00cis Eüod.
sdag 9 Februari 1927
pmpebwus
KEÜKHIEUWS
WETESSCHAPFEUM BERICHTEN
IOOTE WELDOENSTER
&8snst_
XAVIER PRiVAS.
J.rigcE leeftijd is te Parijs vrij
ti J overleden de bekende Fran-
t& Lonnier, geheeten Aatoine Tara-
;„d als Xavier Pnvas.
werkte hij voor zijn teksten en
;c5 samen mot zijn vrouw Fran-
rjvas-Loré, een uitstekend voor-
ii dienares.
,s meerdere malen in ons land
5 plaatsen wij hier een hartelijk
oriam", aan dezen nobelen zanger
„levenslied" gewijd door de let-
gi EUcn Forest,
4»
Ijf'n slag viel het bericht: „Moeder,
pnco is dood!" Ze noemde hem
■ince", omdat voor haar dezo man
■ookje vertegenwoordigde W«v
kind een „sprookje" is, was voor
•ren „afschijn van het loven zelf"
tl wat groot, nobel, fier, artistiek
d was stond Xavier Privas, „Ie
les Chansonniers' In onze we-
haat aan den arbeid, staking en
wierp hij zijn glorieus:
veux être libre et fort.
Travaille.
mux gagner sans effort
pos final de la Mort.
Travaille.
?eux forcer ton destin
Travaille.
ieux que dans ton decliu
te tende encore la main.
Travaille.
eelin is ook voor dezen groeten
Maar hij had gewerkt en geen
en vriendschap, geen liefde is
had hij de laatste jaren niet veei,
•h, hij had zoo weinig behoeften
toujours plus que le jour oït le
lais" zei hij dan en lachte.
I begin! Daarover was hij onuit-
Met Haraucourt en Richepin en
die tot de „onslerfelijken van
D:e Frangaise" behooren begon
de Chat Noir. Niets! Een zolder, wal
maar zooveel vuur en zooveei
terne! Al heel gauw kroonden za
„Prince dos Chansonniers". Zoo'n
eu democratische, gemoedelijke
„C'est déja si difficile d'être
jmmo Prince, ga me la coupe!"
en Francine, zijn vrouw, la jolic
c zei: Oh, tu sais lu l'as bien
En dat had hij. Geen chanson-
)ft meer „goed" gedaan dan hij.
I ran zijn simpel lied opvoedende
liL
les bébés ont de bons lits,
ar soirmeil rêves jolis les tiennent.
i bébés n'ont pas de lits,
ang;s du paradis les prennent.
heeft hij zich gemakkelijk succes
door „crivoiseries".
sait mourir.
es sont blanches,
le repos ku'elles font fleurir.
s detachés des vitaies Branches
res sont blanches,
ait mourir!
roolijke liedoren huldigden de kin-
el werk, de zon, de natuur,
levensliederen gaven de schoone
ui de armoe, die misschien het
teistert, maar den geest niet
kan.
a „le Prince des Chansonniers"
noblesse van zijn geest en van rijn
eclin
gekomen en hij heeft de
gekend van één wiens- lichaam
war en oud, maar wiens geest
bleven is.
nwar, want Xavier was een geloo-,
1, als Mistral, als znovelpn.
die eerbiedig de onpoilbaarheid van het
Mysterie „Zijn" geson leerd hebben.
Hij liecf! alleen materieels moeilijkhe
den gekend, geesfc'ijk was hij één van de
rijksten der wereld, want 'n z'.'n eeuwig
jonge ziel zong het Levenslied in eindoloo-
Z9 variaties cn om hem waren getrouwen,
ouderen en jongeren, voor wie hij was en
kleef „le Prince, mon Prince" en wier lief
de hem den aureool gaf, die alleen do bes
ten en waarsten onder ons krijgen.
Toen de oorlog uitbrak wilde h" gaan.,
maar hij had een hartkwaal en men wilde
hem niet hebben. Toen kwamen de leenin
gen en hij gaf zijn geld. Toen de franc viel
verhuisde hij van de 1ste verdieping naar
de tweede, laler naar de derde. Maar nie
mand heeft hem of zijn vrouw ooit hooren
klagen. Moedig begon hij zijn tournee
weer van de eene Gabarof naar de andere.
Alles was anders geworden. Het publiek
was anders maar zijn succes bleef het
zelfde want li ij zong geen liedjes van
den dag. maar liedjes van en voor wat
c-euwig is, de menschenziel.
Oh, trouwe, groote, ^obele vriend „Rust
in Vrede" cn dat op uw graf niet uw echte
113am moge staarmaar die naam dmn we
allen zoo lief hebben
XAVIER PRIVAS
opdat we u nu inplaats van bloemen of ap
plaus onze tranen mogen brengen en onze
weemoed om een loven dat na uw heen
gaan weer iets van zijn waarde heeft in
geboet.
ELLEN FOREST.
D. F. Scheurleer, f
Te 's Gravenhage is in den ouderdom
van 71 jaar overleden D. F. Scheurleer,
die jarenlang aan 't hooM^ heeft gestaan
van het bekende bankierskantoor Scheur
leer en Zonen te 's Gravenhage.
Door het heengaan van Dr. D. F.
Scheurleer heeft de muzikale wereld, in
het bijzonder de beoefenaren der muziek
geschiedenis een zware slag getroffen.
Van de werken van Scheurleer noemen
wij o.a.: Twee Titanen der 19de eeuw:
Hector Berlioz en Antonius Wiertz (1878).
Mozart's verblijf in Nederland en het Mu
ziekleven aldaar in do laatste helft der
18de eeuw (1883). De Souterliedekens, bij
drage tot de geschiedenis der oudste Ne-
derlandsche Psalmberijming (189S).
Het museum van wijlen den heer
Scheurleer, die indertijd om zijn vele ver
diensten betreffende de muziekwetenschap
tot doctor honoris causa gepromoveerd
werd, bevat een ongoloofelijke schat van
instrumenten en werken voor muzioklipf-
hebber, muziek-a estheticus, historicus,
-theoreticus, cn geleerde.
Bovendien voorzag hij Itüntgen's lGc
oeuwsche danèen van een klassieke inlei
ding; ook schreef hij een inleiding bij
Röntgent bewerking van de twee viool-so
nates van Locatelli.
Op het vierde internationale ruiuiek-
congres te Londen in 1911 en dat to Pa
rijs in 1914, was Dr. Scheurleer de offi
cieel regecringsgedelogeerdc van Neder
land.
De begrafenis van het stoffelijk over
schot van Dr., Scheurleer zal plaats heb
ben Donderdag a.s. op „Ter Navolging"
aan den Schevcningscheweg om 11.30 uur.
MOETEN DE EJSCHEN OMLAAG?
Naar aanleiding van boschou vin
gen van mevrouw IJssel de Schepper in
de „N. R. Crt." over de o/erlad ng op de
gymnasia en hoogere burgerscholen heeft
het blad een groot aantal ingezonden stuk
ken van ouders, opvoeders en leeraren
ontvangen, die tegen bet artikel van me
vrouw IJssel de Schepper protesteeron,
daarentegen maar één blijk van instem
ming
Nagenoeg alle inzendcrs(slers) open
baren bezwaren óf tegen de diagnose van
de schrijfwijze óf tegen de oorzaken, die
zij daarvoor noemt. Men betreurt, dat zij
tot algemeenheden zich beperkt heeft,
geen feitenmateriaal brengt, voorbarig
generaliseert en beschuldigingen uit
spreekt zonder genoegzaam bewijs.
Velen achten do diagnose onjuist. Zij
krijgen heelemaal niet den indruk dat de
jeugd mishandeld wordt en meen en zélfs,
dat er vroeger serieuzer en harder ge
werkt moest worden en werd dan thans,
Indien er al soms van overlading
sprake kan zijn, dan ligt dat aan ganscli
andere oorzaken dan mevr. IJssel de
Schepper meent te kunnen aanwijzen.
Niet 'de uitgebreide leerstof is de schuld.
Deze tóch is ingekrompen en vroeger was
er b'j zwaarder ointléxamóncLschen, geen
overlading. Als oorzaken van mogelijk
overlading worden dan de volgende ge
noemd;
1. Do genotzucht van ouders en kinde
ren. Het gezinsleven heeft zeer geleden.
Bioscoop, radio, dans do algemeenc tijd
geest drijft nerveus ouderen en jongeren
voort, het huis uit, naar pret en vermaak.
Er is minder bemoeienis van de zijde der
ouders met do jeugd. Do rustige, be
schavende werk- en studiesfecr der oudcr-
wetscho huisgezinnen verdwijnt meer en
meer.
2. Vele leerlingen van H. B. S. en gym
nasium hooren er niet. Makkelijker ge
maakte toelating, zoowel geestelijk als
stoffelijk, ijdelheid der ouders en hun ge
brek aan inzicht wat werkelijk voor hun
kinderen goed is al deze oorzaken voeren
thans een steeds greoter aantal niet-meo-
kunnenden naar de baken van H. B. S.
en gymasium. Deze zijn een verdriet voor
de leeraren, voor hun ouders, voor hen-
zelven en voor hun medeleerlingen.
3. De voorbereiding voor H. B. S. en
gymnasium is niet meer wat zij vroeger
met de oude opleidingscholen en het uit
gebreide programma van voorbereiding
werd de leerstof meer gelijkmatig ver
deeld en kwamen de leerlingen beter be
slagen op H. B. S. en gymnasium. Thans
valt een onevenredig gTOOt deel op do
schouders van II. B. S. en gymnasium.
Het afschaffen van het toelatingsexamen
heeft in deze ook verkeerden invloed go-
had.
Afgekeurd wordt het voorstel van mevr.
IJssel de Schepper om de eischen van
het eindexamen te verlichten en desnoods
die van het hooger onderwijs lo ve::zwa-
rep. Er wordt op gewezen, dat het eind
examen reeds aanmerkelijk is verlicht en
schoolexamen geworden; dat verzwaring
van het hooger onderwijs nog meer ouders
van zwakke of onwillige leerlingen zou
dupoeren en het gestudeerde proletariaat
nog meer zou doen toenemen doordat de
toegangspoort tot de universiteit nóg ver
der werd opengezet.
Katholiek-Russisch Seminarie.
Men schrijft aa-n „De Tijd";
üp uitdrukkelijk verlangen van Z. H.
Pius XI hebben de pators Dominicanen
der Parijschc Ordenprovincie, nu drie jaar
geleden, to Rijsel (Lillé) een Russisch Se
minarie „St. Basilius" opgericht.
Het doel van dit Seminarie, door den
Paus met vaderlijke voorliefde „Zijn Se
minarie" genoemd, is: op de meest kracht
dadige wijze medo te werken aan de terug-
Voering van het Russische volk in den
schoot der Moèdcrkerk.
Er worden in opgenomenRussische
.ballingen die roeping Voor het H. Pries
terschap gevoelen en die bereid zijn, zoa-
dra gunstiger tijden aanbreken, als epos-
telen van het waro geloof onder hun land-
genooten te gaan arbeiden.
Ze worden in him eigen Byzantijusch-
Slavischen ritus tot het H. Priesterschap
voorbereid, en volgen de colleges der Ka
tholieke Universiteit te Rijsel. Deze wor
den aangevuld door cursussen in het Rus
sisch canoniek recht, Oostersche theologie
en patrologie. Met bijzondere zorg worden
ze in de liturgie van hun eigen ritus in
gewijd. De paters, die aan het seminarie
verbonden zijn, hebben van Zijne Heilig
heid de faculteit ontvangen, naast hun
eigen Dominicaanschcn ritus, de liturgi
sche plechtigheden, bijzonder het opdra
gen der H. Mis in den ritus hunner leer
lingen le verrichten.
Om toegelaten te worden is voor alles
noodig, dat men degelijke bewijzen van
roeping tot het H. Priesterschap gegeven
heeft. Men moet van Russische afkomst
zijn, lagere studies beëindigd hebben en
voldoendo Fransch cn Latijn verstaan om
de colleges aan do Katholieke Universi
teit in Rijsel te kunnen volgen. Allien
degenen worden opgenomen, die zich ver
plichten den "Oostersehen ritus *e blijven
volgen, en de H. Orden in dezen ritus te
ontvangen.
Omdat verreweg dc meeAcn Zonder gel
delijke middelen zijn, worden gocn fiaan-
cieele cischcn gesteld en alles: studie,
kleeding,, voedsel ptc, d>or het seminarie
bekostigd.
He' begin dè;stichting was' dan ook
m -d;jk, zeer <a.c.u én in een ge
bouw, geheel engesnikt voor het grnot-
sche werk waai voor het bestemd was.
Tijd schaft raad, en zoo ooit dan mocht
men voor deze bij uitstek apostolische on
derneming op do bijzondere hulp dor God
delijke Voorzienigheid rekenen. Men is in
dit vertrouwen niet beschaamd. Dank '/ij
's Pausen milddadigheid, de krachtdadige
hulp der vcrcenigingcn voor de Voreeni-
ging der Kerken, en de Voortplanting
dc3 Geloofs en velo. aalmo.ezcn der geloo-
vigen, 'was men spoediger dan men had
kunnen verwachten in staat een aan alle
redelijke eischen beantwoordend semi
narie te bouwen, waaraan een kapel in
Russische stijl .verbonden is.
Den 18en Noverabor 1.1. werden kapel
en seminarie door den Bisschop van Rijssel
in tegenwoordigheid van den provinciaal
der Parijsche Dominicanerprovincie, der
professoren, studenten en genoodigden in
gewijd.
Na. do liturgische plechtigheid zongen
do seminaristen in het Slavisch „Otchó
vacli" (het Ünzo Vader, Vierouyou (Credo)
Dosloino (hymne ter eere der H. Maagd).
Wel treffend oogenblik dat allen ont
roerde, toen doze jonge Russen nog kort
geleden behoorondo tot de Orthodoxe
kerk nu diezelfde beden hunner jeugd als
kinderen der Roomscho Kerk herhaalden!
Moge Gods zegen op dit heerlijk werk
blijven rusten, en het ideaal van Paus
Pius XI spoedig in vervulling gaan: de
hcrecniging der Oostersche on W^stcrsche
Kerken.
Onderzoek naar de oorzaken van
zuigelingsterfte van wege den
Volkenbond.
Op initiatief van het secretariaat van
den Volkenbond is te Emmen een verga
dering gehouden ter bespreking van het
door den Volkenbond ingestelde onder
zoek naar de oorzaken van de zuigelingen
sterfte.
Aanwezig waren professor dr. E. Gorter,
hooglecraar in do kindergeneeskunde te
Leiden, afgevaardigde van den Volken
bond; dr. J. Tuntler, inspecteur van de
Volksgezondheid te Groningen; dr. Hart-
gerink, kinderarts te Groningen.
Van do plaatselijke doctoren was aanwe
zig dr. A, J. D. Stukje, arts to Erica.
Ter verkrijging van de noodige gege
vens zijn drie streken in ons land uitge
kozen met, volgons do bestaande statis
tieken, zeer uitcenloopende zuigelingen-
sterfte-cijfcr, te weten: een streek met een
hoog sterfte-cijfor, een met een middelma
tig sterfte-cijfer en ccn met een laag sterf
te-cijfer.
Emmen is gekozen, omdat daar liet sterf
te-cijfer laag is en daarnaast hot geboor
te-cijfer zeer hoog. Verder zal in de ste
den Maastricht en Leiden mot oen gemid
deld sterfte-cijfer en de mijnstreek met
een hoog geboorte- en sterfte-cijfer een
onderzoek worden ingestold.
Mevr. Lammors—Hol, verloskundige te
E'mmen, zal worden belast met het admi
nistratieve gedeelte deze zaak betreffen
de, terwijl voor het medische gedeelte de
medewerking is gevraagd vau de plaatse
lijke doktoren in de verschillende onder
deden der gemeenten.
Bmmm.AHD
HERSTEL DER REGHTSCHE
SAMENWERKING.
De mogelijkheid.
I11 „Do Maasbode" heeft do heer Van
Wijnbergen een vrij optimistisch geluid
laten hooren inzake een mogelijk herstel
der rechtscho samenwerking.
Aan dit onderwerp wijdt ook „De Tijd"
uitgaande van do bekende artikelen van
dr. De Visser, een beschouwing.
Zij komt tot een veel minder optimisti
sche conclusie dan de heer Van Wijnber
gen, die over de zaak in het openbaar ver
der gezwegen ep binnenkamers onderhan
deld wilde hebben.
„De Tijd" besluit, dat op de vraag, of
herstel der rechtscho samenwerking moge
lijk is, onder de gegeven omstandigheden
UIT DE RADIO-WETELD.
Programma's voer Donderdag 10 Februari
Hilversum, 1050 M!
12.— -Politieberichten.
3.304.30 Uurtje voor wees- cn zieken
huizen.
5.006.45 Coucert i^oor het H. D. O.-
orkcsl. Soliste: V/ilhclmina v. d Hoeck,
sopraan.
0.457.45 Beginselen vau het Burger
lijk recht en vau het Handelsrecht.
7.45 Politieberichten.
8.10 Aansluiting van het Concertgebouw
te Amsterdam (Wegens Mekte van den
heer Willem Mengelberg kon nog geen
definitief programma opgegeven worden).
10.30 Persberichten.
10.35 Dansmuziek door de Jazzband
Capital Serenaders.
Davculry, 1G00 M.
11.20 Concert. Davenlry-kwailet en so
listen (contra alt, bariton, viool).
12.05 Japansche liederen.
12.25 Vervolg concert.
1.202.20 Gramolooumuziek.
2.50 Leziiig: A, hundred years ago.
3.15 Voorlezing: Moby Dick, van H.
Meiville.
3.204.05 Evensong ran do "Westmin
ster Abbey.
4.20 Orkestconcert.
5.20 Causerie.
5.35 Kinderuurtje.
G.20 Lajidbouvvpraatje. v
6.40 Concert. Daventry-kwariet.
6.50 Tijdsein, weerbericht, nieuwe.
7.05 Concert. Daveniry-kwartot.
7.20 Lezing: On February.
7.35 R. Gourley, iu zijn repertoire.
8.35 Concert. H. M. Royol Marine-strijk
band.
9.20 Weerbericht, nieuwe.
9.35 Lezing: A visit to Roncbenjunga
and an oracle of Tibet,
9.50 F. Oldham on A. Vana, do fluiste
rende sopranen.
10.05 Kamermuziek. A. Brosa, viool.
G. Bryan, piano. ,B. Ayrton, bariton.
10.5012.20 Dansmuziek.
„R a d i o-P a r i s", 1750 M.
10.5011.20 Nieuwsberichten cn mu
ziek.
12:501.20 Concert. Orkest Locatelli
en Mme. Loriac, zang.
5 055.55 Klassiek uurtje.
9.0510.50 Concert. Causerie: L'His-
toire de la musique. Fragmenten uit do
opera's van Lulli en Rameau.
Langcnberg, 4G8.8 M.
10.2011.20 Orkostconoert.
12.50L50 Gramofoonmuziek.
3.505.15 Walsmuziek.
7.359.20 Aria's van Pergolese, Mo
zart en Weber. Orkest en solisten.
9.2011.20 Dansmuziek in Kaiserhof.
Königswusterhuusen 1300 M.
en Berlijn 484 en 5G6 M
I.50—7.05 Lezingen en lossen.
7.50 Beethoven-concert. Groot orkest en
W. Rose, piano.
9.5011.50 Dansmuziek door do Kerm-
bach kapel.
Hamburg, 39-1.7 M.
II.501.20 Orkestconcert.
1.252.10 Kamermuziek.
3.354 20 Marschnluziek.
4.20 Pianoconcert.
5.206.10 Vrooijk concert.
7.2011.10. Tooneel-avond.
Brussel 509 M., Antwerpen 2CG M.
8.20 De Radio-Courant.
8.50—t10.50 Orkestconcert; om 0.50 een
lezing.
maar één bescheid past: zoo lang do Chr.-
Ilist. Unie het anti-papisrae misbruikt, om
de anti-revolutionnairen bij de stembus
kiezers af te vangen, zoo lang dr. De Vis
ser c.s. de staatkundige wenschen van ons,
Katholieken, toetst niet aan het landsbe
lang en aan het werkelijk christelijk begin
sel, dat ons gemeen is, alléén, doch reke
ning denkt te moeten houden met de anti
papistische overgevoeligheden van de beo-
ren Lingbeek, Kersten c.s., zoo lang is
en blijft hef: neen!
FEUGLLETöaS.
g naar haar kamer, en zag in de
lichten verdwijnen van Jacques'
*Bet?fluisterde zij voor zich
Berde ze terug naar de zaal, waar
van gastvrouw haar riep, doch
verscholen hoekje zitten droo
gs Mijnheer Nathan niet naar
8® niet meer!.
b ziek!"
integendeel." -
Smart.
fcon dag om twee uur 's mid-
vJdilo vijf verschillende versla-
van bet feestje bij de Harmm-
rrt cr mee gelachen eerst, maar
baar zooveel bizonderheden
zoo overdreven, zoo ge-
rnc't zoo n gewichtig bezorgd ge-
*t alles verteld, dat ondanks
ïle begon na te denken; aan
te ze elke angstige vraag te
n> maar toen al die zinspclin-
Bvcn aanhouden, hield ze zich
t haar geenszins aan-
't Was laat toen ook Jacques cn zijn
zuster op de Abdij aankwamen; nog druk,
want op Maandag ontving Odile. Zo dron
ken een 1 pje thee en hoewel Odile haar
uiterste best deed om al die vertelseltjes
te doen ophouden, moest ze heel den
avond de plagerijon cn zinspelingen der
gasten verdragen.
't Deed haar pijn; Jacques leek ontevre
den en ook Jeanne was niet op dreef. Voor
den eersten keer dien avond was er onder
die zeer intieme vrienden koelheid te be
speuren. Ieder dacht het zijne, doch sprak
zijn meening niet uit, helaas,
En teen allen waren heengegaan, kon
de tcere, zwakke Odile zich niet meer in
houden.
Met beide handon op de knieën saam,
zat zo in de zaal, strak voor zich uit zien
de cn mompelde wel voor den twintigsten
keer: Zou 't waar zijn?.... Ja, zou Albor-
te indruk gemaakt hebben op Jacques?...
Die eerste wals, wat beteekent dat?. cn
dat Jacques daar aanstonds was weg ge
gaan?
Waarom had hij zich bij zoo'n offiaiecle
gelegenheid toch zoo vergeten?.... An
ders zoo'n man van karakter, die van
geen buigen wist cn recht door zee
gingWas zij dan niets in zijn gedach
ten?En had hij dan heelemaal ver
geten, hoe zoo iets zijn klein vriendinnetje
pijn moest doen?
Zou zo nu voor den tweeden keer vees
gaan worden?weer alleen -staan?
Maar wat beging zc toch, neen Jacques
had nooi f ernstig aan die andere ge
dacht!
En al was het dan weldaar had
hij toch het röcht toe. Nooit toch had bij
haar iets gezegd, waaruit ze zulke gevol
gen kon maken
Maar toch kwamen duizend kleine din-
ge-jésgetjes en gebeurtenissen haar voor
den geest. Ja, hij had toch wel van haar
gehouden. Of zij alleen van hem?De
anderen toch ook beschouwden hen bei
den zoo en deden er naarNeenr daar
was zeker een tijd geweest, dat Jaco
aan haar dachtMaar nu, die an
re?.;.. Zou ze moeten strijden?"
Och! Waarom? Om Zoo iets vecht men
niet; daar zijn genegenheden, die men met
blijdschap hoopt en vol geluk ontvangt,
maar als ze geweigerd worden, is het ceni-
ge te zwijgen, zwijgen.
Nu was ze blij, dat zc niets gevraagd
had, geen onrust of angst gel-oond aan de
gasten, niet verraden de smart, die haar
hatt ineen deed krimpen
Maar eigenlijk had zo die pijn toch al
voelen aankomen, 't Leek haar allemaal
te mooi om lang te kunnen duren, 't Scheen
haar soms of haar tengere schouders veel
te zwak zouden zijn om de verantwoorde
lijkheid vcor Jacques' geluk te dragen. O,
zou zij wel steeds zich op de groote hoog
te weten tc houden, die Jacques van zijn
vrouw zou \verlar.gen
't Is de oude weemoed weer, die in haar
opstijgt; zo wanhoopt opnieuw' aan de toe
komst, nu zo daar aan dat kleine tafeltje
zit, liet zware hoofd geleund op haar hand
cn door het raam naar haar tante kijkt,
die dc laatste "gel leven bezcekster uitge
leide dcct, en naar den hfcoJen weg ver
derop, dio voortgaat ru lig'en ruim naar
Feriandièro.
Door de c»i:en deur komt Djinn binnen
springen, Odile's patrijshond, dien ze van
Jacques gekregen heeft; en legt zijn kop
op de knieën van zijn meesteres en ziet
haar zoo goed en verstandig aan alsof hij
wou vragen:
,,I\an ik soms iets voor u doen?"
Odile streelt het trouwe dier, dat haar
nog steeds vragend blijft aanzien, dan
bukt ze zich en fluistert het dier toe:
„Djinn, ik hou van hem." En ze gaat
naor boven, wijl ze de beuzelarijen van
blar tante in zoo'n toestand niet geduldig
kan aanhooren.
Den volgenden dag ging Odile met
Djinn op weg naar Ferlandière, want ze
wilde niet, dat Jacques zou kunnen den
kon, dat ze verstoord was.
Do nacht had haar goed gedaan. God,
die zelfs voor het nietigste grasspiertje
zorg draagt, had haar een onverhoopte
kalmte gegeven, het zeer wijze voornemen
om den loop der gebeurtenissen af te
wachten en zich niet bezorgd te maken
over zaken, die op slot van rekening toch
op geen enkel ernstig feit steunden.
Doch het bezoek duurde slechts kort cn
had ict9 gedwongens. Al heel spoedig
moest zo daarom beginnen te strijden om
dien vrede te -bewaren. Jacques was wel
goed, ja buitengewoon goed geweest, zoo
als altijd, doch hij leek bedroefd. Aan
Jeanne was duidelijk te zien, dat ze iets
trachtte to verborgen. In twee dagen tijds
was zc geheel en al veranderd ten opzich
te van haar broer en haar eerlijke oogen
konden moeilijk haar zielstoestand ver
bergen. Zoo opvallend hartelijk was haar
afscheid, teen Odile weer ging.
Daar was zonder twijfel iets nieuws,
iets vreemds, een ongeluk op komst!
Tegen haar gewoonte in wilde Odile die
gedachten vau zich afzetten. Langs rlo vij
vers, die rondom do Abdij liggen, ging zo
naar huis cn trachtte zich te overtuigen,
dat de handelwijze van Jeanno eigenlijk
kinderachtig, belachelijk was. Waarom
toch zoo'n ophef te maken van een kor-
rokte, voorkomende houding van Jacques
bij een feestje tegenover een jong meisjo
als Alberte?
Ze moest toch toegeven, dat zoo'n da
me zich in een vreemde en onbehagelijke
positie bevond.
En wat had Jacques nu anders gedaan,
dan van zoo'n hoffelijk, fijnvoelend per
soon, als hij, te verwachten was? A!b hij
niet zoo gehandeld had, dan was er reden
gi i' eest om verwonderd te zijn.
F.n zo trachtte cp iets anders lo denken.
Ongelukkig was het een triestige, neve
lige winterdag. Een grauwe lucht boven
een stille, dnodscho omgeving. Wel een
kilometer ver kon men door het kreupel
hout heenzieu. I)e beekjes, die 's zomers
zoo vroolijk en blinkend daar heen vloei
den, leken nu wel van lood, zoo langzaam
en zwaar stroomden zo daar langB haar
voort. Werd nu heel. do natuur stokoud en
ging ze dood? Boven in de boompjes la
gen de verlaten nesten open en bloot voor
regen cn wind en als een sluier van droef-
lie.i 1als een kleed om in begraven to wor
den daalde de grauwe, grijze lucht lager
cn lager
Odile wilde haar geluk vasthouden, niet
zich laten beinvloeden door dio droevigo
omgeving
(Wordt vervolgd.)
