[eidsÉ Courani"
'ierde Blad.
sport"'
Zaterdag 2 April 1927
Buitenl. Waekoverzicht
China slaat nog steeds in het teeken
jo den burgertwist. Nu wij dit neer-
kijven schiet ons opeens te binnen, wel-
t typische teekens de Chineezen .hebben
oor hun begrippen. U hebt ze wel eens
men op foto's, maar dan zeggen ze u
jjla Je begrijpt er niets van, zooals je
ouvvens van do heele Ghineesche situa-
i weinig bergijpt. Maar volgens kenners
jn de Ghineesche taal houden de Ghinee-
•d er niet alleen eigenaardige begrippen
jna, hetgeen uit de dagelijksche berich-
wel duidelijk is, maar drukken zij de-
begrippen ook zeer eigenaardig uit in
on schrijftaal Voor het begrip „twist"
Üvoorbeeld hebben zij een teeken, dat
iet vleiend is vor de Ghioneesche dames,
tweemaal het teeken voor „vrouw"!
jon zij den tegenwoordigen toestand iD
st Hemelscho rijk uitdrukken, weten wij
iel, maar wij veronderstellen twee gene
es naast elkaar. Gelukkig voor de da-
ies komen zij ook te pas, wanneer de
■eitjes het begrip „vrede" willen uit
dikken Dan plaatsen zij n.l. het teeken
oor „vrouw" onder het teeken „dak". Zij
genen allicht, dat alles pais en vree zal
ja. zoolang vrouwlief maar stilletjes
>ar blijft zitten. Vrede is intusschen bij
Chineezen niet gelijkluidend met „ge
it" Wanneer zij „geluk" willen neer-
;hrijven, plakken zij drie letterteekens
aast elkaar, die resp. „mond", „rijst-
en „man" beteekenen. Een man n.l.
ie met zijn mond in de buurt van een
jjlveld is, is per sé gelukkig, denken de
jineezen 't Is wel verheven moraal. Op
it oogenblik zijn zij hard bezig om de
i monden van de blanke mannen uit do
jurt van de rijstvelden te brengen, m. a.
r, hen ongelukkig te maken. En zij zijn
larin maar al te goed geslaagd, want
shalve in de kuststeden, zooals Sjanghai
o Hongkong en in Peking zijn er in het
innenland nagenoeg geen vreemdelingen
eer. Die zij allemaal „geëvacueerd", zoo-
la men dat noemt.
Nanking. De toestand der buiten-
nders in China is deze week even slecht
fb'even als de vorige week. Nieuwe bui
tgewone voorvallen hebben er niet
laats gehad. Er wordt nu de meeste aan-
scht geschonken aan de gebeurtenissen
Nanking. Dezer dagen heeft de Brit-
die minister Chamberlain daarover uit-
terige mededeelingen gedaan in het La-
ithuis.
Blijkens de inlichtingen, op grond van
sedigde verklaringen, door den minis-
r ontvangen, is er geen twijfel, dat do
itionalistische troepen, die na den af-
tht van de noordelijken de stad had-
ïd bezet, voor deze gebeurtenissen ver
boord elijk moeten worden gesteld.
Hier zou er waarlijk sprake zijn van
organiseerde aanvallen van de zijde
ir nationalistische soldaten op de vreemd
gingen, onder de leiding van hun offï-
iien of althans met medeweten en goed-
wring van deze. De Kantonneesche op-
itbevelhebber, Tsjang Kaisjek, die zich
us in Sjanghai bevindt, heeft zoowel
w den Amerikaanschen admiraal, als
u den Japanschen vlootbevelliebber
irenge waarschuwingen ontvangen tegen
a herhaling van gewelddaden van zijn
Nepen. Want het zijn thans te Nanking
iel alleen de Britten geweest, die slacht-
ler werden van de nationalistische actie.
Amerikanen en Japanners werden
®r de nationalisten aangevallen en hun
Rjsulaten werden geplunderd en ge-
toonden.
Dfl regeeringen, wier landgenooten van
ra gebeurde te Nanking slachtoffer wa-
overwegen thans welke maatregelen
g wegens de gepleegde wandaden en de
•teMiging hunner vlag zullen hebben te
«oen.
De diverse mogendheden schijnen ech
ter niet goed tot overeenstemming te kun
nen geraken, want ieder heeft zijn eigen
ideeën omtrent do te voeren politiek in
China.
De Amerikanen meenen, dat alle onder
handelingen nutte^os zijn, de Japanners
echter willen uitsluitend langs diploma-
tieken weg onderhandelen, terwijl de En-
gelschen weifelen. Toch zullen zij zich
o a. te Sjanghai, waar de nederzetting in
ternationaal is alleen de Franscben
hebben een eigen concessie met elkan
der moeten verstaan.
De toestand is vrij gecompliceerd.
Albanië. 'n Gecompliceerde toe
stand. Dat is ook van Albanië te zeggen,
de twistappel tusschen Italië en Joego
slavië. Op de beschuldiging van Italië,
dat Joego-Slavië een inval in Albanië
voorbereidde, bood dit laatste land aan,
dat er een onpartijdig onderzoek zou
worden ingesteld, maar dan niet alleen
in Joego-Slavië maar ook in Albanië en
in Italië. Italië weigerde dat, zoodat ook
Joego-Slavië zich terugtrok. Thans be
spreken de mogendheden de mogelijkheid
van rechtstreeksche onderhandelingen tus
schen de twee twistende partijen. Wij kun
nen den uitslag gelaten afwachten. Arbi
trage door den Volkenbond schijnt niet in
aanmerking te komen.
Mgr. Schioppa en Litauen.
In verband met de benoeming van Z.
Exc. Mgr. Schioppa, pauselijk internun
tius aan het Nederlandse he Hof, tot ge
lijktijdig internuntius in Litauen en zijn
vertrek naar Kowno is het wel eens in
teressant iets meer te vernemen van het
voor do mees ten onzer lezers zoo onbe
kende land Litauen en zijn geschiedend.
Aan de hand van gegevens, ontleend aan
de „Msbd.", kunnen wij het volgende me-
dedeelen:
Litauen ligt aan de Baltischc Zee aan
de Oostgrens van Duitsehland. Het volk
behoort tot de z.g. Indo-Germanen, doch is
niet verwant noch met de Slavische noch
met de Germaansche volken.
Wanneer de Litauers zich in het te
genwoordige Litauen gevestigd hebben,
is niet met zekerheid te bepalen; in de
11de eeuw waren zij er echter. De ridders
van de Duitsche Orde, die zich in de
13de eeuw in Pruisen gevestigd baden,
om het Katholieke geloof te verdedigen,
voerden jarenlang een verwoeden strijd
met do heidensche Litauens, in de hoop
dit volk te bekeeren, wat natuurlijk mis
lukte. Ja, zij wisten van tijd tot tijd uit
de andere gewesten van het Christelijk
Europa vorsten en ridders te lokken die
deels uit godsdienstijver, deels uit strijd
lust of begeerte naar krijgsroem der
waarts togen.
Zoo ondernam' ook onze Hollandsche
graaf Willem IV een toch naar Litauen
in 1345, in schijn „om het christelijk ge
loof voort te planten'', maar inderdaad
was het om de belangen van den Oost
zeehandel te bevorderen.
Op den duur konden de Litauers niet
langer heiden blijven. Polen breidde om
streeks dezen tijd zijn invloed naar het
Noorden sterk uit en in 1386 trad de
Poolsche prinses Jadwyga (Hedwig) met
den Litauschen grootvorst Jagaila (Ja-
gello) in het huwelijk. Kort daarop ont
vingen duizenden Litauers den H. Doop.
Na eenige malen him onafhankelijk
heid te hebben heroverd, o.a. in 1392,
kwamen zij in 1445 voor goed onder Po
len; Litauen werd een Poolsche provin
cie tot 1795. Ia dat jaar geraakte Polen
onder het protectoraat van Rusland, dat
met Pruisen en Oostenrijk het land ver
deelde. Litauqn had van Polen den Ka
tholieken godsdienst ontvangen, maar ook
de Poolsche taal. De adel in Litauen
sprak Poolsch, het. Litausch was de taal
der boeren.
De Litauer is geloovig Katholiek. En
dat is inderdaad een groot geluk geweest
voor het volk. Hoe zou het anders de on
derdrukking te boven gekomen zijn, die
het na de verdeeling van Polen onder de
Russische heerschappij te verduren had!
Het was de bisschoppen onder strenge
straffen verboden, zonder verlof der re
geering, in briefwisseling te treden met
Rome. De Katholieken mochten zonder
uitdrukkelijk verlof der politie zelfs geen
kapelletje aan de landwegen bouwen.
Wanneer een priester een buitenlandsche
reis maakte, moest hij schriftelijk belo
ven dat hij Rome, Posen, Krakau, de cen
tra van het Katholiek leven, niet zou be
zoeken. Bij niet nakomen van de belofte
kreeg hij de eerste maal een boete van
25 roebel (30 gulden), een tweeden keer
50 roebel en wanneer hij een derde maal
misdeed, werd zijn naam op de „straf
lijst" geplaatst. Iemand, wiens naam op
deze lijst voorkwam, kon nooit een be
trekking bekleeden, omdat hij „niet te
vertrouwen'' was. Bisschoppen moesten
dikwerf priesters verplaatsen, zonder dat
men een anderen grond aangaf, dan do
bemerking: „niet to vertrouwen". Alle
gemengde huwelijken moesten in de Rus
sische (schismatieke) kerk gesloten en
de kinderen in de Russische kerk ge
doopt worden. De katholieken mochten
geen kerkboeken hebben, die met Latijn-
sche letters gedrukt waren; dikwerf stond
aan de deur der kerk 'n gendarme, om te
zien of de kerkgangers wel kerkboeken
met Russische letters bij zach droegen.
Veertig jaren lang mochten de Litauers
geen couranten of boeken in hun taal la
ten drukken.
In de scholen was het al niets beier.
In de lagere school werd alleen Russisch
gesproken en de onderwijzers waren Rus
sen, die geen letter Litausch verstonden.
De omwenteling na den ongelukkigen
JapanschRusisschen oorlog bracht aan
Litauen een -zachter bestuur.
Terwijl men van den eenen kant de Ka
tholieken vervolgde, wierp men de Russi
sche kerk millioenen roebels in den schoot
Maar niettegenstaande dat, had Litauen
niet alleen genoeg zielzorgers voor het
eigen land, maar zond nog talrijke pries
ters naar het binnenland van Rusland
als missionarissen. En, ofschoon het Li-
tauscke volk meer dan een eeuw onder
de Russische knoet gezucht heeft, telt het
land maar 1 pet. analfabeten, terwijl
Rusland met zijn „schoolvrijheid" onge
veer 60 pet. analfabeten heeft. Tien lallen
van jaren was het aan de zoons van
landbouwers verboden het gymnasium te
bezoeken, omdat men bevreesd was, dat
deze boerenjongens later socialisten zou
den worden.
Litauen heeft steeds getracht het Rus
sische juk af te werpen, maar tevergeefs.
Daar brak de verschrikkelijke wereldoor
log uit.
Het Russische Rijk stortte ineen, Li
tauen kreeg inderdaad zijn vrijheid. Bij
den vrede van Brest-Litowsk tusschen Rus
land en de Centrale Mogendheden, 3
Maart 1918, werd door de regeering te
Petrograd Litauen's zelfstandigheid er
kend. De Litausche Taryba (volksverte
genwoordiging) besloot tot herstel van
een onafhankelijken Litauschen staat met
Wilna als hoofdstad en 23 Maart 1918
werd deze door het Duitsche rijk erkend.
Het tegenwoordige Litauen is, zonder
het betwiste Wilna-gebied, ongeveer even
groot als ons land; met het Wilna-gebied
is het iets kleiner dan België en Neder
land samen.
Wij noemden daar het betwiste Wilna-
gebied. Dit gebied, dat Litauen voor zich
opeischte, wilden ook de Polen graag heb
ben en daar zij de sterksten waren bezet
ten het eenvoudig zonder zich aan ande
ten zij 't eenvoudig zonder zich aan ande-
Polen op voet van oorlog.
Toen Litauen een zelfstandige staat ge
worden was, verlangde deregeering ook,
dat zijn politieke onafhankelijkheid door
iedereen erkend werd. Men wilde niet laii
ger meer dulden, dat Polen als bemid
delaar optrad tusschen het Vaticaan eu
de Litausche republiek. De nuntius te
Warschau kon niet langer meer nuntius
voor Polen en Litauen zijn. Litauen had
reeds de besprekingen over een concor
daat met den H. Stoel geopend, toen men
vernam dat Polen een concordaat met
het Vaticaan gesloten had, dat de repu
bliek Litauen niet in alle opzichten vol
deed. Voornamelijk was dat een gevolg
van regelingen omtrent het betwiste Wil
na-gebied
Toen dit concordaat bekend werd,
dreigde in Litauen een geweldig oproer
uit te breken Het vuurtje werd nog aan
gewakkerd door de vijanden der Kerk.
De Pauselijke delegaat moest het land
FEUILLETON.
let diamanten halssnoer.
(Slot),
langzaam maakte toen Elly zich uit de
l&rming van mevrouw Dénant los, hief
ioogen ten hemel en sprak met waardig-
„God zij gedankt, dat ik dit woord
Nt behoef te spreken. Was er in den be-
®oe-in mijn hart een gevoel ontwaakt,
*1 naar bitterheid zweemde, het was niet
iricht tegen u, doch slechts tegen denge-
die zich aan uw eigendom had vergre-
itL, Spoedig echter verkreeg ik door mijn
^8 gebed van God de genade, ook dit
;tO0l uit mijn hart te verbannen en toen
■rjl het mij mógelijk te bi"1-1 en voor hem
"&ar, die den misslag had begaan,
Ervoor ik boette. En ziet, ook dit gebed
verhoord, immers, het halssnoer, welks
^wijnen ons allen zooveel bitterheid
Wde, bewijst, dat hij of zij, die nog
eenige dagen geleden een zware
isdaad i leegde, reeds nu met de hulp
Gods eindelooze barmhartigheid den
Wen stap heeft gezet op den weg-der
oelering. Hebben wij thans geen reden
den Goeden God te danken voor Ziju
«telooze goedheid?"
jf° er Dénant en zijn.echtgenoote zagen
eerbiedige bewondering op naar het
ïe meisje, wier onschuld en vroomheid
•der engelen nabij kwam.
viertal jaren zijn sedert het iiicr-
eij verhaalde verloopen.
Is een warme Augustusdag tegen ze-
fcjj? den avond. In het vriendelijk
'be naast het huis, zit de familie Dé-
«iaf i r vro°Hjke gesprekken rond de
n! i' geüie,end de heerlijke koel
de drukkende hitte van den dag,
maar meer nog van het geluk en dc weelde
welke er gelegen is in het samenzijn van
hen, die elkander oprecht en vurig lief
hebben. Met welbehagen rusten de oogen
van den dokter en mevrouw op het lieve
meisje, wier levenslust en onschuld hun
beider geluk uitmaakt en wier geestigo
opmerkingen hen steeds vroolijk stemt.
Eensklaps echter richten zich de oogen
van het drietal naar den straatweg, waar,
uit de richting Antwerpen een huurauto
komt aansnorren, die voor de woning van
den dokter plotseling stilstaat. De bestuur
der springt op den grond, en opent het
portier, waarop een deftig gekleed heer
uitstapt. Hij wisselt eenige woorden met
den chauffeur, betaalt dezen het verschul
digde bedrag en stapt dan met vasten
tred het poortje binnen. Het schijnt, dat
hij in deze omgeving geen vreemdeling is,
want, niet zoodra heeft hij de familie in
het prieel bemerkt, of hij gaat, zonder zich
to bedenken, tusschen de bloemperken
door en staat het volgend oogenblik met
den hoed in de hand vóór de open zijde
van het zomerverblijf. Drie paar oogen
staren hem met verbazing, doch tegelijk
met bewondering aan.
Welk een fiere, mannelijke gestalte!
Zijn blank, hoog voorhoofd getuigt van
een ontwikkelde geest; zijn sprekende,
donkere oogen fonkelden van wilskracht
en zelfbehcersching. Zijn gevuld gelaat,
voor een groot deel achter den diep zwar
ten baard verborgen, vertoont regelmati-
tige fijne trekken, terwijl zijn onberispe
lijke kleeding en de statigheid zijner ma
nieren hem reeds bij den eersteu oogop
slag tot aristocraat stempelen.
Na eenige oogenblikken van merkbare
verbijstering, begint de bezoeker met
klankvolle, doch eenigzins onzekere stem:
„U zult nhj misschien onbescheiden vin
den. daar ik, zonder mij te laten aandie
nen, uw gezellig samenzijn zoo plotseling
kom storen, doch, indien ik u zeg, dat ik
haast had, u goede tijding te brengen van
uw eenigen zoon, dan zult u mij stellig
deze onbescheidenheid kunner vergeven"
Mevrouw Dénant verbleekt, en, met ang
stig gebaar de handen tegen don boezem
klemmend, staart zij den vreemdeling aan,
als wilde zij bijvoorbaat op zijn gelaat le
zen, welke tijding hij komt brengen. Deze
echter schijnt haar blik te willen ontwij
ken en wendt zich tot den dokter met cle
woorden: „Vooreerst zal het u waarschijn
lijk belang inboezemen, dat Fernand tot
heden te Parijs heeft vertoeft, vanwaar
hij, na aldaar met schittereid resultaat
zijn rechtskundige studiën te hebben vol
tooid en zich in diplomatieke kringen
naam te hebben verworven, als gezant en
gevolmachtigd minister naar Brussel is
gezonden".
„Verder zal het u niet onverschillig kun
nen zijn, te vernemen, dat hij sedert eenige
jaren met zijn noodlottigen hartstocht
heeft gebroken en zijn gevaarlijke vrien
den den rug heeft toegekeerd. Hij zal het
echter niet wagen, voor u te verschijnen,
tenzij ik hem to voren de verzekering zal
kunnen geven, dat u zijn misdadig verle
den wilt vergeten, wanneer hij zich be
rouwvol tot u wendt; dat verleden, hetwelk
hij reeds met zoovele uren van bittere
gewetenswroeging heeft moeten boeten".
Bij deze woorden beven de lippen van
den bezoeker en do klank zijner stem ver
raadt een zóó diepe ontroeding, dat do
dokter er door getroffen wordt. Geroerd
door zulk een overmaat van geluk, le
groot, om er plotseling al hel zoete van to
smaken, staat Dénant op, om den vreem
deling de hand to drukken, terwijl hij met
moeite uitbrengt: „Zou het ouderhart kun
nen weigeren, hot woord dor kwijtschel
ding te spreken tot den zoon, die zich op
verlaten; de betrekkingen met hel Vati
caan werden verbroken.
Gelukkig beeft bet land nu weer de be
trekking het den H. £>toel hersteld en nu
langs diplomatieken weg.
Moge Zijne Excellentie mgr. Schioppa
aan wien door den H. Vader, de eervolle
maar zeer moeilijke cn verantwoordelijke
taak opgedragen is, om als internuntius
bij de republiek Litauen op te treden, er
in slagen om alles te regelen tot tevre
denheid van beide partijen.
F"1 at i-nrnrm*. .fvsLZ
VOETBAL.
De veteranen-wedstrijd op het
Leiden-terrein.
't Is do vooravond van den groolen
slagDo legers staan klaar om den
grooten strijd te beginnen.^. De vetera
nen zijn zelfs opgeroepen om de overwin
ning uit het vuur te slepen.
Of het da-ar morgen dan zoo'n heote
strijd zal worden op het terrein der R. K.
Sportvereeneging „Leiden"?
Buiten twijfel. Doch we gelooven, dat
wij zoo door tamboerend bij velen onzer
lezers(essen) een vorkeerde meening doen
postvatten.
„Zij denken natuurlijk, dat wij het heb
ben over de overwining van een der twee
veteranen-elftallen! Dat is maar ten deele
waar.
Natuurlijk zijn wo zelf ook wel nieuws
gierig, of het Oranje-elftal zal winnen of
de Witte ploeg. Maar die overwinning is
voor ons bijzaak.
Do overwinning, die wij bedoelen is die
op de publieke opinie, op de opinie onzer
Katholieke stadgenooten.
Is het nog noodig, nu al hetgeen er in de
afgeloopen weken is geschreven over de
noodzakelijkheid om de R. K. Sportbowe-
ging te steunen, aan te sporen tot een be
zoek aan dezen wedstrijd?
We willen voor de veteranen-elftallen
niet de pretentie opeischen, dat hun spel
aller belangstelling waard zal zijn, maar
moeten daaraan ook dadelijk toevoegen,
dat zulks ook niet de opzet is geweest.
De goede bedoeling: steun aan de R. K.
Sportbewoging, heeft tot deze daad ge
leid. Dat die goede bedoeling moge ge
waardeerd worden, nu en tot in de verre
toekomst! Dat zulks dan ook van morgen
af klaar en duidelijk moge blijken uit de
belangstelling bij de wedstrijden van „Lei
den".
Er is morgen in Leiden maar één be
langrijke wedstrijd, n.l. bij Hoeve Veld-
heim even voorbij den Driesprong. Een
„eigen" tramverbinding voert van de stad
naar het terrein, doch als de vele bezoe
kers daar eens rondkijken zullen ze wel
gauw bemerken, dat alle terrein-accomo-
datie daar onbekend is. Wellicht vindt
men daarin temeer aanleiding om eens in
den zak te tasten.
Nog een enkel punt: do samenstelling
der elftallen. Velen zullen ongetwijfeld
naar deze laatste cc -ant hebben uitge
zien om te weten, welke „sterren" morgen
binnen de lijnen zullen komen. We zullen
het toch niet verklappen. Wie de samen
stelling weten wil, kome morgen kijken!
Dat er hondorden, desnoods eenige dui
zenden nieuwsgierig naar mogen zijn. Al
len, allen zijt ge welkom
R. K FEDERATIE.
Overzie
Het programma voor morgen vermeldt
den vvodstrijd ConcordiaLeiden, 't Is
jammer, dat do" Leidenaar3 morgen niet
thuis kunnen blijven, om hun veteranen
aan het werk to zien, maar liet kan nu
eenmaal niet anders. Twee weken geleden
toch werd uitstel verleend vanwege den
Stille Omgang, vorige week wegens het
houden van den Districtswedstrijd en
het programma moet afgewerkt worden.
Hoe gaarne wij nu ook de Leiden-spclers
bij de veteranen-wedstrijd aanwezig zou
den willen zien, toch hopen we, dat ze al
len zullen optrekken naar Hillegom, want
dan alleen zal daar een overwinning be
haald kunen worden. Die is ook noodig
om de tweede plaats op de ranglijst bo
ven de Duiven te kunen bezetten en dat
zulks bet eindresultaat zal zijn daaraan
zulk een wijze de vergiffenis heeft waardig
gemaakt?"
„Eindelijk," gaat de bezoeker steeds
meer opgewonden voort, „eindelijk heeft
uw ifoon mij opgedragen, u te zeggen, dat
ook zijn uiterlijk voorkomen een gewich
tige verandering heeft ondergaan. Een
volle, zwarte baard heeft hein een zóó man
nelijk voorkomen gegeven, dat zelfs zijn
ouders hun eigen kind niet meer herken
nen".
Terwijl de spreker bij deze laatste woor
den zijn lorgnet met gouden montuur af
neemt, geeft hij aan zijn slem plotseling
een geheel ander accent. Had hij zich tot
nu toe in onberispelijk Fransch uitge
drukt, opeens gaat hij op veel eenvoudiger
•toon in Vlaamsch over en de uitwerking
dezer wending is verrassend. Mevrouw
Dénant en heur echtgenoot springen tege
lijk op en het volgend oogenblik worden
beiden door de forsche armen van Fer
nand in één omhelzing omsloten. Do
vreugdetranen van het beproefde ouder
paar mengen zich met de tranen van het
oprecht berouw des zoos. In do overmaat
van het geluk der hereeniging vindt geen
van het drietal woorden meer. doch door
de betraande oogen heen spreekt hart tot
hart de taal der reinste liefde en der zoet
ste vreugd.
Na zich van de eerste ontroering wat
hersteld te hebben, wendt Fernand zich tot
Elly met de woorden: „En thans, mejuf
frouw Abling, thans smeek ik ook u, dat
woord der kwijtschelding to willen spre
ken. Misdeed de jongeling jegens zijn goe
de, bravo ouders, ook jegens u heb ik een
zware schuld to vereffenen, een schuld,
die mij meer drukt dan gij wellicht kunt
vermoeden. Herinnert gij u nog de dagen
van smartelijk lijden ginds in het vunzig
verblijf der misdadigers? En weet gij, wie
het was, die door zijn lichtzinnige euvel-
behoeven wo niet' te twijfelen, indien al
len zich daartoe willen inspannen.
Gesterkt door den inoreelen en finanr
cieelen steun, die de R. K. Sportvereni
ging „Leiden" deze dagen mag ondervin
den zal het enthousiasme er het zijne toe
bijdragen, om een gunstig resultaat te
boeken. Play up, Leidên.
De Woerdenscho voetbalvereniging
maakt geen schiterend seizoen door. Yan
do zes gespeelde wedstrijden word er tot
hoden slechte één gelijk gespeeld. Voor
waar geen mooi resultaat en het ziet er
niet naar uit, dat cr morgen cenig boter
resultaat zal behaald worden, want de P.
V. C.-resorven vormen een goede ploeg,
waarvan niet gemakkelijk gowonnen zal
worden.
Wedstrijdprogramma voor a.s. Zondag.
Tweede klasse F.
Woerden: V.E.P.—P.V.O. II.
MontfoortM.S.V.Utrchtenaren.
Tweede klasse G.
Hillegom: ConcordiaLeiden.
DIOC HAARL. BOND.
Wedsfrijdprogramma voor a.s. Zondag.
Eerste klasso B.
Sassenheim: Teylingen I—R.K.V.Z. I.
Tweode klasse G.
Haarlem: T.Z.B. I—T.Y.B.B. I.
Oegstgeest: O.Y.V. IYictrix I.
Derde klasso F.
Den Ilaag: Edoh IIWestlandia I.
Derde klasse G.
Den Haag: R.I.A. ITeylingen II 1 uur.
Vierde klasse G.
Noord wijk: S.J.C. IIILeiden III.
Vierde klasse H.
Wassenaar: Blauw Zwart IIV.A.O. II.
Delft: D.H.L. IV—R.I.A. II.
Vriendschappelijk.
StompwijkS.N.A.A.V.V.-comb.
R. K. Sportvereeniging A.V.V.
Zondag zal het een kalme dag zijn in
het A.V.V.-kamp, daar alleen een Combi
natie van zes le-elftallera en vijf 2e-elftal-
lers naar Stompwijk trekt om daar te 2.30
uur het opnieuw opgerichte S.N.A. le ont
moeten. Wij kunnen over don wedstrij 1
weinig zeggen, daar we niet weten, of do
oude S. N. A.'ors, die in langen tijd niet
gevoetbald hebben, weer geheel in ouden
vorm zijn. Wanneer dit wel het geval is,
kan hot een aardige wedstrijd worden,
die dan door de A.V.V.-combinatio nog
niet gewonnen is. Vertrek per fiets te 1.45
uur van het Patronaat. TTe1 ?e nn ?o elftal
zijn vrij.
NEDERLANDSCHE VOETBALBOND
Overzicht.
De belangrijkste wedstrijden van het
N.V.B.-programma zijn ongetwijfeld die
voor heb kampioenschap.
Die zijn dit seizoen in zooverre belang
rijker dan gewoonlijk, omdat in de tot nu
toe gospeeldo wedslrijden zulk een miniem
krachtsverschil is opgetreden.
Toch wil zulks geenszins zeggen, dat
ook nu verrassingen niet kunnen uitblij
ven, doch spoedi" zal wel blijken wie tot
do meest ems'" candidatcn voor liet
kampioenschap ckend leunen w< en.
Het debuut vu:; Velocitas is, hoewel bei
de gespeelde wedstrijden verloren worden,
toch niet zoo slecht, want algomoen wer
den groote-o nederlagen van de Gronin
gers verwacht.
Een grootere nedclaag zuu trouwens
morgen niet onmogelijk zijn, want
Feyenoord is in do knmpioens-compctitio
Bteeds oen ernstig mededinger naar den
begeerden titel. Weliswaar vormt Feyen
oord niet moor die constante ploeg, die
vroegere jaren de tegenstanders deed
vreezen, doch als de Ovormaasche zich
bewust zijn dat cr aangepakt dient te
worden, dan kan cr nok gerookkek'k po-
wonnen worden.
In Breda ontmuoi u \.A.< Ajux
daad de oorzaak was van dn wreede spel?
Ach, ware het u bekend geworden, boe da
tijding va- uw ongeluk den afgedwaalde
heeft eruggevoerd op bet goede pad, en
hoe bij sindsdien dag aan dag peinsde op
een middel, om u eenigzins te vergoeden,
wat gij om zijnentwille hebt moeten lijden,
gij zoudt niet dralen hem de hand der ver
zoening te reiken!"
Thans is de beurt aan Elly, om op 16
staan en heur bevende, bla kf hand in die
van Fernand te leggen, zeggende: „De ge
dachte, dat mijn beproeving den schuldige
zijn fout heeft doen inzien, zou reeds in
ruimen mate voldoende zijn mij te doen
vergeten, wat ik door zijn schuJd moest
lijden; nu ik echter inzie, dat ik daardoor
ook het mijne heb bijgedragen, aan liet
geluk, hetwelk uw goede ouders thans
smaken, nu kan ik slechts met innige
vreugde aan die dagen terugdenken"
„Ik dank u, goede Elly", herneemt thans
Fernand, „ik dank u voor deze bemoedi
gende woorden Zij geven mij hoop, dat
ook het verlangen zal worden bevredigd,
hetwelk, sedert mij de tijding van uw on
geluk bereikte, met onweerstaanbaar ge
weld in mij ontwaakte, het verlangen na
melijk, om u aan mijn zijdo een leven van
geluk aan te bicden, een leven, waarin ik
zal trachten u door liefde en toewijding
alles te vergoeden, wat ik u eens heb doen
lijden".
Toen een paar maanden nadien, Fer
nand zijn lieve bruidje naar het altaar
geleidde, was haar boezem getooid met
het diamanten halssnoer, haar door me
vrouw Dénant ten geschenke gegeven, als
onderpand van het geluk, hetwelk de toe
komst voor haar in den schoot droeg.
Gh. J.
