weede Blad.
HEI INTERNATIONAAL EUCHARISTISCH CONGRES TE CHICAGO.
ITUSSCHENPERSOON
Dinsdag 20 Juli 1926
Letteren en SCunst
Hubert Cuypers' „Super flumina
Babylonis"
In „Opgang" van deze week vonden we
het volgende bericht.
i de groote zaal van den Jardin Roval
K Toulouse is onlangs van wege het ge
nootschap tot herstel van de in April j.l.
ingestorte Dalbadetoren, aldaar door go-
mèngd koor, orgel en orkest ten gehoore
„bracht Hubert Cuypers' „Super flumina
Babylonis". Van dit werk, dat als het
,piècc de résistance" van de uitvoering
«irdt geroemd, wist de plaatselijke pers
E9,le te deelen, dat het op aansporing van
Kardinaal Mercier werd geschreven, „zort-
ijpr twijfel om op het onderdrukte België
toe te passen".
De componist is uitgenoodïgd de her
taling van zijn werk te komen leiden, wel-
fe na het uitbundige succes in November
zal plaats hebben.
In dit bericht staan een paar fouten. In
de eerste plaats is „Super flumina Baby-
Inis" geschreven voor gemengd koor a
nppella. Wij herinneren ons niet dat de
componist deze prachtige compositie be-
f?rkt beeft voor orgel- en orkestbegelei
ding, wat haar misschien niet eens ten
loede zou komen
In dé tweede plaats herinneren we ons
liet dat deze compositie geschreven werd
aandrang van wijlen Kard. Mercier.
Waarschijnlijk heeft verwarring plaats
net de Missa „St. Jeanne d'Arc" die aan
Kard. Mercier werd opgedragen. „Super
flomina Babylonis" is in 't voorjaar van
1933 ontstaan ten gevolge van de opdracht
nu voor de hoogste eere-afdeeling van het
internationaal zangconcours, georgani-
teerd door „De Vereenigde Zangers" te
Amsterdam het verplichte nummer te
rlirijven. Voor de hoogste eere-afdeeling
Kannenkoren schreef Cuypers in dien
'Ifden tijd het machtige werk „Le Cor."
Dat „Super flumina" bij de uitvoering
'Ie Toulouse het meest indrukwekkende
nerk geweest is gelooven we gaarne, aan
pzien het met .zijn moderne tonaliteit en
modern sentiment rust op een grondige
iludie der oud-Nederlandsche en Italiaan
se vocalisten, terwijl Cuypers de Wag-
wiaansche techniek evenmin vreemd is.
..Super flumina" is een van de weinige
jurken als er na Sweelinck in ons land
wl meer werden geschreven.
Bet verheugt ons van harte dat de com-
Kist zelf dit werk in November nog eens
ÏTouloïise zal herhalen. Cuypers wordt
akrdèerd in Frankrijk en België, werd
enkele jaren uitgenoodigd een eer
positie in Weenen in te nemen.
Tinneer zal men in ons land van officiee-
kiijde zijn verdiensten eens gaan er-
tenen9
N. J. H S.
temengiSe Berichten
Windhoos te Ede.
Ytel schade aangericht.
Gi^erenmorgen te ongeveer half negen
iuer te Ede plotseling een sterke wind
ow op. welke gevolgd werd door onweer,
o vrij hevigen slagregen en een hagelbui.
De hoos richtte nog al groote schade
Tal van boomen werden ontworteld;
dikke stammen knapten als 't ware als
Mljes af. Bij het hotel „Het Hof van Gel-
j'rland" verbrijzelde de bruin van een
«ko kastanjeboom verscheidene ruiten
Gok op de straatweg naar Arnhem werd
tor de hoos danig huis gehouden. Eenigc
tolivorlelde boomen versperden geruimen
W bel verkeer aldaar. Tal van huizen
c.oeslen het tevens ontgelden, want hier
'Ji daar lagen over den weg verscheidens
«gewaaide dakpannen en stukken zink
Mn de daken.
Een navertelling door H. A. ULLEMAN pr.
III
Op den 11 en Juni vierde de Kerk het
feest van Jezus' heilig Hart en ofschoon
wij midden op den Oceaan, ver dus van
onze kerken verwijderd waren, waren wij
het toch allen met elkander eens, dat wij
op ocnigerlei, 't zij een bescheiden, wijze
aan dat heugelijk feest moesten mee
doen.
Wij kwamen daartoe omtrent vijf uur
in de eetzaal der Toeristenklasse bijeen en
hielden er een Lof zonder Ons Heer.
Een Adoro Te zongen we, een O Salutaris
Hos.tia, het Magnificat en het Salve Re-
gina, waarna Pater van Dijk, uit Am
sterdam, lid van het Permanent Comiteit
der Int. Euch. Congressen, een gloedvolle
predicalie hield naar aanleiding van de
aanroeping: „Hart van Jezus, koning en
middelpunt aller harten, ontferm u onzer".
Dat Monseigneur Van de Wetering hierna
een woordje wenschte te spreken, deed ons
allen goed. Mgr. sprak met krachtige slem
een tiental minuten over het Eucharistisch
Congres, waarheen wij op weg waren,
weidde over de beleekeneis daarvan uit,
verlevendigde in ons het besef, dat wij in
de H. Eucharistie het hoogtepunt van on
zen godsdienst moesten zien en eindigde
met ons zijn Zegen te geven. Met een Hol-
landsch Heilig-Hartliedje, waarvan wij
gauw een aantal exemplaren op de pers
der boot hadden laten drukken, was dc
uiteraard nogal stroeve plechtigheid afge-
loopen. Komaan, het kon nu eenmaal in
die omstandigheden niet anders. Wij had
den in elk geval onzen goeden wil ge
toond.
Maar die 11e Juni was nog om 'n an
dere reden een merkwaardige dag. Dien
middag verscheen n.l. voor liet eerst van
de reis de bootkrant, „The Oceanpost" ge-
heeten, welke van dien datum af dage
lijks als een lieve attentie uitkwam, waar
van het alleen maar jammer was, dat zij
op een Hollandsche boot van een lïolland-
sche lijn alleen maar in het Engelsch be
wezen werd Wat daar allemaal in stond?
Op welke lengte en breedte het schip zich
om twaalf uur dien middag bevond, hoe
veel mijlen het dien middag sinds den vo-
rigen dag twaalf uur geloopen had (355
mijlen), hoe de wind en de zee was, welke
schepen gesignaleerd waren, verschillende
beurskoersen, artikeltjes, grapjes, plaatjes,
advertenties en ook eenige nieuwstijdin
gen, welke de marconist per radio opge
vangen had. Deze nieuwsberichten behels
den over 't algemen weinig bijzonders en
over ons eigen vaderland heelemaal niets,
zoodat men er in den regel gauw door
heen was. De avond van dien dag ken
merkte zich door weinig. Toen wij om tien
uur nog eens op het promenadedek gingen
kijken, regende het 'n ietsje. Een zwarte
lucht, waarin geen enkele ster tintelde,
hing onmetelijk wijd boven ons en de zee
was rustig. Fier, zuiver, wankelloos
sneed het schip zich een weg door het
water, gehoorzamend aan de zachte wen
ken van den stuurman, die boven op de
commandobrug zich weer liet raden door
do duidingen van het klein kompas. Een
zaam door het duister dreef de boot, met
boven zich peillooze lucht, onder zich peil-
looze zee. En toch die eenzaamheid had
niets angstwekkends, maar vaagde on
voelbare rimpels van onrust weg uit het
menseholijk gemoed, zooals een moeder
met zachte hand de plooien glad strijkt van
het wiegekleed over hour slapend kind. En
groote vrede zeeg in de ziel van hem, die
uitzag in het alomme duister van den
nacht.
Elk schip is een wereldje apart en
vooral de -booten der groote lijnen zou
men drijvende steden kunnen noemen. Van
daar dat een ontdekkingsreis aan boord
ook immer een der verlangens bij de
meeste passagiers uitmaakt, en met een
beetje voorspraak gelukt het in den regel,
dit verlangen ingewilligd te zien, vooral
wanneer het schip slecht bezet is. Onder
leiding van den chefkok, die bevriend was
met iemand uit onze gToep, begonnen wij
des anderen daags om 'n uur of elf, na
bekomen goedkeuring van den ehefhof-
meester, een rondgang door de boot.
Iemand, die er zich toe bepaalt, alleen op
de dekken te bivakkeeren, heeft geen be
grip van 'tgecn er onder in zoo'n boot al-
maal te koop is. Wij kregen drie groote
keukens te zien, één voor iedere klas,
waarin gemakkelijk een vijftigtal koks
werk hebben als de boot tenminste geheel
bezet is, zooals dat op de terugreis het ge
val was; toen kregen we een formeelo sla
gerij en bakkerij te zien, er was een
bordenwasscherij, een hors d'oeuvre-ka-
mer, een afdeeling voor fijne vleeschscho-
•tel en een voor banket, een koffiemaalderij
een meelmaaldcrij, een elerkokerij en nog
vele andere vertrekken voor culinaire doel
einden, te veel om op te noemen. Daar wa
ren provisiekamers, waarin een zoo ruime
voorraad van allerhande eetwaren opge
tast stond, als men in'maar weinige Hol
landsche inrichtingen op het vasteland
aantreft; aan bier had men bijv. 5000 liter
aan boord. En dan was er nog ruimte voor
logies van 300 man personeel. „De Nieuw
Amsterdam" meet dan ook ruim 17000
regis ter ton en kan meer dan 2600 passa
giers hergen.
Was liet dien morgen goed weer geweest
met vlakke zee en 'n beetje westenwind,
'in den namiddag werd de lucht betrok
ken en regenachtig. Er kwam mist, wat
als een leelijk ding beschouwd wordt,
want een echte zeeman heeft liever een
dag storm, dan een half uur mist. Akelig
loeide om do paar minuten de misthoorn,
teneinde andere schepen te waarschuwen
en aanvaring te vermijden en dat ging zoo
den heelen avond door. Uit voorzorg wer
den er alvast een paar reddingsboolen los
gemaakt en van hun dekzeil ontdaan.
Zulk een reddingsboot of lifeboat, zoo-
als de Engclschen zeggen is doorloo
pend ingericht voor onmiddellijk gebruik.
Daar is drinkwater in, een flesch cognac,
voedsel voor verschillende dagen, een kom
pas. een zeekaart en wat al niet meer; en
al deze zaken worden bij het begn van el
ke reis vernieuwd. Voor eiken passagier is
een bepaalde reddingsboot aangewezen en
in elke hut staat het nummer van die
boot aangegeven. In de heenreis hadden
wij nummer 18, op de terugreis No. 27.
Men moet voor de aardigheid gedurende
den maaltijd aan zijn dischgenooten eens
vragen naar liet nummer van hun life
boat. Daar zijn er niet zoo heel velen, die
het u kunnen zeggen.
's Anderen daags was 't Zondag en feest
van den Wonderdoener van Padua. Wij.
hadden graag een Hoogmis en wisten van
den hofmeester gedaan le krijgen, dat de
Social Hall dat is de gezelschapszaal
der Ie klasse tot 10 uur tot onze be
schikking bleef. Om half 9 deed de Eerw.
•Heer Van der Burg, secretaris van Mon
seigneur, aan het altaar der boot elk
schip dor H. A.-lijn heeft n.l. twee altaren,
één in de Ie en een ander in de lie klasse
een Hoogmis met Uitstelling in Ci-
borio. Het ging waarlijk nog zoo kwaad
niet. Wat bloemen stonden op het altaar
en onder begeleiding van harmoniummu-
ziek zongen we do Gregoriaansche Mis
„De Angelis" uit een eenvoudig Cantc-
musboekje, dat we in de 111e klasse had
den weten machtig te worden. De losse
stukken, zooals Introitus, Graduale, Of
fertorium en Communio waren wij zoo vrij
om weg te laten. Kapelaan Schneider, uit
Hengelo, sprak naar aanleiding van het
profetisch woord uit Isaias: „Uwe zonen
zullen van verre komen en Uwe dochte-
ren zullen van ter zijde oprijzen" een wel
sprekend woord over het aanstaande con
gres te Chicago, waarheen de voetstap
pen van zoovelen gericht waren, 't Is net
of zulke plechtigheden ter zee meer in
slaan dan die te land, we kregen er allen
oen bepaald feestelijke stemming van. Nu
we toch in de Ie klas waren, maakten wij
even van de gelegenheid gebruik, om de
verdere salons van die klas te bezien. Een
kijkje daar is best de moeite waard, want
het is er, om eens gemoedelijk Hollandsch
te spreken, een keurige boel. De roodsa-
lon, de Japansche theesalon, de dining-
room, de Social Hall, de bar, 't mag alle
maal gezien worden; de hutten zijn niet
veel mooier dan die van de He klas, maar
neemt men een „cabine de luxe", zooals
Mgr. do Aartsbisschop deed, dan is men
uitmuntend en deftig gelogeerd.
's Middags om twee uur gingen wij
een clubje van een man of vijf op be-
zoek bij den hoofdmachinist of, zooals do
scheepsterm luidt, chief-ingineer (chef
FEUILLETON.
Roman van E. F. BENSON.
(Nadruk verboden).
fi)
Daar hij van nature onergdenkend
,j1 jertrouwend was en afging op de er-
M'm? van Craddock en zijn menschen-
t'aisi op zijn verzekering dat hij geen
behoefde te hechten aan het
e briefje dat Charles verlof gaf om de
te gaan zien, nadat de familie ver-
j en waa, zette hij bijna zonder moeite
VreeS van a*' waarmee Tdj de
r. i f *wee w©ken behept was geweest.
°ck die altijd zoo vriendelijk voor
geweest was, die vandaag bijna vader-
gevoelens aan den dag had gelegd,
«jn vrees ongegrond verklaard. Daar-
js, Wat zou er gebeurd kunnen zijn
i»Vre^ndschappelijke gevoelens van
ai,?!1® kon veranderen in koude onver-
kt'J' Wat kon ook redelijker zijn
W-~e Terklaring die zoo geheel overeen-
k' V dat hij zelf had in
Bi» r3| r van meneer Wroughton?
V'. -Trv ®auw' Wat een wereld van
lucht, het kleed, het water, de
bi, ""^-nietjes, dc weerkaatsing van dc
f. 0 weerkaatsing van het kleed,
fe 0 6 °°6en> waar hij recht in keek. In
t» Tftf(^ea schilderde hij een boodschap
W, ,m 7elf alleen was. Zün perr.ee-
C,nS verven, wisten er niets van.
<f|cks profetie (de wonsch was
hier misschien de vader der gedachte) dat
de twee jonge majmen die hij welgedaan
had, niet veel gemeens met elkaar zouden
hebben, scheen bij hun eerste ontmoeting
vervuld te zullen worden. Ze ontmoetten
elkaar aan het theater en Charles' en
thousiaste waardeering van het stuk dat
hij nu voor den tweeden keer zag, scheen
de minachting van Armstrong opgewekt
te hebben.
„Ik wou dat je me gezegd had dat je
het al gezien had," zei hij, toen zij tus-
schen de bedrijven al rookend op en neer
liepen te wandelen, „dan hadden we er
gens anders heen kunnen gaan."
„Maar daar is niets, wat ik zoo graag
zou gezien hebben," zei Charle3 met vuur.
„Ik vind de scène tusschen Violet en den
predikant onbetaalbaar. Vertel mij er eens
iets van. Hebt U zulke menschen gekend?"
Frank wenkte den man van den kaartcn-
verkoop.
„Laat mij de inkomsten van dezo weck
eens zien," zei hij. Toen gaf hij antwoord
aan Charles.
„Ja; vroeger dacht ik dat ze zoo wa
ren," zei hij. „Tk vermoed dat ze in wer
kelijkheid heel wat harder en gemeencr cn
vuiler waren. De menschen "kunnen niet
zoo suikerzoet zijn als ik ze gemaakt
heb."
„O. maar ze zijn niet zoet, vindt- TJ wel?
Ze zijn vriendelijk en aardig en een beetje
belachelijkfeitelijk zooals de meeste
menschen, maar U hebt er den vermakelij-
klein kant van gezien."
De kaartverkooper was teruggekomen
en overhandigde Armstrong 'n Btuk papier.
„Voller dan ooit, meneer Armstrong, ziet
U," zei hij met een air alsof hij de eige
naar was, zooals de ober-lcellner in een
restaurant, als de gasten, een gerecht erg
smakelijk vinden. „En met den voorver
koop zijn we al 'n eind voorbij Kerstmis."
Onbcgrijpelijkerwijzo smaakte het ge
recht Armstrong niet.
„De menschen zijn droevige dwazen,"
merkto hij op. terwijl hij den man een kort
knikje ten afscheid gaf.
..Daar belibor ik ook toe," zei Charles.
„Ja ik dacht er niet aan. Maar hebt U
nooit het land aan uw schilderijen of
tenminste wantrouwt U ze niet juist
omdat ze in den smaak van het publiek
vallen?"
Charles lachte.
„Ik heb nog niet de kans gehad te ont
dekken welk effect populariteit op mijn
cordecl zou hebben," zei hij. „O. wacht
even kort geleden ben ik op een ten
toonstelling geweest waar -een schilderij
van mij hing cn toevallig stonden er wat
mensehen omheen; ik ging erbij staan om
te luisteren wat ze zeiden. Zo waren nogal
complimenteus, en en ik geloof dat ik
het wel aardig vond. Maar in elk geval
veranderde mijn oordeel er niet door."
Frank Armstrong keek naar de welge-
kleede, welgevoede wandelaars in de en
tree-hal.
„Toch geloof ik dat menschen zooals
deze allemaal een verkeerden smaak moe
ten hebben," zei hij.
„Zoudt TT dan liever onpopulair zijn?
Zoudt U liever hebben dat het theater
leeg was en dat er geen plaatsen vooruit
besproken werden?"
Frank Armstrong grinnikte.
„Nee, ik zou vloeken als een gek," zei
hij, „het is me eens overkomen en ik heb
ingenieur), den heer Bolsius, die een ken
nis was van één Yau ons clubje eu gaarne
ons in de gelegenheid wilde stellen de ma
chinekamer te bekijken. Hij gaf ons oen
2en machinist me» en wij daalden in dq
onderwereld af. Zoo'n machinekamer n.l.
van de Holland-Amerika-lijn loopt tot aan
den bodem van het schip too en is héél
diep, zóó diep, dat twee van ons, op het
punt, langs de ijzeren, steile trap naar be
neden te gaan, voor de eer bedankten uit
vrees voor duizeling en liever in de com
fortabele hut van den heer Bolsius een
sigaar bleven rooken. Wij bleven dus met
z'n drieën over en volgden den 2en ma
chinist naar den bodem van de snikheeto
machinekamer, of liever machine-hal.
Niet alleen was 't er heet als in de hel,
maar er was ook een geraas van geweld.
De Nieuw-Amsterdam telt twee schroeveu
heeft dus twee geweldige machines, ieder
van 5600 P.K., welke beide een respectieve
lijko heel lango as in beweging houden.
Deze tientallen meters lange as loopt door
een tunnel naar het achterschip en be
weegt daar een van de beide schroeven.
Nog heeter was het in het naast de
machines gelegen ketelruim, waar 42 vu
ren dag en nacht onderhouden worden.
De stokers slaan telkens vier uur achter
elkaar voor hun resp. ovens en gooien op
een bepaald sein, dat om 'n vastgesteld
aantal minuten gegeven wordt, de deur
open en den oven vol. Na 4 uur van zulk
een verhittenden arbeid, rusten zij 8 uur
achtereen, werken daarna weer 4 uur, en
rusten weer 8 uur. En zoo gaat dat voort.
Dïit wc wat blij waren, toen wij na de
zen moeizamen, warmen tocht weer in de
hut van den heer Bolsius terugkeerden
om daar nog even bij te komen, laat zich
gemakkelijk aanleunen. De heer Bolsius
bleek niet alleen een geestig prater en be
lezen man te zijn, maar ook in zijn vrije
uren, ofschoon zijn functie lang niet poë
tisch is, hoogst verdienstelijke verzen te
schrijven, waarvan hij zoo vriendelijk was,
ons er eenige te laten lezen.
Toen we weer hoven kwamen, bespeur
den wij, ondanks het zachte, mooie weer,
een woelige zee, lichtblauw van tint,
waarvan dc golven bij het tegen elkander
botsen, groen uitvloeiden met kuiven van
witzilveren schuim.
Ter viering van den Zondag hielden wij
om 5 uur weer een houten Lof, waaronder
Pastoor T.ucassen een korte toespraak ton
beste gaf.
'is Avonds voor liet te-ruste-gaan, gin
gen we volgens scheepsgewoontc nog eens
even de natuur bespieden. Er zat boven
ons hoofd een zwarte lucht, doorrpikt
met sterren, waarvan er oen, kijk, daar!
plots verschoot. Toon dacht ik aan kin
deren, die, als zij een ster zien verschie
ten mekaar een hand geven en zeggen:
„gauw oen wonsch doen".
Op den weg naar Otterloo viel oen zeer
zware boomtak op den auto van den heer
A. Rijks, uil Rotterdam, die daar juist pas
seerde. Gelukkig kwam de heer R. er zon
der verwondingen af. Er zijn nóg verschei
dene (ole(oongoleidingon gestoord. Bij en
kele boerderijen woeien kippenhokken <m
hooibergen omver. Overigens zijn, voor zoo
ver wij vernamen, geen persoonlijke onge
lukken gebeurd. Er is wel veel schade aan
het te velde staande gewas toegebracht.
De richting van de hoos was Z. West
Zuid-Oost.
Verdronken.
Zondagmiddag waren twee vrienden
gaan roeien op den Kralingschen Plas Ie
Rotterdam. Midden op de plas zouden zij
gaan baden. Een hunner kon zwemmen, de
ar.dcre, de 21-jarige W. Z. niet en deze
zou daarom aan hel bootje blijven hangen
Zijn vriend, die niet wist, dat Z. niet zwem
men kon. verwijderde zich een oogenblik
van hel bootje. Toen hij terugkwam mist.1
hij zijn vriend. Deze schijnt door een of
andere oorzaak zich niet langer te hebben
kunnen vasthouden en is verdronken.
In een waterput verdronken.
Zondagmorgen is te Waubaeh de 47-jari-
ge vrouw Knubben in een achter haar huis
gelegen waterput gevallen en verdronken
Vermoedelijk ten gevolge van verstandsver
bijstering is de ongelukkige in den put
geraakt. Zij Iaat een man met zes kinderen
achter.
Overreden en gedoad.
Te Vecnwouden is liet 7-jarig zoontje
er geen plezier van gehad."
Toen liet hij zijn nurksheid varen.
„Het kan me niet. schelen om liet U le
zeggen," zei hij, „het feit is dat ik mijn
stuk verkocht heb, van binnen en van bui
ten, van kop tot staart, van IJsland tot
Peril en Madagaskar, en het maakt voor
mij geen cent verschil of hot blijft loopen
tot hot laatste oordeel of tot Nieuwjaar.
En nu heb ik een gevoel clsof al die men
schen mij bestelen."
„O, wat jammer!" zei Charles. „Het
spijt me erg. Maar zo zullen net zoo goed
naar je volgend stuk komen."
De gedachte dat Craddock nog drie
stukken van hem in zijn zak kon steken,
verdreef de goede bui van Armstrong
weer. Heel sterk was dio trouwens toch
niet geweest en nu trok ze zic'n weer te
rug als een slak in haar huisje. Hij haalde
zijn schouders op.
„Daar gaat de bel," zei hij, „als jo het
derde bedrijf wilt hooren wordt het tijd."
„Ik wil er geen woord van missen," zei
Charles hartelijk.
Do eerste l^clft van het bedrijf zat Arm
strong naast hem zoo te geeuwen en te
draaien dat» Charles bet zich aan zijn be
leefdheid verplicht achtte voor te stellen
niet te blijven tot het einde. Van den an
deren kant konden zij nu met goed fatsoen
toch ook niet opstaan. Maar klaarblijke
lijk verveelde het stuk hem.... hij besloot
het voor te stellen: het bleek zoo allerdui
delijkst dat Armstrong er genoeg van had.
„Zullen we gaan?" stelde hij voor.
Armstrong stond al in den doorgang.
„Tic dacht wel dat het derde bedrijf te
veel voor je zou zijn," merkte hij op.
Ze gingen vlug en stil de zaal uit en
UIT DE RADIO-WERELD.
- Programma's voor Woensdag 21 Juli.
Hilversum, 1050 M.
12.Politieberichten.
5.UU7.00 Vooravondconcert door hei'
H. D. O .-orkest
7.Politieberichten.
7.107.45 Lezing: Het zwermen der
bijen in verband met liet ongunstige voor-'
jaar, door den heer J. de Meza van den'
bijenstand Mollona, Santpoort.
7.45 eu 10.Persberichten.
8.15 Kurhaus-uitzending. Solistencon*
eert, onder leiding van Prof. G. Schnce-
voigt. Solist: Josef Wolfsthal, viool. 1.
Handel-Regor: Concerto grosso no. 1 13-*
dur op. 3 (Allegro, Grave. Moderato). 2.
Svondsen: Jorahayda Legende. 3. Mous-
sorgsky: Une nuit sur le Monlechauve.
Fantasie voor orkest. Pauze. 4. Mozart:
Ouverture Zauherflöto. 5. Mozart: Viool-
concort A-dur. (Allegro aparlo, Adagio
Tempi di nvanuelto). J- Wolfsthal.
Davenlry, 1600 M.
11.201.20 Het radiokwartct en solis
ten (contra alt, tenor, viool).
1.20—2.20 Muziek van restaurant l'ras-
cati.
4.20 Causerie: Out of doors.
4.35 Orkestconcert.
5.35 Kinderuurtje.
6.20 Lichte muziek.
7.20 Tijdsein Big Ben, weerbericht,
nieuws.
7.45 Pianocomposities van Bacb.
8.Muziek.
8.20 Toscaansche liedjes met guitaar-'
begeleiding. De London dansband.
8.50 Concert. Pier roveLs of 1926, van
het Per Paviljoen Eastbourne. Orkest en
solisten.
9.50 Weerbericht, nieuws.
10.25 "Walsen door do Loudon dans
band. J
10.40 „'Clio long day closes", concert, i
41.2012.20 Dansmuziek.
„R a d i o-P a r i s" 1750 M.
12.50 Concert door het orkest Gayina.
5.05 Concert.
8.50 Galaconcert.
K n i g s v.* usterhauson, 1300 M.
8.50 Knul Hamsun-avond. Voorlezing»
uit zijn werken.
9.50 Irn Walde, syinphnie voor groot
orkest op. 153 no. 3, Raff. Daarna nieuws
berichten,
Brussel 480 M, Antwerpen 205 M.
8.35 Concert. Werken van Bclgischo
componisten.
9.20 Militaire mar ■••hen.
Munster, 410 11
I.35—2.5(1 Concort.
4.20 Sprookjesvortellen.
5,50 0,20 Lezingen.
7.008.00 Werken van Mozart.
820 Lezing. i
8.50—10.20 Rudyard Kipling avond.
10.20 Zitherconcert.
II.05 Cabaret
van de weduwe R. Bocrsma onder eert
melkwagen geraakt, overreden en'dood op*
genomen.
Door een tram overreden cn gerlced.
Een der firmanten van de firma B. ?n
W., grossiers te Dokkum, is door rkeerd
uitwijken op zijn fiets, tusschen Marmer-,
wonde en Dokkum onder de hem m-litrropH
rijdende stoomtram geraakt eu onmiddel
lijk gedood.
Tusschen dc buffers bekneld ca gedoe cl.
Op Staatsmijn „Emma" te Iloen.sbr k
heeft gisteren een doodelijk ongeval plaats
gehad. Bij de bovengrondsclie verleiding
was A. 1.. Geerts uit Genhoul-li'ok. bezig
met liet- afhaken van wagens. Hij geraakt*
daarbij tusschen de buffers bekneld, waar
door hij een ribfracluur en kneuzingen,
aan de borst bekwam. Onmiddellijk naar
bet hospitaal te Heerlein vervo. r 1. over-*
leed hij aldaar reeds enkele uren na aan
komst. De overledene was een 53-jarige
veduwnaar; hij laat een viertal n - H-ino
Charles legde, een bectjo verward, zijn
hand op den arm van den ander.
„Dat was het heelemaal niel, werkelijk
niet," zei hij. „Maar I' zat zoo te geeuwen
en to mopperen ik dacht (Jat I' liever
heen zoudt gaan. Tk ik venna H.te mij
uitstekend."
Armstrong wist dat bij zich onhebbelijk
gedroeg, maar vanavond werkte bet prop
volle theater en gedeeltelijk ook de opge
wektheid van Charles, op zijn zenuwen.
„Ga dan terug om ook van de rest to
genieten," zei hij.
net goed humeur van Charles y >s ook
daartegen bestand.
„Ik vind dat ik dat maar doen moet,"
zei hij. „Ik dank U wel dat U me mco
hebt genomen. Ik amuseer me buitenge
woon. Goeden avond!"
Nu had Armstrong nog meer liet land
dan zooeven en zonder twijfel zou hij een
hatelijk antwoord gegeven hebben, maar
Charles had zich al omgedraaid cn was
al verdwenen in de zaal. Toen werd hot
Armstrong duidelijk dat hij niet z zeer
het land had aan Charles, als wel aan
zijn eigen onhebbelijke manier van doen.
Een halve minuut bleef hij aarzelen, hij
wou hem achterna gaan om zijn excuses
aan te bieden, als dat noodig zou zijn
maar toen sloeg dc balans weer door naar
den anderen kant cn hij ging de straat
op. Mensehen met zoo'n duivclsch goed.
humeur als zijn nieuwe kennis, dacht hij,
moesten niet vrij rond mogen loopen. 7o
pasten niet in zijn idees omtrent de we
reld, waaricderer-u zocht en greep en
snauwde, tenzij hij een bijzondere reden
had om zich aangenaam voor le doen.
(Wordt vervolgd.)
