LEKKERE KOFFIE
SUPERIEUR!
BUITENLAND
OVERBODIGE PARLEMENTAIRE RUZIES
DONDERDAG 19 MEI 1932 DE LEIDSCHE COURANT XWEEDE BLAD PAG. 5
mum
EMIR FEISAL heeft
Woensdag een bezoek
gebracht aan de Indische
tentoonstelling in het
Westbroekpark te den
Haag. Emir Feisal tijdens
zijn rondwandeling met
de autoriteiten op de
tentoonstellingsterreinen.
HET FRANSCHE MAIL
SCHIP „GEORGES PHI-
LIPPAR", aan boord
waarvan in de golf van
Aden een zware brand
uitbrak.
EEN KOFFIE MET ZOO'N SMAAK,
ZOO N GEURMOET VAN
„VAN NELLE" ZIJN
ONTWAPENING
CHEMISCHE EN BACTERIOLOGISCHE
OORLOG.
Rapportcommissie bijeen.
De nieuw benoemde ondercommissie, die
zal moeten nagaan welke chemische en
bacteriologische wapenen voor de burger
lijke bevolking als het meest dreigend moe
ten worden beschouwd, heeft gisteren haar
eerste bijeenkomst gehouden.
Zij koos den Italiaan Pilotti tot voor
zitter en don Nederlandsohe gedelegeerde
prof. Rutgers tot rapporteur. Do voorzit
ter sprak de verwachting uit dat alle le
den het erover eens zullen zijn, dat alle
bacteriologische wapenen onder de resolu
tie van de algomeene commissie van 22
April over de aanvalswapenon behooren
tc vallen.
Daarentegen achtte hij mconingsverschil
niet uitgesloten met betrekking tot do
chemische wapenen. De qunestie bijv. of
traangas onder deze wapenen behoort te
vallen zal aanleiding, tot discussie kunnen
geven evenals de vraag of toestellen tot
het aanwenden van chemische wapenen,
onder de resolutie behooren te vallen.
Alle delegaties die in de" commissie ver
tegenwoordigd zijn zullen een lijst opstel
len van de wapenen of middelen tot het
voeren van een chemischen of bactcriolo-
gischen oorlog, die naar aanleiding van do
resolutie van 22 April moeten worden ver
boden. De commissie zal Vrijdag opnieuw
bijeenkomen.
DUITSCHLAND
DE HITLERIANEN TE DANZIG.
Willen zij een internationaal conflict?
Het Poolsche tolegraafagentschap meldt:
Volgens de bladen komen te Danzig tal
rijke treinen aan met jongemannen van
twintig tot veertig jaar, die behooren tot
de strijdorganisaties van Hitier en uitge
rust zijn met uniformen en wapens.
Te Oliva in de omgeving van Danzig
hebben in het geheim militaire oefeningen
plaats.
Het blad, dat deze mededeclingcn doet,
citeert het Duilsehe socialistische blad de
„Abend", welk blad bekend maakt, dat de
Hitler-organisaties in Danzig belangrijke
versterkingen uit Duitschland hebben ont
vangen.
Volgens genoemd blad is men in Hit-
lcriaansche kringen van meening dat deze
activiteit samenhangt met de reeds lang
geleden aangekondigde actie, welke niet
alleen ten doel zou hebben, de politieke
macht in den vrijstaat Danzig, in handen
te krijgen, doch méér nog verwikkelingen
uit te lokken op buitenlandsch politiek ge
bied.
NIEUW MISBAAR OVER DEN IERSCHEN EED.
Een zoeker naar de Waarheid.
LONDEN, 19 Mei 1932.
Een parlement, waarin de regeering
over een zoo geweldige meerderheid be
schikt alsin het tegenwoordige Lager
huis, kan uitmunten door vruchtbaren en
veelzijdigen wetgevenden arbeid, het on
derscheidt zich zelden door boeiende de
batten en. schitterende redevoeringen.
Ministers en hun partijgenooten voeien
zich zoo machtig, dat zij het als over
bodig beschouwen zich al te zeer uit te
sloven bij de verdediging van voorstel
len, welker aaanneming toch bij voor
baat verzekerd isde oppositie daaren
tegen gaat gebukt onder de zware ver
liezen, die zij geleden heeft en onder de
ongenade der kiezers, zoodat zij de gees
tesgesteldheid mist, die onontbeerlijk is
voor een vernuftige en scherpe bestrij
ding der regeeringspolitiek.
Zelden zijn de debatten in het Lager
huis als debatten onbelangrijker geweest
dan in de laatste maanden. Zij worden
slechts verlevendigd, wanneer een der
groote parlementaire redenaars, voor wie
spreken veeleer het beoefenen eener ge
liefkoosde kunst dan het vervullen eener
politieke functie is, voor het voetlicht
treedt. Mr. Winston Churchill, die min
of meer de positie inneemt van een
„wilde", ofschoon hij conservatief is en
deze regeering steunt, is een der weinige
„lichtpunten" in een rhetorisch nogal
schemerig Huis. Toch is het hoogst twij
felachtig of hij tot nu toe eenig ander
dan een rhetorisch effect bereikt heeft.
De rede, waarin hij. Sir Herbert Samuel
aanviel omdat deze, inzake de tarieven,
in het openbaar tegen de regeering,
waarvan hij deel uitmaakt, te velde trok,
was schitterend van geest. Het Lagerhuis
als' geheel stemde ongetwijfeld met hem
in. Maar, afgezien van de omstandig
heid dat Sir Herbert, door een onnoo-
digen „hak" op mr. Churchill, dien aan
val onvoorzichtigerwijze uitgelokt had,
was de rede volmaakt overbodig. De
spreker trapte een open deur in. Het
0
was een genot naar hem te luisteren,
maar een zuiver-literair genot.
Mr. Runciman, de president van de
Board of Trade, is een groot financier en
praktisch econoom, maar" geen spreker
van talent. Dientengevolge neemt men
het hem lichter kwalijk dan mr. Chur
chill, wanneer hij zich minder gepaste
„dichterlijke vrijheden" veroorlooft. Bij
zijn re- of dupliek inzake de tariefvoor-
stellen, had hij de onvoorzichtigheid zijn
collega in het kabinet, Sir Herbert Sa
muel, aan te vallen op argumenten, door
dezen een der vorige dagen gebezigd.
Het punt in kwestie was hoogst onbe
langrijk, en alom in het Huis voelde men
dat mr. Runciman ernstig dwaalde, door
zonder noodzaak in het openbaar te
gaan twisten met een andersgezind mede
minister. In parlementairen zin leed zijn
prestige hieronder aanmerkelijk. Mr. Run
ciman zou, indien om een of andere
reden mr. MacDonald het Premierschap
had moeten opgeven, zeer veel kans ge
had hebben op den post van Eersten
Minister, daar deze onder de bestaande
omstandigheden bij voorkeur niet aan
een conservatief staatsman zal worden
opgedragen. Die kansen zijn thans door
zijn ontaktisch optreden plotseling zeer
aanmerkelijk afgenomen.
Uit het bovenstaande volgt niet, dat er
op het oogenblik sprake is van mr. Mac
Donald's aftreden. In een Engels-ch ka
binet evenwel is er steeds één „troon
opvolger", en in een coalitiekabinet kun
nen er zelfs meer dan één zijn. Algemeen
werd mr. Runciman als „troonopvolger"
beschouwd.
Er wordt in dit parlement hard ge
werkt maar juist de meest-besproken re
devoeringen hebben vaak iets futiels.
Ook bovengenoemde voorbeelden leggen
hiervan getuigenis af. Zelfs de „inciden
ten", die 't parlementaire leven kruiden,
hebben in dit Lagerhuis, waar de regee-
ringspartijen niets en niemand behoeven
te vreezen iets gewilds. Zij worden op
geblazen tot belangrijke aangelegenheden
dlsof de regeerings-aanhangers blij zijn
den kiezers en ziohzelf te kunnen wijs
maken dat zij het nog zoo gemakkelijk
niet hebben.
Dit bleek uit de heftige en ongemo
tiveerde beroering, welke verwekt werd
doro een vraag van mr. Mander, een ra
dicaal-liberaal parlementslid. Mr. Man
der, een internationalist, die door velen
als een „drijver" beschouwd wordt, vroeg
of de regeering bereid was het geschil
over het Iersche verdrag te onderwerpen
aan een bijzonder Rijkssoheidsgerecht of
aan het Haagsche Hof van Arbitrage.
De vraag wa? verre van handig inge
kleed. Door de mogelijkheid aan te no
men, dat de Iersohe kwestie zou wor
den voorgelegd aan het Haagsche Hof,
gaf mr. Mander noodeloos aanstoot, want
rijksaangelegenheden kunnen niet be
slecht worden door een internationale
reohtbank. Verder zag mr. Mander over
het hoofd, dat er officieel geen geschil
tusschen Ierland en Engeland bestaat,
zoolang de eed niet formeel uit de Ier
sche grondwet geschrapt is. Met de de
batten in de Dail heeft de Britsohe re
geering immers niets te maken.
Mr. J. H. T. Thomas, de minister voor
de Dominions, antwoordde dan ook door
te verwijzen naar zijn vroegere mede-
deeling, dat „Mr. De Valera er opzette
lijk de voorkeur aan gegeven had den
eed door een eenzijdig (dus zonder over
leg met de Britsche regeering genomen)
besluit uit de Iersche grondwet te schrap
pen".
Dit antwoord beteekende dus: „Mr.
De Valera negeert ons; wij kunnen niet
anders doen dan afwachten".
Dit ontging blijkbaar aan mr. Mander,
die een aanvullende vraag wilde stellen.
Van de regeeringsbanken stegen ver
woede protesten op, en toen de orde
eenigszins hersteld was wilde de Spea
ker overgaan tot de volgende vraag.
Hiertegen evenwel kwam de Labourlei-
der, mr. Lansbury, in verzet. Zijn aan
hangers maakten een nog heviger kabaal
dan de conservatieven gedaan hadden,
en reeds stond de Speaker op het punt
de zitting te schorsen, toen mr. Bald
win de situatie redde door, tegen den
wensch zijner eigen partijgenooten in,
er op aan te dringen, dat mr. Mander
verlof zou krijgen de aanvullende vraag
te stellen.
Mr. Mandor herhaalde zijn eerste vraag
in een eenigszins anderen vorm, mr.
Thomas gaf aan zijn formeel antwoord
de nadere uitlegging, die mr. Mander er
niet uit eigen vernuft aan had kunnen
vastknoopen, en ofschoon de stemming
aan weerszijden onaangenaam en prik
kelbaar bleef, behoorde het incident tot
het verleden.
Ongetwijfeld was mr. Mander's vraag,
strikt genomen, overbodig. Maar zelfs
zulke overbodige vragen kunnen nuttig
zijn, omdat zij de regeering in de gele
genheid stellen een reeds bekend stand
punt nogmaals te formuleeren. Het mis
baar der honderden man sterke con
servatieve fractie was in ieder geval nog
overbodiger dan mr. Mander's vraag. En
bovendien in geen enkel opzicht nuttig!
Er is in den laatsten tijd in de dag
bladen veel geschreven in verband met
de reis van den beroemden Anglikaan-
schen prediker dr. W. E. Orchard, naar
Rome. Na op Paasoh-Zondag een „af
scheidspreek" te hebben gehouden, was
dr. Orchard naar de Eeuwige Stad ver
trokken, en onmiddellijk werden hieraan
door de Londensche bladen geruchten
verbonden, welke gedeeltelijk ongerijmd
en belachelijk en voor een ander deel op
zichzelf geloofwaardig, maar in dit bij
zonder geval toch onjuist of voorbarig
waren.
De grootste Engelsohe bekeerlingen uit
deze en de voorgaande eeuw hebben
lang geaarzeld, lang gepeinsd, lang on
derzocht en lang gebeden alvorens do
Waarheid ten volle te erkennen en zich
ten volle eraan te onderwerpen. Men
denkc aan een kardinaal Newman, die
verstandelijk reeds in het begin van zijn
loopbaan zoo dicht bij Rome stond, en
toch jaren lang op de genade van het
ware geloof moest wachten.
Dagbladen die, terwille van de sensa
tie, dr. Orchard's reis naar Rome uit
buiten, en allerlei mysterieuscn onzin
vastknoopen aan zijn verblijf in deze
stad, ontwijden een heilige zaak.
Voor ons, katholieken, in een zóó pro-
testantsch land als Engeland, ie iedere
bekeering een feest, onverschillig of de
bekeerling een beroemdheid is of een
eenvoudig in 't verborgen levend man.
De Kerk maakt geen reclame met „be
roemde" bekeerlingen. Indien een man
van dr. Orchard's moreele beteekenis tot
de Moederkerk terugkeert, dan kan dit
van grooten invloed zijn op vele Angli
canen, die hem bewonderd hebben om
zijn karakter en welsprekendheid, gelijk
Kardinaal Newman's voorbeeld groote
gevolgen gehad heeft. Maar voor het
oogenblik zoekt de groote prediker te
Rome de waarheid, die hem slechts door
de Genade kan worden geschonken. Te
Londen kan men slechts voor hem bidden.
SCHEVENINGEN bereidt zich voor
op de ontvangst der badgasten. De
badkoetsen worden nagezien en de
onontbeerlijke attributen als: spiegel,
gummimat, waschteil enz. worden
aangebracht.
DE WERKZAAMHEDEN AAN DE BERLAGEBRUG TE
AMSTERDAM naderen de voltooiing en binnenkort zal de
officieele openstelling plaats vinden. Een kijkje op het
fraaie bouwwerk.
EEN ZWARE BRAND heeft de Le-
derfabrieken der Fa. Arendonk te
Tilburg geteisterd. Door het kranig
optreden der brandweer konden de
nieuwe fabrieken der firma behouden
blijven. Een kijkje tijdens het blus-
schingswerk.
