[j TWEEDE BLAD
„DE LEIDSCHE COURANT"
DONDERDAG 2 FEBRUARI 1928
Kunst en Letteren.
:»n
DOM DESIDERIUS LENZ O.S.B. t
'-1 Stichter van de Beuroner School.
Het is een zondoorgloeide middag in
jg het laatst van September jaren gele-
den! Cassino! Cassino! roept het langs
den trein. Met nog een enkelen reiziger
of wat staat hij op het open perron, ter
wijl de lange trein alweer voortratelt
naar het Zuiden naar Napels, naar den
Vesuvius, naar de Golf!
Buiten het onaanziennlijk stationnetje
begint het gewone geharrewar tusschen
de koetsiers, die zich om strijd trachten
meester te maken van uw persoon en
bagage de Monte Cassino de berg
an ligt voor u en ge moet wel van hun
T diensten gebruik maken de keus is
echter niet gemakkelijk. Is bij het eene
span de rossinant nog al tamelijk, dan is
IQ het vehikel of de voerman weinig ver
trouwenwekkend lijkt de voerman nog
al een hebbelijke kerel, dan kome cn
)e paard èn rijtuig zooveel te kort aan het
voldoen aan zeer bescheiden wen-
schen, dat men aarzelen blijft niet-
temin er moet een besluit genomen wor-
0 den, anders gebeuren er ongelukken en
zullen moord en doodslag onder de con-
currentcn zich voor uw oogen afspelen!
Een kloek besluit en ge zit in een wat
men zou noemen krakende Victoria
de koetsier knalt triomphantelijk met db
zweep en voort gaat 't in gestrekten draf
Dat vaartje duurt echter slechts kort
en dan gaat het verder stapvoets den
berg op doch daarover behoeft ge u
niet te beklagen, want de tocht naar bo
ven is gewoonweg verrukkelijk de
zigzaglijnen waarin de weg naar boven-
I" voert, gunnen u telkens een anderen blik
op het heerlijke landschap en telkens
weer een anderen kijk op het reuzenge-
vaarte daar boven op dien berg. de Be-
abdij het doel van uw
tocht.
1 Bij de laatste ronde maakt ge de tour
II öm heel het gebouwen-complex, waar-
il door ge gelegenheid hebt. dit zeker voor
naamste van alle kloosters in Europa
r- van alle kanten te bekijken. Eindelijk zijn
voor de kloosterpoort!
Met de hoffelijke gastvrijheid aan de
Benedictijnen eigen worden wij verzorgd
en als de maaltijd in de gastenrefter,
i genoten te midden van een zeer interes
sant en schilderachtig gezelschap, is af-
ftgeloopen, opent zich een zijdeurtje,
i- waardoor een lange magere monnik ver
die recht op mij toeloopt en mij
hartelijk de hand komt schudden en wel-
kom heeten op dezen historischen bodem
het is Dom Willibrord Verkade, met
i wien ik wel lang in correspondentie was,
maar dien ik persoonlijk nog niet het
voorrecht had gehad te ontmoeten,
i Eerst ter vluchtige oriënteering een
ivandeling door de abdij de kerk en
de naaste omgeving met de prachtige
vergezichten en toen en toen het
bezoek aan den vereerden Grootmeester
t Het begon reeds te schemeren toen wij
door de eindelooze gangen opgingen tot
sde cel van den Stichter der Beuroner
i; School. Een klop op de deur en wij tra-
binnen. Met een snel gebaar werd de
rozenkrans in de pij geborgen en ons de
vriendenhand toegestoken eerbiedig
r zaten wij samen aan de voeten van den
.Meester! Nooit zal ik dien indruk ver-
geten, den prachtigen Patriarchenkop op
3 het zoo stijlvol en schilderachtig Bene
dictijner habijt in het teere licht van de
schemerende cel.
Met vaderlijk gebaar (hij was toen
reeds een eerbiedigwaardige grijsaard)
wees hij ons jongeren op de heerlijke
I toekomst, die voor de christelijke kunst
nog was weggelegd, als wij de groote
.lessen, die het verleden predikte, maar
wilden erkennen en niet de mode en de
'uvoliteit tot richtsnoer wilden nemen.
Het was hem als een teeken der Voor
dat juist in den laatsten tijd
I >ver de kern en het wezen der Egyptl-
>che architectuur zooveel tot ons was
I [ekornen terwijl wij tegelijkertijd om-
1 rent de Grieksche vazenbeschildering
>ver gegevens konden beschikken zoo-
ils nooit te voren. De Egyptenaren had-
FEUILLETON.
HUtt ÏREIflIOIfS ERFENIS.
Jit het Engelsch van JOSEPH HOCKING
Vertaald door Carla Simons.
10)
Jonge Jack had een verstandige zet
[edaan; hij zou niets hebben kunnen be-
lenken dat haar in een mildere stemming
ïad kunnen brengen. Phoebe, het paard
lat haar vader op haar verjaardag had
regeven, het paard, waarvan ze hield of
iet een menschelijk wezen was!
Voor het goed tot haar doordrong, was
ze den jongen Jack al gevolgd naar de
•tallen.
Wat is dat? vroeg ze, toen ze bij de
deur kwamen.
Phoebe hinnikt, antwoordde Jack,
ie heeft uw stem herkend.
Phoebe, schat, herken je me?
1 Het was een overbodige vraag. Het
[ichaam van het dier trilde toen het haar
pand langs zijn kop voelde. Aliin schat,
schat, herhaalde het meisje, ik ben
pi i dat je me niet vergeten bent!
I Vergeten! Het hinniken van het paard
zoo veelzeggend als een mensche-
p a stem.
—Ze ziet er goedverzorgd uit, niet
,v- >eg de jonge Jack. Ik zelf heb haar
A'.rzorgd. Ik kon niet toestaan dat een
van de stalknechts het deed. En de bok
ik zelf schoon gehouden. Weet u
jaarom ik dat gedaan heb? In de hoop
dat u het eens te weten zou komen en er
vriendelijk door gestemd zou zijn.
den begrepen wat architectuur als uit
drukking van denkbeelden beteekende
cn hoe in de rangschikking van voorhof
en hypostyle zaken 't telkegs geheim
zinniger worden der galerijen en vertrek
ken tot aan het heilige der heilige voor
hen godsvereering beteekende en dat
wel op een wijze, zooais na hen gespro
ken niet meer was bereikt geworden
En in de Grieksche vazer.schildering
vond hij momumentale en een zoo groote
zuiverheid van inzicht omtrent wat sie
raadkunst ten doel heeft als voor of na
dien niet meer was voorgekomen.
En wanneer hij het dan had over de
plastische kunst der Egvptenaren
over maat, getal en gewicht, cn op hoe
wonderbaarlijke wijze wij die in de Egyp
tische beeldwerken terugvinden, dan was
't roerend den jeugdigen geestdrift van
dezen, ouden man te zien. van den
grijs, die reeds zoo ontzaglijk veel had
tot stand gebracht en zulk een wereld
invloed op de kunst in dienst der kerk
nog zou uitoefenen. Welnu, was eindelijk
zijn besluit, wat 't was alléngs donker
geworden, wanneer wij, wat die heidcn-
sche volken in de kern nog van het echte
van de ongeschondenheid der eerste
openbaring uit het Paradijs nog onbe
wust in hun kunst hebben overgehouden
wanneer wij dat citeeren op de christe
lijke kunst, op de kunst in dienst van den
Waren God, dan, ja dan heeft de chris
telijke kunst nog een schoone nog een
heerlijke toekomst!
Geroerd gingen wij heen -en zwijgend
liepen Dom Willibrord en ik door de
lange donkere gangen diep onder den in
druk van zulk een ontmoeting.
Toen ik 's morgens uit het venster van
mijn slaapkamer een blik dacht te wer
pen op de heerlijke omgeving, wachtte
mij een vreemd schouwspel van vlak
onder mijn venster tot aan den verren
horizon, recht vooruit en links en rechts,
zoover het oog maar reikte, strekte zich
een witte vlakte uit, een sneeuwveld,
doch niet als een ongerept plat vlak,
doch als een hobbelig oppervlak met
kleine bulten en ondiepe kuilen als witte
wol in tallooze vrachten, waarop de
schuine stralen van de nog laag staande
zon reuzen schaduwen wierpen! Ik keek
boven op de wolken, die rondom den
berg hingen en het duurde eenigen tijd
eer ik mij van dit. voor een Hollander
zoo ongewone schouwspel, goed en wel
rekenschap kon geven.
De morgen zou gewijd zijn aan bezoe-
"ken, onder leiding van Dom Desiderius,
van de verschillende werken, die daar
onder zijn leiding werden tot stand ge
bracht. Elders heb ik van dit soccorpo
en de daarmede in verband staande
kunstwerken uitvoerige geillustreerde
beschrijving gegeven.Wat onze tocht niet
weinig interessant maakte, was dat nog
slechts een gedeelte was voltooid, zoo
dat wij de ateliers nog in volle werking
konden zien en eenerzijds ons reken
schap konden geven van de werkwijze
van dezen grooten Meester en ander
zijds van de resultaten, die hii ermee be
reikte. Men had daar volledige ateliers
van schilders, beeldhouwers en mozaik-
werkers ingericht en de wijze, waarop
daar werd gewerkt onder de dagelijk-
sche leiding van den Grootmeester zelf,
was allerinteressantst. Voor 'n deel wa
ren de kunstenaars, die daar werkten,
geheel en al door den Meester geschoold
en men stond verbaasd te zien hoe een
voudige kloosterbroeders, gevormd in
het welbegrepen systeem van Dom Di-
dier, tot zulke bruikbare krachten voor
het tot stand komen van een grootsch
kunstwerk konden worden gevormd.
Naast de broeders werkten daar ook
Monniken en mocht ik daar ook onzen
talentvollen landgenoot Dom Adelbert
Gremicht ontmoeten, die zulk een groot
aandeel in de werken van Monte Cassino
heeft gehad.
Het geheel is een complex van zaaltjes
en kapellen, doch de kleine kapel met het
geweldige bronzen beeld van St. Bene-
dictus boven het altaar is alleen reeds
een reis naar Monte Cassino waard! Al-
.len daardoor heeft Lenz zich onsterfelijke
verdienste voor de christelijke kunst ver
worven en een voorbeeld gegeven hoe
christelijke beeldhouwkunst verstaan
kan worden.
Maar ik ben vriendelijk gestemd, zei
Nancy. Ik wist niet dat jij Phoebe had
gekocht en honderd keer heb ik me af
gevraagd wat er van haar geworden
was.
Zij wacht op u, riep de jonge Jack
uit, en ze zal altijd van u zijn tot u
haar komt opeischen. Weet u zeker, dat
u het huis niet wilt zien. Miss Nancy?
Neen, neenik zou het niet kun
nen
Waarom niet? Het is van u, zoo
dra u wilt.
Jack Beel was een gevaarlijke tegen
partij op dat oogenblik. Onder gewone
omstandigheden zou Nancv zelfs niet aan
hem denken, maar nu was hii een middel
om het oude huis terug te krijgen. En
meer dan dat: hij was goed geweest voor
Phoebe, had haar verzorgd, gevoed,
haar laten rijden, alles, omdat zij van het
paard gehouden had.
Laten we een ritje maken, drong
Jack aan. Ik heb zelf een goed rijpaard
en we kunnen gaan waarheen u wilt. Hier
is uw oud zadel ook terug.
Nee, neeik zou het zoo graag
willen, maar ik durf niet. ik durf niet
en ze stormde de box uit, terwijl Phoebe
verwijtend hinnikte.
Nauwelijks was ze buiten, of ze hoorde
een hond blaffen en het geren van pooten
op het zand. Ecnige seconden later
blafte het dier van vreugde.
Het is John riep het meisie uit.
John, brave hond, ken je me nog?
Nancy snikte als een kind toen de ruige
Airdale zijn pooten op haar s. houders
zette en haar gezicht begon te likken.
John heb je ook gehouden, wendde ze zich
Later voerden mijn wegen naar Be-
mon. Stuttgart en Orandrons in Be-
mon zag ik dan de vermaarde St. Mau-
ruskapel, eigenlijk het eerste werk van
Dom Desideer, een nog onovertroffen
brok architectuur, waarin naar het wijze
systeem van den Aartskunstenaar de
sierende kunsten zich zoo ambtelijk zui
ver aansluiten bij den bouw er een
zoo onafscheidelijk geheel mee uitmaken.
De bekende kruisweg in de Marienkerk
te Stuttgart is evenals de beschildering
van Maredsous slechts in meerdere of
mindere mate als uitvloeisel van de leer
van Dom Desiderius te beschouwen.
Lange jaren heb ik het groote voor
recht gehad met den Stichter der Beuro
ner School in correspondentie te zijn ge
weest en als een kostbare schat be
waar ik de brieven en schetsen en krab
belingen, die ter verduidelijking zijner
ideeën die brieven vergezelden.
Er klinkt in die brieven een toon die
zoo verfrisschend afwijkt van het gedaas
over kunst waarmede onze huidige tijd
schriften worden gevuld, dat ik ze nog
dikwijls met groote voldoening overlees
wanneer hij mij schrijft och lieve
vriend, denk toch niet, denk in godsnaam
niet dat bouwkunst een kwestie is van
kalk en zand en muren en daken maar
wees ervan doordrongen, dat de geeste
lijke eigenschappen van uw werk pri
mordiaal moeten zijn en al het andere
bijzaak pas toch op dat uwe kerken
geen constructionsproducten worden, en-
zoovoort dan openen zich vergezich
ten, waarover te mijmeren een ware
weelde des harten wordt en een bron
van inspiratie tevens!
Onder de schetsen die ik van hem
mocht ontvangen, zijn verschillende
proeven voor oplossing van het vraag
stuk een kerkraam te stellen, geïnspi
reerd op den Egyptischen tempelbouw
dit idee heeft hij ten slotte tamelijk ver
laten uitwerken voor het bekende ont
werp voor de kerk in Donaustadt Wien.
Helaas het ontwerp is niet uitgevoerd,
maar de teekeningen doen reeds vermoe
den wat prachtig werk hier ware tot
stand gekomen, vooral wanneer het ge
heel onder de persoonlijke leiding van
Lenz zelf zou zijn-uitgevoerd geworden.
Een ieder kent het prachtige Madonna
beeldje waarvan de reproducties ook
hier in Holland thans te krijgen zijn. Dit
is van den meester zelf. doch ook de
meeste producten van de Beuroner-
school uit den goeden tijd. hebben dat
zuiver religieuse-sentiment, waardoor
deze kunst zich zoo gunstig onderscheidt
Neemt men de goede producten der
Beuronerschool, dan vinden wij ze door
geen enkele moderne kerkelijke kunst ge
ëvenaard. Dan is het tevens een groot
voordeel, dat deze kunst onpersoonlijk Is
het heeft er soms veel van bij onze
hedendaagsche kerkelijke kunst, dat het
om de personen gaat die ze voortbren
gen en minder om het werk dat er bij
de kunst van Beuron somtijds namen ge
noemd worden, kan toch geen bezwaar
opleveren, ieder die de regel van St.
Benedictus op dit punt kent. is daar ge
rust op!
Maar de groote stichter zelf staat zoo
ver boven het klein gedoe van eer en
roem, dat zonder schade voor hem zelf
of voor de zaak, hem hulde gebracht
mag worden en zijn naam onsterfelijk zal
blijven.
Moge deze uit dankbare herinnering
neergeschreven regelen getuigen, dat In
tegenstelling met van andere ziide ver
nomen verguizing, de nagedachtenis aan
Dom Desiderius O.S.B., in Nederland
toch ook nog in eere wordt gehouden.
„Tijd" JAN STUYT.
100e Leon tien tie.
Te Rotterdam heeft voor een vollen
Grooten Schouwburg het Ver. Rotter-
damsch Hofstad-Tooneel de 100e vertoo
ning gegeven van Leontientje. van Felix
Timmermans en Eduard Veterman.
Er werd de herinnering aan verbonden
van het zoo hartelijk door velen meege
vierde 121/2-jarig jubileum van Annie
van Ees half Nov. 1926Honderd
maal in ruim een jaar tijd.
tot den jongen landeigenaar?
Natuurlijk! Denk u dat ik hem
iemand zou toevertrouwen? Ik was hee-
leinaal niet van plan hem te koooen tot
ik van de daglooners hoorde zeggendat
is Miss Nancy's hond. Haar hart zal bre
ken als hij verkocht wordt. daarom
heb ik hem genomen, vervolgde Jack een
voudig.
Dat is lief van je. Jack. riep het
meisje uitJe hebt aan alles gedacht
om mij pleizier te doen.
weet waarom: dat weet u toch,
nietwaar? smeekte de jonge man. Het
was niet .omdat ik den hond of 't paard
hebben wilde, maar, maar.U weet het
wel.
Natuurlijk wist ze het. Ze dacht aan zijn
woorden den dag van haar vertrek, dacht
aan zijn bezoek na haar vaders begra
fenis.
Ieder meisje vindt het een prettige ge
waarwording als iemand van haar houdt.
Of ze op hun beurt van den man houden,
of dat ze niets om hem geven, hun ijdel-
heid is toch gestreeld.
Op dit oogenblik stonden de kansen van
den jongen Jack beter dan die van Ben
Briggs. Ze moest die beiden in zich zelf
vergelijken. Ze dacht aan Ben's resolute
optreden, z'n volhardendheid, z'n typisch
Yorkshiresch karakter. Hij was iemand,
die de hoop nooit opgaf en zich nooit ge
slagen wilde toonen, Maar -Ben was een
echt stadsmensch, die niet afwist van
paarden en honden: heel het buitenleven
leek hem iets belachelijks.
Jack Beel mocht misschien minder gentle
man zijn en een minder goede opvoeding
hebben gehad dan Ben. in dit opzicht
Een feestelijk feit voor heel het Ver.
Rotterdamsch-Hofstad-Tooneel en aan
gehouden belangstelling voor ernstig spel
waarin de hoofdpersonen zijn mevrouw
Annie van der Lugt Melsert-van Ees als
Leontientje en Cor van der Lugt Melsert
als Pastoor Serneels.
Rechtzaken.
KANTONGERECHT TE LEIDEN.
Geen signaal gegeven.
Voor den plaatsvervangend kanton
rechter Mr. M. B. Vos stond in
tweede instantie terecht L. de J. te
K a t w ij k aan Zee. die op den
ouden Vinkenlaan geen signalen zou heb
ben gegeven, zoodat zekere Van Dors-
sen Jr., die op de fiets uit genoemde
Vinkenlaan kwam, met de auto in bot
sing was gekomen. De vader van den
aangeredene had volgens zijn verklarin
gen de botsing op een afstand gehoord.
Tevens verklaarde hij dat zijn zoontje
daar doelloos rondfietste, maar op en
kele vragen van den verdediger Mr. Nord
Thompson zeide hij dat de jongen bij hem
wilde komen om „schellepies te gaan
zoeken" Get. de Groot verklaarde dat de
automobilist geen signalen had gegeven.
Daarna werd Ant. van Dorssen dr. ge
hoord, die verklaarde naar Alkemade te
hebben willen rijden en geen bedoeling
te hebben gehad naar zee te gaan.
De ambt. vond, dat het was bewezen,
dat verd. geen signaal had gegeven en
eischte 5 of dg De verd. Mr. Nord
Thompson bestreed dit, volgens hem had
verd. wel een signaal gegeven en meent
de kantonrechter van niet. dan was hij
hier bovendien niet verplicht signaal te
geven. Na re- en dupliek werd het schrif
telijk vonnis bepaald op heden over 14
dagen.
Een paard aangereden.
Eveneens werd in tweede instantie be
handeld de zaak tegen A. M. W. P. te
W a a 1 s d o r p, die op de Haarl.trek-
vaart ter hoogte van het Warmonderhek
met een auto een onhandige manouvre
had gemaakt, zoodat hij een paard had
aangereden, waarop een militair geze
ten was. Deze militair Wild uit Amster
dam werd nu als getuige gehoord en ver
klaarde dat de auto links van den weg
had gereden en dat de chauffeur na de
aanrijding had verklaard dat het zijn
schuld was en dat hij aan het leeren was.
De ambtenaar achtte schuld van verd.
bewezen en eischte 5 of 2 dg., waarop
hij conform den eisch werd veroordeeld.
Dierenmishandeling.
G. v. B. te G o u d a werd beticht 15 lam
meren op onnoodige wijze had gemarteld
zoodat er een on den grond lag en een
ander er boven op stond, terwijl er een
bij aankomst op de markt was overleden
De ruimte waarin de dieren zich bevon
den was 5.4 M2. Verd. ontkende dit, de
ruimte was groot genoeg. De pink lag
naast niet op het doode schaap. Dit ver
klaarde ook get. S. Heymans, die de die
ren had gekocht en zeide. dat hij bij on
voldoende ruimte de dieren toch niet had
laten vervoeren, daar hij zelf er dan
schade van zou ondervinden.
De zaak werd uitgesteld tot a.s. Maan
dag om den verbalisant te hooren.
De verjaagde jager.
K. G. H. te Hilversum had gejaagd op
'n stuk land onder Oegstgcest, waar
hij geen recht had te jagen. Twee get.,
verklaarden dat hij in jagende houding
liep en heel goed wist dat hii daar niet
jagen mocht. De ambt. eischte 10 of 5
dg., waarop de kantonrechter verd. ver
oordeelde tot 15 of 15 dg.
De gevaarlijke bocht.
M. L. koopman te Amsterdam had op
de Rijksstr.weg onder Oegstgeestde
bocht bij het Groene Kerkje te snel ge
nomen, terwijl bovendien de weg glad
was door sneeuw en ijsel. Dat verd. in
de tramrails terecht was gekomen weet
verd. aan andere omstandigheden.
Get. Grootendorst verklaarde dat
verd. glipte door de snelle vaart. Het
trok hij haar meer aan: hii was een echte
buitenman en had het land lief. met alle
beesten, die op de hoeve leefden
Bovendien bewoonde hii Trevanion
Court: hij was de eigenaar van de velden
en landerijen die haar toebehoord hadden
en hij verlangde dat ze bii hem terug
kwam. Hij had Phoebe en John gekocht
en het meisje voelde een groote dankbaar
heid toen ze hieraan dacht. Op dit oogen
blik dacht ze vriendelijker over Jack dan
over Ben Briggs en ze moest zichzelf be
kennen, toen ze Jack's bruin-verbrand,
prettig gezicht zag, dat hij een aardige
jongen was. En beiden boden haar aan
waarnaar ze verlangde. Maar als ze
Ben's aanbod aannam moest ze in Yors-
hire wonen cn zou alleen af en toe op
Trevanion Court kunnen komen. En ze
wilde niet in Yorkshire leven. Ze was ge
boren in Cornwall, geslacht na geslacht
had haar familie er gewoond, ze droeg
den oudsten familienaam in de streek en
als ze Jack Beel's voorstel aannam, zou
ze er voor goed kunnen wonen.
Dit waren de twee mogelijkheden. Ze
dacht aan de optie die ze twee iaar gele
den had bedongen, maar het leek hoe lan
ger hoe onwaarschijnlijker dat ze de tien
duizend pond bij elkaar zou krijgen. Het
was even moeilijk als de krooniuweelen
van Engeland te bemachtigen! Ze had
geen keus: met een van beiden moest ze
trouwen of ze moest haar plannen opge
ven; afstand doen van het liefste dat ze
bezat in de wereld. Maar tot welken prijs!
Ze moest zichzelf er voor ruilen, zich
zelf! Waarom eigenlijk niet? Honderden
meisjes deden immers hetzelfde. Maar
neen, ze kon er niet aan denken! Ze wilde
UIT DE RADIO-WERELD.
Programma's voor Vrijdag 3 Februari.
Hllverhsum, 1*0 60 M. 1
12.00. Politieber.
12.35—2.00. Lunchmuziek door het Radio-»
trio.
5.307.15. Concert door het Omroep-orkest,
o. 1. van Nico Treep. Frits Hinzc, viool. Egb.
Veen a. d. vleugel.
7.157.45. Landbouwhalfuurtje door Ir. C. J.
Droogendijk: De inpoldering van den Zuld-
Holl. Biesbosch uit een landbouwkundig oog
punt.
7.45. Politieber.
8.10. Lezing voor Schippers: Spr. de heer
Kleyn: De Rijn van K.M.R. 296320.
8.30. Kamermuziek door het Haydnkwartet.
(De H. H. Kramer, de Groot, v. d. Bosch, Ly-
sen). 1. Kwartet (Lerchen). D. gr. t op. 64/5*
Haydn.
9.00. Carry v. Bruggen spreekt over: Mijn
nieuwe boek „Eva" en hoe het ontstond.
9.45. Kamermuziek. 2. Kwartet no. 3. Es, gr.
t., Mozart.
10.15. Persber.
10.30. Voortzetting kamermuziek.
Huizen, 1840 M. (Na zes uur 1950 M.)'
12.301.30. K.R.O. Lunchmuziek door het
Trio van Café Rest Winkels.
3.004.00. K.R.O. Vrouwenuurtje door mevr.
KallerWigman.
4.005.00. N.C.R. Gramofoonmuziek.
5.006.00. N.C.R.V. Concert
6.0O—6.45. N.C.R.V. Spreker N.C.R.V.
6.457.30. K.R.O. Sociologie door den heer
J. D. H. Aengenent, leeraar aan het Seminarie
te Warmond.
7.30. V.P.R.O. Persberichten.
7.35 V.P.R.O. Lezingen. 7
Daventry, 1600 M.
10.35 Kerkdienst.
11.20 Daventrykwartet
12.20 Kreutzersonate, Beethoven (viool,
piano).
12.50 Orgelconcert.
I.20 Orkestconcert
3.20 Wetenschapp. causerie.
3.45 Concert.
3.50 Causerie: The priory Church oF St. Bar
tholomew.
4.05 Concert.
4.10 Schoolconcert. Orkest eri soli.
5.05 L. White, bariton.
5.20 Causerie.
5.35 Kinderuurtje.
6.20 Orkestconcert.
6.50 Nieuwsber.
7.05 Orkestconcert.
7.20 Muzlekcritiek.
7.35 Moderne Fransche pianomuziek.
7.45 Causerie: Philosophy and our common
problems.
8.05 Variété.
9.20 Nieuwsber.
9.35 Lezing: India in 1928.
9.50 Nieuwsber.
9.5511.20 Symphonleconcert. Orkest en de
heer Steuermann .plano.
II.2012.20 Dansmuziek*.
„R a d 1 o-P ar 11750 M.
10.50—11.00 Concert.
12.502.10 Orkestconcert.
4.005.00 Literaire en muzlk. matinee.
8.50 Rapsodie Espagnole, Albeniz en Tristan
en Isolde.
Langenberg, 469 M.
12.251.50 Orkestconcert.
5.206.20 Orkestconcert
7.20 „Idomeneo", opera in 2 acten van Mozart
Daarna tot 11.20 Dansmuziek.
Konigswusterhausen, 12.50 M.
(Zeesen),
7.50 v.m.7.05 Lezingen en lessen.
7.30 „Die schone Lau", sprookjes-opera in 6
beelden van J. Kerwey.
9.5011.50 Licht orkestconcert.
Hamburg, 395 M.
3.35 Kamermuziek.
5.20 Orkestconcert.
6.15 „Die Afrikanerin", opera In 5 acten van
Meyerbeer. Na 10.05 Her-uitzending buitznl.
stations.
10.5011.50 Dansmuziek.
Brussel, 509 M.
5.206.20 Trioconcert.
8.35 Orgelconcert.
9.05 Kamermuziek.
9.50 Vlaamsche tooneel-kroniek door Willem
Putman.
10.0510.35 Kamermuziek.
liever stervenMaar als ze toegaf
werd het huis, dat haar zoo dierbaar was.
opnieuw haar eigendom, zei een andere
stem in haar.
Wilt u niet eens naar de lelie-vijver
kijken vroeg Jack, die is od het oogen
blik zoo prachtig; duizenden lelicn staan
in vollen bloei, net zoo als vroeger. Her*
innert u zich dat nog?
Of ze het zich herinnerde! Ze had het
zich de laatste twee jaar honderd keer
voor den geest gehaald. Het verlangen
werd haar te machtig; ze maakte zich ge-,
reed om mee naar de vijver te gaan....
Maar plotseling bleef ze stilstaan; een
man kwam de staldeur binnen: het was
de oude Jack Beel.
HOOFDSTUK XIX.
En de oude Jack Beel!
De oude Jack bekeek haar critisclï. Hii
wist dat ze in Cornwall was aangekomen
en had zich voorgenomen, dien morgen
met haar te spreken.
Dorcas Uren had hem verteld, dat Nan
cy er was, en hij begreep wel. dat ze di
rect Trevanion Court zou gaan bezoe
ken. Zijn zoon had hem de laatste twee
jaar heel wat hoofdbrekens gekost. Hij
had, zooals Nancy indertijd verteld had.
een goede vrouw voor zijn zoon gevon
den: de dochter van een landbouwer, die
een uitstekende echtgenoote voor hem
zou zijn en hij hoopte dat zijn zoon Nancy
wel vergeten zou, zoodra die naar Yorks
hire was gegaan. Maar de jonge Jack
was halsstarrig. Hij weigerde Selina Nan-
carrow met een blik te verwaardigen en
ondanks het nratcn van den ouden mail
veranderde hij niet van gedachte.
t-v» ...i vei w 'gd
