ZATERDAG 16 JANUARI 1932
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD PAG. 3
AFDLELING LEIDEN R. K. DIOC. VROUWENBOND
Den 21en Jan. vieren we
de H. Agnes.
Eén van de jongste martelaressen is wel
de H. Agnes, die om haar geloof reeds op
13-jarigen leeftijd in 304 vermoord werd. Ze
•was het eenige kind van zeer rijke ouders;
ze had nog nauwelijks de school verlaten of
tal van Bomeinsohe jongelingen dongen
naar haar hand, waaronder ook de zoon van
den stadsprefect. Op zekeren dag zond hij
ihaar de kostbaarste juweelen en beloofde
haar groote rijkdom, zoo zij haar toestem
ming gaf.
Zij antwoordde: ,.Ga weg van mij, Hij,
Wien ik mijn liefde geschonken heb, over
treft alle koningen en keizers, als bruid
schat geeft Hij mij de he-melsche glorie".
De jongeman gaat heen en begrijpt niets
van deze taal. Na onderzoek komt het uit,
dat zij behoort tot het gehate volk der
christenen.
Zij wordt voor den rechterstoel gevoerd
en prijsgegeven aan de willekeur van een
aantal heidensche jongelingen. God staat
haar bij, niets deert haar, het hemelsche
licht dat haar omstraalt, maakt allen blind,
ook het vuur dat haar daarna moet ver
slinden wijkt in tweeën en zij blijft onge
deerd. De stadsprefect ontstak in woede en
liet haar met een zwaard doorboren, waar
op zij stierf.
Op den 8en dag na haar overlijden kwa
men haar ouders op haar graf bidden in
den nacht. Eensklaps zien ze een groep
maagden, om seven door een schitterend
licht, en in 't midden bemerkten ze hun
dochter aan wier rechterzijde een sneeuw
wit lam gaat. Dat was het lam Gods. Agnes
speekt: .,Gij ziet, dat ge mij niet moet be-
weenen, want ik ben opgenomen in het ge
zelschap der zaligen". Daarop verdwijnt de
etoet.
De H. Agnes, wier naam in 't Griekseh
lam beteekent, wordt afgebeeld in een wit
met goud doorstikt kleed (zooals haar
ouders haar gezien hadden) en een sneeuw
wit lam aan haar zijde. Tevens is dit lam
het symbool van haar onschuld.
OFFICIEELE MEDEDEELINGEN.
Ledenvergadering op Donderdag 21 Janu
ari 1932 des avonds te kwart over acht in
de Kleine Stadsgehoorzaal.
1. Opening.
2. Notulen.
3. Jaarverslag secretaresse.
Thee.
4. Jaarverslagen onderafdeelingen.
Verrassingen.
5. Voortzetting Jaarverslagen.
6. Verkiezing bestuursleden.
7. Bond vraag.
8. Sluiting.
Excursie. Dinsdag 19 Januari gaan we
op excursie naar Botterdam. 34 dames ne
men eraan deel. We verzoeken de deel
neemsters vooral op tijd aanwezig te zijn,
uiterlijk kwart vóór een aan het station. De
trein vertrekt te 12.53.
Demonstratie. Vrijdagavond 22 Januari
ten S uur zal in het concertgebouw „Con
cordia" op de Steenstraat een demonstratie
gegeven worden door de Verkade's fabrie
ken uit Zaandam. Zie rubriek Leidsche
Courant van 2 Januari 1.1. Uitnoodigings-
kaarten met recht op drie introducties zul
len U worden toegezonden. Deze avond
wordt alleen voor den B. K. Vrouwenbond
gegeven.
„SANCTA VERONICA".
Dank zij de vele goede gaven, die dezer
lagen weer bij ons bezorgd zijn, zijn we
weer in staat gesteld, om veel goede te
doen aan degenen, die in stilte lijden. We
ontvingen o.a. een mooie partij wol. Harte
lijk dank aan al die goede gevers en geef
sters, die zich voor ons werk interesseeren
en meevoelen met al die menschen, die 't
juist in dezen tijd zoo moeilijk hebben.
Mochten er steeds meer komen, die helpen
meewerken, helpen offeren om 't mooie
doel, wat we voor oogen hebben, de stille
armen te helpen, te bevorderen. Gaarne
zien we Uw hulp tegemoet.
Dames, misschien kunt U wat vrije tijd
afstaan, om een of ander kleedingstuk voor
ons te ma-ken, en indien dit niet mogelijk
is, steun ons dan door uw offertjes. Wij re
kenen op U.
IS EEN KINDERZIEL ONTVANKELIJK
VOOR HET GOEDE?
Een dezer dagen een coupé binnenstap
pende op weg van Botterdam naar Leiden,
viel mijn oog op een opengeslagen nummer
van het „Panorama" door een der reizigers
achteloos neergeworpen. Om den tijd te
dooden bladerde ik de aflevering door en
wag weldra verdiept in een alleraardigst
Kerstverhaal wat ongeveer op het volgende
neerkwam en wat in dezen donkeren tijd
die ons nog zoo aan Kerstmis herinnert in
den geest van het Kindje in de kribbe ter
harte genomen kan worden.
Een jong getrouwd echtpaar vond de
INTERPAROCHIEELE
Deze rubriek verschijnt des Zaterdags om de veertien dagen. Brieven, vragen
en mededeelingen te richten aan één der redactieleden: Mejuffrouw Jo van der
Laan, Kijnsburgerweg 20, Leiden; Zr. 1. van den Abeelen, Willem de Zwijger
laan 25, Uegstgeest; Mevr. FehmersBoerKnottnerus, Warmonderweg 37.
Kerstviering zonder kinderen, die met trip
pelende voetjes en verheugde stemmetjes
rond het Kerst stalletje en de bont gekleur
de boom zouden staan, maar een halve
kerstviering. Kinderen geven vreugde aan
dit zoo bij uitstek huiselijke feest.
Een advertentie werd geplaatst om een
arm kindje eenige heerlijke Kerstdagen te
bezorgen. Vele brieven kwamen en een
werd uitverkoren, een jongettje van 10 jaar,
die door een niet al te prettig uitzienden
vader gebracht werd, die het norsche jon
getje nog eenige goede wenken aangaande
zijn gedrag meegaf.
Omringd door vriendelijkheid en liefde
ontdooide bet kind spoedig en kende zelfs
na eenige dagen het avondgebedje, hem
door zijn tijdelijke pleegmoeder geleerd,
geheel van buiten. De kerstavond met een
overvloed van speelgoed, zooals een 10-jarig
jongenshart maar verlangen kan, zette de
kroon op alles. Zijn avondgebedje: „Heer
bewaar ons voor alle onheil dezen nacht"
klonk inniger, den laatsten avond in 't gast
vrije huis, hoewel het kind toch een onrus-
tigen indruk maakte.
Tegen 12 uur werden Mijnheer en Me
vrouw gewekt door gedruisch. Op de over
loop over de trapleuning hangende hoorden
ze aan de voordeur een bibberend stemme
tje: „Nu ik laat je der niet in. Ze bennen
goed voor me geweest. Ik doe hei niet, je
ken me doodslaan, ik doe de deur niet
open
Arme kleine hengel, die door zijn zoo-
genaamden vader geprest was, verraad te
plegen, maar door de ondervonden goed
heid en liefde sterk stond, toen de verzoe
king kwam. De rest van het verhaal kunt
u zich denken.
In deze sombere tijd van brommende on
tevreden menschen deed het mij goed weer
eens herinnerd te worden aan het feit, dat
goede, liefdevolle daden hun uitwerking
niet missen, al zal de uitslag niet altijd
zichtbaar zijn, als het hierboven geschertste.
In dezen geest moeten we elke gave, groot
of klein, schenken en daarbij op de eerste
plaats aan het kind denken, hetwelk toch
in geen enkel opzicht schuld heeft aan de
zen. voor ons allen zoo moeilijken tijd.
Z. v. d. ABEELEN.
THEEMIDDAG.
De tweede theemiddag werd gehouden op
14 Jauari in de bovenzaal van „De Turk".
Kwam het door de vele zieken of door
het weinig aantrekkelijk onderwerp, dat
de opkomst zoo bedroevend was, Wij weten
't niet. Laten we echter direct eraan toe
voegen. dat de stof buitengewoon boeiend
was
Vele menschen zeggen: „nu ja, we heb
ben de radio, we halen de mooiste muziek
op zeer eenvoudige manier in huis, wat zal
ik mij en de kinderen nog vermoeien, om
muziek te leeren". Daar is iets van waar.
Maar hier ging het over Greg, muziek. Er
werd ons in korten tijd een helder over
zicht gegeven over de plaats van het Greg,
muziek in de geschiedenis.
Spreker liet ons vooral veel hooren. Mu
ziek moet worden gehoord. Achtereenvol
gens werden er op een schitterende gramo-
foon platen afgedraaid, die stuk voor stuk
een deel van de muziekgeschiedenis inhiel
den. 't Klonk ons zeer uitheemsch Game-
lang-muziek, Magam-, Synagogale- en
Grieksche muziek.
Van het Seikiloslied uit voerde spreker
ons naar 't Gregoriaansche Hosanna filio
David van Palmzondag.
Nu hooren we Gregoriaansch als de zui
vere eenstemmige muziek.
Nog meerdere voorbeelden werden ge
hoord. Met notenvoorbeelden in de hand
volgden wé de tekstdeclamaties van een
voudige en versierde Gregoriaansche ge
zangen.
Ten slotte hoorden we de meerstemmig
heid met als hoogtepunt Palestrina.
't Was in éen woord een heerlijke middag
en de aanwezige dames hebben volop ge
noten.
De brandweerman voldoen aan het ver
zoek van zijn vrouw om de borden te
wasschen.
ADOLF KOLPING.
XXIV.
Waar dient een hospitium voor? De/.e
vraag wordt dikwijls gesteld en wij herin
neren ons nog felle cntiek op de „Deutscne
Hospitiums" omdat.... de criticus er niets
van begreep. Bovendien moeten wij reke
ning houden met Duitsche toestanden. Ter
voorlichting gaf Kolping in Augustus 1852
een brochure in het licht onder den titel
„Eür ein Geselleh-Hospitium". Hierin legt
hij den nadruk op de „wanderschaften" der
Duitsche gezellen, die van stad tot stad
trekkeu om werk. Zij vinden dan in de
plaatsen, waar zij werk krijgen, een Hospi
tium met een zoo noodzakelijke katholieke
sfeer. De ouders kunnen gerust zijn; buitea
den w erktijd is hun jongen veilig. (Ook Am
sterdam en den Haag, Nijmegen en Alk
maar, hebben thans hun Gezellen-Hospi
tium).
Maakte hij dus mdruk met den bouw
van zulke kusthuizen-in-het-groot, tegel ij k
smeedde hij het ijzer voor zijn dierbare
vereeniging. Wij zullen zijn hoofdgedachte
hier weergeven.
Het oude handwerk in den tijd ier
gilden, had een gouden bodem. De Kerk
hield de maatschappij in liefde vereenigd,
de gilden bloeiden. ALaar de Kerk werd de
macht in de maatschappij ontnomen.
Eigenbelang en fel egoisme vormden on
samenhangende massa s, de goede harmo
nie moest wijken en de gelden verdwenen.
Koud egoïsme verhinderde den werkman
zijn blik te vestigen op het leven hierna
maals. ïussehen meester en knecht had een
droeve scheiding plaats en er ontstond een
klove, die niet meer te vullen was. in
plaats van hartelijkheid kwam onverschil
ligheid en voor het gezag kwam het go-
weld in de plaats. De schuld lag bij beide
partijen, de grootste waarsobijnlijk bij de
meesters. Zij vergaten hun plicht als va
der en leider, zij sneden het tafellaken ,tu3-
schen zioh en de gezellen in tweeën.
Juist toen zoo alles verbroken was, brak
de Fransohe revolutie uit. Zij bracht, behal
ve de verkoop der goederen beneden prijs,
ook de vrije uitoeiemng van het beroep.
De bazen schoten als paddestoelen uit den
grond te voorschijn en de gezellen, eertijds
als kind in huis, waren voortaan werkne
mers m de koudste zin van het woord. Dat
bij zulke toesbanden de band van het chris
telijk leven tot den laatsten draad werd
verscheurd is duidelijk.
Kolping beschrijft dan, uit eigen erva
ring en door de feiten voorgelicht, hoe de
gezel allerlei baliast in de werkplaats mee
bracht en. daar godsdienstig en zedeujk
verwoestingen aanrichtte, waarvan het
scherpste toezicht de oorzaak niet kon ach
terhalen. Er waren er, die alle sohandalen
op hun duimpje kenden en de holle phra-
sen tegen den godsdienst, waarmee de 18e
eeuw pronkte, uitspuwden. Het sohijnt mij
toe, aldus Kolping, dat de tijd der heidenen
misschien geen erger gruwelen kende en
ieder denkend mensch kan de natuurlijne
gevolgen op zijn vingers uittellen. Kolping
beschrijft de godslasterlijke gesprekken en
het „gooien met vuil" naar de Kerk en
hare bedienaren en dan spreekt hij de har
de en ontzettende stelling uit: „Ik heb in
de groote werkplaatsen geen enkel fat
soenlijk gezel aangetroffen, maar ware
monsters van zedeloosheid en er was geen
enkele meester, die er zioh in het minst
om bekommerde".
Buiten den arbeid heet het dan: soort
zoekt soort, en de gezel moet maar ergens
een onderkomen zoeken. Vervolgens ont
stond ©en losse, onheilspellende omgang
met het vrouwelijk geslacht. Wat huwelij
ken komen er dan en wat geslacht groeit
daaruit op. Maar de gezel viel in die toe
sband, want uitgestooten uit de familie
werd hij de Herberg binnengejaagd. Wat
er uit die menschen is gegroeid, daarover
konden de geestelijken, de Vincentius-ver-
eenigingen en de politie uitsluitsel geven.
De toes land was hopeloos. S. M.
DURF TE LEVEN!
't Is wel eens noodig-in dezen zorgelij-
ken tijd de menschen. boe te roepen: duif
te leven! Vooral als we bedenken hoe een
groote massa werkwilligen geen werk kan
vinden door de bijkans wanhopige in
ternationale toestanden. Tolmuren optrek
kend, verdragen op handelsgebied verbre
kend, elkander belemmerend, dat is de we
reld van heden.*'t Is donker om ons heen,
donkterte alom. Ia de redding nabij? Eén
weet het!
Kerstmis hebben wij gevierd en schoon,
wonderschoon, mooier en sterker dan ooit
sohoten de lichbundels hun stralengloed in
de donkerte van onzen tijd. Wondere poë
zie, verheffende kracht, het Kerstfeest van
1931. 't Was geen lamp van 1000 kaars en
geen een van millioenen. 't Was de rijzende
zon van Gods liefde, de gouden zon van
vrede, die 19 eeuwen lang over dc wereld
schijnt en 't was op dat Kerstfeest dat wc
.sterker dan ooit om vrede vroegen en o;n
welvaart en maatschappelijk herstel. Is de
redding nabij? Eén weet het!
't Nieuwe jaar is begonnen en daarbij is
een nieuwe hoop op betere tijden in de
menschheid gevaren. Want och, daar is
nog altijd een klein vlammetje van hoop
en met vertrouwen begonnen we het nieuwe
jaar. En de Katholieken wenschten elkan
der een „zalig nieuwjaar". Ziet, dat is een
wensch voor ons leven en werken, maar
een wensch in de fijnste zin. Want iederen
dag, ieder uur, elke minuut moeten wij be
nutten voor onze eeuwige zaligheid. Die
wensch begrijpen en er naar leven, dat is
practisch Katholicisme! Is er iets harder
noodig dan daadwerkelijk Christen-zijn?
't Is de redding der wereld!
God verlaat de Zijnen niet en wie leeft
binnen de grens van zijn geboden, die
werkt zichzelf rijk met Gods genade. In
onzen tijd wat minder klagen en meer bid
den, en 1932 is ons tot nut en vredo.
Mensch, durf te leven!
SEVERUS.
VR00LIJKHEID.
Als pelgrims gaan wij door 't leven.
Steeds voort. Zoekend het geluk 1 En als
wij om ons heenzien, dan zou men denken:
„Men heeft het geluk gevonden!" Ja waar
lijk, want dag in dag uit hoort men muziek
en de mensch vermaakt zich in dans en
spel, lacht en praat en waant zioh zijn
eigen schepper. En toch, zou men hen af
zonderlijk vragen: Vriend zijt gij gelukkig?
dan komt 't er uit: „Ik lach om m'n leed
tot zwijgen te brengen. Zij, die in uitgela
tenheid, vroolijk schijnen, worden van bin
nen dikwijls verteerd van ooirust.
Maar wij, zonen van Kolping. is vroo
lijkheid ook voor ons 'n holle klank? Of is
zij voor ons een ideaal?! Wij hebben haar
van Vader Kolping gehad als een devies.
Dus moeten wij de vroolijkheid in ons leven
tot uiting brengen en op tijd weten te ge
bruiken. Om dit te kunnen, moet men voor
al bedenken, dat haar grondslag de in
nerlijke vrede is. Als wij die bezitten,
zullen wij vanzelf optimisten zijn, en als
blijde zangers door 't leven kunnen gaan.
Onze vroolijkheid moet dan ook hoog
staand zijn. En dit wordt zij, door wat wij
in onze vereeniging krijgen aan ontspan
ning. Dan denk ik aan tooneel-, muziek-,
zang, spel, sport- en nog meer afdeelingen
in onze vereeniging. Dit verrijkt en veredelt
ons karakter, en wij van onzen kant zullen
onze balenten dienstbaar maken tot voor
deel van .de gezellen en bloei onzer ver
eeniging.
Vooral in deze benarde tijden, kunnen
wij zoo goed optimisme gebruiken. Dit
vooral is onze plicht, om een zonnetje te
zijn voor onze omgeving. Wij hebben niet
voor niets 'n bundel liederen om ons hart
eens te luchten.
Laat dan klinken onze Kolpingsliederen,
daar waar gij ze zingen kunt, 't zal u zelf
maar ook anderen 'n verlichting zijn in
deze donkere tijd.
Al kunnen wij niet in Duitsche stijl met
ons gereedschap trekken door stad en land,
Langs '8 Heeren wegen, zingend ons lied
en werkend voor ons brood, toch kunnen
wij ook ons hart luchten, door veel maar
vooral goed te zingen.
M'n slot aan de Kolpingsboys, onze jong
ste afdeeling. Deze vooral zal de vroolijk
heid bij ons jongeren losslaanl Sport is nu
eenmaal 'n eisch geworden in den tegen-
woordigen tijd, en op zijn tijd haar be
oefend, goed voor geest en hart. Succes!
Moge jullie spel, vooral goed spel, veel bij
dragen tot groei en bloei van onze vereeni
ging. Tabé!
'n Kolpingsbroeder.
VASTENAVONDFEEST.
Ons jaarlijksoh Vastenavondfeest wordt
gevierd Zondag 24 Januari &.s. In de ko
mende week zullen de programma's, die te
vens als bewijs van toegang dienen, worden
thuis bezorgd. Door de Gezellen beneden
de 21 jaar moeten zij Dinsdagavond a.s.
worden afgehaald.
Bij de Programma's is ingesloten een cir
culaire mededeelende de voornaamste wij
zigingen, die in onze feestviering zijn aan
gebracht.
JAARBOEKJE 1932.
Van de frissehe en fleairige laatste uit
gave van ons Gen braai-bur eau het Jaar
boekje 1932 zijn nog enkele exemplaren bij
den huismeester verkrijgbaar. Behalve
weekkalender en allerlei gegevens die
mooi doen zien de innerlijke en uiterlijke
groei van het Kolpingswerk in ons Vader
land prijsvraag, postbarief enz. bevat
dit jaarboekje ook een tweetal artikeltjes.
Bizondere aandacht vragen wij voor het
eerste: Een ideale Vereeniging, door oud-
Centraal-Praeses van Adriohem.
K0LPINGS BOYS.
Zondag 24 Januari zal de officieele ope
ning plaats hebben van ons Sportterrein
aan de Kanaalweg. Door het eerste elftal
van de Kolpings Boys zal een wedstrijd
gesp>eeld worden, tegen#K.M.D. van de Kai-
wijksche Gezellen. Aanvang twee uur.
DAM COMPETITIE.
Het zou mooi zijn als deze competitie
voor het Vastenavondfeest kon worden be
ëindigd. Daarom worden vooral zij, die nog
veel beurten achter staan, dringend ver
zocht door getrouwe opkomst deze week
dezen achterstand spoedig in te halen. Ook
Zondagavond zal de gelegenheid worden
opengesteld in de competitie te spelen.
KALENDER DER WEEK
N.B. Als niet anders wordt aangege
ven dagelijks Gloria, geen Credo. De ge
wone Prefatie.
ZONDAG 17 Jan. 2e Zondag na Drie
koningen. Mis: Omnis terra. 2e gebed v.
d. H. Antonius. Credo. De Prefatie v. d.
Allerh. Drieënheid. Kleur: Groen.
Al is de kerstkribbe weer verdwenen
uit onze huiskamers en onze kerken,
naar het voorbeeld van onze moeder de
H. Kerk mogen wij toch den voor ons
geboren Zaligmaker niet vergeten. De H.
Kerk houdt ons voor ons te verblijden over
de geboorte van Christus. Dat de ge-
heele aarde juiche en lofliederen zinge en
Christus aanbidde (Introitu?) en de En
gelen des hemels met ons loven God,
Die Zijn Woord (Christus) gezonden
heeft om ons van den ondergang te red
den". (Graduale; Alleluja-vers). Wat
heeft God toch veel voor onze zielen ge
daan (Alleluja; Offertorium). Bidden wij
om deel te hebben aan de vele vruch
ten der mensohwording van Gods Zoon:
de vergiffenis der zonden (Stilgebed), de
kracht om goede werken te doen, zooals
het Epistel die opsomt CPostoommunio
Epistel) in één woord om het hoogste
goed van den Vredevorst: den waren
vrede de? harten. Wij kunnen deze niet
genoeg te waardeeren gave van Christus
verwachten; Hij kan ze ons geven, Hij,
Die God is, zooals Zijn eerste wonder
zoo duidelijk leert. (Evangelie).
MAANDAG 18 Jan. Feest van St. Pe
trus' Stoel te Rome. Mis: Statuit. 2e ge
bed v. d. H. Paulus; 3e v. d. H. Prisca,
Maagd en Martelares. Credo. Prefatie v.
d. Apostelen. Kleur: Wit.
Na het ontvangen van de gave der ta
len trokken de Apostelen van elkander
weg om volgen? Christus' bevel het H.
Evangelie te gaan verkondigen aan de
volkeren. De H. Petrus vestigde zijn
Bisschopszetel eerst te Antiochië, later
te Bome, waar St. Petrus ook gestorven
is. Vandaag eert de H. Kerk den H. Pe
trus als Bisschop van Bome.
DINSDAG 19 Jan. Mis v. d. H.H. Ma-
rius en Gezellen, Martelaren: Justi. 2e
gebed v. d. H. Canut, koning; 3e ter
eere van Maria (Deus qui salutis). Kleur:
Rood.
WOENSDAG 20 Jan. Mis v. d. H.H.
Fabianus en Sebastianus, Martelaren:
Intret. Kleur: Rood.
Van den H. Fabianus, die Paus An-
theru? den Stoel van Petrus opvolg
de, vermeidt de geschiedenis weinig. Een
der geschiedschrijvers verhaalt, dat, toen
volk en geestelijkheid te Bome verga
derd waren om een Paus te kiezen, een
duif uit de lucht neerdaalde en zich
plaatste aan het hoofd van Fabianus.
Dit voorval vereenigde alle stemmen op
Fabianus, die, ofschoon vreemdeling en
geen kerkelijk persoon, het bestuur der
Kerk op zich moest nemen.
Sebastianus was van zijn jeugd af aan
een ijverig christen. Hij werd soldaat
ondanks zijn afkeer van den soldaten
stand om de martelaren te kunnen hel
pen en bemoedigen en velen heeft hij
ook geholpen tot de martelkroon.
Niet wetend, dat Sebastianus christen
was, heeft keizer Diocletiaan hem bevor
derd, om zijn wijsheid en moed tot hoofd
van een afdeeling lijfwacht. Als zoodanig
heeft Sebastianus veel groote diensten
aan de Kerk bewezen tijdens de ver
volging onder genoemden keizer. Als
christen bekend geworden verweet de
keizer hem zijn ondankbaarheid en 'ge
lastte, dat hij door boogschutters met
pijlen zou worden doodge?choten. Sebas
tianus was echter, zooals men meende,
niet dood en werd liefderijk verpleegd
en genas. Hij hield zich niet verborgen,
maar zijn groote ijver voor de zaak van
Christus deed hem den keizer ontmoe-
tij, wien hij in vrijmoedige taal verweet
zijn onrechtvaardig gedrag jegens_ de
christenen. Diocletiaan liet Sebastianus
gevangen nemen en in het renperk slaan
met stokslagen. Zoo verwierf de H. Se
bastianus den martelkroon den 19den of
20en Januari 2S8.
DONDERDAG 21 Jan. Mis v. d. H.
Agnes, Maagd en Martelares: Me exspec-
taverunt. Kleur: Rood.
Al? christinne moest Agnes voor den
rechterstoel van den stadsprefect te-
reohtstaan. Eerst werd zij gevleid, daar
na bedreigd met martelingen, maar het
bekoorlijke kind van dertien jaar bleef
standvastig. Zij werd veroordeeld tot den
brandstapel, maar de vlammen weken
terug en deerden haar niet. Omdat Ag
nes zoo standvastig bleef werd zij ten
slotte ter dood veroordeeld. Rustig hoor
de Agnes haar vonnis aan. Toen zij daar
als een onschuldig lammetje midden on
der het volk stond, weenden velen uit
medelijden met het lieve kind. Zelfs de
beul werd zóó getroffen, dat hij wei
gerde zijn beulswerk te verrichten. Daar
om sprak Agnes tot hem: „Waarom talmt
gij? Vrees niet mij te dooden, want de
dood is voor mij het begin van een
nieuw leven". Hierop vermande zich de
beul. Agnes bad nog even, boog het hoofd
achterover en ontving den doodelijken
steek. Een stroom van het zuiverste
bloed stortte zich over het kind. Dat
was de wijding, waardoor de Heer Jesus
Agnes maakte tot zijn bruid en bloed
getuige.
VRIJDAG 22 Jan. Mis v. d. H.H. Vin-
oentius en Anastatius, Martelaren: Intret
2e gebed ter eere van Maria; 3e voor
Kerk of Paus. Kleur: Rood.
ZATERDAG 23 Jan. Mis van den
derden Zondag na Driekoningen: Adorate
2e gebed v. d. H. Raymundu?; 3e v. d.
H. Emerentiana, Maagd en Martelares;
4e voor den Paus. Credo. Prefatie v. d.
Allerh. Drieëenheid. Kleur: Groen.
IN DE KERKEN DER
E.E. P.P. FRANCISCANEN:
Alles als in bovenstaande kalender,
behalve:
DINSDAG. Mis v. d. Z.Z. Thomas van
Cori en Gezellen, Belijders: Confiteantur.
2e gebed v. d. H.H. Marius en Gezellen;
4e v. d. H. Canut. Kleur: Wit.
Amsterdam. ALB. M. KOK, pr.
