KERKNIEUWS
PELGRIMSHUIS „CASA-NOVA"
heilig-land-stichting.
f Cursus tot voorbereiding van Allerheiligen
en Allerzielen.
Vooral in de tijden die wij beleven
lid ringt zich dc yraag naar het Hierna-
Jinaais sterk op den voorgrond. De mate-
nit mrialistisohe levensbeschouwing met name
iet Naturalisme heeft de diepste levens-
iehoeften van den mensch onbevredigd
relaten.
)berT reac^e tastbaar. Terwijl nu mas-
i's direct contact zoeken met het over-
innelijke, staat daar de Katholieke Kerk
ekweJnet haar eeuwen on de leer over de 011-
iterfelijkheid der ziel en hun overgang
iar een eeuwig of tijdelijk verblijf van
ilooning straf of uitboeting.
Aan de hand van onze Moeder de H.
;crk kunnen wij doordringen in het Hicr-
amaals voor zooveel dit aan dc levenden
-• -,d toegestaan,
f ]eert ons ook welke betrekking or
icstaat tussc-hen de levenden en de doo
ien in den liand van de gemeenschap der
•zen |HeiIigen.
Dat. alles, te zamen met de kerkelijke
viering dezer groote geheimen in haar
Joffer en Officie waarin zij de geinspireer-
diejde teksten verklaart en toepast kan men
«veer eens uitdiepen en meemaken in het
•indepelgrimshuis „Casa-Nova" van 29 Octo-
Daafber tot 2 November, onder leiding van
aar E-E. Pater Van Wely O.P. Leeraar aan
Gymnasium te Zwolle,
lor I Voor alle inlichtingen schrijve men naar
Iele Z.E. Overste der Kanunnikessen van
•an Sfhet Heilig Graf, Heilig-Land-Stichting,
jjmegen.
Nieuwe parochie te Gouda.
Z. D. H. Mgr. J. D. J. Aengenent. Bis
schop van Haarlem heeft toestemming
[verleend aan den Zeereerw. Heer P. J. A.
tic Graaf O.F.M., pastoor der St.-Joseph-
L-erk te Gouda, tot het stichten van een
lieuwe parochie aldaar, in het stadsge-
Beelte, geheeten de Korte Akkeren.
De kerk. aan den bouw waarvan spoe-
Jlig zal worden begonnen, zal worden toe
gewijd aan het Allerheiligst Sacrament
fles Altaars.
Paters Conventueelen,
Pater Aloysius Bondoni, provinciaal der
haters Conventueelen te Constantinopeh
c|s cloor Z. H. den Paus benoemd tot vicaris
istolïcus der Armenen, met den titel
i Bisschop van Beyreuth.
Zondag a.s. zal Mgr in de kerk der
'waalf Apostelen te Home de bisschops-
Jwijding ontvangen uit handen van kardi
naal Sincero.
RECHTZAKEN
De crocussendiefsta! te Hillegom.
In den nacht van 22 op 23 Juli had de
16-jarige P. v. B., wonende te Heemstede
iit Hillegom 9 zakken crocussen ont-
jreemd.
Hij stond daarvoor terecht voor de
larlemsche Rechtbank.
Verdachte ontkende aan dit feit schul-
ig te zijn. Hij vertelde, den 22sten Juli
3n café op de Botermarkt te Haarlem,
aanraking met een hem onbekenden
te zijn gekomen. Deze had gevraagd, of
Jij is den nacht van 22 op 23 met zijn
rachlauto aan den Meerweg wilde zijn,
een vracht crocusbollen te vervoeren
lar Beverwijk, waar J. ze in ontvangst
>u nemen. B. was met een wagen op den
jpaalden tijd gekomen en had de bollen
[vergeladen. Bij het afscheid had J. ver-
tchte nog een paar handschoenen toege-
>oid met de woorden: Misschien heb jc
ir nog wat aan Verdachte- was onder
leg toen aangehouden.
Nadat verdachte deze verklaring had af-
ïlegd, begon het getuigenverhoor.
Getuige Th. S., rechercheur, verklaarde
it, hij dien bewusten nacht om 2 uur in
fogelerzang een auto had gezien, bestuurd
>or verdachte. Getuige had toen duidelijk
;n teeken gegeven om te stoppen, maar
ij had doorgereden. Later was deze ver
achte in Haarlem aangehouden en toen
[leek. dat de auto 9 zakken crocusbollen
wat te.
Gehoord werd nu de 66-jarige H., bloem-
)llenhandelaar te Hillegom. Deze was in
>n morgen van 23 Juli als naar gewoonte
iar zijn bloembollenschuur geaan. PI ij
id daar een ruit van de deur stuk ge
ien. die den vorigen dag nog heel was.
[evens miste hij 4 1/2 mud of ongeveer 9
ikken crocusbollen.
Veldwachter V. uit Hillegom had hem
)en op den dag 9 zakken crocusbollen
Joond. die hij als de zijne erkende.
Pres.: Hoeveel waren die bollen onge-
waard
Get.: Je zou ze moeten verkoopen om
!t precies te weten, maar naar scliat-
'g toch wel ongeveer 1500.
De volgende getuige was de 38-jarige
neenteveldwachter V. Deze had den
>len Juli op het politiebureau 9 zakken
fet crocusbollen voor vervoer naar Hil-
(goin in ontvangst genomen, welke hij
m den bezitter H. had. getoond, die de
>Hen als do zijne herkende.
ll De inspecteur C. K. werd nu gehoord,
'eze had het onderzoek geleid en vinger
drukken van de gebroken ruit geno
ten. Deze verklaarde als deskundige, dat
vingerafdrukken van de ruit overeen-
•rast vertoonden, met die van verdachte,
elke op het bureau te Heemstede waren
women. Dit onderzoek was echter be
slijkt, doordat verdachte handschoenen
d aangehad, waarvan de middelvinger
ik was. zoodat van dien vinger een af-
"k op de ruit stond,
herdachte ontkende, dat die handschoe-
van hem waren, hij bleef bij zijn ver-
>ng, dat hij de handschoenen van den
jnRekenden J. had gekregen.
Pres.: Maar dat is toch een raar cadeau
om zoo maar een paar kapotte handschoe
nen te geven.
Verd.: Misschien dacht hij dat zc me
wel goed zouden passen, maar dat doen ze
ook niet eens.
Gehoord werden nu nog drie getuigen a
décharge, die allen met verdachte gerui-
men tijd hadden samengewerkt en die
verklaarden dat hij een eerlijk en be
trouwbaar man was.
Dc officier van justitie achtte het feit
als bewezen, vooral ook door het feit.
dat de vingerafdrukken op de ruit over
eenkomst met die van verdachte vertoon
den.
Plij eischte 2 jaar gevangenisstraf.
KANTONGERECHT H AARL.MEER.
Vliegende Hollanders.
C. A. L. D., te Amsterdam, heeft te Hil
legom met een zoodanige snelheid gere
den, dat het verkeer in gevaar is gebracht.
Verd. ontkent ten deele. Verd. is wel daar
geweest, maar weet niets af van een aan
rijding of gevaarlijk rijden. Verd. geeft
toe snel te hebben gereden. Eisoh O. M.
25 of 25 dagen hechtenis, uitspraak con
form.
\V. C. W., te Amsterdam, is verd. te
Lis se met zoodanige snelheid te hebben
gereden, dat 't verkeer in gevaar is ge
bracht. Verd. reed op 17 Juni F. Bouwman
aan, toen deze een hek in wilde gaan.
Verd, ontkende, de,schuld lag aan den
wielrijder, die zonder teeken te geven een
hek wilde inrijden. Getuige F. Bouwman
verklaart, dat verd. hem aanreed, terwijl
hij een hek in draaide. Als verd. naar
links was gegaan was er niets gebeurd.
Getuige stond geheel stil, verklaarde hij.
Getuige G. Bood te Lisse verklaart, dat
verd. aanreed en niet uit was geweken. Of
de eerste getuige werkelijk gestopt had,
wist getuige niet. Get. van der Lans te
Lisse heeft het niet goed gezien. Het O.M.
acht het wettig bewezen, dat verd. een
aanrijding heeft gemaakt, maar of verd.
al of niet de schuld heeft is niet door de
getuigen-verklaringeu komen vast te staan
Eiseh vrijspraak. De Kantonrechter kan
zich hiermede vereenigen.
K. W. D., te Amsterdam, heeft het ver
keer te Hillegom in gevaar gebracht.
Verd. reed op 12 Mei A. J. Staphorst te
Hillegom aan. Verd. laat verstek gaan. Ge
tuige mej. A. J. Staphorst, verklaa.rt, dat
zij 's avonds half zeven geheel rechts reed,
toen verd. haar aanreed. Verd. heeft niet
voldoende uitgeweken, en heeft ook niet
gestopt, toen het verkeer dit eischte. Get.
J. M. Staphorst, bollenverpaksten te Hille
gom, heeft gezien, dat verd. nabij de Vejr-
nenburgerlaan haar zuster aanreed. Eisoh
20 of 20 dagen hechtenis. Uitspraak 15
of 15 dagen hechtenis.
De wet moet nageleefd.
A. V., drukker te L i s s e, heeft op S
Aug. 1929 te laat laten arbeiden en wel op
een uur, waarvoor hij geen overwerk ver
gunning had. In de vorige zitting was de
zaak aangehouden om getuigen te hooren.
Zij ware-n toen niet verschenen. Getuige J.
v. d. Leeden, letterzetter te Lisse, werd
thans voorgeleid; getuige verklaart ge
werkt te hebben van 8.30 tot 10 uur des
avonds; ook had Tijdhoeve daar toen ge
werkt.. Eiseh O. M. 2 maal 5 of 2 maal
5 dagen hechtenis. Uitspraak conform.
Al of niet meineed?
M., winkelbediende bij L. te R ij p-
wetering, heeft op een anders auto
weg gereden. Verd. laat verstek gaan. C.
J. S. te Rijpwetering, mede-verd. is ver
schenen. Verd. ontkent, op 20 Aug. de
auto verreden te hebben. De auto stond
voor den winkel van Zwetsloot te Rijpwe
tering. Get. Corn. J. Moerenhout, politie
agent te Alkemade, verklaart op 21 Aug.
een onderzoek te hebben ingesteld, en had
toen vernomen, dat M. de auto had be
stuurd, en de ander duwde. Deze opgave
hadden de getuigen gegeven. Verd. S. ont
kent de auto geduwd te hebben; hij was
er in 't geheel niet bjj geweest. Getuige T.
H. "Witteman, tuindevsknecht te Rijpwete
ring zegt gezien te hebben dat.'verdachte
M. stuurde en dat S. duwde. Getuige C.
W., slagersleerling te Rijpwetering, heeft
tegen de politie gezegd: ik weet. wel wie
het gedaan heeft, maar ik wil het niet
zeggen.
De Kantonrechter wijst get. erop, dat
hij thans de waarheid moet zeggen. Hij
bedreigt hem met gijzeling. Getuige ver
klaart nu gezien te hebben dat M. stuur
de. Wie duwde had hij niet gezien, wel had
hij gezien dat de auto verreden werd. Ten
slotte geeft get. nog op, dat C. Cens en Th.
Waasdorp wel kunnen getuigen.
De Kantonrechter gelooft, dat getuige
de waarheid niet wil zeggen. Als blijkt uit
de te hooren op te roepen getuigen, dat
gel. niet de waarheid heeft gesproken, zal
hij vervolgd worden wegens meineed. De
rechter geeft, getuige nog den tijd tot voor
de zitting, waarin de andeten getuigen
worden gehoord, om op deze verklaring
terug te komen. Uit Alkemade is er al eer
der iemand veroordeeld voor dit feit. De
zaak is tc luttel, merkt- de kantonrechter
op, om nu weer een meineed te rïskeeren.
Het O. M. vraagt aanhouding voor nader
onderzoek.
W. C. van G., echtgenoote van K. F. L.,
te Leimui den, heeft te Leimuiden
bier verkocht zonder vergunning of verlof.
Verd. zegt, het was feest en nu verkocht
veder Piet van G. brood, koffie en paling.
Bier gaf hij weg aan vrienden en kennis
sen. Zij had wel bier weg gegeven maar
niet verkocht. Het was feest te Leimuiden
op 4 en 5 Sept. en daarom gaf vader het
weg. Verd. ontkent te hebben verkocht.
De kantonrechter wijst den komenden gei.
in deze zaak buitengewoon nadrukkelijk
op den eed. Get. N. Heemskerk te Leimui
den verklaart, dat hij bij P. Th. v. G. in
den nacht van 5 op 6 Sept. paling heeft
gekocht en toen nog wat heeft besteld,
wat weet get. niet. Getuige heeft bij zijn
verhoor aan de politie opgegeven, dat hij
INGEZONDEN MEDEDEELING.
25 cents voor bier betaald had. Getuige
zegt, ik was zoo dronken dat ik nu niets
meer weet. Wat hij besteld had wist hij
ook niet. Getuige heeft aan de politie ver
klaard, dat Jans v. G., hem bier had
gebracht voor 25 cents. Get. C. J. Moeren
hout, politie te Alkemade, geeft zich
staande de zitting als getuige op. Get.
Moerenhout verklaart, dat getuige Heems
kerk in zijn bijzijn op 't politiebureau
heeft verklaard, dat hem daar bier was
verkocht. Getuige gelooft niet, dat Heems
kerk zoo dronkon was; hij had wel wat
gebruikt maar die indruk had getuige ge
heel niet. Get. P. Heemskerk te Aalsmeer
wordt met denzelfden nadruk herinnert
aan den eed. Getuige zegt, bij P. v. G.
kreeg ik een potje bier van diens zoon. Hij
had daar niets voor betaald; hij had c
wel een broodje gekocht. Ook deze gel.
was zoo dronken, dat hij niets meer weet.
Ook deze get. heeft een anderen opgaaf
aan de politie gedaan. Getuige zegt, dan
heeft do politie me verkeerd verstaan; ik
heb bij een andere v. G. bier gekocht. Het
O.M. vraagt aanhouding en nadere instruc
tie om nieuwe getuigen te hooren.
Een onhandige chauffeuse.
Th. H. S., te Alkemade, mocht van
haar verloofde een rijtoer maken met diens
auto. Verd. laat verstek gaan. Verd. heeft
30 Juli gereden in Lisse en zoodanig, dat
een paard en wagen in den knel kwam,
waardoor het paard een andere auto be
schadigde. Get. C. A. de Hof te Stompwijk
was met een auto te Lisse, toen een paard
bestuurd door Zwetsloot, tegen zijn auto
sprong. Het paard was, doordat de juffr.
voor het paard reed, op zij gesprongen en
beschadigde de auto van getuige. Getuige
J. van der Zwet, echtgenoote van M. Wit
teman, heeft gezien, dat verd. verkeerd
heeft gereden. Zij week niet voldoende uit.
Getuige de Aleij te Heemstede, was met
het met. paard bespannen voertuig van
Zwetsloot, daar. Hij kon door het rijden van
verd. niet uitwijken. Het O. M. eischt voor
heb niet voldoende naar rechts uithalen
10 of 10 dagen, en voor het niet kunnen
toonen van een geldig rij- en nummerbe-
wijs (verd. had er geen) 15 of 15 dagen
hechtenis. Uitspraak conform eiseh.
Sovjet-eieren zoisder
papieren
(Een particuliere correspondentie uit
Moskou).
Moskou heeft den laatston tijd weer eens
hartelijk kunnen lachen in zooverre men
daar tenminste in deze critieke tijden het
lachen nog niet verleerd heeft. Dc zaak
speelde zich weliswaar niet in Moskou zelf
af, maar het betrof toch een inwoner der
stad. Het gaat nl. over een correspondent
van het Moskousche blad, Rabotschaja
Gaseta, een zekere W. Pawlew, die voor
zijn krant naar Machatsch-Kala gereisd
was. Machatsch-Kala vroeger heette
de stad Petrowsk is het. centrum der
zelfstandige Republiek Dagestan en de
grootste handelshaven aan de Kaspische
Zee. Zooals men ziet, speelt het drama zich
dus niet af in een afgelegen onbekend
hoekje in de hooge Trans-Kaspische ber
gen, of in de eindelooze steppen van Sibe
rië, maar in een hoofdstad, een centrum
van cultuur! Deze hoofdstad telt echter
zeker niet meer dan 30.000 inwoners die
voor de meerderheid uit Russen, verder
uit Tartaren, Kumyken, Aserbeidscharsen
en Joden bestaat.
We zullen Pawlew zelf de geschiedenis
laten vertellen:
In Machatsch Kala heerseht groote op
winding. Er zijn eieren aangekomen! Drom
men van menschen verdringen zich al heel
spoedig voor den winkel. Maar de men
schen verdwenen weer even snel als ze ge
komen warenbehalve de eieren
die bleven! Geen menschengeen op
stootjes, maar eierenvolop eieren!..
Wat zou dat beteekenen? Ik zie kans
om door te dringen tot den ingang en
vraag daar:
„Hoeveel kosten die eieren?"
„Ze kosten heelemaal niets," antwoordt
de bediende.
„Hoe kan dat?"
„Dat is zoo, kameraad! Houdt, ons niet
langer op! Wij verkoopen de eieren niet
en daarmede basta!"
„Maar ze liggen er toch!"
„Wat doet er dat toe? Dc papieren zijn
er nog niet, we kunnen ze dus niet ver
koopen!"
„Wat voor papieren!"
„De gewone papieren, die cr bij behoo-
ren!"
„Waarvoor hebben eieren papieren noo-
dig? Het ei is ei, en dat is toch voldoen
de!"
„Och, wat praat u? U hebt toch zeker
ook een legitimatiebewijs bij u?"
Onwillekeurig greep ik naar mijn bin
nenzak om me te overtuigen, dat ik de
papieren nog had.
„Natuurlijk heb ik die! Ik kan ze laten
zien!"
„Nu, en de eieren hebben er nog geen.
Zoo gauw ze hier zijn dannu, over
twee of drie maanden kunt u er om ko-
Daar ik dit antwoord voor een beleedi-
ging hield, verlangde ik beslist den chef
der zaak te spreken. Deze antwoordde op
mijn verwonderde vraag het volgende:
„U windt zich heelemaal onnoodig op,
mijnheer! Alles is in orde! De bediende
heeft u de zaak goed voorgesteld. Mis
schien zijn er bij u in Moskou andere toe
standen, maar hier in Machatsch-Kala
heerseht orde en tucht! De eieren worden
ons door den Hassaw-Jurtewischen bond
ter beschikking gesteld. Dat is- maar 60
werst (1 werst 1066 M.) van hier verwij
derd. Nu, zoodra er genoeg eieren zijn, dan
worden zij ons direct gestuurd".
„Eu waarom verkoopt u
„Een oogenblik, kameraadDc oieren
komen naar ons, alle papieren gaan echter
naar den bond van Dagestan!
„Maar dat. is toch hier vlak bij!
„Burger, windt u toch zoo niet op! Alles
is in orde! De bond van Dagestan is ver
plicht alle papieren naar Moskou te stu
ren naar den Centralen Bond. Begrepen?"
Langzamerhand ging me een licht op. Ik
voelde echter een rilling over mijn leden.
Dusde centrale Bond legt op den in
koopsprijs een verhooging van 2 jjet. voor
de moeite?"
„In Moskou wordt de nieuwe prijs nog
eens met 15 pet. verhoogd en dan wor
den de papierenu toegezonden?"
„Waarom juist aan ons? Dat zou toch
in strijd zijn met de goede orde. Ze wer
den dus niet naar ons gestuurd, maar naar
Rostow. Deze stuurt dan, nadat zij den
nieuwen prijs weer met meer dan 0.5 pet.
verhoogd heeft, papieren met de prijsbe
rekening naar ons. En dan kan de verkoop
beginnen
Ik zweeg en had een gcvoe.l alsof men
mij in het- gezicht geslagen had. Ook de
chef zweeg een oogenblik. Toen zei hij
heel zachtjes
„Wij kunnen echter maar zelden eieren
verkoopen- Gewoonlijk zijn onze eitjes be
dorven, terwijl de papieren rondreizen
Begrijpt u het? Wanneer u dus eieren wilt
koopen, wend u dan liever tot. een parti
culieren handelaar!"
Deze kleine gebeurtenis, die Pawlew op
zijn reis ondervond en ons navertelt, is
geen uitzondering. Pawlew had heelemaal
niet naar Machatsch-Kala behoeven te rei
zen want dergelijke dingen al is het. dan
ook niet bepaald met eieren en in dezen
plastischen vorm, kan hij iederen dag in
Moskou meemaken- Deze beschrijving van
dezen Sovjet-journalist is niet alleen zeer
onderhoudend maar ook hoogst leerrijk. Zij
geeft een zeer aanschouwelijke voorstelling
van de voortreffelijke hoedanigheden van
het Sovjet-systeem, de bureaucratie van
het bolsjewisme en de daarmee noodzake
lijk gepaard gaande prijsverhooging der
vërbruiksartikelen, die men dagelijks noo-
dig heeft. Dit zijn feiten, die aan iedereer,
die reeds langeren tijd hier woont, ge
noegzaam bekend zijn. Het is echter wel
eens goed dab een Sovjet-journalist deze
nadeelen moet bekennen. Intusschen is
het nog niet gemakkelijk een goed Sovjet
burger te zijn, vooral wanneer men zelfs
op het idee zou komen om cens logisch
te gaan denken.
HET LAATSTE UUR
Mevrouw Averland bewoonde bet mooie
oude familiegoed aan de Promenade. De
modezaak waarvan zij eigenaar was, lag in
een der drukste straten. Iederen morgen
reed zij daarheen in hacr kleinen Marcedcs-
wagen, nadat een kwartiertje te voren Je
„Darinlei" vertrokken wa-s, die haar zoon
naar het kantoor brachr. Moeder en zoon
gebruikten samen het ontbijt in een klein
gezellig hoekje van den wintertuin en dit
was altijd een der gezelligste uurtjes van
den dag. Jacob Fredenk Averland, ge
woonlijk Fred genaamd maakte zijn mooi
moedertje het hof, op cun manier die door
sommige huisvrienden schertsend „typisch
Fransch" genoemd word.
Zij heette Helène, maar hij noemde haar
Helen. Zij was 23 jaar ouder dan hij, maar
hij had er nog veel meer plezier in dan zij,
wanneer men haar voor zijn zuster aanzag.
„Wees zoo goed mij aan uw zuster voor
te stellen".
Dan zei hij zonder monkeeren: „Mama u
permitteert
En moeder en zoon hadden het grootste
pleizier wanneer zij de verbaasde gezich
ten zagen.
Hij kwam juist terug uit Lyon, waar hij
ieder half jaar heenging. Wal hij ook ge
zien en ondervonden mocht hebben!... de
dwepende liefde tot Helene was dezelfdo
gebleven. Vaak uitte deze zich. heel stu
dentikoos, zoo b.v. bij liet tennissen, waar
hij zich alle moeite moest geven om binnen
de vormen te blijven, of wanneer ze er
Zondags met de camera op uit trokken als
kameraden en ook wanneer zij in avondtoi
let, omdat zij nog altijd iedere schnon-
heidsconcurrent-ie kon doorstaan, door hem
geprezen en bewonderd werd.
Ieder jaar, in den zomer kwam de moe
der van mevrouw Helene, die op een af
gelegen dorp in Slecswijk woonde, logcc-
ren, of ze thuis waren of niet
De oude mevrouw was zeker niet dc
oudste zuster van hare dochter, maar een
echte oude, ouderwetsche dame. Toch werd
zij door iedereen geëerbiedigd, door den
chauffeur zoowel als door het kleine kamer
meisje, het meest echter door haaT dochter
en kleinzoon. De oude mevrouw Leevson
wist wel, hoe het behoorde. Zij kwam en
ging met rustige waardigheid, sprak wei
nig, maar hare oogen rustten altijd vol ge
luk en liefdé op haar dochter en kleinzoon
en nooit sprak ze er met een enkel woord
over, hoe zij over de kameraadschap van
die twee dacht. Tot op zekeren dag toen
dit toch ter sprake kwam.
Maar tevoren werd er een bal gegeven
in het huis van mevrouw Averland. Toen
Helene nog eens naar haar moeder ging om
zich te laten zien in haar kort kleedje van
chiffon en kant, en als naar gewoonte een
complimentje verwachtte, zei de oude da
me, alleen: „Amuseer je goed kind, en voor
ik het vergeet, kan ik morgen nog eens
naar Frestadt?" Dat werd in orde gebracht.
In Frestadt, tusschen br.sschen cn meren
lag een landhuis van de Averlands. Dezen
zomer waren zij er slechts zelden geweest
en mevrouw Averland begreep heel goed,
dat haar moeder er nog graag eens heen
ging voor zij vertrokzij verlangde nog
eens naar den tuin en naar het hoender
park. Moeder stond altijd vroeg op en Ka-
rel, do chauffeur zou er haar op tijd hoen-
brengen.
Na middernacht, toen dc laatste gaston
vertrokken waren, zat mevrouw Averland,
in haar bont gewikkeld, nog op het terras.
Zooals zij wol verwacht had, kwam ook
Fred naar buiten en vroeg toestemming om
een sigaret te rooken.
„Jij ook Helen?'
Zij weigerde dankend. Hij babbelde hon
derd uit, maar plotseling onderbrak zij
hem
„Ik moet je eigenlijk op de hoogte bren
gen van mijn politiek jongen, en jc beken
nen, dat ik de Ditmars enkel geïnviteerd
heb om jouwenlwille jo kent immers
Mariene reeds van het tennisseri hoe
bevalt zc je eigenlijk?"
„O, heel goed zei hij beleefd, maar on
verschillig.
„Wanneervroeg zij met lichten
spot, „vanavond?"
„O, zeker ook dat dat lie\e opaal-
kleurig kleedje!"
„Neon, Fred, je bent weer onverdraa r-
lijk!" lachte zij ccnigszkts geraakt, „5t was
geen cpaalkleurig japonnetje, maar groen".
„Dat interesseert ons \>ok niet Holen",
meende hij goedmoedig.
„Hoe denk jo er over. gaan we nog rooien
cn zwemmen voor het ontbijt?"
„Excuseer me, lieveling, ik ga met moe
der naar Fresstadt".
„Zonder mij?" pruilde Fred op den toon
van 'n verwend jongetje.
„Ja, neem het me niet kwalijk!....
Mevrouw Leevsen was verwonderd, dat
hare dochter hanr wille vergezellen.
„Gaat. Jacob Frcderik dan ook mee?"
Haar „o" klonk verlicht, toen zij hoorde
dat Fred naar het kantoor zou gaan. Het
werd een heerlijke rit in de koele morgen-
vroegte. Zij dronken lcoifie in do vroolijkc,
gezellige hoerenkamer, waar bor.tr kleed
jes en kussens op dc blauw-geverfde meu
bels lagen en antieke bloempotten voor
het raam stonden.
Toen gingen zij samen naar do kippen,
waar mevrouw Averland nooit ecnig belang
in gesteld haddcarua naar den moes
tuinZe hielden elkander bij de hand
vast cn spraken weer hun plat dialect,
evenals vroeger, voordat de dochter vaji
eenvoudig naaistertje opgeklommen was
tot directrice en later tol eigenaresse van
een groote, prachtige zaak. „Mijn lief kind
je", zei de. oude vrouw, ..en zij 'n:id tranen
in de oogen, „ik moet. eens met je pralen
niet over den tuin of over de kippen,
Leentjo, maar over jou n Jacob Fredenk.
Dat gaat zoo niet goed. Je bent niet zijne
zuster, Leentjc maar zijne, moeder.... je
ziet er ook niet uil nis zijn zuster, kind".
Heb vrouwenhoofd met het donkere,
korte haar, draaide zien om.
„NeenV
„Hij moet oen vrouw zoeken, die hem
past en jij moet p den achtergrond blij
ven zoo hoort het... dab is mijne mcc-
aiing
Mevrouw Averland ging bij hot raain.
staan cn staarde geruimen tijd nadenkend
naar buiten. Toen zij zich. weer i inkeerde,
was er iets veranderd in haar oogen, <Iic
altijd zoo vol leven waren. De schittering
„U hebt heelemaal gelijk nioedeigis
terenavond overviel heb me nok reeds zoo
plotseling.dat or iets- verkeerds was
gisterenavond, toon u voor do eerste maal
geen enkel woordje van goedkeuring over
liadt voor mijn toilet"
Zij trachtte te lachen.
Ik wil den jongen voor de tweede maal
„afstaan" ik heb reeds zooveel gedaan,
dus dit kan ik ook".
Mevrouw Leevsen schudde zachtjes het
hoofd: „Jc kunt zelf niet veranderen, maar
je kunt bereid zijn aan te nemen, wat God
zelf verandert. Wanneer gij maar ja zegt.. -
al het andere doet Hij
„Ja zei de mooie vrouw hoe', zacht.
Toen spraken zij nog velo goede en intie
me woordenmoeder en dochter.
Mevrouw Leevsen wild" heel graag nog
een paar dagen buiten blijven. Mevrouw
Averland had de auto togen 6 uur voor
zich besteld. Stipt op hel. aangegeven uur
stond de wagen voor en met een vreemd
stil lachje steeg zij in.... sloeg haar bont
cm cn wuifde nog eens met haar hand. En
toenvlak aan den hoek van de steil cn
helling gebeurde het!. De wagen be
gon te slingeren en sloeg omterwijl h:j
omlaag stortteDe chauffeur stond
rechtop, had bloedige k.votsuren.maar
kon niet sprekenZij lag, uitwendig
schijnbaar ongekwetst, tegen een boom
stam.
In bewusteloozen toe?tand werd zij te
ruggedragen naar het vitte landhui-, mui-
den in den bloeienden i.iin.... De dokter
was eerder ter plaatse dan dc zoon, die
niet zoo dadelijk tc vinden was. Doods
bleek lag zij daar op hot witte bed
Ibcen Fred de kamer binnenstormde met
den angstigen kreet... „Helen!"
Toen hij haar echter zag, begreep hij hot
ontzettendeZij, din daar zoo bewegrn-
loos in haar verband lag, was immers niet
meer Helen, de vroolijkn vriendin gedu
rende zoo vele jaren
Zij lichtte de oogleden op.... Ernstig
en diep trof hem haar blik, die uit dc wijde
vorte scheen te komen.
„Moeder!welde bet op diep uit zijn
hart
Even trilden hare oogleden, als bevestig
de zij dit woord. En daarop.... neen, na
eenige oogenblikkenduidc-Iijk ver
staanbaar.. „Mijn kind
En nogmaals na een lang zwijgen: „Moe
der!"
Toen begi'ccp de zooti, dat zij stervend
neg eenmaal den heiligen naam ..moe
der" sprak tot hem, dien zij in haar schoot
gedragen had.
Voor hij echter nog iets kon zeggen,
stond de oude vrouw aan den anderen kant
van het bed.
Zij begrepen elkaar reeds alleen door
dat zij elkander aanzagen en dc moeder
van Helene Averland vouwde de handen
tot het gebeddat vreemd cn j lechtig
en vol oneindige vrede het zware .ar ver
vulde en besloot....
