mirnm biededeeim
VIERDE BLAD
„DE LEIDSCHE COURANT"
ZATERDAG 26 NOVEMBER
Buitenl. Weekoverzicht.
Waar is de gloriekroon gebleven, welke
j,i oude lijden de vorstenhuizen omgaf?
Vroeger was een koning een ongenaak
baar boog iemand en wie familie van den
koning was, was nog veel ongenaakbaar
der dan de koning zelf. Kom daar nu eens
n. Zooiets is alleen nog maar te vinden
j Japan, waar de Mikado zoo hoog ver
heven is, dat het aanbieden van een smeek
schrift door zoo'n vulgair wezen als een ge
ivoon soldaat een misdaad is, welke met
een jaar gevangenisstraf moet worden ge-
slraft Misschien is in China het keizer
schap ook nog wel wat waard, althans de
dictator van Mantsjoerije ïsjang Tso kin
schijnt wel graag keizer te willen worden.
Hij heeft de keizerlijke zijden gewaden
reeds besteld. ALs hij deze maar eens heelt,
komt do keizerlijke waardigheid van zelf.
Aan bel andere einde van de wereld gaat
|>ct precies omgekeerd. Daar (of liever:
bier) is vooreerst een prinses, de zuster
van den Duitschen ex-keizer, die mir
nichts dir nichts gaat trouwen met ecu
Russischen uitgewekene. Zij is de
zer dagen te Bonn getrouwd en is nu vau
prinses Viktoria opeens doodgewoon ice-
rrouw Zoebkow geworden. Gelukkig heeft
de bruid geld van zichzelf want als zij
ook den fmancieelen slaat van haar echt
genoot had moeten volgen, was de zuster
van den keizer niets meer geworden dan
juffrouw Zoebkow van drie hoog achter.
Zooals men weet is de jong-getrouwdo pre
cies 61 jaar (hij is 26; en was zij voordien
gehuwd met prins Adolf von Schaumburg-
Lippc.
Voor d en tijd, toen de prinses nog ecu
romantisch jong meisje was, is zij verliefd
geweest op prins Alexander van Bulgarije,
doch het huwelijk is toen om politieke re
denen niet doorgegaan. Bismarck was er
De prinses heeft echter blijkbaar
nog niet veel van haar romantisme ver
loren. Toen zij trouwde kreeg zij veel brie
van alle mogelijke personen, waaron
der de meesten uit Engeland. Een jonge
Engclsche vrouw schreef de opmerking:
„Ik geloof, dat gij meer geluk en liefde en
comfort zult ondervinden, dan wanneer gij
een koning zoudt hebben getrouwd". Zij
Ion wel eens gelijk hebben.
Bratianu. -Nog een gevallen ko
ning, een koning zonder kroon. Bratianu
was sinds lang „de'' koning in Roemenië,
daar hij sterker was dan de korting met
ten titel. Doch do koning zonder titel, di9
do wereld beheerschi, de dood, bleek nog
sterker en deze heeft den krachtige staats
man in enkele dagen geveld. Hij leed aan
een keelontsteking, welke zoozeer toenam,
dat de patient dreigde te slikken. Een
paar keeloperaties en kunstmatige adeDx-
lialing mochten niet meer baten en Don
derdagochtend is de minister-president ge
storven. Direct daarop kwam do minister
raad bijeen, om de eerste maatregelen te
uemen. Het ministerie (rad formeel af,
doch droog aan den broeder van don over-
Men staatsman het premierschap op, die
alle oudo ministers weer om zich vcrecnig-
de in oen voorloopige regeering. Tegelijk
nerd een manifest aan het volk gericht,
waarin gezegd werd, dat de regeering zich
met alle kracht zou verzetten tegen een
tvonlucelo poging om prins Carol weer te
doon terugkeeren. De regeering dacht dus
evenals iedereen, die het bericht van Bru-
tianu's overlijden las, onmiddellijk aan do
mogelijkheid van een staatsgreep. Maar
de val van Bratianu kwam blijkbaar zoo
ouvcrwacht, dat niemand het risico van
tulk een stap op zich durfde nemen.
De regeering heeft een nat ionaio rouw
afgekondigd en de partijleiders zijn over
eengekomen om tot na de begrafenis allo
partijstrijd te staken. Daarna zal men elkaar
opnieuw in de haren vliegen. Wat zal cr dan
ïebeuren? Sommigen gelooven dat met den
dood van dezen door vele en zware poli
tieke stormen omwaaiden man, de wind
m1 gaan liggen. Andoren meenen, dat nu
pas goed de storm over Roemenië zal los
breken. Bratianu of liever de gebroe
ders Bratianu waren de groote leiders
van de liberale partij, de partij, die mo
menteel de overhand heeft in Roemenie.
Tegenover hen staat de boerenpartij, geen
Partij, welke vergeleken kan worden bij
ouzo Plaltelandspartij, maar een sterke op-
positie-partij, daar Roemenië een land
van overwegend boeren is. Deze boeren
partij steunt ook den ex-kroonprins Carol.
Bratianu steunde op de medewerking vau
het leger, maar bet jongste proces tegeu
Manoilescu, den boodschapper van prins
Carol, die door den krijgsraad tegen Bra-
tianu's wil werd vrijgeproken, heeft aange-
tond, dat Bratianu op dien steun toch niet
onvoorwaardelijk kon rekenen.
Hij had dan ook al plannen om de sa
mensteling der krijgsraden te roorganisee-
ren.
De loc komst is in ieder geval vol drei
ging voor Roemenië en veler oogen richten
zich thans naar het zos-jarigc ventje dat
koning is in Roemenië en rondom wiens
kinderkopje waarschijnlijk ebn hevigo
strijd zal gaan woeden, een strijd waarvan
dat koningskopjo de beteekenis in de "verste
verte niet bogTijpem kan.
Crisis in België. Onze naasio
Zuidelijke buur heeft dezer dagen ook oen
cris.'s meegemaakt. Maar in tegenstelling
met Nederland weet men er in België
spoedig weg mee. De eenc dag brak do
crisis uit en den volgenden dag zat het
nieuwe ministerie reeds in elkaar. De cri
sis ontstond om het militaire vraagstuk,
waarbij Franse he invloeden schijnen te
hebben meegewerkt. Zoo'als men weet, was
er bij. den generalen staf een machtig
verzet legen de vermindering van den
diensttijd, een verzei waaraan de koning
nog kracht heeft bijgezet. Augusto Gau-
vain schrijft in het „Journal des Dóbats",
dat de Belgische generale staf cr op aan
gedrongen beeft, om vóórdat de noodige
garanties voot Belgiës veiligheid gewaar
borgd waren, den diensttijd niet te vermin
deren. De koning was openlijk van dezelf
de opvalting. Deze garanties zouden o.m
bestaan in het voxmen van oen beroeps
leger met langen diensttijd, maar vooral
in do voltooiing van een systeem van mo
derne fortificaties langs do Belgische en
Franschc grenzen.
In dit verband mag in herinnering wor
den gebracht, dat onmiddellijk na hel on
derhoud to Thoiry tusschen BriaTid en
Strescmann, generaal Dubeney, de chef
van den Franschen generalen staf, een
waarschuwing lieeft geuit, dat er geen
kwestie van ontruiming van het Rijnland
zou zijn, zoolang langs de Fransch-Duit-
sche grens de moderne defensieve werken
niet gereed wax-en, welke reeds lang gele
den door maarschalk Fcch als onontbeer
lijk waren verklaard.
Nu leek het de laatste maanden, dal
door de socialistische invloeden in liet
Belgische kabinet, Belgiü lot vermindering
van den diensttijd zou ovex-gaan, vóór dat
deze defensieve werken zouden gci*ccd zijn.
En nu zijn er verschilende dingen, die
er op wijzen, dat er van Fraxxsche zijde
pressie geoefend is op den Belgischen mi
nister vau Oorlog, de Brocquevillc en op
de Belgische militairo autoriteiten. In do
Parijscho pers verschenen artikelen, waar
in legen deze diensttijdvermindering ge
protesteerd werd; in redevoeringen, met
name in die van generaal Pétain, bij do
onthulling van het monument te Dinanl,
werd aangedrongen op een Fransch-Bel-
gisch militaire samenwerking. Deze rede
lokte bij de Vlaamscho pers menig protest
uit, omdat men niet wenschte „Frausch
vasal'' to worden.
Het eind van het liedje was ten slotte,
dat de regeering ontslag nam en dat thans
een nieuw kabinet gevormd is, waarin de
socialisten geen zitting meer hebben.
In Frankrijk moet men over dit aftreden
der socialisten zeer tevreden zijn. De Fran
sche invloed is in ieder geval in bot kabi
net toegenomen. Er zijn ex-, die deze gan^
van zaken zoo vlak voor de bijeenkomst
van de voorbereidende commissie van de
ontwapeningsconferentie, betreuren.
"VVij zullen afwachten. Den invloed van
de Russen op die conferentie moeten wij
trouwens toch ook afwachten.
STADSNIEUWS
BRIEVEN VAN EEN WANDELAAR.
XX VIL
Als rhen zoo Le-idens straten doorwan
delt, zijn er vele dingen, die onze aan
dacht trekken. Tal van inrichtingen van
openbaar nut, staan te kust en to keu:
den sladgenooten ten dienste, en, wie een
snippertje dieper doordenkt, zal tot de
kenning komen, dat men van overhoids-
en particulierenwege steeds meer streeft
naar perfectioneeriaig, naar verbreeding
t-an stijl en inrichting. Vergelijken wij wat
nu den burgers ten dienste staak met wat
voor jaren er was, dan zal het opvallen,
dat het streven in elk opzicht voorzit, zoo
veel als mogelijk is, zich aan te passen aan
de steeds groeiende eisehen van den te-
genwoordigen tijd, die zich niet meer 'te
vreden stelt met de vaak primitieve hulp
middelen van voorheen. Waar de stads
grenzen het enge keurslijf van beperking
hebben losgebonden en in een nieuwen uit
leg, tal van vriendelijke wijken aan de
oude stad hechten, zijn als van zelve ook
nieuwe behoeften geschapen aan wat voor
het openbare leven is bestemd.
Kerken verrezen door de energie van do
geestelijke bouwheeren en do gcloovigen
prijzen zich gelukkig in hun onmiddellijke
omgeving een bedehuis te hebben ontvan
gen, waarin zij den tol van gods
dienstig zielcleven kunnen bctau.i, kracht
sterkte putten en troost in wat het da-
gclijkscho leven aan zorgen en beslomme
ringen brengt. Scholen zien wij pi-ijken, in
frissehen en ruimen stijl gebouwd, voorzien
van leermiddelen, dio in ruime mate hulpo
bieden bij het ouderwijs, door toegewijde
leerkrachten gegeven. Een bewijs, dat do
gcestelijko ontwikkeling van do jeugd en
den rijperen' leeftijd zeer hoog wordt aan
geslagen en dat het streven cr op gericht
is, den mcnsch zooveel mogelijk weten
schap mee te geven op zijn weg door bet
leven. Ook ten opzichte van het H. B.
Schoolonderwijs zijn wij een groote stap
vooruit gegaan en is aan een lang gekoes
terd verlangen bevrediging geschonken.
Dat is een gelukkig gebeuren en den
ouders lean niet genoeg op het hart wor
den gedrukt, toch vooral deze instelling
te benutten om voor hun kinderen de be
staanszekerheid te consolideeren. Ilct
geestelijk en tijdelijk welzijn van bun kin
deren zal or wol bij varen.
Blijven er dan nog geen wer.scben to
vervullen? O zeker, daar is nog veel wat
voor verwezenlijking vatbaar is. Elkeen
weet wat nog le doen valt en de tijd zal
wel weer middelen bieden cm tot bet doel
te geraken. Echter, wat mij zoo na aan bet
hart ligt, moge in een niet al te lang tijds
bestek in vervulling gaan. En dat is een
Volksuniversiteit! Nu weet ik wel dat men
weer dadelijk klaar staat om dit opgewor
pen balletje te belemmeren in zijn loop,
die tot oen sterk zich ontwikkelende sym
pathie kan groeien, doch dan wil ik wel
dadelijk zeggen, dat men iets veroordeelt
wat men niet kent. Zie slechts naar de nut
tige werking in meerdere plaatsen, naar de
vruchten reeds vergaderd voor het R. K.
openbaar on sociaal leven, 't Is heusch
weer geen nieuwigheid, doch iets wat
elders groeit en bloeit en vooral een on
misbare aanvulling is, bij alles wat reeds
op wetenschappelijk, sociaal en apologe
tisch gebied wordt gedaan. Als wij het
materialisme van onze dagen zich zoo
krachtig zien ontplooien, dan. gaat dit ten
koste van liet geestelijk good, waxit geld
en eer geven in de samenleving den door
slag. Dit komt voor een groot deel door
onwetendheid, dio wel geen schande is,
doch een gemis. En om dat tekort aan te
vullen, om strijdbare mannen, vooral, to
vormen, kan een R. K. V. IJ. onschatbare
diensten bewijzen. Want er loopen cr nog
zoo velen rond, piekfijn in de klceren, doch
met leeg hoofd; er zijn er zoo velen, die
de schijven kunnen laten rollen en don
banjer uithangen, doch, waar het geldt een
dicjxer blik te slaan in de dingen van den
dag, het wereldgebeuren te doorpeilen,
geen knip voor de neus waard zijn. En de
zulken konden vaak door hun invloed, hun
geld, hun positie zoo enorm veel doen tot
welzijn van de roomschc samenleving,
vooral waar die naar buiten treedt en
waar men haar toetst aan haar daden.
Doch daarbij is kennis en weten noodig;
daarvoor dient men met de oogen wijd
open to gaan door Gods heerlijke schep
ping, want, om daarin te lezen, heeft men
gceu boeken noodig, daar alles om u heen
spreekt en lccraart.
Do geest van onzen tijd moet worden
ingeperkt, do beschaving moet- weer den
ouden goeden geest ademen, men moet zich
niet meer bepalen tot werk aan zick-zelf,
doch den meed hebben, zich in bet volle
loven lo wijden aan de vervolmaking van
zichzelf, door die eigenschap aan anderen
to brengen.
Nu weet ik wel, dat dit zoo maar niet
gaat; dat dit een soort apostolaat is,
waarbij wetenschap een voorname rol
speelt. Juist, daar zit de quintessence van
do zaak: meer weten, meer kennis. En
daartoe is het krachtig middel een R. K.
Volksuniversiteit. Daar zal men scholing
vinden; zullen ons geopenbaard worden do
problemen die tot heden voor ons een ge
sloten boek waren. Kennis zal ons daar
worden bijgebracht in sociale dingen, lite
ratuur, geschiedenis, kunst en wetenschap.
En deze dingen te samen zullen ons opvoe
den tot oen mondigheid die zich vrij uit
naar buiten kan doen geiden. Want dit
staat onomstootelijk vast: zonder dan te
zijn geleerden, zullen wij toch wel een
zoodanige dosis vermeerdoring van kennis
hebben opgedaan, na het volgen van den
cursus, dat wij tegenover anderen onze be
ginselen kunnen verklaren, verdedigen.
Alleen als men voldoende kennis beeft is
liet mogelijk met succes te verdedigen en
anderen of wel te weerstaan of wel tot on
ze inzichten in te leiden.
PUN
bü het HOESTEN
Laat de snijdende pijn U
waarschuwen, dat Uw hoest
onverwijld verzorgd moet
worden. Dat sclierpa hoes
ten vernielt spoedig Uw longen
en Uw keel. als Gij niet dadelijk
Uw toevlucht neemt tot de bekende
AKKERS
ABDUSIROOP
Voorde Borst
Breeder zouden wij hier nog de groote
vaardo van oen R. E. V. U. kunnen ver
dedigen, do groote voordcelen kunnen uit
stippelen. Wo zullen ons daarvan onthou
den liet was ons alleen te doen om do
gedachio te lanceercn, do aandacht op dit
instituut bij ltorhaling te vestigen en do
geesten vaardig te maken, Mie in staat
zijn tot liet initiatief le kemen. Daartoe is
noodig een samenwerking op do meest
breede basis; rang en stand mag geen be
letsel zijn, do gedachte te verwezenlijken;
onderzoek naar werkwijze en resultaten
elders zijn noodzakelijk. Want alleen als
dit instituut bij de geboorte den doop
krijgt van een zich zelfbewust willen, zal
het kunnen uitgroeien tot een zegen voor
de cursisten en krachtïgcn opbloei van het
roomscli leven binnen Leiden.
Dut het drukfoutenduiveltje regeert in
de langs jounialisliobcn wog verkregen co-
pic is overbekend cn voelt men dadelijk
aan bij het lezen van liet een of nndcr
epistel in de courant. Doch, dat hij in inijn
vorigo brief mij zulke parten speelt, dat
hij de diepte, waarop de centrale*rioleering
wordt gebracht op 15 meter.stelt, gaat alle
perken van bescheidenheid to buiten. Ilct
is maar gelukkig, dat den wclwillenden le
zers cn dito lezeressen genoegzaam gezond
versland is toebedeeld, dat zij den falsaris
niet zoo voetstoots gelooven cn uit zich
zelvo de diepte hebben teruggebracht op 5
meier. Dat is een diepte dio welletjes is.
Wandelaar.
J3PÖRT
VOETBAL.
R. K FEDERATIE.
Overzicht.
Het programma voor morgen is niet
nyzonder groot, wat, in verband met do
gesteldheid der terreinen, misschien niet
-'.•o erg is.
In da Overgangsklasse C heeft Lisso
vrijaf en wordt er slechts één wedstrijd
gespeeld. nl. tusschen Graaf Willem en G.
1). A.. hetgeen een goede kans op een I.oos-
fluiliccl.o r\-;'V -. inn:n- b'-VnO.
Voor de tweede klasse H on'vangen do
Lfidenaare bezoek ran D O N. K Hopen
we in de eeTsto plaats dat het terrein ge
schikt is om do gaston te onfvan^^n Is
ii' zoo. dan kan met een intcressanlen
wedstrijd verwachten aangezien beide
purlijen oude, heproefde tegenstanders zijn.
Weliswaar schijnt I). O. N K niet meer
(Be kracht te ontwikkelen, <die h.iar eenige
jaren geleden kenmerkte doch ook Leiden
heeft tot heden met afwisselend sixcces ge
snoeid. Daartegenover Maat, dal Leiden
weer eenfgszins versterkt is dooi onde cn
nieuwe krachten. Daarvan was do overwin-
ii.g, jf. Zondag op Di.iven behaald, het
hoste bewijs. Moge zulks geen reden zijn
tot overmoed, maar tof ru'euwo krachIsin
spanning. opdat nieuwe successen mogen
w Igcn Dan alleen kan men verzekerd zijn,
dat de verrichtingen der rood-zwnvle Lei
den a ars met meer bofari'-rsteTiïng /.uilen ge
volgd worden.
In dezo klasse wordt verder nog gespeeld
de wedstrijd van Lenig en Snel 'ogen de
reserven vnn Graaf Willem
Wedsfrijdprogrammn voor a.s. Zondag.
Eerste klasse A.
Heerlen: V V. H.Armada
v'al ken burg: Valkenburg—Caesar.
Veert: WühelminaKimhria
O; hoven: O V C R KON
Eerste klasse B.
Helmond: Kol pingVenlo
Nijmegen: UnionNoviomagum
Hees: HeesM. U T, O
Gennep: Gennep—R K T V V
Overgangsklasse G.
ren Haag: Gnnf W -T. D A
Tweede klasse H.
Leiden: Leklen—O N K
Den Haag: L. en Snel- -Gr Willem II
DIDO. II.AARL. VOETBALBOND.
Overzicht
Do eerste klasse heef' morgen .wee wed
strijden, die echter zeer belangrijk zijn. wijl
alio drie clnbs uit de omgeving daarbij be
trokken zijn
Teijlingpn, dat vorige, week lang ireen
nverdiensteHik werk deed door gelijk (e
spc-Ien tegen Spartaan, krijgt nu Graaf Fle
ns op bezoek. Een overwinning achten wo
het meest voort do band liggend
Blauw Zwart cn S J G bekampen
o kaar in Wassenaar. et geen een span
nende onlmoetin" belooft te worden liet
oude, beproefde S J G staat l.ic-r legcn-
ovor een nieuweling in do eerste klasse,
.1 e zich hier echter volkomen ou haar ge
mak gevoelt, goiuigen Je verschillende uit-
s'i.'-on der tot ntx foe gemeelde wedstri'don.
Met het oog op mogelijke ferrernalTeu-
rii.con, waa'-v,-in vooral de Lmer.i oiftalW,
te lijden zullen hebben widen we ons
overzicht hiermede hesluiten
Wèdsfrijdproeranmm voor a.s. Zondag.
Eerste klasse G
Se-sonhcim: Toijlingen Or. Flo.-is I
Wassenaar: Tl!. Zwart l -3 .T G I
I) rdc klasse E.
Ocpstgeest: O. V V I—V V L I
L-den: Leich-n II S J C II
Slomp«r«!:- 3. N A I Fdeh II
Derde klasse G
Den Haag: L. on Sn I! -A V I 12 uur
Voorburg: Wilhelmus U Ecluh III
v HollandIL V ff I - S I) G H
Vierde klasse G.
ISassenheim: Teijling-o fTI -R J. C. Ill
12 uur
Voorschoten V V H s N A II
V i e r d o klasse II.
Dm Haag: Gr. Kloris IIA V V If 12 u.
Wassenaar: Dl Zw TT-Cr Will TV 12 u.
D» n Iljaag. V A P IT V A G II
District L.tórh«
Junioren-competitie.
j i."..se: IJsso II T-i 'i.s n H 12.30 uur
i.isse: Li.s.s.. I Leid".; i ur
Voorscholen: V V 1 'Gi-' I !2.»1 nu;
FEU5LLETO&I.
Een arme Verschoppelinge.
Vertelling uit Bohcraen.
Naverteld door P. G. Hoeks.
15)
Ik vraag veel van je, want ik weet wat je
plannen zijn en welk offer je mij brengt.
5Iaar als je „ja" zoudt kunnen zeggen, wat
'ou ik dan een gerust sterfbed hebben!"
tosalio ontroerde bij het hooren van die
vra&g
en barstte in tranen uit.
«Latex-, als jo hem overleeft, dan zou je
'tumors nog altijd in een klooster kunnen
^a"> vervolgde zo met stokkende stem.
»Too, beloof het me. Wil je?"
Rosalie zwichtte voor de bede van
bijna stervende vrouw, die zooveel voor
de arme verschoppelinge, gedaan
''Kt en stemde toe.
Moeder, ik beloof het."
2^gene je daarvoor, kind."
I^en den volgenden morgen de pastoor,
f1 het opdragen van de H. Mis, bij haar
trok ze hem naar zich en f luiste r-
'9: »Adelberfc.. mijn lieve kindals
gestorven benhoud dan Rosalie
jezij weet alles.van het
eren goed.... als ik. Neem
ander...."
«Maar moedertje, waarom zou ik een an-
rm huis nemen? Rosalie behoort, als 't
xaje, bij ons."
"Dan i8 't goed.kind.ik heb.
gedaeht."
6,1 volgenden morgen bleven de gordij-
pastorie neergelaten. Noch de
en vaa den pastoor, noch de tranen
van Rosalie, noch het gelui van het doods-
ldokjc, dat droevig klonk over do velden,
waren in staat lief moedei-tjo te wekken
uit do eeuwige rust, die ze kalm was in
gegaan na een. leven van zorg cn opoffe
rende liefde.
Een paar lagen later werd moedertje be
graven ouder toeloop van de heolc paro
chie. Rosalie, bijna stervend van droef
heid, lag biddend aan den rand van het
graf.
Daar troffen de volgende woorden haar
ooren: „Zie jo dio daar? Ze- schijnt er erg
veel van te weten."
„Geen wonder. Ze moet heel voel van
do oudo vrouw gehouden hebben."
„Huichelarij! 't Is baar alleen te doen
om in do pastorie te blijven. Maar ik zeg,
dat do pastoor gek is, als hij ze houdt,
zoo'n vroegere stahneid. Ja, als dienstmeid,
dat zou nog kunnen, maar niet als huis
houdster!? Dat lijkt niets."
Die woorden, opzettelijk gesproken in
haar nabijheid om haar te kwetsen, trof
fen haar diep en wondden haar hart, dat
loch alieeda met zoo'n diepe droefheid
vervuld was.
's Middags kwam de pastoor in de keu
ken en zei tot Rosalie: „U blijft hier om
mijn huishouden te bestieren in plaats van
moeder zaliger. Dat was moeders laatste
wensch. Wil jo dien vervullen, Rosalie?"
„Graag, mijnheer pastoor."
Zoo weid Rosalie huishoudster in de
pastorie.
IX.
Wat een praatjes gingen er door het
dorp, toen het bekend was, dat de pastoor
Rosalio als huishoudster wenschte te be
houden cn clko aanbieding van anderen
van dc liaiïd wees!
„Zog weet jo 't al? Heb je 't al gehoord?
Rosalie blijft bij den pastoor! 'b Is schan
de! En hij kan zulke nette vrouwmcnschen
krijgenIs er wel een bctcro op de wereld
dan mijn zus Katie? Die heeft altijd bij
nette mcnschcn gediend en weet wat een
geestelijke toekomt."
„Nou, vlak mijn.nicht Dina ook niet uit.
Die beeft ook a-1 aan dcix pastoor gezegd,
dat ze zijn huishouden wil doen. Ze heeft
in vroeger jaren lang het huishouden waar
genomen bij een rijk koopman. Met haar
zou hij beter af zijn, dan met die ganzen
hoedster en koemeid uit Hclitz. Maar hij
meet het zelf weten. Hij zal cr gauw ge
noeg spijt van hebben!"
„Ja, zie je, ik zeg maar. hoe slechter een
mensch is, hoe meer geluk en voorspoed
hij heeft!"
Maar alle praatjes nemen een einde en
ook deze hielden op. De babbelzucht en de
kwaadsprekerij van de lui richtten zich op
andere personen en ten laatste licC incn
Rosalie geheel met rust. Eer er- een jaar
verstreken was, wist men niet beter, of 't
hoorde zoo.
In do pastorie bleef alles .bij het oude
en Rosalie volgde dan ook ia alles het
voorbeeld van „moeder". Haar geest was
in dc pastorie gebleven eu haar leunstoel
stond nog altijd op dezelfde plaats. Soms,
als Rosalie cr haar oogen op richtte,
schrok ze, want het gebeurde wel eens, dat
ze zóó sterk aan haar dacht en zóó sterk
naar haar verlangde, dat ze de oude vrouw
1 in haar verbeelding op haar vroegere
plaats zag zitten. In haar gedachten sprak
ze dan met haar; vroeg haar om lxulp en
raad in moeilijke omstandigheden en
klaagde haar haren nood.
Ofschoon ze inderdaad het gchecle huis
bestuurde, wilde ze slechts dienstbode blij
ven cn niet meer. Ze was even bescheiden
cn nederig als vroeger en liield voortdurend
den gi-ooten afstand voor oogen, die baar
vau den priester scheidde.
Ze had uit ondervinding liet leven in de
pastorie leeren kennen en met eigen oogen
gezien, wat een prieetcr soms te verduren
luid en mot eigen ooren gehoord, hoo do
pastoor, als liet hem le machtig werd, zijn
nood daarover geklaagd liad bij „moeder
tje" cn troost en opbeuring gezocht en ge
vonden luul in do kerk bij Jezus in liet
II. .Sacrament. Zc deed daarom alles, waar
toe ze xn slaat was, om het den pastoor zoo
gemakkelijk te nxaken als haar cenigszins
mogelijk was. Van „moeder" had zc bet
fijne gevoel geërfd en diep in haar hart
geprent om den priester le eoren en te
dienen, hem in zijn studiën en gebeden
inict te storen, onnoodigc zorgen van hein
verwijderd te houden en alles voor hem
te verbergen, wat hem eenig verdriet zou
hebben kunnen veroorzaken.
Rosalie hield hartstochtelijk van bloe
men. Dc mooiste, die zc gekweekt had,
morsten «lo misdienaars iederen dag voor
de II. Mis op het altaar zetten en als dc
Mis uit was, verhuisden ze naar dc kamer
van den pastoor of naar het kerkhof bij
„moeders" graf.
De pastoor had wel eens tijden, waarop
bij minder goed geluimd was cn duu moest
Rosalie het ontgelden. Zo verdroeg dat
stccJs met geduld. „Teder mcnsch heeft
zijn gebreken," redeneerde zo dan bij zich
zelf, „dc pastoor is ook een moiisoh, waar
om zou die. er vrij van moeten zijn?"'
Den volgenden dag, ja dikwijls reeds
cenigo oogenblikken daarna had de pas
toor reeds spijt van zijn optreden, vooral
als hij begon to overwegen, hoeveel Rosa
lie voor hem over had en op tvclk een uit
nemende wijzo zo trachtte de plaats van
„moedertje" in te ncmeh.
Dikwijl» kwamen er koopvrouwtjes aan
dc pastorie om daar groenten, vruchten of
de waren aan d«jn man tc brengen, vleidec
zo Rosalie cn noemden haar dan „juf
fro uw" of zelfs wel „mevrouw".
Alsof ze dan door een slang gebeten
werd, gooide zc do waren weer in dc mand
en vroeg bit»: „Hoe noem je me daar? Wat
zei je vroeger togen me, toon dc moeder
van den pastoor neg leefde? Je wilt mo
zeker voor den gek houden cn straks gaan
rondbazuinen, dat ik me „juffrouw" of
„mevrouw" laat noeiuen. Ik heet Rosalio
cn blijf Rosalie, nu weet jo 't."
Later begreep zo zelf niet, hoe ze zooiots
ha 1 durven zeggen, maar het zat in haar
aard alle vleierij lo wantrouwen en daar
m tra.-l zc er zoo ruw tegen op.
