mVierde Blad.
A. S. C.A. O. O.
ARME FAMILIE.
Zaterdag 7 Mei 1927
i'
Buitenl. Weekoverzicht
Het gaat do goede kant uit. Beslist, wij
raken op den goeden weg. Waarom moet
de man altijd winter en zomer in een
colbertpakje rondscharrelen? Waarom
moet bij zich bij officieele gelegenheden
jn een cosluum steken waarin hij er uit
ziet als een pas gepol'oode kachel? Waar-
I om moet hij, als hij gaat zitten, zorgvul
dig z'n broekspijpen optrekken, omdat hij
er anders „knieën" in krijgt? Waarom
moet één regenbui zijn uiterlijk hopeloos
j verknoeien, daar niets of niemand in staat
is om de keurige vouw in de pantalon te
beschermen tegen de ontbindende kracht
van het hemelwater? Waarom, waarom?
Waarom geen revohuie in do heeren-
mode?
j Waarom geen kuitbroek?
Daar heb je hetl Waarom geen kuit
broek?
In Parijs wordt er ijverig propaganda
voor gemaakt, vooral door den journalist
Maurice de Waleffe, die onvermoeid is
in het verheerlijken van mannelijke kui
ten
li
Zelf draagt hij natuurlijk ook de kuit
broek, dat spreekt vanzelf. Als je hem ge-
fotografeerd zietnu ja, wat zal ik er
van zeggen: jo moet er aan wennen. Alles
is trouwens een kwestie van aanwennen.
In Parijs is bovendien een tentoonstel
ling gehouden van schetsen en feekenin-
gen, die alle betrekking hebben op de toe-
korastige mannenmode. Natuurlijk staat
de kuitbroek in het centrum der belang
stelling
Een teekenaar zond een schets, waar
op hij het geval voorstelt van een gast
heer, die wegens zijn korte broek door
zijn gasten voor een deftig gekleeden huis
dienaar wordt aangezien. Tja, dat kan
sap* gebeuren
Op die manier zal het onder bepaalde
omstandigheden ook kunnen voorkomen,
dat je in de verte voor den pastoor wordt
aaügezien Wat voor den betrokken pas-
als:c|toor wel eens onaangename gevolgen met
zich mee kan brengen Stel u voor, dat
I en [een bijziende juffrouw de heele buurt in
opschudding brengt met de tijding, dat zij
den pasmoor heeft zien rondloopen met
oen snor en bakkebaarden.
De heele tentoonstelling daar te Parijs
ras een beetje aan den ironiscben kant.
Zoo werden bijv Lodewijk XIV en Na-
lüleon afgebeeld in moderne lange panta
lon met 'n vouw. Het leek wel „knudde".
Het beste wat wij kunnen doen is: over
jhet probleem van de kuitbroek een confe-
entie te houden, liefst te Genève.
Er wordt daar zooveel geconfereerd
londer SUOroc, dat dozo oonfcrcniic -ci
:n slecht figuur zou maken. Het zou
in ieder gev#! een lach-succes worden..
Economische conferentie.
'as hebben we de voorbereidende ontwa-
ovcflpeningsconferenlie uiteen zien gaan,
inst-l[waarbij wij onze teleurstelling moesten on
derdrukken met de gedachte: nou, nou,
.lies is nog niet verloren, alle begin
loeilijk. en meer zulke troostredenen. Nu
[is deze week -alweer een groote wereldcon
ferentie bijeengekomen. Zij werd geopend
iet een rede van den Belgischen gede-
geerde Theunis, die het belang der con
ferentie in één enkelen zin uitstekend
ichetste door te constateeren:
„Het politieke werk van den Volken-
'ond is waardeloos, als bet niet op een
;oed economisch fundament rust".
Men zal opmerken, dat het politieke
erk van den Volkenbond dan wel
ien heel zwak fundament heeft gerust
lot nu toe Want deze week is men
iegonnen met over dat fundament te gaan
iraten Men is trouwens al meer bezig ge-
■cest met het leggen van fundamenten,
'e ontwapeningscommissie zou zórgen
foor de „grondslagen" der besprekingen
>P de a.s groote ontwapeningsconferen-
'e, die weer zou spreken over de beper-
ing der bewapeningen als „grondslag"
ren,
er ff
•ml
voor den wereldvrede. Voorloopig is ech
ter het fundament voor al deze fundamen-
teele besprekingen nog niet erg aanwezig
en dat is: goede wil.
Doch proeken terzijde, wat wil de econo
mische wereldconferentie?
Repareeren wat kapot gemaakt is in
den oorlog en opbouwen van een nieuwe
handelspolitiek. Men zal gaan praten over
de oorzaken van do malaise en trachten
deze weg te nemen. Vooral wordt ge
dacht aan de belemmeringen voor den
handel, zooals invoerrechten en douane
tarieven. Onze gedelegeerden dr. Zim
merman en Golijn heben reeds het woord
gevoerd. Dr. Zimmerman, wiens redevoe
ring wij heden in extenso afdrukken onder
de rubriek „Financiën en Economie",
wees vooral op Amerika, waar geen tol
muren en andere belemmerende hinderpa
len de ontwikkeling van handel en indus
trie in den weg staan. Hij wees op de
hooge lasten, welke de sociale wetgeving
en de toenemende overheidsbemoeiing op
de productieve krachten der maatschap
pij leggen Hij had ook nog kunnen wij
zen op do hooge lasten welke leger en
vloot op de maatschappij leggen. Wan
neer wij dat alles hooreD, ja, dan erken
nen wij: duur is dat allemaal wel en als
wij hot konden afschaffen, zouden wij
dat als een groote verlichting on onze por-
temonnaie voelen. Maarde groote
maar!hoe komen wij er vanaf?
't Is gemakkelijk te zeggen: daar zit
het 'm in; derhalve moet dat weg. Maar
hoe? Dat is de kwestie.
Hopen wij, dat de ruim 40 staten,
waaronder de beide tegenpolen Amerika en
Sovjet-Rusland, een oplossing weten te
vinden. De Russen hebben, volgens de be
richten. al beloofd te zullen mededeelen,
hoe Sovjet-Rusland de groóte prob'emcn
van handel en industrie heeft opgelost. Wij
zijn benieuwd, doch vreezen, dat de „ont
hulling" van deze oplossing niet zal aan
sporen tot navolging.
De Russen worden intusschcn wel zorg
vuldig bewaakt. De Zwitscrsche politie
autoriteiten vergezellen de bolsjewieken
als bewaar-engelen overal waar zij gaan
of staan. De heertjes schijnen dat min
der prettig te vinden; althans zij hebben
den wensch te kennen gegeven, dat de po
litie wat minder consciëntieus zal zijn.
Een yakvereenigingswet.
Donderdagavond is in het Britscho Lager
huis in tweede lezing de veel bestreden
wet op de vakvereenigingen aangenomen.
De ervaringen met de algemecno sta
king, haar vreesaanjaging en haar opzet
om het parlement en de regeering in ver
band met de eischen der mijnwerkers in
oen bepaalde richting te dwingen, zijn de
aanleiding tot het maken van deze nieu
we wet geweest.
Er staan bepalingen in die in ruimen
kring noodig geacht worden, zooals ver
hindering van het gebruik van vakvereeni-
gingsdoeleinden, de afscheiding van de
organisaties van regeeringsboambten en
-ambtenaren van do vakbeweging en een
artikel, volgens hetwelk geen plaatselijke
of regeeringsoverheid iemand dien zij in
dienst heeft, tot lidmaatsehnr* vnr»
vaKverceniging kan dwingen. De eigen
lijke twistpunten zijn die weTke, naar
veler meening, den klasse-strijd moeten
verscherpen. Dit zijn in hoofdzaak: Het
artikel dat een staking onwettig maakt,
welke zich buiten het kader van een „be
paald vak of een bepaalde industrie uit
breidt" en dat gericht is tegen een her
haling van een algemeeno staking, maar
tot groote moeilijkheden van interpretatie
aanleiding kan geven, omdat zoovele vak
vereenigingen nauw met elkaar verbon
den zijn Dan het artikel betrekking heb
bende op vreesaanj aging van een „aan
zienlijk deel van de gemeenschap", niet
minder moeilijk op het stuk van uitleg
ging. Strafbaar wordt voorts het verwek
ken van „vrees, haat. belachelijkheid of
minachting" enz Deze bepalingen voor
al werden door de oppositie beschouwd als
een partijkiezen ten gunste van de werk
gevers.
De oppositie-léden hebben dan ook in
de laatste dagen hevig gedebatteerd, he
laas zonder succes. De wet is er door.
Poincaré. Ten slotte 'nog even
een redevoering van den heer Poincaré.
In verband met de „bemoedigende" resul
taten van do ontwapeningscommissie, is
deze redo nog bemoedigender.
Bij de opening van de zitting van den
algemcenen Raad van het Maasdeparte-
mont hield do heer Poincaré een groote
rede. Met nadruk betoogde bij de vrede
lievendheid van Frankrijk cn zijn verzoe
ningsgezindheid, maar met niet minder
nadruk zette hij uiteen, dat Frankrijk èn
aan de waarborging van zijn veiligheid èn
aan de volledige naleving der verdragen
moet blijven vasthouden.
Frankrijk had na den vrede nooit iets
anders verlangd, zoo betoogde bij, dan do
loyale vervulling der verdragen on als
het aan den anderen kant, d.w.z. bij
Duilschland, een even goeden wil had ge
vonden, zou de vrede reeds lang tot wer
kelijkheid zijn geworden. Frankrijk ver
langt slechts de geregelde betaling van do
vergoedingen gelijk die in het plan-Da-
wes zijn vastgesteld en do bescherming
van zijn veiligheid. Niet aan Frankrijk
kan men verwijten, dat bet de moreele
ontwapening niet heeft doorgevoerd, niet
Frankrijk was het, waar tal van mili
taristische organisaties beslaan en zich
ontwikke'cn, niet Frankrijk is het in
welks universiteiten en scholen imperialis
tische beginselen worden geleerd.
Frankrijk kan niets opgeven van de
rechten cn maatregelen, dié da verdragen
bet verkenen en daar bet gelijktijdig land
en zeemogendheid is moet hot zoowel to
land als ter zee over de middelen be
schikken om zich tegen aanvallen te be
veiligen Zoolang niet alle naties openlijk
en eerlijk en zonder bijgedachten de di
plomatieke overeenkomsten, welke zij onder
teekenden, aanvaarden, zoolang zij niet
hun vredelievende verklaringen met da
den bekrachtigen, moeten de „edelste en
edelmoedigste volken" wel in staat blijven
zich te doen eerbiedigen en moeten zij
sterk genoeg blijven om zich te verdedi
gen.
De oude onveranderde Pó-incaré, zoo
concludeert men in Duilschland.
Dat heb je nou van de verzoeningspoli
tiek. zal men Stresemann toebijten. De
beide ministers van buitcnlandsche zaken
Briand en Stresemann hebben geen ge
makkelijke taak, als zij de volkeren tot
elkaar willen brengen.
SPORT
VOETBAL.
NEDERLANDSCHE VOETBALBOND.
Om het kampioenschap.
Onverwacht nog is het weer plotseling
zoodanig veranderd, dat het feitelijk te
v/arm wordt voor het voetballen. Maar, we
zijn nog lang niet aan het eind. Nog ander
halve maand zal de voetbal officieel rollen.
Er kunnen dus nog heel wat zweetdrup
peltjes vallen, alvorens het einde daar is.
We gelooven toch, dat de spelers er zoo
langzamerhand beu van worden, als er
tenminste geen bijzondere factoren in bet
spel zijn, die beslissend kunnen zijn voor
kampioenschap, promotie en degradatie
Voor het kampioenschap van Nederland
staat de belangrijke wedstrijd AjaxN. A.
G op hel programma en FeijenonnlTTp-
racics:
Dat 'kan een zwarte dag worden voor de
Bredanaars, want we gelooven, dat de
Engelscbe toer Ajax goed gedaan beeft,
als do ploeg tenminste den terugslag van
de daar bebaalde successen niet onder
vindt. De Ajax-ploeg is eenigszins gewij
zigd. omdat Iseger een goed speler op den
rechtervleugel gebleken is te zijn. Ajax
heeft o.i. thans meer dan ooit kans op een
overwinning en de Amsterdammers zul
len hot dan ook wel niet onder zich laten
revauche to nemen vbor de 31 nederlaag
in Breda geleden.
Ook tusschen Feijenoord en Heracles
kan het spannen, wijl beide clubs in pun-
tenaantal gelijk staan met één verliespunt
in drie wedstrijden. Nu is 't waar, dat
Feijenoord gehandicapt is door het verlies
van eenigo spelers, zoodat Heracles een
goede kans schijnt te hebben, doch het ge
mis van een of twee spelers legt altijd geon
gewicht in de schaal, 't Blijft dan ook een
open vraag en we zullen het resultaat
maar afwachten.
Promotie en degradatie.
Eindelijk is er dan weer een vrije Zon
dag gevonden voor de promotie- en degra
datie-competitie in Afdeeling II. 't Heeft
inderdaad lang genoeg geduurd en dat
zulks alleen geschied is doordat A. D: O.
Tap miste, geeft toch wel een beetje schee-
vo verhouding
INGEZONDEN EürEDEDE£L1NG
PROittOTIE-DEGRADATIE-COMPETITiF.
ZONDAG a.s. - 2 UUR:
Voorziet U met het oog op de enorme belangstelling in Den Haag en Delf.
TIJDIG van plaatsbewijzen. 13984
Loketten geopend vanaf 12 uur. Voorverkoop: B. A. DEVILÉE, Nieuwe Rijn 62
Het programma geeft voor morgen, (nie
mand, die het niet weet) den wedstrijd
A. S. G.A. D. O. Daar kan heel wat over
gezegd en geschreven worden. Wij zullen
het niet doen, doch willen slechts wijzen
op do belangrijkheid van dezen kamp voor
A S. G. De Leidenaars boekten in Delft
een gelijk spel, terwijl een overwinning
wel tenvolle verdiend ware geweest.
Nu komt A. D O. op bezoek, een ploeg,
die in de competitie bewezen heeft niet
minder te presteeren dan D. H. C., maar
A. S G. zal goed doen, haar taak tegen
de Hagenaars niet te licht op te vatten.
Er bestaat over bet algemeen nogal opti
misme ten gunste van A. S. G. Dat is goed,
maar overdrijving schaadt ook hier. Als
men ons vraagt, of A. S. G. kan winnen,
dan antwoorden we daarop, dat zulks
slechts mogelijk is. indien A. S. G. zich
van begin tqt einde weet te geven, 't Is
ongetwijfeld een handicap voor Rood
Zwart, dat de voorhoede weer eenigszins
gewijzigd is en enthousiasme kan hier
slechts aanvullen, wat men aan techniek
tekort komt
Hopen wo, dat bet een goede dag wordt
voor Rood Zwartl
Een andere wedstrijd voor de promotie-
cn degradatie-competitie in deze afdeeling
is die to Alpben tusschen Alphia en U. V.
S Dat zal een hardnekkige strijd in Alphen
worden met veel publiek. De thuisclub heeft
o.i. wel een kans op gelijk spel.
In Afdeeling III wordt de thans onbe
langrijke wedstrijd HengeloA. G. O. V. V.
gespeeld. Do Apeldoorners zijn het thans
aan hun promotie verplicht te winnen,
doch kunnen daarbij wellicht op heftigen
tc-gensland rekenen.
In het Zuiden worden twee promotiewed
strijden gespeeld. V. V. V. kan in Venlo
winnen van Bleyerheide en Longa in Bre
da van Bredania. Dan is het met de Bre-
dasche club gedaan!
In Afdeeling V valt morgen de beslissing:
de winner van den wedstrijd Alcides-W.
V V. wordt eerste klasser. Dat brengt
spanning teweeg. De Meppelers zullen, nu
hun kansen zoo mooi staan, zich wel niet
van do wijs laten brengen en winnen!
Wedstrijdprogramma voor a.s. Zondag.
KAMPIOENSCHAP VAN NEDERLAND
Amsterdam: AjaxN. A. C.
Rotterdam: FeijenoordHeracles.
AFDEELING H.
Promotie cn degradatie.
w u u il i' k <i h s e.j
Leiden: A. S. G.A. D. O.
4 e klasse.
Alphen: AlphiaU. V. S.
AFDEELING III.
Promotie en degradatie.
Tweede klasse.
Hengelo: HengeloA. G. 0. V. V.
AFDEELING IV.
Promotie en degradatie.
Tweede klasse.
Breda: BredaniaLonga.
Venlo: V. V. V.Blcijerheide.
AFDEELING V.
Promotie en degradatie.
Tweede klasse.
Meppol: Alcides—'W. V.V.
R.K. FEDERATIE.
Het tweede lustrum.
Morgen is het een gewichtige dag voor
i de R. K. Federatie. Dan toch wordt het
tweede lustrum feestelijk herdacht.
Er is alle reden om feest te vieren, want
vel is in die jaren gedaan, veel ook be
reikt voor de R. K. Voelbalbeweging iv
Nederland.
Do „Sport 111." geeft cenige historische
bijzonderheden, waaraan wij hot volgende
ontleencn:
Voor den eigenlijken oprichtingsdatum,
27 December 1916, was er reeds federatief
samengewerkt door de beide bonden i»
Brabant, die van Breda en 's Bosch.
Er werd zelfs reeds een interdiocesane
competitie gespeeld in het seizoen 1916
1917. voor de thans bestaande Federati»
gegrondvest was.
De eerste leden van de Federatie wareii
do bonden Breda, 's-Bosch en Utrecht.
Reeds in 1917 (Juli ongeveer) trad hei
vierde lid Limburg toe. Deze bond werd
Juni 1917 eerst opgericht.
In Haarlem bestond oorspronkelijk cec
combinatie van katholieke sportvereni
gingen.
Eerst in September 1919 werd do dio
cesane Haarlemsche Voetbalbond gesticht,
en trad onmiddellijk als lid tot do Federa
tie toe, welko toen het gebeele land om
vatte.
In 1923 trad dc R. K V. B. Breda uil
Je Federatie. Over de oorzaken willen wij
hier niet uitwijden.
Sedert omvat de Federatie niet meer
alle Bisdommen, in Breda bestaat niet
meer een R. K. Voetbalbond, doch een be
langenvereniging van katholieke voetbal
verenigingen. welke uitkomen in neutraal
verband.
De heer R. J. de Grood was voorzitter
van 1916 tot Augustus 1918. Na hem trad
de heer H. Bus als voorzitter op. In 1922
legde de heer Bus zijn functie neer, en 26
klaart 1927, werd mr. D. A. L. M. Schrel
len, tot dan too tweede voorzitter, tot voor
zitter gekozen.
Tot op heden, dus ruim vijf jaren, is
mr. Schretlen thans Federatievoorzitler
De eerste Fcderaliesecretaris was dt
Bredasche afgevaardigde v. Hoof In 1918
kooc men Stufkens tot zijn plaatsvervan
ger!
Tot 1922 bleef deze secretaris-penning*»
meester. Toen hij om gezondheidsredenen
genoodzaakt was ontslag te nomen werd
besloten een gesalarieerd secr.-penningm
te benoemen en met ingang van 15 Aug.
1922 werd M Verstegen tot dan toe vier*
jaren Federatie-bestuurslid, als dusdanig
benoemd
De eerste interdiocesane cuuipolities
werden in Brabant roods gespeeld voor
oprichting der Federatie. De heer Magiel-
scn fungeerde als compeliliolpjdcr
Jn IJl8'1919 werd de eerste workcly-
Pnter Vïctorïus Beekman werd cómpo
litieleider. In 1919 besloot men do secro-
tftris-penningmeoslol\ den heer Stufkens
met de competilioloiding to belasten.
Met het buitenland werd reeds vrij
spoedig contact verkregen
Dc Federatio trad too als lid tot de in
ternationale katholieke Unie op sportge
bied, U I. O G. E P
Herhaaldelijk weriL-n de con n de
zer internationale te Parijs door afgevaar
digden der R, K. F bezocht. Het is, on
danks alle moeite door op ze vertegenwoor
digers gedaan, nog steeds niet mogen ge
lukken, bijvoorbeeld door het spelen van
internntiom1'' wedstrijden, hiervan resul
taten te ziei:
Met Duilschland, tot voor korten tijd
geen lid dor I. O. G. E P werd in 1921
contact verkregen.
Er is wel hard gewerkt door lie: Federa
tiebestuur al kwam zulks nu altijd niet
zoo klaar tot uiting cn om het taai volhar
den in e°n begonnen richting verdient het
Federatiebestuur alle hulde
Er is hard gewerkt, er is veel bereikt.,
maar vele wenschen zijn nog onvervuld.
Te talloos velen st3an nog steeds^niet al
leen onverschillig of afkeerig, maar ook
vijandig tegenover de R K. Voelbnlbewo-
ging. Zelfs in eigén kring!
Mogen de jarpi? van bet. volgend lustrum
hierin verbotorm" h-^ n n Hol kan
FEUILLETON.
JRomm door Compton Mackenzie.
Vertaald door Ellen Russe.
„Zeer ziek," zei John voort, „zoo ziek
van relfa, dat ik bang ben, dat ze een paar
lizenj jagen niet zal kunnen komen, en dus
anno Wat John verder had willen zeggen ging
ju 1 rerkren in do luidruchtige uitroepen,
vaarmede Bertram en Viola dit treurige
e coi ijeuws begroetten. Nadat de eerste vreug-
kin e'neten en sprongen voorbij waren, volg-
do een gezongen duo, ongeveer zoo:
Oh, oh, miss Coldwell
Ze komt niet in Hampstead
Hoera, hoera, hoera
Miss Coldwell komt niet!
- trachtte den zangers hun ongevoe
ligheid voor menschelijk lijden te verwij-
Ben.
1- t'jt >»k Kan best, dat ze gevaarlijk ziek is,"
protesteerde hij.
„I'ijnl" brulde Bertram.
I i^e k°n wel eens doodgaan."
|Dlt vooruitzicht was blijkbaar te mooi
foor Bertram om er woorden voor te vin
ten en hij bleef staan met z'n mond open
n stomme en verrukkelijke afwachting'
louLfsn de vrijheid.
no°ib m'*er bij r.ns terugko-
I)u flusterde Viola, terwijl haar l-lau-
ind p ocgcr. schitterden als zag ze in eer
-chat nioec een ruimer lc~cn.
dal John schudde ernstig zijn hoofd.
„O, ccm John," riep zo uit, „zou dat
niet zalig zijn?"
Bertram's gemoed was te vol om te kun
nen spreken: hij kon slechts kopje-duike
len.
„Jelui hardvochtige bengels," bracht
John uit.
„Ze is ook zoo vreeselijk streng," zei
Viola.
„Ja, we zouden niks leuks hebben kun
nen doen, als zij gekomen was," voegde
Bertram er aan toe.
John gevoelde een schrijnend verlangen
naar do onbekende gouvernante, lijdende
aan haar onleesbare kwaal. Maar mis
schien werd ze beter en kon om op te ster
ken op Ambles gaan logeerén bij Harold;
want als ze gezond-zijnde streng was, kon
ze na een ernstige ziekte misschien wel
wreed zijn.
„Jelui houding bevalt me allerminst,"
verklaarde John. „En je zult zien, ik ben
twee maal zoo streng als miss Coldwell."
„O nee, dat bent U niet," zei Bertram
glimlachend en opgewekt ongeloovig.
John liet deze tegenspraak voorbijgaan:
't leek hem een gevaarlijk onderwerp om
over te redetwisten.
,,'t Is Zondag, nou moeten jelui je klaar
maken voor de kerk."
„Op Zondag verkleeden we ons altijd,"
zei Viola.
„Dat doet iedereen," antwoordde hun
oom. „Ga je nu klaarmaken."
Do kinderen verlieten de kamer en hij
belde om juffrouw Worfolk.
„Jongeheer Bortram en jongejuffrouw
Viola gaan strakjes naar de kerk, ik zou
graag willen, dat U maatregelen nam om
iemand met hen mee te laten gaan."
Juffrouw Worfolk aarzelde.
„Aan wie had U gedacht mijnheer?"
„Aan niemand in 't bijzonder, maar ik
veronderstel, dat. Maud wel kan gaan."
„Maud moet d'r kamers doen."
„Nou, Elsa dan."
„Elsa moet voor d'r eten zorgen."
„Nou misschien, dat U dan wel...."
„Als ik zoo vrij mag zijn, mijnheer,
maar ik ga nooit naar de kerk, behalve
soms op 'n avond; ik kan niet velen om
aangegaapt te worden."
„Nou 't is goed," zei John kribbig, toen
juffrouw Worfolk was verdwenen. „Maar
ik vertik 't om zelf met ze mee te gaan,"
voegde hij er aan toe, „tenminste zonder
oen voorafgaande repetitie."
De kinderen kwamen weldra kant en
klaar terug en drongen er zoo luid op aan,
dat oom mee moest, dat hij zwichttemaar
toen hij met aan iederen kant een kind
door de Zondagschc rust der uitgestorven
straten van Hampstead liep, schrok hij
van r.ija overijld handelen. Er was een
kerk vlak bij z'n eigen huis, maar mer. het
instinkteïatig gevoel om een tr-milieschan-
daal te vermijden, vertelde hij zijn neef
en nichtje, dat 't geen geschikte kerk voor
kinderen was, en voerde hen verder in den
vagen Novcmber-zonneschijn.
„Maar hoor eens." wierp Bertram hier
tegen in, „we kunnen niet in achterbuur
ten gaan, want dan smijten de schooiers
van allerlei naar mijn hoogen ,hoed." 1)
„Niet als je met mij bent," weerlegdo
1) Bertram droeg evenals de jongens, dio
te Eton op school gaan eer. hoogen hoed
en kort geknipt jaquet. (Vert.)
John; „ik draag zelf ook een hoogen
hoed."
„Nou, toen ik eens metr vader op een
Zondag wandelde, hebben zo 't wel go-
daan."
„Dan zijn de achterbuurten bij Earl's
Court zeker erger dan de achterbuurten
bij Hampstead. In ieder geval we zijn er."
Hij bad een kerkelijk gebouw ontwaard,
dat echter een Joodscbe synagoge bleek
to zijn, die gesloten was: een paar minu
ten later echter noodde een onbetwistbaar
Aglikaansche uitziende kerk hen binnen
to treden cn John, die z'n best deed er
niet zoo verlegen uit te zien als hij zich
wel voelde, liet zich door den koster naar
de allervoorstè bank geleiden.
„Misschien denkt hij wol, dat ik een lid
van het Parlement ben. Maar ik wou dat
hij ons op do tweede rij had geplaatst. Ik
weet hier gewoonweg geen raad."
John keerdo zich om, teneinde met een
blik den koster om een minder opvallende
plaats te verzoeken, maar op 't zelfde
oogenblik barstte het orgel los en kon
digde hierdoor aan, dat 't laat en de
dienst begonnen was.
Afgaande op de herinneringen uit zijn
jeugd zou John den morgendienst wel vol
doende bobben kunnen volgen, zelfs met
die bloemrijke variatie, die men gewoon
lijk „Motten", noemt, 't Trof dan ook wel
ongelukkig, dat de kerk, die hij voor hot
geestelijk welzijn van z'n neef en nichtje
had uitgekozen evenveel verschilde van de
kerk zijner herinnering als de berg Ararat
van. een molshoop. Als een eenvoudig en
alleen zijnd toeschouwer zou hij wel van
den dienst genoten en er heel wat ingevin
gen gekregen hebben voor bet uiterlijk
godsdienstig vertoon in zijn r.iemv stuk,
als oom echter maakte 't hem angstig cn
verward. De in kant gehulde koorknapen,
de kaarsen, de chrsanlen, do paarso
kasuifcls en liet zwaaien van het wierook
vat vervulden hem noch met ProlcslanU
schen afschuw, noch met Katholieke devo
tie, maar veel meer zag hij er dc aanlei
ding in tot niet te beantwoorden vragen
van Bertram en Viola.
„Wat doen ze nou?" fluisterde zijn
neefje.
„Ssst!" fluisterde hij terug op een loon,
die, naar hij hoopto, klonk als do toon
van vroom verwijt.
„Wat doet die kleine jongen met dien
lepel?" fluisterde zijn nichtje.
„Sssst," blies John opnieuw. „Volg den
dienstl"
„Maar 't is geen echte dienst, wel?"
hield zij vol.
Gelukkig knielde de gemeente op dat
oogenblik en John dook mee opgelucht
zich te kunnen verbergen. Even later werd
hij bang, dat zijn houding van vrome zelf
vernedering een beotje aanstellerig zou
lijken; hij keek dus voorzichtig over don
rand van de kerkbank; tot zijn schrik
ontwaarde hij Bertram en Viola allebei
staande.
„Ga onmiddellijk knieion, beval hij in
wat hij hoopto een gezaghebbende fluister
toon was, maar hetgeen ais een kreet van
wanhoop klonk.
„Ik wil zien, wat zs uitvoeren," prole*-
toerden d»> beid* kinderen.
(Word; vervolgd).
