■tfüOfÈ "HaHS fc."É" HOF.
WAT ELKE MAAND TE DOEN GEEFT.
2e hel? December.
De korle, donkere dagen en de lango
avonden doen de Decembermaand lang
schijnen, maar niettemin is zij gezellig; de
2e helft mol Kerstmis en Oudejaar niet
minder dan de eerste dagen, die aan den
goeden Sint gewijd zijn. In de laatste dagen
van het jaar is men er op bedacht het bin
nenshuis zoo gezellig mogelijk en zelfs min
of meer feestelijk in te richten. Daartoe
behooren groen en bloemen en wat dé
licatessen voor den inwendigen mensch,
waarvoor de huisvrouw en huismoeder
gaarne zorgt.
Behalve sparregroon komen voor de ver
siering in liuis vooral in aanmerking; de
Kerstroos, de Hulsten de Vogellijm of
Mistletoe.
De V o g e 11 ij m met haar aardige witte
bessen is al van ouden datum, maar haar
gebruik bleef steeds beperkt omdat zij niet
altoos is te krijgen. Meer gebruikelijk is de
Hulst met baar roode bessen en glan
zende bladeren. Wat aardige versiering
kan men met de takjes en bladeren, saam-
gebonden met een Tooden strik, maken om
spiegel en lamp b.v. En dan, om de feesi-
stemming Ie verhoogen, ten spijt van vorst
misschien, van sneeuw en ijs daar buiten,
mogen de bloemen niet ontbreken. Niet al
leen de banketbakkers vragen klandizie,
maar ook de bloemkweekers kunnen u van
dienst zijn. Keuze van bloemen genoeg.
Ziet ge daar de Polnsctua pulcherrima, de
zoogenaamde Kerststerren, met haar schit
terend rood gekleurde bloei wijzen? Dez,c
prachtige plant is afkomstig uit Mexico.
En zie daar verder de mooie Cyclamen, de
Primula's, de schitterende Azalea's, do
Lelietjes der dalen, die zoo lekker geuren,
de roodc Tulpjes, en dan die potten met
groote Hortensia's! Kinderen van Flora,
om onze huiskamer op te vroolijken, dus
genoeg.
Maar één moet ik vooral nog noemen,
die speciaal bestemd is voor de Kerst-
feestviering en daarnaar ook haar naam
draagt: dc Kerstroos. Haar weten
schappelijke naam is: Holleborus niger.
Van haar fraaie, zuiver witte bloemen kan
iedeT genieter, en dat wel in een tijd,
waarin er buiten zoo goed als geen bloe
men zijn Zij is gemakkelijk te kweeken,
want warmte verlangt zij niet.. Een mooie
kamersieringl Maar zet baar nu niet dicht
bij de kachel, want ge zoudl dan slappe
opgetrokken bloemstelen krijgen en een on
tijdige bladvorming te voorschijn roepen.
Later, na hel uitbloeien, als gij ze dan
weer bu ten bracht, zouden de verwende
planten licht te gronde gaan.
Indien nu de huiskamer er gezellig en
feestelijk uitziet, muziek en zang wellicht
weerklinken, dan kom! moeder met haar
verrassingen, groot en klein laat zij smul
len. Van eigen gebak of van wat de ban
ketbakker heeft geleverd. Met geurige cho
colade of andere drank er bij. Maar ook
des middags komt er iets extra's uit de
jSBH&fff \fadr>Fboïï3f varré',aj
jn 't zuur. Moeder zorgt er voor. zuj nam
2 kilo witte of St. Jansuitjes of sjalotjes,
1 fl. inmaakazijn, 1 Spaansche peper, 5
gram mosterdzaad en voor witte uitjes 2
gram aluin.
De uitjes worden eenige uren, met zout
bestrooid, weggezet en dan met een vruch-
tenmesje geschild; daarna gewasschen,
met zout bestrooid en een nacht weggezet.
Vervolgens met den kouden azijn, die met
de kruiderijen gekookt is, in een potje go-
daan, dat met perkament papier afgeslo
ten wordt, 't Komt nu overheerlijk van
pas! De kinderen zijn dol op roode appel
moes: moeder kookt appelmoes op de ge
wone manier, wrijft hef, zonder suiker bij
te voegen, door do zeef, en vermengt het
met een half potje roode bessengelei of
frambozen en bessenjam. Is het niet zoet
genoeg, dan mag er suiker naar smaak
worden bijgedaan. „Jt Smaakt fijn!" zegt
kleine Koos. Maar Netje vindt gedroogde
appeltjes, zachtjes gekookt, tot ze gezwol
len zijn en dan bessensap, strker en boter
er bij nog lekkerder. „Jij krijgt ook eens
je zin!' zegt Moeder vriendelijk. En zij
denkt al: 300 gram gedr. appelen, 100 gr
suiker, 25 gr. boter, i stukje pijpkaneel of
citroenschil, 1 maatje of deciliter bessen
sap en 1 lepel aardappelmeel. Zóó wordt
Nctje's lievelingsgerecht! En dat van Moe
der zelf? Voor haar brengt zij iels op ta
fel, dat alle huisgenooten lusten. Dan
smaakt het haar ook kostelijk.
Met bovenstaande wenken kan men mis
schien zijn voordeel doen bij de voorberei
ding van een gezellig huiselijk Kerstfeest.
C. B
ONS DAGEIUKSCH
BROOD
door Tb. v. Tichelen.
In hoopen staan de blonde en gele
graanschoven over het veld, 'lijk kinde
ren die hun koppekens bijeen stoken en
elkaar iets aan 't verte'Ien zijn
Op lange, lange roten, de eene naast
de andere af, altijd maar verder, staan
zij over de stoppelen; loopon de kouters
op en af; k'auteren de hellingen op en
heuvelen over; dringen ginder verre te
gen en rond die hu:zen; zouden over de
roode pannendaken heen loopen.
Overal, waar ge zien kunt, is 't een
blonde en gele weelde van korenhoopen,
met groene beekkanten tusschendoor.
En verderop nog staan pikkers met
blauw gestreepte bomden aan en strooien
boeden op, krom van rug; slaan hun pik
door 't graan, al krissend. Achter hun hie
len blijven de rijpe halmen liggen, bij
handsvollen en op root, altijd meer en
meer.
En de akkers af rijden de wagons, hoog
beladen; met den langen later ver boven
»ver; en de paarden bijgen van geweldig
GROEN BLIJVENDE BOOMEN.
Een wandeling door een goed-aangelegd
plantsoen.
Naast de Coniferen (naalddragende
boomen), waaronder er ook enkele zijn
die de bladeren afwerpen (Larix, Gingko,
enz.) zijn er nog een menigte van boomen
en heesters, die in de winter groen b'ijven
en zoo onze tuinen prachtig kunnen sieren
of anders bij het maken van wintertui
nen goede diensten kunnen bewijzen.
Wandelen wij daarom eens door een of
ander goed aangelegd plantsoen, om |e
zien, welke planten alzoo al bun blader
tooi behouden.
De Coniferen: Spar, Ziiverspar, Wen,
Thuja, gaan we stilzwijgend voorbij, ons
oog s'echts gericht op de andere nog met
bladeren bezette boomen.
Hier houden we halt. Wat een prach
tige groene heester trekt onze aandacht!
't Is een Eik, zooals duidelijk aan de
bladeren, dc takken en de knoppen te z:en
is De kweekers duiden hem aan als
Quercus Cerris austriaea sem-
pervirens.
Onder de verschillende soorten, variëtei
ten en hybriden van de Europeesche,
Amerikaansche en Ca'ifornische Eiken
valt deze Eik in den zomer weinig in 'i
oog zich prachtig rood kleurend palus-
tris Q rubra enz.
Groot is het aantal soorten Eiken in
ons vaderland n'et Een van die soorten is
de met prachtig los gebladerte prijkende
Tusschen Eik. Aan de eigenaardige bas
teis op de schubben van do knoppen en
van het napje is deze boom gemakkelijk
te herkennen. Aan die eigenaardigheid
heeft do boom niet alleen zijn wetenschap-
peüjken, maar ook zijn Nederlandschcn
naam van Mos-eik te danken.
De g'anzend groene bladeren zijn wat
langer dan die van den gewonen E'k, doch
hebben trouwens hetzelfde gelobde voor
komen. De knopscbubhen zijn ten deelo
met borstels bezet. Het gcbeele voorko
men van den tak toont ons het geslacht
Quercus. Zoo vertoont ook een door
gesneden takje het inwendige kenmerk,
waaraan zelfs hef kleinste takje van iede-
ren Eik, zonder b'ad of knop, te herken
nen is. Hel merg bij a'lo eiken vertoont
een vijfstralige ster.
Tot de groonblijvende eiken behoort ook
nog Quercus suber do Kurkeik. De
bladeren van dezen Eik b'ijven soms drie
jaar aan de takken zitten Hij groeit gaar
ne op heuvels en m'ddclmatig hooge ber
gen, nooit ver van de zee De Franscben
hebben de Kurkeik naar Algiers overge
plant en thans vormt bij daar u;(gestrek
te bosschen Hij wordt een boom van 10
tot 15 M hoog.
Bekend :s het dat de Kurkeik de eenige
plant is, die de voor den mensch zoo nut
tige stof levert die wij onder den naam
van kurk kennen en overa1 in gebruik is
De gewone, mm of meer bakende groen-
bUivendc heesters, zona's: Rhododen
dron, A u c u b a Buxus, Ilex, He-
dera enz. paan we thans voorbij, of
schoon er verscheidenheden genoeg zijn,
die voor een bespreking in aanmerking
zouden komen.
Tuf^oen paar heesters, Tffl't ^eïon k erWo en e
plenzende, lederachtige, langwemige of
eJDpb'sche b'aderen. waarvan de f"n ge
zaagde of pave rand can weinig omgebo
gen is. 't Is do u't Zuid-Europa inge
voerde Prumus Lauro lerasus, de
Laurierkers, een der schoonste nlfüd "roo-
ne heesters. In Anril en Mei bloc't d^zen
struik fin ons 'and Rteebts heel zelden),
met fijne witte b'oempjes in rechtopstaan
de oksolstandige trossen.
Als we bedenken, dat deze heester een
lengte van 3 M. kan bere:ken, zal men in
zien, van hoeveel waarde hij :s ter afwis
seling van de veel lager blijvende Hulst
enz Vooral in onze parken is hij op zijn
plaats.
Onze, tocht vervolgend vinden wij eeni
ge struiken volop in blad. Deze gedoornen
heesters behooren tot bet geslacht Gra
ta g e u s. De doornen zijn geheel bezet
met kle'ne ovale b'aadjes Fcn eind ver
der v:nden we een paar E'eages-soorten
waarvan vooral de eene soort prachtige
b'aderen heeft. Ze zijn n.l. aan de achter
zijde bezet met bronskleurige schubben
Verder zijn er vele soorten P r c s b e-
ris wier puntige bladeren veel gelijken
op die van de Hulst
In 't voorjaar tooien de meest Pserbe-
risse-n zich met moo'e b'oemen, in den
herfst met schone besvruchten.
Overbekend on algemeen benut is de
L i g u s t r u m o v a 1 i f o 1 i u m Een heg
van deze Ligustrum is zelfs in een stren
ge w:nter nog mooi groen Bij een goede
behandel'ng is zoo'n heg in den winter
al even dicht als in den zomer.
Ons zeeklimaat is in vele opzichten
voor de groen b'ijven de heesters en strui
ken belangrijk, daarom is het zeker jam-
mor, dat in zoo vc'e tuinen nog n:et meer
heesters worden aangep'ant, die bet oog-
in den winter aangenaam aandoen.
M.
trekken en de voerman snukt en roept:
„Ju! ju!"
En over de velden, tusschen de lange
roten korenhoopen in, en v'ak hij de pik
kers, en naast do voerb'e, staaf Hij, die 't
alles gaf: de Vader die zorgde voor zijn
kinderen. Zij zien Hem niet, maar we
ten toch dat Hij daar is en 't. alles gaf.
Want over maanden, als de boer met
zijn grauwe schort aan over den. akker
stapte, met gemeten schreden, en met
breeden armzwaai het zaad zaaide, had
hij 's morgens gebeden: „Geef ons heden
ons dagelijksch brood!"
Toen het regende, dagen aan één stuk,
en koud b'eef weken lang, en de bloeitijd
voorbijging en de aren mager opschoten, en
n'et vol kwamen, toen had de boer met
meer aandrang nog gebeden: „Geef ons
heden ons dagelijksch brood!"
En als er dan de warme dagen waren,
en de heete dagen dal het hooi onder de
zeisen droogde, dan had hij met meer
moed nog gebeden: „Geef ons heden ons
dagelijksch brood!"
En nu, op dien scboonen morgen dat bij
't koren ging afdoen, terwijl de dauwdrup
pelen ie blinken hingen aan de wiegelende
aren. dan heeft hij zijn pik nog eens ge
wet met de ineel, vlug; in zijn hand ge
spuwd, de pik door 't koren geslagen, kris!
kris!Maar eerst toch, toen hij al
krom stond, had hij een kruis gemaakt,
langzaam en eerbiedig.
Dg vrouw zal het versche brood nemen,
dat geurt, naar den trog, het met den kant
tegen haar borst en op haren buik zetten,
er plechtig de korst afsnijden, maar er
eerst met de punt van het broodmes, een
groot kru's over schrabben.
De kinderen zullen gretig door den lek
keren boterham bijten, dat de kruime's In
bun neusgaten kruipen en in de hoeken
van hun mondje blijven hangen: maar
eerst hebben zij een kruis gemaakt, Iran
handen samen gedaan, en gebeden: ',-Gecf
ons beden ons dagelijksch brood!"
Want Hij dit 't alles gaf, de Vader, staat
naast den boer op 't veld, en naast de
vrouw in huis, en naast de kinderen om
de tafol.
Maar de allerfijnste onder de tarwe zal
gemalen worden, zóó fijn als stuifmeel in
leliekelken; en uitrnzeefd, sneeuwwit, dat er
geen zemelt je in b'ijft.
Die zal verbakken worden in stille Roos
ters, waar de geur van wierook en Vader
onzen in de gangen hangt. Verbakken door
Nonnekens, met fijne witte vingeren, a's-
of zij die in versche melk afgeweekt had
den. En onder het bakken der dnnne bos-
t'es zullen zij stil, eerbiedig bidden, over
hand; „Geef ons boden ons dagelijksch
brood I"
Op 't Altaar zal de Priester er over bui
gen en onder de Consecratie zachtjes spre
ken: „Noemt en eet: dat is Mijn Lichaam!"
en de Heer Die 't a'les geeft, verandert in
zijn Lichaam bet graan dat de boer ge
oogst beeft.
En de boer komt, kn:elt op de Commu
niebank, steeks zijn handen onder bet wit
te k'eed, en ontvangt den Heer dit 't a1-
les geeft en die Zelf ons dagelijksch brood
is geworden.
0! die lange roten blonde korenhoopen
over ons akkers!
DE VAANDRIG.
Het regiment stond in slagorde op een
elling van den spoorweg en diende bef
trel.eele Pruisische leger tot mikpunt Men
fusilleerde elkaar op een afstand van vier
en twintig meter. Officieren riepen* „Lig-
g°r.", maar niemand wilde gehoorzamen en
net fiere regiment bleef staan, om zijn
vaandel geschaard. Op de uitgestrekte,
door do ondergaan/Ie zon beschenen vlakte
geleken deze menigte mannen, in dikken
rook gehuld, een kudde, in het open veld
Goor een geweldig onweer verrast
Er viel een regen van kogels op die bel
ling. Men hoorde niets dan het geknetter
va? het geweervuur, het doffe geraas,
waa-mee de eetketeltjes in sloot rolden
t-n de kogels, die trilden ovc het slagveld
als de gespannen snaren van een akelig
en luidklinkend instrument Van tijd tot tij.'!
oen uitstak, in den rook, dsn klonk een
ernstige en fiere stem boven bet gekerm
der gewonden uit: „Het vaandel, jongens
hei vaandel". OnmVIdellijk wierp zich een
o ft icier in den rooden damp en het vaan
del wannerde, als herleefd, opnieuw boven
net veld.
Twee en twintigmaal viel bet.. Twee
en twintigmaal werd rijn nog lauwe stok.
ontglipt aan de band van een stervende,
gegrepen, weer omnoog gestoken en
toen na bet ondergaan van de zon, wat er
nog over was van bet re"'ment nauwe
lijks een hand vol manschappen lang
zaam den aftocht blies, was het vaandel
met meer dan een doorgesel oten lap in de
handen van sergeant Hornus, dan drie en
'wintigsten vaandrig van dien dag.
Die sergeant Hornus was een oude
snorrehaard met drie strepen, die nauwe
lijks zijn naam wist ie spellen en twintig
jaar noodig had gehad om zijn onderoffi-
iersstrepen te halen, Zijn laag, bol voor
hoofd, zijn rug gebogen onder den ransel,
drukte al de ellende van den vondeling
c- Daarbij stotterde hij een beetje maar
om vaandrig te zijn behoeft men niet wel
sprekend te wezen. Op den avond na den
slag zei de kolonel tot hem: „Je hebt het'
vaandel kerel, wel aan behoudt het" En
op zijn armoedige kapotjas naaide de mar
ketens ter dadelijk de gouden tweede lui te-
nar tsbi es
Dat was het eenige oogenhdik van trots
in dit leven van vernedering Oogenblikke
ijk richtte de gestalte van dtn ouden mili
tair zich op. De arme man gewend krom
te loopen, met de oog9« naar de grond, had
-oortaan een fiere houding en keek altijd
opwaarts om het vaandel te zien wappe
ren en het geheel recti, heel hoog te hou
den, boven dood, verraad en vlucht.
Ge hebt nooit een man zoo gelukkig ge-
z:'en als Hornus, wanneer hij den met ko
per beslagen slok mei beLh. banden vast
1 leid. Hij sprak niet, bij vertrok geen spier
Hee] ziji leven, al zijn kracl t was in zijn
ri.gers. die krampachtig Ie mooie lap. het
m.kpunt der kogels, omhoog hielden en
in den uitdagende» blik waarmede hij de
Pruisen tegemoet ging, alsof hij zeggen
wr'cle: „Probeer eens het mij te ontnemen"
Niemand probee de hot zelfs niet <fld
dood. Na Bornv, na Gravelotto, de bloe
digste slagen, ging hoi vaandel nog overal
mee, maar het wa,s ahijd de oude Ilornus,
die het .droeg.
Daarop September, het leger te Metz. de
insluiting, het slijk waarin de kanonnen
roestten, de beste troepen gedemorali
seerd door nietsdoen, gebrek aan levens
middelen, lijdingen stervend van koorts
en verveling. Nocb aanvoerder, noch sol
daten hadden vertrouwen op de toekomst
alleen Hornus koesterde nog hoop Zijn
driekleurige lap was voor hem alles en
.'oo lang men die nog had, scheen er niets
verloren. Ongelukkig bewaarde de kolonel
het vaandei in een der buitenwijken van
Metz, omdat er niet meer gestreden werd,
en de brave Hornus gevoelde zich onge
veer als een moeder die van haar kind ge
scheiden is. Hij dacht er onophoudelijk aan
Werd het verdriet hem te groot, dan liep
bij in één adem .naar Metz en als hij het
vaandel dan maar altijd weer op dezelfde
plaats heel rustig tegen een muur vond
c'aan, kwam hij vol moed vel geduld terug
en droomde in zijn doornatie tent van veld
slagen, van voorwaartsrukken, waarbij de
drie kleuren wijd ontplooid daarginds bo
ven de loopgraven der Pruisen, wapper
den.
Een order van maarschalk Bazaine ver
nietigde zijn illusies. Op zekeren morgen,
toen Hornus wakker werd. vond hij het
gehceie kamp in beweging, de soldaten
s!ouden in groepen, zeer opgewonden en
balden woedend do vuisten ;n de richting
ven de stad, alsof zij een schuldige be
dreigden, die zich daar bevond.
Laten we hem oplichten, werd er ge
roepen.
Fusilleert hem.
En de officieren zeiden niets. Zij liepen
terzijde met gebogen hoofd, als schaamden
zij zich voor hun manschappen. Het was
clan ook wel om zicli te schamen Aan
honderdvijftig duizend goed gewapende,
strijdbare soldaten, was juist de order van
den maarschalk voorgelezen, waarin h'j
hen overleverde.
En de vaandels? vroeg Hornus ver-
bleekend.
De vaandels waren overgeleverd met de
rest, met de geweren, wat er van do uitrus
ting over was, alles.
Dr..Dr.. Drommels., stotterde de
arme man. Zij zullen het mijne toch niet
hebben. En bij liep bard naar de stad.
Ook bier Leerschte groote opwinding
Burgerwacht en burgers liepen schreeu
wend op en neer. Afgevaardigden trillend
van toorn, waren op weg naar den maar
schalk. Hornus zag niets, hoorde niets
lerwijl hij voortholde sprak hij tot zich
zelf.
Mij mijn vaandel afnemen? Och
kom is het mogelijk? Heeft men er het
recht niet toe. Laat hij den Pruisen geven
wat van hem is, zijn gouden koetsen en zijn
mooi zilveren vaatwerk uit Mexico Maar
dat, dat is van mij.Dat is mijn eer. Ik
verbied dat men er aan raakt
Al die korte zinnen werden afgebroken
onder het loopen en door zijn stotteren;
n.aar de oude had toch een plan Een
heel duidelijk en goed vastgesteld plan.
het vaandel meenemen, naar het regiment
en zich een weg bannen dwars door de
Pruisen heen met allen die hem wilden
volgen.
Toen hij daarginds aankwam, liet men
hem zelfs niet binnen. De kolonel, die
ook al woedend was, wilde niemand zien
Maar Hornus nam daarmee geen genoe
gen. Hij schreeuwde, duwde den oppasser
op zijde:
Mijn vaandel, ik wil mijn vaandel
hebben.
Eindelijk werd het venster geopend.
Ben jij bet, Hornus?
«Ta, hvïxjUCT, ra
Alle vaandels zijn in het arsenaal,
ga daar heen, dan krijg je een regu.
Een reipi?.Waarom?
Eet is een order van den maarschalk
Maar kolonel.
Loop naar dc maan en bet venster
ging weer dicht.
De oude Hornus wankelde als een be-
schonkene.
Een tgqu. een regu, herhaalde hij
werktuigelijk. Eindelijk ging hij weer
weg, hij dacht nog slechts aan één ding,
dat namelijk het vaandel in het arsenaal
was cn dat hij tot eiken prijs terug moest
hebben.
Do deuren van bet arsenaal stonden
wijd open om de Pruisische bagagewagens
door te laten die in rijen wachtten op de
binnenplaats. Toen Hornus binnentrad
rilde hij. Al do andere vaandrigs waren
daar, vijftig of zestig officieren, öieptrcu-
rig en zwijgend, en als men die donkere
wagens zag, en de mannen daarachter ge
groepeerd met ontbloot hoofd, dan daebi
men aan een begrafenis.
In een hoek op het modderig plaveisel
lagen door elkaar, op een hoop, al dc
vaandels van het leger van Bazaine
Welk een treurig gezicht, die lappen
schitterend gekleurde zijde, die resten
van gouden franje en fraai bewerkte, stok
ken, al die roemrijke dingen op der. grond
geworpen, bevuild door regen en sl'ik. Een
officier van de administratie nam zo een
voor een. en bij het afroeren van hef regi
ment kwam elke vaandeldrager naai voren
om een ropu in ontvangst te nemen Stijf
onbeweeglijk, hielden twee 'Pruisische offi
cieren toezicht op het laden
En ge gingt dus heen, o heilige, roemrij
ke flarden, uw scheuren toonende droevig
slepend over het plaveisel als vogels met
gebroken wieken. Gij gingt been en elk
uwer nam iels van Frankrijk mee Do in
werking <van do zon bij lange marschen
was nog zichtbaar in uw ve schoten plooien
In de sporen der kogels bewaardci ge de
herinnering aan onbekende dooden, nu
hier, dan daar gevallen, onder het vaan
del tot tot mikpunt diende
Hornus, het is jouw beurt. Je wordt
opgeroepen, ga je regu halen.
Alsof hij aan een regu kon denken.
Het vaandel was daar, vóór ham Het
was wol het zijne, het mooiste 't meest
gehavende van allo. En toen hij he} terug
zag geloofde hij nog daar boven op de hel
ling te zijn. Hij hoorde de kogels fluiten
de eetketeltjes verbrijzeld worden en da
stem van den kolonel roepen: „Het vaan
del, jongens".
Zijn twee en twintig kameraden waren
gesneuveld en hij, de drie en twintigste
sprong op zijn beurt naar voren om het
arme vaandel dat wankelde, bij gebrek aan
steun, op te heffen, hoog te boudm
dien dag had hij gezworen het te verdedi
gen, het te behouden tot z'n dood.
En nu.
Toen hij daaraan dacht steeg het bloed
hem naar het hoofd. Geheel buiten
zichzelf razend, wierp hij zieh op den Prui-
sischen officier ontrukte hem zijn gelieft
vaandel; daarna trachtte hij het omboo)
le steken, heel hoog, heel recht, onde
den kreet; .,Het va.maar zijn stem stok
te in zijn keel. Hij voelde den stok beven
uit zijn handen glijden. In deze 'oorno at
mosfeer, die zoo zwaar weegt op eer. over
gegeven stad. kon het vaandel niet mee
wapperen, kon niets fiers meer bestaan
En de oude Hornus viel neer als door dei
bliksem getroffen. „Geld."
Katholiek Leven.
HET JEUGDWERK IN POLEN,
DUÏTSCHLAND EN BELGIE.
Terstond na den wereldoorlog, toen Po
len zijn zelfstandigheid weer verkregei
had, is men over hot gehceie land onmid
del'ijk begonnen met de Jeugdorgan;sat:c
In 1019 kwam een congres bijeen in Po
sen waar Rector \V. Adamsky tot natio
naai directeur gekozen werd. Do vereenr
ging, die onder bescherming van den H
Stan'slaus Kosta staat, stelt zich ten doe
do schoolvrije jeugd van alle standen
organisceren en daardoor hun godsdicn
stige zede'ijke, maatschappelijke en eul
turcele opvoeding volgens de beginse'ei
der katholieke Icork te voltooien, Deze o?
ga,nisat:e geeft do volgende tijdschrift ei
uit: „De leider door het leven", voor Pa
tronaatsjongens; „Jeugd1 eiders", voor di
bestuurs'eden van Patronaten; „De jongi
Poolsclie Vrouw", voor de katholiek*
Meisjesbond; „Uit dc wereld der k'cïn
fjes". voor de katholieke schooljeugd
Volgens de 'aatste opgaven zijn 23 ver
schi'lende bonden bij deze organsa tic aan
gesloten met 2581. vereen'ringen die 1251 61
leden tellen
Ook in Duitseh'and beeft' de Katho
lieke Jeugdorganisatie een geweldige
vlucht genomen. De gezamenlijke katho
lieke jeugdorganisaties li ebben een leden
tal van bijna anderhalf millioen (TÉKWi)
meisjes en 550000 jongens), dat is ii\jeï
dan een derde van de georganiseerde Dut!
sche jeugd. DaD vo'gen de Protest an tscho
jeugdorganisaties met bijna 600000 leden,
In de vakvereenigingen die zeer sterk naar
het soc'alisme overhellen, zijn 4-01879 jon
gens en me'sjes ondergebracht. De socia
listische Jeugdbond telt 56239 leden, ter
wijl 44-300 bij zuivere politieke Grgari-mt'es
zijn aangesloten.
Aan de jeugdorganisaties in België
wordt op het oogenbl'k alle mogelijke.zorg
besteed. Het congres van Luik, dat ou-
lan^s gebonden werd is een gewe'dlge wa
penschouwing geweest van de „Assoold-
tion- Cath. de la Jeunes-se Be'ge"
Bovend'en is er een tijdschrift voor hen
die niet tot een van deze genoemde groe
pen behooren cn tot tilel draagt „1 .'Ef
fort".
Wanneer de tienduizenden Bc'rischl
jongens, d'e wij in den ontocht zagen,
trouw blijven aan hun vaandel en aan hun
gegeven woord, dan is België's toekom*!
gewaarborgd en b'ijft België voor Ghrisfu;
he houden
FRCCRA*-""A VAN OE KATHOLIEKE
WZSK IN PAR IJ?.
Van 2ü dan.—2 Febr. 1928 zal ie Pa
rijs een katholieke week gehouden wor
den, waarvoor als voornaamste onder
werp van bespreking is opgegeven: „Do
terugkeer van a'le natieën en van de ge
hceie soc'ale samenleving naar God naar
Christus, door de kerk".
Dit congres, waarvan 28 Kardina'en
beschermheer zijn, zal onder de leiding
staan van kard'naal Dubois. De Apostoli
sche Liga van Frankrijk d:e ook verschil
len do cursussen en voordrachten organi
seert, heeft het initiatief tot dit werk ge--
nomen.
De eomité's d:c met de voorbere ding
der werkzaamheden zijn belast, hebben
reeds hun vriendelijke uilnoc-di,gingen tol
dee name aan dit congres naar alle katho
lieke organ'saties in de verschillende lan
den verzonden.
Zelfs uit Amerika zullen afgevaardigden
tegenwoordig zijn.
EEN NIEUW BIJBELSCH TGQMEEL-
SPEL IN QBERAPAfóEECAN.
In de „Leerschool des Kruises" to
Oberammergau, is men bezig mei het in-
sfudeoren van een n'euw bijbelsch tooneel-
spel getiteld: „De Heer over Leven en
Dood". Do Christusfiguur heeft iu dit
stuk slechts een „zwijgende" rol te ver
vullen, en de -visioenen van de echtge
noot e van Pilatus verhalen Jezus leer en
leven.
De regie berust in handen van Ceorg
Lang. De ro' van Judas en van Maria
Magda'ena wordt vertolkt door Aloys
Lang en Mej, Fr ei singer die ook in do
Pass'espelen van 1922 hebben meege
speeld.
Daar het Passiespel slechts om de 10
jaar wordt opgevoerd, is hel noodzake
lijk dat men steeds nieuwe spe'ors opleidt:
daarom heeft men de „Leerschool des
Kruises" opgericht.
ZIELENIJVER.
Pater F. X. van Nistelroy heeft een
buitengewone zielenijver aan den dag ge
legd, toen een der grootste papiermolens
in de Vcreenigdo Staten ineenstortte en
dertig menscben onder de puinhoopen
begraven werden.
Door een afvoerkanaal kroop hij op
handen en voeten naar de p'aals waar he!
ongeluk plaats had; daar werd hij door ren
arbeider tegen gehouden d:e hem zeidé
„Eerwaarde, u kunt daar beneden geen
menschenlevens meer redden"
,,'t Is mogelijk", zei de Priester, „maal
ale er geen menschenlevens meer te be
houden zijn, dan kan ik misschien nog
vele zie'en redden, en terwij] hij tot ziju
borst door het water moest gaan, kon hij
toch nog aan enkele stervenden de H-
Absolutie schenken.
