TRIANON-THEATER
TOOS VAN ULDEN
Bi JE
AMSTERPAMSCHE
ANTHRACI^T>AMSCHAPP1J
BOOR|£llDS 34
onbekende
SE WIER MEEREI
ALS HET SCHERM OPGAAT
R.K. Coöperatie „Eendracht"
Gebruikt reeds SEHELL-TC3X?
RBEID.
ZATERDAG 30 AUGUSTUS 1930
DE LEIDSCHE COURANT
DERDE BLAD PAG. 11
De schoone
Naar het Engelsch van A. M. Burrage,
De aanwezigheid van Flinders op de
Club was voor Bobby Marquand voldoende
aanleiding om de eenzaamheid te zoeken.
Het was vreeselijk zooals die vent bridge
speelde en daarbij had hij een manier van
lachen die je het gevoel gaf of iemand mot
een natte vinger over een glasruit streek.
Flinders was een zeldzaam vervelend
heer in gezelschap; hij had een onstui
mige bewondering voor zijn eigen moppen
en eeuwig zocht hij Bobby's gezelschap;
voor de vijftiende maal had deze nu al een
uitnoodiging afgeslagen om een week-end
bij Flinders' familie in Bournemouth door
te brengen.
Bobby sloeg dus op de vlucht, toen hij
Flinders in de verte zag opdoemen. In de
hall ontmoette hij Lees-Makepiece die hem
vriendschappelijk begroette.
Niet bridgen vanmiddag? vroeg hij.
Neen, antwoordde Bobbie laconiek;
Flinders is er.
Zoo, Flinders! En Lees-Makepiece
haalde veelbeteekeftend de schouders op.
Bobby riep een taxi en liet zich naar
Hyde Park rijden, waar hijop een bank
ging zitten.
Een troep muzikanten speelde een vroo-
lijk deuntje en toen een van hen bij Bobby
om geld kwam, ontdekte de jonge man dat
hij nog maar een paar shilling aan klein
zilvergeld bezat en verder niets.
Drommels! zei hij tegen zichzelf.
Had ik nog maar even wat van de bank
gehaald. Maar ik zal wel geen geld noo-
dig hebben.
Maar voor er twintig minuten voorbij
waren gegaan, wist hij dat deze optimisti
sche veronderstelling niet juist was ge
weest. Een meisje kwam het pad af waar
aan hij zat. Hij keek terloops naar haar;
zij had waarschijnlijk evenals hij niets be
ters te doen. Zijn tweede blik echter was
minder oppervlakkig dan de eerste; hij be
wonderde haar japon, die zoo uitstekend
bij haar oogen kleurde. T.oen keek ze hem
aan, een glimlachje verhelderde haar'ge
zicht en ze verhaastte haar schreden in zijn
richting.
Neen maar, dat is ook toevallig! riep
ze met een donkere, aangenaam-kilnkende
stem. Wat voer jij hier uit, Bobby?
Oeb...* ik geniet van het mooie
weer, lachte hij, toen zij hem haar kleine
hand toestak.
Je bent me toch niet vergeten, Bob
by? vroeg ze kwasi-ernstig, toen een ver
wonderde, aarzelende blik in zijn oogen
kwam. Ik ben Joan.
Door de muziek was. zij:i verlegen lachje,
gelukkig niet hoorbaar. Hij was in een moei
lijk parket. Hij zou haar waarschijnlijk wel
kennen, hij heette immers Bobby? dus
vermoedelijk bedoelde ze hem! Maar op het
moment wist hij zich haar toch absoluut
niet te herinneren en met zenuwachtige
haast.zocht hij in alle verborgen hoeken van
zijn geest.
Al had ik mijn geheugen ook verlo
ren, dan zou het zien van jou het me weer
teruggeven! zei hij complimenteus.
OMaar Bobby, je bent er ook op voor
uitgegaan, hoor! Jaren geleden gaf ik je al
als hopeloos op, toen ik nog een klein meisje
was.
Jaren geledeneen klein meisje! Dat
was het dus! Een meisje van bijvoorbeeld
dertien, is niet meer te herkennen als ze
twee en twintig is, terwijl een jonge man
van een en twintig er op zijn dertigste
haast nog net zoo uitziet. Maar de naam:
Joan? Hoeveel Joans had hij niet gekend
in de laatste jaren! Waarom waren die
tegenwoordige ouders niet vindingrijker
bij het bedenken van namen voor hun kin
deren
Nu, ik ben blij dat je me herkend
hebt, ging het meisje voort, ik zou me
geen raad geweten hebben als1 je per slot
van rekening Bobby niet geweest was
Dan zou ik gedaan hebben alsof, ant
woordde hij stoutmoedig. Maar ik ben
zeker niet zoo veranderd als jij? Hoe lang
hebben we elkaar nu niet gezien?
Nu, dat is zeven of acht jaar geleden
denk ik. Herinner je je dat werkelijk niet
meer? Zeg, je kon me best vragen orq met
je te gaan eten, na onze hernieuwde ken
nismaking.
Je neemt me de woorden uit den
mond, zei Bobby opgewekt; waar zullen
we elkaar straks ontmoeten, Joan? Ik
moet me eerst gaan verkleeden.
Wat 'n onzin! Ik ben maar voor een
dagje hier, dus ik ga ook zooals ik ben.
Ik hoop dat het je niet kan schelen als
we vroeg eten, want ik moet met den trein
van half negen weer weg.
Hij glimlachte om het avontuurlijke van
het geval.
Maar ik moet eerst even hier of daar
een cheque verzilveren. Om je de waar
heid te zeggen heb ik nog geen fooi voor
den kellner bij me.
Arme stakkerMaar dat hindert niet
Ik ben op het oogenblik zoo rijk, dat ik niet
weet Avat ik met al mijn geld moet doen.
Ik inviteer je. Ze zag hem aan en zag dat
hij de werkbrauwen fronste.
Wat is er? vroeg ze. Je bent toch
niet zoo hopeloos ouderwetsch dat je het
vervelend vindt om mijn gast te zijn?
Och eigenlijk gezegd wel, een klein
beetje, zie je, bekende hij aarzelend.
Zie je, na zooveel jarenals we
elkaar nu dikwijls ontmoet hadden den
laatsten tijd
Ze liet een prettig lachje hnoren. Malle
jongen! Luister, ik heb een idee, dan hoef
je je ook niet bezwaard te voelen. Jij noo-
digt me als contraprestatie dan uit voor
een volgenden keer!
En ze was zoo onweerstaanbaar, dat
Bobby niet anders kon dan toegeven, al
streed het hevig tegen zijn principes om
van een vrouw geld te leenen. Ze wandel
den. samen naar Marble Arch en Bobby be
gon onnoozele vragen te doen.
Waar woon je nu? vroeg hij.
O,, altijd nog in hetzelfde huis, ant
woordde ze luchtig.
Van ergernis klakte hij mét zijn tong
tegen, het verhemelte en hij hoopte, dat
zij het maar niet gehoord had. Waarom
kon zij verdorie niet zeggen Brighton of
Leighton of zooiets?
Nog iets bijzonders gebeurd in dien
tijd?
Neen. Vader en moeder zijn nog net
als altijd. Je zoudt ze niets veranderd vin
den.
En Boy, vervolgde ze. Je herinnert
je Boy toch nog?
Even was hij niet op zijn qui vive. Boy
wie? flapte hij er uit.
Mijn broer Boy?
O, ja, ja, ja, natuurlijk. Boy. Ja?
O, niets. Ik wilde je alleen maar zeg
gen, dat hij als een vervelende zeurkous is
opgegroeid. Ik weet soms niet hoe ik hem
veranderen moet. Jij moest het maar eens
probeeren. Je woont natuurlijk in de stad?
Ik kom hier vrij geregeld boodschappen
doen. Als ik weer eens kom, zal ik je schrij
ven.
Graag, antwoordde hij oprecht met
een blik vol bewondering op het mooie
meisje. Maar je weet mijn adres niet.
Ik zal je straks mijn kaartje geven.
Bobby riep een taxi aan en terwijl ze
door Oxford Street reden, haalde Joan
uit een dikke beurs een rolletje bankbil
jetten, die ze op Bobby's knie' legde.
Zeg maar hoeveel, zei ze.
O, twee is voldoende, als je tenminste
naar Balloni wilt gaan.
Ja hoor, daar is het uitstekend.
Hij stopte het geld achteloos in zijn zak
en mompelde een bedankje.
Zul je niet vergeten om me te schrij
ven, vroeg hij, want hij begon er erg veel
prijs op te stellen de relatie met het aar
dige kind -6 onderhouden.
Natuurlijk niet, argwanend wezen!
Denk je dat je gauw weerkomt?
Waarschijnlijk de volgende week al. Ik
kom bijna iedere week in de stad.
Aan tafel deed Bobby sluwe vragen,
maar hij slaagde er niet in iets omtrent
haar identiteit gewaar te worden en toen
het uur van scheiden was aangebroken, was
hij nog even wijs als bij het begin van hun
ontmoeting.
Ik breng je naar den trein, zei hij.
O, ik vergat nog je mijn kaartje te ge
ven. Hier is het, verlies het alstjeblieft
niet, Joan.
Ze nam het kaartje aan en keek er naar
toen het al half op weg was naar haar
tasch. Hij zag dat ze eventjes schrok en
dat er een strakke trek om haar mond
kwam.
Wat is er? vroeg hij lachend.
Niets. Ik heb menschen gekend die
op dat adres woonden. Maar ze wonen er
nu niet meer.
Nu, ik woon er. nog niet lang en ken
er niemand.
Ik moet om mijn trein denken, zei ze
opeens haastig. Doe geen moeite Bobby;
ik kom er alleen wel.
Het zal een melancholiek genoegen
voor me zijn om je tot het laatst te bege
leiden. Maar kom je heusch volgende week
terug?
JaNeen.... Ik weet nog niet. Ik
denk van wel.
Ze scheen over iets te piekeren en hij
was .te discreet om verdere vragen te doen.
In de taxi, die hem naar het station
bracht, voelde Boby zich niet op zijn ge
mak. Hij kon haar niet aanbieden om haar
kaartje te nemen, omdat hij geacht werd
te weten naar welke plaats ze moest. Maar
gelukkig had ze een retour kaartje, dat ze
uit haar tasch haalde.
Vergeefs probeerde Bobby de plaats
naam te ontcijferen.
Nu dag Bobby! Tot ziens hoor en
wel bedankt!
Hij wachtte tot de trein weg was en pro
beerde toen uit te visschen waar deze
stopte, maar door de veelheid van tus-
schenstations bracht dit ook al geen licht.
De heele week lee'fde Bobby in span
ning, maar wat er kwam, geen briefje! En
toen de volgende week ook voorbijging en
er nog geen bericht van zijn onbekende
vlam kwam, maakte zijn spanning plaats
voor gejaagde rusteloosheid. Voorzichtige
informaties werden bij allerlei kennissen
ingewonnen of ze zich misschien een klein
meisje' herinnerden, dat Joan geheeten
had -en een oudere broer bezat die den
naam Boy droeg, maar niemand scheen
hem de vurig-begeèrde inlichting te kunnen
verschaffen.
Toen er een maand verloopen was, was
hij de wanhoop nabij. Of ze had zijn kaartje
verloren of ze had zich voorgenomen niet
te schrijven. Het waren droevige dagen
voor Bobby; hij voelde zich ellendig, had
rust noch duur, thuis niet en op de Club
niet en op laatstgenoemde plaats werd hij
tot overmaat van ramp telkens door Flin
ders aan het knoopsgat getrokken om als
auditorium voor gruwelijk-onbenullige ver
halen dienst te doen.
Toen kreeg hij een inval. „Zij" had ge
zegd, dat het bij Falloni uitstekend was,
toen had hij voorgesteld daarheen te gaan,
dus waarschijnlijk at ze daar wel vaker
als ze in de stad was. Ezel die hij was om
daaraan niet eerder te denken! En iedere
week kwam ze in de stad. Hij zou er voor-
loopig iederen dag gaan eten, besloot hij.
Hij zocht een tafeltje uit, vanwaar hij
iedere binnenkomende kon gadeslaan.
Een kellneiA bracht hem juist zijn liors-
d'oeuvre toen een maar al te goed bekende
stem hem aansprak:
Hallo Marquand, kerelWist niet dat
je hier wel eens kwam. Mag ik bij je ko
men zitten?
Natuurlijk was het Flinders de vree-
selijke, vermoeiende Flinders, die overliep
van honingzoete vriendelijkheid. Bobby
slaagde er niet in zijn afschuw te verber
gen, maar Flinders merkte zulke kleinig
heden niet op. Hij zoog zich aan zijn
slachtoffer vast als een octopus.
Kellner breng mijn diner en een
flesch wijn van '48 aan dit tafeltje, veror
dende hij. Toen begon hij met de foltering
van den veroordeelde.
Zeg, ik moet je een moppig verhaal
vertellen!
Bobby kreunde overluid.
Het is over mijn zuster, vervolgde Flin
ders onverstoorbaar. Je hebt haar nooit
ontmoet, want je wou nooit mee naar
Bournemouth; maar je zoudt haar vast
een geschikt kind vinden. Nu dan, mijn zus
ter kwam een week of wat geleden in de
stad om boodschappen te doen. Ze wandel
de in Hyde Park toen ze meende een ouden
bekende te zien, een zekeren Bobby Bankin.
Zoo, zei Bobby zonder veel belangstel
ling.
Ze ging naar hem toe, zeurde Flin
ders verder, .en vroeg hoe het met hem
ging en hij scheen haar ook te kennen. Je
moet weten dat zo elkaar in geen jaren ge
zien hadden. Mijn zuster stelde voor om
ergens samen te gaan eten. Snap je? Maar
dat heerschap een nette behoorlijke
jongen om te zien zei dat hij geen geld
bij zich hadZe leende hem twee pond en
ze gingen samen naar een restaurant, o ja,
naar Falloni hier.
Een eigenaardige, ongearticuleerde klank
wrong zich los uit Bobby's keel en hij
staarde zijn tafelbuur aan met oogen,
groot (wan verbijstering.
Ik wist wel dat je het een leuk ver
haal zoudt vinden, zei Flinders, overge
lukkig dat hij eindelijk eens iemands be
langstelling had weten te wekken voor zijn
eindelooze relazen, maar het mooiste
komt nog! Die jonge man leende dat geld
op voorwaarde dat ze den volgenden keer
dat ze in de stad was, met hem zou gaan
eten. Ze konden reusachtig goed met elkaar
opschieten, zie je, maar toen hij zijn kaart
je gaf, voor zijn adres, begrijp je want
ze zou hem schrijven wanneer ze weer
kwam, merkte ze dat ze den heelen
man niet kende!
Ter verhooging van de dramatische span
ning wachtte Flinders even.
Het was een afschuwelijke ontdekking
voor haar, ging hij na een paar seconden
voort, of die jongen was te beleefd om
haar te laten merken dat ze zich vergist
had, of hij dacht werkelijk dat hij haar
vroeger al eens ontmoet had en wilde haar
niet beleedigen door te zeggen, dat hij haar
naam vergeten had. En het toeval wilde,
dat - hij ook Bobby heette, want op zijn
kaartje stond Bobert als zijn voornaam.
Ik geloof dat ze hem wat graag wéér wilde
ontmoeten, want ze vond hem erg aardig.
Ze is nogal origineel, maar toen ze ontdekt
had dat het een wild-vreemde was vond ze
het toch wel een beetje te kras om hem te
schrijven. Moppig he?
Bobby trilde van opwinding. Hij leunde
over de tafel.
Zeg Flinders, stootte hij uit, wat
wil je drinken? Kom.... laten we maar
aan de champagne gaan. Het is.,., ik ben.
vandaag jarig, weet je. Ehwaar zei
je ook weer dat je woonde? In Bourne
mouth? Welk gedeelte?
Wat jammer dat je voor de week-end
al afgesproken hebt, anders
Al afgesproken? gilde Bobby haast.
Wanneer heb ik dat gezegd?
Den volgenden dag kwam Bobby op de
club; nog maar twee dagen en dan was
het Zaterdag. Toen hij de hall binnenkwam
liep hij Lees-Makepiece tegen het lijf.
Zeg kerel, je treft het niet! zei Lees-
Makepiece. Flinders is er!
Bobby bleef staan en antwoordde grim
mig:
Zoo? En wat zou dat? Flinders is een
heel geschikte vent!
De Toonaangevende Cinema van Leiden brengt ha
ren geachten stadgenooten vanaf heden een film
werk van overstelpende grootschheid, getiteld:
vervaardigd door COOPEB. en SCHOEDSACK, die
voor deze film meer dan een jaar in de oerwouden
van den Nijl en de ontoegankelijke wildernis van den
Soedan doorbrachten. Duizenden léden van den be-
ruchten stam der Furzy Wurzy's spelen mede, terwijl
groote kudden Nijlpaarden op sensationeele wijze op
het doek gebracht zijn. Een avonturenfim vol grootsche
momenten, met een felheid van actie, met een schat
van nooit-geziene wildernis-opnamen en met een ver
haal -dat dé hevigste spanning tot het laatste mo
ment bewaart. Prachtig en onvergetelijk zijn de avon
turen van don jongen -Engelschman, die den dood boven
de schande verkiest. In de barre zandzeeën van de
Sahara, in den verbitterden strijd tegen de wilde
woestijn-stammen, dwong hij zijn vroegere vrienden de
witte veeren, teekenen der lafheid, terug te nemen.
Vijanden binnen en jouiten^d^t fort, watergebrek, de
dood of erger nog: /een eljeudig bestaan in slavernij
voor oogen, "pii' dan/de redding! Dgf^Tiiflding door den
man, die om zijn lafheid veracht grerd!|Een werk van
groote dramatisch^ kracht/ een jfvan Me volmaakste
prestaties; in dejjr filmgeschiedenis
Richard ArSen, jOive Brook, Fay^Wray, William
.Powell en Aoah Bèery-in de hoofdrollen,.
zij /allen zijn onvergetelijk
Een Paramount Geluidsfilm
VOOR DE PAUZE
BEBE DANIELS EN NEIL HAMILTON IN
EEN VROOLIJKE COMEDIE
Plaatsbespreken dringend aanbevolen dagelijks van
11—2 uur. Telefoon 2375.
Stalling voor auto's en rijwielen achter het Theater
ZATERDAG- EN WOENSDAGMIDDAG
KINDER- EN FAMILIEVOORSTELLING
Als hoofdfilm
IIE WftEKES*
de hoofdrol FRED THOMSON en zijn paard
SILVER KING 1672
GOEDGEKEURD VOOR VOLWASSENEN
KANTOOR EN TOONKAfüSERS
VAN DE
ZIJN HEDEN VERPLa/tST'IÏAAFJ^'
TELEFOOH 9523
WSJ NODBIGEN BELEEFD TOT EEN BEZOEK U5T
KOREVAAlÖrR^Ai 13
De leden of verbruikers, die l?en nj®pgaaf voor Brand_
stoffen hebben ontvangenvaij JV-»N DOBP, doen, ver
standig, indien zij, voordat Jrfiii BjandstoffenAfC^tellen,
Krill- llAtflUlll .IA O ,1 nl ArrnvJil H -- OO.I
Koopt anders een bus lot het vftfaeljfen vair^alle soorten in
secten, zooals Vliegen, Muggen, Motten. Mier^jt, Vlooien, Wand
gedierte KakkerlaJ^keiyenz. e#. bjf
RJ&AO VA
MAANDAG (Konini
GESLOTEN
WIJ VRAGEN PER 1 OCTOBER yOF EERDER EEN
FLINKE VERKIH^TER
N-/
WISBRUN EN LIFFMANf
357 HAARLEMMERSTRAAT 116—120
eerst het Bestuur raadplegen?'
Bij Uw Coöperatie de voordeeligst
Winterbrand. Vraagt inlichtingen
tfyzen voor Uw
DIPLOMA AMSTERDAMSCH CONSERVATORIUM
hervat hare pianolessen Dinsdag
2 September Hooge Rijndijk 128
STUDIEBOEKEN
voor H.B.S. en Gymnasium. Groote
nieuwen Cursus worden alle boekei
N.V. Boekhandel vjC C.IKÖ0YKER
NEUWE RIJN 16 168J 'tELÊfOOr
ia< r den
iljtjg Wjeleverd
Do September-CoBpc
f2.50, is alleen belaaft'^uJr bij
inlevering van clw g£neele
obligatie ad f 50.403
Namens' het Kerkbestuur:
J. C. VIJVEBBEBG,
Pastoor
Gevraagd, een net 1686
R.K. reydf/jE
voor dag ei^ifacnWTn klein
gezin m^fnuiselijkrverkeer.
AdrjxT MevJ DEN HOL-
LANDER, oAstsi«3e 327, te
V oorburg.
WIJ VRAGEN FLINKE A'
Eerste ¥ö$#>k«ft/ssler,s
EN AANKOMENDE yEMO^PSTERS
N.V. v. ILMflrMLS
HAARLEMMERSTRAAT no. 130—136
B\EK-, COURANT- EN HANDELSDRUKKERIJ
PA^NGRACHT 32 - TEL. 935*t'EIDEN
LkgERING JtflTN:
corr^sp^k€entiekaarten
DANKB^VqiGINGSKAARTEN
O NpÉRTRO US^K AARTEN
^RÊCLAMEKAARTK^
ROUWKAARTEN "S
VISITEKAARTEN
