Groote Nederlanders
in de Kerk.
ZATERDAG 19 DECEMBER 1931
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD PAG. 5
Op 22 Dec. viert Mgr. Leo Kierkels,
geboren te Baexem bij Roermond,
zijn Zilveren Priesterfeest te Benga
lore in Britsch-lndië, als Pauselijk
Delegaat over tien kerkprovinciën,
omvattende 35 Bisdommen.
KIERKELS EN VAN ROSSUM.
In het tweede jaar dezer eeuw kwam
zich aan de kazerne te Roermond als een
voudig soldaat aanmelden: Pierre Kierkels
uit Baexem (bij Roermond).
Hij kwam uit België, waar hij in een
klooster der Paters Passionisten studeerde
voor hét priesterschap. De Congregatie der
Passionisten had toen nog geen huis in Ne
derland; vandaar, dat de kloosterlingen
niet vrijgesteld waren van den militairen
dienst in het Nederlandsche leger.
En zoo schoot Pierre Kierkels in 1902
de militaire jas aan en kreeg hij de mili
taire pet op, waar Zondags en op feestda
gen van het Koninklijk Huis de gebruike
lijke scheerkwast op pronkte. Het heele
jaar is hij in dienst gebleven en bij de sta
king van 1903 is hij nog 'n keer opgeroepen.
Zoo ie hij een der weinige nederlandsche
priesters, die de sjako heeft gedragen en
de eenige nederlandsche Bisschop, die mi
litair is geweest. Van zijn diensttijd wordt
verteld, dat hij zich eens verzet heeft en
beklag heeft gedaan tegen een sergeant,
die erbarmelijk vloekte en 't niet laten wil
de op vriendelijk verzoek. De talenten van
Pierre Kierkels lagen niet op militair ter
rein: hij heeft zich daar nooit onderschei
den en zelfs de strepen niet gehaald; maar
op dit ééne punt trad de eenvoudige cn
bescheiden jongen uit Baexem vrijmoedig
naar voren, toén het ging om de eer van
Goiis heiligen Naam. Overigens kwam hij
niet op den voorgrond. Maar toen zijn oude
kameraden dit voorjaar hoorden, dat hun
oude wapenmakker tot Bisschop was ge
wijd en tot pauselijk Delegaat benoemd,
hebben ze ongeveer allen hem gelukwcn-
schen gestuurd. In die twintig jaar heb
ben ze hem niet vergeten. Een plaats in
hunne harten had hij toch veroverd. Een
schreef er: ik zou de militaire jas weer
willen aantrekken om voor U te kunnen
defileeren. Het was in elk geval goed ge
meend.
Deze Pierre Kierkels is in 1906 te Brugge
priester gewijd en daarna direkt naar het
internationale studiehuis der Congregalie
te Romo gezonden.
Daar is hij dadelijk opgemerkt en in de
boogie gesi/ooten.
Zijn loopbaan herinnert aan die van den
Kardinaal Van Rossom, die ook naar Rome
is gezonden om ziju Congregatie te dienen,
maar door zijn bizondere gaven uit de om-
hui ving van het- klooster is gebroken om
tot een der hoogste waardigheden van de
Keik te worden uitverkoren.
Wat dit beteekent, kan men zich slechts
indenken, als men zich rekenschap geeft
van het internationale milieu, dat daar in
Rome wordt gevormd door een keur van
priesters uit alle deelen der wereld. In
bet land der blinden is één-oog koning,
zegt het spreekwoord, maar Rome is niet
bet land der blinden, Rome is het middel
punt vau het intellektueele leven der Kerk.
De besten worden naar Rome gestuurd,
want in Rome is er voor den middelmatige
geen plaats. Die uit deze groep naar bo
ven schiet, en naar een der eerste plaatsen
wordt getrokken zonder dat 'dit in de
lijn van z'n leven of streven ligt, zooals
bet geschied is vroeger met Kardinaal Van
Rossum en nu met Mgr. Kierkels moet
iemand van beleekenis zijn.
Van Mgr. Kierkels heeft men, eenige
maanden geleden, kunnen lezen, dat hij tot
Apostolisch Delegaat in Britsch-lndië is
benoemd; later vernam men de feestelijke
ontvangst in Bombay en van de plechtig
heden in Bengalore, de residentie, van den
Delegaat. Maar het verheugt ons, dat Mgr.
Kierkels op 22 Dec. zijn 25-jarig priester
feest viert, omdat dit feest gelegenheid
biedt op zijn persoon nog eens de bizon
dere aandacht te vestigen. Op zijn per
soon en op de hooge waardigheid, welke hij
thans bekleedt.
Maar herhalen wij nog even de groote
feiten uit dit bizondere leven.
Pater Leo heet hij in de Congregatie;
als pater Leo is hij in "'1906 naar Rome ge
zonden, om verder te studeeren. Van de
studentenbanken werd hij rechtstreeks op
den zetel van hoogleeraar geplaatst. Nog
geen dertig en hij doceerde Wijsbegeerte
aan zijn ordebroeders.
Intusschen was de Congregatie der Pas
sionisten in Nederland gevestigd nu be
hoefuen de jonge fraters geen soldaatje
meer te spelen en tot een provincie uit
gegroeid. De hoogeorw. P. Provinciaal
zocht naar een goeden consultor en polste
Pater Leo. Nauwelijks hoorde dat de Ge
neraal der Congregatie of die benoemde
Pater Leo tot zijn sekretaris. Men wilde
hem in Rome niet meer kwijt. En hij is in
Rome gevestigd gebleven tot aan zijn hoo
ge zeniling naar Britsoh-Indië.
In Nederland was men teleurgesteld,
maar toch ook weer gekuifd. Want dat
deze jonge Nederlander tot sekretaris van
den Generaal was benoemd en klaarblij
kelijk, omdat men prijs stelde op bet be
houd van zijn werkkracht in Rome, was
voor de nederlandsche provincie een eer
volle voldoening. Pater Leo, die in België
was gewijd en in België zijn studies had
gedaan, zette toch steeds voorop, in welk
internationaal gezelschap hij ook verscheen,
dat hij Nederlander was en behoorde tot
de nederlandsche provincie der Passionis
ten. Hij is lang met zijn vaderland verbon
den gebleven door de geregelde korrespou-
dentie met zijn oudeis, die pas verleden
jaar zijn gestorven en met wien hij in trou
we briefwisseling stond. Het pak brieven
van hun hcerzoon was voor de beide ouders
van Pater Leo de grootste schat en als in
haar kerkboek zat de bejaarde moeder er
voortdurend in te lezen. In „Golgotha", het
interessante maandschrift der Paters Pas
sionisten van Mook, lezen wij van een be
zoek, dat een der paters indertijd heeft ge
bracht aan Moeder Kierkels te Baexem,
toen heerzoon sekretaris van den Generaal
was en met dezen een wereldreis maakte.
Moeder had toen net een brief ontvangen
uit Rio de Janeiro, waar Pater Leo zijn
3Usten verjaardag had gevierd. Dat hadt
ge bij mijn geboorte ook niet gedacht,
schreef hij aan zijn moeder, dat ik in Bra
zilië mijn 36sten verjaardag vieren zou.
En natuuriijk stamt Mgr. Kierkels uit
een kinderrijk gezin.
En heeft hij broers en zusters in zijn va-
deiland.
Toen Z. H. de Paus Mgr. Kierkels had
benoemd tot pauselijk Delegaat en hom
ontvangen had in partikuliere audiëDtie,
sprak de H. Vader: nu moest gij maar gauw
naar Britsch-lndië afreizen, want de zetel
staat er al 'n half jaar leeg.
Maar ik wilde nog zoo graag even
naar mijn vaderland, vóór ik vertrek....
Neen, afgestorven van zijn vaderland is
Mgr. Kierkels niet.
Men herinnert zich zijn bezoek aan ons
land, en hoe Monseigneur op Drievuldig-
heid'szondag te Mook is gevierd door zijn
familie en zijn kloosterbroeders. Het ligt
alles nog versch in het geheugen, maar er
moest even aan herinnerd om te doen uit
komen, dat Pater Leo niet geïnternationali
seerd is, maar volbloed Nederlander geble
ven.
Het schijnt, dat de jonge Sekretaris van
den Generaal op zijn wereldreis sterk de
aandacht heeft getrokken, want in 1920, vijf
jaar na zijn benoeming tot sekretaris,
wordt hij al procurator bij het generaal ka
pittel der Congregatie. Waarschijnlijk heeft
hij, Pater Leo, ons Nederlanders geholpen
aan de reputatie, dat wij polyglotten zijn,
veoltalens'prekers. Zóó immers heeft Z. H.
de Paus de Nederlanders geuoemd bij zijn
toespraak op het S. Damosusplein in April
van dit jaar. In het nederlauuseh behoefde
de toespraak niet vertaald te worden, zei
de H. Vader, want de Nederlanders waren
polyglotten.
Menschen als Pater Leo bezorgen ons die
reputatie. Hij had in België vlot fransen
leeren spreken en in Rome trof hij studen
ten van alle naties aan. Het engelsch lag
hem het gemakkelijkst bij, Chesterton was
zijn lievelings-auleur. Maar ook spaan?ch
en italiaansch sprak hij en zoo was hij op
het generaal kapittel de tolk voor alle na
ties
Vijf jaar later breekt het Kapittel de
traditie, dat er een Italiaan tot Generaal
der Congregatie wordt benoemd, en maakt
dezen Neuerlander Generaal.
Maar intusschen was hij buiten de Con
gregatie bekend geworden. Zijne Eminen
tie, do Kardinaal Van Rossum, had den be
scheiden, maar bekwamen landgenoot ont
dekt en hem tot consultor der Congregatie
van „de propaganda tide" benoemd. Andere
congregaties volgden en haalden den knap
pen Pa9sionist naar zich toe. Zoo geraakte
hij in het midden van het hooge Bestuur
der Kerk, waar slechts enkelen, naar wij
boven zeiden, in doordringen. Eerst opge
merkt onder de kloosterbroeders als de
eerste onder de gelijken, wordt hij nu bui
ten de kloostermuren getrokken naar Let
opperste bestuur der Kerk om raad te ge
ven in vraagstukken, welke daar dagelijks
aan de orde zijn.
Het lijkt er dan een beetje op, of er om
den persoon van Pater Leo gevochten
wordt.
Eerst de Generaal, die hem voor zijnen
dienst reserveerde, toen de nederlandsche
provincie hem terugroepen wilde. Dat was
zooveel ais een voorpostengevecht. Maar
toen Lij consultor werd van verschillende
roineiosche Congregaties dat was na
1920 en het leek of de carrière van Pa
ter Leo zich buiten de Congregatie der
Passionisten zou ontwikkelen, trokken de
broeders hem in hun midden terug door
hem bot Generaal te kiezen.
Dooh toen de eerste zes jaren van het
Generalaat haast voorbij waren en alle
voorieekenen zeiden, dat Pater Leo in
April 1931 weer tot Generaal zou worden
herkozen, liet Z. E. de Kardinaal W. van
Rossum op halfvasten den Generaal bij
zich komen en deelde hem mede, <lat de
Paters Passionisten een anderen Generaal
moesten zoeken, want dat de H. Vader
hem, Pater Leo, zou benoemen tot pauselijk
Delegaat van Britsoh-Indië en dat hij, Z.
E. de Kardinaal W. van Rossum, hem zou
wijden bot tit. Aartsbisschop van Salamis.
Mgr. Kierkels is de eerste kloosterling,
die als pauselijk Delegaat naar Indië is
gegaan. Hij heelt tien kerkprovinciën onder
zich met 35 Bisdommen en 3 apost. vica
riaten zijn residentie Is Bengolore, gelegen
op een hoogvlakte, het Bandoeng van
Britsch-lndië, waar de gezamenlijke Bis
schoppen voor den pauselijken vertegen
woordiger als jubilee-gift het paleis heb
ben gesticht, waarvan men hierbij een af
beelding vindt.
Maar wat is eigenlijk een Delegaat? ïs
het een Nuntius? Neen, want een Nuntius
is een diplomaat en zijn hoofdtaak ligt op
diplomatiek terrein. Maar de Delegaat
heeft een zuiver godsdienstige taak en
moet beschouwd worden als een afvaardi
ging van de pauselijke macht in een be
paald deel der wereld.
Men weet, dat het in Indië tegenwoor
dig woelt en gist wij behoeven den
naam Ghandi maar te noemen om er een
denkbeeld van te wekken; de zending als
pauselijk Delegaat naar zulk een wereld
deel is een veitrouwenslaak, waarvoor de
H. Stoel zijn persoon uitzoekt met de groot
ste zorg.
Een goed volk, dat zijn groote mannen
eert.
Doen wij dat.
Toen Mgr. Kierkels benoemd was, stond
hij natuurlijk onmiddellijk in het middel
punt der belangstelling van allen, die de
beteekenis dezer benoeming dadelijk in vol
len omvang begrepen.
Onder hen was de jonge Bisschop van
J Neilore, Mgr. Bouter van de St. Joseph-
Congregatie (Mill Hill). Dat is de Amster
dammer, die op 35-jarigen leeftijd uit een
reeks van oudere priesters is uitverkoren
tot Bisschop, bij eerste stemming, met al
gemeens stemmen, als werd hij aangewe
zen door don vinger Gods. Het Bisdom
van Mgr. Bouter valt onder de delegatie
van Mgr. Kierkels en een lange reis heeft
de jonge Bisschop zich getroost om den
nieuwbenoemde zijn opwachting te maken.
Wat een vreugde voor die nederlandsche
missionarissen, een landgenoot als pause
lijk Delegaat te mogen begroeten. Er wer
ken daar vele landgenooten, Norbertijnen
en Fathers van Mill Hill en missiezusters,
waar de nederlandsche vlag niet waait,
werkt toch de katholieke Kerk van Neder
land.
Maar een der eersben, die den pauselijken
Delegaat gelukwenschben, was Mgr. Bek
kers, die in Rome bij Mgr. Eras logeerde
en zoo kreeg Mgr. Bekkers van Mgr. Kier
kels de toezegging van een artikel in „Het
Missiewerk", de uitgave van den Priester-
missieboud in Nederland. Dat artikel is in
het Laatste nummer verschenen en wij ne
men er tot besluit een stukje van over:
De toekomst, schrijft Mgr. Kierkels, al
hoewel betrekkelijk hoopvol, is niet zonder
moeilijkheden. Waarschijnlijk is er in de
wereld geen land moeilijker te bekeeren
dan Indöë, schreef in 1928 P. Dandoy S.J.
Geen volk, zegt hij, kan men christen hee-
ten zoolang als de „elite" niet christen is.
Tot nu toe is de „elite" van Indië voor ons
H. Geloof nagenoeg onvatbaar. De wester-
sche cultuur en christen-invloed dringt, wel
iswaar, moer en meer in Indië door; maar
de leidende klassen het Hindoeïsme dien
verzaken, dat is de groote moeilijkheid, in
Indië, gelijk in de meeste Oostersohe lan
den, worden godsdienst en nationaliteit als
onafscheidbaar beschouwd. Bekeering en
denationalisatie zijn hier synoniem en dat
legt uit waarom de voornaamste nationale
„leaders", ook Gandhi, alle bekeering te
genwerken.
Gandhi's ethische opvatting is in vele
opzichten bijna christen. In zijn gesprek
ken, gedurende zijn laatste reis naar Lon
den, zei hij onlangs: „Gebed is de redding
van mijn leven geweest. Ik heb een ruun
aandeel gehad van de bitterste ondervtn-
dingen- in mijn publiek en privaat léven en
soms heb ik tijdelijk in wanhoop verkeerd,
maar door gebed heb ik alle wanhoop over
wonnen. Naarmate mijn Geloof in God ster
ker werd, is ook mijn behoefte aan gebed
sterker geworden. Gelijk het lichaam niet
kan leven zonder voedsel, zoo is het gebed
noodig voor de ziel". Schijnt dat niet de
uiting van een christen ziel". Maar alhoe
wel Gandhi op ethisch gebied niet ver van
ons verwijderd schijnt, is hij op dogmatisch
gebied heel anders gestemd. En dat is net
geval met de meeste ontwikkelde Hindoes,
die onder Westerschen invloed zijn geko
men.
Ze zijn te verstandig om aan de afgo-
denleer des volks te blijven gelooven, maar
hun nationale eigenliefde belet hen een an
der geloof aan te nemen.
Nochtans de toestand is niet hopeloos.
Wij moeten de leidende klassen meer en
meer traohten in te lichten en tot dat doel
wordt er ook ernstig gewerkt. Wat vooral
noodig is, is de uitbreiding van katholiek
onderwijs en van de katholieke pers. De
„Indian Catholic Truth Society", te Trichi-
nopoly, is van grooben dienst en zoo ook tiet
tijdschrift „Light of the East", uitgegeven
door de P.P. Jesuieten te Calcutta. Onder-
tusschen zwicht het heidensch geloof der
massa's meer en meer onder den drang van
ontwikkeling en cultuur. De behoefte aan
een nieuwe geloofsleer, grondslag van een
gezonde ethiek, zal ongetwijfeld meer en
meer gevoeld worden en, zooals onlangs een
met-katholiek Hindoe schreef in Young
men of India": „Het katholiek Geloof zal
Indië voorzien van een leer en godsdienst,
die de edelste aspiraties der Indiërs vol
doet en ook het nationale leven bevordert,
juist omdat de Kerk katholiek is en alle
nationaliteiten eerbiedigt".
In de hoop, dat die voorspelling eerlang
vervuld zal worden, beveelt Mgr. Kierkels
de bekeering van Indië en al de geestelijke
en tijdelijke belangen der delegatie in de
vurige gebeden der lezers aan.
KALENDER DER WEEK
N.B.'Als niet anders wordt aangegeven
dagelijks Gloria, en Credo. De gewone Pre
fatie.
ZONDAG 20 Dec. Vierde Zondag v. d.
Advent. Mis: Rorate. Geen Gloria. 2e ge
bed ter eere van Maria (Deus, qui). 3e voor
Kerk of Paus. Prefatie v. d. Allerh. Drie
eenheid. Kleur: Paars.
„Dauwt Hemelen van boven en dat de
wolken den Gerechte (Christus) afzenden
(Introitus). Kom, Heer, wacht niet langer;
ontbind de zondenlast van Uw volk". (Coni-
munio).
MAANDAG 21 Deo. Feestdag v. d. H.
Thomas, Apostel. Mis: Mihi autem. 2e ge
bed v. d. vorigen Zondag. Prefatie v. d.
Apostelen. Kleur: Rood.
De H. Thomas is de Apostel, die op het
woord zijner mede-apostelen niet wilde ge-
looven aan de verschijning van den verre
zen Christus. Acht da.gen later beleed hij
voor den opnieuw verschenen Christus zijn
geloof met de woorden: „Mijn Heer en mijn
God". Na een leven van prediking van
Christus' heilig Evangelie is de Apostel
met pijlen doodgeschoten.
DINSDAG 22 Dec. Mis v. d. H. Hunger,
Bisschop en Belender: Statuit. 2e gebed v.
d. vorigen Zondag; 3e ter eere van Ma-
ri. Geen Credo, Kieur: Wit.
Met kracht verdedigde de H. Hunger
de onverbreekbaarheid van het huwelijk
tegenover zijn weldoener koning Lode wijk
den Duitsclier, die zijn vrouw in een kloos
ter had opgesloten en een zoogenaamd hu
welijk sloot met een andere.
WOENSDAG 23 Dec. Mis v. d. vorigen
Zondag: Rorate. Geen Gloria. 2e gebed ter
eere van Maria; 3e voor Kerk of Paus. Na
het Graduale wordt het Alieluja-vers niet
gebeden. Geen Credo. Kleur: Paars.
DONDERDAG 24 Dec. Vigiliedag voor
het Hoogfeest van Kerstmis. Geboden Vas
ten en Unthoudingsdag. Mis: Hodie. Geen
Gloria. Geen Credo. De gewone Prefatie.
Kleur: Paars.
VRIJDAG 25 Dec. Kersmis. Hoogfeest
van Christus' Geboorte. Te vieien als Zon
dag.
De Nachtmis: Dominus.
De DageraadsmisLux fulgebit. 2e gebed
v. d. H. Anastasia.
De Dagtinis: Puer. Laatste Evangelie als
op Driekoningen.
N.B. Prefatie van Kerstmis. Men lette
ook op de veranderingen in het gebed
„Communicantes'. Kleur: Wit.
Op dit hoogfeest laat de H. Kerk hare
priesters drie H.H. Missen opdragen ler
viering van Christus' geboorte in den stal
van Bethlehem (Nachtmis), in de harton
der menschen (Dageraadsmis) en van de
geboorte van alle eeuwigheid van den Zoon
uit den Vader. (Dagmis).
Heden is de Zaligmaker geboren, die
Christus de Heer is, in de stad van David.
(Evangelie Nachtmis). Laten wij hier op
aarde ons verblijden met de Hemelingen
(Offertorium). Maar ook: zien wij met de
oogen des geloofs in dat machtelooze, hulp
behoevende Kind den Almachtigen en Al
lerheiligsten God. Aanbidden wij Het mot
de EngeleD: „Eere zij aan God in Jen
Hooge'". Aanbidden wij dat Kind in ous
hart en vragen wij de genade met r.et
nieuwe Licht van het menschgeworden
Woord te mogen worden verlicht en dit
het nieuwe Licht moge uitstralen in onze
werken (Gebed Dageraadsmis). Want dau
alleen is ons Kerstfeest vruchtbaar, als het
een verandering en bckeering van leven
teweegbrengt, immers „de genade van God,
onzen Zaligmaker is ons verschenen om uns
te leeren, dat wij aan de goddeloosheid cn
de begeerlijkheid der wereld moeten ver
zaken en zedig, rechtvaardig en godvruch
tig in deze wereld moeten leven". (Epistel
Nachtmis).
ZATERDAG 26 Dec. Tweede Kerstdag.
Dag van Devotie. Mis: Sederunt. 2e gebod
v. h. Kerstoctaaf (uit de Dagmis). Preiaue
en „Communicantes" als gisteren. Kleur:
Rood.
Gisteren beleed de H. Kerk voortdurend
de Godheid van Jesus in do kribbe. Van
daag viert zij het feest van den eersten
Martelaar, die de Godheid van Christus
met zijn bloed en leven zoo sehiterend be
tuigd heeft. Om zijne prediking van den
Christus is de H. Stephanus gesteenig-d.
IN DE KERKEN DER
E.E. P.P. FRANCISCANEN:
Alles als in bovenstaande kalender, be
halve:
WOENSDAG. Mis v. d. Z. Nicolaas Fac
tor: Os Justi. 2e gebed v. d. vorigen Zon
dag. Geen Credo. Kleur: Wit.
Amsterdam. ALB. M. KOK, Pr.
BROEDERS CONIRESATIE
O.L.VROUW VAN VII SMARTEN
NOVICIAAT JUVENAAT
VOORHOUT
MISSIE IN CHINA
Opleiding vanaf 12 jaar voor jongens die
neiging gevoelen om Broeder te worden in
verschillende ambachten bij het Lager On
derwijs en Nijverheidsonderwijs.
Kost- en leergeld nader overeen te bomen.
Prospectus wordt gratis op aanvrage toe
gezonden.
