o. 1. v. G. Pierné.
Kalundborg. 1153 M.
1120—1.20 Concert u. h. Rest. „Wivex".
2.20—4.20 Symohonisehe jazzmuziek door
Otto Lington's Band.
7.20 Radio-Symphonie-orkest o. L
Egisto Tange m. m. v. solisten en gem.
kcor. „Mes-sa da Requiem", van Verdi.
Langenberg, 473 M.
6.25 Gramofoonplaten.
II.20 Populair concert door symphm»._
orkest o. 1. v. Dr. H. Paulig m. m. van P.
Richartz (viool).
12.20 Concert o. 1. v. Eysoldt.
1.50 Gramofoonplaten.
4.20 Concert o. 1. v. Kloss.
7.20 Militair concert o. 1. v. Reinke. m
de pauze: Peter Bach zingt aan de luit.
9 5011.20 Dansmuziek door orkest o. 1.
v. Eysoldt.
Rome. 441 M.
8.05 „Dir schone Risette", operette in 3
bedrijven van L. Fall.
Leiding: A. Paoletti.
Brussel, 508 en 338 M-
338 meter:
12.20 Gramofoonplaten.
1.30 Omroepkleinorkest o. L v. Lee
mans.
5.20 Omroeporkest o. 1. v. F. André.
6.50 Omroepkleinorkest o. 1. v. Leeman#
8.20 Omroeporkest o. 1. v. J. Kumps.
9.05 Weldadigheidsfeest ten bate der
werkloozen.
508 meter:
12.20 Omroepkleinorkest o. 1. v. P. Lee-
1.30 Gramofoonplaten.
5.20 Omroeporkest o. 1. v. Kumps.
6.35 Gramofoonplaten.
8.20 Omroeporkest o. 1. v. F. André m.
m. van A. Bellet (bas) en Tooneelensembl©
10.3011.20 Gramofonplaten.
Zee sen. 1635 M.
7.20 „Die Jagd nach dem Gold des Ka--
pit'an Kid", hoorspel van R. Schneider
Schelde.
8.20 Concert d. h. Berl. Philh. orkest o. L
v. E. Jochum. M. m. v. C. Hansen (piano).
10.1011.20 Dansmuziek 19001932 o. T.
van G. Maass.
SMOKKELAUTO'S BESCHOTEN.
Vrachtjes in veiligheid.
Nabij de Zeeuwsch-Vlaamsche grens op
Belgisch gebied tegenover Aardenbuxg be
speurden de Belgische douanen twee smok
kelauto's, beladen met Hollandsche var
kens. De douanen riepen de vrachtauto-
bestuurders aan te stoppen. Daar dezen,
verre van aan het verzoek der douane te
voldoen, er de voorkeur aan schonken juist
„vol gas'' te geven, openden de beambten
het vuur. waarbij ongeveer twintig schoten
op de in volle vaart zijnde smokkelauto's
weiden gelost. Daar echter géén der scho
ten goed raak bleek te zijn, wisten de be
stuurders hun waardevolle vrachtjes in vei
ligheid en ter bestemder smokkeiplaats te
brengen.
VERVALSCHE COCAINE.
Het bleek aardappelmeel te zijn.
Zaterdagmiddag trachtte een Duitscher
uit Herzogenrath, in gezelschap van twee
andere jongelui, een K. G. cocaïne te ver-
koopen. Ze begaven zich naar Kerkrade
waar ze iemand vonden, die zich voor de
cocaïne interesseerde. De handelaars ver
langden echter 5000 mark en aanvanke
lijk kwam de koop niet tot stand. Toen de
koopman eenigen tijd later een flinke som
gelds liet zien werd de cocaïne direct por
auto in Herzogenrath gehaald. Intusschen
was ook de politie van Kerkrade ten too-
neele verschenen. En toen de verkoop zou
geschieden greep de politie in, en legde
beslag op het poeder, dat vcornamelijk uit
aardappelmeel bleek te bestaan. Een Duit
scher en een persoon uit Kerkrade werden
tevens geverbaliseerd wege;
FEUILLETON.
Naar het Engelscb van
ARCHIBALD MARSHALL.
(Nadruk verboden).
35)
„Als u mij niet onmiddellijk zonder om
wegen antwoord gee;t op alles wat ik u ge
vraagd heb", zei hij geprikkeld, „ga ik
rechtstreeks naar een advocaat en geef
hem de zaak in handen. In elk geval kunt
u worden gedwongen, rekening en verant
woording te geven omtrent het geld
waarover u het beheer had, en ik maak me
sterk dat er op die manier ook wel licht
zal komen in de rest van het mysterie."
„Als je denkt me met dit dreigen me
schrik aan te jagen, heb je het glad mis",
hernam Richards, nog altijd even kalm en
gelijkmatig in zijn spreken. „Ik ben niet
van plan mij tot eenige mededeelingen,
die ik niet wensch te doen te laten dwin
gen, tegenover wien ook."
„En als u voor de keuze wordt gesteld
tusschen het afleggen van een bevredigen
de verklaring en gevangenisstraf?"
„Dan ga ik met een gerust hart de ge
vangenis in, maar jij zoudt het later diep
betreuren dat jouw optreden daarvan d©
oorzaak was."
„Ik denk er niet aan me langer aan het
lijntje te laten houden door uw praatjes,
meneer Richards. Is u van plan open
kaart met mij te spelen of niet?"
„Mijn antwoord is je bekend."
„Heel goed. Dan ben ik gedwongen mijn
toevlucht te nemen tot den eenigen weg
die mij overblijft."
George stond op en liep zonder groet
en zonder nog maar een enkel woord te
zeggen de kamer uit. Hij keek niet om en
er was uitdrukking van grimmige vastbe
radenheid op zijn gezicht.
Richards haalde alleen maar even zijn
schouders op en alsof er niets gebeurd was,
wijdde hij zijn aandacht aan de papieren
vóór hem.
En George zou zeker rechtstreeks het
huis hebben verlaten, als niet op den drem- j
pel van de kamer, op het moment dat hij
in de deuropening stond, juist Peggy was
verschenen, die blijkbaar uit was geweest.
Zij was in wandeltoilet en droeg een paar
pakjes. Waarschijnlijk had haar vader haar
uitgestuurd om ongestoord met zijn bezoe
ker te kunnen praten. Er kwam althans
een uitdrukking van onaangename verra.s-
scing op Richards gezicht bij deze onver-
wacnte ontmoetinghet jonge meisje daar
entegen was zichtbaar verheugd.
„O, Georgeriep zij. „wat heerlijk, dat
je hier nog bent." Daarop keek zij beurte
lings naar hem en naar haar vader ze zag
de ontstemde uitdrukking op beider ge-
I zichten en_ ze gehoorzaamde een plotse
linge ingeving: te doen alsof zij er niets
van bespeurde, en tevens te trachten de
spanning te breken.
I „Vader heeft mij een eigen zitkamer bo
ven gegeven", vertelde ze, ,.en die mag ik
heelemaal naar eigen smaak inrichten. Ik
1 zal het hier heerlijk hebben, George."
Het kostte haar de grootste moeite haar
tranen in te houden bij deze woorden,
maar dapper ging; ze verder: „Ik zal zier.
vader er een beetje meer uit te krijgen. Ik
geef hem geen permissie meer om maar
altijd door aan het werk te blijven. Hij
heeft me al half en half beloofd den vol
genden zomer een uitstaptje naar de
Hooglanden met me te gaan maken. U
doet het toch, hè vader?"
„Als ik dan nog hier ben", antwoordde
Richards.
George zei geen woord, maar zijn ge
zicht was een en al stomme verbazing.
„Hebben jullie je zaken nu afgehandeld?"
babbelde bet meisje voort. „Ga je nog even
mee naar boven om mijn kamer te zien,
George V'
„Ja, ik pa met je mee", antwoordde
George. „Er valt hier niets meer te be-
spreken
George keerde dien zelfden middag naar
Londen terug. Hij moert zichzelf beken
nen. dat hij den slag verloren had. Hij
had niet aan Peggy gedacht toen hij haar
vader dreigde met aancifte bij de justitie.
Zijn handen waren gebonden. De weg om
in te grijpen was hem versperd....
HOOFDSTUK XIX.
Een stem uit het verleden.
De „Honourable" Robert Conder, lid
van bet Parlement, verlangend naar een
mate van ervaring, die zijn jeugdige stem
m^er gezag zou verleenen in de zittingen
van het Hooge College waarvan hij deel
uitmaakte, ondernam een rondreis door de
koloniën en dominions van het Britsche we
reldrijk.
Zijn weg voerde hem natuurlijk ook
naar Australië en hij beschouwde het als
een dure plicht om ter vermeerdering van
zijn kennis, ook de productie van wol. de
belangri'ke factor in de welvaart van het
gemeeno'^est d"t hij t' -ns bezocht, van
nabr gade te slaan. Daartoe bracht hij, in
de Australische lente, een maand door in
de wol-oentra, waar hij om zijn persoon-
lijkheid èn om zijn hoedanigheid als par
lementslid, de grootste gastvrijheid genoot.
E?n van de schapen-fokkerijen waar hij
eenic© dagen vertoefde, om tegenwoordig
te zijn bij het scheren der schapen en het
verpakken van de wol voor de vrachtsche
pen die in de haven van Sydney gereed I
lagen, om de ladingen naar deEuropee-
sche markten te vervoeren, was pelegen
in het vruchtbare distriet van de Murrum-
bidgee. De eigenaar was een van de rijk
ste prondbezitters van nieuw Zuid-«Wales en
Bobbv had kennis met hem gemaakt aan
een diner bij den Gouverneur, bij welke
ge'egenkeid hij een even hartelijke als
dringende uitnoodiging van meneer Raw-
lings ontvangen had, om, zoodra dit hem
movelijk was op Munderadgee te komen lo-
geeren en zichzelf daar geheel als thuis te
beschouwen zoolangs hem dat goed-dacht.
De grondeigenaar was het type van een
in Australië geboren Engelsehman van het
goede slag. Hij was een eindje in do vijf
tig, heel lang en forsch-gebouwd, met een
door de zon verbrand gezicht en vriende
lijke eerlijke blauwe oogen. Hij was in
Engeland op school geweest, had aan een
Engelsche universiteit gestudeerd en was
even bereisd en wei-opgevoed als een
grondbezitter in het moederland. Hij was
pas op lateren leeftijd getrouwd en Bobby
genoot zeer van zijn verblijf op het fraaie
buiten aan de oever van de rivier en met
een omgeving van imposant natuurschoon.
Ook genoot hij van de aardige kinderen,
waarmede hij terstond goede vrienden was.
De jongens lieten hem vol trots al de
merkwaardigheden van de rlaits zien en
de me sjes liepen lien als jonge hondjes
achterna, aangetrokken door zi:n opgewekt
humeur en grappen die hij altijd vertelde.
Op een avond, een paar dagen na zijn
komst, zat hij, nadat de kinderen naar bed
waren, met zijn gastheer op de waranda
het maanlicht tooverde een zilveren schijn
sel over het uitgestrekte park en Bobby
luisterde aandachtig naar de romantische
verhalen over de eerste kolonisten op dit
vruchtbaar terrein.
„Mijn grootvader was metselaar in een
Engelsch dorpje", begon de bezitter van
vele en vele hectaren land, met zijn rus
tige, beschaafde stem. „Later werd hij ge
vangenbewaarder en hij werd ter begelei
ding van een transport gevangenen naar
van Diemen's land gezonden. Mijn vijan
den", vervolgde Rawlings met een lachje,
„zullen u wel vertellen, dat hij zelf een ge
strafte was, maar dat is toch werkelijk
niet waar. Hij was een spaarzaam man
en had een vrouw, die al even oppassend
was als hij. Ik bezit overigens vrij slechte
geschilderde portretten van hen, die zij,
toen het hen goed ging, hebben laten ma
ken. Zij hadden geld overgespaard en koch
ten daarvoor land in een tijd, dat men het,
om zoo te zeggen voor niets had. Toen
kochten zij schapen, nóg meer land en nóg
meer schapen en hij stierf als een r'f* man.
Mijn vader volgde hem op in zijn bedrijf:
hij heeft nooit een voet buiten de kolonie
gezet. Dit huis werd grootendeols door hem
gebouwd, het is later door mij uitgebreid.
Het was de eerste werkeli'ke grootschcep-
sche fokkerij, en werd in die dagen als een
soort wonder beschouwd. Sinds dien is hier
heel wat gebouwd en in exploitatie ge
bracht en is een bezitting als deze geen
unicum meer. Er zijn zelfs grooteren. Ik
ben de eeniee afstammeling van den ouden
metselaar uit Cumberland en ik profiteer
in alle opzichten van z 'n spaarzaamheid en
zijn vooruitzienden blik
(Wordt vervolgd).
