I Leilsciie Coiiranl"
Vierde Blad.
K TUSSGHENPERSOON
Zaterdag 3 Juli 1926.
^Buiteni. w'aekövërzicht"
pe wereld kraakt en rilt. Onze goede
oude moeder Aarde, waar het menschdom
iiiid- Adam zoo kniis te samen woont,
i ,vft zoo nu on dan last van koude rillin-
„oll Komt dat vanwege de kriebeling, wel-
de rumoerige menschheid veroorzaakt?
o( huivert de oude Aarde omdat de zomer
j.(l,r maar niet warm wil worden? Overal
trijst z'j kippevel. In California, op het
filand Kreta en in de landen daar rondom
Je buurt, in Zwitserland, op Sumatra,
ó„>ral golft de bodem, storten huizen en
gebouwen in, terwijl groote verwoestingen
worden aangericht en mensc henlevens
Terioren gaan.
Volgens de Wetenschap worden deze
aardschokken veroorzaakt door verschui-
viugen en verzakkingen der onderste lu
im, als gevolg van de afkoeling-van de
aardkorst. Doch boven op die aardkorst
»aat het er nog steeds heet naar toe. Cail-
i j.iux transpireert van de bovenmenschelij-
le iuspanning om den Franschen franc
i oniïoog te houden en de Frausche Kamer
ontvangt hem buitengewoon koel (wat een
I heerlijke verfrissching moet zijn in zulke
omstandigheden, zal men opmerken). In
f Spanje broeit er een samenzwering tegen
de regeering; de koning is er juist bij
tijds tusschen uit gelrokken, maar daar
om is ook hij niet ontkomen aan de alge-
ineene aanslagen-epidemie. Te Parijs is
een complot tegen hem ontdekt, dat echter
bijtijds, verijdeld is. De Spaansche koning
i; echter wel aan aanslagen gewend; hij
beschouwt deze als gewone bedrijfsrisico
Tan het vak. Thans vertoeft hij in Londen,
naar een Spaunseh blad meent te weten,
om eens met den Engelschen koning en
I toningin te praten over een huwelijk van
ten zijner dochters met den Britschen
troonprins. Ja ouwe vrijgezel, jij zult er
ook aan moeten gelooven. Je kunt niet al
tijd blijven paard rijden en wereldreizen
maken.
G a i 11 a u x. Wij lazen dezer dagen
ia een beschouwing van den toestand in
Frankrijk, dat de nieuwe minister van fi
nanciën Caillaux met z'n handen in het
haar zat. Deze beeldspraak is gevaarlijk,
want Caillaux' bol is zoo glad is een bil
jartbal. Desniettemin is Caillaux' positie
verre van aangenaam.
Toen deze week de regeeringsverklaring
io de Kamers werd voorgelezen, werd deze
et* de geheele linie vrij koel ontvangen.
Men heeft de regeeringsverklaring zwij-
vad aangehoord, waarna van verschillen-
rijden opmerkingen werden gemaakt,
TOruit wel reeds is af te leiden, dat de
peering geen gemakkelijke taak zal heb
ben. Hetgeen in de gegeven omstandighe
den ook niet -behoeft te verwonderen en to
'oorzien was.
Het eigenlijk debat zal pas Dinsdag
plaats hebben, nadat Caillaiix zijn finan
ce plannen zal hebben ontwikkeld.
Ihaus werden de besprekingen op verzoek
•an de regeering bekort, daar men den
-og voor liet einde van de maand beschik
baren tijd in hoofdzaak noodig bad voor
•Ie afdoening van de suppletoire credieten
voor 1925.
He verzekering in de regeeringsverkla-
ving, dat de regeering voor haar stabilisa-
heplannen internationalen steun zal zoe
ken, zonder nochtans eenige aantasting
jan de souvereiniteit van liet land toe te
'alen, bleek niet voldoende om de- bestaan
de onrust ter zake te kalmeeren, welke
ongerustheid vooral ook gewekt is door
'e reeds aangevangen besprekingen tus
sen den nieuwen gouverneur van de
Kanque de France met zijn te Parijs "ver
evende collega's van de staatsbanken te
tonden en te Washington. Blijkbaar was de
hamer bevreesd reeds nu voor de regeering
"i' zij te worden gezet en voor een fait ac
compli te worden gesteld. Tardieu gaf
'■'•haa^tanfFI;;-baande gevoelens en vroeg
Briand op den man af, dat de regeering
zich niet op een C red iet regeling zou vast-
leggen (met wellicht te bindende bepalin
gen) alvorens de,Kamer gelegenheid hail
gehad haar meaning te zeggen over de
regeeringsplannen Welke belofte Briand
in dezen vorm gaf, dat de Kamer niet
voor een reeds gesloten overeenkomst zou
worden gesteld.
De stemming in de Kamer was toen
zóó slecht, dal, wanneer Tardieu had
doorgezet, men algemeen aanneemt, dat
(oen de regeering reeds zou zijn gevallen
Een prettige toestand.
Koning Alfonso. Koning Al
fonso blijkt te Parijs aan een groot gevaar
ontsnapt te zijn. De Fransche recherche
heeft n.l. volgens de „Matin" nog juist
bijtijds een complot ontdekt om koning
en koningin tijdens hun verblijf in do
Fransche hoofdstad te vermoorden. Twee
in Mei uit Argentinië gekomen Spanjaar
den werden in een familiepen.sion na
eenig verzet gearresteerd. Zij bleken in
het bezit van een som gelds benevens van
revolvers en karabijnen. Beide hebben be
kend het voornemen te hebben gehad den
koning te dooden; liet op hen gevonden
geld waren- de spaarpenningen door hen
en hun 'nog niet gevonden, medeplichtigen
bij elkaar gebracht om het moordplan 'en
uitvoer'te bréngen.
Het zou wel een zonderlinge grjl van
liet noodlot zijn geweest, indien koning
Alfonso, tegen wiens regeering hij zijn
vertrek uil Madrid juist een samenzwering
was ontdekt, te Parijs.slachtoffer ware ge
worden van een complot, dat moer tegen
den vorst zelf schijnt bedoeld te zijn ge
weest.
Hel zou niet de eerste maal zijn geweest,
dat de Spaansche koning tol doelwit divi
de van moordtuigen. Juist de wijze, waar
op hij bij zulke gelegenheden reageerde, is
de reden geworden, waarom hij veler
sympathie heeft. Don Alfonso loch heeft
getoond eeii bijzonder moedig man te zijn,
wiens zenuwen hem op criticke oogenblik-
ken geen seconde in den steek laten. Te
gen persoonlijk gevaar ziet hij niet op.
Hetgeen hij metterdaad bewezen heeft.
Meu herinnert zich den aanslag, op hem
gepleegd, toen hij aan de zijde van presi
dent Loubet door Parijs reed en een man
een bom naar zijn rijtuig slingerde. Bij
eeir andere poging om hem van het leven
te beroovsen, n.l. toen Sanchez Alegre mid
den op straat met een revolver op hem
schoot, had hij de koelbloedigheid zijn
paard (Alfonso is een uitstekend ruiter)
de sporen te geven en den moordenaar
eenvoudig tegen den grond te rijden. Men
weet hoe dapper hij zich gedroeg, toen op
zijn huwelijksdag een bom werd geslin
gerd naar hem en zijn jeugdige gemalin.
Gelukkig heeft de waakzaamheid van
de Fransche recherche echter een herha
ling van zulk een gevaarlijke gelegenheid
voor koning Alfonso om blijk van zijn
moed en onverschrokkenheid te geven, we
ten te voorkomen. Zelfs de grootste koel
bloedigheid en dapperheid vormen geen
afdoend schild tegen een goedgericht
schot!
Met belangstelling mag men nadere be
richten afwachten, waaruit wellicht zal
blijken, of men hier werkelijk Ie doen
heeft met een op zich zelf staand complot
van een paar gevaarlijke warhoofden, of
dat de samenzweriug toch in eenig ver
band staat met de gebeurtenissen in
Spanje zelf, waaromtrent men nog steeds
in het duister blijft tasten.
De Spaansche censuur werkt nog met
volle kracht, zoodat het nieuws schaarsch
blijft.
On t voo'gding. Met 1 Juli zijn
Oostenrijk en Hongarije ontheven van de
voogdij, waarin de Volkenbond deze beide
landen gestold had, wegens den bopeloo-
zen staat van hun financiën. De curator
van Hongarije, de Amerikaansche eco
noom Smith, had met dit kaantje een
slordige paar honderdduizend dollar ver
diend als „salaris". Hij heeft echter met
een royaal gebaar bedankt en het geld on
der de Hongaarsche liefdadige instellin
gen verdeeld. Hij kon dat ongetwijfeld
doen, hij was toch geen gesjochte jongen.
Jammer dat er niet meer van zulke goed
betaalde baantjes worden aangeboden
aan menschen die liet best gebruiken kun
nen.
Ook Oostenrijk heeft afscheid genomen
van zijn Volkenbondscommissaris mr.
Zinunermann.
Aan den vooravond van het dctiuilio-
vc einde van zijn taak is mr. Zimmermann
door den bondspresident Hainisch gehul
digd, die hem do versierselen overhandig
de van bet groote gouden eeretecken va:i
de republiek. De Volkenbondsvoogdij over
de Oostenrijksche republiek werd inge
steld op dringend verzoek van den toen-
maligen bondskanselier Mgr. Seipel op 4
Oct. '22. Oostenrijk staat thans weer op
eigen boenen en kan weer geheel zelfstan
dig zijn financieele zaken zoif behartigen.
Een waarnemer van den Bond blijft nog
slechts toezicht houden op behoorlijke af
doening vrn rente en aflossing van do
Volkenbonësleening.
UiT DE jPEÜS
IN TIJDEN VAN VOLKSVLRGIFTIGING
Het Goniru m Schrijft:
Men leze nu eens dit staaltje van min
derwaardige journalistiek, geknipt uit
„Het Volk".
In tijden van kapitaalvorming.
Te Zandvoort heeft dezer dagen de Nc-
dorlandscke Aannonicrsbond, do vakorga
nisatie van den voor oen aantal uren óók
aanwezigen Amsterdamsclien burgemees
ter, ex-aannemer De Vlugt, vergaderd. In
Am>terdam was niet voldoende gelegen
heid om de heeron onder dak te brengen,
lo. Zandvoort wel. In .een plaatselijk or
gaan hebben do hoeren vooral-hun tevre
denheid betuigd met de voortreffelijkhe
den van het Kurhau Maar ook het Kur-
haus kan tevreden zijn met de boeren aan
nemers, wanneer waar is wat ons toege
fluisterd wordt: dat in ue paar congresda
gen de wijnkelder van dit etablissement
voor f 5000.— aan wijn armer gewor
den is.
En zulke lieden laat Amsterdam naar
Zandvoort gaan....
Do basis van dit gebazel ia niets anders
dan een „on dit", een als 't waar is, wat
ons toegefluisterd wordt'.
Hoe groot 't'nflntal aanwezigen is ge
weest, wordt niet gezegd. Alleen, dat er in
enkele dagen voor 5000 gelden wijn werd
gedronken, als 't waar is'.
Eu passant, een hiep voor den Burge
meester, „ex-aannemer
Is hij daarom, o democratische hoeren,
geen uitstekend burgemeester van Amster
dam? Meent gij ook, dat een burgemees
ter van Amsterdam alleen uit do oude re-
geulen families mag' gekozen worden?
Waarom dan die sneer?
En dan dit basis-loozo gebazel, alleen
om in den tilel te kunnen gewagen van
„Kapitaalvorming!"
Ziedaar de 'journalistiek van „Het
Volk", dat dan op hoogen zetel tronend de
vierschaar pleegt te spannen over de min
derwaardige journalistieke manieren van
de „burgerlijke" pers.
En in hetzelfde nummer dan een artikel,
om het buitenechtelijk moederschap
„zonder boterbriefje" (c verdedigen!
Zijn er werkelijk nog katholieke arbei
der.:, die eert dergelijk blad in hun huis
dulden?
Er is echter bij deze droeve dingen al
tijd nog een komische zijde.
In hetzelfde nummer leest do waardige
redactie van het waardige dagblad „Het
Volk" de les aan do redactie Tan „De Tri
bune", het eoncurreerend orgaan der
communisten, s
Buitenstaanders zullen het groote ver
schil in de wijze, waarop deze beide bla
den geredigeerd worden, niet zoo gemak
kelijk kunnen bemerken.
Maar nu „De Tribune" een scherp
stukje legen „Hot Volk" hoeft gehad over
het geval-Stenhuis, die, niet twee moties
in zijn borst geploft, rustig op den voor
zitterszetel van het N.V.V. blijft zitten -—
nu begint het waardige dagblad „Het
Volk" eerst men oen scherpen, persoonlij
ken aanval op den vermoedelijken schrij
ver van dat artikeltje. Hij teekent „v. 1".
„Het Volk" maakt ervan „vlegel". Het
lijntje tusschen de twee letters, verbeeldt
„de boogpees, die giftige pijltjes afschiet"
Het artikeltje over Stenhuis die tegen
een aanval in „Het Volk" verdedigd
wordt! „onthult met schaamtelooze
openlijkheid het peil, waartoe het commu
nistisch bedrijf gezonken is; het begin er
van is „pathologisch": het is gevloeid uit
een „ziekelijk brein". „Het zijn lieden
van dit slag, wier querulunte aanleg na
een jarenlange campagne van het naarste
en meest persoonlijke gemier tot dc gees
telijke en moreelc aftakeling geleid heeft"
„De kwaliteiten van de massa, die achter
hen staat, en lien tot do leiding riep, zijn
daarnaar Ie bepalen", 'f Is een „jammer
lijk verworden gezelschap".
En hoven dit alles staat dan als titel,
met vette letters: „Diepst verval".
Er zullen er wel meer zijn, die dit diepst
verval niet alleen bij „De Tribune" maar
ook bij „Het Volk" constaiccren.
DURE GROENTEN EN VRUCHTEN
Het Hui s g o z i n schrijft:
„Het Handelsblad" zegt ér thans ach
ter gekomen te zijn, waarom wij in ons
groenten- en vruchten-produceerend land
die artikelen zoo duur moeien betalen.
Uit de redevoering van de hoeren Van
Voorst tot Voorat en Vfin de Bilt, in do
Tweede Kanier hij de behandeling van het
Nederlandsch-Duitsche handelsverdrag, is
het gebleken, dat onze kweekers 80 percent
van huil producten over de Oostgrens zen
den: om de overige 20 percent kunnen wij
hier vechten, met opgejaagde prijzen.
En liet herhaalt nug eens, dal wij duro
groeiden en vruchten moeten blijven elcu,
ten einde den Duitschers die producten te
kiflntèn blijven leveren.
AVat zou het „Handelsblad" dan wil
len?
Dat de uitvoer van grenten en fruit
naar .bet buitenland wyrd verboden?
Vooreerst zou dit een zonderlinge wensch
zijn in den mond van een vrijhandelaar,
die, wil hij consequent zijn. zelfs de, vol
strekt niet lage, invoerrechten moet af
keuren, die Duitsehland van onze land
bouwproducten heft.
Maar gesteld, dat liet „Hbld." zijn zin
kreeg en onze export naar Duitschland
ophield, wat zou er dan gebeuren?
Dan zouden wij» ongetwijfeld groenten
en vruchten volop hebben, eigenlijk veel
le veel, en de prijzen zouden dermate da
len, dat groenten- en vruchtenteelt niet
langer loonerid zou zijn.
Wij zouden met ons overschot geen
weg weten, en het eind van het lied zoiT
zijn, dat heele, thans welvarende streken
aan den ondergang souden zijn gewijd,
Ook de veeteelt is voor ons land een bron
van* bestaan.
Nu Engeland zijn grenzen voor den in
voer van ons vee heeft gesloten, rijzen al
lerwegen klachten van de cxportslage-
rijen niet alleen, maar ook van de veete
lers, dat zij in hun bestaan worden be
dreigd.
Houdt de sluiting der Engelscho grens
aan, en zouden ook andere landen het
voorbeeld van Engeland volgen, dan moe
ten de prijzen op de binneninndschc markt
dalen.
Een voordeel, zal men zeggen, voor den
consument.
Tijdelijk en oogenschijnlijk, want het
geld, dat anders uit het buitenland in
ons land komt, blijft weg.
W ij verarmen, en een eertijds bloeiend
bedrijf wordt geknakt
I.alen wij niet te vlug en niet te hard
klagen over duro groenten en vruchten en
vlecscli, als de keerzijde der medaille is
een groote omzet in het buitenland, een
verbetering onzer handelsbalans en, wat
ook iets beteekent, werk voor veel handen
Aan werk hebben wij pp.de eerste plaats
behoefte, en nu zou het geen goede poli
tiek zijn, een bedrijf, dat floor den export
tot bloei is gekomen, flood tc drukken ter
wille van een kortzichtig consumenten
belang in het eigen land.
Dit consumenten-belang doet de vrij
handelaars op vrijen invoer uit het bui
tenland aandringen, wal even verkeerd is.
En merkwaardig is wel, dat zij, om
goedkoope groenten en vruchten te kun
nen hebben, nu het vrijhandelsbeginsel
aan den kapstok willen hangen, wal op
zichzelf niet zoo'n ramp is, maar wel erg
om de gevolgen, die daaruit voor ouzo
welvaart zouden'kunnen voortvloeien.
Gemengtic Berichten
Doodt'lijke val.
Gisterenmorgen circa 11 uur is de 56-
j.u-ige B. v. U., wonende Zuidsinecl le
Venlo, werkzaam bij den bonthandel J v.
Gasscit, van een houh u slelfing gm.illon.
IIkwam daarbij met h hoofd op een
rail terecht De flood trad na weinige oo*en
blikken in. De ongelukkige was lMui.v.i on
vader van verscheidene kinderen.
Onbewaakte overwegen.
Donderda'iiiidd:i;: wilde cm ruim 60-
jirige bouwvakarbeider van Nietnv-Üi;h:"ii
por fiets den onbewaakte» overweg vair de
S. T. A. It.-lijn bij de Tweede Afdraai te
Stadskanaal (O.) oversteken. Juist toen hij
r.p de rails was, kwam een trein uit de
lichting Stadskanaal (H .S.) aangereden,
('ie den ouden man pl.m. 10 mebr weg
slingerde, met het gevolg da! liet slachtof
fer binnen enkele oogenblikken o\erlced
Overleden.
De smid W. to Maastricht, die in Ivi
login der week, staande op een vracht
auto, met hot hoofd tegen de m «mbrug
aansloeg, is aan de bekomen verwondingen
Donderdagmiddag overleden. Hij laat een
vrouw met 2 kinderen achter.
Zijspan ever den kop gestage::.
Nabij Zuilenstein is de zijspan vin oen
motor los geraakt en over den kop gesla
gen. Tn de zijspan waren gezeten een di
me met kind. Het kind kreeg een horsen-
M-luidding en werd in liet ziekenhuis tc
Amcrongen ondergebracht. De dame en dn
bestuurder kregen bloedende ontvellin
gen.
Oude man op hei heefd gedogen.
Deze week kwam op een avond een Kn-
ynl.sclio varensgezel aan het station do
IJmuiden. Hij wilde mot den trein mee,
maar bij verkoos geen kaartje te koopen.
Maar di' ging niet en daar de man zich
i;io| \jrilde verwijderen, werd de hulp dor
politie ingeroepen, die hem hel station uit
dreef.
JJo+Engnlsrhmaii dwaalde verder en
kwam in de vischhallen terecht, waarin hij
ten slotte geen uitweg moer zag'. II ij werd
nijdig en begon niet loego visehkistcn tegen
deuren te smijten, die echter niet Opengin
gen.
Op eens zag hij ecu oude waeht.-nian,
en voordat deze er op bedacht wa sloeg
de Engelschman hem met een vischkist
op hoofd en schouders. De 61-jarige man
begon hulp Ie roepen, waarop verscheide
ne menschen, waaronder een politie-agent
toeliepen, en hem op niet-zaclitzinn'e wij
ze naar liet politiebureau brachten.
De oude man was er slecht aan t« 11 ar
hij ernstig aan een der oogon was ge
wond. Daar hij hot andere oog reeds mist,
zal hij, wanneer dit oog niet kan genezen
wordén, geheel blind zijn.
De Engelscho varensgezel werd naar liet
huis van bewaring te Haarlem gebracht,
maar is al weer ontslagen. „Tel."
Inbraak te Veghel.
Hot Zondag te Veghel gebonden festival
werd onderbroken door een incident, dat
in de woning vap.den voorzit!' r van
Veghel'* Mannenkoor, den lieer de Folter,
beeft plaats had. meldt „Het Volk" On
der de aanwezige vreemdelingen '.arm
ook vier personen uit St. Oedf urodc, van
wien een in den loop van Zondagmiddag,
op slinksehe wijze van .1 van K., bediende
bij den heer do Folter, den hui-sslculH van
diens woning heeft ontvangen.
In den loop van Hen avond, ongeveer
10 uur, zijn do vior hoeren uit St. Doden-
lodo naar bet buis van don boor de Folter
getrokken en hebben daar allo eet- on drink
waren verorberd. Toen, ongeveer half één,
van K. thuis kwam, bemerkte deze. dat
het bureau van zijn patroon geforceerd
was. Een groot bedrag aan gold en vele
gouden sieraden van de overleden eclitge-
i oole van den hoor do Folter waren ver
dwenen. Deze werd direct van lint ge
beurde in kennis gesteld en waarschuwde
de politie, die up onderzoek uitging. Hier
op volgde Maandag de arrestatie van do
vier hoeren. Wegens gebrek aan bewijs,
werden zij in den loop van den middag in
vrijheid gesteld. De lieer van K de bedien
de die den huissleutel had afgegeven,
woont bij den heer de Folter in.
Gewoonlijk zit hij aan het ontbijt mode
aan. Toen hij Dinsdagmorgen niet ver
scheen, ging de heer F. ten ongeveer
kwart voor 10 naar de kamer van m K,
en vond daar zijn bediende dood nabij het
ledikant. De politie onderzoekt of hier
misdaad in liet spel is.
feuilleton.
Roman van E. F. BENSON.
(Nadruk verboden).
*'as er toe bereid om al haar plichten
chaperonne naar da maan te laten loo-
BR» zelfs al moest, ze er zelf onder lijden.
Ja.n-oof tc zorgen.
c'i 7-ei ze, „ik heb genoten van mijn
w en van mijn- sigaret en het cenjge,
aar ik niet van genoten heb, is de boot
«LY-°iyw' ^Ct Z0U •n'ets vei"bazen
s lek was on de muggen op het water
aren verschrikkelijk. Ze kropen onder
*n'Vk F Cn kriebelden aan mijn neus
i van Pkn om door de velden
lr, wandelen en jou hier te laten
e boot terug te brengen, liefje.-En
«p ceoig spoor van dankbaarheid in je
«c'I0!1 ''a!1 je 'meneer La-hom
i»i p<in oni den theeboel om te was-
Wen.
i 'p 0|)dcugcnde oude dame trok af
j llf'g iets to zeggen.
Charles bleven alleen achter;
^en-er precies uit als een jonge god
^lmoeto-°n8e. 80din flie pUcaar val lig
i i (!ont-'o schepping. Instinctief deden
U(4»-0i wat- ze doen kon Jen: ze
dort. \V;| t Ijovo grootje
'Mtoort." .Joyce „wé moésten
L ^wgiohen. Ik stel alleen voor dat
i wasscliop omdat ik dit nalnur-
lijk beter kan dan U en gaat ondcr-
tusschen zitten schetsen, omdat U dat
natuurlijk beter doet dan ik."
„Maar ik kan uitstekend omwasschen/'
zei Charles.
„Tk vrees van niet. Er zat ei aan mijn
theelepeltje!"
„Het spijt me! Hebt U daarom geen
suiker gebruikt!"
„Natuurlijk?"
„Misschien wilt U dan nu wat suiker
alleen liebbert?" zei hij.
„Nee, dank U! Waar is de theedoek!"
Charles fronste zijn voorhoofd.
„Ze drogeti' in de zon," zei hij. „We han
gen ze, de kopjes tenminste, aan do wilde
roos."
„En de borden? Gaat U nu schetsen?"
„Die drogen ook. Die worden maar er
gens gezet.Maar we probeeren niet te ver
geten waar we'ze zetten. Anders zou er op
getrapt worden."
Charles haalde den Revnoldskop van de
tent.
„Tk ben er aan begonnen van het por
tret," zei hij, ..maar mag ik liet afmaken
naar IJ? Als U om gaat wasschen bij de
vergeet-mij-nietjes cn ik in de boot ga
zit!en, zoo ver mogelijk weg, kan ik het
deen. O, hoe maakt Buz het vandaag? Hij
is vandaag niet boven geweest."
Zij gaf, noch weigerde verlof om den
kop af te maken op de manier die hij voor
stelde. Ze keek erg verbaasd toen ze den
theepot leegschuddé aan den rand van het
water. Hij was vol meer dan vol thee
blaren. Hij greep zijn doos waterverf en
ging op de kussens van de boot zitten.
..Rn?, is heelemaal niet goed," zei zo, „ik
heb den veearts gevraagd morgen'terug te
komen. Is hot. niet verschrikkelijk als die
ren ziek zijn? Ze begrijpen het niet; ze
zien niet in waarom we hen niet kunnen
helpen. Buz kwam altijd bij mij als hij iets
had, dorens in zijn poten bij voorbeeld
en hij begrijpt niet, waarom ik zijn pijn
niet kan laten verdwijnen."
„Het is verdrietig," zei C'harlcs, terwijl
hij wat water in een klikje schepte, maar
zender zijn oogen van haar weg le neuien.
Hun oogen ontmoetten elkaar met een vrij
moedigheid als van kinderen die elkaar
graag mogen lijden. Maar ondanks alle op
rechtheid, gingen er maar een paar secon-
oen voorbij, voor d^ Phgcsclirevcn wet
zich deed gelden, dat een jongen iets lan
ger mag kijken, dan een meisje naar een
jongen en Joyce boog over den theepot.
Ze had niet minder verdriet over Buz,
maar.maar cr waren ook nog andere
dingen in de wereld.
„ak weet dat U het verdrietig vindt,"
zei ze, „en dal weet Buz ook, cn we vin
den liet allebei aardig van U. En hoeveel
tijd denkt U werkelijk dal U noodig zult
hebben voor uw copie? Eu wat zult U
beginnen als liet slecht weer wordt?"
„Tk zal verkouden worden," zei Charles,
terwijl hij tusschen zijn 'lippen een fijne
punt draaide aan zijn penseel, „en een
zeere keel krijgen."
Joyce keek hem verschrikt aan.
„U moogt het penseel niet in uw mond
steken," zei ze, „ik mocht het in de toe-
krnselioot nooit doen. Sommige verf is
zwaar vergif."
„O, Schildert I zciCharles. „Dan had
U moeten schilderen cn ik ooi moeten
wr.s elicn blijf isjebl.vTt cc.: gen In ik
fcoo staart"."Het 'spijt me erg, maar het zal
niet langer dan een minuutje duren.
Verdomme
Een ongelukkige beweging \an zijn el
leboog duwde zijn stroohoed die naast
hem lag, in dc Theems; hij draaide een
oogenblikje rond cn dreef toon genoegc-
lij!. met den stroom mee.
„Maar uw hoed?" zei Joyce fluisterend,
alsof ze niet mocht pralen, nu ze .zich ook
niet moclit bewegen.
„Tk vrees dat ik alles gezegd heb wat er
ever te zeggen viel," zei Charles. „Nog
een oogenblikje!"
Nog eon halve minuut werkte hij haastig
c-n met concentratie van al zijn aandacht.
Toen bracht hij zijn penseel weer naar dc
verboden plaats en begon bij liet overbo
dige vocht van zijn schets tc doppen.
„Nu zal ik hem gnan halen, terwijl dit
droogt," zei hij.
Hij greep den boom stok en liep langs
den oever om zijn hoed op. te visschen.
Maar die lag nu midden in den stroom en
zijn moeite was vcrgcefsch.
„En hij was bijna nieuw," zei Joyce ver
wijtend, toen hij terugkwam. „Tk ben
bang dat U verkwistend bent."'
„Heelemaal niet, integendeel. Het zou 'n
verkeerde spaarzaamheid geweest zijn oni
mijn hoed te redden die oen halve
kroon gekost heeft en daarentegen tc ver
liezen den kijk die ik op 1' had, juist toen
mijn hoed zijn reis begon. Maar nuT" zei
bij, terwijl bij tevreden zijn penseelcn
uitwaschtc „nu ik U op bet papier bel»
staan mag de groote rivier hem, naar zoo
dragen."
„Meneer Lalbom, 1' praat over te veel
dingen in een adem." zei Joyce. „U zei
dat^ hier oen kou zoudt pukkeu als liet
weer veranderde,, maar clan moet U na
tuurlijk in het hotel van bet dorp gaan
logeeren, als bet regent. Mannen bobben
geen gezond verstand; ik geloof dat I
liier zoudt blijvon huizen, al kreeg U een
congestie cn longortsteking. Toen vroeg U.
mij of ik schilderde: vergun mij U te zeg
gen dat ik het niet doe. Ik heb het vroeger
geprobeerd; als ik nog enkele schetsen
over heb, zal ik TT kunnen bewijzen dat ik
de waarheid spreek."
Charles' kunst cn hart absorboérden
zijn heele andacht. Hij was weer eventjes
stil cn geheel verdiept in zijn werk.
,,'t Ts klaar," zei bij, „ik dank D wel,
juffrouw \Vroughton
Charles keek baar aan en iedere ge
dachte aan kunst verliet hein. Ze was ver
rukkelijk en ljij ontdekte plotseling dn',
zo het laatste kwartier vrienden waren
gr women.
Hij ging nas baar too, terwij' bi; do
schets losmaakte uit zijn schot bock.
„Mag ik bet U geven?" zei bij een beet
je verlegen. „Ziet l', ik zal de vruchten
van uw arbeid genieten, daar ik niet om
boef tc wasschen, cn het is nie^ mee. dan
billijk dat U dc vruchten zoudt r -.iic n.
van mijn werk tenminste el s
ra geeft."
