vg Als niol anders wordt aangegc-
heeft in deze week iedere H. Mis
Joria, SGcn Credo en de gewone Prefatie.
?0NDAG 17 Oct. Een en twintig-
Zondag na Pinksteren.
In v o 1 u n I a t e. 2e gebed
d H. Hcdwig; 3e A Cunctis (ter eere
L'Heiligen). Credo. Prefatie, v. d. Al-
g Drieëenbeid. Kleur: Groen.
De H. Kerk stelt ons voor oogen den
«duldigen Job, wiens geschiedenis ons
Mr[ hoe dikwijls juist de braven, die hun
lictit doen, door God worden bezocht met
ruisen en wederwaardigheden, hoe van
if3 vooral offers worden gevraagd. In die
gen van beproeving moeten wij, als Job,
;|oik zijn in den Heer, ons toerusten met
schild des geloofs en met het zwaard
ioii het Evangelie van den Gekruisten
(jristus, om sterk te staan tegenover Sa-
#ns bekoringen (Epistel).
I Moet in ons als vleesch en bloed zijn,
Dal wij in tegenspoed en lijden, 't zij naar
lichaam of naar de ziel, tóch gelukkig
als wij Gods Wil onderhouden,
jïnlroitus). In het bewustzijn van onze
ihuld, maar met onderwerping aan Zijn
Wil, mogen wij echter gerust bidden
IJl den God van goedheid en barmharlig-
lieid om medelijden (Evangelie), om be
dding van ons kruis (Gebed), om een
velwillende aanvaarding van ons Ver-
iceningsoffcr (Stilgebcd), om hulp tegen
ons vervolgen (Communio), om bevrij-
_j uit het land onzer verdrukking (Alle-
uja-vers) om door do kracht van „de
'ze der onsterfelijkheid" ecuwig te mo-
wonen in het ons beloofde land, den
icmol (Postcommunio).
HAANDAG. 18 Oct. Feestdag van
len H. Lucas, Evangelist. Mis: M i h i
(cm. Credo. Prefatie van de Aposte-
Kleur. Rood.
)o H. Lucas, afkomstig uit Antiochië,
seen geneesheer. Bekeerd tot het chris-
endom, werd hij een volgeling van den
L Paulus op diens verschillende missie
reizen. Na den dood van den H. Paulus
redikte Lucas in verschillende landen aan
Middellandsche Zee en stierf waar-
chijnlijk als martelaar.
j schreef het derde Evangelie (Evan-
elic volgens den H. Lucas en de Ilandelin
en der Apostelen, waarin hij verhaalt de
oornaamste gebeurtenissen uit de vroeg-
le Kerkgeschiedenis.
OINSDAG. 19 Oct. Mis v. d. II. Pc-
'»s van Alcantara, Belijder: Jus-
iis uit palma. Kleur: w i t.
In Franciscanerkerken: Mis: Mi hi
u I e m.
De H. Petrus, geboren tc Alcantara in
panjo, trad op 16-jarigen leeftijd in de
'ranciscanerorde en is een bcwonderens-
raardig voorbeeld geweest van verheven
schouwing en een allcrboelvaardigst le-
<a Als geestelijke leidsman stond hij de
Theresia ter zijde en hij is de groole
vormer, geweest der Orde van Francis-.
in Spanje. Hij stief in 1562.
WOENSDAG. 20 Oct. Mis v. d. H. Jo
nnes van Kent, Belijder: Misèratio.
[leur: W i t.
De H. Joannes van Kent is een sie-
?.ad geweest aan de Hoogeschool van
uakau in Polen. Later was hij, als prics-
tr van hooge deugd, van gebed, van ver
erving cn grooten zielenijver de glans
er Poolsche geestelijkheid. Hij is een der
oornaamste beschermheiligen van het
Jolsclie volk.
DONDERDAG 21 Oct. Mis v. d. H.
larion, Abt: Os Jusli. 2e gebed v.' d.
H. Ursula en Gezellinnen, Maagden en
larlelaressen3e A Cunctis. Kleur: Wit.
In Franciscanerkerken: Mis v. d. H.
oannes van S l r c p a, Bisschop en
ilijderStatuit. 2e gebed v. d. H. H. Hi-
srion; 3c v. d. H. Ursula en Gezellinnen.
Hour: Wit.
Hilarion, de insteller van hot kloosler-
Kon in Palestina werd in 291 in een dorp
tobij de stad Gaza geboren. Zijne heiden
se ouders zonden hem naar Gaza om
ocderwijs to ontvangen. Om de groote vor
mingen in zijn studiën, maar ook om
tijoe reinheid van zeden, won hij aller ge-
j^enheid en achting. Veel had hij ge-
van den H. Kluizenaar Antonius in
Egypte. Hij reisde daarheen om door An
tonius in het geestelijk leven onderricht te
woiden. Na den dood zijner ouders vestig
de hij zich in de woestijn, in navolging van
Antonius, en woonde in een verblijf,
slechts vier voet breed, vijf voet hoog, een
weinig langer slechts dan zijn lichaam,
meer een graf dus dan een woning. Tot
aan zijn dood sliep hij op den kalen grond
of op een biezen mat. Door vele wonderen
werd hij bekend en velen kwamen tot hem,
werden christen en omhelsden het klui
zenaarsleven. Op meerdere plaatsen in
Palestina werden kloosters opgericht on
der het bestuur van Hilarion. Op vier en
lachtigjarigen leeftijd stierf hij. Toen het
oogenblik van sterven was aangebroken,
sloeg hij de oogen op en zeide: „Vertrek
mijne ziel; wat vreest gij? Bijna zeventig
jaren hebt gij Jezus Christus gediend en
zoudt gij vreezen te sterven?"
VRIJDAG. 22 Oct. Mis v. d. vorigen
Zondag: In volunlate. Geen Gloria. 2e ge
bed A Cunctis; 3c naar keuze v. d. pries
ter. Kleur: Groen.
In (geconsacreerde) Franciscanerkerken:
Jaarfeest van Kerkwijding: Mis T e r r i-
b i 1 i s. Credo.
ZATERDAG 23 Oct. M i s f. d. A11 e r h.
Maagd Maria op een Zaterdag: Sal
ve. 2c gebed lot den H. Geest; 3e voor do
Kerk; -ie voor den Paus. Prefatie v. d.
Alelrh. Maagd (invullen: En U om de A$r-
eering). Kleur: W i t.
In Franciscanerkerken: M i s v. d. Z.
Josephina Lcroux, Maagd cn Mar
telares: Me exspectaverunt. Kleur: Rood.
(In geconsacreerde kerken: 2e gebed van
Kerkwijding).
ALB. M. KOK,
Lisse, Pr.
leden inteekenlijsten rond gaan voor de
verschillende feesten. Ze besluiten tc be
ginnen met een gezellige avo die van
daag nog zal plaats hebben. Leuk zoo'n
pretje in 't vooruitzicht.
Aan het dek worden alerlei spelletjes
gedaan. In het ïooksalon zitten enkele
verwoede bridgers te oefenen voor oen
bridgewedslrijd die ook op het program
ma staat.
Aan het diner krijgen we een cadeau
tje van de Lloyd, de dames een post
zegeldoosje de hoeren een sigarettenkoker
met de Lloyd-vlag er in gewerkt, keurig
mooi.
's Avonds om acht uur begint de ge
zellige avond. Alle passagiers zitten
langs do kant van het promenadedek, zoo
dat hel midden geheel vrij is.
Eerst worden er een paar aardige truc
jes met kaarten gedaan, waarvoor de spe
ler een "hartelijk applaus verwerft.
Daarna krijgen avc verschillende volks
spelen en trucjes, waarbij vooral de hand
schoentjes er tusschen genomen wor
den. Dan komt er een hanengevecht.
Twee heeren melden zich aan om samen
te vechten.
Ze moeten op den grond gaan zitten
met de ruggen tegen elkaar aan. Dan
wordt er een stok onder hun knieën door
gestoken, waaraan de handen vastgehou
den worden.
Een groole kring wordt met krijt .om
hun been getrokken. Nu is 't do kunst om
elkaar uit d'.e kring te werken. Do voor
zitter van het comité lelt één, twee drie.,
en daar gaan de hoeren. Eerst gaat liet
goed, maar dan verliezen ze heiden liet
evenwicht en vallen op zij. De pogingen
die ze aanwenden om weer op te komen,
en elkaar er uit le werken, zijn eenig om
tc zien. Do menschen gieren, proesten,
brullen van het lachen.
'Eindelijk weet de een de ander eruit tc
werken. Het arme slachtoffer is over den
kring heen geduikeld, en ligt nu hulpe
loos met zijn boenen in de hoogte. Zijn
tfilte pantalon is geheel zwart, lot groot
vermaak van de toeschouwers. Een van
de comité-leden verlost hem spoedig uit
zijn netelige positie'. -Het hanengevecht
wordt nog een keer herhaalt steeds met
hetzelfde succes. De pret duurt voort, tot
om elf uur de hofmeester boven komt en
waarschuwt. „Dames en heeren, de har
wordt gesloten. Dan haast menig heer
zich nog een bon te schrijven voor bier of
port. Zoo gaat hel altijd. De hofmeester
is onverbiddelijk, precies om elf uur
wordt cle bar gesloten en dat is maar
goed ook, want de bedienden hebben ook
rust en slaap noodig Dan gaan meteen
de lichten op het promenadedek uit, cn
gaan de meeste menschen naar de hut.
Twintigste dag: Zes uur \s morgens
en alle badkamers bezel; bet is ook al
flink warm. Maai* de badjongen, die mij
hulpeloos voor de gesloten deuren ziet
heen en weer drentelen zegt: „Ik -die me-
prau kloppen in die hut." Best hoor, ik
zal in de lint wachten. Even later klopt
bij „meprau kamer mandi prij, wat be-
teekent „mevrouw do badkamer is vrij.
Do inlandsche bedienden zijn werkelijk
attent.
Er is gomaskerd bal vanavond in de
eerste klasse, vertelt de adjunct-admini
strateur. We nemen de uitnoodiging om
't bal bij te wonen met beide banden aan.
Het beele dek is versierd met gekleur
de slingers en lichtjes en de vlaggen van
allo zeevarende mogendheden.
Het is een feestelijk gezicht, al dat
vlaggcd.oek en die vroolijke menschen.
Het strijkje, dat bestaat uit een pianist,
cellist en een violist, is versterkt met den
administrateur, die trommel, bekkens,
klapper en andere muziek-instrumeuten
bespeelt. Langs de kanten zitten de oudore
heeren cn dames cn de niel-gecoslumcer-
dcn.
Tegen half negen komt de sloot gemas-
kordon die op het andere dek samenge
steld is, onder een vroolijke marsch het
dek op. Er zijn prachtige costuums on
der, o.a. een Egyptische schoone, een ha
remdame, oen papoea, en niet te verge
ten een paar Zeeuwse he hoertjes en boer
innetjes in hun schilderachtige dracht.
Een clown, die voortdurend in beweging
is, bespottelijke grimassen maakt en
iedereen doet lachen, een bandiet met een
blauw oog, een liupsche pierrotte en nog
vele anderen loopen met langzamen tred
aan ons voorbij. Ze hebben allen een num
mer op den rug, en laten dat goed zien,
want op een stembiljetje moeten we de
nummers van het mooiste damescostuum,
het mooiste heerencos leeiu, do leukste en
mooiste groep en het origineelste dames-
en heerencostuum, schrijven. Die stom-
biljetjes worden opgehaald in een blikken
trommel.
Dan begint de muziek oen vlugge step
te spelen en alle gecoetumeerdcn dansen
onder vroolijlc gelach en gekout, terwijl de
bedienden met groole glazen vruchten
bowl voorzichtig tusschen de dansenden
doorloopen.
Na een paar dansen komt do stemming
er CGTSt goed in, do niel-gecoslumecrden
dansen nu ook mee, waai door het nu
stampvol is op het dek.
Een zee-officier van dr K. P. M. heeft
zich vorkleed als Carmen.
Hij blijft wonderlijk goed in zfjn rol,
hoewel hij soms erg strompelt op do hoog
gehakte lage schoentjes, die hij zeker van
c-cn of andere schoone geleend heeft.
Hij flirt achter zijn waaier met de hee
ren, die de gróótste pret hebben om die
elegante Carmen. En tusschen al die
drukte foopen de bedienden rond met ge
bakjes, thee, wijn. Met een onbewegelijk
strak gezicht kijken zo naar die dolle,
malle menschen, die zich zoo aanstellen.
Alleen de clown maakt hen aan het
lachen. Ze zijn niet 'zonder gevoel van
humor, die bruine menschen.
Tot diep in den nacht duurt het feest
voort terwijl do boot rustig zijn weg ver
volgt en de maan helder aan den hemel
staat.
Twee en twintigste dag. Op het pro
gramma voor vandaag slaat een kinder
feest voor de kinderen van de tweede en
derde klasse.
Na het ontbijt begint het feest al. Hot
dek is kleurig versierd met oranje-vlag
getjes en slingers. De kinderen joelen en
lachen. Zc hebben groote pret, want hel
is immers hun feest?
Een van de damesleden van liet comité
deelt gekleurde mutsen, houten fluiten en
kleine vlaggetjes uit.
Zelfs de jongste van het schip, een
baby van zeven maanden, die op de arm
van zijn moeder met zijn prachtige bruine
kijkers rustig op al dat drukke gedoe
neerziet, krijgt een Ihdianenmutsjo met
veertjes en een vlag, die hij niet in zijn
teoro handjes kan houden.
Do kinderen worden twee aan twee in
de rij geplaatst en dan marcheeren ze
onder de tooncn van do muziek, dapper
het heele schip door, met hun pieperige
kinderstemmetjes de liedjes, die de mu
zikanten spelen meezingend.
Een kleine, dreumes, dio met zijn korte
beentjes de grooleren niet bij kan houden
begint hard te huilen en gaat midden
tusschen de kinderen op den grond zitten
terwijl hij met zijn kleine knuistjes in zijn
oogjes wrijft en hoe langer hoe harder
brult, totdat een van do comitéleden zich
over hem ontfermt.
Na den rondgang, doet een-wan do da
mes oen aardig spelletje met de kindoren,
terwijl do overige comitéleden op het an
dere dek een touw spannen, waaraan ze
pakjes, hangen. Als ze daarmee klaar zijn
mogen de kinderen beurt om beurt met
een blinddoek voor een pakje knippen.
Met trilende vingers en groote oogen ma
ken zo het pakje open cn hun heele ge
zichtje straalt van vreugde, als ze er een
aardig cadeautje uithalen.
Als alle pakjes geknipt zijn, worden er
weer spelletjes gedaan, totdat de lijd voor
de lunch daar is.
Vier en twintigste dag. Het is Zon
dag vandaag. In mijn verbeelding hoor
ik nu de klokken van do Harlebrugkerk
luiden en ik denk terug aan do Holland-
sche Zondagen, zoo geheel verschillend
met dio aan boord, waar alles zijn gewo
nen gang gaat.
Ik zie weer do menschen, keurig ge
kleed het kerkboekje in de hand naar de
kerk gaan, onder het gebimbam van de
klokken en ik krijg verlangen naar zoo'n
Hollandscho Zondag, naar de intieme
rust, die er dan over do stad hangt, naai
de blozende, net gokleede kindertjes. Dan
zet ik do ventilator in de hut hcelemaal
open, en hoor in het snorren het geluid
van do klokken.
Het is een rustige dag vandaag alleen
de avond is vol geroezemoes, want cr
wordt weer een gezellige avond van ge
maakt.
Zes cn twintigste dag. Gisteren,
hebben avo een rustige, stille dag gehad
zonder pretjes cn drukte. Vandaag is het
precies bet omgekeerde.
Om zes uur komen avc de haven van
Colombo binnen.
Aan den cenen kant de kust van Cey
lon, hooge, slanke palmen, een weelderige
plantengroei, waarlusschen wilt» huizen.
Aan den anderen kant schepen van ver
schillende mogendheden, dio voor anker
liggen. De Hollanders zijn niet voor niets
bekend om hun helderheid. Onze boot zit
het mooiste in de verf, ziet cr zoo schoon
uit, tusschen al die grauw-grijzc schepen.
Dicht hij de aanlegplaats wordt hel schip
aan een boei gelegd. De havengebouwen,
rommelig on vuil steken /mart af legen
den achtergrond van helder groen. Het
is nu nog heerlijk lcocl, zoo vroeg in don
morgen, maar straks, als dc tropische
hittezon gloeit boven de stad, zal het wel
heel erg warm zijn. Van den stadkant af
komen rooi- en motorbootjes op ons toe.
vol bruine kerels, forscli van gestalte.
(Wordt vervolgd).
PROïtSTEEREPiDE GOLVEN.
In een kleine Fransche provinciestad
speelde zich onlangs een kostelijk looneel
af. Men gaf in den schouwburg Shakes
peare's „Storm". Vijftien figuranten la
gen onder een zeegroen doek verborgen en
moesten zich op en neer bewegen en al
dus het golvenspel nabootsen. Daarvoor
kregen die „watermannen" vijf francs.
Daar do schouwburg in den laalslen lijd
niet goed bezet avus, had de directeur het
arbeidsloon van de zee verminderd en
vastgesteld op drie francs. Toen bruiste
de zee op en besloottc staken en den
directeur bij de volgende voorstelling in
den steek le laten.
Onlangs werd weer de „Storm" gegeven.
Toen de donder- achter de coulissen hui-
derde en reusachtige groole boonen als
hagel steen en op het toon cel vielen, blec-f
de zee onbewogen. Do van hoosheid en
schrik bloeke inspiciënt speelde op logen
de onwiliigo golven en beval hun, dade
lijk ,aan te z\vellen" en „op te bruisen".
De zee bewoog zich niet. Plotseling werd
vanonder het zeegroene doek gefluisterd:
DINGEN DEZER DAGEN.
WEEKREVUE.
Als Daantje feest viert
dan loop het altijd mis en daarom
|ltrl baantje nooit feest. Zoo'n enkele
Mr, ken je er natuurlijk wel is niet bui-
tn. bijvoorbeeld as je schoonmoeder vijf
l^ntig jaar getrouwd zou geweest
robe, as der man niet gcslorve was, dan
l0| je natuurlijk feest viore.
j aar dan heb Daantje altijd ongclukke,
Urapi de gaste op derlui teene, mikt een
}1IBe een glaassie port over dér japon of
J I ze feestvierende schoonmoeder met
«'gaar een plek op der Avang.
i aar°m heb Daantje dan ook op 3 Oclo-
f. het feest van Leiden Ontzet geen feest
'•rd, want Daantje dacht, der komme
ongelukkc van en daarom heb Daan-
J?a.ar is wat rondgekuierd en de boel is
"Meke.
il^S 'e dan die drukte zoo is gadeslaat,
,ll' J\eigelijk niet Avat die mensche
tiiili eziG"> want er zijn lui, die des
Hm^.8 0m dén uur, als ze na veel spul
oeite naar huis zijn gestrompeld, finaal
[„i J Ul wenkbrauwe de (rap op komme
-■«dat der voorvadere driehonderd
Kci-,aar "e^ec*e sc'jeel zagge a'an de
'ie ze indruk van de 3 Oetobcrfees-
"Vn* f le6enwoord ige Leidenaars
1C|icr I J°0r ^er dooie voorvaders hoeve
kuJ doen, dat ze bij het feest viere
j ns evenveel moed, beleid en trouw
j j q lGSge als der a-oorvaders, toer
jjjj^ Papjolen kokende soep, pek en der-
*aroJfeTl^ der postzegels gooiden en
t, V|ndt Daantje het ook zoo getni-
'n "et fijne gevoel van het huidige
stadsbestuur, dat ze uit piëteit aan hen,
die eens onze vaderstad arerdedigden met
de straatkeien als eenigste a-erweermiddel,
diezelfde straatkeien, zoo in eere houden,
dat ze nog niet aan de modernèr Avcgbc-
cekking opgeofferd hoeven te worden. Dal
getuigt van fijn gevoel. Daarom stelt Daan
tje voor op de drie Octoberfeesten voortaan
in te lasso zooiets as de, minuut-stilte voor
de onbekende soldaat, in dier voege, dat
alle Leidenaars op een bepaalde minuut,
op de plaats rust .houden en met gebogen
l.oofden de straalsteenen beschouwen om
de belangrijke dienste te gedenken, die ze
ons vroeger bcwezc hebbe.
Maar Daantje raakt van zc sjcpieler af.
Hij wou bewijze dat de Leidenaars van
thans eve vies bij zijn as der voorvaders.
Je kan Jict eigelijk niet zoo bewijze, ziel
Uwes, je mot dat zien. en zoo zag Daantje
op 3 October 's avonds een stuk of vier
jongelui, die broederlijk gearmd over do
straat zwierden en zonge:
„Wie kan mij zeggen, waar woon ik
Wie mij netjes thuis brengt beloon ilc
En ik beb toch zoo'n last van de
duizeligheid,
't Is gek, maar mijn huis, ben ik kwijt".
Wou Uavos nou soms nog Ava( zéggen?
Knap, wie tegen zoo'n beAvijs wat weet in
te brengen.
PERSIFLAGES.
Een aartsrammelaar.
Uit een lezing ove? de autobus:
Dal is de Lus, dezelfde bus, vroc-
gei- laatdunkend bejegend, die dienst
deed voor marmotje of kermisaap,
in handen van hen, die aan den
zelfkant van het leven gaan.
En daarom komt de autobus uit
een goed land.
Waar hij uilzcilt geen gekrakeel
van lasten of lusten, geen sjouAve.-i
met den bedelnap.
Op hoop a'an zegen met een lach
in dc toekomst maakt de particulier
do lms vrij van hd anker, en hij
stuurt Avat hij kan, en de bus rijdt
Avat hij kan.
Do oprichters van het bedrijf za
gen (en slotte reeds heel spoedig de
zwakke zijde van de exploitatie.
Hel feit nl. dat de buslijn voor
iedereen open cn bloot lag; dat de
resultaten der cxploilalio zoo laag
aan don boom hingen, dat. iedere
voorbijganger ze slechts beliefde 'c
grijpen, dal drong hen, die van hot
bedrijf iets wilden maken, tot elkan
der.
Hij komt uit het land. \yaar men
naast don praclisehen dag van he
den het oog open hield, voor da goe
de dagen van de toekomst, opdat
do bus ruimte kreeg.
Dat beteeken
dat de (ram de bus wel eveh zal
consumeeren, en dat bier cn daar
een mager Ford-busje a'anwege zijn
goed geëtaleerde ribben de orgie der
Dajakkers zal ontspringen.
De causeur i.f zeker een Fordbezittor
geweest.
Taalkenners.
De ongedwongen, dadelijk kun
nende uitleven, feestelijke gestemd
heid, bezitten wij niet in zoo groote
male als de Brabanders. (Pr. Crl)
Daarentegen bezitten Avij avoI in hooge
male den taalregels kunnende verkrachten
de stijl.
Advortcniiania.
Secretaresse gevraagd doer Journa
list, geroul. Eng. taal, zelfstandig
onafhankelijk event, bereid mede Ie
gaan naar Californië voor medewer
king Journalistiek. Knap fig. en
uiterlijk vereischt.
Los Angelos, dc filmstad, ligt ook in Ca
lifornië. Eenig verband?
Uit verslag rechtszaak.
Waarschijnlijk heeft de vader
nooit gedacht aan het gevaarlijke,
om een jongen geheel afgesneden
van de vrouw van zijn ras op
voeden.
De poes en de wijfjeskanarie Avordon
echter niet verbannen.
Uit ten artikel.
Het provinciaal bestuur, dat al
oenige jaren wacht op een nieuwe
betimmering
Zoo oud? De doodkist?
BRIEF VAN PIET IN INDIc AAN
RIET IN HOLLAND.
Lieveling, ik moet je schrijven,
Hoe '1 me in ue Oost bevalt.
Daar ik zonder jou moet blijven
Wordt mij alle vreugd vergald.
Toch moet je mij niet beklagen,
Dat ik naar de Oost toeging.
Want ik denk heusch al?? dagen.
Steeds aan jou. rniih lieveling.
Wilt ge twee francs meer ge/ven?
Neen, vijftig- centimes, was het ant-
Avoord.
De zee bleef spiegelglad.
Het publiek lachte geamuseerd.
Vijftig centimes? A-roeg'do spreker,
nogmaals.
Neen! -
Nu, goed, een francl
Langzaam begonnen de golven zich iets
to A'erheffen, alsof een zachte avondwind
er over streek.
Een franc vijftig? vroeg do benauw
de inspiciënt.
Nog iets hooger stegen do golven.
In de zaal barstte een orkaan los; Mei»
siste, joelde, floot.
Dan maar twee francs, maar wee je
gebeente, als de golven niet goed zijn.
En de zee steeg en steeg, als door den
storm opgezweept, op een ontzettende ma
nier. Het suis-le en bruiste, tot plotseling*
midden in het gevecht do goh'on braken
het zeegroene doek scheurde en tot ver
maak van het publiek alle vijftien figu
ranten op het tooneel te voorschijn kAvn-
mon.
Zoo eindigde de Storm! „Ctr."
Onverwachte aanvulling.
Een oude neger vroeg zijn vriend om
raad. hoe hij om opslag zou vragen. Do
vriend zei:: Kijk, Sam, je gaai nanu den
baas en zegt: Baas jo moet mo opslag v-
ven, of anders. Precies zoo moet je ho'
zeggen, dan denkt hij natuurlijk, dat jo
anders weg gaal.
Sam ging naar zijn haas en zei: Baas,
je moet me opslag geven, of anders
Anders wat, schreeuwde de haas.
Sam krabde stomverbaasd en licel verlo
gen zijn bul en zei toen: Anders blijf ik
voor hel oude loon Avcrken.
Niet zoo erg.
Professor was in zijn Averk verdiept, toon
zijn vrouAv riep: O man. baby heeft a!!<»
inkt uit het fleschje opgedronken!
tt Schrijf dan maar met potlood, w.-s
het droomerigc antwoord.
Hoe langer hoe erger.
'n Oude jongejuffrouw moest als getuige
verschijnen.
De rechter deed dc gebruikelijke vraag
omtrent den leeftijd.
Do dame aarzelde met nnhvoorden.
„Wacht nou niet langer", zei de onbe
leefde magistraat, ,<'l Avordl elke minuut
meer."
Onbegrijpelijk.
Hotelier: „Heb jc dien heer op iö wer
kelijk de rekening gegeven?"
Kellner: „.Ta mijnheer."
Hotelier: „Dat Jjogrijp ik nirt. Do man
fluit nog steeds het hoogste lied uil!"
Veranderd.'
Trotsch had zo hem gezegd, dal ze niet
eerder met lieiu trouwen zou voor hij 1000
gulden gespaard had. Na drie maanden
ontmoette ze hem aa-cci- cn vroeg hom,
hoeveel hij had.
„Drie cn veertig gulden", zei hij.
„Ach," antwoordde zo kleurend. ..ik
denk dat het bijna genoeg is."
De echo.
Rechter: „Gij erkent dus, buiten in hot
bosch den man een oorveeg le hebben ge
geven. Doch getuige zegt, dat gij twee
maal geslagen hebt...."
Boef: „Dal avus de echo edolaclilbaiv!*'
We! gedacht.
„Wal zeg je er van, Mie daar is nou
do man van Kce van Noot van do trap
pen gevallen en heeft /.'n nok gebroken?'
„Jongens, jongens, Avat je zegt.... irj
heil cr ook al lang slecht uitgezien."
Verkeerd begrepen.
Jan Avas lot do zesde klas op school o-
woesl.
Toen wou z'n vader hem er af nomen.
„Doe het niet, mijnheer Janssen", zei
de bovenmeester. „Zes jaar is niet voel. Ik
Schat, je schreef, jc wilde welen
Wat ik eiken dag avoI eet.
Of ik steeds hier loop le zweden
En hoe hier het zoenen heet.
Of 't in Indië heel mooi is
Vraag jo mij, je lieve Piel.
Óf hier mug en vlieg en vlooi is
En of ik ook tijgors schiet.
lieveling, 'k draag witte pakken
Maar dat geeft jc ook geen zier.
'i Blijft steeds aan je lichaam plakken,
Want 't is bliksems warm hier.
Hier wordt heel veel rijst gegeten
En bananen of pisang.
'k Loop den boelen dag tc zweden
En een zoen, dat is senang.
Heb nog in 't geheel geen vr'Orden
Maar <lal komt wel mettertijd.
Een Chinees is mijn bediende
Mol oen stiart, mijn lieve meid.
'k Jaag hier ook op wildo dieren,
Want die zijn er bij de a loet.
Maar 'i zijn vlooien, muggen, mieren,
Of hoe dat gotijscm heel.
Lieveling ik zal maar hopen,
Dat jp heel gauw hij me bent.
'k Zal vast mooie spullen koopen
Ook al heb ik nog geen cent.
Altijd draag ik je portretje
Op mijn hart. mijn liof.slo Riet,
Is mijn eenigste verzetje,
Veel senang,
je lieve
PIET
