1; leifels Coyrant"
weede Blad.
1 -- --S-jA,
onderdag 19 Augustus 1926
UIT DE PERS
DE R. K. VOLKSPARTIJ.
Wij lezen in de „Nieuwe Haarlemsche
jiirant":
Begrijpelijkerwijze heeft het bestuur van
m kieskring Noord-Holland, der R. K.
olkspartij gemeend te moeten reagceren
onze publicaties van Donderdag j.l.
;ij ontvangen van den voorzitter een
,jk, hetwelk, zoowel om den vorm als om
a inhoud geen aanleiding geeft om het
fzoek af te slaan, het onverkort op de
lfde plaats als ons hoofdartikel van j.l.
onderdag op te nemen.
Hier volgt het:
Haarlem, 13 Augustus 1026.
Zeer Geachte Heer Hoofdredacteur.
Naar aanleiding van het Hoofdartikel
de „N. H. Grt." van 12 dezer: „De
R. K. Volkspartij en de toelaatbaar
heid", zij het mij vergund ter zelfder
plaatse hierover eenige opmerkingen te
mogen maken.
Toen de R. K. Volkspartij, als gevolg
van de conservatieve politiek der R. K.
Staatspartij, werd opgericht en hare, in
arbeiders- en ambtenarenkringen zoo
zeer toegejuichte actie begon, werd zij
door de R. K. Pers unaniem doodge
zwegen. Inziende dat, ondanks deze ne
gatie, de R. K. V. P. in groei en kracht
toenam, zoodat zij zelfs een vertegen
woordiger (en met eaA weinig meer ge
luk zelfs twee) kon afvaardigen naar d(
Tweede Kamer der Staten-Generaal,
meende genoemde Pers haar misnoegen
hierover niet beter te kunnen uiten, dan
door alles wat naar de R. K. V. P.
riekte, met modder te gooien.
En het spijt ons inderdaad, te moeten
zeggen, dat ook de „N. H. Grt.", die
toch onder hare lezers zoovele werklie
den (en ook vele vurige Volkspartijers
telt), daaraan dapper heeft meegedaan.
Wij echter hebben onze kalmte be
waard, zijn rustig doorgegaan met ons
werk en hebben Uw blad inmiddels
reeds lang vergeven, wetende dat in clo
verkiezingsdagen, wanneer de hartstoch
ten zijn opgewekt, men zich wei vaker
uit op een wijze, waarvoor men later,
bij rustig nadenken, niet gaarne meer
de verantwoordelijkheid op zich zou
willen nemen.
Bepaalde zich dus tot op heden de be
langstelling voor de R. K. V. P. in leu
gen en laster, den laatsten tijd begint
men ons meer critisch te beschouwen,
waarvoor wij slechts dankbaar kunnen
zijn, omdat wij de critiek, mits eerlijk,
niet behoeven te vreezen.
j Een voorbeeld dezer meergenoemde
critiek was het zooeven genoemde arti
kel in uw blad van Donderdagavond.
Doch, hoezeer wij u dankbaar willen
zijn, dat u ons door uw artikel eenige
belangstelling hebt waardig geacht,
moeten wij er zeer nadrukkelijk onze af
keuring over uitspreken, dat men zelfs
tot eenige malen toe heeft getracht zich
van de correspondentie, gevoerd tus-
schen Z. D. H. den Bisschop van Hanr-
lem en het Bestuur van den Kieskring
.Noord-Holland" van de R. K. V. P.,
op de hoogte te stellen en zelfs tot pu
blicatie der door den Bisschop aan ons
gerichte brieven is overgegaan.
In aanmerking nemende de hoogheid
van den persoon van den Bisschop en
het politiek fatsoen, hebben wij gemeend
bedoelde correspondentie als strikt ver
trouwelijk te moeten beschouwen, zoodat
dan ook slechts enkele vertrouwensman
nen in de partij er van op de hoogte
waren.
Waar nu uit vorenbedoeld artikel
blijkt, dat de Hoofdredacteur der „N.
H. Grt." bovendien inzage moet hebben
gehad van ónze, tot den Bisschop ge
richte brieven (waartoe wij geen toe
stemming hadden gegeven), maakt hel
in ons Kringbestuur een punt van over
woging uit, ook onze brieven in extenso
te doen publicceren, en vertrouwen dat,
wok uw blad alsdan bereid zal worden
gevonden bedoelde brieven volledig te
doen opnemen.
Alsnog maak ik van de hier geboden
gelegenheid gaarne gebruik, om uiting
te geven aan mijn groole verontwaardi
ging en om met kracht van de hand te
wijzen de onbewezen en niet te bewijzen
aantijging, dat wij minder goed Katho
liek zouden zijn, alleen reeds om het lut
tele feit, dat wij niet willen aanhangen,
of ons onderwerpen aan eene van boven
af gedecreteerde politiek.
Het particuliere leven van hen, die in
het partijbestuur of afdeelingsbesturen
eene functie bekleeden en veelal ook
eene leidende functie vervullen in R. K.
vakorganisaties of in Kerkelijke vev-
eenigingen, kan ons, mensclielijkerwijzo
gesproken, voor hunne werkelijke Ka
tholiciteit borg zijn. En dat ons Pro
gram een door en door Roomschen
geest ademt en met betrekking lot het
sociaal-economisch leven het verleng
stuk van het R.-K. beginsel mag heelen
zou U bij eene nauwkeurige bestudeering
van dit program voldoende blijken.
Vergun mij slechts het artikel E.(
Godsdienst, uit bedoeld program hier te
mogen citeeren:
1. Volledige vrijheid van uitoefening
van openbare godsdienstoefeningen, ook
ten aanzien van het houden van proces
sies langs den openbaren weg.
2. Handhiving van de betrekking met
den H. Stoel.
3. Bevordering van den invloed van
den II Stoel in den Volkerenbond.
4. Practische doorvoering van de vrij
heid der H. Kerk in haren missie-arbeid
met name in de koloniën, onder meer
door intrekking van art. 123 van het
Regeerings-Reglement.
Vooral ook aande hand van dit arti
kel uit ons program stellen wij er een
eer in te verklaren ons te zullen blijven
verzetten tegen de Golijnsehe politiek der
R.-K. Staatspartij. Wij achten iedere
samenwerking met Calvinisten uit den
booze en verwachten van eene zoodanige
samenwerking slechts schado voor het
Roomsch beginsel, hetgeen de feiten
reeds hebben uitgewezen.
Wij willen alleen een zeer strem
doorvoering van het R.-K. beginsel, op
democratischen grondslag, in de politiek
Het is immers maar al te waar dat men
in onze Roonische organisaties het eigen
lijke doel dier organisaties te veel over
het hoofd ziet, de organisatie beschouwt
als een veilige stal, waarin het vee rus
tig is opgeborgen, doch streeft niet na
het doel, waartoe men zeide dat vee bij
elkaar gedreven te hebben.
Inderdaad, mijnheer de Hoofdredac
teur, een vérfrissching in de R.-K.
politiek was bitter noodig, eensdeels om
weerstand te bieden aan de zoo sterk
naar voren springende reactie en ander
deels om zoo noodig te dienen als dam
tegen, den aanwas van het socialisme.
Heeft men er wel eens over nage
dacht waar de 46.000 stemmen terecht
gekomen zouden zijn, waarvoor nu een
Roomsche democraat in de Kamer zit,
indien de R. K. V. P. er niet geweeest
ware?
IJ mijnheer de Hoofdredacteur inmid
dels beleefd dankzeggend, verblijf ik
hoogachtend,
J. J. BUITÏNG,
Voorzitter van den Kieskring
„Noord-Holland" der R.K.V.F
Dit stuk geeft ons aanleiding tot enkele
opmerkingen. Voor heden bepalen wij
ons tot het verwijt, als zou de R. K. Volks
partij door de R. K. pers, waaronder ook
ons blad, onbillijk behandeld en met un
faire wapenen bestreden zijn en op de
tweede plaats, dat wij de bekende ant
woorden van Z. D. H. den Bisschop niet
hadden mogen publiceeren, om dan mor
gen meer op het principieele gedeelte van
hel ingezonden stuk in te gaan.
Van een minderwaardige behandeling
der R. K. Volkspartij door de R. K. pers
is ons niets bekend. Wel weten wij, dat do
nieuwe partij aanvankelijk door de mees
te Roomsche organen, ook door ons, vrij
wel is genegeerd. Dat behoeft niet te ver
wonderen. Scheuring in do R. K. Staats
partij achten onze collega's met ons nu
oenmaal verderfelijk. Men kan die af
scheidingspogingen bestrijden of er niet
veel aandacht aan wijden. Dit laatste lijkt
de verstandigste tactiek, zoolang er nog
hoop is, dat de dissidenten weer spoedig
zullen bijdraaien en er gevaar is, dat men
door bestrijding meer reclame maakt voor
de zaak, welke men verkeerd acht, dan
dat men daardoor anderen er van af
houdt. In die negatie schuilt dus geen
minachting; het kan een eerlijke, aan ieder
geoorloofde taktiek zijn.
Tegen de verkiezingen echter, toen de
R. K. Volkspartij inderdaad bleek wortel
geschoten te hebben, werd bestrijding en
waarschuwing plicht voor alle voorstan
ders van do R. K. Staatspartij.
De geachte inzender schrijft, dat do
Roomsche pers toentertijd „alles wat naar
do R. K. Volkspartij riekte, met modder
gooide" en dat ook wij daar dapper aan
mede deden. Nu staat andere dan prin
cipieele bestrijding in een dagblad ons al
tijd ten zeerste tegen en wij hebben do
voorbeelden maar voor het. grijpen, om te
bewijzen, dat een niet-principieelo strijd-
methode altijd met kracht uit ons blad
wordt geweerd. Een strijdwijze, zooals b.v.
•door do twee groole voormannen der R.
K. Volkspartij uit Tilburg tegenover ons
toegepast, de laai op vergaderingen to
Haarlem en in hier verspreide pamfletten,
door dezen geuit, zouden wij nimmer voor
onze rekening willen nemen. Wel kan het
een enkele maal gebeuren, dat men zich
verplicht gevoelt den persoon van een po-
litieken tegenstander in het debat te be
trekken. Dit was het geval, toen wij er
van overtuigd waren, dat do aanhangers
van de R. K. Volkspartij in de noordelijke
provincies onkundig waren omtrent de
candidalen, welke hun werden voorgezet,
waarvan de eerste van de lijst profiteerde
van den naam van een gewezen, achtbaar
Kamerlid. Ook toen hebben wij het parti
culiere leven dezer zich als leiders van
een deel van ons Katholieke volk opwer
pende personen nog buiten bespreking ge
laten en enkel naar voren gebracht hoe
zij tot nog too in hot openhaar waren op
getreden. Deze waarschuwing achten wij
noodig.
Het kan ons toch niet onverschillig zijn,
wie er naar hot parlement gaat-en zeker
niet, wie zich daar als Katholiek volks
vertegenwoordiger" gaat opwerpen? Wij
zijn er nu nog overtuigd van, toenmaals
het minimum gezegd te hebben van waar
toe wij ons met onze kennis omtrent de
candidaten der R. K. Volkspartij verplicht
achtten. Misschien heeft het optreden van
mr. P. Arts in do Kamer met diens stem
men o.m. tegen de bioscoopwet, ook aan
menigen Volkspartijer intusschen de oogen
wel geopend.
Maar dit alles is op dit oogenblik niet
moer aan de orde. Onze geachte inzender
is zelfs zoo vriendelijk ons te zeggen, dat
dit alles reeds lang vergeven is en hij ver
blijdt zich in de meer principieele bestrij
ding, welke daarna gekomen is. Ook ons
is niets liever en wij hopen daarvan mor
gen in een streng zakelijk artikel te ge
tuigen.
Voor lieden nog een opmerking omtrent
do publicaties van Donderdag j.l, Het
heeft den geachten inzender verbaasd, dat
wij bij Monseigneur moeite hebben ge
daan inzage en verlof tol publicatio te
krijgen van de bisschoppelijke antwoorden
op de vraag omtrent de toelaatbaarheid
der R. K. Volkspartij. Die corresponden
tie zou n.l. „strikt vertrouwelijk" zijn ge
weest! Welnu, wij verbazen ons op onze
beurt over deze opvatting van vertrouwe
lijkheid. Onze geachte inzender zal wel
van ons willen aannemen, dat ons geen
persoonlijke nieuwsgierigheid drong, toen
wij ons lol den Bisschop wendden. Wan
neer men eenige tientallen jaren sterk be
wogen journalistiek leven achter den rug
heeft, is men togen zulk soort nieuwsgie
righeid wol immuun. Wij hebben ons ver
zoek om publicatie enkel gosleld, omdat
wij overtuigd waren daarmee een. Katho
liek belang te dienen. En het bestuur van
don Kieskring N.-H. der R. K. Volkspar
tij heeft zelf ons daartoe uitgelokt. Van
vertrouwelijkheid immers was in het ge
heel geen sprake, toen men nota bene door
bemiddeling van liet Amsterdamse he Pers
bureau Vas Diaz in heel de Nederland-
sclie Pers, dus ook in „Het Volk" en „Do
1 Tribune" bekend maakte, dal men zich
FEUBLLSLTQ&.
Roman van E. F. BENSON.
(Nadruk verboden).
C'harles werd dadelijk geheel in beslag
toornen door dit nieuwe onderwerp.
,0h, verwacht meneer Wroughton me?"
°cg hij.
iJa, hij heeft mij gevraagd het je te zeg-
n. En als je je amuseert, blijven we tot
inadag. Ik heb er het land aan om van
erdag tot Maandag te gaan, je mnet
'?r weg voor jo koffers uitgepakt zijn.
'ie zult je wel amusecren tot Dinsdag!
je kunt je schilderdoos meebrengen om
niet te vervelen, dan kun ie een tceke-
i? maken van mij of van mijn meid of
i Joyce 'of zooiets!"
•Haar wat is het geweldig plezierig!"
1 hij. „En wat zal ik moeten werken!
ik heb nog alles te lecren!"
'raddock vroeg zich af of Charles in
orley alles zou vinden, wat zijn hart be-
•Be. Bijna hoopte hij dat het zou gebeu-
!l want voor zoo'n stralend spcces ver
gil alle afgunst. -Vis Joyce de zon zou
en van zijn leven. wat zou hij dan
kunnen bereiken? De liefde van een
voor zijn moeder, zijn kameraad-
typelijk gevoel voor zijn vrienden, de
^zigheid alleen al van een mooie
het welgevormd lichaam van een
op het punt in het water te dui-
j ken, was voldoende geweest om in een
jaar lijds zulk werk te scheppen. Wat zou
hij dan niet kunnen als de liefde van een
vrouw, van zoo'n vrouw, zijn leven verhel
derde? Zou dat geen nieuw hoofdstuk in
de geschiedenis van het Schoone openen?
Het leek hem geen onwaarschijnlijke fan
tasie.
Het gebeurde zelden dat zij die met me
vrouw Wroughton reisden eerder aaii liet
station waren dan zij, want hoeveel zij
ook reisde, ze was er niet van te overtui
gen dat geen trein het ooit in zijn hoofd
zou krijgen een half uur te vroeg te ver
trekken. Daarenboven hield zij ervan een
coupé voor zichzelf alleen te hebben en
daarom had zij de gewoonte alle plaatsen
te beleggen met hoopen boeken, parasols,
mantels, reisdekens en valiezen, zoodat
niemand eraan kon twijfelen' of alle plaat
sen waren bezet. Bijgevolg vond Charles
haar den volgenden namiddag als geïnstal
leerd in haar coupé, met dichtgesloten
raampjes, en een heele vracht kranten hij
haar. Ze had dan ook werkelijk een exem
plaar gekocht van iedere krant die dien
dag verschenen was, of tenminste van elke
krant die zij kon krijgen, me', het doel Phi
lip te overstelpen met kritieken van de
academie- tentoonstelling om hem-een be-
hoorlijken indruk van de betcekenis van
Charles tc geven. Ze had geprobeerd er zelf
een paar te lezen, maar daar-ze niet be
ken 1 was met het artistieke jargon, ha<l
ze er heel weinig van begrepen. Maar ge
noeg om zeker te zijn van wat zij behelsde.
..Uitstekend, mijn jongen," zei ze, toen
hij aankwam. „Stap maar gauw in; wo
hebben nog wel den tijd, maar je kunt
nooit weten of ze er niett»pc?ns tusschen uit
zullen trekken. Maak een plaats voor je
zelf cn dan gaan wo allebei uit liet raamp-
ja zitten kijken, zoodat de mcnschen zul
len denken dat wij een paartje op de hu
welijksreis zijn. Dan komt er niemand in
die eenige notie van fatsoen heeft. En als
wc eenmaal onder weg zijn kun je gaan
lezen wat ze zooal over je geschreven heb
ben, en waarschijnlijk zul jo een heclen
hoop ontdekken, wat je nog niet wist. Ik
kan er geen kop of staart aan vaslknoo-
pcn. Ze praten van kleurengamma's en to
nen, enz., alsof jo een bundel muziek ge
schreven hod. En „leitmotiv": wat is een
„leitmotiv"? Den volgenden keer zullen
ze nog zeggen 'lat je schilderijen een hoop
kruizen on mollen zijn. Het lijkt wel of ie
muziokdoozenmaker bent. Daar heeft die
Craddoclc anderhalve kolom geschreven
over je gamma's en zooal meer. Maar ik
was gisteren zoo blij dat ik een heclen tijd
mr' hem heb slaan praten."
..Maar waar hebt U al die kranten voor
gekocht?" vroeg Charles. ..O ja; daar is
hot artikel van Craddock!"
„Lel er maar niet op. Wel. om Philip te
laten zien wat ze van je denken. Maar dat
zijn inijn zaken. Ik ben van plan de een
na de ander onder zijn neus tc du-.ven. Je
zult liet wel zien. En daar gaan we einde
lijk. Nu moet je niet denken dat ik in den
trein zal praten. Lec3 iii de kranten maar
cn als jo mij ziet knikkebollen, bat me
knikkebollen. "Wo hebben nog een half uur
den tijd voor we er aan hoeven te denken
om mijn bagace bij elkaar te zoeken."
Met de Meimaand was de warmte geko
men cn de lente praalde in velden en ha
gen, met de glorie van vroege bloesems en
tot den Bisschop van Haarlem had gewend
inet een vraag omtrent do toelaatbaarheid
der R. K. Volkspartij; dat men hierop een
onbevredigend antwoord had ontvangen
en opnieuw een brief, maar nu een uit
voeriger, had gezonden. Toen volgde door
bemiddeling van hetzelfde Persbureau de
algemeene bekendmaking, dat men op
nieuw een onvoldoende antwoord had ge
had en nu een deputatie naar den Bis
schop zou sturen om een antwoord te krij
gen in den vorm, dien men wenschte.
Noemt men zoo iels een „vertrouwelij
ke" correspondentie? Waartoe dienden al
die bekendmakingen in de pers, wanneer
het enkel en alleen om het antwoord van
den Bisschop te doen was?
En ligt liet nu niet voor de hand, dat
een Katholiek journalist onder dergelijke
opzienbarende omstandigheden naar zijn
Bisschop gaat en zegt: Monseigneur laat
de Roomsche pers Uw antwoorden publi
ceeren; want hot kan niet anders dan een
verkeerden indruk op ons eenvoudige
Roomsche volk maken, wanneer liet tot
tweemaal toe in de couranten leest, dat
de Bisspliop een ontwijkend antwoord
hoeft gegeven op een tot hem gerichte be
langrijke vraag. En Monseigneur, ofschoon
alles willende vermijden, wat verbittering
zou kunnen wekken hij de leden dor Volks
partij, welke voor het overgroole deel
slechts uit kortzichtigheid als Roomsche
staatsburgers een verkeerden weg gaan,
stemde ons toe, dat publicatio op dit
oogenblik en onder deze omstandigheden
noodig was.
Ziedaar onze volledige en openhartige
verantwoording ten opzichte van de grie
ven der R. K, Volkspartij tegenover ons
geuit.
Op het moer principieele deel van het
stuk komen wij uader terug.
HET WOORD VAN EtV ZAKENMAN.
De Volkskrant schrijft:
„De heer Gerzon, de eigenaar der beken
de verkoophuizen, heeft ten behoeve van
een goillustreerd tijdschrift het een en an
der meegedeeld betreffende zijn bedrijf.
Het peil van zijn personeel noemde hij
daarvoor een uiterst bolaugrijken factor.
Op het personeel rust, zoowel bij do
vervaardiging van de artikelen als bij den
verkoop, een groote verantwoording.
Men moot er voor zorgen, dat de mcn
schen met liefde en met hart voor de
zaak werken.
En als ze dit niet doen, ligt het niet al
tijd aan hun tekortkomingen.
Een goed zakenman moet zijn employe's
als medewerkers beschouwen.
Als ze goed hun best doen, moeten zo
goed verdienen, en dat kan, wanneer een
bedrijf goed is ingericht.
Een loonsvermindering, zooals die op
dit oogenblik door sommige ondernemers
wordt bepleit, zou op den gang van zaken
in ons bedrijf niet die gunstige uitwerking
hebben, dio>.ij zich daarvan voorstellen.
Van een onderneming als de onze zou
niets terecht gekomen zijn zonder do
plichtgetrouwe medewerking van een staf
van goed geschoold personeel.
Wat wij tot stand hebben gebracht, is
ik kan liet niet genoeg herhalen de
vrucht van samenwerking en gemeen
schappelijk overleg.
Zoo spreekt niet een theoricus, maar
een practicus.
Hot is geen algemeen Ncdorkuulsche,
het is veeleer een Aincrikaansche, maar
hel is in ieder geval een verstandige opvat
ting.
Hot personeel niet on de eerste en eeni
ge plaats ondergeschikte, maar medewer
kers.
Niet de stelregel: ik ben do baas en com
mandeer, mijn mcnschen doen wat ik ze
gelast, maar: sanun werken in hel be
lang van één zaak of bedrijf, het is dus
mijn belang, dat ik zorg dat mijn medewer
kers liefde en hart voor de zaak hebben, en
die krijgen ze als ze zien, dat ze niet voor
machines worden geacht, maar voor den
kende mcnschen van goeden wil. met ge-
Voel en besef van verantwoordelijkheid.
Ongetwijfeld zal in de eene onderneming
meer dan in de andere van de medewer
king van het personeel afhangen.
Maar er i; wel geen bedrijf (ruikbaar,
waar kunde, plichtsbesef en toewijding te
verv aarloozon factoren zijn.
Eii mi is het nog vér van airdat
de heieeken is wordt ingezien van hetgeen
de lieer Gerzon tereelit zoo hoog aanslaat:
omwerking en gemeenschappelijk over-
UIT OE RADIO WERELD.
Programma's voor Vrijdag 2(J Aug.
H i 1 v e r 8 l
JOÖO M.
jon.ge blaren. De laatste maand aas Char
les altijd iii d" sfari gov,eest, lussehcn dn
onveranderlijke huizen en str.vVn --- hij
wist. nauwelijks dat de v inter voorbij was
en dat de tijd van bloemen cn vogels ge-
komon wa«. Op bet. grasveld bij de Theems
as de zonnetent al opgezet en over het gras
kwamen Joyce en de b.-Modcrleoz.e Huz hen
verwelkomen met een glimlach en een
Icwispelendon staart. Toen ze door liet huis
waren gekomen, hadden ze een zwakken
geur van Eucalyptus geroken on mevrouw
Wroughton trok er feilloos haar conclusies
uit.
„Nu, Joyce, mijn beste," zei ze, „daar zijn
we nu. En ik zal niet vragen hoe jo vader
hel maakt, want ik durf te wedden dab hij
een kon heeft gevat. Zoodra ik een voet in
huis zette, rook ik zijn medicijnen."
„Ja, grootje," zei Joyce, „maar liet is
niet zoo heel erg. Het is meer da! hij bang
is dat hij er een zal krijgen, dan dat hij
er een heeft. F.n hoe maakt U het, meneer
Lal hom?"
De meid van mevrouw Wroughton stond
een beetje .".<jhter hen omringd door een
berg van allerhande voorwerpen. Daaron
der was de stapel kranten.
„Je zult wc! merken hoe hij het maakt,"
zei mevrouw Wroughton, „als je die krant-
jcS even nagekeken hebt. Hij is net een
vleugel; niets dan gamma's en accoorden."
„Ik heb el een recoi sie gelezen", zei
Joyce. „1!; vond het heerlijk. Ik zou uw
schilderijen graag zien!"
Dan zul je op je beurt moeten wach
ten"', zei mevrouw Wroughton. ,,Dut heb
ben we allemaal moeten doen. Het leek wel
of v.e op de kennis waren. Die vervelende
bond, nu is hij mijn hand eer aan 't likken.
12 00 Politieberichten.
5.307.45 VoornvoDdconcert door liet
H. D. O.-orkest. Solist: Frans Lo Coullre,
viool.
7.00 Politieberichten.
7.45 en 10.00 Persberichten.
8.15 Kurhaus-uitzending. Symplionio-
concert o. 1. v. Prof. G. Schneevoigt. Solis
te: Birgit Engell, zang. 1. Cherubini: Ou
verture Der Wassertrager. 2. Haydn: Syra-
phonie No. 12 Bes dur. a. Largo, allegro
vivace, b. Adagio, c. Minuetto, d. Finale
(presto). Pauze. 3. Mahler: Symphonio G-
dur no. 4. a. Heitor, bedachtig, b In go-
mdchlichcr Bewegung. c. Ruhevoll (poco
adagio), d. Sohr behaglich. Sopraansolo:
Birgit Engel!. Daarna aansluiting van Café
Pscliorr nan den Coolsingel te Rotterdam.
Dansmuziek.
Daventry, 1G00 M.
11.20—'12.50 Het radiokwartet en solis
ten (contra rilt, tenor, cello).
12.501.20 Orgelconcert.
I.202.20 Lunchmuziek.
4.20 Causerie: Scènes from Granford,
Honev, Ilaj vest.
4.40 Het radiokwartet en solisten (*<•-
praan, bariton).
5.35 Kindoruurtje.
0.20 Orkestmuziek.
7.20 Tijdsein Big Bon. weerbor. nieuw*
7.45 Polonaise van Weber, Pianosolo
8.00 Muziek.
8.20 Variëié De two Bobs. 7, Tannovolp
instrumentalist. R. Wallace, imitaties
8.50 „Rigoletto", opera van Verdi in 4
acten.
II.2012.20 Dansmuziek.
„R a d i o-P a r i s", 1750 M.
12.50 Concert Lucien Paris.
5.05 Concert door de Araf-jazzband.
8.50 Concert.
K n i g s v. u s t c r li a u s c n. 1.700 M.
8.50 „Die Strchwi'..vo*\ operette ;n d:-i®
eclen van Ncudhardl. Daarin nieu*.b«-
richttn.
Brussel, ISG M. Antwerpc n, 4L
8.20 Piano en vioolconcert.
9.20 „Une porie", con\?dio.
9.30 Gramofoonmuziek
9.50 „Lo b'zard", eomedie in I acte.
10.20 Nieuwsberichten.
Mü n s t o r, lio M.
1.35—250 Concert Werken van Schu
mann.
4.50 „Neues Federspiel", vior orkest «;n
zang.
5.40 Kamermuziek.
6.207.20 Sprookjesverteller
7.308 00. 8.20—8 50 Lozingen
8.50 Uit de Rococo-tijd Orkest cn zang
solisten.
leg, en dat ook liet verdienen van, cc
goed salaris of loon wordt beschouwd vot
wat het inderdaad is: een goede geldbolni
ging.
Er wordt meer gedaan en gelaten o
don geest on de mentaliteit der incd'-.v;'
kers te bederven dan Ie verheffen.
Het zal wel niet louter of speciaal nu
sclienliefde zijn, maar liet inzicht van «I
knappen cn gewiekstcn zakenman, die d<
heer Gerzon tot de „politiek" inspired
die hij volgt; maar waarom kunnen
anderen die niet als de nicest nonsrhku:
digo aanvaarden en toepassen?
Waarom moét er zooveel strijd zij
waar do t<- volgen weg als liet ware
aangewezen?"
RECHTZAKEN
KANTONGERECHT TE LEIDEN.
Ofschoon er in de vacantiei!s.::i:: 1 -n
Juli cn Aiigustutt alochts één ziiiim» per
week wordt gehouden schijnt do er.»
toeh niet te verminderen. Dc goed bekht ;'-j
zaak van mr. Klein leverde daarvo
leren hef bewijs daar er G5 zaken 1
lijst stonden vermeld.
r. x-rza&ji
Geef mij i var dodelijk mijn t'
krijgt hij wat anders om tc lil.'ea. I.. A
hel ons gr.loofd zijn je vader t -.
„Jo. hij ly 'int naar beneden ar .ii-
ner, als hij zich goed voelt. Zulle:! do
thee in de tent gebruiken?"
„N'u, voor buiten is het niet no km!!"
zei mevrouw Wrouybton, alsof (bul- bik
builen Londen bel Nnnrdpoolgobied beg-m.
..Maar liet is boot, grootje! En hebt TT
vvrkolijk al die kussens en dekens noodig?
Ze zullen mol moeite in dc lent kunne.i."
„1!: inóct ze allemaal hebben! Eu ik moet
ook mijn thee hebben na die rem. Ga naar
'al huis, Charles, en zeg dat ze do thorj
opdienen!"
Zo wachtte lot Cb i-les haar niet nv er
kon hooien.
„Nu. Joyce," zei ze, „ik wil geen onzin
zien tusschen dicn*jongcn cn jou en'gepraat
-ver do maan cn dc sterren en dc poiv.i)
van meneer Browning en zoo nl mc?r -ent
lol leeft er niks mm lo maken."
„Grootjclief," zei Joyce, terwijl ze ver
schrikt naar de meid keek.
„Ze kan liet niet hooren," zei mevrouw
Wroughton, „wie zou iets kunnen hooren
door al dio kussens en sluiers heen? En
wat ik tegen jou zeg, Joyce, z.al ik ook z-g-
ge.i tegen hem."
Joyce werd plotseling ernstig.
„Maar dat moogt U niet doen. grootina,"
zei zo. „Ik zau hem nooit moor aan kun
nen kijken en met hern op mijn gemak ko
men. als ik wist dat U dat gezegd had."
Mevrouw Wroughton was een cn al glim
lach.
(Wordt vervolgd.)
