DE TÜSSGHENPERSOON
Tweede Blad.
Maandag 5 Juli 1926.
UIT DE PERS
de stok en de hond.
De Maasbode schrijft:
In „Het Volk" treffen we een relaas aan
van de „bierfuif", welke te Kiel aan het
tfederlandsche oefeningseskader door 't
gemeentebestuur werd aangeboden en
waarbij vcflgens den rooden berichtgever
enkele jongelui zich het Duitsche brouwsel
wat al te goed hebben doen smaken.
Van dronken matrozen naar het anti-
militarisme il n'y a qu'un pas. Aan de
vermaledijde burgerlijke instelling die
kortweg „marine" wordt geheeten mag
men dan ook insinueerenderwlize de ver
antwoordelijkheid cfldosseeren. èn dat en
kele zwakke broeders hun eigen draag
kracht niet schenen te kennen, èn dat men
anderzijds misschien te kwistig was met
liet Cambrinisch onthaal èn zelfs dat ook
in Kiel de vrouwelijke hyena's niet ont
breken, welke speciaal in havensteden
haar buit plegen te beloeren.
Verbijsterend is intusschen de conclu
sie, waartoe de mokkende scribent ziclj
geheel in dezelfde lijn laat .verleiden:
Als straks weer in het parlement te
gen de onzedelijkheid bij de marine
wordt te velde getrokken terwillo van
het binnenhalen van een verhooging
van subsidie van Christelijke en R. K.
militaire tehuizen, dan weet men zoo
ongeveer, welke waarde aan deze mo-
raal-comedie moet worden toegekend.
Nu vragen wij toch, wat het ijveren voor
de geestelijke verzorging der schepelingen,
welke van Christelijke zijde wordt onder
nomen, te maken heeft met het wange
drag van te veel drinkende matrozen of
zelfs met onoordeelkundig opdringen mis
schien van den kant hunner superieuren!
Omdat enkele leden eener bemanninj
ach misdragen, zou men het recht hebben
de actie voor de militairen tehuizen als
een „moraal-comedie" te kenschetsen?
Het is ons bekend, dat de roode men
taliteit van al wat op confessioneele basis
staat, afkeerig is, al tracht men ook vaak
het tegendeel te doen gelooven: maar hier
is het toch al te duidelijk, dat men louter
naar een stok zocht om den hond te slaan.
BINNENLAND
de apologetische beweging.
Een oordeel van Prof. Verhaar.
De redacteur van „De Tijd", L. v. d. B.
heeft een onderhoud gehad met prof. Ver
haar over „de Apologetische Beweging".
Het eerste bracht de journalist ter spra
ke het succes van „Het Schild", dat in
lantal abonnés en in omvang zoo zeer is
uitgebreid.
Ja, ik acht het een gelukkig feit,
•iat het juist onder andersdenkenden zoo-
feel gelezen wordt, zelfs predikanten be-
hooren tot de geregelde lezers. „Dat is
nen heel andere levensbeschouwing dan ik
mij die heb voorgesteld", erkennen zoo-
tele nief-katholieken na kennismaking met'
-,Het Schild". Enkele bekeeringen waren
feeds een .gevolg ervan. Maar bekeering is
niet het onmiddellijke doel, het onmiddel
lijke doel is het wegruimen van waanbe-
Srippen. Ik beoog „Het Schild" te doen
rijn een rustig, kalm tijdschrift,
dat de moeilijkheden onder de
öogen durft zien ,en irenisch
weet te vertelle-'n wat de inhoud
Is van de katholieke levens
beschouwing".
Verder over zijn cursussen sprekend
wide de Warmondsche hoogleeraar:
Ook bij mijn cursussen in de aca
demiesteden tracht ik allereerst verkla
?end en ontvouwend te'werk te gaan. Te
beiden is een zeker resultaat in dit op
licht al merkbaar. Er is een andere men
taliteit onder de studenten daar gekomen,
ïl zijn de bekeeringen nog weinig, Er is
meer ernst, minder spot len opzichte van
het Katholicisme. Het aantal toehoorders
groeit. Te Leiden heb ik nu drie jaar een
cursus gehouden en 't getal steeds zien
toenemen. De belangstelling was vaak zóó
groot, dat men in de gangen stond. Dozen
winter begin ik te Leiden mijn vierden
cursus.
- Waaraan die vermeerderende en blij
vende 'belangstelling is toe te schrijven?
raagt u. Ik schrijf dit toe aan de conti
nuïteit van den spreker. Vroeger was er
telkens een andere spreker. Men be
schouwde zoo'n voordracht dan meer als
een losse lezing, thans meer als een aan
eengeschakelde reeks conferenties, als een
meer regelmatigen cursus. Er zijn cr die
hem nu al drio jaar volgen.
Mijn allereerste doel is met deze
cursussen vooroordeelen weg te ruimen.
Komen er bekeeringen uit voort best.
Maar primair doel is het uit den weg
ruimen van verkeerde begrippen en het
klaar uiteenzetten'van onze levensbeschou
wing. Zoo'n cursorische voordracht is
dan ook geen oratorisch stuk. Ik schrijf
ze op en lees ze af, zoodat de uiterlijke
voordracht geen invloed uitoefent en men
kalm, rustig kan blijven doordenken.
Zijt ge (^'or aller medewerking te
vreden?
Ja, tot zekere hoogte. Maar één ding
is jammer; ik heb te weinig steun
van de katholieke studenten
zelf. Ze staan meerendeels, helaas, nog
te veel buiten deze apologetische beweging
in intetlectueele, vooral jong-intellectucele
kringen".
In het verdere onderhoud oordeelde do
proféssor over de godsdienstige ontwikke
ling der intellectueele leeken.
Ten slotte kunnen en moeten de in-
telectueele katholieken veel meer doen aan
eigene ontwikkeling op godsdienstig ge
bied. Een ramp is het, dat intellectueele
andersdenkenden bij het in aanraking ko
men met intellectueele katholieken bij de
zen zooveel onwetendheid over de leer
stukken des geloofs aantreffen en dan met
een I003 praatje worden afgescheept,
waarmede onkunde wordt gecamoufleerd.
In dit opzicht rust op de ouders van kin
deren, die onze middelbare en hoogere
scholen bezoeken de plicht te zorgen hen
vooral ook deugdelijke kennis te doen bij
brengen van de waarheden des geloofs.
Een abonnement op „het Schild" voor den
gymnasiast, voor het meisje van lyceum of
H.B.S. is een nuttig iets".
Het Amst. Gemeentepersoneel.
De 10 o n b e s p r e k i n g 0 n
geëindjgd.
Zaterdagochtend kwam ten stadhuize te
Amsterdam eerst bijeen de Commissie
voor Georganiseerd Overleg in Werklie
denzaken. Waar over de loonovereeukoiiist
reeds overeenstemming was bereikt, lie
pen de debatten nogmaals over do her
classificatie. De vertegenwoordigers der
werklieden stelden opnieuw hun bezwaren
daartegen in het licht. Namens B. en W.
verklaarde de wethouder Von Frijiag
Drabbe, dat het college bleef bij z-jn voor
nomen, de hergroepeering in liensteoTj-
missie ter sprake te brengen De bijeen
komst werd daarop gesloten Het. zal nog
moeten blijken, of, indien in do dienstcom
missie ten aanzien dezer groepeering geen
overeenstemming wordt bereikt, B. en W.
nog verder hierop zullen aandringen.
Vervolgens vergaderde de Centrale
Commissie *van Georganiseerd Overleg in
Ambtenarenzaken.
Hier kwam men tot een volledige over
eenstemming
In een nota door B. en W. vastgesteld
zullen deze overeenkomstig mededeoling
aan den raad doen, welke Woensdag re l;
in den Raad in behandeling komt, tege
lijk met de loonovereenkomst met de
werklieden gesloten.
Het door de Centrale Commissie voor
Werkliedenzaken genomen besluit luidt
als volgt:
I. te bepalen, dat de regeling van de
loonen en den arbeidstijd zal blijven gel
den tot de eerste loonweek van Juli 1928;
II. gedurende het tijdvak van 1 Janu
ari 1927 tot en met 31 December 1928 den
vacantietoeslag vast te-stellen op f20 voor
de volwassen werklieden en f 10 voor de
jeugdige werklieden;
III. de vacantie, bedoeld in art. 7 (3)
van het Werkliedenregloment zal worden
verleend:
a. aan de werklieden, die op 1 Mei van
eenig jaar ten minsto gedurende 2 jaron
onafgebroken in dienst van de gemeente
zijn in de maanden Mei tot en met Sep
tember, met dion verstande, dat, indien
die werklieden dat verzoeken, zij ook in
de overige maanden van het jaar met va
cantie mogen gaan voor zoover do dienst
dit toelaat;
b. aan de overige werklieden, in de
maanden April en October, met dien ver
stande, dat, indien die werklieden dat
verzoeken, zij ook met vacantie mogen
gaan in de maanden Januari, Februari,
Maart, November en December".
VI. zich te vereenigen met het voorne
men van B. en W. om met de schoon
maaksters in gemeentedienst een arbeids
overeenkomst naar burgerlijk recht te
sluiten en hiervoor bij den gemeenteraad
een daartoe strekkend voorstel in te die
nen.
B. en W. brengen den raad in herinne
ring liet bepaalde in het Werkliedenreglo
ment, dat de Raad bet besluit der Centra
le Commissie kan schorsen of vernieti
gen, indien het door den Raad in strijd
wordt geacht met de wet, een gemeente
verordening of het gemeentebelang.
Reeds bij de loononderhandelingen, die
in den zomer van het vorige jaar met do
werkliedenorganisaties in de Centrale
Commissie gevoerd werden, ia door B. en
W. te kennen gegeven, dat het in de be
doeling lag met de schoonmaaksters in
gemeentedienst een arbeidsovereenkomst
naar burgerlijk recht te sluiten, ten einde
deze vrouwelijke werklieden aan de wer
king der Pensioenwet te onttrekken.
B. en W. doelen daarbij mede, dut niet
de bedoeling voorzat, de schoonmaaksters
ten aanzien van haar pensioen of van de
algemcene arbeidsvoorwaarden in ongun
stiger positie te brengen dan het overige
gemeentepersoneel. Immers, zoo merken
B. en W. op, liet verloop onder de schoon
maaksters bij do gemeente is van dien
aard, dat het de gemeente mogelijk zal
zijn met minder kosten dan thans, door
betaling van 151 bijdrage aan liet
Rijkspensioenfonds, aan. de schoonmnak-
sters van gemeentewege een uitkcering te
waarborgen van een gelijk bedrag, als liet
p«asioen waarop de Pensioenwot-1922
haar aanspraak geeft. En voor do schoon
maaksters, met wie een arbeidsovereen
komst naar burgerlijk recht gesloten is,
zouden ook overigens dezelfde arbeids
voorwaarden gelden als voor de andere
werklieden in gemeentedienst.
In hun antwoord deden de vertegen
woordigers der werkliedenorganisalies uit
komen, dat zij, alhoewel in beginsel geen
voorstanders van de toepassing van dezo
soort arbeidsovereenkomsten, tdcli hot
oog niet wilden sluiten voor het voordeel
voor de gemeente, uit deze regeling voort
spruitende, zonder dat dit Yoor de belang
hebbende eenig nadeel zou behoeven te be
duiden, zoodat zij in beginsel tegenover 't
door B. en W. geopperde denkbeeld zich
niet afwijzend wilden stellen.
De besparing van kosten, welke door de
regeling verkregen wordt, kan globaal ge
steld worden op f 50.000 's jaars.
Ten slotte stellen B. en W den Raad
voor. de verordening, in zake de pensioen
afspraken aldus te wijzigen, dat de schoon
maaksters in privaatrechtelijk verhand
worden gebracht.
e
Waarom Nederlandsch fabrikaat.
Het k 0 0 p e 11 van tricötgoodcxen
Do „R.-K. Fabrieksarbeider" wijst er
op, dat in 1924 ongeveer 23 van de pro
ductie der Noderlandschc tricotindustrio
aan het buitenland werd verkocht, maar
dat de invoer (voor ruim 23 millioen gul
den) bijna tweemaal zoo groot was als de
gcheele Nederlandschc voortbrenging.
Deze tak van nijverheid kan nog veel
meer uitgroeien, wanneer onze landgenoo-
ten bij het koopen van trieotgocdorcn de
voorkeur geven aan het Nederiandsche
product.
Dat dit niet altijd e\tn gemakkelijk
gaat, blijkt uit een brief, dien een onzer
vrouwelijke leden ons toezendt. Zij schrijft
ons, dat zij moeite gedaan heeft Neder
iandsche tricot hemden to koopen hij eeo
der grootste magazijnen in ondergoederen.
Doch de winkelier trachtte haar ie over
tuigen, dat het Nederlandsch fabrikaat
niet goed zou zijn en liet haar een klein
"staalkaarljo met eenigc verouderde mo
dellen van Nederlandsch maaksel zien,
waarbij hij opmerkte, da.' goedo trirolgoe-
doren alleen in hot buitenland gemaakt
kunnen worden
Na ingesteld onderzoek blijkt liet, dat
deze winkelier wel degelijk een prachtige
monstercollectio van eon groote Neder
iandsche tricotagofabriek te zijner be
schikking had. Deze flinke vrouw heeft op
haar stuk gestaan en in dezen winkel toch
een Nederlandsch tricothenil gekocht, dat
haar in elk opzicht bevredigt en goedkoo-
per was dan de buitenlandsclie kleeding-
stukken van den winkelier.
Zeker is het een dwaas denkbeeld, dat
alles was uit den vreemde komt mooier en
beter is dan het Nederlandsch product.
Gemengde SSeoichtem
Ernstige motor-ongelukken.
Zalerdaga\ond te hatftien heeft le Rot
terdam de 24-jarigo A. van Buren op zijn
motorrijwiel gezeten, do 20-jarige niej. J.
van der L. aangereden. Mej. J. van dor L
kreeg kneuzingen in de heup en werd in
het ziekenhuis aan den Coolsingel opge
nomen. De motorrijder viel en werd ten
gevolge van de aanrijding over den grond
geslingerd. Hij werd met een schedelfrac
tuur in ernstigen toestand naar het zieken
huis Coolsingel vervoerd, doch is kort na
aankomst overleden.
Zaterdagmiddag omstreeks 3 uur heeft
een ernstig motor-ongeluk plaats gehad tus-
schen Nieuwstadt en Sustcren.
De heer A. Hermans, secretaris der ge
meente Sustcren, zou zich per motor naar
zijn ouders te Sittard begeven. Op hoven
genoemde plaats wilde li ij een auto pas-
sceren, evenwel kwam hij in aanraking met*
de wielrijder, waardoor hij zijn beheer ver
loor. on tegen een der langs den weg staan
de hoornen opvloog. Zwaar gewond werd
II. opgenomen en in oen dicht bijzijudc wo
ning werd binnengebracht, waar genees
kundige behandeling plaats had. Hij word
naar zijn woning te Sustcren overgebracht.
Zijn toestand is ernstig, men vreest voor
hersenschudding en schedelbreuk.
Haar kind gedood.
Aan den Overkant van het IJ in de
Berherisslraat te Amsterdam heeft, zooals
we Zaterdag reeds in liet kort meldden, 'n
vrouw, vermoedelijk in een vlaag van
waanzin haar vierjarig kind geworgd. Do
vrouw deed daarna een mislukte poging
tot zelfmoord. Door den Geneeskundigen
Dienst is zij naar het Wilhelmina-Gast-
liuis overgebracht. De politie stelt een on
derzoek in.
Bij het onderzoek bleek, daL niemand
iets van de zaak wist. De man was iu
wanhopigen toestand. Hij wilde steeds
den dokier halen of de politic waarschu
wen, maar gaf op wrzoek van de vrouw
aan dit voornemen geen gevolg. Toen li ij
Vrijdagmorgen thuis kwam. bemerkte hij,
dat zijn vrouw zich met ecu beiteltje
eenige steken had toegebracht, waardoor
ernstige bloedingen waren ontstaan. Vrij
dagavond heeft hij den dokter gewaar
schuwd. Het kind was uit liet eerste hu
welijk van de vrouw, die eenige jaren van
haar eersten -man is gescheiden.
Nader wordt gemeld:
Nadat de wonden van de vrouw wrbon-
dtn waren, werd haar een voorloopig ver
hoor afgenomen Zij verklaarde, dat zo
dood wilde en. daarom zichzelf do steken
met een heitel had toegebracht. Het kind
li iel zij van liet leven beroofd
De vrouw, die bovendien in livpcrner-
vcusen toestand verkeerde, werd door een
der autobraiioards van den Geneeskundi
gen Dienst naar het Wilhelminagasthuis
o\ï rgibracht Later transporteerde men
daar ook liet lijkje heen. waaraan L* zien
was, dat de dood reeds geruirnen tijd ge
leden was invelreden.
Meer opheldering kwnm van de zijde
van v. d. Kolk zelf. Ook deze persoon, die
3') .'^ai (.ud :s, was totaal overspannen
Hij vertelde, J.\t-Dirk afkomstig was van
het eerste huwelijk van zijn vrouw, welk»
-rLinienis door scheiding ontbonden was
v-rklaard. De zenuwachtige toestand, waar
in hij en zijn vrouw den lialstcn tijd had
den verkeerd, sproot hoofdzakelijk uit het
feit voort, dat hij geen werk kon vinden.
Zaterdagmorgen was de man gekal
meerd en 1111 kreeg men een meer aaneen
geschakeld verhaal uit zijn mond te lioo-
ren. Zoo vertelde hij. dat Dirk Donderdag
avond om zes i.ui' naar bed was gebracht;
uIt de radio-wereld.
Programma's voor Dinsdag 6 Juli.
lli.lvorsum 105U M.
12.en 7.30 Politieberichten.
6.008.00 Vooravondconeert door hel
H. D. Ü.-orkest, onder leiding van Frans
Lupgens. Soliste: J. Mary,sopraan
7.45 en 10.Persbercliten
8.10 R K. Omroep. Dames: line Moes,
alt. M. Gijsbertsc, sopraan. F rouwe Boom
gaard, piano. Spreker; J. de llooy, di
recteur der Strafgevangenis te Amsterdam,
la. Sub Tuum, L. v. Beethoven; b Veni
Creator, Beelhoven (alt en sopraan). 2a.
Verkliirung, Schubert. 1). Auf dom Walser
zu Singen, Schubert (alt). 3 Biblicliea
Lied,' Dvorak (sopraan*, la. Het Schrij-
verke, Guido Gezelle. I>. Het Meczenhoslje,
Guido Gezette (declamatie: Tine Moes;.
3a. Sonate in d-moll en b. Sonate in d-dur,
Scarlatti (piano). Rede van den lieer J.
do Rooy, over: Do reclasscering van ge
vangenen, een actueel vraagstuk, zoowel
tijdens de strafvoltrekking als daarna,
waarbij het particulier initiatief niet kan
worden gemist. 7a. La vierge a la chrèelio,
C. Franck. b. Enfants d'un jour, C. Franek
(sopraan en alt;. 8a. De Glimlach, A. v.
Sclieltema. b. Kindergedachlon. A. v.
Scheltcnia (declamatie; l'ine Moes). 9.
J.ente, Ph. Loots (sopraan). 10. A liet te,
Pergolese (alt). J Ia. Duo des deux Ber
gères (Anno 1015). b. Hoer Jezus heeft
een Hofkeu (Middeleeuwsch duel), (alt eu
sopraan).
Da ven try, 100Ö M
11.20—1.20 Het radiokwartel en solisten
(contra alt, tenor, viool).
J.20—2.20 Orgelconcert.
3.35 Sch'oollezing: EJomcntarv music.
120 Tijdsein, lezing: A peep inside j
bee-hivc.
4.35 Orkestmuziek.
5.05 Kinderuurtje.
5.50 Lezing: Is scientific jnvonlion be
coming a nuisance?
6.50 Dansmuziek.
7.20 Tijdsein Big Ben, weerbericht,
nieuws. Franschc voorlezing.
7.45 Piano-nocturnes van Chopin.
8.Lezing: The B. B. C. and the rara;
listener.
8.20 Wedstrijd. Vier dram. schetsen
I „The cross roads". 2. Birds of a feather
3. The fatal Flaw. 4. Dinner for six.
9.05 De Roosters. A. Mackness- tenor.
S. Hunt, bariton. 1'. Merriinan. humorist
\V. Mack, humorist. (1. Western, piano.
'9.50 Weerbericht, nieuws.-Lezing: Mtisit
and 1 ho ordinary listener.
1025 Zeelicdjes. Orkcsl. Jl. Williams,
bariton. C. Fox .Smith, voorlezing.
10.50- 12 20 Dansmuziek.
„R a d i o-P a r i .s" 1750
12.50 Concert door hot orkc
5.05 Concert
8.50 Concert.
M
K n 1 g s w 1
8 50 Orkesici
li a 11 s e 11.
Werken v.
Daarna
sbc-
5 \l
FEUILLETON.
Roman van E. F. BENSON.
(Nadruk verboden).
*5)
Ze moe3t de scheta, die nog niet droog
wel in haar hand nemen en toen ze
cr naar keek, moest ze er wel om geven,
haar had nooit iets zoo eenvoudigs be
gaan, nooit was een impressie frisscher
v»stgelegd. Er was heelemaal geen poging
«nn er een schilderij van te maken; er wa-
•cn plaatsen waar het papier blank geble
ken was; een plek blauw in het midden
bovenaan was voldoende om de lucht aan
*e geven; de waterkeering was een bruine
Pkk, en wat grijs, als de spatten van een
Pen. gaf het watervalletje aan. Daartegen
6ond de prachtige schildering van een
"°ofd, haar eigen hoofd, of dat van Rey-
n°lds, maar heel zorgvuldig en teer en de
van haar was wat gevlekt blauw voor
4ar kleed met een licht kleurtje, dat er
njnhaar onverschillig neergegooid was,
tosar toch precies op een theekopje leek.
n haar voeten was een gekrabbel van
uw, lichter dan haar japon, maar er
a* geen twijfel of dat waren vergeet.mij-
t!e ]cs Ze leken erop, hoewel dat bleek-
aiiwe gekrabbel zoo toevallig leek. Waar
tr, c was Charles nooit een grooter
toTe?aar ^an ^eze Hen minuten, zelfs
ie?? f°overkracht van zijn pen-
een geregeld terugkeerende phase
geworden in de kunstkritiek.
Het w
as geen wonder, dat zij stil bleef,
toen hij haar de schets gaf. Zc zag, haar
eigen gezicht, haar eigen slank lichaam en
haar eigen gracieuse gebaren, zooals bij
ze zag, en het maakte haar gelukkig te
denken: „ziet hij dat in me?" De fijnste
complimentjes hadden haar zijn ge
dachten niet zoo kunnen openbaren, al wa
ren ze nog zoo charmant geuit. Het was
'n heerlijke jonkvrouw die hij zag, en dat
was zij. Ze moest wel zien hoe heerlijk
hij haar vond; en ze moest inwendig wel
gelukkig zijn, oriidat hij haar zoo zag. Dat
werk van een paar minuten, ten koste van
een stroohoed, was een openbaring voor
haar. Hij toonde haar aan haar zelf, of
tenminste toonde hij haar, hoe hij baar
zag. De onverzadigbare en in den hemel
geboren drang voor meisjes om bewonderd
te worden kwam als een vurige vlam in
haar tot leven. Nu ze deze schets zag, wist
ze dat ze zich daar tot dusver nooit be
wust was geweest. Toen meneer Craddock
haar vroeg, had ze daar niets van ge
merkt; zijn koelheid had dat verhinderd.
Maar zij wist dat Charles haar zoo zag.
Dat alleen al was meer dan voldoende. En
ze liet zich gaan in de blijheid van haar
gedachten
Het bekijken van de schets duurde
maar een oogenblik. Toen keek ze weer
naar Charles, naar hem die haar zoo ge
zien had.. En als zij het penscel had kun
nen hanteeren, zooals hij en hem had
kunnen schilderen, dan zou er ook in haar
schets iets geweest zijn van het stralpnde
licht dat hoog in het zenith trilt, als de
dag der liefde aanbreekt. Heen en weer
tusjehen hen ging het preludium, een
waarschuwing, een voorbode van het vuur
dat op den een of anderen das in vlammen
zou uitslaan en dat door hen beiden ge
voed werd, maar op liet oogenblik wefd
het, door het meisje tenminste, maar
vaag gevoeld en kon zij nauwelijks naar
de beteekenis er van raden. Voor hem
was -de reden minder duister, de" wateren
begonnen al op le wellen uit hun geheime
bron en hij begon er naar te dorsten.
Het oofjenblik was ernstig geweest,
maar oogenblikkelijk werd het weer ver
helderd door een glimlach.
„O, dat is vriendelijk van U", zei ze, „ik
zal de schets heel graag hebben. En ik
trek mijn woorden terug: zij is» een heele-
boel stroojioeden waard. Misschien hebt
U hem niet eens verloren. Misschien haal
ik hem in op zijn dwaze reis, als ik terug
ga naar huis. Als ik hem tegenkom zal ik
hem voor U opvissclien en hem in orde
probceron te brengen. Het wordt nu tijd
dat ik terugga. Ik dank U wel voor uw
heerlijke thee en voor de mooie schels. U
gaat zeker morgenochtend door met uw
werk?"
Dit was de historie van twee dagen.
Charles liet zc dien avond herhaaldelijk
door ziijn gedachten gaan, nadat hij ge
soupeerd had. en hij aan den waterkant
zat, onbewust van het avondrood in het
Westen en van de ruiscliende waterkee
ring. Mooiere dingen, die zijn hart die
per beroerden dan deze hielden zijn geest
gevangen.
Dag na dag groeide de copio van den
prachtigen Reynolds wonderbaarlijk onder
de handigheid en zekerheid van zijn pen
seel. Hoewel bij gezegd had dat het veel
langer zou duren, dan hij oorspronkelijk
meende merkfo hij dat hij met verbazen
de snelheid opschoot en hoewel hij graag
langzamer en minder ijverig zou gewerkt
hebben om deze heerlijkedagen te ver
lengen, scheen liet buiten zijn macht te
liggen zijn hand terug to houden. Iïij
werd als. liet ware voort gesleurd door zijn
heerlijk talent; als bij eens iu de kamer
tegenover lie^ portret stond, kon hij even
min zijn handen van het penseel bonden,
of de penseelon van zijn doek, als een
dronkaard af kan blijven van zijn drank.
Evenmin kon hij, om een andere en mis
schien nog krachtiger reden, wegblijven
uit het huis waar het schilderij was, of na
oen werkzainen morgen den namiddag ver
luieren op de rivier. Hij werd door koor
den naar bet Molenhuis getrokken, want
daar was altijd do kans (die niet zelden
werkelijkheid werd) om Joyce te ontmoe
ien; en als hij eenmaal daar was, moest
hij wel naar zijn goinjproviseerd atelier en
werd hij overmeesterd door zijn anderen
hartstocht.
Maar de arme Buz had deze dagen geen
plezierig leven en de oude hond werd hoe
langer hoe zieker. IIij l.-y» nu voortdurend
op de sofa, waar hij zich «1 ion eersten mor
gen van Charles' aanwezigheid had neer
gelegd, en als hij er niet was, wanneer
Charles 's morgens daarkwam, wat zelden
gebeurde, duurde het nooit lang voor hij
aan de deur oin toelating krabde, iederen
dag zwakker en meer aarzelend. Charles
moest hem nu op de sofa helpen, want hij
was te zwak om er zelf op te klimmen,
maar altijd vond hij foch nog de kracht
om even met zijn staart te kwispelen om
zijn dankbaarheid te toonen voor de hulp.
Hij keek hein aan niet lange wanhopigo
blikken uit zijn doffe topazen oogen, die
zijn stomme verbijstering uitdrukten ovor
B russ c l 48G M. A n l-wcrp- u
5.20 Orkestconcert.
8.20 Concert.
8 50 Causerie.
9.20 Concert.
10.20 Nieuwsberichten.
M li n s l c r. 4 10 M
1.35 - 2.50 .Volksconcert,
1.05 Sprookjesvertellen.
4.35 -6 20 Concert door de:i
tuoos Arno Birr.
0.35 Spaanse!,e les.
7.20 -8.00 Italiaan rli les
8.20 Voorlezing uit werken
Weitas.
9.05 Concert. Orkest. P. Lordni i
bij en zijn vrouw hadden zich 0111 tien uur
ter ruste beg-." en.
Jlcii volgenden morgen oin 8 uur wildo
hij hot kina als gewoonlijk, "«ar dc be
waarschool brengen. Hij herinnerde ziet»
aan zijn vrouw to hebben gevraagd: moet
Dikkie 11 iel naar school? Zijn vrouw ant
woordde hierop: Dikkie slaapt en blijft
voor goecl slapen.
ZXE=Z%
zijn eigen lijden, en over het feit dat nie
mand hem kon helpen. Eens, toen hij bin
nenkwam, vond Charles Joyce geknield bij
de sofa, terwijl ze zachtjes huilde. Ze
stond op, toen hij binnenkwam en schaam
de zich niet haar tranen af te vegen.
„Ik ben zoo blij ilni U ife niet dwaas
vindt," zei ze, „wnnl ik weet zeker dat Ti
dat niet doetandere menschel) zouden
zeggen, zooals grootmama: ,,'i is maar een
hond. Maar een hond
Charles legde een troostende hand op
den kor» van Buz en aaide zijn ooreh.
„Tk zou ook bijna ktannen huilen," zei
hij, „omdat wc niet kunnen helpen en om
dat we hem niet. kunnen laten begrijpen
dat we hem wel zouden helpen, als wo
maar konden. Wat zei dc veearts giste-
Joyccr schudde haar hoofd.
„Er is geen hoop," zei ze. „Hij zou ge
opereerd moeten worden en hij zou waar
schijnlijk sterven onder de operatie. In ellc
geval zou hij nooit meer heelemaal boter
worden. Hij is to oud. Meneer Gray zo!
me dat het beter was hem af te laten ma
ken, maar dat kan ik niet. Ik weet dat hek
het beste zou zijn, maar ik ben zoo ver*
schrikkelijk laf. Hij stuurde me vanmorgcif
oen flesch en een spuitje. Her staat, daar
op den schoorsteenmantel. Maar ik zou
niet kunnen hebben dat de koetsier het
zou doen of dc veearts. En zelf kan ik hot
ook niet doen, hoewel het het eenige is
wat ik voor den armen hond nog doen
kan."
t
(Wordt vervolgd.)
