Een „Concurrent" van
Konnersreuth
UIT DE OMGEVING
ZATERDAG 15 NOVEMBER 1930
DE LELDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD PAG. 7
„Paul Diebei contra Thérèse Neumann"
„De Tegenspeler van het Wondergeloof te 's-Gravenhage"
IMTERPAROCHIEELE
5T-JOSEPHS k\!)
?.n GEZELLEIÏ
VEREEMGIMG W.
GESCHIEDENIS DER ST. JOSEPH'S-
GEZELLEN-VER EEN I GING.
1918.
Bij den aanvang van dit jaar was er aan
den politieken wereld-horizon niet de min
ste opklaring waar te nemen; integehdeel,
droef en somber kropen de dagen en we
ken voort. Zeker, het leven en werken in
de Vereeniging ging oppervlakkig ge
zien zijn geregelden gang, wat echter
niet kon beletten, dat van lieverlede bij
oud en jong een toestand van apathische
berusting merkbaar werd. Dit moest zonder
twijfel tot funeste gevolgen leiden, indien
niet tijdig een gunstige ommekeer zou in
treden. Helaas, ondanks alle vrome wen-
schen, of beter nog, ondanks de vele ac
tieve pogingen van het. bestuur, om bij de
Militaire Overheid de teruggave van het
Gebouw te bospoedigen, bleef alles „star"
bij het oude. Algemeen vond het vermoeden
ingang of „men" in den Haag dacht: „O,
die Röomsche Gezellen blijven wel rustig,
die zijn toch gewoon aan offers brengen".
Op Driekoningen vierde de Moeder-Yer-
eeniging te Amsterdam met grooten luister
haar Gouden Stichtingsfeost. Heel bet
Ned. Centraal-Verband juichte mee en
vanzelfsprekend, dat ook Leiden als
jongste der zes oudste Vereenigingen
door het zenden van drie Afgevaardigden
van zijn groote belangstelling deed blijken.
In onze eigen Vereeniging echter werd
de ontbinding der Gymnastiek-afdeeling
werkelijk aangevoeld als eerste teeken der
gevreesde, maar onvermijdelijke verslap
ping. Dan op 9 Februari werden allen, van
hoog tot laag smartelijk getroffen door
den vrij onverwachten dood van Jac.
Gnocchi, den alom hooggewaardeerden
Huismeester. Treffend kwam die waardee
ring naar voren bij de uitvaart van dezen
verdienstelijken werker, die in de stipte
uitoefening van zijn vaak belangrijk ambt
velen tot voorbeeld was geweest.
Gelukkig, dat vele leden aan „wer
ken" gewoon die geestdoodende rust van
nietsdoen moe werden en zoo den arbeid
met beide handen aanvattend, weldra niet
vereende krachten een flinke, veelbeloven
de Debatingclub hadden opgericht. Met
innige voldoening denken tijdgenooten oog
altijd terug aan die heerlijke leerzame
avonden, door het Clubestuur georgani
seerd. En werkelijk, bij het doorlezen der
verslagen krijgt men alle respect zoowel
voor de lange reeks achtenswaardige spre
kers als voor de interessante serie onder
werpen, in die omgeving behandeld. Waar
lijk, de toenmalige, met groot succes wer
kende Debating-Club is van de allergroot
ste waarde geweest voor het behoud en
den bloei onzer Vereeniging.
Daarnaast ook dienen wij met 'n ex
tra woord gewag te maken zij 't ook in
't kort, maar de billijkheid eischt het
van onze Vereenigings-bibliotheek, die
juist in dien naargeestigen tijd de Ver
eeniging uitstekende diensten heeft bewe
zen. Het moet gezegd, daar eerst zijn de
Gezellen, jong en oud, met hun bibliotheek
op heel vertrouwelijken voet gekomen. Men
houde ons ten goede, dat wij dat eene
lichtpuntje maar eens voor altijd hebben
„vastgezet".
In het najaar werd in de Mon-Père-pa-
rochie het St. Pancratius-patronaat opge
richt en spoedig daarop werden ook in de
Hartebrug-parochie tot een zelfde doel de
eerste stappen gezet. Dit had tot gevolg,
dat de Afdeeling Leerlingen, die evenals
de Gezeilen-Vereeniging interparochieel
was, in het ledental terugliep tot 50. Ble
ven dus voorloopig over als Leerlingen de
schoolvrije jeugd van 1317 jaar uit de
St. Petrus-parochie. Waarom op Zondag
13 October het 31e Stichtingsfeest alléén
kerkelijk werd gevierd is niet moeilijk te
verklaren. Er was, kort en duidelijk gezegd,
om openbaar feest te vieren, een veel te
groot tekort aan menschcn enaan fi-
nantiën. Vele werkende leden van Muziek,
Tooneel en Gymnastiek, waren soms één a
twee jaar lang in Militairen Dienst, alzoo
ook een beduidende vermindering in con
tributie enals gevolg dezer malaise,
een verklaarbare teruggang in het aantal
Donateurs. Hier is zeker alle commentaar
overbodig.
Maar zie, juist in de nu volgende win
termaanden was het de toenmalige onvol
prezen Debatingclubj die tot aller voldoe
ning met haar halfmaandelijksche Confe
renties op meesterlijke wijze de situatie
gered heeft. Eere en ^ank aan Praeses van
Veen, die er zich geheel aan gaf, maar
ook aan bestuur en leden, die vol ijver de
Vereeniging op behc/orlijk peil hielden.
DE GEZELLEN-VEREENIGING ALS
OPVOEDKUNDIG INSTITUUT.
IV.
Op de tweede plaats wordt de opvoeding
tot degelijk Christen verwezenlijkt door re
gelmatig onderricht over godsdienstige
vraagstukken. In dit verband lijkt het ons
nuttig te wijzen op de maandvergaderingen,
waarop de praeses zeer dikwijls godsdiens
tige onderwerpen behandelt, welker uit
eenzetting van dien aard is, dat er met het
volste vertrouwen op gebouwd kan wor
den. Dan is er het zoo nuttige retraite-
werk, hetwelk in de Leidsche Gez.-Ver.
zulk een prachtige toekomst tegemoet gaat
en van welks groei we dit jaar de eerste
volle Kerstretraite verwachten.
Schreven we in het voorgaand artikel,
dat onze gezellen eerbied voor den pries-
ter-praeses bezitten; nu komen we tot een
der gevolgen. Want een vanzelfsprekend
gevolg is het geheel in den geest der Kerk
liggende werk van Priester-opleiding in de
Missielanden. Is het geen heerlijk Roomsch
werk zoo mede te helpen aan de bekeering
der heidenen en het Licht te doen opgaan
over die stakkerds, wier leven zoo akelig
leeg is, wier harten zoo koud en gevoelloos
zijn en die nog nooit hebben gehoord van
God en eeuwigheid? Zoo worden de leeken-
apostelen gevormd waaraan onzen tijd
groot gebrek heeft. En als we dan over
eenige jaren mogen spreken over „onzen
Priester" in Albanië, dan kan katholiek
Club verzorgden en aldus het gehalte der
Leiden met het volste recht trotsch gaan
op zulk een vereeniging.
Daar is nog een ander apostolaat, ja,
het beste zelfs n.l. van het goede voor
beeld. O neen, we willen niet die jongens
met zoetsappige gezichten, we willen ook
niet die jongens, die al de vormen der mo
derne „beschaving" kennen, neen, wij wil
len jongemannen, Roomsch in merg en
been;
wij willen jongemannen, fier en kordaat;
wij willen jongemannen, trouw aan den
staat;
wij willen jongemannen, trouw aan Gods
Kerk;
wij willen Roomschen, in woord en werk!
Dat apostolaat van 't goede voorbeeld
vraagt van de leden het bewust-levend
Christendom en het wordt gevormd door
veelvuldig communiceeren en, als het gaat,
bijwonen der H. Mis. En, we mogen er hier
wel eens op wijzen, het wordt ook gevormd
door zich nooit te schamen voor 't geloof.
We weten wel, dat er soms moeilijkheden
zijn en het door omstandigheden kan zijn:
spreken is zilver, zwijgen is goud. Maar
dat mag ons nooit voeren tot eng eigen
belang; we moeten de grootste schat van
ons geloof niet zoo angstig alleen voor
onszelven behouden en daarbij eens spre
kend laten uitkomen, dat we die Godsgave
ook willen zien in hen, die ons niet kun
nen of willen begrijpen. We zijn immers
sociale wezens en dat legt ons den plicht
op het geloof te gebruiken als een kaars
op den kandelaar d.w.z. als een licht voor
iedereen. Is het geen echt apostolisch werk
te hooren van sommige jonge kerels: „Ik
werd wel aangevallen met allerlei misplaat
ste gezegden over de Kerk en haar bedie
naren en, al kon ik onmogelijk op al die
dingen antwoo. d geven, toch heb ik ge
daan wat ik doen kon, ik zweeg en
bad".
Zulke krachten zijn dikwijls van die een
voudige Stille werkers, van dat soort, die
je nooit hoort met groote woorden en leege
zinnen, maar van die kerels, die hun hart
hebben geadeld door bidden en werken.
Je merkt ze niet op in het dagelijksch le
ven, ze gaan door de wereld als doodge
wone menschen, maar zulken zijn het juist,
die we niet kunnen missen in de samen
leving.
Als er dus zoo door de Gez.-Ver. wordt
gewerkt aan den opbouw van een in Chris
tus te herstellen maatschappij, voelt ge dan
de groote waarheid dat Kolping's stichting
een instituut van opvoeding is?
S. M.
HALLO! HIER „ORANJE ZWART"!
Zeg, heb je al gehoord hoe deze onderaf-
doeling werken kan. Nee' Da's jammer.
Eenige weken terug hebben ze een demon
stratie gegeven, die uitmuntend geslaagd
is; zoo zelfs, dat de vice-Praeses hen met
een geweldige speech omhoog duwde.
Maarze zijn er nog niet. Want zie je,
het ontbreekt hen aannieuwe leden!
Ik moet je zeggen, het is onbegrijpelijk,
want een vereeniging met zooveel jonge
mannen kan gemakkelijk een grootere turn-
club hebben.
Welnee zeg, dat zit 'm natuurlijk in de
onbekendheid met deze club. Doch, er
heerscht een intieme geest, het kenmerk
van de echte Joseph-Gezellen. En dan moet
je niet vergeten, met zoo'n leider als den
heer van Üerle wordt er flink geoefend en
slaagt iedere uitvoering; alles kan 18 ka
raats worden, als er nog meer leden komen.
Dat wist je niet, hè?
Dat vind ik reusachtig, dat je lid wil
worden. Kom dan a.s. Vrijdagavond om 8
uur naar de gymnastiekzaal aan het Pie
terskerkhof. Je weet wel, dat is vlak ach
ter ons Gezellenhuis! Breng meteen een
paar vrienden mee, want hoe meer zielen,
hoe meer vreugd en we moeten vooruit
hoor!
Met wie je sprak? Wel kerel,
met het
Bestuur van „Oranje Zwart".
Heropvoering „De Roman van een
Krantenjongen".
Deze heropvoering, nu in de Schouw
burg, mag in alle opzichten geslaagd ge
noemd worden. Wij meenen voor een ver
slag te kunnen volstaan met een verwijzing
naar Do Leidsche Courant van Donderdag
1.1. Adolf Kolping heeft zijn naam hoog
gehouden en onder nog veel meer stadge-
nooten gevestigd.
De Schouwburgzaal was zeer goed bezet.
Parterre en lagere rangen waren zoo goed
als uitverkocht. De hoogste rangen lieten
nog wat veel open ruimtes zien. Toch kan
de Propaganda-commissio nog een aardig
bedrag afdragen ten bate van het Kein-
permanfonds tot stichting van eigen Ce-
zellonhuis.
Retraiteclub.
De loden worden er aan herinnerd, dat
nog slechts enkele plaatsen van de 57 ge-
reserveerden onzer Kerstretraito beschik
baar zijn. Om zekerheid te hebben geven
men zich daarom nog deze week voor deel
name op.
Voor de oud-rctraitanten is Donderdag
avond de Recollectie-oefening op de daar
toe als kapel ingerichte bovenzaal. Ook
zij, die van het jaar voor het eerst onze re
traite mede maken worden daartoe uitge-
noodigd.
Inschrijving nieuwe leden.
Maandag a.s., derden Maandag van de
maand gelegenheid tot inschrijving voor
nieuwe leden. De candidaten moeten zich
ten half negen aanmelden aan de Presi
dentskamer van het Gezellenhuis, Rapen
burg 52.
TER AAR.
2e Lustrum van „Arti". De R. K. Mu-'
ziekver. „Arti et Religioni" viert haar 10-
jarig bestaan. Dit zegt veel, en het is ze
ker wel een unicum hier ter plaatse. Wan
neer wij ons begeven in het leven van der
gelijke vereenigingen, dan zien we zeker
wel iets bedroevends. Eerst worden de
vereenigingen opgericht, en dan zijn de
leden zoo enthousiast, dat men zou zeggen,
wat zal dat een ver. worden, er is veel
belangstelling, tevens ook van de kant van
het publiek. De eerste jaren blijft dc ver.
groeien, maar dan komt er een inzinking,
waar vandaan, dit weet het bestuur mees
tentijds zelf niet. De liefhebberij raakt er
af. Betreurenswaardig zoo'n bestuur, dat
alle krachten ontplooit om toch de ver. te
laten bestaan, maar toch na een slappe
opleving, verdwijnt zij.
Dus zeker mag het wel een reden te
meer zijn, dat heel Ter Aar jubelt. Zeker,
„Arti" is het ook altijd niet voor den wind
gegaan. Er hebben ook zware wolken bo
ven haar gehangen, stormen hebben haar
geteisterd, de kapitein, in casu de voor
zitter met zijn bemanning (bestuur), heeft
somtijds hard moeben werken om de drei
gende aanvallen van zich af te weren. We
hooren het sommigen nog zeggen: wat een
wonder dat de Muziekver. het hier toch
zoo lang volhoudt. Juist door eendrachtig
samenwerken, elkander op zulke oogen-
blikekn goed willen verstaan, is er zeer
veel tot stand te brengen. Zeker, er kun
nen moeilijkheden komen, die haast niet
te overwinnen zijn, maar dan was een ieder
bewust, hoe mooi het is een R. K. Muziek
ver. te hebben en hoe nuttig het ook is,
onze katholieke muziekliefhebbers te hou
den in zoo'n vereeniging.
Ter-Aar leeft mee met de vereeniging.
Met volle belangstelling zagen wij het
corps groeien en steeds hooger opgaan on
der de eminente leiding van den Directeur.
Uiteraard nieuwsgierig zijn we, als we
hooren dat „Arti" naar een concours is,
over den uitslag. Vorig jaar wist zij te pro-
moveeren naar de 3e afdeeling. Dit prikkel
de de leden en vol élan, en nieuwen moed
gingen zij voort. Door reorganisatie, welke
veel verandering bracht, handhaafde zij
zich toch in de afdeeling. De directeur was
tevreden. Wanneer men iets voor een ver.
voelt, heeft men er ook graag kleine offers
voor over, groote is natuurlijk beter 1 De
vereen, telt vele begunstigers en donateurs,
maar voor wat, hoort wat. Ieder jaar geeft
zij een gratis-uitvoering voor hen, een
avond van kunst, want behalve goede mu
sici, zijn ze ook reuze tooneelspelers!
Voor niemand is de ver. een onbekende.
De 'jeugd leert haar al vroeg kennen. Is er
een kinderfeest, zij is pr-esent. Geheel gra
tis luistert zij het op. Ook de ouden van
dagen kunnen er van genieten. Is er een
50-jarig huwelijksfeest, de traditie ge
trouw,» „Arti" komt een serenade brengen
aan de gelukkige oudjes. Eu dan de vele
andere feesten die zij nog opluistert! Dit
jaar is er ook een aanvang gemaakt met
het geven van concerten, wat bij velen ook
in den smaak gevallen is. Resumeerende
zien we, dat we niet achter mogen blijven
met onze hulde te betoonen volgende week.
Door de malaise is het festival niet door
gegaan. Nu is het feest op volgende week
Donderdag. Des morgens gaan de leden ge
zamenlijk eerst naar de H. Mis, waaronder
allen ter H. Tafel gaan, daarna ontbijt in
het Patronaatsgebouw. Des avonds besluit
de vereen, haar lustrum-feest met het geven
van een avond va-n kunst èn genot aan le
den, begunstigers, donateurs en genoedig-
den. Medewerking verleent „Arti" en het
bekende humoristisch trio Aug. de Laat,
een welbekende.
Alsof het de aankondiging van een boks
match gold, met zoo dikke reclame wordt
in de „Nieuwe Courant" propaganda ge
maakt voor „den tegenspeler van het won
dergeloof onzer dagen", die eerstdaags
te 's-Gravenhage als „mene tekel", van dat
wondergeloof komt bewijzen, dat hij even
goed kan wat Thérèse Neumann te Kon
nersreuth kan. Onder den titel „Paul Die-
bel contra Thérèse Neumann" schrijft het
liberale blad:
„Woensdag 19 Nov. zal in de Groote
zaal De Dierentuin alhier de Duitsche
mijnwerker Paul Diebei, een der merk
waardigste menschen van onzen tijd, op
treden.
Naar de Vrijdenkersvereniging Do Da
geraad ons meldt, heeft Paul Diebei reeds
in talrijke steden het bewijs ge'everd, dat
hij zijn bloedsomloop volkomen beheerscht.
Dr. Magnus Hirschfield, Weensche en Pa-
rijsche artsen noemen hem daarom een
„raadsel". Hij is in staat bij verwonding
(een schot in de borst, het doorboren van
de hand) elke bloeding tegen te houden.
Maar wat de êrootste beweging rondom
hem veroorzaakt heeft en den strijd om de
wereldbeschouwing tussclien vrijdenkers en
katholieken bijzonder hevig ontketent, is
het feit, dat hij op volkomen natuurlijke
wijze al dat kan tot stand brengen, waar
van geloofsgenooten van Thérèse Neumann
van Konnersreuth beweren, dat het al
leen door een wonder tot stand kan ko
men. Voor dit wondergeloof is Paul Diebei
een mene tekel. Hij kan evengoed als de
„heilige van Konnersreuth" bloedige tra
nen weenen en bloedige stigmata op zijn
borst laten versohijnen, enz. Door de
concentratie van zijn wil, naar hij beweert,
en door niets anders.
Paul Diebei is het tegendeel van ge-.,
heimzinnigheid en sensatie. Zijn doel is
geen ander dan om, als een tweede "Hou-
dini, op te treden als tegenspeler van het
wondergeloof onzer dagen.
Evenals te Berlijn, Weenen, Parijs en
Boedapest zal hij ook in ons land tot de
strengste wetenschappelijke controle zijn
toestemming geven. Het laatst trad Diebei
26 avonden achter elkander voor duizenden
op in de grootere steden van Rijnland en
Westfalen."
Nu het liberale blad handlangersdiensten
bewijst aan de vrijdenkers vereeniging „De
Dageraad", die Diebei in ons land laat
optreden om hem tegen „het wonderge
loof" te exploiteeren, gelooven wij goed te
doen van meet af den humbug van dezen
opzet in het licht te stellen. Ongetwijfeld
zal ook de socialistische pers de lichtzin
nigheid van „De Nieuwe Courant", „De
Vrijdenker" en andere bladen volgen, die
hun best doen om Diebei bij zijn komst
volle zalen te bezorgen en er een schan
daalzaakje tegen „het wondergeloof" van
te maken. Reeds eenmaal heeft. „Het Volk"
uit zulk een „mirakel" munt geslagen voor
zijn propaganda tegen het Katholicisme,
toen het berichtte:
Een arbeider te Moeskron in West-Vlaan
deren, Bogaarts genaamd, kan als hij wil
tranen van bloed uit zijn oogen laten rol
len. Dit niet alledaagsche feit is officieel
geconstateerd in tegenwoordigheid van een
dokter en een professor. Katholieken heb
ben den man voorgesteld te verklaren, dat
het een mirakel is, maar hij heeft geant
woord daar niets voor te voelen, omdat
het de natuurlijkste zaak ter wereld is. Als
hij wil, kan hij het mirakel herhalen zoo
vaak hij wil.
De T ij d geeft naar aanleiding hervan
de volgende beschouwing:
Wij hebben destijds dit geval omstan
dig onderzocht en de bewijzen gebracht,
dat er geen gebenedijd woord van waar
was. Er is bij die gelegenheid vastgesteld
en door „Het Volk" wel niet overge
nomen, maar ook niet verder weerspro
ken dat he>t hier een sportief jong-
mensch gold, die allerlei fakir-toeren ver
richtte, en ook zoogenaamde „roode tra
nen" kon schreien, een en ander niet veel
verschillende van wat sommige oostersche
goochelaars en zoogenaamde magiërs nog
sterker in kijk- en paardenspelen vertoo-
nen. De jonge man zelf verklaarde, dat er
dan ook geen sprake was geweest van
eenige omkooperij door Katholieken om
zijn kunst als miraculeus te doen verkla-
ren.
Ditmaal moet Diebei dienen en
deze doet het bewust tegen „het won
dergeloof onzer dagen." Maar wij denken,
dat de godloochenarij in ons land zich ook
in dit geval knollen voor citroenen laat
verkoopen om die op haar manier aan de
markt tracht te brengen.
Want het geval-Diebel is niet het groo
te „raadsel" als hoedanig het wordt aan
gekondigd. Deze Silezische mijnwerker,
niet onpopulair in Oostenrijksche en Duit
sche vrijdenkersvergaderingen en tijdens
den oorlog als spion ter dood veroordeeld,
beproefde in Russische krijgsgevangen
schap allerlei experimenten op zijn bloeds
omloop, en het gelukte hem ten laatste
de kunsten van fakirs na te bootsen, om
het lichaam tijdelijk gevoelloos te maken,
met een scherp voorwerp in hand, arm of
borst te prikken, zonder dat er een bloed
druppel te voorschijn komt, het persen
van bloedachtige tranen uit de oogen, on
geveer als de man te Moescroen, en meer
van dergelijke verbluffende kunsten. Hij
'leef zich oefenen en maakte er na den
rlog een broodwinning van. 0.a. trad
in den Berlijnschen „Wintergarten", in
mleiten te Weenen, de Tonha-lle te Dus-
larf en elders op, waar hij ook lichte
wonden vertoonde in den vorm van een
kruis of een kringvormige bloed-achtige
vlek op zijn hart. Het sensalioneele van
zijn optreden bestond steeds in zijn bewe
ring, dat hij geheel dezelfde verschijnse
len, die bij Thérèse Neumann de algemee-
ne belangstelling trokken, willekeurig te
voorschijn kon roepen, zonder dat de art
sen zouden ontdekken hoe hij het deed.
Het geheele geval bleek echter een on
waardige speculatie op de belangstelling
der openbare meening in de gestigmatiseer
de van Konnersreuth, wier onafgebroken
vasten hij zich wel wachtte na te volgen.
Destijds berichtte de „N.R.Ct." over den
man:
„In verband met moeilijkheden over een
contract, vreesde Diebei te worden beschul
digd van ongeoorloofde trucs of bedrog, en
daarom heeft hij aan een tafeltje in een
koffiehuis, zond.er dat' een van de andere
gasten er wat van merkte, zijn heele modus
operandi aan eenige journalisten ver
klaard en gedemonstreerd. Dat gaat zoo:
hij neemt een liniaal of een dergelijk hard
voorwerp en drukt daarmee, eenige uren
vóór de voorstelling, de gewenschte figuur
op zijn hand. De indruk van de liniaal
(óf van een glas, als hij een kring wil heb
ben) wordt na eenigen tijd volkomen on
zichtbaar. In de epidermis blijft hij even
wel nog geruimen tijd, ook al ziet men dat
niet. Nu hebben we allen wel eens opge
merkt, dat de indruk van een stoot of een
slag op de wangen, die eerst verdwenen
was, iets later opnieuw kan verschijnen,
als de persoon in kwestie zich opwindt.
De plek van den stoot of den slag begint
dan opnieuw te gloeien.
Dit heeft deze Die bel zich door aanleg
en oefening en kunst eigen gemaakt, door
middel 'van samentrekking van spieren
bloedaandrang in de buurt van het littee-
ken te veroorzaken. Dit teekent zich dan
donkerrood tegen de huid af. Tenminste,
zoo gaat het op plaatsen, die nog niet „ge
cultiveerd" zijn. Door telkens op dezelfde
plaats te drukken en het b'oed daarheen
te werken, heeft Diebei het klaargespeeld,
op die plekken zelfs het bloed eenigszins
door de huid heen te persen. De bloedige
tranen verwekt hij op de overeenkomstige
wijze. Met een scherp voorwerp maakt hij
binnen in den ooghoek een indruk. Gelijk
ve'e menschen en zelfs kinderen, kan hij
weenen, wanneer hij wil. De bloedaandrang
daardoor ontstaan, kleurt de tranen bloe
dig rood, zoodat ze, langs de wangen big
gelend, daarop een zwak roodachtige
spoor nalaten.
Diebel's vertooning berust dus deels op
een truc, deels op oefening, die gebaseerd
is op een natuurlijken bijzonderen aanleg.
Hij wilde van de belangstelling voor het
wondergeval van Thérèse Neumann ge
bruik maken als van een goede conjunc
tuur voor de vertooning van zijn zonder
linge kunstvaardigheid. Hij schijnt echter
in betrekkeMjke argeloosheid een voor hem
bij nader inzien ongunstig contract te
hebben geteekend en bevindt zich in fi-
nancieele moeilijkheden."
Dr. Wolfgang Weisl, een speciale mede
werker van de „Neue Freie Presse" in
Weenen en uitstekend op de hoogte der
stigmata van Thérèse Neumann, bracht in
Juüi 1928 een bezoek aan 'prof. Veth van
de universiteit aldaar, voorzitter van de
„Religions-psychologische Gesel lschaft",
die eveneens getuige geweest was van het
geen de mijnwerker Diebei verricht had
om aan te toonen, dat hij de stigmata wil
lekeurig te voorschijn kon roepen. De pro
fessor verklaarde aan dr. Weisl, dat in dit
geval van sitgmata in de eigenlijke betee-
kenis niet gesproken mocht worden. De
mijnwerker had het oude fakir-kunststukje
vertoond, zichze'f wonden toe te brengen,
die bovendien niet bloedden, en had op
verschillende deelen van het lichaam
bloedkleurige plekken vertoond, die hoe
genaamd geen overtuigenden indruk maak
ten. Diebei verscheen echter niet op een
tweede onderzoeking, -die in de Wagner-
Jauregg-kÜniek te Weenen zou geschie
den, hoewel hij dit beloofd had. Later
heeft Diebei aldus dr. Weisl boven
dien zelf toegegeven, dat hij niet in staat
was werkelijke huidbloedingen op te roe
pen, maar dat hij daarvoor het bloed ge
bruikte van vroeger zelfgemaakte won
den.
Zelfs het beproeven van een vergelij
king met de verschijnselen, die de vrome
maagd van Konnereuth vertoont, zou dus
een profanatie zijn. Wat de vrijdenkerij
in Den Haag nastreeft, is schandaal te
maken tegen het katholieke wonderge
loof.
Christus heeft voor valsche profeten en
valsche teekenen gewaarschuwd en daar
mee te kennen gegeven: Er bestaan naast
de echte ook schijnbare wonderen. De
Katholieke Kerk spreekt maar langzaam
en eerst na de meest ernstige bewijzen het
woord „wonder" uit. Maar zoo stellig als
zij het geloof aan wonderen leert, zoo stel
lig bestrijdt zij ook het bijgeloof aan won
deren en de sensationeele zucht naar
wonderen.
Het dorpsmeisje uit het Fichtelgebergte
heeft zich met wegschenking van geheel
haar ziel in het lijden van Christus ver-
diept, bijzonder op de Vrijdagen, die
aan de gedachtenis aan en de devotie tot
het lijden van Christus gewijd zijn. Uit
mededoogen met het lijden van den gelief
den Christus is zij als het ware een levende
afbee'ding van den Gekruisigde geworden.
Als een zwijgende prediker heeft zij door
dit voorbeeld welke ook eenmaal de
definitieve uitspraak der Kerk over haar
moge zijn de menschen weer naar het
kruis van den eenigen Zaligmaker Chris
tus gebracht en naar Zijn wonden, waar
uit verlossing en verzoening met den
Vader voorlvekcmen zijn.
In het licht van Calvai'ië is de vrijden
kersonderneming te 's-Gravenhage iels af
schuwelijks.
Maandvergadering Afd. Gezellen.
De maandvergadering van Dinsdag 1.1.
kon zich wederom in een grooter aantal
belangstellenden verheugen. De propagan-
da-actie daarvoor in Mei van dit jaar door
het Commissariaat begonnen mag wel ge
slaagd genoemd worden. Zoo gaat de Ver
eeniging in stijgende lijn, niet alleen wat
het ledental betreft, maar vooral ook in
gehalte. Het was zeer mooi.
OEGSTGEEST.
Winkelstand. Onder verwijzing naar
de advertentie in dit nummer vestigen wij
ook hier de aandacht op de modernisee-
ring van de heeren- en dameskapsalon van
den heer E. II. de Bruin. Het electro-
technisc-b gedeelte werd verzorgd door de
firma Nulle en de stoffecring door de
firma Gaspari.
