weede Blad.
rijdag 25 Maart 1927
ontwikkeling van het
bioscoopwezen.
iivinding. Verbeteringen. Kosten
verfilming. Wenschen der
film-industrie. Bioscoopbezoek.
;n is dat nu allemaal waar. wat je
leest? Zie jo de beelden op 't witte
zich werkelijk bewegen?"
k heb 't zelf gezien en 't is inder-
d zoo. Ik ging er ongeloovig heen,
ar kwam overtuigd terug, 't Was, in
woord, verbazend. Ik kan jo aanraden
ook eens te gaan zien. Jo zult er geen
t van hebben."
jet waren twee Parijzenaars, die op
kouden Decemberdag van 't jaar '05
gesprek voerden, staande voor een rc-
aebiljet, waarop aangekondigd werd,
het Grand Café aan de Boule-
Capucines voorstellingen zouden
gven worden met een toestel, uitge
ven door de Gebroeders Lumière, het-
il op een wit scherm allerlei levende
dden zou te aanschouwen geven, zoo-
t bet uitgaan van de Lumtère-fabri©-
a; de aankomst van een trein; het ver-
i van een boot enz.
talrijke Parijzenaars haddon de eerste
rtooning op 28 Dec. 1895 bijgewoond en
aden maar niet uitgepraat raken over
j nieuwe wondertoestel, dat hun op het
üa doek een getrouwe weerspiegeling
gegeven van de werkelijkheid.
Pat wondertoestel was uitgevonden
de Gebra Lumière to Lyon. Hun
het gelukt het vraagstuk op te los-
i, dat jaren lang vele geleerden, o.a.
iden beroemden Edison, had bozig go-
alen, het vraagstuk van de reproduc-
der beweging op het witte doek. En
uit bet genoemde Café des Capucines
de cinema, of bioscoop, zijn weg ge
iden door de geiieele beschaafde we
ll, eerst als kermisvermaak in benauw-
tenten, later als ontspanningsmiddel in
ruime en luxueuso bioscoop-theaters,
k maakte voor de eerste maal kennis
den bioscoop op do Leidsche kermis,
d geloden en ik herinner me nog hfcl
ïi wat er vertoond werd. Natuurlijk
je er een trein die aankwam, stil-
jad en weer wegreed. Maar wat vooral
publiek insloeg, dat was het uit-
m van de Roomsclie kerk aan de Har-
trug en bet uitgaan van de katoenfa-
<k aan de Heerengracht,
liet publiek was opgetogen bij bet
a van vrienden en kennissen, van va-
of broer en men verliet dan ook zeer
laan de tont, waarvan de eigenaar
nde zaken maakte.
Wat een verschil evenwel, als men de
Men, die toenmaals op het witte doek
schenen, gaat vergelijken met die, wei-
men nu te aanschouwen krijgt. Vaag
ren ze en onbestemd en ze trilden,
Rtdurend, zoodat men. als men er lang
strak naar keek. pijn in de oogen kreeg,
urbij kwam nog, dat de films allemaal
m kort waren. Men verslond de kunst
niet om lange te vervaardigen.
Uier hebben allerlei veranderingen en
thteringen er toe bijgedragen de beel-
scherper te doen uitkomen, liet tril-
bijna geheel te ondervangen on films
maken van «enige duizenden meters
s?le Doch in weerwil van al die verbe
rgen, moet geconstateerd worden, dat
enkelo werkelijk ©ssentieele wijziging
gebracht in het oorspronkelijk type
ude Cinematograaf van Lumière.
I's men nu een bioscoop bezoekt, waar
s rolprent vertoond wordt van den eer*
s rang, een zoogenaamde „superfilm",
B verbaast men zich over de vorderin-
2. die de techniek der filmkunst in een
dertig jaar gemaakt heeft en dan
togl men zich mei eens af: „Hoe krij-
s ze het zoo voor mekaar?" Ik denk
**ïbij aan een van de nieuwste voort
brengselen op dit gebied n.l. „Ben Hur",
een kunstwerk van ongeëvenaarde tech
niek en van zulk een bewonderenswaar
dige schoonheid en smettoloozo reinheid
dat zelfs de Katholieke Radio-omroep
van Dinsdag den 8sten Maart 1.1. den Ka
tholieken luisteraars aanraaddo die film,
welke toen in Den Haag cn Amsterdam
liep, te gaan zien. Zij is vervaardigd naar
den wereldberoemdcn roman „Ben Hur"
van den Amerikaan "Wallace, een boek,
dat velen lezers niet onbekend zal zijn.
Duizenden personen hebben aan de ver
vaardiging van die film medegewerkt. Er
worden zeegevechten in vertoond van be
angstigende werkelijkheid; opwindendo
wargenrennen, die zoo natuurlijk zijn
weergegeven, dat, toon de film in Lon
den vertoond werd, de toeschouwers op
stonden, alsof men op do ronbaan was
en de balzen rekten om alles zoo goed mo
gelijk te kunnen zien. AL? ik er verder bij
voeg, dat alles wat in deze film om de
geboorte en liet leven van Christus zich
afspeelt, uitgebeeld wordt met grooto in
nigheid, die elke gedachte aan spel doel
verdwijnen, dan is het niet to veel ge
zegd, dat de cinematografie in deze film
een barer grootste triomfen viert. Drie
jaar heeft men aan dit kunstproduct ge
werkt en millioenen heeft het gekost aan
materiaal en honorarium der acteurs.
De vermelding van dit laatste brengt
me op het idee u eens te laten hooren,
wat sommigen van die eerstcrang film
acteurs per jaar verdienen.
Harold Lloyd, bekend door zijn hu
moristische films, krijgt bet bagatelletje
van zoo ongeveer twee millioen dollars
d.i. vijf millioen gulden. Hij is dan ook
vrijwel de eenige, die zooveel opstrijkt. Op
hem volgt de bekende Carlie Chaplin met
anderhalf millioen. Tom Mix, bekend door
zijn "Wild-West-films maakt bij elkaar
780.000 dollar. Zoo zou ik kunnen voort
gaan. Doch genoog hiervan. Laat ik al
leen nog maar zeggen, dat or vele „film
sterren" zijn, die altijd nog zoo'n mil-
Hoentje guldens in den zak steken voor
hun moeite. Want moeite moeten ze er
dikwijls voor doen, dat staat vast.
In weerwil van dio hooge uitgaven doet
de filmindustrie, vooral in Amerika goede
zaken. Zoo maakte de Universal in het
eerste halfjaar van 1925 een zuivere winst
van 1,071.000 dollar. De Eastman-Kodak
verdeelde over 1924 onder zijn 8480 on
dergeschikten niet minder dan 8,806.850
dollars.
Volgens betrouwbare opgave in Wall-
Street Journal maakte het Famous
Playersconcern over 1924 een zuivere
winst van ongeveer 14 millioen gulden.
En waar komt al die winst vandaan?
Wel, uit de zakken van do bioscoopbe
zoekers. En dat zijn er heel wat! Luister
maar "eens.
In den loop van een jaar worden de
bioscopen in Groot-Brittannië bezocht
door niet minder dan 1.075.875.000 men-
echen. Er zijn 4500 theaters met een aan
tal zitplaatsen, berekend naar 1 op elke
37 inwoners. Van de schoolgaande kindo
ren van 8 tot 14 jaar is er ongeveer 90
procent, dat regelmatig dezo inrichtingen
van vermaak bezoekt.
In Amerika zijn er 9000 theaters, die 7
dagen in de week geopend zijn, 1500 go-
durende 4 a 5 dagen en 4500 van 1 tot
8 dagen. Het gemiddelde bezoek bereikt
per week 50 millioen personen en de en
treegelden bedragen 500 millioen dollars
per jaar. De b'oscoop-paleizen rijzen er
dan ook als paddestoelen uit den grond.
Het nieuwste en mooiste is wel het thea
ter „The Roseys" in New-York. Dit bevat
6112 zitplaatsen en heeft maar oventjes
15 millioen gulden gekostl
Ook in ons land wordt do bioscoop
avond aan avond bezcht. Dit blijkt wel, als
'men eens boort, hoeveel entree-gelden in
sommige groote plaatsen ontvangen wor
den. Die gelden bedroegen in 1925 voor
Den Haag b.v. de som van 1.900.000 gulden
En hoe groot zullen die bedragen wel zijn
in Amsterdam en Rotterdam.
Heel in 't kort heb ik de ontwikkeling
van het bioscoopwezen beschreven cn
daaruit blijkt wel, dat er geen enkel be
drijf is, dat in een spanne tijds van dertig
jaar zulk een hooge vlucht beeft genomen
als het bioscoopbedrijf.
P. G. HOGKS.
BBBSNENLAND
De Nedcrlamlsche Klompenindustrie
ernstig in gevaar.
Eenige duizende gezinnen
met b r o o d e 1 o os h e i d bedreigd.
Sinds eenige jaren zijn vele pogingen
in het werk gesteld, om voor deze in-
dustrio eenige bescherming van do Re
geering te verkrijgen. Even zoovele malen
klopte men aanzonder te worden
opengedaan. Tijdens do behandeling in
de Tweede Kamer van het wijzigings
wet jo op de tarieven, werd het amende
ment Fleskes c.s. hetwelk beoogde, t5li-
minste de 8 pet. van toepassing te ver
klaren, op do klompen, verworpen.
De motieven, welko werden aangevoerd
ter mativcering van de tegenstemming,
waren, dat dan do arbeiders de klompen
duurder moesten betalen, en Nederland
moet een vrijhandelsland blijven.
Men bekommex^de zich niet of eenige
duizenden goede Nederlanders broodu-
loos zouden wordon, dat was maar bij
zaak.
Het komt ons voor, dat er oen ideaal
werd (wordt) nagestreefd en dat wel met
yoorbijzien van do vitale belangen voor
de arbeiders en hunne groote gezinnen
in de klompenindustrie. Daarmede wordt
niet bet minste rekening gehouden.
Het niets, niets zeggende praatje,
dat de klompen duurder worden, en daar
door do belangen van do arbeiders wor
den geschaad, is oen banale# uitvlucht
Indien we aannomen, wat evenwel
sterk overdreven i9, dat de klompen 10
cent per paar duurder worden, en dat
5 paar per jaar worden verbruikt» dan
beteekent dat nog niet 1 cent per week.
En met die eene cent por week, zouden
eenige duizenden menschen gebaat zijn
niet alleen, doch voor broodeloosheid be
hoed .worden.
Want wij herhalen, do klompenrïnd as-
trio is, indien geen maatregelen worden
genomen, ons inziens voor Nederland
verloren, wat blijken zal uit de hieronder
volgende cijfers.
Voor een goed overzicht en zuiver oor
deel, geven wij eerst de loonen weer, om
dat de tegenstanders van bescherming,
dadelijk komen: „Ze hebben er belang
bij, met het oog op do opvoering van de
loonen". Op de eerste plaats is er van
een 48-urige werkweek in de klompen
industrie geen sprake, deze varieert van
55 tot 65 uur per week. Do loonen, welke
in die abnormale lange week worden
verdiend, kunnen al evenmin overdreven
worden genoemd, daar zij gemiddeld 13,
19 tot 20 gulden per week zijn.
Indien wij nu daarbij nog nemen, dat
er geen enkele sociale bepaling voor de
klompenmakers geldende is, dus a 11
verzuim direct neerkomt op vermin
dering van inkomsten, dan verdient een
klompenmaker per jaar gemiddeld 17
per week.
Aan de loonen van do arbeiders ligt
hot dus niet.
Men neme in acht, dat alles in tarief
wordt gemaakt dat het loon onverdeeld
is, maar in totaal per paar gemiddeld 52
cent bedraagt, waarbij komt invaliditeits-
en ongevallenwet.
Een paar klompen komt dus op 55
cent arbeidsloon in totaal.
Ligt het aan de winst, die de patroons
maken, zal men wellicht vragen? Wij
antwoorden hierop met een positief:
Neen!, daar verreweg het grootste deel
hard moet medewerken voor een ietsje
beter bestaan dan de arbeiders, soms nog
minder dan de arbeiders.
De invoer in 19131914 bedroog
5.632.835 Kilo.
Do invoer in 19251920 bedroe;
7.351.000 Kilo.
De uitvoer in 19131914 bedroeg
1.104.565 Kilo.
De uitvoer in 19251926 bedroeg
516.000 Kilo.
De invoer is dus met c.a. 40 pet. ge
stegen, terwijl de uitvoer met ruim 50
pet. is toegenomen.
Hot is buitengewoon jammer, dat wij
de prijzen over 1913 en 1914 niet kunnen
vaststellen, dus geen vergelijkingen kun
nen maken Wij moeten ons belaas, dus
bepalen tot een vergelijking van het
laatste jaar.
In 1926 werden, zooals bovenvermeld,
ingevoerd 3.911.000 Kilo, tegen een to
tale waarde van 1.873.000 of naar bo
ven afgerond 48 cent per Kilo. Nu nemen
we aan, dat is door vakkundigen als
juist erkend, dat 1 Kilo ongeveer een
paar klompen is, dan is de onhoudbaar
heid hiermede voldoende aangetoond.
In Nederland 55 cent loon voor oen
paar klompen, in België 48 cent per paar
met inbegrip van materiaal en
ondernemers-winst.
Nemen we nu aan, dat 25 cent aan
hout benoodigd is voor eon paar klom
pen, dan moet de prijs zonder winst voor
den patroon, per paar Nederlahdsche
klompen, 80 cent zijn.
Zonder overdrijving zal dus ko
men wat wij boven schreven: Indien do
Hegeering blijft volharden in het
o.i. zeer misplaatste vrijhandela-
systeean, dan zal de klompenindustrie
verdwijnen.
Welke fatale gevolgen dit zal hebben,
mogo blijken uit het feit, dat c.a. 3000
arbeiders, die in het klompemnakersbe-
drijf werken, nog oen aantal van 1000
arbeiders djit als neven-, beter gezegd,
als winterbedrijf uitoefenen.
Zijne Excellentie Minister de Geer
heeft kort geleden medegedeeld, dat hij
geen plannen heeft, om af to wijken van
het vrijhandelssysteem, trots dat alle lan
den, welke ons omringen, wel maatrege
len nomen Hot vooruitzicht is dus niet
bemoedigend, om er voor te strijden.
Toch gelooven wij, dat do tijd ri<
voor eenige bescherming, zelfs bij de so-
cialiston begint men in te zien, dat het
niet zoo kan voortgaan. Althans de heer
Polak sprak in do Eerste Kamer tegen
over bet Belgisch Verdrag, het volgende:
„Het geld onzer kapitalislon vlooit
naar het buitonland, het buitonland
richt telkens hoogero tariefmuren op,
onze uitvoer van bloembollen cn vleosch
wordt belemmerd, onze land- en tuin
bouw en industrie kwijnen, de werk
loosheid is groot, schatten gelds wor
den er aan besteed zonder resultaat,
onze bevolking vermeerdert jaarlijks
met honderdduizend zielen...."
Dit alles voerde do heer Polak ,aan, on
hij noemde het onder deze omstandighe
den tegenover ons volk, in het bijzonder
tegenover onze loon-arbeiders, waanzin
nig en misdadig, bet Verdrag met Bel
gië aan te nemen. Wij laten in het mid
den, en aan het oordeel van meer be
voegden over, of dit Verdrag zoo fataal
is, als do heer Polak aangeeft, docli het
feit, dat onze industrie door tariefmuren
van buiten af, wordt bedreigd, is een er
kenning, en daarop moeten volgen, te
gen-maatregelen.
Wij geven toe, dat vrij handel,
door allen toegepast, het beste is, doch..
Hot allerbeste verandert, wanneer het
eenmaal tot bederf overgegaan is, in het
allerslechtste.
Daarom moet er komGn, hulp van do
Overheid, opdat do 3000 klompenmakers
en hunne gezinnen niet aan broodeloos
heid worden prijsgegeven.
Geetierafgda BerachSen
ONGELUKKEN.
Botsing tusschen auto en motoriram.
Gisternacht om 12 uur is een auto, be
stuurd door den 28 jarigen chef-monteur
A. M. A Cremcrs, op den weg van Over-
schio naar Rotterdam nabij do melkmarkt
in volle vaart op een motortram van do
R.E.T.M. gereden. De chauffeur was ver
blind dor de volle lichten van een van d(
andero zijdo komenden auto. Hij wilde
daarom, ten einde dezen lichten te ont
wijken, naar rechts aanhouden, doch be
merkte niet dat uit de richting Rotter
dam de motortram naderde. Een aanrij
ding was derhalve niet to voorkomen
De 18-jarige S. Geskens, dio naast den
chauffeur zat, werd uit den auto geslin
gerd en bleef bewusteloos langs den weg
liggen. Met een auto van den G.G.D. werd
hij naar het ziekenhuis Cools ngel over
gebracht. De man had een hersenschud
ding, eenige wonden aan de rechterslaap
en een gebroken rechterarm bekomen.
De auto werd zwaar beschadigd. De
chauffeur bekwam geen letsel.
Treinbotsing.
Op het spoorweg-emplacement te Nij
megen liep Woensdag een rangcerendo lo
comotief op een stilstaanden trein. De ma-
lerieelo schade is vrij groot. Do oorzaak
dezer botsing lag in oen verkeerden wis
selstand.
Uit de rails geloopen.
Woensdagavond is op do Linker Rotte-
kado te Rotterdam een motorwagen van
lijn 15 met bijwagen uit de rails geloopen.
De wagen reed met volle vaart in do rich
tingvan het water, ontworteldo oen boom,
doch dank zij het krachtig remmen van
den bestuurder, J. H. v. d. H., bleef de
wagen juist aan den waterkant staan,
waardoor een ernstig ongeluk voorkomen
word.
Paarden op hol.
De landbouwer W. Horstman te Qalms-
holte bij Dalfsen is, toen zijn paarden op
kol sloegen, van den wagen gevallen en
bewusteloos blijven liggen. Naar het zie
kenhuis te Zwolle overgebracht, is hij al
daar aan de gevolgen overleden
DE ROOFMOORFD TE 'S GRAVENHAGE.
De premie-toekenning.
De beide particuliere detect ievcs, die in
de zaak van den moord to 's Graven ha ge
op mejuffrouw Wilk een onderzoek hebben
ingesteld, waarvan de resultaten bekend
geworden zijn, hebben den volgenden brief
gezonden aan den minister van Justitie:
Excellentie,
Ondergeteekenden, W J Lauwers en
L. J. W. Stahlecker, beiden wonende te
's-Gravcnhage, verklaren hierbij, dat in
dien Uwe Excellentio t. z. t. do uitge-
loofde 4250 aan hen zou toewijzen voor
hot verstrekken van mededeelingen inzake
don moord aan het Bezuidenhout, zij hier
van reeds bij voorbaat afstand doon en
deze ter beschikking stellen van den man
van het slachtoffer en van de familie Po
lak, die zich geruimen tijd het lot van do
kinderen van W»'V aantrok.
De inbewaringstcfi'nu van de
verdachte.
Naar liet Corr Bur. verneemt, is door
den Rechtor-Commissaris, Mr Scholten,
het verleende bevel tot in bewaring stel-
lon van de wed. G. Z., verdacht van don
moord op mej. Wilk aan bet Bezuiden
hout, dat morgen zou afloopen, mol 6
dagen verlengd. Daarna zal de Recht
bank eon beslissing moeien nemon
Een oplichting van 22 mille.
Drie personen aangehouden.
Een alleenwonende dame te Amster
dam, die en niet ten onrechte den
naam had veel geld te bezitten, is in don
loop van óenigo maanden letterlijk ge
plukt. Op een familiebijeenkomst maakte
zij kennis met zekeren Kastcleyn en ze
keren Vromans, welke laatste in gezel
schap was van zijn echlgcnoote Nu wist
de dame blijkbaar niet, dat dit drietal
al menigmaal met de politie en met de
Justitie in aanraking was geweest on
dat de Centrale Recherche al tegen de
beide mannen gewaarschuwd had Later
kwam dit klaverblad bij de vrouw in
kwestie op bezoek De beide mannen ver
telden haar, dat zij commissionnairs in
automobielen waren on dat de zaak
prachtig marcheerde. Er werden vlot
wagens verkocht, doch soms was er plot
seling geld noodig omdat z cb een prach
tig koopje voordeed en terstond betaald
moest worden. De rijke duino, die leven
dig belangstelde in deze zaken, waarvan
bij geen flauwe notie bad en zich niet
eens behoorlijk vergewiste of de auto
handel wel bestond, had er oor en naar
oenig geld voor te schieten. Het begon
met een paar honderd gulden, welk be
drag telkens weer hooger was Het drie
tal verscheen met een auto voor haar
deur en dan kwam do dame weer onder
de bekoring van den handelsgeest van
Kastelevn en Vromans, vooral als zij
hoorde, hoe nu weer een prachtige twec-
i dehandsch wagen op den kop kou wor-
FEUILLETON.
iet diamanten halssnoer.
h vliegende vaart komt een automobiel
den grooton straatweg aangereden
richting Antwerpen. Gehuld In een
Wk van stof, die het nagenoeg geheel
bet oog onttrekt, rijdt het voertuig
weinig getemperde snelheid een der
^lige Vlaamsche dorpen binnen en
^t met een schok plotseling stil voor
deftig, heerenhuis, hetwelk door een
aangelegd tuintje van den weg is
Hel is avond. De zon is in gouden stra-
•Pracht ondergegaan, doch do dichte
j*-onbanken aan den Westelijken horizon
«kaatsen nog don purperen gloed en
b? 2'ck met JU'ülig vurige lijnen af
den vaal blauwen achtergrond. Van
oppervlakte der aarde stijgt een zoele
1 opwaarts, dio door de verzengde
orea van boomen en planten gretig
^'opgeslorpt. De bloemen hebben
tith ft Kesï°ten» &ls om, geheel in
zelf gekeerd, van den verkwikkenden
te kunnen genieten. Het lied der vo
ls verstomd; alleen het zoete gekweel
«a nachtegaal klinkt als een zich ver
bs ,gezaa2 uit het dichte struikgo-
Jv tot het zich eindelijk oplost in hot
r^innig gefluister der zoele avond-
btamrt auto, stilstaat> springt de jonge
friiPr er bekoudig uit en opent hot
k Waar°P een heer van omtrent zes-
nat- iPt' *.u ^an<^ beeft bij een
k üiM* a* bij echter onmiddellijk na
zakken van zijn
Dan spreekt hij eenige woor
den tot den jongen man, die inmiddels het-
portier weer heeft gesloten en gaat daarna
met nog veerkrachtigen tred door het open
staande poortje van het tuinhek, langs do
veelkleurige bloembedden naar den hoofd
ingang van het gebouw. Terwijl de auto
zich weer in beweging stelt, staat de heer
op den stoep van het huis een oogenblik
stil, om het voertuig na te oogen en geeft
ons zoo de gelegenheid, zijn uiterlijk nader
te beschouwen.
Zijn schoone, donkere oogen teekenen
geest en wilskracht, doch de zachte trek
om den mond heft alios op, wat naar on
verzettelijkheid of al te groote gestreng
heid zweemt. De diope rimpels, die het
hooge voorhoofd doorploegen, en het zil
verwit van knevel en hoofdhaar doen ver
moeden, dat hjj op zijn levensweg niet al
tijd op rozen heeft gewandeld, doch dat
bij ook zijn deel heeft moeten nemen van
den bitteren drank uit de kelk des lijdens.
Naclat dokter Dénant, want hij is bet,
dien we op den stoep van zijn woning heb
ben beschouwd, omzichtig een sleutel uit
den zak heeft to voorschijn gehaald, opent
hij de huisdeur en (reedt behoedzaam bin
nen. Hij ontdoet zich van ©verpas cn hoed,
bedenkt zich een oogenblik en gaat dan
de sierlijke trap pp, welks mollige looper
het geluid zijner voetstappen smoort. Op
het trapportaal gekomen, staat hij weder
een oogenblik stil, nis om zich to beden
ken; dan neemt hij glimlachend het pakjo
uit den zak, ontdoet het van 't papier,
opent het nu te voorschijn komend roód-
fluweelen étui en haalt daaruit een schit
terend voorwerp voor dén dag, hetwelk hij
eenige seconden met verrukking blijft be
schouwen en daarna zorgvuldig in zijn
vestzak verbergt.
Werpen w;e onderwijl een blik in het
kleine, met smaak gemeubelde salon, voor
welks deur de doktor zich op hot oogen
blik bevindt. Schilderwerk, tapijt en meu
belen, alles getuigt bier van rijkdom,
weelde en goeden, smaak. Het zacht ge
bloemd bekleedsel der fraaie stoelen vormt
een bekoorlijk contrast met de streng ge
lijnde wandbedekking en het dikke tapijt
gelijkt een mollige bloemensorei. Prachtige
schilderstukken, in breede vergulde lijsten
gevat, versieren do wanden en verschei
dene goudgelijste spiegels verdubbelen den
overvloed der heerlijkst, bloeiende kamer
planten. Op de sierlijke eiken tafel prijkt
in een elegant wit mandje een bloemstuk,
uit witte rozen, lelie's on oranjebloesem
samnegesteld, en de zete geur dezer bloe
men doorbaïsemt de lucht in het vertrek.
Voor het raam, hetwelk uitzicht geeft
op een heerlijken oofttuin, zit in een beval
lig vouwstoeltje do vrouw des huizes. Het
is mevrouw Dénant, de echtgenoote van
den dokter. Hoewel zij eenige jaren jonger
is, dan haar lerensgczel, zijn beur lokken
niet minder wit dan de zijne. Haar diep
blauwe oogen hebben een onbeschrijflijk
teedere uitdrukking en weerspiegelen een
zeldzame mengeling van levensvreugd en
zielelijden. Overigens draagt heur gelaat
nog zeer duidelijk (le sporen der onge
ëvenaarde schoonheid, die eertijds ieders
bewondering weklo. Haar slanke gestalte
is gehuld in een elegant zwart zijden kleed
en heur lelieblanke banden spelen achte
loos met een bandwerkje, helwelk ze se
dert geruimen tijd in den schoot laat rus
ten. Nu en dan heft zij het voorovergebo
gen hoofd op en richt met droeven glim
lach den blik naar do deur en daarna naar
de pendule op den schoorsteen, dan weer
zinkt zij terug in beur overpeinzing en
loost, hoofdschuddend, een diepen zucht.
als om uiting te geven aan het smartelijk
gevoel daarbinnen.
„Goeden dag, lieve", klinkt het vriende
lijk, terwijl do deur geopend wordt en dok
ter Dénant binnentreedt, „go zult al wel
eens naar de klok gekeken hebben, is 't
niet?" En op zijn vrouw toetredend, neemt
hij heur hoofd in zijn handen en drukt
haar een kus op het voorhoofd.
Met onverholen welgevallen laat zij zich
liefkoozen en beantwoordt zijn omhelzing,
doch, als hij tegenover haar heeft plaatsge
nomen, neemt heur blik een schalks ver
wijtende uitdrukking aan en half ernstig,
half schertsend voegt zij hem toe: „Foei,
Louis, hebt ge dan in 't geheel niet meer
gedacht aan den feestdag, dien we heden
vieren?" Eertijds placht ge mij zoo te ver
wennen op mijn verjaardag, door mij met
geschenken te overladen en gedurende den
dag niet, dan bij de hoogste noodzakelijk
heid van mijn zijde te wijken; nu hebt ge
bijna evenveel lijd noodig gehad, om uw
patiënten te bezoeken, als op andere da
gen".
„Dat komt, liefste, wijl go mij minder
dierbaar zijt dan vroeger", merkt hij glim
lachend aan. „Ik maakte daarom vandaag
de ronde wat langer dan gewoonlijk". En,
opslaande, omhelst hij zijn wederbelf op
nieuw, doch haalt tegelijk liet voorwerp,
helwelk hij straks uit het étui heeft geno
men, voor den dag en hangt hot haar om
den hals. In dezelfde omhelzing doet hij
haar opstaan en plaatst haar voor één der
spiegels.
Als mevrouw Dénant de oogen opslaat
en het kostbaar sieraad ontdekt, slaakt zij
een kreet van bewondering, valt dan heur
echtgenoot om den hals en stamelt woor
den van dank en voldoening. Dan neemt
zij het ooilier in de hand en beide zetten
zich neder, om ui kinderlijken eenvoud
de heerlijk schitterende ju woelen en het
kunstig drijfwerk er van te bewonderen.
,,'t Is heerlijk schoon", zoo besluit me
vrouw Dénant, terwijl hij haai weder met
hel kleinood tooit, „ik ben er buitengewoon
mee ingenomen, maar toch zou ik er dit
sieraad voor willen missen, indien gij er
toe wildot besluiten, om-
Zij durft don zin niet voleinden, doch
werpt een teederen, smeekenden blik op
heur echtgenoot, wiens gelaa, plotseling
oen smartelijk toornige uitdrukking aan
neemt
„Indien ik or toe wilde besluitenzoo
raadt hij op hitteren toon haar gedachten,
.„aan Ferdinand 'iet gold to zenuon dat
hij met spelen heeft verloren, om hem
daardoor in de gelegenheid te stellen, voort
le hollen op den noodlottigen weg, niet
waar? Foei. Helène .lioe kunt ge mij tel
kens weer lastig vallen met die weekelijko
wenschen van uw tecder liefhebbend moe
derhart? Hebt gij dan zelf mijn voorne
men niet goedgekeurd, toen ik u voorsloeg,
den ons onwaardigen zoon de drur te wij
zen, vóór hij ons geheel en al ten grondo
zoxi hebben gericht door zijn heilloozen
hartstocht? Gelooft gij dan nóg niet, dat
iedere nieuwe geldelijke steun onzerzijds
hem verder voort op den weg dos vorderfs,
zoolang hij niet berouwvol tol ons weder
keert, om zich door onze zorgen te Jatcu
bewaken? Geloof mij. liefste, bitlero ar
moede, gebrek en ontbering, ja, honger
zelfs, moeten zijn leermeesters zijn. Zij
zullen beter bij machte zijn, heni 't schan
delijke van zijn gedrag te doen inzien, dan
de meest liefderijke vermaningen".
(Wordt vervolgd).
