DE 3 OCTOBER-FEESTEN TE LEIDEN
OPTOCHT IN REGEN
Elf-Dorpen-T och t
DINSDAG 4 OCTOBER 1932
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD PAG. S
DE STEMMING BLIIFT
ER IN
TAPTOE.
Do taptoe, de gewone inzet voor de 3
Octoberfeesten had dit jaar plaats op Za
terdagavond en onder niet al te gunstige
wee rsomstandigh eden.
Maar er was niemand, die zioh daardoor
liet afschrikken en de belangstelling in de
stad was dan ook weer enorm.
Ook de deelname der vereenigingen was
overweldigend en met vaandel®, fakkels
en lampions gewapend vormden zij weer
een mooie, imposante stoet.
Een viertal muziekkorpsen waren over
den stoet verspreid nl. het muziekkorps
der Kol. Reserve te Nijmegen met 31 man
en 5 tamboers, het muziekkorps „Work
man's Wilskracht", de Leidsche Christelij
ke Harmonievereeniging en de Mond-Ac
cordeon-vereeniging „Bravo".
Dertig vereenigingen namen aan de
Taptoe deel.
Toen de stoet van de Kaasmarkt ver
trok, hield de regen echter op en was het
voor de talrijke kijkers een imposant ge
zicht, die groote stoet voorbij te zien trek
ken met vaandels, lampions en walmende
fakkels.
Voor het gemeentehuis op het Rapen
burg werd het bestuur van re 3 October-
vereeniging door het college van B. en
W. ontvangen en door den burgemeester
toegesproken, waarna de voorzitter, de
heer W. van der Laan een woord van
dank sprak.
Daarna sloten de burgemeester, de ge
meentesecretaris en de wethouders Splin
ter, mr. Tepe, Goslings en mr. Romeijn
zich bij den stoet aan.
Door Koppenhinksteeg, een gedeelte
van de Hooigracht en Pelikaanstraat ging
de stoet over Haarlemmerstraat, Princes-
sekade, Kort Rapenburg, Breestraat, Steen-
straat, Rapenburg (Oost- en Westzijde)
naar het Van de Werfpark, waar de ge
bruikelijke 1 ulde en vaandelgroet werd
gebracht bij het standbeeld van Pieter
Adiriaanz. a der Werff. De muziekkorp
sen speelden het Wilhelmus en de Voorzit
ter der 3 Octobervereeniging legde een
krans aan den voet van het standbeeld.
Het standbeeld en het park was geheel
verlicht, zoodat dit alles een fantastisöhen
aanblik had.
Het spreekt vanzelf dat door de .lange
©toot het verkeer, vooral met de tram ge-
ruimen tijd was gestrand.
Na d© hulde in het Van der Werffpark
werd weer naar de Kaasmarkt getrokken
waar de stoet werd ontbonden.
DE FEESTDAG.
Mistroostig zette de 3 Octoberf eestdag
inDe nieuwe dag bracht regen, als
maar regen. Zoo was het nog om half ze
ven, om kwart voor zeven en toen brak de
zon door!.... Zou het dan tooh nog goed
worden?
Met deze hoop vleide zich wellicht ieder
een, die de stoute schoenen aantrok om de
feestelijkheden van begin tot einde mee te
maken en toen het 7 uur was, hadden zich
weer honderden en honderden op de Bree-
straat verzameld tot het bijwonen van
de Reveille.
Het Leidsch Politie-Muziekgezelschap
onder leiding van den heer M. Bolderdijk
was als altijd bereid gevonden voor deze
traditioneele opening van het 3 October-
feest te zorgen.
Dit programmapunt wordt blijkens het
bijna steeds grooter wordend aantal be
langstellenden wel op prijs gesteld, het
geen voor de politie, voor velen van wie
tooh nog een dagtaak wacht, een genoeg
doening zal geven.
Het programma werd geopend met het
Wilhelmus en besloten met het Wien Neer-
landsch Bloed.
De Koraal-Muziek.
Dan trokken de tot drommen aange
groeide belangstellenden weer naar het
Van der Werff-park, waar zangeressen en
zangers de Koraalmuziek ten gekoore
brachten, met medewerking van het Ste
delijk Muziekkorps onder leiding van den
heer Leo J. Mens.
De burgemeester, mr. A. van de Sande
Bakhuyzen met zijn echtgenoote en het
bestuur der feestvierende vereeniging, voor
zoover niet op andere plaatsen met rege
lingen belast, woonden dezen plechtigen
inzet bij. Achter de afzettingen in het van
der Werffpark, maar meer nog op de
Steenschuur 6tond het zwart van de men-
eohen.
Aan het einde van het programma trad
de voorzitter uit de commissie van zange
ressen en zangers naar voren, om met
eenige toepasselijke woorden tot den bur
gemeester het verzoek te richten een met
roode en witte dahlia's versierde lauwer
krans aan het standbeeld van v. <L Werff
te hechten.
Mr. van de Sande Bakhuyzen voldeed
gaarne aan dit verzoek. Hij zeide het op
prijs te stellen, dat de Leidsche zangeres
sen en zangers opnieuw dezen dag hadden
willen beginnen met deze plechtige wij
ding. De Koraalmuziek tooh geeft betee-
kenis aan dezen dag.
Hierna hechtte de burgemeester de krans
aan het standbeeld en met het Wilhelmus
werd ook dit programma-punt gesloten.
Uideeling van haring en
wittebrood.
Te halfaoht was inmiddels de uitdeeling
van haring en wittebrood begonnen aan
2450 personen.'Deze uitdeeling nam twee
volle uren in beslag en de regelingscóm-
missie, bijgestaan door een staf van helpers
en helpsters had de handen vol werk om
de vele gegadigden te bedienen en voor een
vlot verloop te zorgen.
De firma de wed. van Nelle deelde als
steeds weer gratis koffie en tabak uit.
Tijdens deze uitdeeling gaf de Harmome-
Yereemging T. en D. onder leiding van
den heer H. Noordanus een populair con
cert, terwijl te half tien een groote postdui-
vendemonstratie plaats had, met medewer
king ■san de Leidsohe Postduivenvereeni-
gingen L. P. C., De Vriendenkring. Het
Oosten, R.C.L., De Trekvogel, de BLauw-
kras, de Bonte Duif en de Snelvlieger.
Duizenden waren van het loslaten der
dieren getuigen.
Daarna verspreidden de feestgangers
zioh door de stad en we kregen weer den
zelfden aanblik van andere jaren. Dat het
minder druk was dan vorige jaren kunnen
we moeilijk zeggen.
Ook op het Sohuttersland, dat ondanks
de goede zorgen van den heer Hoogeveen,
op den duur tooh niet bestand bleek de
duizenden bezoekers te dragen, was het
even druk als andere jaren.
DE ELF-DORPEN-TOCHT OM
LEIDEN.
De derde Elf-dorpen-tocht, die ter
gelegenheid der 3 October-feesten te Lei
den gehouden werd, is èn door de deelne-
me èn door de organisatie een éclatant
succes geworden. 781 deelnemers hadden
zich aangemeld om in den morgen van
den Leidsohen feestdag een afstand van
ongeveer 40 km. per fiets door elf dorpen
om Leiden af te leggen. Wel waren natuur
lijk niet alle inschrijvers komen opdagen,
maar het getal wegblijvers was maar zeer
klein en het gaf dus aan de start, die
plaats had. aan den Hortus op de Witte
Singel, een geweldige drukte.
Alles was echter prachtig geregeld, de
kaarten werd vlot afgeteekend, waarbij
dan tevens een feest vlaggetje werd uitge
reikt in de Leidsche kleuren, rood en wit,
waarop gedrukt stond: 3 October. Door
een 20-tal leerlingen der Ambachtsschool,
die tevens den tocht medemaokten om bij
eventueele lekke banden en andere fiets-
euvelen de helpende hand te bieden, wer
den de vlaggetjes op de fietsen bevestigd,
waarna de deelnemers zich opstelden in de
Gerard Doustraat en Witte Rozenstraat om
het sein tot vertrek af te wachtejL
Vooral de sportvereenigingen, die met
een groot aantal leden deelnamen, zooals
de R. K. Vereenigingen „Rood-Wit" en „De
Bataven" resp. met 78 en 35 leden, maak
ten in hun Bportcostumes een keurigen in
druk. Aardig was ook de deelname van
drie fietsende loopjongens van de Firma
van de Kamp, die in kruidenierstenue op
transportfietsen met bestelmand den tocht
medemaakten.
Tegen 9 uur kon de aftocht plaats heb
ben. Voorop ging de muziek der Kol. Re
serve uit Nijmegen en langs Kaiserstraat,
Rapenburg, Steenstraat, Stationsweg
werd de uittocht aanvaard.
In een rijtuig reden voorop eenige be
stuursleden der 3 October-vereeniging met
den Burgemeester .van Leiden Mr. A. van
de Sande Bakhuijzen, voor wie de lange
stoet in de Oegstgeesterlaan voorbijtrok..
De belangstelling is de stad was enorm.
Rijen dik stond het publiek de imposante
uittocht gade te slaan. Tot aan den spoor
wegovergang aan den Rijnsburgerweg ging
de muziek der Kol. Reserve voorop en
tot zoolang ging het natuurlijk voetje voor
voetjeen in den regen. Toen nog even
een oponthoud in de Oegstgeesterlaan, nog
even een bui regen en tegen half tien kon
de Elf-dorpen-tocht aanvangen.
Er werd direct een behoorlijk toeristen
tempo ingezet. Voorop gingen nu eenige
mannen van het corps motorbrigade van
de Vrijwillige Landstorm, die met schette
rende tonen uit hun koperen hoorn den
stoet inluidden.
Langs den Warmonderweg ging het over
Oegstgeest naar Warmond, waar de spoor-
boomen de groep in tweeën splitste, d aar
de tweede groep voor de gesloten boomen
moest wachten. Hier had nog een onge
val plaats, toen een autobus Warmond
Leiden een meisje aanreed, dat hals over
kop in de sloot terecht kwam.
Zij was echter geen deelneemster en
werd spoedig op het droge geholpen en in
een dichtbijzijnde villa gebracht.
Aan het einde van de Warmonderdam
was de eerste controle. Het afteekenen der
kaarten ging zeer vlug. Door Sassenheim
ging het verder naar Voorhout, Piet Gij-
zenbrug naar Noordwijk-Binnen en langs
den Zeeweg naa'r Noord wijk aan Zee.
Hier gingen de mannen der Motorbri
gade een kleine verfrissching gebruiken,
maar de groep, die hen volgde, wenschte
grootendeels den tocht te vervolgen, zoo
dat hier door velen werd doorgereden. De
leden der wielrenvereeniging „Swift", die
reeds in het begin den kn hadden geno
men, gingen er nu natuurlijk met wat weer
dan den toeristengang vandoor, wat men
wielrenners, die met race-fietsen te werk
kwamen, toch moeilijk kwalijk kon nemen.
Daardoor werd de groep nog meer uit
elkaar getrokken, zoodat de verdere tocht
zeer verspreid werd afgelegd.
In Noordwijk aan Zee was de tweede
controle geweest en nu ging het langs
Noordwijk naar Katwijk en van hier naar
Wassenaar ooi over de Deijl, waar de
laatste controle was, weer in Leiden aan
te komen.
Door de commissi© was aJzoo een prach
tige route uitgezocht, daar de weg bijna
geheel over asphaltwegen en voor het
overige gedeelte over zeer mooie klinker
wegen liep.
„Swift" was natuurlijk het eerst bannen,
ongeveer kwart voor elf kwam de eerste
binnen. Vanaf kwart over elf tot ongeveer
kwart over twaalf kwamen de overige
deelnemens aan, waar allen aan de finish
een mooie draagmedaille in ontvangst
konden nemen.
De tocht was ook medegemaakt per
auto door dT. Kors, voor eventueele medi
sche hulp en een Roode Kruis-auto, die
echter gelukkig weinig hulp behoefden te
bieden.
Bijzondere hulde dient ook te worden
gebraoht aan de Padvinders, die zich over
het geheele traject bij alle kruispunten
laadden opgesteld om den weg aan te ge
ven.
Ook de leerlingen der Ambachtsschool
behoefden weinig hulp te bieden.
Om half één werden in den tuin van
„Hortuszicht" de extra-prijzen als bekers
en medailles, door gemeentebesturen en
vereenigingen geschonken, door den heer
W. Cahen uitgereikt. Hij bracht daarbij
dank aan het muziekkorps der Kol. Reser
ve uit Nijmegen, aan de sectie motordienst
v. d. Vrijwillige Landstorm, aan dr. Kors,
aan de padvinders en aan de jongens der
Ambachtsschool voor de verleende dien
sten.
De prijzen werden tenslotte als volgt
toegekend
Verstkomende personen: Heeren: J. Fei-
ters, Leeuwarden, zilv. med. Ver. Vrouw.
Stud.; Dr. Sijbesma, Heerenveen, zilv.
med. Leklsche Stud. C.; B. Verhoeven,
Arnhem, verg. zilv. med. gem. Oegstgeest;
Dames: Mej. Tonny Gussenhoven, Nijme
gen, zilv. plaquette V.V.V., Leiden.
Verstkomende vereen, deelnemende met
minstens 10 personen: 12 leden Ohr. Sport-
ver. D. O. S., Alph<-n, beker Battel jee en
Terpstra; 10 leden Politie Sportvereen.
„Wassenaar", zilv. med. N. B. L. O. afd.
Leiden.
Vereenigingen met het grootst aanbal le
den: R. K. -Sporbvereeniging „Rood-Wit",
76 leden, beker fa. J. W. Calaen; R. K.
Sportvereen. „De Bataven", 35 leden, lau
werkrans De Leidsche Ooürant; A. S. C.
Leiden, 27 leden, zilv. med. IJdo; Swift,
Leiden, 25 leden, zilv. med. Neutr. Midden
standsver.; C. J. M. V. „Levendaal" 24 le
den, zilv. med, IJdo; L. Wandelsportver.,
23 leden, zilv. med. Nat. Jong Verb. afd.
Leiden.
Vereenigingen met de mooiste vaandels:
Vrijwillige Landstorm, corps motordienst:
verg. zilv. med. gemeente Warmond; Swift
zilv. med. Mr. Woldringh v. d. Hoop, Bur
gemeester van Katwijk.
Vereenigingen welke als groep den bes
ten indruk maken: Leidsohe Wandelsport
ver. verg. zilv. med, gem. Leiden; Brun-
bilde, zilv. med. Leidsch Dagblad; Padvin
ders zilv. med. Unitas.
Extra prijzen voor verleende diensten
gedurende den tocht: Padvinders afd. Lei
den de N. P. V. zilv. med. W. v. d. Laan,
voorz. 3 October Vereen.; Leerlingen Ami
bachtsschool, Bronzen plaquette, Swift.
Extra prijs: Firma van der Kamp,
N. L. Courant.
DE OPTOCHT „PLUS EN MIN"
De verbolgen God.
Wij hebben over 't algemeen principieel©
bezwaren om overbodige mededeelingen in
de krant te zetten, maar dezen keer kunnen
wij werkelijk ons verslag van den 3 Octo-
ber-optocht niet anders aanvangen dan
met de verzekering: het regende!
„Natuurlijk regende het'" constateerde
de pessimist, „op 3 October regent het al
tijd". Dat is echter onjuist, meestal regent
het niet.
Volgens betrouwbare berichten heeft de
interventie van den regen dit jaar een zeer
speciale oorzaak.
De een of andere speelsche godheid uit
de Grieksche of 'Rtomeinsche oudheid moet
het programma-boekje van de 3 October-
Vereeniging te pakken hebben gekregen en
het triomfantelijk getoond hebben aan de
Olympische goden. Ook de regengod Plu-
vius kreeg het in handen, zette zijn uile-
bril op, waarin alle kleuren van den regen
boog glanzen, en begon het te bestudeeren.
En naarmate hij verder las, trokken zich
de wenkbrauwen boven zijn waterige oogen
samen als inkt-zwarte wolken en hoog
zwol zijn toorn. Vooreerst heeft de oude
heer zoo geen verstand van electriciteit en
begreep hij niets van den electrischen
stroom, die van „plus" naar „min" moet
stroomen en met nieuwigheden als de zuil
van Volta of de wet van Ohm houdt hij
zich niet op. Maar de voornaamste reden
van zijn gramschap was het feit, dat hij
niet was uitgenoodigd op het Leidsche
Electriciteitsfeest en zijn concurrent de
Zonnegod Helios wel. Hij uitte onparlemen
taire woorden en citeerde onaangename
versregels in verband met de omstandig
heid dat Nederland nu eenmaal het klas
sieke land is „van mest en mist en vuile
koude regen'' en zei, dat als iemand wat
met electriciteit te maken had, hij het toch
zeker was, die zoo dikwijls in gezelschap
verkeerde van den donder en den bliksem,
die met zijn zware onweerswolken al over
reusachtige Leidsche flesschen beschikte
nog vóór Leiden geboren was.
In een dergelijke gemoedsstemming be
sloot hij zichzelf uit te noodigen en hij
kwam
„Der Mensch versuohe die Götter nicht".
Doorgezet, ondanks alles.
Intusschen heeft Leiden de buitjes van
den boozen god langs zijn koude kleeren
laten afglijden.
Het zilveren jubileum van de Leidsohe
Electriciteitsfabriek moest gevierd worden
met een optocht, gewijd aan de geschiede
nis, de ontwikkeling en de toepassingen der
electriciteit; men had dat idee doordacht
en op een verbazend ingenieuze manier uit
werkt, derhalve kon de toorn van den god
niemand en niets afschrikken. De optocht
zou doorgaan.
Stipt op tijd vertrok de stoet om 1 uur
van den Hoogen Rijndijk. In al de jaren,
dat de 3 October-Vereeniging reeds optoch
ten heeft georganiseerd, heeft de ervaring
dit axioma er in gestampt: op tijd begin
nen! Dat is de Leidsche wet van Ohm.
Vóór de pauze op de Hoogl. Kerkgracht
heeft men keurig de in den feestwijzer uit
gestippelde route afgewerkt en werd ge
gaan van Hooge Rijndijk, door de Plantage,
Hoogewoerd, Breestraat, Rapenburg (W.-
zijde) Kanserstraat Witte Singel, Noordein
de, Kort Rapenburg, Prinsessekade, Blauw-
poorts-brug, Morschstraat, Morschsingel
naar de Steenstraat. Den Stationsweg met
z'n verkeersobstabel aan den spooroverweg
liet men dit jaar links liggen en meteen
werd de richting Haarlemmerstraat inge
slagen en vervolgens via de Pelikaanstraat,
Hooigracht en Nieuwstraat naar de Hoog-
landsch Kerkgracht.
Daar was een half uur pauze en toen be
gon men den moed te laten zakken De hee
ren commissarissen te paard zetten hun
hooge hoeden af, keerden ze om en consta
teerden, dat ze (de hoeden n.l.) weekdieren
geworden waren. Ze wrongen de pandjes
van hun jacquetten uit, zochten tevergeefs
naar de plooi in hun verregende pantalon
met streepes en hielden consult met de
autoriteiten. Het resultaat was, dat men
besloot den weg iets te bekorten.
Inmiddels waren de jonkvrouwen, Ves-
taalsche maagden, doctoren enz. van de wa
gens gestegen en zorgden allen er met lof-
waardigen ijver voor, dat zij van binnen even
nat werden als van buiten, door den inhoud
van kogelfiesschen, bierflessohen en wie
weet welke andere flesschen nog meer, in
hun keel te gieten. Met andere woorden: de
zinnebeeldige wereld verdween en de wer
kelijkheid liet voor het oogenblik haar rech
ten gelden. Er werden versnaperingen rond
gedeeld.
Na een half uur gerusl te hebben vertrok
de stoet weer van de Hooglandsche Kerk
gracht via de Burchtsteeg, Korenbeurs, Bo
termarkt en Gangetje naar de Steenschuur,
aldus den omweg langs de Breestraat ver
mijdend, om langs Doezastraat, Zoeter-
woudsche Singel, Lammerschansbrug,
Plantsoen en Plantage naar haar uitgangs
punt op den Hooge Rijndijk terug te kee-
ren.
Een droog onderwerp aardig
uitgewerkt.
En nu iets over de optocht zelf.
Wij moeten het dadelijk erkennen, het
o.i. nogal droge onderwerp is buitengewoon
aardig uitgewerkt. Het zal heel wat inspi
ratie, maar nog veel meer transpiratie ge
kost hebben, aleer een sluitend geheel ver
kregen was en voordat men voldaan' kon
zeggen: Wij hebben er toch iets aardigs
van gemaakt, iets dat de moeite van het
bekijken waard is.
Het is een min of meer wetenschappelijke
optocht geworden, waarbij het noodig was
'n vrij uitvoerige toelichting te geven in den
feestwijzer. Wij, journalisten komen nog
al eens voor heete vuren te staan en krab
ben ons dikwijls achter het oor, wanneer wij
ons afvragen, op ewlke wijze wij onzen lo
zers in 'n paar woord de heele situatie dui
delijk zullen maken. Maar hier had de
auteur van de Uitvoerige beschrijving van
den optocht'' al een zeer moeilijke
taak. Vertel de mensohen maar eens van
de zuil van Volta en de werking van
de Leidsche flesch, de samenhang van
voltage, weerstand en ampèrage, nog ge
zwegen van de wet van O'hmWij hebben
zoo'n vaag idee, dat het menig Leidenaar
is vergaan als den ouden heer Pluvius en
dat velen gezegd zullen hebben: gooi het
maar in m'n pet, ik snap het toch niet.
De opgave was verbazend moeilijk, je
geeft zoo gauw te veel „plus" hier en teveel
„min'' daar. Daarom alle hulde aan den
heer ir. L. C. Kalff, den ontwerper van de
optocht Plus en Min en zijn medewerkers,
de heeren R. W. Eckhard en L. Porquin,
allen te Eindhoven.
Zij hebben het onzichtbare in vorm en
kleuren den volke getoond, de beweeglijke
electrische kracht gebonden in praal van
verven en sierlijkheid van lijnen.
De Geschiedenis van het Licht.
Beginnen we met Groep I.
Na de gebruikelijke phalanx van poli
tieruiters, autoriteiten, \aand el wachters,
herauten-bazuinblazers tusschen twee
haakjes, laten we even de macht der mu
ziek prijzen; voordat de stoet aankomt is
het een zielig hoopje menschen, dat in den
druipenden regen staat te wachten en heen
en woer drentelt; plotseling komt de mu
ziek en een vonk (doe het electrisohschiet
in de harten van het volk; zij worden
enthousiast; vergeten zijn parapluies cn al
druipt de regen in je nek via buurmans
regensoherm je merkt het niet, dank zij de
muziek; leve de muziek! na de gebrui
kelijke vóór-trekkers dan, die intusschen
om hun kranige houding aller bewondering
waard zijn, komt de eerste symbolische
groep, uitbeeldend de historie van het
lioht. Of de chronologische volgorde volko
men juist is, Laten we maar in het midden,
doch eerst verschenen Zonnebloemen en
Glimwormen, twintig zonnekinderen en
kinderen des lichts, natuurlijk jonge da
mes! Dat de glimwormen meer van regen
wormen weg hadden, wie zal het hun kwa
lijk genomen hebben? Zij waren in gezel
schap van hun vriend de Zon, god Helios,
de concurrent van den regengod Pluvius.
Op den knposanten praalwagen verscheen
hij groot en geel en statig rijzend boven
de wolken, maar in de natuur.... Ach Plu
vius, waarom gunde je je mededinger dit
succesje niet, in dit overigens tooh zoo
zonnige jaar?
Daarna weer opgewekt stappende bloe
men en glunder kijkende wormen, die een
trait d union maakten van zonnegloed naar
haardvuur, verzinnebeeld door Vesta, de
Romeinsche godin van den huiselijken
haard. Deze praalwagen leek ons een der
besten uit den geheelen stoet; mooi strak
van lijn en weldadig van kleur en de
omstandigheden in aanmerking genomen
den indruk vestigend van huiselijke warm
te, al was het geheel wat luchtig. Maar dit
komt op rekening van de Romeinsche toe
standen, waarin een Hollandsohe schouw
met een sputterend en vonkon-spattend
houtvuur niet past. Vesta met haar Vestaal-
sche maagden verschijnt niet alleen, doch
heeft in haar gevolg twaalf dienaressen
in gewaden, versierd met vuur-ornamenten,
en fakkels in hun handen dragende.
Tot nog toe heelt dat alles niets met
electriciteit te maken, de oudheid kende
haar niet, althans niet als bron van kraohfc
en bron van licht. Wel kenden de oude
Grieken het „electron", het barnsteen, dat
in de zee gevonden wordt, en dat electri
sche vonkjes geeft als men het wrijft. Tor
eere van deze eerste ontdekking der elec
triciteit is Electra, de personificatie van
deze geheimzinnige barnsteenkracht, te
genwoordig op een praalwagen, staande in
een sohelp, welke zóó uit de barnendo
branding schijnt op te rijzen. Zij doze
godeiwlochter beschikte over zeer manne
lijke spieren bodwingt haar vurige ros
sen zooals het een kracht betaamt, die
nauwelijks door menschenvernuft in toom
is te houden.
Een regenboog vormt met zes kleuren
een geslaagde afsluiting van het goden-
kwartier.
Wij gaan ovor naar het Kunstlicht, Man
netjes met over-levensgroote houten kop
pen duwen vóór-historische verlichtings
middelen voort, zooals een fakkel, een olie
lampje (bijgenaamd een „snotneus"), een
nachtkaars en een petroleumlamp. Met een
jolig groepje kaarsjes eindigt de eerste
groep, aldus het spreekwoord „Dat gaat uit
als een nachtkaars" in beeld brengend.
Grauwe theorie.
Groep II omvat de Kennis der Electrici
teit. Wij zijn uit den godenhemel gevallen
in het land der grauwe theorie.
Vonkinannetjes loopen voorop cn duwen
blauwe raderwerken voor zich uit, welke
bij zonneschijn een fonkelend kleur-effect
hadden kunnen geven, maar nu waarschijn
lijk onbegrepen voorbij gingen. Toen kwara
de wereldberoemde Leidsche flesch, de
flesch, die Leidens naam bekend heeft ge
maakt over de heele wereld, zooals een
zeker soort kruikje den naam van Schie
dam een wijdverbreide faam heeft be
zorgd. De Leidsche flesch echter bevat
geen vocht de reusachtige flacon op de
praalwagen hoogstwaarschijnlijk wol
maar heeft de hebbelijkheid om vonken te
schieten, wat hij in den optocht ook had
behooren te doen. Of hij het werkelijk ge
daan heeft, vermogen wij niet te zeggen,
omdat hij het op het historisch oogenblik,
dat wij zijn voorbijgaan gadesloegen zeer
pertinent niet deed.
Men leert op school van den „zuil van
Volta", maar sinds deze electrische op
tocht zal men in Leiden slechts sproken
van den „kikker van Volta", het galvani
sche beest, dat in den stoet telkens op
sprong, als had hij angst voor don griezo-
1 ij ken doodskop vóór hem.
De „wet van Olm" scheen gisteren niet
meer te gelden, de regen had de heele wet
weggevaagd. Maar de ,wet van tante" was
er nog, want deze werd naarstig bestudeerd
door de komieken Watt on Half Watt, de
twee liahten aan het film-firmament;,
die niet alleen door hun naam met
de electriciteit verbonden zijn. Of die
meneer „heel wat" ook een Leidenaar
is? In dit geval wisten wij niet, dat
Leiden zulke lange menschen rijk was.
Het feest-varken.
Groep III was geheel gewijd aan de ju-
bilecrende Electriciteitsfabriek.
Rlauw-gele herauten blauw is de kleur
van het gas, geel die van de electrioiteit,
samen vormend groen, de kleur der veilig
heid reden fier te paard voor een grooce
praalwagen uit, weergevend de groei van
de Electriciteitsfabriek sinds 1907. Een
roode maquette toonde het gebouw vóór
25 jaar en een imponeerend blauw gevaarte
overschaduwde het roode gebouwtje na 25
jaar. Heil de S. L. F.l Over nog eens 25
