Bij Scheren
ZATERDAG 11 JANUARI 1929
DE LE1DSCHE COURANT
TWEEDE BLAD PAG. 7
gang, een overheersching van afbraak van
weel'cellen tegenover -den opbouw.
Stanley Hall spreekt van het passeeren
van den levensmeridiaan.
Dr. P. Glas karakteiiaeerde bet onlangs
op de vergadering au Zuid-Hollands-cne
predikanten zeer juist:
„Alles komt eigenlijk aan op de wijze,
hoe het subject staat tegenover het ver
schijnsel, dat zich in hem voltrekt". Wat
men ook voor dit doel doet, steeds moet
de geest de beschermer zijn van het
lichaam. Iemand, die raad geeft betreffen
de de levensverlenging en alleen het
lichaam beoogt, vervult slechts een deel
van zijn taak. Diep in het zieleleven zetelt
de levenskunst. Opgeruimdheid, zelfken
nis en tevredenheid zijn de grondslagen
van gezondheid en leven en zijn tegelijker
tijd een machtige steun om het menschelij-
ke leven te ve:lengen.
Deze meening was ook een vriend van
„Hannah" toegedaan, waarover deze laat
ste in het „Laatste Nieuws" schrijft.
Zijn vriend had veel philosophie geleerd,
en zegde, dat hij uit al zijn bergen boekon
maar één philosofie had onthouden, de
welke ongeveer luidde als volgt:
„Weet ge wat ons keldert?
Verdriet en mislukking.
Maar niet het grootste verdriet of ie
felle mislukking, want die komen om de
tien jaar. Wat ons vernietigt, dat zijn"de
kleine verdrieten en mislukkingen van
eiken dag; de kleine prikkelbaarheden; de
slameurige slapheden; de ongegronde krie-
wcligheden; de prikjes van gewone spel
den; de turoluurschheden; de geregelde
wantrouwigheden; het automatisoh herkau
wen van pessimistische woorden, opge
raapt links of rechts of in het centrum.
Voeg daarbij, leerde voormelde vriend,
de ongeremde zenuwachtigheden en haas
tigheden en vliegerijen; de zorg om aldoor
meer geld te verdienen voor zotte nietig
heden of nietige ijdelheden.
Aldus sprak die filosofische vriend, al
dus verkwisten wij onze leefkracht en ver
slijten wij ons geluk, in gemopper en ge
brom, in het berekenen van wat had kun
nen zijn en dat niet is en in het begroefen
van een glimlach door een norschheid, van
een streeling door e^n stomp. Leer lachen
besloot mijn vriend en ge wordt zeer
oud".
En ik geloofde hem zeer, zijndo hij zeer
ernstig en zijn woorden zeer schoon.
Ik denk nu aan hem terug. Hij is voor
één maand gestorven. Hij waa drie en doc-
tig jaar.
„Rannah" vergat er aan toe te voegffn,
dat zijn vriend eeii a" to niet had zjen aan
komen, doordien hij was verdiept in e_>n
van zijn philosofische boeken over de
methode om lang te leven.
EEN EPISODE UIT DE
FRANSCH—SPAANSCHE
GUERILLA
De heersohzucht van Napoleon I, keizer
der Franscben, zou dan eerst verzadigd
zijn als hij geheel Europa onder zyn
macht had. Ook Spanje wilde hij aan zvn
heerschappij onderwerpen. Van een vee'e
tusscben den Spaanschen koning en diens
zoon maakte de overweldiger listig ge
bruik om in dit land de macht in handen
te krijg-en. In Spanje regeerde de zwakke
Karei IV (17881808). Zijn zoon Ferdi
nand stond tegen hem op en tengevolge
van een paleisrevolutie werd de wettige
vorst onttroond.
Napoleon kwam tusschenbeide en onder
voorwendsel om verzoening tot stand te
brengen tusschen vader en zoon, ontbood
hij hen te Bayonne. Beide vorstelijke per
sonen werden daar gevangen genomen en
Napoleon eischte, dat een Spaansche de
putatie hem nederig zou komen verzoe
ken zijn broeder Napoleon. Bonaparte tot
koning van Spanje aan tê stellen.
Maar het nationaliteitsgevoel der fiere
Spanjaarden kantte zich tegen deze slink-
sche handelwijze van Napoleon. Noode
droegen zij het Fransche juk en elke ge
legenheid namen ze te baat om het af te
schudden. Zoo ontstond de guerilla. Meer
malen waande Napoleon zich dé overwin
naar van zijn zuidelijken nabuur, maar
even dikwijls ondervond de kleine Corsi-
caan de waarheid van de woorden zijner
raadslieden: „Spanje zal u veel te doen
geven", totdat ten slotte het profetische
woord bewaarheid werd: „In dat land ligc
't- begin van 't einde". Spanje vocht zich
vrij in 1808.
Onder de Fransche soldaten, die naar
Spanje gezonden werden, om de orde le
handhaven, de gesneuvelden te vervangen
of de eenc of andere legerdivisie te ver
sterken, behoorde ook Jean Poucin uit 'n
dorp in 't Zuiden van 't land. Hij had van
z'n deugdzame ouders 'n echt godsdien
stige opvoeding ontvangen; maar in den
dienst had hij door den omgang met los
bandige en ongeloovige makkers, ook als
gevolg van 't ruwe krijgsmansleven, een
^onverschilligheid opgevat voor 't katho
liek geloof; hij miste den moed zijn gods
dienstplichten nog te vervullen.
Maar alle religieus gevoel was bij hem
niet uitgedoofd. Meer uit menschelijk op
zicht dan uit overtuiging, spotte hij met
alles wat hem voorheen heilig was. Hij
stond onder den verderfolijken invloed
van twee vrienden, geboortig uit hetzelfde
dorp als hij. Heb regiment waarbij Poucin
en z'n vrienden waren ingelijfd, was na
eenige dagmarschen in 'n Spaansch dorp
aangekomen en er werd besloten daar den
nacht door te brengen.
De bewoners waren diep godsdienstige
menschen, die een bijzondere voreering
hadden voor de onbevlekte Moedermaagd
en hadden daarvan uiting gegeven door
uit eigen spaarpenningen 'n prachtig beeld
van Maria tc plaatsen op 'n kruispunt van
wegen even buiten 't dorp.
Nooit zou 'n dorpeling het beel voor
bijgaan, zonder even neer te knielen en
met 'n ave z'n hemelsche Moeder te groe
ten; paarden en ezels stonden door ge
woonte vanzelf stil om hun geleider ge
legenheid te geven aan z'n devotie te vol
doen.
De Fransche soldaten hadden hun aan
gewezen kwartieren opgezocht en na vol
doende uitgerust te zijn, besloten eenigen
'n wandeling te maken. Ook Jean Poucin
en zijn vrienden, die hetzelfde - kosthuis
hadden, gingen het dorp eens rond en om
op alle gebeurlijkheden voorbereid te zijn,
namen ze hunne geweren mee. Al wande
lend kwamen ze toevallig bij de plaats,
waar hot beeld der H. Maagd op 'n hoog
hardsteenen voetstuk stond. Een sierlijk
ijzeren hekje er om heen sloot 'n perkje
af van prachtige rozen.
In plaats van Mai'ia te groeten en zich
onder hare schutse te stellen voor de vele
gevaren, die hem in het aanstaande ge
vecht bedreigden, begon een van de sol
daten de hevigste verwenschingen uit te
braken tegen God en Zijne lieve Moede.-,
en de satan blies hem een helsche ge
dachte in, die hij aldus uitte:
Jongens, we moeten dat bijgeloof
van dat boerengespuis eens voor goed den
kop indrukken. We zullen eens zien, wie
van ons de beste scherpschutter is. We
zullen alle drie op den kop van 't beeld
mikken en wie het slechtst sohiet, betaalt
'n rondje ginds in de herberg.
Jean, hcewcl hij 't in z'n hart verfoeide
cm op dat doivelsch voorstel in te gaan,
durfde uit lafheid zijn kame.aad niet van
't boosaardig plan af te brengen. Hij
smoorde do waarschuwende stem van z'n
geweten en stemde toe. Nochtans maakte
hij in sri'ite het besh.it om met opzet niet
op het hoofd te mikken; gaarne wilde hij
zich aan de bespottingen en de lachlust
van zijn kameraden blootstellen voor z'n
slecht schot, gaarne ook betaalde hij iiet
rondje daarvcor.
Die het gcddeloös voorstel gedaan had,
zou eerst schieten. Hij laadde z'n geweer,
mikte, een knal, en de icogel trof het beeld
aan het voorhoofd.
Een satanische laoh volgde op dit hel
denfeit, en trctsoh op zijn succes daagde
hij de anderen uit hom te overtreffen.
Nummer twee laadde eveneens z'n ge
weer; een tweede schot ochode tegen de
heiivels en 'n kogel trof het beeld aan
kin en hals en scheurde 'n stuk steen er
van los. Nu was de beurt aan Joan. O, hoe
verwenschte hij het gezelschap dezer los
bandige vrienden. Hij daoht aan z'n goede
moeder, die hem bij 't afscheid nog zoo
vermaand had steeds braaf te blijven,
slechte makkers te vermijden en zijn
katholieke plichten trouw to vervullen.
Ze had hem nog 'n rozenkrans gegeven
en hom op 't hart gedrukt hem altijd bij
zich te dragen. Zou hij wegloopen? Maar
hij meest met die twee dien avond en
nacht in 't zelfde kosthuis doorbrengen
en ze liepen ook al naast elkaar in 't
gelid.
Wat duurde 't lang vóór hij 'n kogel
genomen en z'n geweer geladen had.
Een hevige tweestrijd tussohen 'b goede
en kwade woelde in z'n binnenste. Z'n
makkers, die z'n aarzelen bemerkten,
riepen:
Lafaard, vooruit wat, of moeten we
jou soms den kogel geven? Ben jij nou
'n soldaat?
Dat deed de weegschaal naar 't kwade
overhellen: de duivel van menschelijk
opzicht behaalde do overhand, hij legio
aan, mikte en trof het beeld boven den
rechtervoet.
De onverlaten zetten hun wandeling
voort, begaven zich naar de herberg, he
stelden iets en Jean betaalde de geheelo
vertering wegens 't slechtste schot.
De bejaarde, deugdzame herbergier, dio
evenals de andere dorpelingen mot alle
liefde z'n zuurverdiende penningen had
geofferd bij de inschrijving voor het
Mariabeeld, had de schoten gehoord en
vrceg wat dat had moeten beteekenen.
Tot z'n grooto ontsteltenis vernam hij,
wat er gebeurd was en met heilige ver
ontwaardiging verweet hij hun het snoode
van hun laffe handelwijze en wees hij
hen op de straf, die hun te wachten stond.
God, zeide hij, laat wel met zich
spotten en geeft in Zijn eindelooze barm
hartigheid den boetvaardigen zondaar
gaarne vergiffenis; maar Hij duldt niot,
dab de mensch Zijn H. Moeder vergunt.
Ge zult aan Gods gramschap niet ont
komen.
De waard was heel blij toen het drietal
z'n herberg verliet. De-drie vrienden wa
ren door de ernstige woorden geheel van
hun stuk gebracht. Wel trachtten ze el
kaar op te monteren en 'n kwinkslag te
slinge-ren aan 't adres van den herbergier,
dien kwezelaar vol bijgeloof; maar dat
moest alleen dienen om de verwijtende
stem in hun binnenste tot zwijgen te
bréngen; de helden hadden den moed niet
him terugweg te nemen langs het
stomme machtelooze beeld. In hun kwar
tier aangekomen, zetten ze zich aan tafel,
maar het opgediende eten smaakte hun
niet, ze werden door angst en gewetens
wroeging gekweld, hoewel ze dit voor
elkaar verborgen trachtten te houden.
Spoedig begaven ze zich ter ruste om in
een verkwikkende slaap rust voor hun
gefolterd geweten te zoeken. Jean bad in
stilte; hij verfoeide z'n holiigschennende
daad uit den grond zijns harten; hij vroeg
God en Maria vergiffenis en beloofde
boete te doen als hem de gelegenheid
daarvoor werd gegeven.
De nacht gaf echter niet de verhoopte
verlichting; onrustige droomen deden hen
telkens wakker schrikken; vermooid ston
den ze op en in den loop van den morgen
voegden ze zich op den va-stgestelden tijd
bij hun afdeeling. Na twee dagen hadden
ze de eerste ontmoeting met de guerillas;
zoo worden de ongeregelde troepen van
herders en landbouwers genoemd, die in
de Spaansche oorlogen 'n belangrijke rol
speelden.
In den strijd stonden ze gedrieën in 't
zelfde gelid, zij aan zij; het was een ver
woed gevecht en de geschiedenis verhaalt
ons van talrijke heldhaftige wapenfeit-en,
zoowel van Fransche als Spaansche zijde,
die de bewondering van vriend en vijand
afdwongen. Ook de drie vrienden toonden
zich onversaagd en vochten met leeuwen-
INGEZONDEN MEDEDEELING.
geen stukgaan en pijn meer eil o<jk geen na-
schrijnen der huid, als men vóy'hot inzeepen
de huid even inwrijft met slccïts een weinig
Doos 30, 60, Tube 80 ct. PAROL
moed; ze onderscheidden zich door hun
dapperheid en in 't strijdrumoer vergaten
zij de herinnering aan hun euveldaad en
de angstige knagingen van 't geweten
werden niet meer gevoeld. De strijd bleef
onbeslist; de avond viel, de vijandelijk
heden zouden juist voor dien dag worden
gestaakt, toen 'n verraderlijk schot van
achter 'n barricade weerklonk. Een kogel
drong door tot de Fransche golederen en
trof een van het drietal aan 't voorhoofd;
't was degene, van wien het boosaardig
plan, om op het Mariabeeld te schieten,
was uitbegaan. Met 'n gil viel hij voor
over; uit 'n gapende wonde aan 't voor
hoofd gutste 'n stroom bloed; hij wen
telde zich een paar malen over den groni
en was na ec-r.ige oogenblikken een lijk
Gods wrekende hand was duidelijk zicht-
baar; op deze verschrikkelijke wijze wer
den de beide anderen aan hun daad her
innerd. Sidderend over al hun ledematen
zochten zij hun bivak op. De nacht hulde
't slagveld in z'n zwarten sluier cn be
dekte de gruwelen, waarvan het overdag
getuige was geweest, maar in do harten
van Jean Poucin cn liens vriend veroor
zaakte de nachtelijke stilte en duistorn's
de hevigste neerslachtigheid en mistroos
tigheid, de wanhoop nabij. Zij brachten
slapeloos den nacht door, waaraan gen
einde scheen te komen. De godsdienstige
gevoelens ontwaakten weer in Jean's
hart; hij zocht in 't gebed troost en be
moediging. De drukke bezigheden van den
morgen gaven eenige opluchting aan hun
gefolterd hart. In koortsachtige gejaagd
heid maakten zij zich gereed voor den ef-
marsch, die in 't vroege morgenuur moest
aanvangen, daar de vijand zijn gelederen
door versche troeven had versterkt V een
aanval elk oogerbük was te verwachten.
Daar stonden beide vrienden weer naast
elkaar in 't gelid; stilzwijgend drukten ze
elkaar de hand, onverschillig voor alles
wat rondom hen plaats greep. In somber
gepeins marcheerden ze op het gegeven
commando voort.
Jean bad en hij spoorde ook z'n makker
aan tot vertrouwen in Gcds goodheid en
vermaande hem eveneons tot bidden....
't Was een bloedig gevecht, dat dien
dag werd geleverd. Aan beide zijden werd
ge-streden met den moed der wanhoop;
't was 'n strijd op loven en dood. De Fran
sche gelederen werden gedund en aan
houdend klonk 't: sluit de geloderen. Tal
rijke krijgers hadden hun heldenmoed
met den dood moeten'betalen.' De twee
vrienden hacklen nog altijd stand gehou
den; ze spraken elkaar mcod in en de dag,
dien ze met 'n angstig voorgevoel waren
begonnnvn, beloofdo voor hen gelukkig te
eindigen, toen 'n vijandelijke kogel door
de lucht suisde cn Jeans vriend tor aardo
deed storten. De kogel had de kin ver
brijzeld en 'n gapende wonde in den haJs
toegebracht.
De arme gewonde rolde over den grond
van pijn en uitte kreten van wanhoop en
vertwijfeling.
Ondortusschen was er „rust" geblazen.
Jean knielde naast don ongelukkige neer,
wekte hem op tot vertrouwen op Gods
eindelooze barmhartigheid, terwijl hij het
bloed trachtte te stelpen, dat uit mond
en hals stroomden.
Hij had den troost zijn makker tot
betere gevoelens te brengen; deze lis
pelde nauw hoorbaar eenige schietgebe
den na en met het woord: „Vergiffenis,
o God!" op de lippen stierf hij in de ar
men van zijn wapenbroeder.
Zijn ziel stond voor Gods rechterstoel.
De toestand van Joan laat zich niot bo-
schrijven. Meer dood dan levend tenge
volge van de zoo verpletterende voorbeel
den van Gods gerechtigheid kwam hij in
zijn tent aan. Hoe verdubbelde hij zijn
smeekbede om vergeving; en als in den
nacht z'n lichaam en geest eenige ver
kwikking genoot in den slaap, dan was 't
hem of daar *n wrekende engel op hem
afkwam om hem neer to vellen en de
bloedige lijken zijner vrienden dreigden
hem met den akeligsten dood. In zijn
ijlende koortsen sprong hij aanhoudend
overeind en stoorde de nachtelijke rust
dor vermoeide krijgers. De schemerende
morgen was 't begin van een dag van
bloedig gevecht, van veel lichamelijk lij
den en 'n sonartelijken dood voor menig
soldaat. Aan de overwinning, die door do
Franscben behaald werd, had Jean niet
weinig deel.
Na zich in verschillende gevechten her
haaldelijk eervol onderscheiden te heb
ben, werd', z'n borst bij 't eindigen van den
veldtocht met 't eerekruis gesierd en met
de rest der troepen vertrok Jean naar
Frankrijk. Hoe verlangde hij .innig naar
zijn geboortgrond, waar zijn toerbeminde
moeder hem zoo vurig verbeidde. De
terugtocht ging langs denzelfdon weg,
waarlangs d© Fransche troepen gekomen
waren, en zoo geschiedde hot, dat zij
langs het beschoten Mariabeeld moestten
trekken. Toen Jean in de verte het beeld
zag, werd hij door 'n hevig gevoel van
angst en ontsteltenis aangegrepen. Met
de snelheid des bliksems had hij die plaats
wel willen ontvluchten, maar voort moest
hij, terwijl bij eiken stap de zielenangst
toenam. Naderbij gekomen, zag hij met
verwilderden blik op naar het beeld, dit
daar zoo majestueus op het hooge voet
stuk stond. Op het voorhoofd zag hij het
gat, door den kogel van zijn rampzaligen
vriend gemaakt; de kin was gedeeltelijk
verbrijzeld en aan den hals toekende zich
duidelijk de plek af, waar de tweede kogel
was terecht gokomen; daar dwaalde z'n
oog naar do plaats boven den rechtervoet,
die zijn kogel had getroffen. Hij bedek!e
z'n gezicht met beide handen; het duizelde
hem; onmachtig viel hij ter aarde; op on
verklaarbare wijze ging zijn geweer ai en
een kogel drong hem boven de rechtervoet
in het been. Men bracht, hem naar de her
berg, waar hij spoedig bijkwam, en waar
de eerste medische hulp werd verleend.
De waard, die den geneesheer hielp en den
gewonde voorloopig verzorgde, herkende
dezen laatsten aanstonds. Met groote ont
steltenis vernam hij in bijzonderheden,
welk rampzalig lot de beide anderen had
getroffen.
De wonde liet zich aanvankelijk niet
kwaadaardig aanzien. De chirurg, die den
kogel verwijderd had, meende, dat na ecu
korten tijd de wonde zou genezen zijn.
Jean, die naar 't hospitaal was gebracht
leed verschrikkelijke pijnen, maar de hoop
op spoedig herstel en de gedachte aan 't
gelukkig weerzien zijner nierbaren deed
hem de smarten geduldig verdragen. Toen
het eerste verband was weggonomon,
stond de geneesheer voor een hem onvei-
klaarbaar feit. De wond was verergerd;
afzichtelijke wormpjes kropen er door
heen en knaagden aan 't rottende vloesoh
en een uiterst onaangename reuk gaf re
af. De kundige geneesheer raadpleegde z'n
kennis en medische ervaringen om de
oorzaak daarvan op te speuren en wenddo
nieuwe geneesmiddelen aan om de kwail
te bestrijden. Bij elke nieuwe verbinding
der woud steeg de verbazing en teleur
stelling van den geneesheer, daar de wond
steeds verergerde ondanks de liefderijkste
verpleging; de wond werd pijnlijker, groo-
ter en afzichtelijker.
Jean was echter tot inkeer gekomen. In
't hospitaal had hij de gelegenheid een
rouwmoedige biecht te sproken en de
Aalmoezenier wekte hem op tot geduld
en onderwerping aan Gods H. Wil. Jcan
schikto zich in z'n lot.
Toen de dokter geheel zijn kennen en
kunnen had uitgeput en do wonde alle
zorgvuldige behandeling tartte, ver
klaarde hij zich onmachtig de minsro
verzachting in de hevige smarten aan tc
brengen.
Toen deelde Jean hem openhartig alles
mede wat hem en z'n vrienden was over
komen.
De dokter, van huis uit Katholiek, maar
die in vele jaren zijn H. plichten had ver
waarloosd, geloofde wat zijn patiënt ge
zegd had. Hij ook zag daarin do hand van
Gcd, die aan het driotal do euveldaad
tegenover Zijne II. Moedor wreekte. Het
was voor hem een ernstige reden tot na
denken en ook hij begon weldra 'n ander
leven. Van vrijgeest word hij een vurig
Katholiek.
Jean heeft nog vele jaren tot aan zn
dood de hevigste smarten geleden; maar
hij verdroeg zo in den goest van boete 'ou
terwijl het lichaam veel leed, genoot hij
inwendig den zoetstsn vrede des hartje,
overtuigd dat God hem door de voor
spraak van Maria in genade had aange
nomen. „Morgen"
UIT HET LAND VAN SCHIJN EN
WEZEN.
De Trader-Horn-expeditio terug.
De uitgebreidste reis, die ooit gemaakt
werd, om locale sfeer le zoeken voor een
exotische film, is dezer dagen geëindigd.
De beleende Tracler-Horn-oxpeditie dor
Metro Goldwyn Mayer is in Hollywood te
ruggekeerd. Ofschoon de leider, \V. S. Van
Dyke, de man, die ook Wilto Schaduwen
maakte, nog achtergebleven is, kan men
toch wel van een terugkeer sproken, om
dat de hoofdpersonen met do heele tech
nische staf thans weer in hun vaderland
terug zijn.
Per stoomschip „Vulcania" kwamen zij
in New-York aaui en vlak voor het einde
van hot oude jaar waren do Afrika-reitigers
in Filmland terug. Het waren Harry Ca
rey, die de hoofdrol in de nieuwe film
speelt, de 19-jarige Edwine Booth en Dun
can Benaldo, die de andere groote rollen
vertolken. Ook Robert Goddon, do assi
stent-regisseur en Clyde Dcvinna, do chef-
cameraman, konden Oudejaarsavond thuis
vieren. De reizigers brachten verscheidene
roodo colobus apen ~nee en een klein lui
paard je.
De Trader-Horn-expeditie heeft meer
dan 55000 mijlen afgelegd. Zij verliet de
Hollywood-studio's in Maart 1929, voer vaci
New-York naar Italië, stak over naar
Mombasa in Afrika on begon van deze
plaats uit haar moeilijken en vermotelen
tocht door de binnenlanden van het Zwarte
Werelddeel, De Pigmeeën-kolonie ten Oos
ten van Bar ambo was hot uiterste punt
der reis.
De electrische apparaten en de andore
onmisbare dingen, voor de opnamen bo-
noodigd, moesten gedurende de reis door
meer dan honderd koelies gedragen wor
den, terwijl duizenden inlanders aan do
verschillende scènes meeworkten. Een mi
niatuur studio-laboratorium werd inge
richt, zoodat men iederen avond de op
namen van denzelfdon dag kon ontwikke
len. De leden van de expeditie hadden bet
af en toe zwaar te verantwoorden en een
maal werd het heele kampement door een
springvloed in het Tanganyika-gebiod over
vallen. Een groot deel van de bagage ging
toen. verloren, maar de film bleef gelukkig
gespaard, dank zij het feit, dat zij in wa
terdichte bussen bewaard werd.
De beide hoofdpersonen, Harry Carey
en Edwine Booth haddon gedurende de
reis nogal eens las-t van koortsaanvallen,
maar niemand werd aangetast door tropi
sche ziekten. Trouwens, alle leden van de
expeditie waren ingeënt tegen typhus en
slaapziekte on een Engclsche doktor ver
gezelde de Trader-Horners voortdurend.
Op him reis naar het Victoria-meer en
naar Oeganda weorden allerlei vervoermid
delen gebruikt: auto, boot, trein, paarden
en muildieren, maar vaak was men ge
dwongen te voet door de wildornis te gaan.
Iederen avond werden de tenten opgesla
gen en bijna iedereen nam deel aan het
ontwikkelen der negatieven. In de vrije
uurtjes, die betrekkelijk zeldzaam waren,
converseerden de Amerikanen met de bab
belzieke inlanders in een zonderling ge-
barentaaltje.
W. S. Van Dyke, de regisseur van Tra
der-Horn, die dezer dagen in Hollywood
terug verwachf wordt, beschikt over een
groote tropen-ervaring. Hij was heU die
door de M. G. M. uitgezonden word om op
het eiland Tahiti in de Stille Zuidzee de
film Witte Schauwen te maken en het suc
ces van dit werk was zoo groot, dat Van
Dyke opgedragen werd het volgende jaar
daar ter plaatse Ramon Novarro's fihn
„De Heidon" te vervaardigen. Hoewel do
laatste toeht heel wat gewaagder en
moeilijker was dan de bekle vorige, is Van,
Dyke er in geslaagd om alle. gevaren ie
ontwijken en niet alleen allen, die aan
hem toevertrouwd waren, maar ook een
schitterende cpllectie opnamen veilig mee
naav huis te brengen. Daartoe behooren
allermerkwaardigste scènes uit hot dieren
leven in de wildernis.
Harry Carey, die in Trader-Horn de be
langrijkste rol vervult, is een veteraan van
het witte dock. Hii trad o.a. ook op in :lo
film „Goud", die binnenkort hier te lando
vertoond zal worden. Edwine Booth dio
de rol van „Nine T.", do godin van het
nerbosch, speelt, is een nieuwelinge in hot
filmbedrijf. Zij werd voor de rol gekozen
uit 100 blondines. Duncan Renaldo is ook
een „newocmer". Hij maakte zijn debuut
in de film: ..De Brug van San Luis Rey".
Buster Keaton Is verlegen.
„Zelfs een fllmartiat kan verlegen zijn
^ei laatst Buster Keaton, toen men hein
vroeg, of hot goed was, dat de beroemdo
opera zangeres Amelita OalH-Ourei de Mo-
•ro-Glodwyn-Mcyer studio's zou komen be
zoeken, toen hij juist bezig wa» aan een
.iedjo uit „On the Set", zijn nieuwste film.
„Stol je voor, dat Galli-C'urci mij zou bon-
ren zingen",* zei dc komiek, „ze zou van
schrik misschien iets krijgen". Maar on
danks deze woorden, kwam Galli-Curc®
toch in dc studio, natuurlijk precies op het
moment, dat Bustor aan zijn liecljq bezig
Zoodra Keaton zag, wie er binnen kwam,
stopte hij met zijn schoone gezang, dat
„Way down in Arkonsaw" heet en tot Ed
ward Sadigwick, zijn regisseur, zei hij:
„Hoor err.sik wil desnoods een hoclen
dag op mijn hoofd gaan staan, maar hoe
ren zingen zal ze me nietik denk er
niet aan, ik schaam me dood". En aange
zien Buster het ernstig meende, nam men
maar een andere scène, waarin de komiek
niet. behoefde te zingen. De opera-zange
res, die veel belang stelt in de film, bleef
verscheidene uren in do studio en zij ver
maakte zich kostlijk. Maar ze wacht nog
sfceds op Buster's hooge C.
Want Bustor vertikte het eenvoudig,
alle vriendelijke verzoeken ten spijt
Het nut van de musiceerende film.
Moor en moor blijkt, dut filmmaatschap
pijen en muziekuitgevers door do musicee
rende film nader tot elkaar gebracht wor
den. De waarde van een „themo-aong''
moet zeker niet. onderschat worden. De
Robbins Music Corporation, die samen
werkt met de Metro Goldwyn Mayor publi
ceerde dezer dagen eenige verkoopcijfers
van dc laatste vier maanden. Daaruit
blijkt, dat „The Pa^an Love Song" (Hot
liod van de Zuidzee), door Ramon Novar-
ro gozongen in do film „De Heiden", zonder
twijfel het allergrootste muzikale succes
van het laatste seizoen is geweest. Niet
minder dan een millioen exemplaren wer
den van dezen Schlager verkocht.
Toch schijnt een ander lied niet veel
minder succes te hebben. Dat is „Singiu'
in the Rain", een der boste liedjes uit de
Hollywood Revue. Hiervan werden in vier
maanden nog meer exemplaren verkocht
dan van Het lied van dc Zuidzee in den-
zelfden tijd.
In Dynamiet, dc laatste film van Cecil
B. de Mille, komt ook een „big hit" voor.
Dat is „How am I to know?" Hiorvan wer
den reeds tienduizenden exemplaren ver
kocht, hccwel do film nog slechte in en
kele plaatsen vertoond is.
Dure liefhebberij.
Laurel en Hardy, do bckcmdo Metro
Goldwyn Mayer Komieken, zijn, na eeni
gen tijd te hebben opgetreden in een thea
ter te San Francisco, weer in dc Hal Roach
studio's te Culver City teruggekeerd. .Hun
scène in het hicrbovcnbedoeldc theater
kostte den komioken 1000 dollar per week,
want. zc kregen iederen dag ruzie op «le
planken cn trokken eikaars kleeron finaal
in stukken. Drie voorstellingen por dag.
rekent u zelf maar uit.
Het geheimzinnige eiland.
Wie heeft vroeger (en nu nog) niet ge
smuld aan Jules Verne's wonderlijke en
spannende verhalen en wie herinnert zich
niet zijn fantastische boek „liet Geheim
zinnige Eiland"? Metro-Goldwyn-Mayer
heeft dit werk verfilmd volgens het z.g.
Teohnicolor-procedc en het is gebleken,
dat deze film een buitengewoon succes
heeft. Zij werd in Chicago in zes theaters
tegelijk vertoond en hoewel er geen spe
ciale reclame voor gemaakt was-, moesten
alle zes do theaters, tot enkele malen toe,
prolongeeren.
Dc film werd vervaardigd onder leiding
van Lucien Hubberd en de voornaam'.!e
rollen worden gespeeld door Lionel Barry-
more, Lloyd Hughes en Jane Daly. TaJ van
tafrcelen werden onder water opgenomen
met speciale camera's en duik-apparaten.
De gekleurde opnamen zijn wonderbaarlijk
mooi en het beste, wat tot nu toe op dit
gebied werd gemaakt.
