IN DE GOEDE WEEK
Het zijn ontzaglijk groote gebeurtenis
sen, welke wij in de komende week over
wegen, gebeurtenissen, die de kunst van
'alle eeuwen tot de grootste scheppingen
hebben geïnspireerd.
De dagen tusschen Palmzondag en Pa-
Schen, waarin ons voor oogen gesteld
wordt het lijden des Heeren, een lijden in
alle opzichten zoo grievend en hevig, dat
de gruwbare pijn, die Christus onderging,
nu nog de harten samennijpt, een lijden op
den Vrijdag bekröond met den smadelijk-
sten dood, den dood aan het kruis.
En toch noemen» wij deze week de week
van het bitterste lijden, de Goede Week
en dien Vrijdag, de dag dat Jezus aan het
hout der schande stierf, den Goeden Vrij
dag
In deze lijdensweek vereenigen zich als
in brandpunt al de groote en diep schok
kende waarheden, die God ons openbaar
de, die wij beurtelings overwegen in den
loop des jaars, die wij nooit mogen ver
geten of voorbijzien. Al wat de hemel be
zit aan verheven Majesteit, indrukwekken
de bedreiging en oneindige liefde alles
wat de aarde heeft aan smarten en afgrij
selijkheid, wat de ziel kan ondervinden aan
smaad en ellende, aan bekoring en strijd,
dat alles in alle onderdeelen verschijnt hier
zichtbaar, tastbaar en levend voor onze
oogen. De vinger Gods heeft dat alles hier
neergeschreven met zoo duidelijke, zoo
DE ZWEETDOEK VAN VERONICA,
naar een houtsnede van Hans Burgkmair.
aangrijpende karakters, met bloed en won
den, dat niemand kan voorbijgaan zon
der te lezen in dit levende en onsterfelijk
BoekChristus en dien gekruistl
God heeft in deze week ons geleerd wat
de zonde is. Ook voor dien wist de mensch
dat, want God gaf het antwoord op de
vraag wat is de' zonde in het geweten
van den mensch en in de geschiedenis.
God gaf het antwoord op-die vraag door
Zijn stem in het hart en de ziel des men-
schen, het onsterfelijke geweten, God
gaf het antwoord in de geschiedenis, die
wel bezien niet veel anders is dan een zich
afwikkelend, voortdurend gericht over de
zonde.
Maar nog had de wereld niet geproefd,
HET AVONDMAAL van Lionardo da Vinei.
wat het zeggen wil zonde te om reden en doel van het lijden te ver-| De lijdende,
doen, nog niet de beteekenis klaren voldoen ten slotte hen zelf aller- stervende en ze-
gevat der zonde in haar geheel minst. gepralend uit het
ontstellende wanorde en boos-i Men heeft zich voorgesteld een toestand, graf verrijzende
heid. Toen heeft God tegenover waaruit alle lijden gebannen is. De cultuur, Verlosser, met al
de lichtzinningheid der wereld,1 meenden de optimisten, zou het lijden ver- de afwisselende
tegenover de lokkende stem- minderen en ten laatste wegnemen, want i omstandigheden
men der hartstochten, voor de ook het individueel lijden vindt volgens hen daar omheen
gansche wereld en voor het zijn oorsprong in de sociale misstanden. geeft een volledig
aangezicht van hemel en aardei Daarom droomen zij van een gelukstoe-beeld van den
opgericht het kruis met stand, waarin alle lijden gebannen zijn zal. grooten strijd
Zijnen gekruisten, bloedenden, En het lijden willen zij uit de wereld weg- tusschen den Ko-
stervenden Zoonl [nemen door de cultuur, die geleidelijk ning des licht en
Het bloedige kruis met Jezus' ibetere toestanden gaat scheppen. Door den vorst der
smaad en onteering zijn be-vooruitgang van de techniek, ontwikkeling duisternis. In dien
rooving, hoon en bespotting,van de hygiëne, dieper inzicht in de biolo-1 strijd beweegt
wonden en pijnen, angst en hui- gtë. zu"en de levensvoorwaarden der men- zich mede het ge-
vering en doodstrijd vooral, schen worden verbeterd, en zal men den heele menschdoin
Wanneer men, na dien indruk van het ge
heel te hebben ontvangen, dieper in de ge--
dachte van den Meester dringt, zoo men de
personen, die aan den maaltijd deelnemen,
één voor één opneemt, wordt men aanstonds
getrokken door het gelaat van den Christus
en de blik kan zich slechts noode van die
zoo treurige en zoo zachtmoedige trekken
afwenden. „De Christus", zegt Théophile
Gauthier, „draagt op Zijn gelaat de onuit
sprekelijke zachtaardigheid van het vrijwil
lige slachtoffer; het azuur van het paradijs
licht in Zijn oogen en de woorden van vrede
en troost vallen van Zijn lippen als hemelsch
manna in de woestijn. Het teere blauw van
Zijn oogappel en de matte tint der huid
openbaren de smarten van het inwendig met
gelaten berusting gedragen kruis. Hij neemt
vastbesloten Zijn lot aan en wendt bij dezen
laatsten vrijen maaitijd het hoofd niet af
van den spons met gal en al het lijden dat
hem wacht.
Een Goede Week inderdaad waarin we
met Christus lijden willen om daarna met
Hem te zegevieren over zondr en dood.
Zoo is de lijdensweek de Goede Week,
om wat ons daarin gegeven en geleerd
wordt.
En wie het meest met den Christus lij
den, zullen het zekerst met Hem verheer
lijkt worden.
Ziet zijn Heilige Moeder.
in zijn lange ont
wikkeling door de
wereldgeschiede
nis: De dood en
zijn verlatenheid van God, zijnideaal-toestand steeds meer benaderen,
gefolterde ziel en zijn luid ge- Indien het waar zoude zijn bleef het ten
roepdat is het beeld der slotte een zeer scharle troost voor de mil-
zonde en zijn roep is de roep boenen, die nu lijden, voor de millioenen,
der zonde I die gedurende duizenden jaren nog lijden het leven stri|den
Zooveel wonden als hier 2u"en' Want men geeft ,oe' dat 2eer 'ang~ een w?.nder"iken
zichtbaar zijn?? zooveel .on"23™ »Jd« 2a'
gen, die van eeuw tot eeuwien verdrijven.
verkondigen: God is een recht- Meent men dat de mensch van heden -
vaardige God en Zijne oordee- zich zelf totaal vergeten kan en zich troos- *vk cue
len ziin vreeseliik voor den 'en met de gedachte: ik lijd nog wel, maar °n.» "et neern|ne
schuldigen zondaar. |"a "lij, duizenden jaren na mij, zal hel heM verlossing
De zonde heeft den Heer aan !le"scJ;^on;heI ,li£„verlo!t zi'n' mede
het kruis geslagen; elke zware ,,r 'V werken en Ii]den.
zonde slaat Hem aan het kruis ,.L,aldre,n ze?'„ln z"n °ver d? Ka"
- voor de zonden van allen is tho''eke wereldbeschouwing dan ook te-
Hij gekruisigd, dan ook hebben recht van deze lheone:
tweestrijd.
Daarom is deze
lijdensweek de
Witte Donderdag
De Goede Week
ook om den Don-
allen door hunne zonden Hem I ..Laat men eens gaan naar een arm darda? als Lhr'S"
gekruisigd. (Hebr IV 22) menschenkind dat in lijden, moeiten, ont-lur. *,UI H
Het lijden van Christus veroorzaakt'door bering en strijd onder den last des levens jjpiis geelt, als hij
de zonde der menschen, leert, hoe vreese- zucht en weent en het dit sprookje voor-"eI "l,aa;sa"a-
i;;i. vnndo ie- Ar,* i:;,jlpn-apn Zal dp oruyplnkkipp nip! apinoven. nieni inSlllt om te
CHRISTUS VOOR PILATUS
Oud-Duitsch kunstwerk van Bertram.
lijk die zonde is, maar dat lijden heelt te- 'eggen. Zal de ongelukkige niet gelooven,h... „,rh.v„ vnnr„.i|inB
vens voor ons den Hemel heropent, omdat fa' men hem wil bespotten? Waarom moei
digheid voldaan geworden is.
van den grooten meester Lionardo da Vinei,
van een toekomstig geslacht?" I J«us SesPruke,n: zielsbed.oefd, maar
De heiden Seneca ried het al: „De deur vol zachtmoedigheid heeft Hij gezegd welke
Waarom het lijden? staat open, kort is de weg naar de vrij- schrikkelijke dingen voor de deur slaan en
Het probleem van het lijden heeft vele heid." a!!en han8en a's hat war,e aaa ZJ'nJ'PPeni
groote geesten bezig gehouden. Welnu het onbegrepen en onbenutte 1'1- w'LÏSSf."1..!?
Hierover waren zij het eens, dat het lij- den heeft steeds meerdere rampzaligen dien h*hh»n ..nuLrênïn
den in velerlei vormen door de wereld gaat, weg opgedreven, bewijs te meer, dal niet hebben aangegrepen bij liet verne-
dat de aarde terecht een tranendal ge- het lijden door vooruitgang der beschaving i^nnn*ra,kdne Sem'inHen'Ml^e^verfaHe!!
I vermindert, dat geen schoone thet
De wijsbegeerte kan voor het probleem mensch met dat lijden vermogen I
noemd wordt. vermindert, dat geen schoone theorieën deH ucn weiuemmuen mees.c. verraut
mensch met dat lijden vermogen te verzoe-12al;,^! Sevde'ln5,, „d,e _rnen_op_de gelaat
van het lijden geen bevredigende oplossing nen.
trekken en in de houding der apostelen le
zen kan, zijn nagenoeg dezelfde; maar de
van Michelangelo (1475- 1564)
zooals alleen Lionardo bezeten heeft
vinden, men moet zijn toevlucht daarvoor Monseigneur Van Keppler schreef te-? - -
tot den opbaringsgodsdienst nemen. recht: „Unze hedendaagsche cultuur staatJJ,tJrukk,ng wisselt af naar gelang van hun
Het vraagstuk pijnigt ook de moderne onder hoogdruk van lijden." temperament en alles is aangegeven met een
geesten en de theorieën, die zij bedachten Niet de ongelukkige wijsbegeerte, wei i kun,sJ ,van schakeering, een kracht van uit-
de geopenbaarde godsdienst lost voor ons drukk|ng» een juistheid van voorstelling,
op het probleem van het lijden.
De godsdienst leert waarom het lijden is
op deze wereld, zij troost en sterkt en ver
zoent ons met het groote en vele leed, dat
wij te dragen hebben.
Christus, die in een zee van lijden ge
dompeld werd ons ten heil en als voor
beeld, Hij verlicht op heldere wijze dit
mysterie.
Ons lijden met Hem in verbinding ge
bracht heeft reden van bestaan, heeft waar
de en doel.
Het lijden ons opgelegd is bewijs van
Gods Vaderliefde, want wie met Hem lijdt,
ook met verheerlijkt worden zal,
De wereld is een tranendal, het leven dik
wijls een lijdensweg, maar meedragend het
Kruis van den Christus, Hem volgend, zijn
wij uitverkorenen. Belast en beladen gaan
de tot Hem, geeft Hij de verkwikking, die
den last licht en het juk zoet maakt.
Daarom is de lijdensweek de Goede
Week.
Zeker de Christus heeft geleden en wij
lijden met Hem, maar noch Zijn lijden, noch
het onze is zonder doel en beteekenis, ge
lijk de ongeloovige zou meenen.
Christus heeft voor ons geleden.
In Zijn lijden en sterven wordt Jezus in
de hoogste volkomenheid de aanvoerder
en gids, die allen voorgaat en trekt tot
Zich, die moed instort en geestkracht aan
Zijne volgelingen. Zijn bovenmenschelijk
geduld in naamlooze vernedering
smaad, Zijn onbeschrijfelijke zachtmoedig
heid tegenover Zijne beulen tegenover
alle zondige menschen zijn de groote
openbaring Zijner macht tegenover het/ge
weld der duistere machten en der zonde.'
De God van liefde vestigt Zijn rijk; het rijk,1
dat niet alleen bestand zal zijn tegen alle
vijandelijke aanslagen, maar voltsreki
overwinnend. CHRISTUS AAN HET KRUIS
i De lijdende, stervende en zegepralend uit 1 naar een houtsnede van Martin Schonjauer
Wat nameloos leed heeft zij gedragen
om Hem en wat heeft Haar zoon weer
geleden om Zijn bedroefde Moeder.
O, als Maria het lijk van den aan het
Kruis gestorven en van het Kruis algeno-
men Christus op haar schoot heelt, dan
lijdt zij als geen moeder ooit geleden heelt.
Maar Zij kent een glorie als geen ander
schepsel Gods ooit bereiken zal.
Maar niet Maria, niet de Heilige Vrouw
alleen wórdt met Christus verheerlijkt.
Want daar naast jezus aan een kruis
hangt een moordenaar, die alle zonde be
dreven, alle straf verdiend heeft. Hij er
kent dat in Jezus een Rechtvaardige lijdt
om de zonden van anderen, hij vraagt om
Jezus' genade. En ziet, hij ook wordt met
Christus verheerlijkt want deze zeil be
looft den moordenaar, dat hij met Hem zal
ingaan in het Paradijs.
Dus al waren wij tot
heden zoo schuldig en
zoo onwaardig als die
moordenaar, niets belet
ons, dat wij ons onder
het Kruis scharen, niets
kan het ons onmoge
lijk maken, dat wij nog
deelhebben in de ver
diensten van het heilig
lijden van Onzen Zalig
maker.
Laten wij met den
dienstknecht van den
hoofdman rouwmoedig
erkennen, dat Christus
waarlijk is de Zoon
Gods, die mede door
onze zonden gekruisigd
werd, die mede onze
schuld uitboette. Nemen
wij dan gewillig Zijn
Kruis op onze schou
ders en volgen wij Hem,
die door dit Kruis de
wereld verlost heeft.
E. W,
(Nadruk verboden)
