Grootsche Processie
te Dublin
BUITENLAND
DINSDAG 28 JUNI 1932
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD PAG. 5
DE KINDERMIS IN HET
PHOENIX-PARK
Schitterend geslaagde vrouwen
avond
Bezoek van Mgr. Heylen
aan de Nederlanders
DUBLIN, 25 Juni.
Omtrent de tweede sectie-vergadering
van de Nederlandsche afdeeling van het
congres heb ik u reeds vrij uitvoerig ge
seind, zoodat ik hierover nu wel kort kan
zijn. Ook deze bijeenkomst had weer plaats
in de Kerk van het Onbevlekte Hart van
Maria. De aanblik van de kerk was weer
dezelfde als den vorigen dag, alleen was nu
ook Mgr. Biermans, de superior-generaal
van Mill Hill aanwezig, benevens de heer
Weenink, consul-generaal van Nederland te
Dublin.
En dan, het onverwachte bezoek van Mgr.
Heijlen, Bisschop van Namen, voorzitter
van het Oomité voor de Internationale
Eucharistische Congressen! Dat was werke
lijk een aangename verrassing voor de Ne
derlanders.
Pastoor Lucassen stelde hem aan de ver
gadering voor als „onze doorluchtige
vriend", die altijd gezegd had, da-t van alle
Internationale Congressen die hij had mee
gemaakt, dat van Amsterdam bovenaan
stond. „Maar", had hij er den vorigen avond
tegenover spreker aan toegevoegd, ,ik ge
loof dat Dublin het gaat winnen''.
Hierop nam Mgr. Heijlen zelf het woord,
om in keurig Nederlandsch te danken voor
de ovatie hem bij zijn binnentreden in de
vergadering gebracht. Hij verklaarde nog
maals, dat hij nooit het Amsterdamsche
Congres zou vergeten, dat een zoo groot
sche triomf is geweest voor de Heilige
Eucharistie. „Uw congres in Amsterdam is
®en voorbeeld geweest, niet alleen voor Ne
derland, maar voor alle andere landen en
steeds zal ik, als ik in vreemde landen kom,
met lof blijven spreken over wat Amster
dam in die da-gen voor mij geweest isik
ben er van teruggekomen met dè innige
overtuiging, dat het Katholieke geloof, het
Katholieke gevoel in Amsterdam grootsch
is. Ik heb op dit Congres ook al andere af-
deelingen bezocht, maar ik geloof wel te
mogen zeggen, dat de Nederlandsche de be
langrijkste is van alle twintig die hier zijn
vertegenwoordigd. Ik hoop dat er ooit nog
eens in Nederland een Eucharistisch con
gres zal worden gehouden en dat ik daar
dan bij tegenwoordig zal mogen zijn; ik
ben overtuigd, dat het dan nóg grootscher
zal zijn en nóg meer zal bijdragen tot de
verheerlijking "van de Heilige Eucharistie".
Dat deze waardeerende woorden door
alle aanwezigen op hoogen prijs gesteld
werden en Monseigneur bij zijn vertrek an
dermaal een hartelijke ovatie ten deel viel,
spreekt vanzelf.
Des avonds hadden de vrouwen haar
avond in het Phoenix-Park. Het was er
weer geweldig druk en met geen mogelijk
heid konden trams en autobussen de ont
zaglijke menigte, die zich naar die bijeen
komst wilde begeven, verwerken. En al hin
gen de menschen ook in den letterlijken zin
van het woord aan de wagens en puilden
heele menschenkluwens buiten de trambal
kons, er waren er toch nog heel wat, die
moesten loopen, dien heelen langen weg
loopen. Yelen kochten-dan ook onderweg
een uit ruw hout getimmerd krukje, dat
handige menschen inderhaast in elkaar ge
timmerd haden en voor een kleinigheid ver
kochten. om nu-en-dan onderweg eens even
te kunnen uitrusten en bovendien op het
terrein zelf te kunnen zitten.
De plechtigheid zelf was ongeveer het
zelfde als die van den vorigen avond voor
de mannen geweest was, en al zullen er
een vijftig duizend vrouwen minder geweest
zijn dan er daags te voren mannen waren,
vol was het er nog genoeg.
Jammer was het, dat het weer, dat tot
nog toe zoo schitterend geweest was het
is hier bepaald heet geweest niet mee
werkte. Juist toen, na de Iersche toespraak
al die duizenden vrouwen, begeleid door
het orgel en het koor uit volle borst het ook
bij ons zoo goed bekende „Sterre der Zee"
aanhieven, begon het zachtjes te motrege
nen. De lucht zag zwart en allengs begon
de regen dichter te vallen, terwijl een ster
ke wind opstak, zoodat er van het bran
dend houden der tienduizenden kaarsen
niet veel terecht kwam, wat zeer te betreu
ren was, daar dit juist het indrukwekkend
ste van den avond zou zijn geworden, zoo
als het dat ook op den mannenavond ge
weest was.
Maar al regende het ook en al woeien de
kaarsen uit, niemand dacht er aan heen te
gaan, voordat de Kardinaal-Legaat had ge
sproken. In zijn rede gaf hij vooral uiting
aan zijn vreugde, zelf te hebben mogen zien
en ondervinden, hoe diep het geloof in de
harten der Iersche vrouwen is geworteld
en gaarne smeekte hij dan ook den zegen
van Maria voor haar af.
In den regen gingen de menschen, de
meeste natuurlijk weer loopende, naar huis
terug, maar nog vóór zij in de stad waren
aangekomen was het al weer mooi weer,
zoodat het tot laat in den nacht in de stra
ten nog druk bleef.
Oók nog, nadat om twaalf uur alle res
taurants gesloten waren, en er alleen nog
hier-en-daar in de café s een kopje koffie
te krijgen was.
Vanmorgen in het Phoenix-Park de Kin
dermis.
Om twaalf uur zou die beginnen, maar
reeds uren tevoren waren de straten wit
van de meisjes, die in extra voor de gele
genheid gemaakte jurkjes in groepen naar
buiten trokken. Trams ook vol kinderen,
die de voorkeur kregen bij het vervoer,
trams, binnenin wit en bovenop wit, bela
den met veel meer kinderen dan waarvoor
©r plaats was, iets wat hier iets is waar
naar niet wordt gekeken je laadt maar
wat je laden kan, elke man meer is three
halfpence meer in het laadje van de tram
maatschappij.
Die duizenden en duizenden kinderen, be
geleid door de Zusters of de Broders van
hun school, die daar voor het prachtige
hoogaltaar in de open lucht bijeen waren,
leverden een gezicht op, om nooit te ver
geten. Jammer, dat, al regende het dan
ook niet, de zon toch wegbleef, die kleur
en blijdschap zou hebben gegeven aan het
geheel.
Aandachtig volgden de kleinen de H.
Mis en zongen ze de Misgezangen mee.
Het altaar leverde met al die Kardinalen
en Aartsbisschoppen en Bisschoppen een
buitengewoon gezicht op, waaraan nog
grooter plechtigheid werd bijgezet door de
lange rij soldaten, die aan den voet van
de altaartrappen stonden opgesteld Vooral
toen ze bij de Consecratie allen de sabel
trokken en daarmee den groet brachten
aan het H. Sacrament was het een ontroe
rend oogenblik.
Aan het slot sprak de Kardinaal-Legaat
de kinderen toe. Hij wilde, zei hij, Ierland
niet verlaten zonder dat genoegen gehad te
hebben en hun den z"egen van den H. Va
der te hebben overgebracht. Ook de kinde
ren prees en dankte hij voor hun geloof en
de Zusters en de Broeders voor hun voor
beeld, waardoor zij de kinderen wisten te
vormen tot goede, tot brave Katholieken,
tot ijverige leden van de Katholieke Kerk.
,.Als Jezus in jelui harten is", zei de Le
gaat letterlijk, „leert dan tot Hem spreken,
bidt tot Hem voor jezelf, bidt voor je
ouders, bidt voor je verwanten en vrienden
en bidt, dat God zijn Iersche Volk goed en
geloovig moge houden. En bidt dan ook
voor den H. Vader, dat God hem nog vele
jaren voor ons moge sparen en hem moge
helpen in zijn zwaren arbeid voor het wel
zijn van onzen Kerk, Hem de genade moge
geven die hij noodig heeft bij zijn arbeid
voor de glorie der Kerk en de redding der
zielen".
Hierop werd onder diepe stilte en eer
biedige aandacht van al die duizenden kin
deren aan hen de Pauselijke zegen gege
ven.
En nadat de Kardinaal zich vervolgens
nog tusschen de rijen der kinderen had be
wogen. waarbij aan het geiuich der kleinen
geen einde scheen te zullen komen, was
ook deze plechtigheid geëindigd.
DUBLIN, 26 Juni.
De laatste dag van het Eucharistisch
congres! De groote dag van de Sacra
mentsprocessie! De onvergetelijke dag!
Van het altaar in het Phoenixpark
naar het altaar op de O'Connell-brug,
dat was de weg van het Allerheiligste.
Een ontzagwekkende wijding lag over
de hoofdstad van Ierland. De geest
drift die de geheele con>gres"Week in een
doorloopenden jubel was uitgebarsten, is
vandaag verstild en verheerlijkt tot een
innerlijke vlam van liefde, die zich in
de oogen der honderdduizenden manifes
teert. De bonte kleuren der vlaggen aan
de huizen, de uitpuilende menschenmas-
sa's uit de ramen, op bordessen, trappen
en daken, de feestelijke versieringen der
gevels, het groen en de bloemen tooi op
de O'Connell-brug en daarboven de stra
lende hemel Gods.... ziedaar de omlijs
ting van den langen, langen stoet, waar
in het Allerheiligste als het fonkelend
middelpunt werd gedragen.
Een ontroerende stilte viel plotseling
over de onafzienbaar© massa in het
Phoenix-park, toen de Kardinaal-Legaat
zijn gewijde handen sloeg om den voet
van de monstrans en onder belgerinkel
en gezang van de trappen daalde om de
processie aan te vangen, die pas om
streeks 6 uur zou eindigen.
Zooveel als mogelijk was had de kop
van den stoet zich reeds opgesteld. Voor
op rifiters met banieren, gevolgd door
een groep mannen, die kruisen droegen,
daarna een groep van eerw. broeders,
een koor en een groep reguliere en secu
liere geestelijken. Daarna een koor van
priesters en een groep leden van het me-
tropolitaan kapittel. Allen in gebed en
gezang voortschrijdend door een dichte
massa van geloovigen, die de straten en
pleinen tot in alle hoeken vulden en den
indruk wekten, alsof de geheele katho
lieke wereld in Dublin was samenge
stroomd om getuige te zijn van dezen
hemelschen tocht....
Een groep van toortsdragers gaf den
stoet een bijzonder accent en bereidde
reed? de aandacht voor het hoofdmo
ment der processie. De wierookvaten
slingerden rustig en regelmatig en blon
ken in de zon en verspreidden lichte
wolkjes en den diepen geur van onze
kerken. Een militaire garde reed links
en rechts en onder een stralend baldakijn
van goud, zilver en helder wit schreed
de Kardinaal-Legaat, den God van He
mel en Aarde, den Christus Eucharisti-
cus in de nederig-witte Hostie voor zich
uit dragend. De hoofden bogen zich
links en rechts op de straat, in de hui
zen, op de daken en bordesseneen zee *j
van menschen zonk op de knieën en aan
bad den Schepper, den God van Liefde
en Vrede. Hier in Dublin en men ont
komt niet aan de opdringende gedachte!
blijkt helder en eenvoudig, hoe de
liefde alleen ons allen redden kan. Daar
deint rustig en simpel in de handen van
den nederigen dienaar Gods, den grooten
Kardinaal-Legaat, de monstrans met de
blanke Hostie.en ver van hier weten
wij oorlogsgevaar en bedrog onder broe
ders; weten wij liefdeloosheid en on
rechtvaardigheid, machtswellust in het
openbare en het sociale leven, ellende en
armoede en crisis en de wanhopige con
ferenties der staatslieden.... En hier?
Hier trekken de honderdduizenden tus
schen weer honderdduizenden op in vrede
en liefde om God te aanbidden in zijn
Heilig Sacrament. Hier stroomt een
vloed van gebed en dank, een vloed die
zijn bedding niet vinden kan omdat hij
te groot en te geweldig is en die daarom
langs vele wegen zich vertakt in de stra
ten van Dublin om weer aan te zwellen
bij het eindpunt, de O'Connell-brug en
daar uit te stroomen in de zee der vol
ledige aanbidding van het Lam. En over
al, langs alle zijrivieren van dien 6troom
staan menschen, menschen, en overal
straalt het licht en ruischen de gebeden
en gezangen. Het is een wonderlijk
schouwspel ook voor den katholiek, die
honderd processies zag, want dit is on
beschrijfelijk, dit lijkt een wonder!
De H. Hostie onder het baldakijn
en daarachter één voor één de Kardina
len met hun gevolg, de Aartsbisschoppen
en Bisschoppen, de leden van het perma
nent comité in groepen van vier, prela
ten en ministers, staatslieden en de rech
terlijke macht met andere autoriteiten,
buitenlandsche ministers en gezanten,
consuls enz. Dan weder een zangkoor.
Daarna talrijke vereenigingen en corpo- I
raties uit Dublin en ver daarbuiten; ver- j
tegenwoordigsters van vrouwencorpora- I
ties en meisjesvereenigingen; een vrou- j
wen- en meisjes-koor en onder al deze j
vrouwen en meisjes onze Hollandsche
meisjes van de Katholieke Jeugdvereeni-
ging en De Graal in hun kleurig uniform i
en hun manifestatie van geestdrift....
Moet ik u namen noemen, het zou mij
onmogelijk worden volledig te zijn. Doch
luister slechts naar enkele namen uit
het gevolg van den Kardinaal-Legaat:
Mgr. Tardini, ondersecretaris van de H.
Congregatie voor de bijzondere kerkelijke
aangelegenheden; Mgr. Hellman, Mgr.
Calderari, Cavaliere Pericoli, president
van de Rechtbank der Vaticaansche Stad,
Commandatore Vigonli, Mgr. Micael Cur-
ran, rector van het Iersche college te
Rome; Graaf Delia Torre, directeur- I
hoofdredacteur van de „Osservatore Ro-
mano", de Bisschop van Namen, de Aarts-
HERSTELVRAAGSTUK
DE FRANSCH-DUITSCHE
BESPREKINGEN.
Standpunt van Berlijn uiteengezet en
voorstellen door Herriot ingediend.
De aangekondigde Fransch-Duitsche con
ferentie te Lausanne is gistermiddag om
halfvijf begonnen. Van Duitsche zijde na
men er aan deel de rijkskanselier, drie mi
nisters, de heeren von Bülow en Trendelen
burg en zes deskundigen; van Franschen
kant waren er ook de te Lausanne aanwe
zige ministers en een aantal experts De
conferentie duurde tot 7.40 n.m. Na afloop
werd het volgende communiqué uitgege
ven:
„De Duitsche en Fransche delegaties zijn
hedenmiddag 4.30 oipnieuw bijeengekomen.
De Duitsche minister van Financiën, graaf
Schwerin von Krosigk, heeft de redenen
uiteengezet, die naar zijn meening ten
gunste van een schrapping der reparaties
spreken, alsmede de eerste maatregelen,
welke hij noodig acht voor het herstel van
Europa. De rijkskanselier heeft de verkla
ringen van den minister van Financiën toe
gelicht en van algemeen standpunt uit aan
gevuld.
De Fransche premies, Herriot, heeft de
voorstellen gedaan, die hij noodig achtte.
De besprekingen zullen Woensdagmorgen
10 uur hervat worden".
Een gisterochtend door minister Grandi
namens de Italiaansche delegatie ter her
stelconferentie ingediend memorandum be
vat een krachtig betoog voor schrapping
der reparatieschulden, aangezien, aldus
verklaart het memorandum het voordeel
der uit oorlogsverplichtingen voortsprui
tende betalingen teniet wordt gedaan door
de gekunsteldheid en de onzekerheid der
ermee in verband staande valuta's.
Vervolgens wordt gewezen op Italië's
tegemoetkoming jegens Oostenrijk en Hon
garije. Geëischt wordt, dat de schrapping
der reparatieschulden gelijktijdig zal ge
schieden en dat als noodzakelijkste conse
quentie hiervan ook de oorlogsschulden
zullen worden geannuleerd.
Schrapping der bedoelde financieel© ver
plichtingen is volgens Italië's meening de
voorwaarde voor het herstel van het ver
trouwen en der economische betrekkingen,
waarbij de stabilisatie der valuta's tot de
hoofdzaken behoort. Italië stelt een sys
teem van financieele operatie voor, waarbij
de leidende emissiebanken geïnteresseerd
zullen zijn, eventueel met medewerking der
staten en der Bank voor Internationale Be
talingen, verder een trapsgewijze verlaging
der tolmuren en van alle andere handels
belemmeringen.
Het oordeel in Duitsche kringen over het
Italiaansche memorandum is uiteraard zeer
gunstig Men constateert een volkomen
overeenstemming met de Duitsche denk
beelden.
DUITSCHLAND
EEN VERKIEZINGSREDE VAN
HUGENBERG.
Verhouding tot de Nazi's.
Op het Duitsch-nationaal congres te
Berlijn werd Zondag een rede gehouden
door dr. Hugenberg, die de verwachting
uitsprak, dat de nieuwe rijksregeering,
welke door de Duitsch-nationalen met in
stemming werd begroet, doch voor welke zij
niet de mede-verantwoordelijkheid dragen,
een principieel© koerswijziging teweeg zal
brengen.
Als doel van den verkiezingsstrijd noem
de Hugenberg het vormen van een natio
nale meerderheid, waarbij er echter, aldus
spreker, voor gezorgd moet worden, dat de
Duitsch-nationalen in deze meerderheid
een krachtigen factor vormen. In dit
bisschoppen van Dublin en Cast el en
Tuanu, de Bisschoppen van Cloyne, Kil-
alloe, Clocher, Dromore, Kilmore, Achou-
ry, Kielala, Cork, Waterford, Ferus, Gal-
way, Elphin, Raphoe, Limerick, Clou-
fert, Derry, Seba-stopolis', Kildare en
Leighlin, Ardagh en Glonmachuois, Ker
ry, Ossory, Meath, Down en Connor,
Thasos, de Aartsbisschop van Utrecht,
de Bisschop van Den Bosch, enz. enz. om
slechts bij deze namen te blijven.
Er kwam geen eind aan. De geheele
stad scheen devotie te ademen en het
gebeier van de klokken der Dublinsche
kerken vervulde de lucht onder een volle,
milde zon, die als een onbluschbare fak
kel den zegetocht van de H. Eucharistie
luister bijzette.
Als een apotheose van de congres-week
is deze processie voorbijgetrokken. Deze
processie? Zooals ik reeds zeide: het wa
ren verschillende processies. Geen we
reldstad, hoe ruim gebouwd ook, is bij
machte 'n manifestatie als dezen pel
grimstocht in zich op te nemen, zonder
verschillende wegen open te stellen om
den vloedgolf van gebeden naar het uit
eindelijk doel te geleiden. Indien ooit
Liefde en geestdrift bezit hebben geno
men van een stad, een wereld, dan is
dat hier gebeurd, tijdens de Sacraments
processie van de Eucharistische stad Du
blin. En niet alleen de stad werd door
liefde en geestdrift gevangen, doch alle
volkeren, die hier vertegenwoordigd wa
ren als de leden van de Universeele Ka
tholieke Kerk, de strijdende, biddende
Kerk, de Bruid van den Eucharsitischen
Koning.
Amsterdam, Sydney, Carthago, Du
blin, ziedaar enkele hoogtepunten in de
geschiedenis der Eucharistische congres
sen. Maar Dublin was niet de minste
onder de steden....
band besprak Hugenberg de verhou
ding tusschen Duitsch-nationalen en natio-
naal-socialisten. Laatstgenoemden, aldus
spreker, hebben hun standpunt ten opzich
te van het vraagstuk republiek of monar
chie nog niet geformuleerd, terwijl tot het
program der Duitsch-nationalen de ondub
belzinnige voorkeur voor den monarohisti-
schen staatsvorm behoort. Worden de
Duitsch-nationalen geen sterke factor, zoo
zeide Hugenberg, dan bestaat het gevaar,
dat nationaal-socialisten en centrum zullen
samengaan. Er bestaat echter ook het ge
vaar voor een alleenheerschappij der na
tionaal-socialisten. Het is de taak der
Duitsch-nationalen, betoogde spreker, bei
de gevaren te verhinderen.
Hugenberg wendde zich vervolgens in
het bijzonder tegen het Centrum. Tegen
deze partij, zoo zoide hij, dient de strijd
met de grootste kracht gevoerd te worden,
daar zij in de eerste plaats de verantwoor
delijkheid draagt voor den geheelen gang
van zaken(!)
NIEUWE NOODVERORDENING
INZAKE DE OPENBARE VEILIGHEID.
Wat de kwestie der opheffing van hot
uniformverbod in Duitschland betreft kan
thans worden geconstateerd, dat do uit
vaardiging der desbetreffende noodveror
dening tegen heden tegemoet wordt gezien.
Hedenochtend zouden namelijk de ant
woorden van alle Duitsche landen te Ber
lijn zijn ontvangen, waarna de rijksminis
ter van Binnenlandsche Zaken aan von
Hindenburg de noodverordening zal voor
leggen. In politieke kringen twijfelt men er
niet meer aan, dat zij ook inderdaad zal
worden afgekondigd Vermoedelijk heeft
de rijksminister in de zitting van het ka
binet daartoe reeds machtiging ontvangen.
Aan de noodverordening zal een uitvoe
ringsverordening worden toegevoegd, waar
in de reeds bestaande bepalingen inzake
het houden van demonstraties zullen zijn
overgenomen. Volgens deze bepalingen ligt
de beslissing over de vraag, of maatregelen
moeten worden genomen, bij den rijksminis
ter van Binnenlandsche Zaken, die zooda
nige bepalingen moet uitvaardigen, dat de
politie in staat is tot het treffen van voor
zorgsmaatregelen ter onderdrukking van
botsingen. In denzelfden zin zullen trou
wens de landen ook na de te wachten nood
verordening het recht verkrijgen tot het
treffen van, wat den tijdsduur betreft ge
limiteerde maatregelen, in geval de open
bare veiligheid dergelijke maatregelen
noodzakelijk doet zijn.
FRANKRIJK
ONEENIGHEID OVER MONUMENT
VOOR BRT AND.
Tusschen twee gemeenten.
Terwijl de autoriteiten toebereidselen
maken voor de overbrenging van het stof
felijk overschot van Briand van Pa-ssy naar
Cocherel (de plechtigheid is zooals gemeld
bepaald op Zondag a.s. en alleen de pre
mier Herriot zal er het woord bij voeren)
is er, naar de Temps" vertelt, een geschil
ontstaan tusschen twee Normandische ge
meenten die elkaar de eer betwisten ©en
monument op te richten ter nagedachtenis
van den grooten staatsman, de gemeenten
Pacy-sur-Eure en Houlbec.
Eerstgenoemde heeft 't eerst den wensch
uitgesproken dat er een monument zou
worden geplaatst op haar gebied, bij de
Eure. Om haar initiatief (dat door de fami
lie van den overledene reeds is goedge
keurd) te motiveeren, voert zij aan dat al
valt het gehucht Cocherel administratief
onder de iiieente Houlbec, daarentegen
een der eigendommen van Briand, la Ra-
nuère, tot het gebied van Hardencourt be
hoort, dus tot hot kanton Pacy-sur-Eure.
De gemeente Houlboc heeft zich gehaast
de waarde van deze redeneering te be
twisten. Haar maire heeft met nadruk ge
protesteerd tegen het bezigen „door ande
ren" van den naam Cocherel, het uitslui
tend eigendom volgens hem van de ge
meente Houlbec. Hij heeft zijn collega's
van Pacy en Hardencourt gesommeerd er
zich niet verder van te bedienen. En ook
Houlbec heeft een comité gevormd. Er zijn
zoodoende, bij verschillende beeldhouwers,
twee monumenten besteld, een door het co
mité van Pacy en een door het comité van
Houlbec-Cocherel
BUITENL. BERICHTEN.
WEER AARDSCHOKKEN IN MEXICO.
Drie dorpen getiesterd.
Naar de Mexicaansche bladen melden,
zijn Zondag als gevolg van een reeks he
vige aardschokken de dorpen Ohihuatlan,
Camtolan en Demiro florcs grootendeels
verwoest. De schokken werden ook te Co-
lima zelf waargenomen.
Cycloon boven Caesarea.
In de streek van Caesarea aan de Pa-
lestijnsche kust is door een cycloon, die
op een hevig onweer volgde, groote schade
aangericht.
Kaffer door leeuw verscheurd.
In den dierentuin te Kaapstad heeft
een bewaker gisteren een door leeuwen
verscheurden jongen kaffer gevonden. Het
is nog onzeker op welke wijze de jonge
man in de kooi is terecht gekomen, doch
vermoed wordt, dat hij de kooi is inge
jaagd na een twist met een anderen kaf
fer.
Kinderverlamming bij Maagdenburg.
Te Grossottersleben bij Maagdenburg
is ongeveer veertien dagen geleden een
kindje aan kinderverlamming overleden.
Sindsdien zijn acht jongens en meisjes
aan de gevreesde ziekte ten offer gevallen.
EEN HOOGMIS VOOR DE KINDEREN Zaterdagmorgen droeg de Pauselijke
Legaat, Kardinaal Lauri, een pontificale Hoogmis op, Welke werd bijgewoond
door honderdduizend kinderen. Hierbij een foto van Kardinaal Lauri, tijdens zijn
komst op het Phoenix-park, waar de plechtigheid plaats vond.
