UIT HET VATICAAN.
I
DE AFGELOOPEN WEEK IN HET
BUITENLAND
VERMIST!
'[TWEEDE BLAD
OE LEIDSCHE COURAN l'
ZATERDAG 8 SEPTEMBER 1928
Door Prof. ANDREAS RASETSCHNIG (Rome)
il.i™
In het Vaticaan is thans ook voor de
iStdienze d'ufficio" dc audiënties die ambts-
ilve verleend worden, een tijd van vacan-
iyj aangebroken. Onder audiënties, die
verleend worden, verstaat men
*'e officieele audiënties, die Z. H. dc Paus
lo geregelde tijden, wekelijks, raaandebjks
om de twee maanden verleent aan Kar-
inalen, Prelaten, Prefecten en Secretarjs-
van de verschillende congregaties en
)tan de bestuurders van verschillende kerkc-
Ltjke ambten. Al deze audiënties worden
wier jaar gedurende twee maanden opge-
short en pas half October weer begonnen.
Se verschillende congregaties en kerkelijke
ministeries blijven wel geopend, doch dc
mbtenaren zijn op een enkele uitzondering
^Hop vacantiaer is slechts zooveel porso-
tl achtergebleven als noodig is om de
„est dringende zaken af te doen.
Ook de overige audiënties zijn zooveel
beperkt, om den H. Vader, die
weliswaar goed gezond is, doch die heel
veel te lijden heeft van do ontzettende hitte,
gelegenheid te geven een weinig uit te rus-
Toch heeft de H. Vader nog een audiën-
^e verleend aan meer dan 1000 Italiaunsche
die een bedevaart naar Lourdes
||ngen ondernemen. Onder deze pelgrims
jpvonden zich 150 zieken. Dc H. Vader
ïeft tot hen allen een kort vaderlijk woord
wsproken. Z. H. wensehte een goede reis
%n allen die een heilige, gezegende, be-
jdenswaardige bedevaart gingen doen
de genadegrot der gezegende Moedcr-
aagd Maria. Toen dc H. Vader deze de-
te pelgrims zag werden in Zijn geheugen
zoete te herinneringen opgeroepen aan
i zalige voldoening, die Hij zelf genoot,
kien Hij daar bad, waarheen zij nu gaan
lui te bidden. De II. Vader beloofde hen
X Hij hun in den geest en met het hart
u vergezellen en dat hij gedurende de
^is voor hen zou bidden.
lZ. H. herhaalde de woorden van den
I lijzen Tobias: God vergezelle U op uw
Ins; Gods Engel zij met U. Ilij verzocht
"n vooral bij de Grot voor Hem te bidden.
ogen dan de pelgrims, zoo eindigde de H.
leider zijn toespraak, met den zegen van
in gemeenschappelijken Vader ook den
'"igen van de Allerheiligste Moede'r gaan
ctvangen, opdat hun gebed verhoord en
zieken van hun lijden verlost mogen
"Hierna verleende de H. Vader den Apos-
Zegen en verliet dan de SaJa
Clementina waar deze audiëntie plaats
-De 150 zieken waaronder zich ongeveer
i zeer ernstige patiënten bevinden, lam
men, kreupelen, tuberculoselijders in den
-oogsten graad worden vervoerd met één
hospitaaltrein die door het Ita-
Roodo Kruis welwillend ter be-
jfhikking is gesteld. Aan het hoofd van
jpe ambulance-trein staat de pauselijke
Conomend-Arnici, die een staf van
•hneesheeren, verpleegsters en brancadiers
zijn beschikking heeft.
(De hertog en de hertogin van Aosta,
rgezeld van het Senaatslid Cremonesi,
van het Italiaansche ltoode
kwamen aan het station de zieken
zoeken en begroeten.
gejuich en geroep van „Evviva
farie' zette de witte trein zich in bewe-
ag.
Enkele uren later had het vertrek plaats
Pijn de overige pelgrims, die onder gces-
leiding stonden van Mgr. A. de
metis, Bisschop van Segri.
Gedurende de reis zullen zich nog meer-
sre groepen pelgrims bij deze precessie
insluiten zoodat de Nationale Italiaan-
he bedevaart dit jaar zal bestaan uit
ïgeveer 7000 pelgrims.
Het Generale kapittel der Paters Bar-
"Meten heeft den tegenwoordigen Gene-
al der orde Dr. Benedetto Fraccalvieri
mieuw herkozen. Tot Generaal-procurator
erd benoemd Dr. Gennaro Ricotti. De
'den van het kapittel werden door den
ju Vader in audiëntie ontvangen. Z. H.
l'enschte die nieuw gekozenen geluk en
gaf zijn groote vreugde te kennen over
het feit dat deze orde zich bereid ver
klaard had om de Missies in Gurupi (Bra
zilië) over te nemen.
De Apostolische Nuntius van Belgrado
Mgr. Pellegrinetti, die zijn vacantie in
Lucca heeft doorgebracht, is naar Rome
gekomen, waar hij eenigen tijd denkt te
verblijven daar in verband met de onrus
tige toestanden in Yoego-Slavië wellicht
nadere verklaringen afgelegd zullen wor
den over de houding van de Croatitche
Bisschoppen en geestelijken, die niet van
plan schijnen te zijn om lijdelijk too te
zien dat hun verkregen rechten zonder
meer worden afgeschaft. De verklaring,
die Mgr. Dr. Bauer, de Aartsbisschop van
Agram, in een onderhoud met Pribécevic
zou afgelegd hebben, heeft in heel het
land groot opzien gebaard: ,,Als Croaat
en als Priester gevoel ik mij verplicht
partij te kiezen voor het volk, wiens op
perste herder ik ben".
In verband met dit gezegde, gaf de mi
nister-president aan Mgr. Koroscez de op
dracht, om een nadere verklaring van
deze uitdrukking te vragen, doch Mgr.
Bauer verklaarde, dat hij op geen enkele
manier in verbinding wilde staan met een
tegenstander van het hoofd der regeering
Koroscez, daar hem diens voortreffelijke
politiek als leider der Slovenische volks
partij maar al te goed bekend was.
Deze woorden \an den Aartsbisschop
van Agram zijn in verband met de hou
ding van het Vaticaan van groote betee-
kenis. Het Vaticaan immers wil, dat er
absoluut geen verdeeldheid zal heerschen
onder dc geestelijkheid.
In een schrijven aan het Episcopaat,
van Lithauen heeft de Paus nog onlangs
verklaard dat de geestelijkheid tot geen
enkele politieke partij mag heb-, en, daar
zij voor de godsdienstige belangen van
het geheele volk moeten zorgen. In het
onderhavige geval moet de geestelijkheid
zich absoluut binnen de grenzen houden
van de verdediging der godsdienstige be
langen en Agram moet de vrijheid en on
afhankelijkheid van het katholieke geloof
dat de godsdienst van het Kroatische volk
is verdedigen tegen iedere inmenging van
de Orthodoxe kerken, waarbij de meer
derheid van alle overige volkeren in Yougo
Slavië is aangesloten.
Ook de Nuntius van Roemenië Mgr.
Dolci is op het oogenblik in Rome; deze
diplomaat werd door den H. Vader in
langdurige audiëntie ontvangen. Men ver
onderstelt algemeen dat Mgr. Dolci aan
den H. Vader $ep rapport heeft uitge
bracht over -het concordaat tusschen Roe
menië en den H. Stoel dat door beide par
tijen reeds onderteekend is, doch dat nog
de goedkeuring noodig heeft der beide ka
mers, die thans wel niet lang meer zal
uitblijven.
Het concordaat tusschen Roemenië en
den H. Stoel is een stap in de goede
richting voor het beginnen van onderhan
delingen over een concordaat met de
overige Balkanstaten.
Kardinaal Gasparri heeft namens Z. H.
den Paus een schrijven gericht aan den
Voorzitter van de Italiaansche Katholieke
Actie, Car. Colombo, waarin de II. Vader
zijn groote voldoening en tevredenheid
uitdrukt over het programma van de a.s.
Sociale week in Milaan. Z. H. voelt zich
gelukkig dat het werk van de Katholieke-
dagen zich vooral in zijn geliefd Milaan,
onder leiding van den Kardinaal-aartsbis
schop, zoo prachtig tot ontwikkeling komt.
Want aan alle Katholieken is' de plicht
opgelegd het christelijk leven in al zijn
volheid in zich op te nemen en aan het
hiërarchisch Apostolaat der kerk deel te
nemen. Hiermee hangt ten nauwste samen,
dat wij ook uit de pauselijke brieven en
publicaties, als uit de meest betrouwbare
openbaringen van het goddelijk leergezag
der kerk, die methoden cn richtlijnen moe
ten aanvaarden, die in overeenstemming
zijn met de nieuw-geschapcn behoeften en
verhoudingen in onze moderne samenleving
Want in den laatsten tijd zijn er verschil
lende dwalingen ontstaan over de eenheid
op godsdienstig gebied, onder den dokman
tel van liefde, die echter niet in overeen
stemming zijn met het gebod van liefde
en eenheid van Jezus Christus. Daarom
heeft het Hoofdbestuur zeer verstandig
gehandeld er voor te zorgen, dat er meer
bekendheid gegeven werd aan de gevaren,
die van alle vijandige zijden de godsdien
stige eenheid in haar grondslagen bedrei
gen, terwijl zij tevene prachtige middelen
aan de hand doet om die noodzakelijke
eenheid ook in de practijk te bewaren.
Door zulk een regelmatige studie moet er
noodzakelijk meer kennis en meer hoog
achting ontstaan voor don kostbaren
schat van het geloof en zal er tevens oen
levendig verlangen groeien om het geloof
1 ongerept te bewaren en te verdedigen. Dan
zal men zich niet laten verleiden door
predikers en voorstanders van een valsche
eenheid, maar er zal een groot verlangen
komen, dat als ecu vurig gebed ten hemel
stijgt, opdat de godsdienstige eenheid niet
alleen in Italië ongerept bewaard moge
blijven, maar ook, waar zij jammer genoeg
verbroken is, door een spoedige en behou
den terugkeer der afgedwaaldcn tot do
cone en ware kerk van Christus, de Katho
lieke Kerk moge hersteld worden.
V 1 i e g-m i s r e. De luchtvaart be
leeft geen prettige tijden. Hier in Holland
gaat het nog wel. Wij hebben hier tot nu
toe geen ernstig ongeval gehad, behalve
dan bij Heerlen eenigen tijd geloden, en wij
maken overigens vooruitgang met de lucht
postverbinding met Indië, zoodat wij niet
te klagen hebben. Maar wanneer wij de
berichten uit hot buitenland van de.i laat
sten tijd nagaan, dan stuiten wij op een
heele reeks mislukkingen. De afgelooppn
week begon Zondag al goed met een vlieg
ongeluk bij Toul, dat liet leven kostte aan
den Franscbcn minister voor de civiclo
luchtvaart Bokanowski. Deze was niet al
leen luehtvaartminister, maar tevens mi
nister van handel cn nijverheid. Direct na
dit ongeluk kwamen de kranten los en dc
heele Eransche luchtvaart werd eens flink
becritiseerd. Nu is het ook hier te lande
geen geheim, dat de Fransche luchtvaart
ondernemingen allesbehalve safe zijn en
dat er aan de zorg voor het materiaal en
aan de controle heel wat ontbreekt.
Bokanowski moet zelf eens aan zijn broer
gezegd heberi: „Blijf liever uit een vlieg
tuig, het is te gevaarlijk. Ik moet zelf wel
het voorbeeld geven, maar anders
Nu de slechte Fransche ljehtvaart haar
eigen leider gedcod heeft, heeft meu ten
minste ingezien, dat het zoo niet langer
kan blijven en nog deze week heeft de mi
nisterraad besloten een eigen ministerie
voor de luchtvaart in het leven te re epen.
Deze week vertrokken van Parijs twee
militaire vliegers, Assolant en Lefèvre, om
een Oecaanvlucht te ondernemen. Menig
Franscb hartje popelde van verwachting,
dat deze twee erin zouden slagen om den
Fransehen naam op lunehtvaartgebied
weer in de hoogte re steken. Helaas,
hoe bitter werden, zij teleurgesteld.
Do beide Franschen jjrachtcn het niet vor
der dan Casablanca. Do wereld begint
thans een beetje tc drijven met
toekomstige Occaanvlicgers.
Levine, dc Amerikaansche mil)ionair,
die indertijd met Chamberlain van New-
York naar Duilschland vloog, heeft sinds
dien herhaaldelijk /an zich doen spreken,
door zijn plannen om nu ook terug van
Oost naar West te vliegen. Maar iederen
keer had hij mot met zijn piloot of cr kwam
wat anders tusschen. Dezer dagen werd de
heer Levine weer op Croydon gekiekt,
staande op een der vleugels van zijn toe
stel, waarmede hij den Oceaan weer zou
overvliegen, docheven later zat dc
fantastische milionair veilig op de „Levia
than", waarmede hij teiugvoer naar Ame
rika. Op zijn vliegtuig werd beslag ge
legd
Twee andere vliegers, de Duitschers
Risticz en Zircmermann hadden eveneens
grootsche plannen. Zij stegen te Berlijn op
en wilden liefst maar even doorvliegen tot
Tokio. In Moskou maakten zij evenwel een
noodlanding en keerden vandaar maar
weer met de trein terug. De Siberische
steppen waren hun blijkbaar «och te ge
vaarlijk, wat zij inderdaad ook zijn, want
naar gisteren gemeld werd, zijn er een
paar Ru-sische vliegers, die lu Augustus
van Kamschatka waren vertokken, totaal
in verdwenen.
Misschien boffen zij nog, want je kunt
nooit weten. De beide Amerikanen Hassel
en Cramer, die via Groenland en IJsland
naar Europa wilden vliegen, doch onder
weg zoek raakten, zijn in do ijsvlakten van
Groenland ook opgespoord en gered. Zij
waren al lang döod verklaard, doch hot le
ven in deze ijswoestijnen schijnt toch wel
mogelijk te zijn voor anderen dan ijsberen
cn Eskimo's, wat altijd nog een klein
hoopje in ons levendig houdt, dat de nu-
sporingon naar de ballon-groep van do
„Italia" en naar Amundsen niet vruchteloos
zullen blijven. Tot nog luiden de rapporten
onveranderd: niets gevonden.
feuilleton.
iar het Duitseh van J. ARNEFELDT
Vertaald door Jac van Emden.
Wacht eens even, viel de oude heer
vrouw in de rede. En tot zijn zoon, die
^ls juichte om zijn geluk, ging hij voort:
maken nog één voorbehoud, dat we nl.
^/erloofde eerst persoonlijk hebben lee-
^^aitennen en ^at kcnnismaki"e ons
OEI" ,als aHeen daarvan afhangt,
.maak ïk me niet ongerust, juichte Al-
Als u haar eenmaal hebt gezien,
u yan haar houden; dat heb ik toch
,jr>oo lang gezegd.
Ja, maar we wilden op je verzoek
Jlgngaan, nadat we de zaak hadden
erzoent, antwoordde zijn moeder.
hebt u dat nu gedaan? O, U
JTVecl beter voor me, dan ik had dur-
B vrouw]ief' nu klap je uit de
'0% cn de oude rechter Mühlfeld dreig-
JjH vr°uw, die hand in hand met haar
5 den zoon zat en de oogen niet va
^an Seluk stralend gezicht kon afhou-
'Pchend met den vinger. Maar op ern-
!Iltoon ging hij voort
je zooveel hebt gezegd, mag hij
F wel alles weten. We hielden toch te
van onzen zoon om niet tot de con-
||j|cfte komen, dat een meisje, waaraan
hij niet zoo onverzwakte trouw vasthield,
zijn liefde toch wel waard moet zijn en
daar we tenslotte geen tyrannen
Maar lieve, goeie ouders zijn, viel
Alfred hem in de rede, terwijl hij zijn va
der en moeder kuste.
Daarom besloten we ons eens naar
Juliane Forberg te informeeren, ging de
oucle rechter voort.
Bij wien? Maar enfin, wien u ook ge
vraagd mag hebben, er kan maar één roep
over haar zijn.
Daar heb je gelijk in, zei zijn moe
der. Haar vroegere leeraren, van wie ze
haar opleiding heeft genoten, de direc
trice van de school, waar ze les geeft, al
len hebben de gunstigste inlichtingen om
trent haar gegeven, maar do grootste lof
werd haar toch door Gehcimrat Graupner
toegezwaaid.
Wat? Hebt u zich ook tot hèm ge
wend
Eigenlijk hebben zij ons tot zijn
zoon gewend, die immers de patroon van
den overleden banklooper was het
kostte den deftïgen rechter eenige moeite
het woord uit te spreken maar het ant
woord hebben we van den ouden lieer
Graupner ontvangen.
Dan kan ik me voorstellen, hoe het
is uitgevallen, meesmuilde Alfred, maar
van meneer Eduard Graupner vind ik liet
aardig, dat hij dit aan -zijn vader heeft
overgelaten. Overigens heeft hij aan de
Forberg's veel goed te maken.
De brief van den Geheimrat heeft
den doorslag gegeven; hij heeft ons doen
besluiten, je zeli te komen opzoeken, ver
telde zijn moeder.
De b i b b e r-k o n i n g. Vorigo
week Zaterdag is het er dan toch van go-
komen. Ach mod Zogoc is in Tirana tot ko
ning der Albancezcn uitgeroepen, bij de
gratie van Mussolini. Joego-Slavió heeft
direct geprotesteerd tegen deze bena
ming „konig der Albaneezen". Had hij zich
„koning van Albanië" genoemd, dan was
het goed geweest, maar er wonen eek Al
baneezen op Jccgo-yiavisch grondgebied en
die zouden wel eens' kunnen gaan denken,
dat Achmed ook hun koning was.
Overigens is het er bij die koningsprö-
clamtie nog al typisch naar too gegaan.
Achmed was n.l. erg bang voor een aan
slag. Toen hij zich naar de Nationale Ver
gadering begaf, was hij omring door solda
ten en de stoet werd voorafgegaan door
een escorte cavalerie. Dc betrekkelijk
nauwe straten, die van dc residentie naar
het parlementsgebouw leiden, waren ge
heel ontruimd, deuren en vensters waren
gesloten, tciwijl soldaten op de daken der
huizen waren geposteerd. Op do breoderc
wegen werden de belangstellenden even
eens op grooten afstand gehouden. Do be
woners van' een der hotels, dat zich op
bijna 100 M. afstand van den weg bevindt,
mochten niet op het baleon verschijnen»
Slechts op het groote open plein voor het
parlementsgebouw werd een aantal por
non toegelaten, die uit de verto don stoet
konden aanschouwen.
De aanstaande koning werd aan den
ingang van het parlement ontvangen door
den voorzitter cn eenige leden der Natio
nale Vergadering, die hem naar het po
dium leidden van het witgekalkte zaaltje
dat kleirior is dan de meeste bioscoopthea
ters in de provincie. Toen Zogoe binnen
trad, werd hij begroet met „Lang leve Zo
goe, koning der Albaneezen
Achmed Zogoc boy droeg de olijfgroene
uniform van Albanië met de ondcrschci-
dingstcekcnen van maarschalk. Hij heeft
een slanke, jongensachtige figuur en was
zeer neurveus. Niet in het minst geleek hij
op een man, die een land van onrustige
bergbewoners kan bchecrschen.
Omtrent de voorbereidingen tot de fees
telijkheden in verband met dc koningskro
ning, meldde de „Times" het volgende:
Alles :s nu gereed voer dc kronin.-^r Jach
tigheid. Tallooze ezels, beladen met boom
takken, zijn gedurende de afgeloopen da
gen uit liet gebergte naar de stad geko
men, oin het materiaal aan le voeren, dut
gebruikt wordt voor de vo;siering der klei
ne, witte huisjes in Tirana. Triomfbogen
zijn opgericht en ontzaggelijke hoeveelhe
den vuurwerk zijn uil Italië ingevoerd, om
de feestelijkheden, die op gelijke wijze in
geheel Albanië zijn voorbereid, te vieren.
Ondanks dit alles is cr van spontaan
enthousiasme geen sprake. Alle versierin
gen zijn op commando uitgevoerd cn men
waardeert het zeer weinig, dat do feesten
gedwongen vacant iedagen meebrengen.
In Skoetari, waar de proclamatie van
den koning nl sedert dagen werd ver
wacht, heeft het zakenleven vijf dagen
stil gestaan, terwijl in Tirana de bevolking
zeer weinig ingenomen is niet. de omstan
digheid, dat bij deze verschrikkelijke hitte
do takken der boomen in de weinig.scha
duwrijke straten zijn afgekapt, omdat van
het dichte' loof zeer gemakkelijk aanslagen
op Zogoe gepleegd zouden kunnen wor
den.
Het schijnt toch niet zoo'n secuur baan
tje to zijn, koning der Albaneezen
Babbeltjes aan het meer
Reeds dagen lang babbelen de Volkon-
bondsgedclegeerden aan het- blauwe meer
van Genövo. Chamberlain do Britscho mi
nister van buitonlandscho zaken, is cr dit
maal niet bij. Hij maakt een zee-reis om
herstel van zijn geschokte gezondheid te
vinden. In zijn plaats confereert lord Cus-
hendun, dio alreeds gedoodverfd wordt als
de opvolger van Chamberlain.
Do voornaamste officieele program mik
punten zijn do volgende:
Vooreerst, de l'oolsch-Litauscho kwestie,
waarover Dcnderdag onze minister Jhr.
Beclaerts van Blokland rapport heeft uit
gebracht aan den Volkenbondsraad. Na
tuurlijk kon hij niets anders rapporteerer»
dan «lat do rechtstreoksche onderhandelin
gen, welke dc Raad in een vorigo zitting
had aanbevolen, zoo goed als geen resul
taat huddet. opgeleverd. Wat zal do Raad
nu doen? Weer zeggen: nog maar eens
probceren? 't Lijkt een hopeloozo geschie
denis om dezo twee landen te bewegen
als goede buren inct elkaar te leven.
Verder stond op do Volkensbondsagcu-
dat do verkiezing van een nieuw Raadslid,
n.l. Spanje, dat alleen tot den Bond is te
ruggekeerd na de toezegging, dat 't een
zetel in den Raad zou krijgen. Het heeft
dien gisteren gekregen cn wel met -it—4
stemmen. Tegen stemde 'oa. ook Neder
land, c.mdat hei. principieel niet aangaat,
ieder baloorig Bondslid tc paaien met een
Raadszetel. Spanje en Brazilië hadden in
192(5 geen genoegen willen nemen met een
z.g. scmi-permanenton zetel (d.w.z. officieel
nicl-permancnt, doch practisch wel, omdat
het telkens na 3 jaar herkiesbaar is). Thans
neemt Spanje daarmede wel genoegen.
Brazilië is echter nog steeds boos en wil
niet terugkocrcn.
Maandag a.s. komt de Honganrscho op-
tantcn-kwcstio aan do orde.
En wat er aan uw algehecle bekee
ring nog ontbreekt, daar zal Juliane zelf
wel voor zorgen, jubelde Alfred. Wilt
u nu meegaan naar Friedenau? Juliane
zal nu juist uic dc school zijn gekomen.
Wil je haar niet eerst even waar
schuwen? vroeg zijn moedor, maar hij
antwoordde ontkennend. Juliane heeft
geen voorbereiding noodig.
Kort daarop was hij met zijn ouders op
weg naar Friedenau, maar toen ze daar
aangekomen waren, vroeg hij hun toch,
hem te laten voorgaan om hun bezoek aan
te kondigen, want hij was bang, dat de
blijde verrassing haar. anders te sterk zou
aangrijpen. Tot zijn verwondering nam zij
liet bericht echter veel kalmer op dan hij
verwachtte en op haar lieve, zachte ma
nier gaf ze hem ook de verklaring van die
houding:
Ik heb er altijd vast op vertrouwd,
dat deze dag c.cns zou aanbreken, zei zo
eenvoudig. Ouders met een zoon als
jij bent kunnen niet hardnekkig aan hun
vooroordeelen vasthouden "-en daardoor
wreed worden tegenover hun jongen. La
ten wc ze gauw tegemoet gaan.
Alfred wist wel wat hij deed, toen hij
er zoo op had aangedrongen, dat zijn
ouders persoonlijk kennis met Juliane zou
den maken. Door de aantrekkelijke ver
schijning, het beseheiden en kicseh gere
serveerde optreden van het jonge meisje
en ook door haar groote beschaving cn
prettige manieren wist ze de harten van
haar aanstaande schoonouders heel spoe
dig te winnen.
De heele, huiselijke omgeving was hun
ook dadelijk sympathiek. Het aardige huis
je met de eenvoudig ingerichte, maar goed
onderhouden kamers en den nu weer zorg
vuldig verzorgden tuin, do inooie oude boo
men, waarvan het lommer door den herfst
prachtig rood en goudgeel was geklcunl.
alles stond hun bijzonder goed aan. Niet
minder waren zij ingenomen met do oude
mevrouw Forberg, stil en bleek als zij daar
zal in haar eenvoudige, zwarte japon niet
•den woduwekap op en met haar zoon, wiens
bescheidenheid juist met het oog op den
grooten naam'dien li ij zich had verworven,
ecu uitstekende indruk op hem maakte.'
Het kleine gezelschap was nog geen uur
bijeen en toch scheen Jiet allen toe, alsof
ze elkaar rcods jaren kenden en zonder
COmplimeten verklaarden de oude rechter
en zijn vrouw zich bereid, aan den ccnvou-
digen maaltijd, waartoe mevrouw Forberg
hem uitnoodigde, deel le nemen.
Aan tafel werd op de gezondheid ian
het. jonge paar gedronken en toen Alfred
met zijn aanstaanden zwager klonk, riep
deze hem vroolijk een „vivat sequens" toe.
Dr. Forberg kreeg een kleur en oin zijn
verlegenheid te verbergen presenteerde hij
van het dessert, dat uit druiven eö perzi
ken bestond. Maar'Alfred, die dronken van
geluk was, liet hem niet met rusl.
Die vruchten moet u met verstand
eten, want meneer de dokter heeft ze zelf
gekweekt en hij is daar nog trotscher op
dan op zijn ontdekking van de valsche
Rembrandt-s.
Dat was bewonderenswaardig ce
verdienstelijk werk, prees de oude rechter,
die een groot kunstliefhebber was, waar
voor ik groote waardeenDg heb. Maar te
Niot officieel. Behalve deze ofT
fieieole besprekingen, komen natuurlijk ook
allerlei problemen niet-offieieel ter spra
ke, iiii er zooveel kopstukken van do in
ternal imale politek tezamen zijn. Daar
over zijn echter geen botrouwbare gcg«v
vens voorhanden, de journalisten raden
maar zoo'n beetje, waarover het gaat, alij
/i| een paar ministers druk zien smoezen.
Maar dat de ontruiming van het Rijnland
druk besproken wordt, is toch wel een feit.
Iets definitiefs is daaromtrent echter niet
te melden en het heeft geen z.in ons to
verdiepen in ongewisse vermoedens en ver*
onderstellingen.
BRIEVEN VAN EEN WANDELAAR.
LV.
Een wandeling langs de straten van
onze stad doet ons tot dc overtuiging ko
men, dat cr aan woningbouw al heel wat
is gedaan en dat zien vestigt ook weer de
meening dat. I.eiden zeker naar evenredig
heid een goed figuur maakt bij andere go-
niccn' Veer een groot deel hebben wij
dit tc Jinken aan de activiteit cn de voorU
vavendheid van door de wet erkende bouw-
vcrccnigingcii, waarvan wij cr hier een
flink getal bezitten. Heelo complexen wo
ningen zijn, vooral in buitenwijken, verre
zen cn veelal op oen basis van onbekrom
penheid wat straatbreedte betreft, van
gelijkertijd ontwaakte dc jurist in hem en
hij vroeg:
Maar hoe staat liet met den verval-
scher; is dio niet. ontdekt?
Zeker, maar ze hebben den bedrieger
I; ten ontsnappen, ofschoon de politie hem
eigenlijk nl if pukken had, vertelde AlfreiT.
Heb je de krant vandaag dan nog niet
gelezen? vroeg Gustnnf hem.
Tic heb er werkelijk nog geen tijd voor
geluid, maar wat is er dan?
Gustnaf Forberg excuseerde zich voor
een oogenblik en liep naar zijn knmer om
de krant te halen en Juliane gaf haar moe
der een zuchten wenk om do tafel op te
heffen, want ze voorzag, dat liet gesprek
een vending zou netnen, waarbij het boter
was, dat de oude vrouw niet tegenwoordig
zou zijn.
Toon Gustaaf inetrdc krant beneden
kwam. vond hij het gezelschap dan ook
verdeeld. De beide oudere daincs hadden
zich in do andere kamer teruggetrokken,
waar zich in een onderwerp verdiepten,
«lat tal van aanrakingspunten booth cn bij
na onuitputtelijk was haar kinderen.
Juliane was met het dienstmeisje bezig om
de tafel af te nemen en de oude rechter,
die met zijn zoon voor het raam was gaan
staan, keek onder het praten met welge
vallige blikken naar dc rustige zekerheid,
v aarmee zijn aanstaande schoondochter
haar huiselijke bezigheden deed. Het deed
hem veel pleizier op le merken dat het do
.Jcerares" ook daarin niet aan routine ont
brak.
Dr. Forberg sloot zich bij de beide hee^
reu aan.
(Wordt vervolgd)
