DE LEIDSCHE COURANT
EEN RUSSISCH ADVOCAAT OVER
DE RECHTSPRAAK DER
SOVJETS.
't Publiek mag interrumpeeren.
Politieke misdaden worden zwaar
gestraft. Lachwekkende bu
reaucratie.
(Door Wladimir Koropon).
Men is niet iederen dag in de gelegenheid
met 'n Russischen advocaat te spreken. Deze
categorie gaat het in de Sovjet-Unie niet al te
best. Men probeert de gerechtelijke helpers,
zooals de advocaten thans heeten, langzamer
hand uit te schakelen.
De advocaat Peter Batorin, die zich thans
op studiereis door Duitschland bevindt, weet
veel nieuws over de moderne Russische
rechtspraktijk te melden,
„Na de revolutie", zegt Batorin, „moest ook
de justitie totaal veranderd worden. Dat was
niet gemakkelijk. Men moet bedenken, dat het
Sovjet-Russisch recht het eenige ter wereld is,
dat niet op het Romeinsch recht berust, Hoe
moest men het civielrecht behandelen, nadat
de eigendom was afgeschaft? Nieuwe begrip
pen werden geschapen. In het begin heerschte
er, zooals op vele andere gebieden, ook in de
justitie een chaos, welke pas later voor een
duurzame toestand heeft plaats gemaakt.
De volgende rechtbanken zijn door de Sovjet
regeering in het leveü geroepen: de volksrecht
bank, welke uit een enkele rechter bestaat,
een volksrechtbank met assessors en een op
perste rechtbank als tweede instantie.
Terwijl de rechters ten tijde van den tsaar
niet afgezet konden worden, worden de volks
rechters voor een jaar gekozen, doch kunnen
dan ook weer herkozen worden. De afwikke
ling der processen heeft ongedwongen plaats
en 't publiek neemt er door interrupties aan
deel. Dikwijls worden den rechter woorden
toegeroepen.welke allesbehalve complimenteus
zijn. Maar over deze temperaments-uitbarsting
worden de menschen geenszins onderhouden.
Geen zware straffen.
De straffen zijn naar verhouding licht. Een
voudige diefstal wordt met gevangenisstraf van
hoogstens een half jaar gestraft. De zwaarste
straf voor moord is opsluiting voor tien jaar.
Daarentegen staat op politieke misdaden de
hooge strafmaat: de dood. De Sovjet-regeering
rechtvaardigt dit met te zeggen, dat Rusland
zich nog steeds in oorlogsgevaar bevindt, wat
strenge maatregelen noodzakelijk maakt, Men
wi! er van af zien, wanneer de Sovjet-macht
voor goed gevestigd zal zijn. De justitie Reeft
met de bestrijding der baldadigheid en der
misdaden door verwaarloosde kinderen de
handen vol. Het komt meerdere malen voor,
dat landloopers in dorpen voorbijgangers „voor
de grap" aanschieten en daarbij doodelijk ver
wonden, huizen in brand steken en vrouwen
met messen overvallen. Ook onder verwaar
loosde kinderen zijn moorden geen zeldzaam
heid. Men tracht zulke kinderen in een asyl
ojider te brengen en op te voeden. De gevallen
waarin men zelf recht zoekt, zijn talrijk, doch'
worden streng vervolgd.
Eenigen tijd geleden werd de boer Poesmar
Salikow in het district Sarapoel veroordeeld,
omdat hij zich tegen regeeringsmaatregelen
verzet had. De dorps-Sovjet besloot Salikow
aan het gerecht in de hoofdstad van het dis
trict uit te leveren. De gevangene werd onder
bewaking van een bloedverwant van den boer,
Mukey, naar de stad gevoerd. Onderweg schoot
Mukey zijn gevangene koelbloedig dood, keerde
terug en deelde mee dat hij een schadelijk
d er uit de wereld had geiolpen. De moorde
naar kreeg een jaar dwangarbeid.
In civiele zaken nemen de onderhoudsklach
ten de eerste plaats in. De rechtbank gaat
daarbij dikwijls bureaucratisch te werk. Pro
cessen duren een eeuwigheid. De burgeres
Picchwatilowa klaagde onlangs den burger
Tilonenko aan voor het betalen van 10 roebel
per maand Tilonenko ging in tiooger beroep;
het proces kwam van de eene instantie in de
andere en toen het na 14 maanden door de
hoogste instantie eindelijk ten gunste van
eischeres was beslist, bleek het, dat deze in-
tusschen.... aan ondervoeding gestorven was.
Grappige misdrijven.
Te Moskou en andere groote steden wordt
een crimineele statistiek bijgehouden. Nog
niet lang geleden wees een onderzoek uit, dat
de daarmee belaste organen weinig begrip van
hun taak hadden, De boekingen deden in veel
gevallen denken aan materiaal i voor een hu
moristisch blad. Zoo werd o.a. geregistreerd:
„Het misdrijf van burger Michaelow bestaat
daarin, dat hij zijn voet met een zware kist
beschadigde". „Burger Iwanow was dronken
en beschadigde een lantaarnpaal van den
staat, toen hij er tegenaan liep", „De burgeres
Markowa heeft de misdaad begaan, op de ijs
baan te vallen en een been te breken". „Een
oude burger mopperde over den nieuwen tijd"
enz.
Door deze belachelijke statistiek is te Mos
kou het aantal misdrijven verbazend toegeno
men. Volgens deze strenge wetgeving wordt
veel als misdaad beschouwd, dat dien naam in
het geheel niet verdient,
Hoe streng de overheid zelf de overtreding
der wet bestrijdt, blijkt uit een rede, welke de
president van het opperste gerechtshof der
Sovjet-unie, kameraad Tschuschtka dezer da
gen heeft gehouden. Hij zei woordelijk: „Onze
justitie heeft dringend herziening noodig. Ook
in ernstige gevallen moet met voorzichtigheid
geoordeeld worden. Wanneer men hoogver-
raadprocessen, waarin het oordeel geveld en
reeds voltrokken is, nog eens onderzoekt, staat
men er over verwonderd, hoe gemakkelijk er
menschen doodgeschoten zijn",
MILLIONAIRS DIE GEEN GELUK
KENNEN.
De gierigheid van John
Drinan. Het geheim van
het onderaardsch gewelf.
Over millioenen te kunnen beschikken..
van alle zorg voor het dagelijksch brood
ontheveai te zijn.... welk mensch zou hier
niet naar verhingen.Men beschouwt het
als iets vanzelf sprekends dat menschen,
die een groot vermogen bezitten, zij het
ook niet volmaakt gelukkig zijnhun
geld stelt hun in staat aan al hun neigin
gen eh verlangens te voldoenzij kun
nen de koele wereld bereizen en al hun per
soonlijke wensohen inwilligen. Dat echter
het leven der million-airs niet altijd zoo
zonnig verloopt als men algemeen aan
neemt, blijkt wel uit twee crimineele geval
len, die zich tegelijkertijd in Londen
hebben afgespeeld.
In beide gevallen hebben de millionairs
ongelukkig geleefd. Zij waren veria,ten en
hielden met niemand vriendschapsbetrek
kingen en het lot van deze beide mannen
wijst nog tot het laatste oogenblik een
overeenkomst aan: b,eiden eindigden, n.l.
hun leven door een moordenaarshand...'.
John Drian was een der beide million-
nairs die kortgeleden in Londen vermoord
werd. Zijn vermogen schat men op onge
veer 40 millioen guidon. Toch was deze
man als het ware bezeten door een zieke
lijke gierigheid. De eenige weelde die hij
ziich veroorloofde was een reis naar Zwit
serland en de Riviera. Maar in de bad
plaatsen leefde hij als een arm man. Hij, die
in de. prachtigste hotelpaleizen zijn intrek
kon nemen, zocht dagenlang naar een goed-
koope kamer, die dan natuurlijk slechts
armzalig gemeubileerd wa-s. Nooit dineerde
hij in een restaurant. In een kamertje kook
te hij zelf zijn middageten, hij waschte er
zijn linnengoed, ja, hij maakte zelf de ka
mer schoon, om geen cent voor bediening
te moeten betalen. In den zomer stond hij
des morgens om 4 uur op en zoodra
's avonds de schemering viel, ging hij naar
bed om licht te sparen, terwijl hij in den
winter om dezelfde "reden om 4 of 5 uur na
den middag ging slapen.
In Nizza zag inem hem reeds in een fla
nellen cosluum dat op vele plaatsen gelapt
was, want hij droeg het al jaren. Wanneer
de millionair ging wandelen liep hij langs
de Promenade des Anglais, zocht de ban
ken na en las de kranten, die andere men
schen hadden laten liggen. Wanneer het
hem gelukt was zoo'n krant te ontdekken
■dan las hij hem met groot genoegen al was
hij misschien al weken oud.
Toen hij nu dezer dagen naar Londen
terugkeerde en zijn buren hem eenige da
gen niet hadden gezien, drong men zijn
woning binnen, waar men den millionair
dood vond. In het begin dacht men dat mj
verhongerd was, maar bij nader onderzoek
bleek, dat Drinan vermoord was.
Men vond een testament, waarin de gie
rigaard een groot gedeelte van zijn vermo
gen aan een zieleen-huis vermaakt had. Men
stelde een onderzoek in naar het banksaldo
van den - vermoorde-Jen nu bleek, dat hij
-enkele dia-gén voor zijn dood ongeveer
200.000 afgehaald had., die spoorloos ver
dwenen zijn.
Nu werd de taak dei' Londensche crimi
neele politie aan Scotland Yard overgege
ven, die ook spoedig interessante bijzon
derheden te weten kwam. De millionair had
voor enkele weken in Nizza een jonge Griek
leeren kennen die hij zijn vertrouwen
schonk. Hij had hem als particulier secreta
ris aangenomen en op de hoogte gebracht
van den werkelijken toestand van zijn ver
mogen. De secretaris volgde den millionair
naar Londen, is echter sinds den dag waar
op de moord geschiedde spoorloos verdwe
nen. Het geval is des te moeilijker omdat
niemand den naam van den Griek kent.
De tweede tragedie geschiedde eveneens
dezer dagen.
Een voornaam juwelier uit Londen, die
ongeveer 2 jaar geleden zijn vrouw verlo
ren had, was menschenschuw geworden. Hij
had zijn zaak en de verschillende huizeu,
welke hij bezat, verkocht en alleen een
woonhuis behouden. Maar ook hier beviel
hefc hem niet en nu liet hij onder het huis
een onderaardsch gewelf maken, wat hem
natuurlijk een groote som golds kostte. Dit.
gewelf nu werd prachtig ingericht. De heer
lijkste olieverf-schilderijen en kunst-voor
werpen werden daar bijeengebracht, een
kostbare ventalatie zorgde steeds voor
frissche lucht. Door speciale arbeiders werd
een bijzonder kunstige safe gebouwd, daal
de zonderling zijn geheele vermogen in dit
onderaardsch gewelf wilde bewaren.
Alleen een oude bediende mocht bij hem
blijven en deze haalde ook het eten dat
door een andere bediende in de boven-
grondsche keuken toebereid weid. Op ze
keren dag nu viel het den bediende op dat
het eten niet werd afgehaald. Tegen de
strenge voorschriften in, daalde hij toch in
het onderaardsch gewelf af, waarvan de
zware gepantserde deur open stond. Hij
trad binnen en zag tot zijn ontzetting dat
de millionair en diens oude bediende ver
moord op den grond lagen.
De crimineele politie werd direct ge
waarschuwd, maar tot nog toe heeft men
nog niets definitiefs te weten kunnen ko
men. Misschien was het een der arbeiders
die de safe mee gebouwd heeft, misschien
ook heeft een buitenstaander zijn kans af
gewacht. Waarschijnlijk heeft de moorde
naar zich zoolang in den gang voor de ge
pantserde deur verborgen gehouden, tot de
bediende deze opende om het eten uit de
keuken te halen. Op hetzelfde oogenblik
moet hij op den niets vermoedende losge
sprongen zijn en hem den do odelij ken steek
gegeven hebben. Dan was het natuuriijk
heel gemakkelijk het onderaardsch gewelf
binnen te dringen en den grijzen millionair
te overvallen. De moordenaar moet volop
tijd gehad hebben, want de kunstige safe
is opengebroken waarvoor geruimen tijd
noodig is. De moordenaar is er met een
rijke buit van door gegaan, bovendien heeft
hij tijd gehad zich in veiligheid te stallen
en zoo staat de crimineele politie voor een
raadsel, dat haast niet op te lossen is.
EEN FANTASTISCH PLAN.
Land voor 200 millioen kolonisten.
Dat de zondvloed, waarvan wij in den
Bij'bel lezen, met een geweldige gebeur
tenis in de natuur in een of ander tijd
perk uit het verleden te identificeeren is,
staat vast. Men neemt tegenwoordig
en wel met recht aan, dat de over
strooming van zulke geweldige massa's
water op die plaatsen waar heden de
Middellandsohe Zee ligt, als de echte
zondvloed beschouwd mag worden. Euro
pa, Azië en Afrika vormden vroeger één
samenhangend geheel en werelddeel, met
twee grootere zeeën in het midden, die
wij thans als vergroot Oostelijk en Wes
telijk bekken der Middellandsche Zee
kennen. Toen vóór ongeveer 50.000 jaar,
in den tijd, toen de Neandertalmensch
leefde, de geweldige ijsmassa's- van den
Ijstijd smolten, stroomde het water naar
het laaggelegen deel van Europa toe en
zoo ontstond de groote Middellandsche
Zee. Tegenwoordig, nu de techniek geen
onmogelijkheden meer kent, zou men de
zaak weer gaarne in z'n ouden toestand
.terugbrengen, d. w. z. den zeespiegel der
Middellandsche Zee laten dalen.
In Duitschland is het vooral Herman
Soergel, ingenieur en architect, die zich
speciaal voor dit Panropa-plan, (niet te
verwisselen met de Pan-Europa-stre vin
gen), interesseert.
De Middellandsche, Zee zou reeds lang
uitgedroogd zijn, als zij niet telkens nieuw
water ontving van de Zwarte Zee en den
Atlantischen Oceaan want de rivieren,
die in de Middellandsche Zee uitstroomen
spelen geen rol. De Ebro en de Tiber
zijn arm aan water, het water van den
Nijl wordt voor de bevloeiing van Egypte
gebruikt. Blijven dus nog de Po en de
Rhöne én dat is niet veel. Maar de At
lantische Oceaan voorziet de Middel
landsche Zee iedere seconde met 88000
k.m.3 en de Zwarte Zee met 4500 km.3
water. Wanneer men dus bereiken kan,
dat deze toevoer ophoudt, dan moet de
Middellandsche Zee tengevolge van de
daar heersohende hitte langzaam tot een
zekeren graad verdampen en het niveau
zal dalen. Dat duurt zeker jaren, maar
wat geeft dat? Vóór 50.000 jaren vormden
Italië, Sicilië en Noord-Afrika één ge
heel en ahe kusten bevonden zich meer
naar het midden van de toen reeds be
staande Middellandsche Zee. Na de af
sluiting hoopt men dezen toestand onge
veer weer te bereiken. Tegelijkertijd ech
ter kon een oude driom der mensc-hheid
verwezenlijkt worden: de bevloeiing der
Sa/ha-ra! Want deze was eertijds een zeer
vruchtbaar land van 6 millioen k.m.3 (12
X zoo groot als Duitschland).
Maar het water ontbreekt en zand en
hitte hebben deze voormalige korenschuur
der Oude Wereld tot een dorre woestenij
gemaakt. Hoe enorm rijk dit land een
maal geweest moet zijn, blijkt wel hier
uit, dat de Puniërs .200 jaar lang met
hun so1 daten tegen Grieken en Romeinen
oorlog konden voeren. Daabbij hebben
deze menschen m'et kunstmatige bronnen
slechts de zandgebieden der Sahara kun
nen bevloeiien.
Wat moet er dus geschieden? Op de
eerste plaats moet natuurlijk de scheep
vaart behouden blijven, men moet behalve
stuwdammen bij Gibraltar ook nog kana
len met sluizen aan de Dardanellen bau
wen. Om deze reden mag het niveau
der Middellandsche Zee slechts ongeveer
200 M. dalen.
Aan de kusten wint men dan grond
voor millioenen menschen. En wat voor
grond! Waar alles, maar dan ook ades
groeit
De bevloeide Sahara zou een der
vruchtbaarste streken der aarde worden,
waar 200 millioen menschen. goed en
gaarne konden leven. De bouw van elec-
criciteltswerken aan de stuwdammen was
een eerste vereischte want de watermas
sa's, die van de Zwarte Zee en den At
lantischen Oceaan hun druk uitoefenen,
mogen niet onbenut blijven en bovendien
heeft men kracht noodig voor de pompen,
die het water in de Sahara zullen leiden.
Aan de Kleine Syrte bij Gates in
Noord-Afrika zou een kanaal aangelegd
moeten worden, dat het water door hon
derden kleine kanalen in het eerste ge
deelte der woestijn, de Jonker Sühott el
Djerid, zou moeten leiden. Daardoor zou
men uitgestrekte p'antages winnen en
kou men ook langzaam tot de Lybische
woestijn tu-sschen Cairo en de Oase Siwa
doordringen. De volgorde der werken zou
ongeveer zijn als volgt: Vooreerst werd
de zee-engte-, bij Gibraltar tusschen Tan-
ger en Tarifa afgesloten terwijl tegelij
kertijd de Dardanellen ten Zuiden van
Gallipoli bij Ohanah afgesloten moesten
wórden.
Terwijl men wacht, totdat het niveau
der Middellandsche Zee langzaam daalt
door verdamping ,zou men door bovenge
noemd kanaal buitengewone watermassa's
in de Sahara kunnen leiden.
Tot dit doel moesten bij Tarifa en Gal
lipoli groote electriciteitswerken ge
bouwd worden, nadat men van te voren
bij Gibraltar Gallipoli en Port Said
(Suez-kanaal) scheepssluizen gebouwd
had.
De stuwdam bij Gibraltar, het groot
ste gedeelte van 't werk wordt door vak
lui op 10 milliard k.m.3 grond berekend.
De dam zou 16 k.m. lang zijn en over
diepten van 300 m. voeren. Door de elec-
triciteitsfabrieken worden ongeveer 170
millioen P.k. gewonnen. Gewonnen wor
den bovendien niet te berekenen massa's
zout, omdat uit het zeewater, voor dat
'het in de Sahara ge'eid kan worden,
eerst het zout gehaa'd moet worden.
Het gebied binnen de Middellandsche Zee
dat na de daling van het niveau te voor
schijn zou komen, zou ongeveer 2 y, maal
zoo groot zijn als Italië.
Men ziet, het'geheel is een der meest
fantastische plannen van den modernen
tijd en zou het grootste en veelbelovend-
ste cultuurwerk der menschheid betee-
kenen.
En de kosten? Een nauwkeurige bere
kening is natuurlijk onmogelijk, maar
wanneer men zoo'n plan uitwerkt, moet
men natuurlijk ook de kosten ramen. De
kosten voor de arbeiders alleen zijn op 5
milliard dollar gètaxeerd, de kosten der
electricitits werken en overige inrichtin
gen bij Gibraltar aan de Dardanellen en
aan het Suezkanaal op 2 milliard dollar
en de uitgaven voor een bevloeiing der
Saihara nog op 1 milliard dollar.
Dus totaal ongeveer 20.000 millioen
gulden." Misschien worden het ook 30.000
millioen, ma-ar dat zou daarbij niet zoo'n
groote rol spelen. Dat. het geld door al
de geïnteresseerde Staten gezamenlijk op
gebracht zou kunnen worden de som
men verdeelden zich natuurlijk over tien
tallen jaren staat buiten kwestie. Er
wordt daardoor een waardevermeerdering
gewonnen, die absoluut niet in cijfers is
uit te drukken, zoodat de belastingen
een fantastischen omvang garandeeren en
dat de geinveeteerde bedragen naa-r de
meening van de voorstanders van het
plan de veiligste ka-pitaalbelegging der
geheele wereld vormen.
Een bisschop die zijn schoenen opat.
Rev. Isaac Stringier, aantsibi-ss-cihiop vain
het diocees R-mpe-nts-Mind en primaat dier
Anglioaausohe kerk in Oamadia is bekend
alls ,de Bisschop, die zijn schoenen o>pat."
Op een zijner visitatie-reizen in zijn uit
gestrekt diocees, die per hiorudensllede wend
afgelegd, werd de bisschop met den hon
gersnood bedreigd, omdat de levensmidde
len opraakten.
Hij schreef boen heit volgende in zijn dag
boek
October '25.
17 K.M. afgelegd, gebruikte voor avond
maal stokken geroosterd zeehondien-v-ed van
mijn schoenen. Het toebereide lieer smaakte
niet slecht."
18 October:
„Den heeijen diag ondier weg. At wederom
stukken van mijn schoenen, nu gekookt. Heib
strikken voor konijnen gezet."
19 October: Niets in de strikken gevan
gen. Alls ontbijt en middagmaal weer stuk
ken zoolleer niet een sneeuwhoen.
20 Oetclber„stukken bovenleer gegeten,
smaakte niet zoo goed als de zolen,
21 October: „Oo'k het leer raakt op. Ben
zeer moe. Mijn handen zijn gewond."
Eenige dagen tater wend de bisschop dioor
eskimo's gered. Hij had 20 K.G. aan gewicht
verloren.
Het incognito van Rockefeller.
Gekroonde hoofden en ook dollarko
ningen zijn vaak gewoon incognito te
reizen en worden dan gewoonlijk nog her
kend.
De dollarkoning Rockefeller heeft on
langs de waarde van het incognito onder
vonden. Hij begaf zich op aanraden van
zijn arts onder het'gewone volk en reis
de als mr. Smith naar een badplaats.
Een ha!f uur later wist iedereen wie
Smith in werkelijkheid was. Men gunde
echter den geldmagnaat het genoegen 4
weken als mr. Smith te kunnen leven en
zoo ging alles naar wensoh, totdat een
struikroover hem de illusie ontnam en
niet alleen de illusie.
De struikroover hield hem op een
avondwandeling een revolver onder den
neus zeggende: „Excuseer mij, mr. Smith,
maar wilt u zoo goed zijn, mij de porte
feuille van mr. Rockefeller te geven",
Arenden en muizen zijn gevaarlijk voor
vliegtuigen.
Vreemde toevallen hebben in den laat-
sten tijd. twee ongelukken 'met vlieg
machines veroorzaakt.
Het ongeval bij Gaya, dab kortgeleden
bijna het leven kostte aan prins Bibesco
en zijn medepassagier, werd veroorzaakt
door een botsing met een adela-ar, waar
van het gevolg was, dat het vliegtuig
naar beneden stortte.
Ht andere ongeval gebeurde bij Ba-
leigh in den staat Noo>rd-Carolina, waar
de piloot Oscar Dawson tijdens een "yheg-
tocht bemerkte, dat een groot stuk van
het vleugeldek der draagvlakten losge
raakt wa-s,
Het gelukte hem nog juist op tijd te
landen en de meohanicien herstelde de
schade. Bij de reparatie vonden zij een
muis in een nest van draden, die het dier
van de vleuge'bedekkin-g had losge-
knaagd.
Niet alle meeuwen zijn dom.
Over het algemeen beschouwt men de
meeuwen nu juist niet als zeer slimme
vogels: een voorval echter dat zich on
langs in Lostock (Engeland) afspeelde,
geeft aanleiding dat ongunstig oordeel
eenigszins in twijfel te trekken. Dicht bij
genoemde plaats die niet ver yan de kust
gelegen is, ploegde "en boer met twee
paarden. Een zwerm meeuwen volgde, op
zoek naar wormen, de ploeg -tot groot
misnoegen van den boer, daar hun luid
geschreeuw zijn span onrustig maakte en
in verwarring bracht.
Tenslotte pakte hij een steen en wierp
hem tusschen de vogels in, o-m hen op te
jagen. Ongelukkigerwijze trof hij echter
hierbij een der meeuwen. Om het zwaar
gewonde dier uit zijn lijden te verlos-sen
doodde de man het door een slag met
een steen.
De overige meeuwen vlogen echter
met luid gekrijsch boven de bewuste
plaats, tot zij zich tenslotte verwijderden.
De boer zette zijn werk op de gewone
manier ook de volgende dagen voort. Maar
geen enkele meeuw vertoonde zich in het
vervoeg nog op den akker, ofschoon zij
op de aangrenzende landerijen, zooals
gewoonlijk de boeren blijven volgen.
DE MENSCH EN DE BACTERIE.
In een woordenboek van een twintig ja
ren geleden zal men het woord bacterie niet
aantreffen. Het is nog niét zoo lang ge
leden, dat zij door de wetenschap werd
ontdekt. Bacterie is een Grieksch woord
en beteekend „stokje", welke naam werd
gekozen, omdat sommige soorten van bao-
t-eriën de vorm van een stokje hebben.
Waarschijnlijk heeft de wetenschap het
eerst deze vorm van bacterie ontdekt. Het
is voor een leek bijna een onmogelijkheid
een denkbeeld te vormen, hoe de bacterie
er eigenlijk uitziet. De wetenschap heeft
geprobeerd dit voor ons uit te werken. Op
een punt van een naa-ld kan men honderd
duizend bacteriën leggen. Er bes-taan zeer
veel verschillende soorten van bacteriën
en zij nemen alle mogelijke vormen aan,
zooals bolletjes, langwerpig, sommige lij
ken op een radertje en wieltje, andere zijn
gedraaid zooals schroefjes. Zij behooren
eigenlijk tot de planteaiwereld, maar zij
kunnen bestaan zonder licht of zonneschijn-
en zonder zuurstof, wat ander-s zoo onont
beerlijk is voor a-lle vorm van leven. Een
kenmerk van de bacteriën is, dat zij zich
zeer snel vermenigvuldigen. Er bestaat bij
de bacterie geen geslacht. De volgroeide
bacterie verdeeld zich eenvoudig in twee,
de twee kleine bacteriën, welke zich heb
ben gevormd, hebben pl.rn, 20 minuten noo
dig om uit te groeien. Waarna zij zich ook
in twee deelen ver deel en. Zoo gaat dat
maar voort, totdat 1 bacterie in 24 uur
zich heeft vermenigvuldigd in het onbegrij
pelijke getal van 1.000.000.000.000.000.000.000,
een getal dat niet is uit te spreken. Zoo do
bacterie zich maar een-maal in het uur ver
menigvuldigen, dan zou zij zich in 24 uur
vermenigvuldigd hebben tot 17 millioen en
den volgende d-a-g zou het aan-tal bacteriën,
bijna driehonderd billioen bod-ragen. Zoo
onbegrijpelijk klein a-l-s een bacterie is, zou
den de nakomelingen van twee dagen tijds,
indien zij naast elkaar konden worden ge
legd, een keten vormen van tweehonderd en
vijftig duizend mijl. Na zou men vragen, als
d-e bacteriën, ook wel microben en kiemen
genoemd, zich zoo ontzaglijk snel verme
nigvuldigen, hoe komt het dan, dat zij de
aarde i-n al die duizenden ja-ren tijds niet
heeft gevuld? Dat komt, omdat de bacterie
ge-lukki-g vijanden heeft. Inplaats van vijan
den, moet men liever zeggen, dat zij aan
veel gevaren zijn blootgesteld, welke hun
getal bij millioenen verminderen. Zulke ge
varen zijn: te weinig voedsel, te veel hitte
of koude en giftige bijproducten, door hen
zelf gefabrioeerd. Men vindt de bacteriën
jn riolen, welke dienen voor den afvoer van
vuil water ,in staand water, modderpoelen,
in den grond, in de zee en in groote hoe
veelheden in de lucht. Zelfs onze spijzen
en dranken zijn vol met bacteriën. Als iets
ligt te verrotten, te gisten of te vergaan,
dan lean men er zeker van zijn, dat dit het
werk va-n de microben is. Er zijn soorten
van microben, welke in de inwendige orga
nen van menschen en dieren leven, en al
lerhande ziekten veroorzaken zoo-als tering,
keelziekte, typhus, cholera, enz. Gelukkig
zijn zij echter n-iet allemaal schadelijk voor
dè gezondheid. Veel ziekten in boom-en en
planten worden door de microben veroor
zaakt. Zulke ziekten zijn dikwijls zeer aan
stekelijk, en wordt een zieke plant naar een
and-ere plaats overgedragen, dan kan men
er zeker van zijn, dat zij daar schade en
verwoesting zal aanrichten. Miltvuur bacte
riën zijn wel de eerste, welke door de we
tenschap zijn ontdekt. Deze zijn een van de
kwaad-ste soorten, welke bekend zijn en
ook een van de moeilijkste o-m uit te roeien.
Zelf-s uren lang koken, kan do microbe niet
dood-en. Het lichaam van mcnsch en dier,
bestrijdt zelf de bacteriën door middel van
de witte bloedliohamen, welke de bacteriën
grijpen en dood en. Hoe gezond-er het
lichaam is, des te meer kracht bezitten de
witte bloedlichamen om te vechten tegen
de ziektekiemen. Zoo vervaardigt het men-
schelijk lichaam zelf het tegengif voor die
gevaarlijke bacteriën. Een zeker soort bac
teriën kan den mensch va-n veel nut zijn. Zij
dragen er veel toe bij om den grond vrucht
baar te maken en de plantenstoffen, welke
daarin aanwezig zijn, te laten vergaan en
dus te bereiden tot planten voedsel. Men
vindt dikwijl-s onder aan de wortels van
erwt-en, boonen en andere peulvruchten een
knobbeltje. Deze knobbel bevat millioenen
microben van eeP zelfde soort, welke de
stikstof uit de lucht verzamelen en hier
mede de planten voeden en den grond
vruchtbaar maken voor het volgende ge
was; De bacterie kan ook van nut zijn bij
de bereiding van ons voedsel, zooa'-ls b.v. bij
d-e bereiding va-n kaas. Het zuur-worden
van melk wordt -eveneens veroorzaakt door
microben, evenals het rijzen van zuurdeeg,
verzuren van vruohtensa-p. Is het deeg te
koud of te warm, dan groeien de bacteriën
niet, dan blijft het deeg zwaar en zonder
luch-tgaatjes. Ook ontwikkelt zich een soort
microben om het deeg, welke het laten ver
zuren.
'has't klaar, ik moet nog beginnen."
