De Slavin van het
Zwijgen
VRIJDAG 26 SEPTEMBER 1930
DE LEIDSCHE COURANT
DERDE BLAD PAG. 9
GEMENGDE BERICHTEN
ONGELUKKEN
SLACHTOFFERS VAN HET VERKEER.
Motor tegen stilstaahden wa
gen gereden.
De machinisten K. en S., beiden, afkom
stig uit Roosteren reden met hun motor
tusschen Enschot en Quatre Bras tegen
een boerenwagen op. Beide berijders wer
den van den motor geslingerd. De bestuur
der K. kreeg een wonde aan het been,
alsmede een versplinterde kniechijf; S.
liep een hoofdwonde op. Beiden werden
per auto naar het ziekenhuis te Tilburg
overgebracht. De laatste kon, na verbon
den te zijn, weer vertrekken. K. wordt
nog in het ziekenhuis verpleegd. Tegen
hem is proces verbaal opgemaakt. Het zoo
goed als nieuwe motorrijwiel werd vrij
wel geheel vernield.
Auto-ongeval.
Te Lent bij Nijmegen is gistermiddag
ter hoogte van het viaduct de auto van
den heer H. uit Velp met groote vaart te
gen een boom gebotst. De auto werd ge
heel vernield. De inzittenden bekwamen
wonder boven wonder geen letsel.
Kind door de tram gedood.
Omstreeks 5 uur is gisteren op de Ko
ninginnegracht te Den Haag ter hoogte van
de Sumatrastraat een jongetje door een
wagen van lijn 9 overreden.
De deerlijk verminkte overblijfselen wer
den door den G. G. D. naar het lijken
huis van het Ziekenhuis aan den Zuidwal
overgebracht.
Het slachtoffer si de 10-jarige J. F. uit
de ankastraat. Den trambestuurder treft
geen èchuld. Het ventje was aan het spe
len en kwam plotseling van a-chter een
boom vandaan, met het bekende noodlot
tige gevolg.
ONDER VALLEND GESTEENTE
BEDOLVEN.
Mijnwerker gedood.
In de mijn Laura bij Kerkrade is de
gehuwde mijnwerker Peter Biilles onder
afvallend gesteente bedolven en gedood.
Verdronken.
Te Waarland is het 3-jarig zoontje van
den heer M. Zwagerman in een onbewaakt
oogenblik bij de ouderlijke woning te wa
ter geraakt en verdronken.
In een kelder gevóllen.
Vrouw v. d. B. uit Maashees, die bin
nenkort te Malden bij Nijmegen komt te
wonen, was met haar dochter even over
gekomen o mhaar nieuwe woning in orde
te brengen. Bij dit werk viel zij in een kel
der en werd ernstig gekneusd aan armen
heup en beenen.
Met behulp van buren moest- zij uit den
kelder getrokken worden. Dr. Gerritsen
verleende geneeskundige hulp. Per auto
moest zij naar haar hüis getransporteerd
worden.
Bekneld geraakt.
De 45-jarige havenarbeider A. van S. is
aan boord van een in de Binnenhaven te
Rotterdam liggend stoomschip .bekneld ge
raakt tusschen een hijschblok en den wand
van het schip. Hij is met een bekkenfrac
tuur in het ziekenhuis aan den Coolsingel
opgenomen.
Met een bijl in de hand gehakt.
Vrouw G. uit Standaradbuiten had bij
het houthakken het ongeluk zich ernstig
aan de hand te wonden, zoodat genees
kundige hulp móest worden ingeroepen.
De behandelende geneesheer vreesde voor
bloedvergiftiging.
FEUILLETON
Uit het Ettgelsch van
FRED. M. WHITE.
52)
„O ja, vooral omdat ik den man ken. Hij
komt hier wel vaker. Hij heet Acton en ver
dient den kost met schrijfwerk voor advo
caten- en notariskantoren en ook voor par
ticulieren. Hij is heelemaal aan lager wal,
maar hij moet vroeger een groot zaken
man geweest zijn. Er is nog altijd iets heer
achtigs aan hem, ofschoon hij een beetje
verloopen type is."
„Kunt u me misschien zijn adres geven
vroeg de inspecteur in spanning.
„O zeker."
En de ambtenaar schreef een adres in
een armoedig achterstraatje van Wands
worth op.
„Ik ben u buitengewon dankbaar", zei
Field terwijl hij het papiertje in zijn zak
stak. „En nu nog een vraag. Heeft die me
neer Acton het zegel met kleingeld of met
bankpapier betaald
„Met bankpapier. Toevallig herinner ik
het me, omdat het nogal een groot biljet
was: een van vijf pond en het is het eenige
groote bankbiljet dat ik vandaag ontvan
gen heb."
Field glimlachte. Alles scheen hem mee
te loopen vandaag en het flitste hem door
den geest dat als alle intelligente misdadi
gers niet af en toe 'n stomme streek uithaal
Zijn vriend per ongeluk geschoten.
De heeren M. S. en Sm. waren in de
bosschen onder het gehucht Westerwijk te
Hilvarenbeek op de patrijzenjacht. Toen
de eerste op een gegeven moment een vo
gel ondèr schot kreeg en aanlegde, kwam
juist zijn vriend achter een heuvel opdui
ken, waardoor deze óp een afstand van
oïigeveer 40 M. hét schot ha-gel in het ge
laat kreeg. Zijn rechteroog werd ernstig
aangedaan. In allerijl is de getroffene naar
het ziekenhuis te Den Bosch overgebracht.
DE SENSATIONEELE VANGST
TE AMSTERDAM.
De gepakte inbreker-uitbrekers.
Bij de beide beruchte inbrekers, die
gisterennacht te Amsterdam op zulk een
sensationeele wijze zijn gepakt, bevond
zich ook een zekere Gerber, die als uit
breker uit de Soheveningsche bijzondere
strafgevangenis indertijd veel van zich
heeft doen spreken.
Men zal zich herinneren, dat zijn ge
ruchtmakende ontsnapping omstreeks Pa-
schen 1928, samen met den gedetineerde
Grcenevelt plaats vond. Laatstgenoemde
meldde zich na een paar maanden vrij
willig bij de Amsterdamsche politie aan,
maar Gerber bleef zoek.
Eerst op 3 September 1928 kreeg de po
litie zijn spoor weer te pakken. Hij werd
dien dag door de inspecteurs van de Cen
trale Recherche Kapinga en Posthuma op
een bouwwerk in Zeist gearresteerd, waar
hij onder den aangenomen naam van Nico
Berger als bouwvakarbeider aan het werk
was. Hij logeerde toen in een klein café
logement te Zeist zonder eenige vermom
ming. Toen hij uit de bijzondere ontsnapte
had hij nog 22 maanden gevangenisstraf
te ondergaan.
Gerber, die thans 36 jaar oud is, heeft
daarvan meer dan 20 jaren in gevangen
schap doorgebracht. Tot aijn achttiende
jaar verbleef hij in een rijksopvoedings
gesticht.
Hij was pas een paar maanden weer op
vrije voeten.
Gerber deelde de politie mede, dat hij
nog nimmer zoo geschrikt was als in den
nacht, toen' het alarmsignaal bij de firma
Jullien in werking kwam.
De mislukte tocht
Donderdagmorgen heeft de politie het
onderzoek in deze zaak voortgezet. Com
missaris Pijper, vergezeld van inspecteur
Glasius en eenige rechercheurs, hebben
geruimen tijd in het pand van de firma
Jullien vertoefd. Men had vannacht de ge-
heele situatie onaangetast gelaten, zoodat.
het gistermorgen mogelijk was, het ge-
heele verloop van deze mislukte inbraak
te reconstrueeren.
Het staat vast dat de inbrekers via het
leegstaande perceel 161 naar 173 zijn ge
gaan. De beide inbrekers, aldus het „Volk"
hebben daartoe echter een ontzagwekken
de klauterpartij over de daken moeben
ondernemen en daarbij getoond een acro
batisch vermogen te bezitten dat op zich
zelf respect, afdringt. Vooral als men.
daarbij in aanmerking neemt, dat- het een
nachtelijken tocht gold, langs onbekend
terrein, waarbij langs smalle dakgooten en
insnijdingen tusschen de verschillende per-
ceèlen moest worden gemanoeuvreerd.
Nadat de inbrekers op die wijze op het
dak van perceel 173 waren gekomen, zijn
zij over den zolder naar de lager gelegen
étages afgedaald. Hun eerste bezoek gold
toen de verdieping, waar zich de kantoren
der firma Jullien bevinden, in drie achter
elkaar gelegen vertrekken. Die kantoren
waren afgesloten en de inbrekers hadden
klaarblijkelijk het plan opgevat de brand
kast aan een inspectie te onderwerpen,
zoodat zij zich per se toegang tot het kan
toor wilden verschaffen. Zij meenden nu
binnen te komen door eèn op zichzelf be
hoorlijk afgesloten cassaloket in de vesti
bule en niet het plan dit met hun breek
ijzers te forceeren en er dan door te klau
teren, begaven zij zich naar een tochtdeur
in de benedengang welke de vestibule van
dit loket scheidt.
Echter bij het openen van die tochtdeur
ontstónd plotseling het electrisch contact,
den waarom hadden die ezels hun hand
langer niet met kleingeld laten betalen
het er voor de politie leelijk zou uitzien.
In ruil voor vijf pondsbiljetten gaf de amb
tenaar den inspecteur op zijn verzoek gaar
ne het bankbiljet, 'dat hem op een spoor
moest brengen en de fortuin was Field nog
gunstiger dan hij had durven hopen. Want
een omslachtig en tijdroovend onderzoek
naar de herkomst van het geldswaardige
papier werd hem3bespaard doordat het bil
jet op de rugzijde een stempel droeg van
de bijbank Wandsworth van de „National
en Counties Bank" en Field haastte zich
nuaar dit vlakbij-gelegen kantoor.
Daar kreeg hij spoédig de verlangde in-
fomatie: het bewuste bankbiljet was, met
verscheidene anderen, den vorigen dag uit
betaald aan een boodschappen jongen, op
een cheque die meneer Carl Satoris, van
Audley Place 100, ten name van zichzelf
had uitgeschreven
Field kon een grijns niet onderdrukken
toen hem dit werd meegedeeld. Hij bofte
wel reusachtig vandaag.
„En nu meneer Acton", mompelde hij in
zichzelf. „Het zal me benieuwen", spon hij
de draad zijner gedachten verder, „of mijn
theorie dat Sir Charles.Maar dat is im
mers onzin En toch, die schooier van een
dokter met zijn kennis van allerlei duiste
re Oriëntaalsche kunstenHet lichaam
is gestolen en daar in huis
Acton was spoedig gevonden. Field trof
hem aan op een kale zit-slaapkamer, goed-
koope tabak rookend en verdiept in een
courant. De havelooze man werd vuurrood
toen hij zag wie zijn armzalige residentie
kwam binnenstappen. De herkenning was
wederkeerig en er kwam een flauw glim
lachje op Fied's lippen.
„Ik ,hoop dat er niets verkeerds is....",
stamelde Acton.
waardoor do a-larm-instaMatie in werking
trad.
Het geloei van de sirene moet de beide
door de wol geverfde inbrekers zoodanig
van de wijs hebben gebracht, dat zij een
moment als vastgenageld aan de plaats,
waar zij zich bevonden bleven staan. Maar
direct daarop herstelden zij zich en ren
den de trap pp', teneinde een goed heenko
men te zodken. De politie is er uiteraard
best over té spréken 'dat dit den heeren
niet is gelufet. r^óro
Overal inbrekerswerktuigen.
Hun overhaaste vlucht heeft echter in
het geheele perceel haar sporen achterge
laten. In de gangen én op de trappen dei-
verschillende verdiepingen hebben de
vluchtelingen met allerlei inbrekerswerk
tuigen en -attributen gestrooid. Zoo vond
de politie verschillende inbreker&werktui-
gen, welke zij tijdens .hun ren naar het
dak uit de tasch van Gerber hebben ver
loren. Hier lag een boor, elders een bei
tel en weer op een andere plaats een
gummihandschoen.
Toen de inbrekers het dak hadden be
reikt, hebben zij getracht langs denzelf-
dden weg, welken zij waren gekomen, het
onbewoonde perceel weer te bereiken. Zij
brachten het toen echter niet verder dan
het dak van perceel 165, want de alarm-
sirene bleef haar werk doen en uit de ge
ruchten, welke van de straat opstegen
bleek onmiskenbaar, dat ook de politie
reeds in de buurt wak en aan ontsnappen
dus niet meer viel tq 'denken.
De beide onfortuinlijke inbrekers heb
ben toen als laatste troef in hun verloren
spel, een schuilplaats gekozen in de in
snijding tusschen de perceelen 1.03165,
waar zij echter door de politie werden ge
vonden.
Zonder verzet hebben zij zich daar la
ten arresteeren. Klopper verklaarde, toen
hij eenigen tijd later in het politie-bureau
wat was bijgekomen, dit hij nog nimmer
in zijn avontuurlijk levén zóó was ge
schrokken, als op het oogenblik, da-t de
alarm-sirene haar vervaarlijk gebrul begon.
DE GESTOLENP0STTR0MMEL.
Twe& verdachten gearresteerd.
Een diefstal, die min óf meer deed den
ken aan een Amerikaansch misdrijf, heeft
zich op 20 Maart 1929 afgespeeld voor het
wijkpostkantoor in de Saxen Weimarstraat
te Amsterdam. Daar stond een postauto
voor de deur. De chalufjeur is het kantoor
binnengegaan om eeji geldtrommel te ha
len. De postkantoren hebben namelijk^
geen safe en daarom moéten de ontvang
sten in trommels worden gedeponeerd,
welke dan des. avonds afgehaald worden om
naar het hoofdpostkantoor te worden ver
voerd. Op het oogenblik, dat de chauf
feur naar binnen was gegaan om de trom
mel van dit wijkpost ka atoor in ontvangst
te nemen, is een onbekende man achter
het stuur gaan zitten en heeft den wagen
weggereden.
Deze postauto werd een half uur latei-
op het August Allebéplein teruggevonden,
staande met de radiateur in de richting
van de stad. De deur van de safe, die in
den wagenwand is, was opgebroken en het
bleek spoedig, dat een trommel, afkom
stig van het wijkpostkantoor in de Van
Eeghenstraat, inhoudende ruim 9000 ont
brak. Op de chauffeursplaats werd een
uniformpet van de bekende donkergrijze
stof en voorzien van het posthoorn!je ge
vonden.
Deze zaak heeft in dien tijd. veel beroe
ring gewekt en niet alleen de recherche
doch ook mobiele brigade nam aan de ac
tie deel.
Een oplossing achter werd niet gevonden.
Er werd nog in het Amstelkanaal gedregd,
terwijl de directie der posterijen een beloo
ning van 500 uitloofde. Doch ook dit was
vergeefsch.
Dezer dagen echter kreeg de mobiele
brigade bepaalde aanwijzingen omtrent
dit ongeveer anderhalf jaar geleden ge
pleegde misdrijf. Het gevolg was, dat twee
personen, een veertigjarig en een twee-en-
dertigjarig man werden gecontroleerd. Het
bleek, dat dit tweetal op vrij royalen voet
leefde, zonder dat hun verdiensten zulks
„Dat hangt heelemaal van uzelf af.
Als u de waarheid spreekt...."
„Waarom zou ik niet1?"
De man was opgestaan. Hij waes slank en
goed-gebouwd, zijn gezicht was bleek en
er was een droevige uitdrukking in zijn
oogen. Ongetwijfeld iemand die eens een
„gentleman" was geweest.
„Kijkt u eens meneer Field", ging hij
voort, „het heeft geen zin om te doen a's-
of u en ik elkaar niet kennen. Ik was in
een heel ander positie toen we elkaar liet
laatst gezien hebben 1" Er kwam een be
droefd glimlachje om Acton's mond en hij
vervolgde: „Ik ben nu iemand wiens car
rière gebroken en die maatschappelijk ge
declasseerd is en ik heb geen anderen eer
zucht meer dan alk een fatsoenlijk mensch
te leven en verborgen te blijven voor mijn
vroegere kennissen. Ik kom zoo'n beetje
aan den kost door akten te schrijven voor
advocaten en notarissen als hun personeel
het werk niet af kan en ook wel eens voor
particulieren die contracten of verzoek
schriften of zoo iets moeten opgesteld heb
ben. Ik schrijf een goede hand en een
beetje zakenkennis heb ik ook nog wel.
Weer kwam het glimlachje vol zelfspot en
zeifmede'ijden om zijn mond. „En nadat ik
mijn. tijd heb uitgezeten .voor dien valschen
wissel heb ik niets gedaan, dat het dag
licht niet kan verdragen."
Field was menschenkenner genoeg om
overtuigd te zijn dat de ongelukkige ex-
gestrafte de waarheid sprak.
„Ik ben onmiddellijk bereid om te ge-
looven wat u zegt", zei hij vriendelijk, „Al- -
les wat is. van u. verlang i» een kleine in
lichting. Hebt U hei vanddag. nó^al druk
gehad met schrijfwerk,,?"
„Neen. Ik had maar. één acte. Vanoch
tend om een ilur of half elf.. Er kwam hier
een heer dien ik' niet kende en die vertel-
UIT DE RADIO WERELD
Programma's voor Zaterdag 27 September.
Huizen. Tot 1 uur: 298 M.
Uitsl. K. R. O.-uitzending.
8.009.15 Concert.
11.3012.00 Godsdienstig halfuurtje.
1-2.01—1.30 Concert. KRO-Trio.
I.302.30 Gramofoonpl.
2.30—3.00 Vragenhalfuurtje.
3.00—4.15 Kinderuurfcje.
5.006.00 Gramofoonpl.
6-01—6.15 S, P. J. Borsten: „Sport-
allerlei".
6.156.40 Gramofoonpl.
6.406.55 Lr. A. M. Touw: „De 3 Octo
ber-fees ten".
6.557.15 Journal. Weekoverzicht door
Paul de Waart.
7.15—7.45 W. A. Boogaardt: „Electeo-
mo toren".
7.458.00 Gramofoonpl.
8.0111.00 Concert. KR O-Salon Orkest.
W. Beke (banton).-F. Boshart (piano).
II.0012.00 Gramofoonpl.
Hilversum, 1875 M.
Uitsl. V. A. R. A.-uitzending.
8.00 Orgelspel door Joh. Jong, afgew.
door gramofoonpl.
9.00 Gramofoonpl.
10.00 Morgenwijding. (V.P.R.O.).
10.15 Voordracht door Cees Bakker.
10.30 Ziekenuurtje.
11.30 Gramofoonpl.
12.00 Politieberichten.
12.15 Concert. VARA-Septet.
I.45 VARA-liedjes voor VAR A-kinderen.
2.45 Paedagogisch concert. Leiding: Piet
Tiggers. Medew. van het VAR A-Orkest.
4.15 D. v. Krevèld: „Voor onze amateur-
fotografen".
4.45 Landré: „Ons huis en Tehuis".
5.30 Bestuursmededeelingen door den
V AR A-Voorzitter.
5.45 Kinderuurtje.
6.45 Uurtje voor de Visschers op Zee,
verzorgd door den Centr. Bond van Trans
portarbeiders.
7.45 Politieberichten.
8.00 Concert. VAR A-Orkest.
9.00 Mr. J. H. Schultz van Haegen: „De
financieele positie van redders en hunne
gezinnen".
9.20 Bij de Pomp. Teun de Klepperman.
9.30 Cabaret-programma. VARA-Orkest,
Kees Pruis, Julius Hagenaar (marimba),
Marinus Komst (trompet).
II.30 Gramofoonpl.
wettigden. In verband hiermede zijn, naar
de „Tel." mededeelt, Woensdagavond laat
deze béide lieden gearresteerd. Een hun
ner is chauffeur bij den oostautodienst, de
ander, zijn zwager, is metselaar. Beiden
zijn gehuwd. Zij zijn overgebracht naar het
bureau Overtoom, waar Donderdagmorgen
hun verhoor plaats had.
Naar verluidt ontkenden zij iets van het
misdrijf af te weten en verklaarden met
nadruk dat zij noch aan het wegrijden met
de postauto, noch mot den diefstal vati de
trommel met de ruim negenduizeud gulden
debet zijn. Waar zij den bewusten avond
waren weten zij natuurlijk niet meer. Ook
hun familieleden zeggen niets van den dief
stal te weten.
Gisteravond werd bovendien op last der
justitie, een huiszoeking in hun woningen
gedaan. Hier werd niets verdactits aange
troffen. Van een gedeelte der gestolen
bankbiljetten waren de nummers bekend.
Een vergelijking wees uit, dat de biljetten
die zij. in huis hadden, niet met deze num
mers klopten. Er was niet veel 'geld in
huis.
Uit het onderzoek is verder gebleken,
dat de chauffeur, die zich nu in arrest be
vindt, den bewusten avond van 21 Maart
1929 vrij is geweest. De verdenking teil.op
zichte van hem wordt eenigermate geac
centueerd door het feit, dat volgens des
kundigen, de dader iemand geweest moest
zijn, die van de bepalingen en gewoonten
van den postdienst op de hoogte was. Het
zou dus kunnen zijn, dat de man met den
wagen is weggereden, terwijl zijn zwager
de dat hij advocaat was en zich hier in
Wandsworth kwam vestigen. Maar zijn
kantoor was nog niet op orde en hij had
ook nog geen personeel. Hij had door col
lega's in de Inns van mij gehoord en daar
hij zelf een onleesbaar handschrift had.
verzocht hij mij een acte voor hem te wil
len schrijven."
„Hoe zag hij er uit-?", vroeg Field.
„Jong en knap en buitengewoon goed
gekleed. Ik dacht nog bij mezelf: hij lijkt
meer op een acteur dan op een advocaat.
Maar onder die jongere juristen heb je
van die verwijfde types. Hij heette Wal
ters, zei hij."
„Mr. Walters is mijn vriend Reggie"!
concludeerde de inspecteur onmiddellijk en
hij verzocht Acton om verder te gaan.
„Hij gaf me een biljet van vijf pond om
op hel registratiekantoor een zegel te koo-
pen en daar meteen geld te wisselen. Hij
wachtte hier z.oolang op mij."
„Natuurlijk bang om zijn gezicht in het
registratiekantoor te vertoonen uit vrees
een spoor achter te laten", dacht Field.
„Maar dan had hij meteen wel zoo snug
ger kunnen zijn om geen bankpapier mee te
geven en dan nog wel met een stempel er
op! Maar hij had er ook geen flauw benul
van dat het nummer van het zegel zijn
illusteren opdrachtgever verraden zou
„En toen u terugkwam", richtte hij zich
weer tot Acton, „hebt u toen de akte voor
hem geschreven?"
„Ja. Hij dicteerde me den tekst van een
papiertje dat hij uit zijn portefeuille
haalde."
„Weet u nog waar het over ging
„Ik meen, dat het een overdracht van
mijnrechten ergens in Indië was, maar
precies weet ik het niet meer. Och ziet u,
je doet zulk werk langzamerhand werklui
gelijk: het interesseert je niet en wat je
Daventry, 1554.4 M.
10.35 Morgenwijding.
11.05 Lezing.
1.20—2.20 Orkestconcert.
3.20 Orkestconcert.
5.05 Orgelspel door R. New.
5.35 Kinderuurtje.
6.35 Nieuwsberichten.
7.00 Sportberichten.
7.05 Koorzang.
7.20 Lezingen.
7.50 Dansmuziek.
8.20 Concert. Orkest.
10,00 Nieuwsberichten en. lezing.
10.30 Beursberichten.
10.4012.20 Dansmuziek.
„R a d i o-P a r i s", 1725 M.
12.502.20 Gramofoonpl.
4.05 Dansmuziek,
9.05 Solistenconcert.
9.30 „TEducation manque". Opera-co-
mique in 1 bedrijf van Ohabrier.
Langeoberg, 473 M.
7.257.50 Gramofoonpl.
7.508.50 Orkestconcert.
10.3511.05 Gramofoonpl.
12.30 Gramofoonpl.
I.2o2.50 Orkestconcert.
5.506.50 Concert. Mandoline-orkest en
Mannenkoor.
8.20 Vroolijke avond.
12.20—1.20 Gramofoonpl. (Dansmuz.).
Kalundborg, 1153 M.
12.351.05 Gramofoonpl.
3.20 Kinderuurtje.
3.505.50 Orkestconcert. Pianospel.
8.209.20 Dansmuziek.
101.0510.35 Liederen-voordracht door
Dames-trio.
10.3511.05 Balalaika-concert.
II.0512.35 Dansmuziek.
Brussel, 508.5 M.
5.20 Gramofoonpl.
6.50 Gramofoonpl.
8.35 Kunstfeest vanuit Brussel.
Z e e s e n, 1635 M.
6.057.20 Lezingen.
7.207.50 Gramofoonpl.
10.502.20 Berichten en lezingen.
2.202.50 Gramofoonpl.
2.504.50 Lezingen.
4.505.50 Concert.
5.50—8.20 Lezingen.
8.20 Vroolijke avond. Daarna tot 12.50:
Dansmuziek.
op den uitkijk stond.
Dat er iemand op den uitkijk heeft ge
staan, wordt door getuigenverklaringen be
vestigd. Er bestaat alle kans dat het twee
tal ter beschikking van de justitie gesteld
wordt.
EEN TEKORT VAN ƒ70.000?
Bij de Proviand-centrale te IJmuiden.
Gistermorgen is door hoofdbestuursle
den van het N.A.S. te IJmuiden onder de
opvarenden der visschersschepen een cir
culaire verspreid, waarin twee .bestuurs
leden der IJmuider federatie worden be
schuldigd van verkeerde politiek ten aan
zien van de IJmuider Proviand-centrale,
waarvan een tekort van 70.000 het gevolg
zou zijn.
Een schatgraver te Deventer.
Gisteren was zekere G. V. op zijn land
tusschen .de lighallen en de vleeschwaren-
fabriek der fa. Anton Hunink te Deventer
aan het aardappelrooien. Circa 10 centi
meter diep stekende haalde hij plotseling
allerlei gouden sieraden mee naar boven.
De gevonden voorwerpen dragen schier
alle een ouderwebsch karakter: er zijn
gouden mutsspelden bij en broches met
cantillewerk, manchetknoopen van dezelf
de soort, halssnoeren en armbanden, be
nevens verschillende ringen, waaronder
enkele met edelsteenen.
De politie vermoedt, dat het gevondene
van diefstal afkomstig is.
hoort gaat je het eene oor in en het an
dere oor uit. De man betaalde me zeven
shilling, het gewone tarief en ging weg.
Field knikte. Hij kon zich levendig voor
stellen. dat Acton. de bijzonderheden va-n
zoo'n' acte niet onthield.
„En de namen van de contractanten?",
vroeg hij verder.
„Daar moest ik een blanco-ruimte voor
laten. Die zouden bij het teekenen van het
stuk worden ingevuld, vertelde de advo
caat.
Field zag duidelijk wat. de toelag was,
Satoris wilde niet dat het stuk in zijn
handschrift of dat van een van zijn satte-
lieten zou zijn geschrevenhet moest door
het karakter van het schrift den indruk
maken van een advocatenkantoor afkom
stig te zijn. Maar aan den anderen kant
zou de naam van Sir Charles Darryll over
de verdwijning van wiens lichaam de kran
ten vol hadden gestaan, Acton, van wiens
bestaan hij waarschijnlijk uit een adresboek
wist, achterdochtig hebben gemaakt. Waar
schijnlijk had hij zelf de namen er in de
opengelaten ruimte tusschen geplakt en
daarbij Acton's handschrift, het weinig-
persoonlijke schrift van een beroepsschrij
ver, nagebootst.
„Kunt u me verder nog iets vertellen?",
zette Fjeld zijn ondervraging voort.
„Neen, meneer Field. Ik hoop dat u niet
zult denken dat er iets niet
„Neen", viel de inspecteur hem met een
geruststellend lachje in de rede, „tenminste
niets dat u betreft. ,Maar ik zou nog graag
één ding van u weten: was er ook een da
tum in de acte vermeld?"
„Neen, die zou cr tegelijk met de na
men bij de onderteekening op worden ver
meld, zei mr. Walters."
Field knikte voldaan.
(Wordt vervolgd).
