DE AFGELOOPEN WEEK IN HET
BUITENLAND
VALKENBU
Lichtzinnige Jeugd
SPORT
ZATERDAG 20 JUNI 1931
DE LEIDSCHE COUR
De lokkende zee. Wij, bewoners
van de lage l anden aan de zee, kennen de
verraderlijke zee maar al te goed. Wij we
ten, hoe zij lokt en trekt en hoe menig
menschenleven zij ons ontnomen heeft.
Wanneer de golfslag vreedzaam is 'en de
zee rustig schijnt. te ademen, denkt men
aan geen gevaar en dan is het verrukke
lijk naar buiten te drijven, het groote wa
ter op. Maar plotseling duiken zwarte
wolkformaties op, die stormvlagen met zich
voeren en zwiepende regenvlagen. Dan
brult de zee en kromt haar klauwende gol
ven om te grijpen naar allen, die binuen
haar bereik zijn.
Alle zeekusten kennen de wreedheid van
de zee en langs alle stranden liggen herin
neringen aan rampen door de zee veroor
zaakt.
De jongste en een der meest verschrik
kelijke rampen op zee, heeft zich j.l. Zon
dag afgespeeld bij de Fransche kust ter
hoogte van St. Nazaire. Meer dan 500 per
sonen, mannen, vrouwen en kinderen zijn
een prooi geworden van de wild aanstor
mende golven. De bijzonderheden van den
ramp met de „Öt. Philibert" zijn genoeg
zaam bekend; alle kranten hebben er da
gen lang vol van gestaan. Wij behoeven er
niet verder op m te gaan; een korte herin
nering zij voldoende.
In ballingschap. Hoe tragisch
dergelijke groote rampen dok mogen zijn,
toch zijn ze slechts alleen-staande feiten,
welke niet het minste verband met elkander
houden.
De politieke gebeurlijkheden grijpen ech
ter in elkander als de kamraderen van een
machinerie, welke machinerie „de" geschie
denis produceert.
Deze politieke gebeurlijkheden kunnen
soms ook diep-tragisch zijn en het karak
ter van een ramp aannemen, vooral omdat
zij schakels zijn van een ketting. De eene
afgrond roept den anderen op en een po
litieke ramp kan dikwijls veel meer slacht
offers na zich sleepen dan een catastrophe
op zee ooit kan veroorzaken.
Als iets een somber licht op den huidigen
toestand m Spanje kan werpen, dan is het
wel de onwaardige wijze, waarop de kardi
naal-primaat van Toledo, Z. H. Em. Segura
y Saenz, na zijn terugkeer uit Rome, waar
de H. Vader hem zijn volle vertrouwen had
betuigd, door de Spaansche autoriteiten
uit bet land is gezet.
Zoodra te Madrid bericht was ontvangen,
dat kardinaal Segura wederom Spaansch
gebied had. betreden, kreeg de politie op
dracht hem als een openbaren misdadiger
langs den weg op te sporen en zoodra zij
den kerkvorst gevonden had, dezen te ver
zoeken onmiddellijk Spanje te verlaten. En
toen de civiele garde hem op den weg naar
Guadalajara „opgespoord" had, was de
eenige „gunst", welke men hem wilde ver-
leenen, dat hij zich eenige uren in het
klooster mocht begeven om van de ver
moeiende reis uit te rusten.
Daarna aanvaardde de kadinaal de te
rugreis naar Frankrijk, ging de kerkelijke
hoogwaardigheidsbekieeder in balling
schap.
Door de regeering uit Spanje verjaagd!
Welke afschuwelijke misdaad heeft kar
dinaal Segura bedreven? vraagt de „Msb.
zich af.
Want in een land, waar een bende op
roerlingen, practised ongestoord, talrijke
kloosters, centra van geloof, liefdadigheid
en wetenschap, in brand kon steken en tot
den grond vermelenwaar de afgezanten
van Moskou vrij binnenkomen en straffe
loos den maatschappelijken ohaos prediken
en voorbereiden; waar ondermijning van
het landsgezag en van de openbare orde
rustig kan bedreven worden, moet de man,
die uitgebannen wordt, toch wel een mis
daad begaan hebben, monsterachtiger nog
dan het landverraad, dat de bolsjewisten
er plegen.
Het antwoord kan zoo eenvoudig moge
lijk zijn: kardinaal Segura heeft de Katho
lieken van Spanje op hun gewetensplicht
gewezen om bij ae aanstaande verkiezingen
slechts die mannen hun stern waardig te
oordeelen, die voor de rechten der Kerk
en voor de handhaving der maatschappe
lijke orde durven opkomen.
Dat is in het huidige Spanje, dat door
zijn voorloopige regeering nog dezer da
gen openlijk deed verklaren, dat er nu in
het land absolute godsdienstvrijheid
heerscht, en derhalve ook absolute vrijheid
om zijn meening daaromtrent te verkondi
gen, de grootste misdaad.
HOTEL CON TIN
Nederlandsche ruiters in het buitenland. De- ruiters Labouchère
en De Kruyff nemen deel aan de INTERNATIONALE RUITER"
WEDSTRIJDEN, welke in Engeland worden gehouden.
Donderdag arriveerden de rijders met hun paarden
aan de Kade te Londen
geh. gerestaur. Str. wat. SchittfSerre. Mooiste
punt v. Vkg. Tel. 32. Vr. frosp. Autogar.
5802 Eig. L.JtENNEKENS.
Spanningen. De afgeloopen week
is overigens een week van spanningen ge
weest.
Er heeft een crisis gedreigd in Frankrijk,
in Engeland en in Duitsohland, gelukkiger
wijze zonder dat de dreigende crisis tot een
uitbarsting kwam.
In Frankrijk heeft de oppositie, aange
voerd door Franklin-Bouillon, getracht om
Briand ten val te brengen, hetgeen mis
lukt is.
In Engeland heeft men geprobeerd om
dë Labourregeering een beentje te lichten,
hetgeen eveneens mislukte.' En in Duit3ch-
land dreigde een storm los te barsten te
gen de "noodverordening; de rechtsche par
tijen wilden den Rijksdag bijeenroepen,
hetgeen gelijk stond met een ministercrisis
uitlokken, want de regeering-Brüning had
verklaard, dat zij zou aftreden, zoodra be
sloten werd tot bijeenroeping van den
Rijksdag.
Het Senioren-convent heeft het risico
niet op zich durven nemen en aldus is ook
hier de storm bezworen.
Oostenrijksche crisis. Niet
alleen in de genoemde landen bestond er
spanning, dat was ook het geval in Oosten
rijk, met dit verschil evenwel, dat daar de
crisis werkelijk uitbrak. De regeering van
bondskanselier dr. Ender is afgetreden.
Deze crisis vindt haar aanleiding in de
steunactie voor de Creditanstalt, doch haar
oorzaken zitten dieper. Zij is een uiting
van de algemeene crisis van het land, van
de economische, financieele en politieke
ontreddering, waarin dit verkeert. Het be
staan van de Oostenrijksche republiek is
in economisch opzicht van den beginne af
onzeker geweest. De politieke grenzen, die
Weenen scheiden van zijn vroegere achter
land, zijn in economisch opzicht slagboo-
men gebleken, die niet te overwinnen wa
ren. De economische afsluiting sohijnt on
overkomelijk, hoeveel pogingen om haar te
verbreken ook al gedaan zijn. Zij moest
op den duur tot ernstige financieele moei
lijkheden leiden, die door geen herstel-actie
te keeren zijn. Hierbij speelt in zooverre
ook de politiek een rol, dat de voorstelling
van Oostenrijks isolatie vaak om politieke
redenen nog overdreven is, wat er niet toe
bijgedragen heeft om het weerstandsver
mogen en het vertrouwen der bevolking te
versterken. Deze altijd aanwezige Oosten
rijksche crisis heeft door de algemeene cri
sis, die den laasten tijd de wereld teis
tert, nog een krachtigen stoot gekregen. De
staatsfinanciën, ondanks de zware sociale
lasten tot dusver in evenwicht gehouden,
werden uit het lood geslagen, industrie en
handel kwijnden en het grootsche finan
cieele bestel van bankiershuizen, dat net
kleine Oostenrijk van de groote dubbele
monarchie geërfd had, van den beginne af
topzwaar, stortte in. Aanvankelijk had het
nog den schijn van een opruiming van on
soliede oorlogsbouwsels, doch de faillisse
menten van vanouds bestaande handelshui
zen en financieele credietinstellingen, leer
den anders. Deze ongunstige toestand heeft
in het land een geest van onrust en zenuw
achtigheid geschapen, die ook in de poli
tiek tot uiting kwam. Het burgerwacht-
avontuur was daar een blijk van. Dat het
mislukte, lag ten deele aan de leiding, ten
deele aan dezelfde onrust en zenuwachtig
heid, die een factor voor het welslagen had
kunnen vormen, maar die, toen de lei
ding misgreep, dadelijk een sterk verloop
tengevolge had. Verleden jaar in den ver
kiezingsstrijd pn bij de vorming van het
huidige kabinet, is er van alle kanten den
nadruk op gelegd, dat alleen rust en een
gezond financieel beheer het land voor ern
stige gebeurtenissen konden behoeden. De
economische crisis belette het tot stand
komen van den eersten factor, verschil van
politiek inzicht dat van den tweeden. Twee
maanden geleden zag dr. Resch, de minis-
Auteurs optredend voor auteurs. Top Naeff en Herman Roel vink
als Pieternel en Thomasvaer in de „BRUILOFT VAN KLORIS
EN ROOSJE" voor het P. E. N.-Congres, dat op 22 Juni a.s.
gehouden zal worden.
FEUILLETON
door
ARTHUR APPLIN.
39)
Hij was stijf en stram. Bovendien deed
z'n schouderwond hem vreeselijk pijn. Het
bloed liep nog steeds in een dun straaltje
langs zijn hand.
Hij voelde zich weer vrijEerst keek
hij even in Jt rond, in alle richtingen. De
mistbank was gedeeltelijk weggedreven;
hier en en daar waren nog een paar klein©
mistbanken te zien.
Verder geen levend wezengeen ge
luidalleen het kabbelen van het wa
ter der kleine Oherry Brook. Hij ging naar
de beek, waschte het bloed van zijn hand
en dronk een paar teugen frisoh water.
Hij grinnikte.
Wat was het goed weer te levenHij
kreeg een gevoel, alsof hij de laatste maan
den in de gevangenis dood was geweest.
Hij had minder leven gevoeld dan een op
gesloten dier. Hij had geslapen, gegeten,
gedronken, gewerkt en was getraind ge
worden alles met mechanische nauw
keurigheid. Zijn zielestrijd scheen hem
zelfs een droom toe. Het verleden had af
gedaan, het had geen belang meer voor
hem.
Hij was vrij!Vrij!.... Hij kon nu
gaan staan, zitten, loopen, rennen, lachen,
schreeuwen, roepen, tieren.Hij kon
zijn eigen gangen bepalenhij kon doen,
wat hij zelf wilde. Hij wroette met zijn
hand even in den zachten veengrond en
snoof den geur er van op. Hij richtte zich
in zijn volle lengte op en spreidde zijn
armen wijd-uit. Hij lachtte hard-op.
Wat deed het hem goed het leven weer
zoo hevig te gevoelen. Wat was dat won
derlijk
Een oogenblik later beefde hij. Angst
zweet brak .hem uit. Hij was bang....
BangNeen, hij mocht niet bang zijn,
want hij was nu tooh vrij!Vooruit!..
Naar Blackthorn-Farm En daarna?..
Slechts een paar mededeelingen kon hij
doen en zich daarna weer gevangen laten
nemen om terug te keeren naar de gevan
genis waar hij levend begraven werd.
Z'n kameraad had hij verteld, dat het
onmogelijk was voorgoed te ontsnappen.
Zelfs al zou het aan de vluchtelingen ge
lukken de grenzen van Dartmoor te pas-
seeren en Tavistock, Exeter of Plymouth
te bereiken, ze zouden toch worden ont
dekt en weer gevangen gezet. Hij was er
van overtuigd, dat zijn vader hem nimmer
zou helpen of verbergen
En tochals hij eens zijn huis kon be
reiken.... hij zou er zeker in sla-gen zich
zoolang schuil te houden tot zijn uiter
lijk was veranderd, tot zijn baard was aan
gegroeid. Dan bestond er geen gevaar
meer, dat men hem herkennen zou. Hij zou
dan het land kunnen verlaten, zioh insche
pen naar Canada, Australië, of een andere
bestemming.
Het duizelde bemhij wreef zioh met
de handen over het voorhoofd. Een plot
seling verlangen naar algeheele vrijheid
maakte zioh van hem meester.
Opnieuw keek hij om zich heen. Lang
zamerhand viel de duisternis in. De zon
was reeds onder, doch in het westen was
de hemel nog donkerrood. Nu en dan deed
een zachte bries de bladeren der boo
men, die rond het kruishuis stonden, even
ritselen. Hier en daar dreven een paar
mistbanken weg fantastische gedaanten
die zioh langzaam bewogen. Aan den an
deren kant der rivier was een mistbank,
die hem voldoende beschutte tegen onbe
scheiden oogen.
Vrij zijn! Deze gedachte liet hem niet
meer los. Hij nam een aanloop, sprong
over de Cherry-Brook en verdween in den
mist. Hij liep echter voorzichtig, goed uit
kijkend, luisterend, want zelfs een ge
oefend man is niet zeker van zijn weg in
den mist.
Om Blackthorn-Farm te bereiken moest
hij door Post-Bridge-Hall, dat tusschen
hem en de westelijke Dart-rivier lag. Hij
hield zooveel mogelijk de grens van de
mistbank aan als richtsnoer, om de vallei
te bereiken, waut hier was de mist dik
ker.
Het was 'n moeilijke tocht; rotsblokken,
steenen en bremstruiken onzichtbaar in
de dikke mistbank waren gevaarlijke
hindernissen. Nu en dan kwam hij bij een
moerassig gedeelte, zoo dat hij verplicht
was een omweg te maken. Naar schatting
had hij ongeveer een uur geloopen en
vreesde, dat hij was verdwaald, dat hij
misschien in een kringetje had rondgeloo-
pen. Plotseling ontdekte hij boven zich
den hemel, die als bezaaid was met ster
ren. Onder hem lag Post-Bridge en een
eind verder zag hij, door de boomen, een
aantal roode lichtjes.
Post-Bridge-HallHij zag op de brug,
naar het kleine postkantoortje, gedaanten
'ter van sociale zaken, zich genoopt heen
te gaan, omdat hij geen bijval kon vinden
voor zijn voorstel tot de toch zeer nood
zakelijke hervorming van de sociale wetge
ving. Daarop is het aftreden van minis eer
Schiirff en het uittreden van de Groot-
Duitschers uit de regeering gevolgd, omdat
zij niet konden instemmen met de drasti
sche korting op de ambtenaarssalarissen,
en nu ten slotte hebben de Plattelanders
de regeering den rug toegekeerd omdat zij
zich met de houding der regeering inzake
de steun aan de Creditanstalt niet konden
vereenigen. Van den beginne of hebben zij
uiting gegeven aan hun vrees, dat de staat
met deze actie te ver zou gaan.
De oplossing van deze kabinetscrisis zal
moeilijk zijn en zal naar alle waarschijnlijk
heid slechts een voorloopig karakter dra
gen, daar de algemeene crisis er niet mee
wordt opgelost en deze telkens nieuwe ver
rassingen dreigt op te leveren. In 'welke
richting de oplossing gezocht zal worden
staat ook nog niet vast. Het is echter te
hopen, dat zij niet lang op zich zal laten
waohten, daar de bezuinigingen, die door
den toestand der staatsfinanciën vereischt
zijn, 'dringend om invoering vragen.
Ontwapening? De officieels uit-
noodigingen tot deelneming aan de op den
tweeden Februari 1932 te Genève te hou
den ontwapeningsconferentie zijn thap.s
verzonden.
Zoo gaa-t-ie goed, zal men denken. Jawel,
wanneer men z'n oogen sluit voor wat er
verder gebeurt. De Fransche Kamer heeft
zoo juist een nieuw vlootprogram aangeno
men, waarin voorzien wordt in den aan
bouw van verscheidene nieuwe slagschepen.
De radicaal-socialistische leider Daladier
had mooi praten, dat Frankrijk nu eens de
besprekingen over den aanbouw van nieu
we schepen voor de oorlogsvloot moe«t uit
stellen tot het resultaat van de algemeene
ontwapeningsconferentie bekend zou zijn.
Hij meende dat men hiermee een blijk zuu
geven van internationale wijsheid en hoo-
gelijk zou bijdragen tot eene ontspannmg
in de tegenwoordige internationale situa
tie. Frankrijk zou aldus toonen hoe onjuist
het verwijt is, dat het Frankrijk is dat door
zijn houding de organsiatie van den vrede
tegengewerkt.
Het heeft niets geholpen. Frankrijk
bouwt door en de andere landen volgen.
En dan zullen we eens gaan praten over
ontwapening?
heen en weer loopen. Hij bukte zich en
zat gehurkt achter een groot rotsblok. Hij
hoorde in de verte het geblaf van een
waakhond; stemmen van mannen en vrou
wen drongen tot hem door.
Het nieuws van de ontvluchting was na
tuurlijk reeds tot de bewoners doorgedron
gen. Het volk hielp druk mee, om de voorfc-
vluohtigen weer in handen te krijgen.
Wat waren de menschen toch verlan
gend naar de jacht op hun eigen ras Hij
herinnerde zich nu, dat hij, als jongen, ook
eens deelgenomen had aan de achtervol
ging van een ontsnapte.
Op handen en voeten liep hij verder
naar Post-Bridge-Hall. Hij verborg zioh
achter boomen en struikgewas. Het was
dwaasheid nu het land, da-t daarachter
lag, over te steken. Weldra bevond hij
zich, bijna ongemerkt, in den tuin van
PoskBrid'ge-Hall.
De lichten brandden. De voordeur stond
open. 'n Honderd passen verder zag hij de
buitendeur van den wintertuin, die toe
gang gaf to de eetzaal. Tot zijn niet ge
ringe verwondering ontdekte hij, dat ook
deze buitendeur open stond.
Hij bleef langen tijd onbeweeglijk tegen
een schutting aangedrukt liggen, be
vreesd verder te gaan want de mist
was voorgoed weg. Millioenen sterren fon
kelden als zoovele diamanten aan een
wolkeloozen hemel.
In de verte hoorde hij weer stemmen
van menschen en het geblaf va-n honden.
Ze doorzochten vermoedelijk het struikge
was in de hoop de vluohtelingen te ont
dekken.
Dus, nauwelijks eenige passen van de
farm, zou hij missohen toch nog worden
VIERDE BLAD PAG. 13
VOETBAL
R. K. FEDERATIE.
R. K. Sportvereenigirvg „Leiden".
Aa. Zondag zal Leiden I haar tweeden
degradatiewedstrijd spelen en wel tegen
P. F. C. uit Poeldijk. Het eenigste, dat wij
van dezen wedstrijd kunnen zeggen is: Jon
gens, speelt zooals tegen Wilhelmus! En
verder hopen wij maar op een beetje ge
luk, dan komen wij er wel. In ieder geval
doorzetten en volhouden tot het. eind, dat
is je winner.
De vastgestelde wedstrijd O. V. V. II
Leiden III gaat niet door. Men houde daar
rekening mee.
Op Zondag 28 Juni zullen er geeen wed
strijden te Leiden plaats hebben in verband
met de twee wedstrijden te Volendam.
Nog eenige spelers zijn tekort voor deze
wedstrijden. Die kunnen zich alsnog opge
ven aan het secretariaat Pieterskerkhof 30.
De kosten bedragen 2.50 auto-toer en
pleiziervaart naar Marken inbegrepen.
Ook kunnen er nog een paar supporters
mee. Maar die haasten zich! De reis zal
per nieuwe auto-car van de Boxen-garage
uit Oegstgeest plaats hebben.
R. K. Sportvereeniging „Teijlingen".
Het is a.s. Zondag weer druk in het
Teijlingenkamp. Wanneer het weer wat
medewerkt zal zeker het Sporthof te klein
zijn.
Om 1 uur vangt reeds de wedstrijd aan1
TeijlingenjuniorenSt. Martinus (Amster
dam) Junioren om een 'medaille. Da-t in
dit eerste saamtreffen gestreden zal wor
den staat vast. Wij willen dan onze junio
ren een goeden raad geven. Werkt van be
gin tot het einde, mogelijk kunt ge de me
daille in de wacht sleepen
Ora 2 uur volgt de hoofdwedstrijd tus
schen Teijlingen en St. Martinus I, waar
voor ook een medaille beschikbaar is ge
steld. Het spreekt vanzelf, dat het moeilijk
is om iets te voorspellen, daar beide totaal
vreemd voor elkander zijn, doch meestal
zijn dergelijke wedstrijden het aankijken
waard.
Om 3.30 uur vangt de laatste wedstrijd
aan tusschen Teijlingen III en St. Marti
nus II. De Amsterdammers dachten alles
behoeft niet van één kant te komen, en
daarom stelden ook zij voor dezen strijd;
een plaquet beschikbaar.
Wij rekenen er dan ook op, dat er flink
en fair gespeeld zal worden. Dan belooft
alles een prettige voetbaldag te worden!
aangehouden. Hij stond op, stak een klein
veld over.
Even bleef hij voor den ingang van den
wintertuin staan, aarzelend. Hij luisterde
met gespannen aandacht. Weer die stem
menweer dat geblaf
Hij stapte naar binnen en sloot de deur.
een kort, droog, knarsend geluidnu de
grendels.... boven en onder. Hij bukte
zioh en verborg zich onder een breede
plank. De bladeren van een reusachtigen
palm en van een paar varens gaven hem
nu voldoende dekking.
Hij strekte zich op den vloer rut met
het doel te gaan liggen, doch zijn voet
kwam in aanraking met een stapel ledige
bloempotten, die met groot lawaai omviel.
Nauwelijks durfde hij adem te halen. Hij
meende een vrouwenstem in de nabijzijnde
eetzaal te hooren. Een minuut, die wel een
eeuwigheid leek, ging voorbij.... er kwam
echter niemand.
Nu ademde hij vrijerVoor het
oogenblik was hij dus weer veilig. De deur
van den wintertuin was aan den binnen
kant op slot. Men zou er nauwelijks aan
denken sir Crichton's kasteel te doorzoe
ken.
Vrij!De vrijheid was hem dierbaar
der, dan wat ter wereld ook. Dierbaar
der dan liefde en eer en de rijkdom, welke
wellicht in de oude tinmijn lag verborgen,
totdat zijn va-der of zuster er iets van
zouden ontdekken.
(Wordt vervolgd).
