DE AFGELOOPEN WEEK IN HET
BUITENLAND
VIERDE BLAD.
DE LEIDSCHE COURANT.
ZATERDAG 7 SEPTEMBEK iïra»
In 2 0 dagen. Dit zijn de dagen.
j.n de sensaties.... die achter den rug
De sensatie van de groote conferentie in
Den Haag, vaar in onze onmiddellijke nar-
n bijheid de kr tukkr.i der internationale
>e diplomatie zóó maar los rondliepen, deze
■I sensatie, die ons een paar weken gezellig
in spanning heeft gehouden, is voorbij.
De onlusten in Palestina, waar een com
plete vloedgolf van Mohammedanen dreig
de los te breken over Jerusalem en de
indere plaatsen, wier namen ons zoo dier
baar en bekend zijn, deze onlusten zijn
jok al weer geluwd. De sensatie is voorbij.
Voorbij is ook de periode van vacantie!
Een jaarlijkscbe internationale zomer-
rensatie.
De sensatie van de wereldreis van de
feppelin behoort eveneens tot het verle-
i. Begin van deze week is de luchtreus
Friedrichshafen teruggekeerd, zonder
Ir. Eckener, waarover de Duitschers niets
:e spreken zijn.
Dr. Eckener heeft zich in Amerika la
ten huldigen wegens het succesvol vol
gen gen van de wereldvlucht, terwijl vol-
;ens de Duitschers deze reis om de we-
eld pas te Friedrichshafen is begonnen
•n dus ook aldaar is geëindigd.
De Duitschers eischten niet ten onrech
te voor zich de eer op van het begin- en
iindpunt van de wereldreis in hun eigen
land te hebben. Want het record wordt,
iaarraee met één dag verbeterd. Neemt
nen Lakehurst als begin- on eindpunt
ran de wereldreis van de Zeppelin* dan
leeft deze er meer dan 21 dagen over ge
daan; beschouwt men Friedrichshafen
ichter als zoodanig, dan heeft de wereld-
is slechts 20 dagen geduurd.
Vandaar dat men verstoord is in Duitsch
and op de Yankees, die de schitterende
ecordreis van de Zeppelin eigenmachtig
rerbonden hebben aan hun eigen vlieg-
eld Lakehurst, en is men verstoord op dr.
Eckener, die de Yankees hun gang heeft
Wen gaan.
Dr. Eckener heeft echter overwogen,
dat de Amerikaansche dollar een zeer goe-
Jen klank heeft en dat men er wat voor
iver moet hebben om met de dollar-mag-
laten zaken te doen.
Het 1 ie v e g e 11 e t j e. Omwille
ran het lieve gelletje worden wel meer
[ekke sprongen gemaakt.. Wij hebben dat
•n op de Haagsche conferentie. Om
wille van de centen, welke Bnowden voor
Engeland heeft afgepingeld, heeft Groot-
Brittannië den taaien Snowden gemaald;,
ot een der grootste en meest populaire
'iguren des lands.
Iedere toejuiching evenwel, welke aan
BJowden wordt gebracht, is een kaakslag
iihet aangezicht va.n den Engelschen
deskundige sir Josiah Stamp, die te Pa
rijs meegeholpen heeft om het plan-Youiig
te stellen.
De ..Morning Post" heeft, daarom eens
«an Josiah Stamp gevraagd, hoe dat
sigenlijk in elkaar zat daar op die Parij-
whe conferentie.
De Engelsche deskundige heeft daarop
in een brief als volgt- geantwoord:
De keus, waarvoor wij na vier maanden
ran bitteren strijd in Mei stonden was: óf
bezwaar maken tegen het door alle ande
ren aanvaarde rapport, in welk geval
Duitschland het stellig niet zou hebben
lanvaardóf accoord gaan. Een misluk
king zou een financieele crisis hebben be-
eekend, die zich ook tot. Engeland zou
lebben uitgestrekt. De transfer-bepalin-
;en zouden in werking zijn getreden en
alle. herstelbetalingen zouden zijn stopge
zet. Dit moest in elk geval worden voor
komen, en Engeland zou daar op- den duur
stellig wel bij varen. Wij moesten dus wel
ons eigen belang opofferen in het algemeen
belang van een regeling. Ilc zou het, aldus
Stamp, ook nu weer doen. Beter X pet.
van een zekerheid, dan X plus 1 pet. van
een chaos.
Voorts wijst Sir Josiah er op, dat het
Snowdens bedoeling was, meer geld los te
krijgen van de Fransehen en Italianen,
terwijl hij ten slotte zijn prestige redde
door meer druk te leggen, op de Duit
schers, hetgeen te Parijs juist niet in de
bedoeling was. Stamp betwijfelt dan ook
om economische reden- of Snowden's over
winning op den duur wel doel zal treffen.
Al erkent hij, dat hij de politieke zijde
van de kwestie niet goed kan bcoordee-
len.
Pan-Europa. Na deze weinige
beschouwingen zullen wij verder de
Haagsche conferentie laten rusten. "Reeds
zijn. er anderei politieke bijeenkomsten,
die de aandacht vragen.
Te Genève is de Volkenbond deze week
wederom bijeengekomen en de groote sen
satie, welke, daar aan de orde is, is het
plan van Briand om over te gaan tot de
z.g. Vereenigde Staten van Europa, ook
wel genaamd Pan-Europa-.
Het is een denkbeeld, dat zeer toe te
juichen zou zijn, als..'., er maar wat van
komt.
Briand zelf heeft. het. op de openbare
zitting nog maar nauwelijks aangeroerd;
't schijnt, dat er eerst lang en breed tus-
schen de leidende staatslieden over ge
praat en gedacht moet worden en dat
men dan. misschien overgaat tot het vor
men van een studie-commissie. Het eind
resultaat zullen wij wel niet meer bele
ven.
De Duitsche graaf CoudenhovcKaler-
gi bespreekt in het tijdschrift „Pan-Euro-
pa" het genoemde denkbeeld, en noemt
het een dwaasheid te meenen, dat Briands
bedoeling zou zijn, om door middel van
de Ver. Staten van Europa aan Frankrijk
de hegomonic (opper-heerschappij) in Eu
ropa te bezorgen.
Zelfs de kleinste Europeesche staat zou
er niet voor te vinden wezen zijn zelf
standigheid op te offeren laat staan
Duitschland, Italië of Spanje. Dat Frank
rijk door zijn bondgenooten in de Ver
eenigde Staten van Europa den toon aan
zou geven, is ook ongegrond. Van de 26
Europeesche Staten zijn er slechts vijf, op
welker steun Frankrijk vermoedelijk ten
allen tijde zou kunnen rekenen. Maar bo
vendien zouden die bondgenootschappen
natuurlijk moeten verdwijnen en men mag
verwachten, dat de verschillende staten in
een Pan-Europeesche Unie naast, het Eu
ropeesche, alleen hun eigen belangen zou
den verdedigen. De gedachten aan een
hegemonie in een statenbond is boven
dien uit den tijd. Duitschland zelf strijdt
tegfln de hegemonie van Pruisen, de Pa.n-
Europeesche Unie tegen die der Vereenig
de Staten, Engeland heeft zijn dominions
gelijke rechten ingeruimd, terwijl Rus
land en China bij de schepping van hun
bondsstaten van het hegemonie-beginsel
zijn afgestapt, evenals Oostenrijk. Het
beste voorbeeld voor een Pan-Europa is
echter in dit opzicht Zwitserland, dat on
danks zijn veeltaligheid nimmer pogin
gen voor een nationale of kantonnale he
gemonie heeft ondernomen.
Ook de vrees voor een stabilisatie van
de vredesverdragen is ongegrond. Het.
stelsel van Versailles is gevestigd op het
machteloos maken, ontwapenen en isolee-
ren van Duitschland, t' Pan-Europeesche
stelsel op gelijkgerechtigde samenwerking
van Duitschland met alle andere Europee
sche volken. Een herziening der vredesver
dragen met geweld is voor Duitschland on
der beide stelsels onmogelijk. Vreedzame
herzieningen en verbeteringen zullen on
der het Pan-Europeesche stelsel veel ge
makkelijker zijn, temeer waar de beteeke-
nis van de grenzen bij de verwezenlijking
van het stelsel aanzienlijk vermindert. De
gemeenschappelijke bescherming van Eu
ropa tegen aanvallen van buiten moeten
in de eerste plaats Duitschland met zijn
open grenzen en zijn aan de grenzen ge
legen industrieën beschermen.
Een gevaar voor de nationale denkbeel
den zou er alleen bestaan bij een staten
bond naar bet, voorbeeld van de Ver. Sta
ten van Amerika. Dat denkbeeld is absurd
en onmogelijk. Pan-Europa is alleen denk
baar als een vrijwillige gemeenschap van
zelfstandige naties. Voor de minderheden
zou een Pan-Europa ongetwijfeld beter
zijn dan de Volkenbond, waarin de Ameri
kaansche, Aziatische en Britsche leden
weinig begrip en belangstelling voor dit
Europeesche vraagstuk toonen. In eco
nomisch opzicht zou Duitschland bij een
binnenlandsche markt van 300 railliocn
consumenten slechts gebaat zijn. De nood
zakelijkheid van een agrarisch Pan-Euro-
pa om den landbouw tegen de graanim-
port. van overzee te beschermen, heeft
verleden jaar graaf Kanitz, de gewezen
Duitsche minister van landbouw, zelf er
kend.
Een Pan-Europa zonder Duitschland of
zonder Frankrijk is ondenkbaar. Zijn die
beiden het eens, dan is het denkbeeld
reeds verwezenlijkt, met hen zouden ze
ker Bolgië, Oostenrijk, Polen, Tsjecho-
Slowakije, Roemenië en Servië meedoen,
d. w. z. vrijwel de heele romp van het
werelddeel, welks ledematen vanzelf tot
aansluiting gedwongen zouden zijn.
Frankrijk zou in Pan-Europa een duurza
me formule voor de grootst mogelijke vei
ligheid hebben, want een oorlog tusschen
deelen van eenzelfde economisch geheel
zou spoedig technisch onmogelijk zijn.
Duitschland zou er weer als gelijkgerech
tigde door optreden en tevens een groot*?
buitenlandsche markt erbij winnen, die
het. schadeloos zal stellen voor het drei
gend verlies van de Amerikaansche markt
Beide volken moeten echter vooral be
grijpen, dat het niet te doen is om opoffe
ringen maar om hun eigen belang, dat ech
ter overeenstemt met dat van hun buur
man en van Europa.
Tibet. Naar aanleiding der mede
deeling, dat het Tibetaansehe leger een
inval in China heeft ged<r i en reeds de
stad Ba-tang bezet heeft, deelt een des
kundig lezer van hot „Vad." aan dit blad
eenige bijzonderheden mede over dit wei
nig bekende land in Midden-Azië.
Tibet is thans de belangstelling van
den beoefenaar der diplomatie, der poli
tiek en van de economie ten volle waar
dig. Een dergelijke hervormingsbeweging
als in Japan in de vorige eeuw heeft nu
plaats in Tibet, een beweging, die een be
langrijken invloed kan hebben op den po-
litieken toestand van OosLAzië. Tot 1012
bleef Tibet een va-sal van China, zonder
een staand leger of behoorlijke oorlogsuit
rusting. Thans zijn de Chineezen uitge
dreven en staat Tibet alleen en onafhan
kelijk. Het beschikt over een leger, goed
gedrild, uitstekend gedisciplineerd en toe
gerust. De opperbevelhebber is Tsarong
■Shape. China loert weder op inbezitne
ming van Tibet.
Tsarong Shapé Is een groot man en
een self-made man en zeer modern in zijn
denkbeelden en sommigen meenen, dat hij
bestemd is om in zijn land dezelfde rol te
spelen als Bismarck in Duitschland en
Ito in Japan.
SPORT
HET TWEEDE LUSTRUM VAN
DEN D. H. V. B.
Het uitspreken van gelukwenschen is
aan de orde van den dag en 't is een ge
woonte, die óoot alle tijden heeft bestaan.
Ten aanzien van den Diocesanen Haar-
lemschen Voetbalbond, die heden zijn
tweede lustrum herdenkt, willen wij met
onze gelukwenschen niet achterblijven.
De D. H. V. B. toch heeft inderdaad re
den om feest te vieren. In de afgeloopen
tien jaren is er veel, ontzettend veel
bereikt. Heel veel vooroordeelon, heel wat
kwade trouw en tegenwerking van tal van
zijden, van buiten en uit eigen kring, van
vriend en vijand moesten overwonnen
worden. Met een machtige neutrale organi
satie tegenover zich moest de D. H. V. B.
het moeilijke werk beginnen, opbouwen en
doen floreeren. Men behoeft geen insider
te wezen om te kunnen beseffen wat al
zorgen en moeiten het den D. H. V. B.-be-
stuurderen gekost heeft hun organisatie
zoover te brengen al3 zij thans is.
Een hartelijke gelukwensch met het be
reikte resultaat i3 bier zeker op zijn plaats
en we voegen er den wensen aau toe, dat
de Diocesaan Haarlomsche Voetbalbond
moge groeien en bloeien tot in lengte van
dagen.
Dat de D. H. V. B. zijn zegenrijk werk
voor de R. K. Jeugd moge voortzetten,
daarbij gesteund door de velen, die geroe
pen zijn in de verschillende districten de
belangen van den Bond te behartigen.
Een bijzondere wensch ten aanzien van
den D. H. V. B. en het Leidsche District
moge ons hier tevens nog van het hart:
dat nJ. de tusschen beide gerezen moei
lijkheden spoedig door een vredelievende
oplossing worden uit den weg geruimd!
Zulks is in het belang van de R. K. sporfc-
jeugdvorming in ons district, maar niet
minder in dat van den D. H. V. B. zelf!
De belangstelling, d:e het bestuur van
den D. H. V. B. bij zijn tweede lustrum
reeds vóór do v'oring ervan nag ondcr-
inden, wijst ongetwijfeld op de voorname
plaats, die de Bond in het Roomsche ■Sport
leven inneemt.
De „Katholieke Sportillustratie'' bevat,
verschillende zeer w.xardcerenie artikelen,
is als het ware tot een feestnummer uit
gegroeid en met vreugde en voldoening zal
ieder R. K. Sporter rla-arin den Bisschop-
pelijken gelukwen <eh lezen van Ivlgr. J. D.
J. Aengenent, welke als volgt luidt
Aan den R. li. Voetbalbond
in het Bisdom Haarlem. v
Gij viert binnenkort Uw tweede lu strum,
en gij vraagt Ons bij die gelegenheid een
woord van aanmoediging.
Ook al zoudt gij dat niet gevraagd heb
ben, zouden Wij Ons toch gedrongen heb
ben gevoeld U toe te spreken. Want höt
bestaan van Uwen Bond verheugt Ons ten
zeerste, en in het bijonder verblijden Wij
Ons over het feit, dat Uw Bond voortdu
rend in bloei toeneemt. En het is Onze in
nige wensch, dat die bloei steeds krachti
ger moge worden. Want wij juichen dc
sportbeweging van harte toe, omdat Wij
weten, dat de sport de gezondheid van het
lichaam bevordert, en omdat Wij over
tuigd zijn van de waarheid van de aloude
spreuk, dat in een gezond lichaam gemak
kelijk huist een gezonde ziel. En omdat gij
die sport beoefent in een Katholieke or
ganisatie, weten Wij bovendien, dat do
belangen Uwer ziel steeds de bijzondere
aandacht hebben van degenen, die uwe lei
ders zijn.
Het is Ons dan ook een behoefte, U
thans bij Uw tienjarig bestaan van gan-
scher harte geluk te wenschen met het tot
nu toe bereikte resultaat en U openlijk
Onze warme hulde te betuigen voor het
verblijdende feit, dat gij s-teeds de Bis
schoppelijke voorschriften omtrent dc
sportbeweging hebt opgevolgd, terwijl gij
Wij twijfelen er niet. aan bezield zijt
met het heilige voornemen om zulks steeds
te blijven doen. God zal U, het kan niet
anders, daarvoor rijkelijk zegenen, en Uw
Bond tot steeds grooteren bloei brengen.
Wij bidden U dien zegen van boven vol
gaarne toe, terwijl Wij tevens den wensch
uitspreken, dat- gij steeds meer den finan-
cieelen steun moogt verwerven van dege
nen, die Uwe beweging goed gezind zijn.
Wij aarzelen niet als Onze meening uit
te spreken, dat zij, die U financieel wil
len steunen, een zeer verdienstelijk werk
verrichten.
Gaar/ie verleenen wij aan de leden van
den D. H. Y. B. Onzen Bisschoppelijken
Zegen.
(w.g.) J. D. J. AENGENENT,
Bisschop van Haarlem.
Tedere vereeniging en iedere bond heb
ben hun historie; zoo ook de D. H. V. B.
Maar aan die van den D. H. V. B. is een
voorhistorie verbonden, want aan de op
richting van den D. H. V. B. ging de stich
ting vooraf van de Combinatie van R. K.
Sportvereenigingen in het Bisdom Haar
lem, die gedurend? een tweetal jaren met
veel moeite trachtte het hoofd boven wa
ter te houden.
In Mei 1919 kwamen de kopstukken van
do katholieke sportbeweging te 's Graven-
hage bijeen, teneinde te komen tot de stich
ting van den D. H. V. B. Natuurlijk had
men met vele hindernissen te kampen, doch
men slaagde er tenslotte in te komen tot
een reglementscommissie bestaande uit de
heeren J. Leeuwens, H. Sch'weitser en G.
Kruyver, met kapelaan Looyaards als gees
telijk adviseur, die op den 7en September
INGEZONDEN MEüEDEELfNG.
Uw Boekhouding in orde
VANAF f 5.— PER MAAND.
Brieven onder No. S«l Bureau v. d. Blad.
1919 een vergadering uitschreef'waar men
kwam tot dc stichting van deu bond. Het
bestuur dat toen gekozen werd bestond uit
de heeren A. Hubaty, H. Schweitser, P.
Dcercnberg, A. Schalken, J. F. Endel, H.
Putter en G. Kruyver. De heer H. Schweit
ser werd spoedig vervangen door den heer
H. N. Smits. Dc jeugdige bond, nog in de
kinderschoenen, was niet in staat reed»
het eerste levensjaar een competitie te
stichten, doch het daarop volgende jaar
was men gereed om hot groote competitic-
rad in beweging te brengen. En werd toon
uitsluitend met een senior competitie ge
speeld, totdat Mgr. A. J. Gallier z.g., de
grijze Kerkvorst uit het Bisdom Haarlem,
het initiatief nam meerdere aandacht aan
de junioren te besteden en bepalingen
schiep, die de leiders van den bond den
schrik om het hart joegen. Mgr. bepaalde,
dat de leden beneden tie 17 jaar uitslui
tend in de diwtrictcn zouden uitkomen, eu
dus enkel plaatselijk zouden optreden.
Theoretisch geleken dc gemaakte be
palingen onuitvoerbaar, doch do soep wordt
nimmer zoo heet gegeten als zij wordt op
gediend en zoo was het ook hier. Er werden
verschillende concessies gedaan.
Aanvankelijk hadden alleen Amsterdam,
Den Haag en Haarlem hunne junioren-com
petitie. Dc districten begrepen hun speciale
taak niet, het. opkweeken van junioren,
maar de districtsbestuurders bemoeiden
zich met allerhande zaken, die buiten hun
terrein lagen. Lnngzamerhand begon men
zijn taak evenwel beter te begrijpen en
tenslotte bleek het nieuwe instituut een
geweldig succes. Aan hot initiatief van den
overleden Doorlucht igtux Bcschex-nihccr
van den bond is zijn groei dan ook voor
oen niet gering deel te danken. Do D. H. V.
B. tolt op hot moment 1783 juniorenledcn,
terwijl in de Federatie-elftallen tal van
spelers uitkomen, die in de districten als
juniorenlid hun eerste stappen op het ka
tholieke voetbalveld zetten.
Tn 1921 verkreeg de bond de Konink
lijke goedkeuring. De bond breidde zich
met ongekende snelheid uit. Het aantal
vereenigingen steeg van 50 op SO en heb
ledental bedroeg ixi dat jaar -J650. Natuur
lijk heeft de bond ook tegenslagen ge
kend, waax*onder niet het minst de bekende
kwestie Leonida» is te noemen, die den
bond een belangrijk aantal leden kostte.
Toch bleef liet ledental aanvankelijk
stijgen, doch daarop volgde teruggang, die
niet te stuiten scheen, maar de reactie
bleef niet uit en thans telt de bond weer
95 vereenigingen met 5372 leden.
Naast de velen, die in of buiten het be
stuur veel voor den bond deden, mogen wij
zc-ker apart noemen den naam van den
heer Henri Putter uil Amsterdam, die ge
durende negen jaren den voorzittershamer
heeft gehanteerd en den bond met krachtig
beleid heeft geregeei'd. Gelukkig vond de-
Bond in pater Esser een eminenten opvol
ger voor den energieken Amsterdamschen
leider, wien de bond veel verschuldigd is.
Het. bestuur is op het moment als volgt
samengesteld
Pater F. L. Esser O.E.S.A., voorzitter,
H. N. Smits, vice-voorzitter, G. Kruyver,
secretaris -penningmeester-competitieleider,
A. Hubaty, F. van Veen, J. C. de Haan en
H. Roskam, commissarissen. De heeren
Smits, Kruyver en Hubaty vieren dus even
eens hun tienjarig jubileum.
Hot programma der feestelijkheden
hebben we gistetrexi reeds vermeld.
Hedennxiddag worden er wedstrijden ge
speeld in Heemstede en Haarlem, terwijl
D. H. Mgr. Aengenent het bestuur he
den in audiëntie zal ontvangen.
Morgenochtend om kwart over tien wordt
in de Kapel van het R. K. Lyceum aan den
Zijlweg een plechtige H. Mis opgedragen,
waaronder de geestelijk adviseur van den
bond, rector S. Braakman, een toespraak
zal houden.
In de tuïnzaal van Brinkman is vervol
gens van half een tot twee uur receptie.
Te 1 uur heeft op het. Sportpark aan de
Molenwerfslaan te Heemstede een troost-
wedstrijd plaats tusschen Noord-Holland
en het elftal dat heden de kleinste nederlaag
leidt en te 3 uur vangt de groote finale
aan tusschen tie bpide winnaars van heden.
De finale wordt geleid door den heer H.
Piët.
Tc 6 uur heeft een officieel diner voor
genoodigden plaats.
FEUILLETON.
Het diamanten
Halssnoer
Het schijnt, dat hij in deze om
geving geen vreemdeling is. want
'iet zoodra heeft hij de familie in het
prieel bemerkt, of hij gaat, zonder zich te
Itedenken, tusschen de bloemperken door
ïn staat het volgend oogenblik met den
hoed in de hand vóór de open zijde van het
romerverblijf. Drie paar oogen staren hem
met verbazing, doch tegelijk met bewonde
ring aan.
Welk een fiere, mannelijke gestalteZijn
blank, hoog voorhoofd getuigt van een
ontwikkelden geestzijn sprekende, donkere
oogen fonkelen van wilskracht en zelfbe-
heersching. Zijn gevuld gelaat, voor een
groot deel achter den diep zwarten baard
verborgen, vertoont regelmatig fijne trek
ken, terwijl zijn onberispelijke kleeding en
de statigheid zijner manici-en hem reeds
bij den eersten oogopslag tot aristocraat
jstempelen.
Fa eenige oogenblïkken van merkba-re
verbijstering, begint de bezoeker met
klankvolle, doch eenigszins onzekere stem:
„U zult mij misschien onbescheiden vin
den, daar ik, zonder mij te laten aandie
nen, uw gezellig samenzijn zoo plotseling
kom storen, doch, indien ik u zeg, dat ik
haast had, u goede tijding te brengen van
lxw eenigen zoon. dan zult u mij stellig deze
onbescheidenheid kunnen vergeven.
Mevrouw Dénant verbleekt, met angstig
gebaar de handen tegen den boezem klem
mend, staart zij den vreemdeling aan. als
wilde zij bij voorbaat op zijn gelaat lezen,
welke tijding hij komt brengen. Deze ech
ter schijnt haar blik te willen ontwijken
en wendt zich tot den dokter met de woor
den: „Vooreerst zal het u waarschijnlijk
belang inboezemen, dat Fernand tot he
den te Parijs vertoeft, vanwaar hij, na al
daar met schitterend resultaat zijn rechts
kundige studiën te hebben voltooid en zich
in diplomatieke kringen naam te hebben
verworven, als gezant en gevolmachtigd
minister naar Brussel is gezonden.
„Verder zal het u niet onverschillig kun
nen zijn, te vernemen, dai, hij §edert eenige
jaren met zijn noodlottigen hartstocht heeft
gebroken en zijn gevaarlijke vrienden den
rug heeft toegekeerd. Hij zal het echter
niet wagen, voor u te verschijnen, tenzij ik
hem te voren de verzekering zal kxinnen
geven, dat u zijn misdadig verleden wilt
vergeten, wanneer hij zich berouwvol tot u
wendt; dat verleden, hetwelk hij reeds met
zoovele uren van bittere gewetenswroeging
heeft moeten boeten".
Bij deze woorden beven de lippen van
den bezoeker en de klank zijner stem ver
raadt een zóó diepe ontroering, dat de dok
ter er door getroffen wordt. Geroerd door
zulk een overmaat van geluk, te groot, om
er plotseling al het zoete van te smaken,
staat Dénant op. om den vreemdeling de
hand te drukken, terwijl hij met moeite
uitbrengt: ,,Zou het ouderhart kunnen wei
geren. het woord der kwijtscheldir.e te
spreken tot den zoon. die zich op zulk een
wijze de vergiffenis heeft waardig ge
maakt f
„Eindelijk, gaat de bezoeker steeds meer
opgewonden voort, „eindelijk heeft uw
zoon mij opgedragen, u te zeggen, dat ook
zijn uiterlijk voorkomen een gewichtige
verandering heeft ondergaan. Een volle,
zwarte baard heeft hem e<en zóó mannelijk
voorkomen gegeven, dat zelfs zijn ouders
hun eigen kind niet meer herkennen".
Terwijl de spreker bij deze laatste woor-
dén zijn lorgnet met gouden montuur af
neemt, geeft hij aan zijn stem plotseling
een geheel ander accent Had hij zich tot
nu toe in onberispelijk Fransch uitgedrukt,
opeens gaat hij op veel eenvoudiger toon
in Vlaarasch over en de uitwerking dezer
wending is verrassend. Mevrouw Dénant
en beur echtgenoot sprimren teeeliik od en
het volgend oogenblik worden beiden door
de forsche armen van Fernand in één om
helzing omsloten. De vreugdetranen van
het beproefde ouderpaar mengen zich met
de tranen van het oprecht berouw des
zoons. In de overmaat van het geluk der
hereeniging vindt geen van het drietal
woorden meer. doch door de betraande
oogen heen spreekt hart tot hart de taal
der reinste liefde en der zoetste vreugde.
Na zich van de eerste ontroering wat
hersteld te hebben, wendt Fernand zich tot
Elly met de woorden: ..En thans, mejuf
frouw Aling. thans smeek ik ook u. dat
woord der kwijtschelding te willen spreken.
Misdeed de jongeling jegens zijn goede,
brave ouders, ook jegens u heb ik een
zware schuld te vereffenen, een schuld, die
mij meer drukt dan gij wellicht kunt ver
moeden. Herinnert gij u nog de dagen van
smartelijk lijden ginds in het vunzig ver
blijf der misdadigers? En weet gij. wie het
was, die door zijn lichtzinige euveldaad dc
oorzaak waa van dit wreede spel? Ach,
ware het u bekend geworden, hoe de tijding
van uw ongeluk den afgedwaalde heeft te
ruggevoerd op het goede pad, en hoe lx ij
sindsdien dag aan dag peinsde op een mid
del, om u eenigszins te vergoeden, wat gij
om zijnentwille hebt moeten lijden, gij
zoudt niet dralen hem de hand der verzoe
ning te reiken
Thans is de beurt aan Elly, om op te
staan en hcur bevende, blankp hand in die
van Fernand te leggen, zeggende: ..De ge
dachte, dat mijn beproeving den schuldige
zijn foi^t heeft doen inzien, zou reeds in
ruimen mate voldoende zijn mij te doen
vergeten, wat ik door zijn schuld moest
lijden; nu ik echter inzie, -lat ik daar
door ook het mijne heb bijgedragen aan
het geluk, hetwelk uw goo.lo ouders thans
smaken, nu kan ik slechts met innige
vreugde aan die dagen terugdenken'.
„Ik dank u, goede Elly". herneemt thans
Fernand „ik dank u voor deze bemoedigen
de woorden. Zij geven mij hoop, dat ook het
verlangen zal worden bevredigd, hetwelk,
sedert mij de tijding van uw ongeluk be
reikte met onweerstaanbaar geweld in mij
ontwaakte, het verlangen namelijk, om xx
aan mijn zijde een leven van geluk aan te
bieden, een leven, waarin ik zal trachten
U door liefde en toewijding alles te ver
goeden, wat ik u eens heb doen lijden".
Toen een paar maanden na dien, Fer
nand zijn lieve bruidje naar het altaar ge
leidde, was haar boezem getooid met het
diamanten halssnoer, haar door mevrouw
Dénant ten geschenke gegeven, als onder
pand van hei geluk, hetwelk de toekomst
voor haar in den schoot droeg.
Ch. J.
EINDE. -
