Xlïle NEDERL LITURGISCHE WEEK
TWEEDE BLAD
DE LEIDSCHE COURANT
DONDERDAG 29 AUGUSTUS 1929
ies,.
ik
IV.
(Van een specialen medewerker).
Set was een uitmuntend idee van het
ssfcuur der Lit. Week dit jaar Brugge te
rerkiezen als vergader-stad. Brugge is rijk
aan monumenten, belangwekkend voor
[aturgisten.
Het is echter een groote moeilijkheid
Dver de stad nu eens iets nieuws te zeg-
of te schrijven. Boeken vol zijn er over
igge geschreven. De stad zelf is als een
loek, want op de gevels zijner gebouwen
de geschiedenis van eeuwen geschreven,
3 op evenzoo vele verweerde perkamen-
Brugge is schoon Bruges la belle:
Brugge heb schoone, is de geijkte term.
tfaar Brugge is oud-Brugge, is met opzet
If oud, gewild oud. Om z'n oudheid is het
schoon, om z'n gewildheid soms irritee-
011 eud. 'k Heb buiten de noodige geest-,
aJtijl - en kleurlooze gebouwen, die iedere
rad nu eenmaal herbergt, slechts één
Ipbouw ontdekt, dat er nu eens eerlijk
r uit wilde komen, dat het niet circa
maar in de 20e eeuw gebouwd was.
)e rest gotiek, als-ma ar-gotiek. Je zit in
sen gotisch café, drinkt gotisch bier op
ids «n gotischen stoel gezeten (de kelnerin
kit jammer genoeg uit den toon in haar,
iverigens algemeen opvallend, zeer decen-
moderne kleedij en bobbed hair). Je
itopt je ansichtkaarten in de gotische bus
ran een gotisch postkantoor. En je ziet een
!El np-to-date-vevkeersagent uit een gotisch
kolitiebureau komen. Je begrijpt alleen de
nconsequentie niet, dat zoo'n politieagent
|iet in een middeneeuwsche kuras is ge-
token en met een kunstig gesmeed rapier
et verkeer z'n richting wijst.
Maar tusschen al dat tweede handsche
ji die kermisgotieb, blijft er nog genoeg
ïoois over om te bewonderen. Hoe wordt
iet stadsbeeld niet beheerscht door de
lanke Belfortoren en de kloeke Sint Sal-
ator. Mooi is het koor van de O. L. Yrou-
?e Kerk, met het lijnenspel der luchtbo-
bn. Ragfijn, als de Brugsche kant, ligt
leeldhouwwerk langs pinakels en contre-
orten. Hoe zijn licht en schaduw als het
rare voorzichtig afgewogen door den on-
tekenden bouwmeester om een massaal ge-
teel te verkrijgen dat toch weer schoon is
al z'n afzonderlijke partijen. En hoe
teeft de natuur die kunstwerken van men-
Bhenhanden niet opgesierd door haar eeu
wenlange werking met duizenderlei tinten
n kleuren. Het diepe paars van geheim-
ge schaduwen harmonieert zoo prach-
met okergeel, en groen en vermiljoen.
In, wanneer de zon dan hier en daar de
narkantste lijnen met een grillig goud
ergult, is het voor schilders als onweer-
fcaanbaar, om, in woeste hartstocht, dit
ont visioen van kleuren vast te leggen in
paneel, vibreerend van schoonheid. (Op
binnenplaats van het <z.g. Gruuthuse
elde ik er op een middag zeven tegelijk).
)afc is 't mooie van Brugge dat telkens
verrast op ontelbare plekjes, dat je al
wandelend telkens stil doen staan, dat je
oms vasthoudt minuten lang in geboeiden
band achtde heerlijke speelsheid waar-
nede de natuur in bonte verkwisting me-
j lehelpt, het menschenwerk van doode
ifceen levend te maken in een jazzband van
deuren, want er is geen regelmaat, geen
lysteem; er is een tuimeling van kleuren
loor en op elkaar, als het gewirwar in een
dnderspeeltuin. En, alsof éénmaal nog
liet genoeg is, weerkaatst het stille water
Ier tallooze Reiën, al die pracht nog eens
.enig....
De H. Bloedkapel. De historie verhaalt
INGEZONDEN MEDEDEELING.
(ft
faal**
van de kostbare schat door de H. Vrou
wen bewaard en na. een lange geschiedenis
door de Kruisvaarders meegebracht naar
Brugge. En de Bruggenaars bouwden een
kostelijk schrijn voor zoo'n kostelijken-
schat. Stil weggedoken in een hoekje van
een groot plein stemt alles al terstond tot
eerbied. Jammer dat ook hier, evenals op
vele andere gewijde plaatsen, een betaling-
eischende concierge eenigszins pijnlijk aan
doet. Hoewel, de duizenden Amerikanen
en andere vreemdelingen, die alleen in
Brugge een geweldige antiquiteits-winkel
zien, zijn niet beter waard, en voor de Ka
pel is het een aardige stemi in de onder
houdskosten.
Vrijdagmiddag zou een gedeelte van het
program buiten Brugge worden afgewerkt.
Eenige groote touring-cars, absoluut vol
geladen resp. met vrouwelijke en manlijke
deelnemers, voerde ons naar de Sint An-
dries-Abdij in Lophem.
Prachtig rondom in debosschen gele
gen, met het front aan een grooten weg,
waarlangs "weer zoover het oog reiken kan,
mastbosschen, maakt de abdij in de hel
derrood en belgischen baksteen een pretti-
gen eersten indruk. tHier en daar wijzen
puin en kalkresten in het rond uit dat veel
der gebouwen van recenten datum moet
zijn. De Abdijkerk dan heeft pas eenige
nieuwe gedeelten, die nog lang niet afge
werkt zijn. Maakte de Abdijkerk bij nade
re beschouwing van buiten al een eenigs
zins vreemden indruk, doordat men door
een groot aantal bouwdeelen, die ieder on
derling in stijl en karakter zeer verschil
den, maar geen hoogte kon krijgen van de
indeeling, deze indruk werd bevestigd
door de later verworven wetenschap, dat
men om den naam der plaats, ook Zeven
kerken gehoeten, in den bouw der kerk te
symboliseeren, deze heeft willen bouwen
in zeven verschillende stijlen, en zoo treft
men er een ba-siliekachtig-koor, een kapel
in Beuron-, Renaissance-, en Gotischen stijl
aan, een Romaanschen koepel en een By-
zantijnschen centraal-bouw. Een ramme
lend geheel (als men nog van een geheel
"kan spreken) van verschillende aardige
onderdeden. Maar het koor, met zijn cibo-
rium-altaar, de lange rijen van koorbanken
de twee ambones, was een schoon geheel.
Daar kwam de lange rij van monnikén bin
nen, novicen, oblaten, professen, en de
hoogeerw. Abt. In stillen gang verdeelt
de 'lange rij in 't koor zich over de banken;
een klokslag, en een nieuwe stoet gaat
plechtig, statig het koor binnen. Acol,S.hen
met hooggeheven toortsen voorop en daar
achter de monniken die het Vespersofficie
zouden leiden.
Vijf roomblanke koorkappon en sierlij
ken plooival decoreeren het stemmige
zwart van het monniken-koor, en daar be
gint de wisselzang van koor tot koor en in
voortdurende deining der psalmverzen
wordt God lofgezongen. 't Is de Octaafdag
van O. L. Vrouw-Hemelvaart. Feestelijk
wordt Maria's hemelvreugde nog eens mee
beleefd en bemediteerd- en in stille aan
dacht bidden alle deelnemers mede, bang
a h. w. om mede te zingen, en een disso
nant te zijn in dit accoord van godsvrucht
en kunst. En, als de monniken zijn verdwe
nen, en een laatste wierookvleugje traag
zaam langs de wanden kruipt, blijft menig
een nog biddend knielen, O. L. Heer dan
kend voor dit oogenblik van schoon gebed,
voor de heerlijke gave der kloosterstichtin
gen, waardoor God op zulk een sublieme
wijze lof,' eer en dank gebracht wordt,
voortdurend dag in dag uit, onvermoeibaar
op een wijze, die spot met al onze moder
ne haast-koorts-, in het bewustzijn der een
heid met de hemelsche Liturgie der En
gelen en Zaligen!
BINNENLAND
FEUILLETON.
Het diamanten
Halssnoer
[Dit betrekkelijk kort „tusschen-fenille-
l°a" plaatsen we, voordat wij met een nieu-
~e groote roman aanvangen].
In vliegende vaart komt een automobiel
jpgs den grooten straatweg aangereden
'it de riohting Antwerpen. Gehuld in een
folk van stof. die het nagenoeg geheel aan
iet oog onttrekt, rijdt het voertuig met
reinig getemperde snelheid een der beval-
ige Vlaamsche dorpen binnen en staat met
«n schok plotseling stil voor een deftig
herenhuis, hetwelk door een sierlijk aan-
tuintje van den weg is gescheiden.
Het is avond. De zon is in gouden stra-
enpracht ondergegaan, doch de dichte
Wolkenbanken aan den Westelijken horizon
weerkaatsen nog den purperen gloed en
eekenen zich met grillig vurige lijnen aj
'cgen den vaal blauwen achtergrond. Van
fa oppervlakte der aarde stijgt een zoele
[tèvel opwaarts, die door de verzengende
bladeren van boomen en planten gretig
wordt opgeslorpt. De bloemen hebben haar
kelken gesloten, als om geheel in zich ge
keerd, van den verkwikkenden dauw te
bonnen genieten. Het lied der vogelen is
ferstomdalleen het zoete gekweel van
fan nachtegaal klinkt als een zich verwij
derend gezang uifc het dichte struikgewas,
'ot het zich eindelijk oplost in het geheim
zinnig gefluister der zoele avondkoelte.
Als dp auto stilstaat, springt de jonge
(bestuurder er behendig uit. en opent hei
Portier, waarop een heer van omtrent zes
tig jaar uitstapt. In de hand heeft hij een
klein pakje, dat. hij echter on middellij k na
het uitstappen in één der zakken van zijn
jas verbergt. Dan spreekt hij eenige woor
den bot den jongen man, die inmiddels het
portier weer heeft gesloten en gaat daar
na met nog veerkiachtigen tred docr het
openstaande poortje van het tuinhek, langs
de veelkleurige bloembedden naar den
hoofdingang van het gebouw. Terwijl de
oude zich weer in beweging stelt, staat de
heer op den stoep van het huis een oogen
blik stil, om het voertuig na te oogen en
geeft ons zoo de gelegenheid^ zijn uiterlijk
nader te beschouwen.
Zijn schoone, donkere oogen teekenen
geest en wilskracht, doch de zachte, trek
om den mond heft alles op, wat naar on
verzettelijkheid of al te groote gestreng
heid zweemt. De diepe rimpels, die het
hooge voorhoofd doorploegen en het zilver
wit, van knevel en hoofdhaar doen vermoe
den, dat hij op zijn levensweg niet altijd op
rozen heeft gewandeld, doch dat hij ook
zijn deel heeft moeten nemen van den bit
teren drank uit de kelk des lijdens.
Nadat dokter Dénant. want hij is het,
dien we op den stoep van zijn woning heb
ben beschouwd, omzichtig een sleutel uit
den zak heeft te voorschijn gehaald, opent
hij de huisdeur en treedt behoedzaam bin
nen. Hij ontdoet zich van overjas en hoed,
bedenkt zich een oogenblik en gaat dan de
sierlijke trap op, welks mollige looper het
geluid zijner voetstappen smoort. Op het
trapportaal gekomen, staat hij weder een
oogenblik stil, als om zich te bedenken
dan neemt hij glimlachend het pakje uit
den zak, ontdoet het van 't papier, opent
het nu te voorschijn komend rood-fluwee-
len étui en haalt daaruit een schitterend
voorwerp voor den dag, hetwelk hij eenige
seoonden met verrukking blijft beschou
Middenstandbond en vrijgestelden.
Debat aan ee
a a 11 ij d.
Wij lezen in „De Volkskrant":
Het gebeurde te Enschedé, op een maal
tijd ter gelegenheid van het congres van
den Kon. Middenstandsbond.
Als te doen gebruikelijk, werden daar
bij de noodige speechen afgestoken, welke,
als eveneens bij dergelijke gelegenheden
meermalen het geval is, niet alle even rijk
van inhoud waren.
De voorzitter van den Koninkl. Midden
standsbond, de heer Schurman, trachtte
weer op zeer on-koninklijke wijze do leeg
heid van zijn openingsspeech te bedekken,
door, na een spottende tirade over de wet
telijke arbeidsduurbeperking, de vrijgestel
den der arbeidersbeweging in het geding
te brengen en o.m. te beweren, dat de ar
beiders ontevreden zouden blijven zoolang
er z.g. vrijgestelden waren.
Nu wil het toeval, dat die z.g. vrijge
stelden tegenwoordig hun bemoeizucht zoo
ver uitgestrekt, hebben, dat zij in allerlei
besturende colleges, o.a. ook in gemeente
besturen, zitting hebben en als zoodanig
bij dergelijke gelegenheden uitgenoodigd
worden. En ook hier was zulks het geval.
De burgemeester van Enschede, de heer
Edo Bergsma, die, meer en beter dan de
voorzitter van den „Koninklijken Midden
standsbond", gelegenheid had, ook met z.g.
vrijgestelde arbeiders in aanraking te ko
men, heeft echter aan den Middenstands
voorzitter aan dezelfde tafel een scherpe
terechtwijzing toegediend.
De grijze, maar nog steeds jeugdige bur
gemeester van Enschedé gaf aan dien
voorzitter den raad, eens een congres van
die vrijgestelden bij te wonen, wat voor
hem zeer leerzaam kon zijn.
Eveneens wees de heer Edo Bergsma cr
o'\ dat hij veel aanraking met die vrijge
stelden had gehad, maar dientengevolge
kon hij ook onomwonden getuigen, dat de
ze, uitzonderingen die men overal vindt
daargelaten, wel terdege bij al hun wer
ken, het algemeen belang niet uit het oog
verloren.
Wij meenden goed te doen, de banalitei
ten van den voorzitter van den Midden
standsbond hier even te signaleeren.
Maar tevens onze erkentelijkheid te
uiten voor de koninklijke wijze, waarop En-
schedé's burgervader daarop reageerde en
de vrijgestelden verdedigde tegen een onge
paste aantijging.
Ned. R. K. Bond van Post-, Telegraaf- en
Telefoonpersoneel „St. Petrus".
In „Hotel Central" te Den Bosch is een
goed bezochte bondsraadcongres gehouden
van den Ned. R. K. Bond van P. T. T.-per-
•soneel „St. Petrus".
Na een kort begroetingswoord door den
voorzitter, den heer J. Waterborg (Den
Bosch), werden onmiddellijk de algemeene
beschouwingen gehouden op den beschrij
vingsbrief, die o.m. 68 punten en voorstel
len der a-fdeelingen bevatte.
Meerdere sprekers wenschten méér con
tact tusschen bondsraad en technisch per
soneel.
De heer Grandsaert (Amsterdam) was
beducht voor de aangekondigde voordrach-
van personeel. Psycho-technisch onderzoek,
de methode welke in het buitenland reeds
wordt toegepast voor een goede werkwijze
van personeel. Psyoho-technisch onderzoek
rationalisme en andere, volgens spr. over-
zeesche stelsels met een fraai omhulsel,
hebben in de kern niets goeds. Volgens een
R. K. moralist aldus spr. steunen
die stelsels niet op de christelijk sociale
leer, doch ze zijn heidensch, omdat ze den
mensch, als was deze slechts een machine,
in dienst stellen van het grootkapitaal.
Spr. waarschuwde voor misleidende ken
nis ter zake en adviseerde tot goede voor
lichting op bovengenoemde stelsels door
R. K. moralisten en sociologen. Volgens
spr. zou ook Max van Poll van deskundige
voorlichting kunnen dienen.
De heer Rdbijns (Amsterdam) gaf in
overweging onder de leden van den bond
een studiè te doen maken over psycho
techniek en rationalisme, stelsels, die van
het personeel te veel krachten vergen.
De voorzitter, die de sprekers beant
woordde, was van oordeel dat het terrein
der psycho-techniek en het rationalisme
hoe vaak ook reeds besproken voor de
leden nog onbekend is en dus voorlichting
wel gewenscht blijkt. Spr. achtte Max van
Poll niet deskundig ter zake en wees er op
dat over bedoelde materie prof. Roels
dient te worden geraadpleegd. Prof. Roels
toch is voorzitter van het hier te lande
bestaande R. K. Bureau voor Psycho-tech
niek. Het heet, dat door psycho-techniek
te veel arbeidskracht uit. den mensch ge
perst wordt en deze door de toepassing
van dat stelsel lang vóór zijn tijd op en
versleten is, alles ten voordeele van het
groot-kapitaal. Doch er wordt óók aange
toond, dat door psycho-technisch vooron
derzoek voorkomen wordt dat personeel
niet als onbekwaam voor een functie den
reeds aanvaarden post zal moeten verla
ten. Psycho-technisch vooronderzoek heet
een voorbehoedmiddel voor het struikelen
van onbekwamen.
In verband met de nieuwe stelsels waar
bij aldoor maar méér arbeidskracht van
ondergeschikten wordt geëischt, wees de
heer Robijns (Amsterdam) er ernstig op,
dat wel eens mocht gedacht worden aan
verbetering van de bureelen, waarin, en
de gebrekkige middelen, waarmede het
personeel zich bij den dienst moet behel
pen. Spr. vond het op de bureelen een
rommel, waarhij, onder wolken van stof,
het personeel de boterhammen moet eten.
Spr. adviseerde tot b.v. een excursie op
Vrijdagen en Zaterdagen naar het Cen-
traal-Station te Amsterdam, waar do ver
zending zoo enorm druk is, terwijl ter
plaatse waar gewerkt moet worden alles
onder stof en vuil zit en er, terwijl de
spinraggen aldoor maar grooter en vuiler
worden, niets voor een gezonde verbete
ring wordt gedaan.
De voorzitter merkte op, dat door den
directeur-generaal electrische boenmachi-
nes worden ingevoerd en geleidelijke ver
beteringen wel mogen verwacht worden.
Door den heer Robijns (Amsterdam)
werd mede méér erkenning gewenscht
voor do examens van het personeel.
Aan de a;gemeene beschouwingen werd
voorts deelgenomen door de afgevaardig
den de heeren Quint (Den Haag). Van der
Hoeven (Tilburg), Hoevenaars (Den Bosch)
Van Geffen (Den Bosch).
Aangenomen werd de volgende resolutie
van het bondsbestuur:
De bond ijvere:
le. Voor het omzetten van week- en
maandloonen in jaarloonen.
2e. voor het vast aanstellen van het ge-
heele hulppersoneel, uitgezonderd van hen,
die niet dagelijks met een volle dagtaak
aan den dienst deelnemen;
3e. voor hefc bezoldigen van het overige
hulppersoneel naar het aanvangsuurloon
van de categorie, waarvoor het dienst
doet, met het minimum van den plaatse
lijken loonstandaard.
Zeer uitvoerig werd besproken het door
de afdeeling Arnhem in 1928 ingezonden
uitgewerkt Schema van reorganisatie en
rangbevordering, doch de vergadering
kwam hierbij tot de conclusie dat een en
ander thans niet actueel is en het schema
werd dus ter zijde gelegd.
Na de bespreking werd de volgende
motie aangenomen:
De Bondsvergadering van den Ned. R. K.
Bond van P. T. T.-personeel „St. Petrus"
bijeen te Den Bosch op 27 en 28 Aug. 1929,
gehoord de besprekingen;
spreekt hare ernstige afkeuring uit over
het systeem van contractarbeiders, zooals
dit bij het Staatsbedrijf van P. T. T. steeds
meer wordt toegepast;
beschouwt dit systeem als in strijd met
de katholiek sociale beginselen, zoowel in
moreel als maatschappelijk opzicht;
en gaat over tot de orde van den dag.
Do eerste congresdag werd besloten met
een zeer geanimeerden feestavond, aange
boden door den voorzitter, naar aanlei
ding van zijn zilveren ambtsjubilé, eenige
weken geleden gevierd en waarbij de af-
deelingen van hartelijke belangstelling
lieten blijken, „Tijd".
(Wordt vervolgd).
UIT DE RADIO-WERELD.
Programma's voor Vrijdag 30 Augustus.
Hilversum, 1070 M. (V o o r 6 uur 298 M.)
11.11.30 Ziekendienst. NCRV.
11.3012.Godsdienstig halfuurtje.
12.151.15 Concert door het. K.R.O.-Trio.
I.152.KRO. Gramofoonmuziek.
4.5.N.C.R.V. Gramofoonmuziek.
5.7.N.C.R.V. Concert. Orkest en vo
cale solist.
7.7.25 K.R.O. Lezing over: M' - :-s
bij bevolkingscijfers.
7.35 V.P.R.O.-uitzending.
Huizen, 1875 M.
10.10.15 Morgenwijding.
12.15—2.Concert door het A.V.'R.O-
Kwintet.
2.4.Gramofoonmuziek.
4.4.45 Lezing door Mevr. M. v. d.
Schrieck over: Ons Holandsch Landhuis.
4.455.Gramofoonmuziek.
5.307.15 Concert door het A.V.R.O.-
Kwintet. Mia v. d. Eynde, sopraan.
7.157.45 Spreekuur van den. Radio
dokter.
8.018.15 Gramofoonmuziek uit Hotel
„Groot Badhuis'Zandvoort,
12.Sluiting.
Daventry, 1554 M.
10.35 Morgenwijding.
II.20 Gramofoonmuziek.
12.20 Concert.
12.50 Orgelconcert.
I.202.20 Gramofoonmuziek.
4.20 Pianorecital. J. Bishop.
4.35 Orkestconcert.
5.35 Kinderuurtje.
6.20 Lezing. ff'
6.35 Nieuwsber.
7.05 Piano-recital door St. Askenase.
7.20 Lezing.
7.50 Concert.
8.45. „Werther". Opera van Massenet.
10.Nieuwsber.
10.20 Actueele causerie.
10.35 „Werther". Voortzetting.
II.2012.20 Dansmuziek.
12.2012.35 Beclduitzending.
„Radio-Paris", 1725 M.
12.502.20 Gramofoonmuziek.
4.05. Concert. Orkest en solisten.
6.35 Gramofoonmuziek.
8.55 Concert. Orkest en solisten.
L a n g e n b e r g, 473 M.
7.207.50 Gramomoonmuziek.
7.508.50 Orkestconcert.
10.3512.10 Gramofoonmuziek.
12.30 Gramofoonmuziek.
1.252.50 Orkestconcert.
5.556.50 Kamermuziek. Twee violen en
piano.
8.20 Volk und Heimat (7). Daarna tot
12.20 Dansmuziek.
Z e e s e n, 1635 M.
6.1012.20 Lezingen.
12.201.15 Gramofoonmuziek.
I.155.20 Lezingen.
5.20—6.20 Concert uit Leipzig._
6.208.20 Lezingen.
8.20 „Der Messias". Oratorium van Han
del. Koor, orkest en solisten.
Brussel ifos M.
5.20 Orke&tconcert.
6.20 Trion-ooncert.
6.50 Gramofoonmuziek.
8.35 Concert.
Hamburg, 372 M.
II.50 Muziekuitzending voor scholen.
5.20 Dansmuziek.
6.15 Concert.
8.20 Orkestconcert.
9.20 „Die erste Warnung". Blijspel in 1
bedrijf van August Strindberg.
9.50 Klein concert.
11.10 Orkestconcert.
wen en daarna zorgvuldig in zijn vestzak
verbergt.
Werpen we onderwijl een blik in het
kleine met smaak gemeubelde salon, voor
welks deur de dokter zich op het oogen
blik bevindt. Schilderwerk, tapijt en meu
belen, alles getuigt hier van rijkdom, weel
de en goeden smaak. Het zacht gebloemd
bekleedsel der fraaie stoelen vormt een
bekoorlijk contrast met de streng gelijnde
wandbedekking en het dikke tapijt gelijkt
een mollige bloemensprei. Prachtige schil
derstukken, in breede vergulde lijsten ge
vat, versieren de wanden en verscheidene
goudgelijste spiegels verdubbelen den over
vloed dor heerlijk-bloeiende kamerplan
ten. Op de sierlijke eiken tafel prijkt in
een elegant wit. mandje een bloemstuk, uit
witte rozen, lelies en oranjebloesems sa
mengesteld en de zoete geur dezer bloe
men doorbalsemt. de lucht in het vertrek.
Voor het raam, hetwelk uitzicht geeft
op een heerlijken oofttuin zit in een beval
lig vouwstoeltje de vrouw des huizes. Het
is mevrouw Dénant, de echtgenoote van
den dokter. Hoewel zij eenige jaren jon
ger is. dan haar levensgezel, zijn heur lok
ken Diet minder wit dan de zijne. Haar
diep blauwe oogen hebben een onbe
schrijflijk teedere uitdrukking en weerspie
gelen een zeldzame mengeling van levens
vreugd en zielelijden. Overigens draagt
heur gelaat nog zeer duidelijk de sporen
der ongeëvenaarde sohoonheid, die eertijds
ieders bewondering wekte. Haar slanke
gestalte is gehuld in een elegant zwart
zijden kleed en heur lelieblanke handen
spelen achteloos met een handwerkje, het
welk ze sedert geruimen tijd in den schoot
laat rusten. Nu en dan heft zij het voor
overgebogen hoofd op en richt met droe
ven glimlach den blik naar de deur en
daarna naar de pendule op den schoor
steen, dan weer zinkt zij terug in heur over
peinzing en loost, hoofdschuddend, een dié
pen zucht, als om uiting te geven aan het
smartelijk gevoel daarbinnen.
„Goeden dag, lieve", klinkt het vriende
lijk, terwijl de deur geopend wordt en dok
ter Dénant binnentreedt, ,.ge zult al wel
eens naar de klok gekeken hebben, is 't
niet?" En op zijn vrouw toetredend, neemt
hij heur hoofd in zijn handen en drukt
haar een kus op het voorhoofd.
Met onverholen welgevallen laat zij zich
liefkoozen en beantwoordt zijn omhelzing
doch als hij tegenover haar heeft plaats
genomen, neemt heur blik een schalks
verwijtende uitdrukking aan en half ern
stig, ..half schertsend voegt zij hem toe:
„Foei, Louis, hebt ge dan in 't geheel niet
meer gedacht aan den feestdag, dien wc
heden vieren 1 Eertijds placht ge mij zoo
te verwennen op mijn verjaardag, door
mij met geschenken te overladen cn gedu
rende den dag niet, dan bij de hoogste
noodzakelijkheid van mijn zijde te wijken,
nu hebt ge bijna evenveel tijd noodig ge
had, om uw patiënten te bezoeken, als op
andere dagen."
„Dat komt. liefste, wijl ge mij minder
dierbaar zijt dan vroeger", merkt hij glim
lachend aaD. „Ik maakie daarom vandaag
de ronde wal lanper dan gewoonlijk." En.
opstaande, omhelst hij zijn wederhelft op
nieuw. doch haalt tegelijk het voorwerp,
hetwelk hij straks uit het étui heeft ge
nomen, voor den dag en hangt het haar
om den hals. In dezelfde omhelzing doet
hij haar opstaan en plaatst haar voor één
der spiegls.
Als mevrouw Dénant de oogen opslaat
en het kostbaar sieraad ontdekt, slaakt
zij een kreet van bewondering, valt dan
heur echtgenoot om den hals en stamelt
woorden van dank en voldoening. Dan
neemt zij het collier in dc hand en beide
zetten zich nader, om in kinderlijken een
voud de heerlijk schitterende juweelen
en het kunstig drijfwerk er van te be
wonderen.
,,'t Is heerlijk schoon", zoo besluit me
vrouw Dénant, terwijl hij haar met het
kleinood tooit, „ik ben er buitengewoon
mee ingenomen, maar toch zou ik er dit
sieraad voor willen' missen, indien gij er
toe wildet besluiten, om
Zij durft den zin niet voleinden, doch
werpt een teederen, smeekenden blik op
heur echtgenoot, wiens gelaat, plotseling
een smartelijk toornige uitdrukking aan
neemt.
„Indien ik er toe wilde besluiten", zoo
raadt hij op bitteren toon haar gedach
ten, ..aan Ferdinand het geld te zenden,
dat hij mot spelen heeft verloren, om hem
daardoor in de gelegenheid te stellen,
voort te hollen op den noodlottigen weg,
nietwaar? Foei, Helène hoe kunt ge mij
telkens weer lastig vallen mei die wekc-
lijke wenschen van uw teeder liefhebbende
moederhart Hebt gij dan zelf mijn voor
nemen niet goedgekeurd, toen ik u voor
sloeg. den ons onwaardigen zoon de deur
te wijzen, vóór hij ons geheel en al ten
gronde zou hebben gericht door zijn heil-
loozen hartstocht? Gelooft gij dan nóg
niet. dat iederen nieuwen gelde'lijken steun
onzerzijds hem verder voert op den weg
des verderfs, zoolang hij niet berouwvol tot
ons wederkeert, omr zich door onze zor
gen te laten bewaken? Geloof mij, liefste,
bittere armoede, gebrek en ontbering, ja,
honger zelfs, moeten zijn leermeesters zijn.
Zij zullen beter bij machte zijn, hem het
schandelijke van zijn gedrag te doen inzien,
dan de meest liefderijke vermaningen
(Wordt vervolgd).
