„Be [eiciiG Courant"
Tweede Blad
Vrijdag II September 1925
UIT OE PERS
geen verderfelijker kranten.
De Volkskrant schrijft:
Ei' zijn in ons land geen voor onze
volkszeden verderfelijker kranten dan de
Telegraaf en de Courant.
Zij verkondigen niet, als de T r i b u n e,
het bolsjewisme; zij maken niet. recht
streeks, als de.sociaal-democratische orga
nen, propaganda voor den klassenstrijd
cn de revolutie.
Maar ze ondermijnen dagelijks door hun
luchtig en vluchtig en oppervlakkig ge
schrijf het christelijk besef; zij spotten lede
ren dag opnieuw" met wat voor den Chris
ten heilig en onaantastbaar is; ze brokke
len voortdurend iets af van wat negentien
eeuwen van Christendom in de samenle
ving hebben opgebouwd aan christelijk
leven.
Ditmaal houdt de Telegraaf een
„gezellig praatje" over echtscheiding cn
proef-huwelijk.
Zoo gemoedelijk weg wordt verteld, dat
in Amerika het echtscheiden een „rage"
wordt: van iedere zes huwelijken gaat er
'één mis.
In een der geïllustreerde Maden heeft
oen „prachtige kiek" gestaan over het zes
de „huwelijk" van de „leuke, kroeskoppige
Weensclie actrice Traute Carisen", waar
van het interessante was, dat bij dezen
zesden „echt" huwel 1 .iksgetuigen waren de
vijfde en de derde man van Traute.
Een andere kiek geeft den componist
Eugène d'Albert weer, „scheidende van
zijn zoyende ten einde zijn achtste te kun
nen trouwen."
En als ze nu gezien heeft wat in een
kerkelijk en behoudend Europa is terecht
gebracht van 't heilig huwelijk in een ka
pitalistische gemeenschap", heeft de T e-
ïegraaf geen behoefte met steenente
smijten naar de uitdenkers van het drieja
rig sovjet, „proef-huwelijk".
En niet zonder geestdrift wordt dan
verhaald van het „proefstoomen" mot de
huweli.iksboot in Rusland: er zijn distric
ten, waar driemaal zooveel wordt „proef-
geteouwd" als getrouwd zonder meer.
Bij den voorzitter van do plaatselijke
soviet wordt het proefhuwelijk offeïeel in
geschreven.
Man en vrouw gaan bij contract voor
drie jaar zoo ongeveer de gewone liuwc-
lijksvernlrchtingen aan, maar zij kunnen
pa afloop ronder scheidingsformaliteiten
uiteen gaan:
Vvphoid. blijheid, is de verhef feilde mo-
TcCcrl-vrrn-rlTr T oleg 1' a a X, Uttwepn ÜTtnsmr
rijm n.ie aanhaalt: Auf Probe gefreit, hat
r.och niemand gerent! op proef gevrijd,
hpoff po" pi em and berouwd.
En ze besluit met de vraag, ef uit bet
Oosten het licht zal-opgaan.
Zoo wordt het huwelijk, de grondslag
van de christelijke, men zou willen zeggen
van iedere maatschappij, als een ouder-
wefsch, versleten meubel op zij gezet.
Maar beseft het Mad dan niet, dat indien
ziju Inehtiop theorieën algemeen ingang
vinden, indien ziin propaganda voor „vrij-
heid, blijheid" slaagt, de maatschappij
'diepep ïp haar grondslagen wordt ge-
schokt dan door welken wereldoorlog ook?
Deo spottende en lachende propagan
dist van het zédetjik bederf kan straffeloos
zijn taak voortzetten, daar zijn blijkbaar
gppn weifen tegen te maken.
Fn óndertusschen kan wie een politiever
ordening overtreedt met den strafrechter
in aanraking komen.
Zonderlinge rechtsbedoeling, zonderlin
ge opvatting van wat «ned. en kwaad is!
Dat er nog Katholieken ziin, die Maden
als ..Telegraaf" en „Courant" zelfs in hun
buiskamer toelaten 't is haast onver
klaarbaar.
aa/yg-
FHUÜ.LETON.
DE FAMILIE HQLLMANN.
Naar hel Duilsch van E KRICKEBERG.
(Nadruk verboden).
20)
„Noen neen!" weerde Eva. „Ik ben
niet moer bang voor het onweer, heel ze
ker niet!". Plotseling stiet ze uit: „Ik
wil naar den brand!" -
Mevrouw XTollmann had haar zien staan
en kwam vlug over de plaats naar haar
toe.
„Ga naar binnen, meisjes, wat heeft 't
voor doel, dat jullie hier blijft staan! Jul
lie zult nog verkouden worden. Als jullie
den brand wilt zien, moet je op de kamer
van Walter uil het raam kijken. Bij Lang
uor is 't ingeslagen.
Zij had de lantaarn opgeheven, om de
jonge meisjes beter te kunnen zien; daar
bij belichtte ze. ook haar eigen gezicht, dat
even beheerscht kalm en met denzelfden
helderen, vasten blik onder de kap uit keek
als anders. Ook haar stem had den ouden,
goeden en toch energieken. klank, die zoo
vertrouwenwekkend werken kon.
Het was Eva, alsof het onweer plotse
ling aan ggweld had ingeboet en een ster
ke hand haar werd toegestoken, waaraan
haar kleinmoedigheid zich kon oprichten.
En tegenover de moeder vond zo ook het
woord voor de groote angst van haar bin
nenste, dat ze tegenover Lena niet over de
lippen had kunnen krijgen: „Hij zal zich
niet ontzien niet aan zichzelf denken
«n midden in 't vuur springen, als het
giüNENLAND
canisiusfeesten te nijmegen.
Een grootsch slot.
Woensdagavond is de grandioze slot-
ver gad er ing gehouden
Toen om 8 uur die machtige zaal van
de Vereéniginig betrecten werd door de
kerkelijke] Overheid, was er geen" plaatsje
onbezet. Een tweeduizend enthousiaste
aanwezigen begroet tem do kerkvorm tem op
alilierhai' Helitjkslte wijze.
Kardinaal von Faulhaber, de internun
tius Mgr.Schioppa, Mgr. Gallier, Mgr.
Eras, Mgr. van Son, Mgr. Hoogveld, Mgr.
Bootsma en Prof. do Langen Wendels na
men op de voorste rij vatn het amphithea
ter plaats, waarvan 't balco'n niet fraaie
tapijten was gesierd.
Als Theo Wanders met een machtig
koor Wilt's „Eccc Sac er dos" heeft gezon
gen^ betreedt Pr ofma,gis-t er de
li a n g e n We ai d e 1 .s. OPhet poiliu'm
'Oan d'e aanwezigen 'tegroeten'.
Na te' hebben medegedeeld, dat c-en Hei
ne wijziging moest worden aangebracht in
li'Ct program van dezen avond', wendde de
Rector Magnificus der R. K. Universiteit
ziich in het Du it,sell tot Z.Eni. Kardinaal
von Ea.urlhaher. Reed's diikwijL's zeide spr.,
heb ik Uw.e Em. den dank van het comité
mogen overbrengen, omdat Uwe Eminentie
'uit Mimchen iis gekomen om aan onze
igroofe Oaniigiiisf e es tón door Uwe tegen
woordigheid gen geheel eigen luister te ge
ven. Het. jis mij echter een behoefte des
harten om in deze vcirgad'ovjne dien dank
■te herhalen. Daartoe acht ik mij verplicht
«niét alleen iiai naam wan on's comité, maar
ook in naam dier Can'isiuiS.stad, in naam
van Holland, het Katholieke Holland,
welks hart met ons gedurende deze dagen
saam-gejuibdl'd heeft om do eer aan zijn
grooten zoon in deze dagen gebracht.
In de Fransche taal richtte spr. zich
daarop tot Z.Ex. Mgr. Schiioppa., wien hij
dankte niet ailfeen, omdat. Z.Eisc. zijn deel
neming heeft gegeven aam al de feesten.
Spr. begroeit te den inl'ernunli'us als den
vertegenwoordiger van den II. Vader Paus
Piuis XI, den paus van Petrus Gante'us.
Dan richtte, spr. nog een woord van inni-
gen dank tot den bisschop van Haarlem
•elite'op deze slotvergadering het Door
luchtig E'piisoopaat van Nederland wil ver
tegenwoordigen, van liet Episcopaat, dat
getoond heeft mee Ie leven met het volk.
Ik mag hieraai toevoegen, zeide spr., dat
deze dank gedeeld wordt door gansch
Nijmegen omdat u zich niet door ouder
dom heeft laten terugschrikken. Gij, mgr.
blijft evan jong en even jeugdig.
De rest van heit gesprokene ging verlo
ren door het spontaan gejuich. De verga
dering bracht aan mgr. Gallier een ovatie.
Alvorens nu het woord werd verleend
aan den feestredenaar zong het koor: Als
in den morgen de Paaschklckkenluiden,
van Theo Wamdetrs.
Als Pater Borromoeus d'e Greeve hierna
nieuw een geeistdrifiliig annilaus.
Pater Borromaous do Greeve
wil iets zeggen over hetgeen hem na lo
zing en studie van Ganisius' leven getrof
fen heeft.
Maar eerst verontschuldigt hij zich
thans het woord te voeren na redenaars en
geleerden als prof. v. Ginneken, pater Hen
drichs. lector Mol'kenboer en anderen'. En,
alls de eemv. spreker kanunnik Bootsma
noemt, moet deze een hartelijk applaus in
ontvangst nemen.
Dan somt do Eerw. redenaar op wat
Gandsius was: professor, leer aar. theoloog
apostel, apoïagee., een Paul u-s gelijk; Keu
len, Xngo^stadt, Weenen, Praag, Prei-
burg, DTlingen, Zurich, Mimchen, Wurz-
hurg zullen ons aanwijzen waar lrj sprak
en werkte. Voor wien? Voor her1 bogen, ko
ningen, voor kardinalen en bisschoppen,
voor kinderen en eenvoudige kloosterbroe
ders. Hoe werd Ganisius. ..de stomme
Hond", gehaat, hoe werd hij gehoond en
belaagd, hij, de geniale, wter.is tong is als
oen vlammend zwaard.
Maar zijn vrienden eeren hem zeer, vor
eten en keizers eiischen hem op.
De hemel sprak.
Door middel van opzienbarende bekee-
r in gen.
Door nrdtlel van onteacAviiVo
moet", zeide ze, de hand van mevrouw
Hollmann krampachtig grijpende.
„Hij zal doen wat de plicht van ieder
fatsoenlijk man is, kind. Wij hebben geen
georganiseerde brandweer, zooals jullie in
Berlijn. Hier is ieder aangewezen op de
hulp van zijn buurman, en,ik zou niet wil
len, dat mijn zoon de laatste was, om zijne
medemenschen bij te slaan".
Het is onze plicht, daarom doen we het,
kalm, vanzelfsprekend zonder af te wegen
en te overleggen. Dat had Lena gezegd,
dat zeide de moedor en de zoon handel
de ernaar.
Eva's hart liep over van bewondering en
sympathie voor deze eenvoudige, oprechte,
brave menschen. Op dat oogenblik dankte
ze voor het eerst zonder voorbehoud, uit
heel haar hart den dokter, dat hij haar bij
de Hollmanns had gebracht.
Met een energieke beweging richtte ze
zich op moest ze zich steeds zwakker
loonen dan de menschen die ze nu met
trots haar vrienden noemde? Zij stond
flink op haar voeten en verborg heldhaftig
haar angst.
„Laten we gaan, Lena", zeide ze. Ze
merkte zelf niet dat het vertrouwelijk „jij"
over haar lippen kwam. „Ik zou den
brand graag zien".
Lena bracht haar naar de bovenste ver
dieping en regelrecht naar de tweede ka
mer, die Eva ter beschikking gesteld was,
waar de oude mooie meubels en de hoeken
kast zich bevonden.
„Dit is de kamer van je broer?" Eva
vroeg het zeer onaangenaam verbaasd, ja
geschrokken. Maar Lena bevestigde het
heel gewoon.
„Hij heeft zich voorloopig in de kamer
Deze Heiliiige was Nederlander, was
zoon van een Nijmeegscheoi burgemeester.
Als ik denk, zoo zegt Paiter Borromaous
hoe we o'nze helden eeren, dan' durf ik
zeker eerie en erkentenis vragen voter de
zen groolen man, waarbij d'e meeste onzer'
ge vierden lilliputters zijn.
En al iis Gan'iöius nu zelfs een „gehate
Jdsuiet", toch durft de redenaar aan niet-
Ivalholiek NederMid zeggen: a's ge de
kis't van iTitgte de Groef in uw museum be
ivaart, do kisit waarin hij lovend de ge
vangenis ontvluchtte, dan moet gij het
plaatsen, dat wiij Katholieken, den reliek
schrijn, waarin de heenderen rusten vain
een Nederlander, zóó groot als we in geen
eeuwen gekend hebben, in luisterrijke
'processie hebben gevoerd naar onzen temj
pel, die voortaan heit grafmonument van
Ganisius zal a'jin.
Het heeft spr. goed gedaan dat een nict-
Kalholicke krant ook getuigde trotscli te
zijn op dezen groeten Nederlander. Dat
hoeft' spr. meer goed gedaan dan wan
neer uit Nijmegen's StadhuAs dezer da
gen do vlag zou gestoken' zijn.
(Geen enkelen keer gaf het talrijke pu
bliek dat herihiaM'ckjlk de 'magistrale rede
door applaus onderbrak, zoo blijk van me-
devoelen als hier, waar do ZeerEorw. re
denaar er aan herinnerde dat het Stad
huis van Nijmegen niet vlagde tijdens de
Can'S'Tisdagen
Wat was Ganisius voor Roomsch Ne
derland?
Wij hebban aan Ganisius het heli oud
'dies geloofs te danken voor een machtig
gedeelte. Do spr. memoreert don Ganiuius'
optreden als Apostel, het- vervaardigen
van den Gafeclrismus, een groote en een
kleine, die 400 uitgaven beleef do. En dat
werk werd ook in Holland veel gebruikt.
En veel heeft men er van geprofileerd;
"na het hoekje van Thomas a Kcnipis is
geen. we k zoo verspreid aks Canisèus' ca
techismus.
Dan komt de ZeerEorw, .spreker aan liet
slot van zijn rede.. Cante'us moet z:jn het
voorbeeld; oivs voorbeeld.
Wij moeten tioonen dat de feestviering
echt is geweest.
Na oen beloog cm Cnn/sLus daadwer
kelijk 'a's voorbeen te nemen, baslu.it de
Zeereeiuv. redenaar met he.t vertrouwen
ui't te spreken, dat, aks w'j werken tot
meerdere ecre Gods, Ganisius' heilig ge
beente bij ons zal Wijven als een bescher-
m:ng .en hulpe Dan MmCt Gau'.wus voor
werken doer zjjh macht-'ere bede en voor
spraak. Als la ter dan Ganisius' "obeen'e
vere-eniierrl word't met zijn ztel, als geheel
de wereld ligt in pulver, dan moge blij
ken dat er verband is .eeweas' tussoheh
Ganrsus en Nederland in het dienen cn
omhoog voeren van hot Ro.omsche geloof
met zijn eenheid, reinheid en warvfings-
'kr ach't. (Donde mnd apnl a u s)
Terwijl een plechtige steilte inviel, ver-
lief Z.E m. Kardinaal Von Faul«
h a b e r zich van zijn zetel en sprak als
volgt:
De _Dia!f scllors. siir eken venep.h ill en do la-
~Të5ï, maar de K-atu5i:^ .jU spreken amen
één taak wanneer zij het Tantum ergo
Sacramentum zingen.
Do Bisschop van MiinoheU', in Beieren,
brengt den groet van het land, waar Ga1-
niisiius zijn apostolaat in de vo'lheiid zijns
levens uikoelende. Als hij op zijn menig
vuldige rc'zen de wereld doorkruiste, al
tijd dacht hij ar in liet Duitscbe land.
Pater Borromaous moet hot mij maar
ten goede houden, hier in Nijmegen was
Ganisius a's kind, maar alls man is hij
naar Beieren getrokken. Heden nog, staat
in Münehen de kansel, waarvan hij pre
dikte, en nog bestaat er de mnr.Uencongre
gatie, do lrij heeft geslicht en waarvan
ik zeslionclicrd loden aar. Z. H. den Paus
I bij oen audiëntie kon voorstellen.
Wij betreuren alten, vervolgde de Kar
dinaal, duit Mgr. Diepen hier n:ot aanwe
zig kan zijn. Daarom moeien wij hear in
eten geest een groet der vereer'ng naar.
z:jn ziekenkamer zenden. Bisschop Die
pen heeft voor omzo kinderen in Beieren
buitengewoon veel goed gedaan. Het Ne-
derlandsch Episcopaat heeft een liefdadig
heid ontvouwd voor de Duiilsche, kinderen,
die wij nooit zullen vergelen. Deze beoefe
ning der naastenliefde wc.s een ware Ca-
n'siU'.s-daad. In den Bisschop van Haarlem
zie ik een beeld van de .activiteit van het
Noderlandscho Episcopaal en ik voel nv'j
gódr-nneen. hem noun e aks den warnu'n
van Heinz ingekwartierd" zeide zo een
voud ig.
„Om de vreemde gast, die hij niet eens
graag zag komen?.Ls dat ook plicht in
uw oogon?"
„Laten we liever zoggen: algemeene
menschenliefde, die intusschcn wel een
speciale geworden is", meende Lena glim
lachend „Daar hoef jo je nu heusch het
hoofd niet over te breken. We hebben
plaats genoog in huis. Jij moest alleen
juist, deze kamer met de morgenzon" heb
ben.
Eva zeide niets, maar zij drukte Lena
de hand. Toen ze de kamer binnentraden,
lichtte haar reeds de helle vuurschijn dooi
de vensters tegen. De hemel scheen in
lichte laaie te staan. Zwarte rookwolken
trokken als giganteske schaduwen daar
over weg. Een brandlucht vulde de kamer.
Ondanks de gesloten vensters was do
walm de kamer binnengedrongen.
Do berg, waar het buis op stond, was
aan don kant van het dorp heel stiel, en de
vuurhaard bevond zich aan den voet van
den berg, bijna onder het venster, waar
de meisjes door uitkeken. Eva had z.ich al
tijd geamuseerd met de gedachte, dat het
voor een geoefenden mannenarm niet moei
lijk zou zijn de menschen daar 'n steen in
den schoorsteen te werpen. Het schilder
achtig mot stralend groen mos overgroeide
slroodak had dikwijls haar aandacht ge
trokken en de wensch in haar gewekt, liet
huisje to schilderen, dat zoo landelijk
vreedzaam en bekoorlijk mot zijn klim
op omspannen gevel en de kleur prachtige
bloembedden voor de huisdeur, aan do
dorpstraat lag. Nu was de vriendelijke
idylle een prooi der verwoesting gewor-
dank van lie.t Duilsolie Episcopaat over le 1
brengén voor hetgeen hij heeft gedaan
voor het Duitsch'e ki-nd.
De Oanisiusfccsten werdén ingeleid door
een spijzing dor armen, geheel im den
geest van den Heilige.
Waar wij ook de eer hebben, hier don
veilegenwoordigoa- van den H Vlader te
mOg'cu begroetten, willen wij in hem dein
Paus danken, die ons don Heilige, in al
zijn grootheid zoo juist-, zoo mcrJunientaal
geschetst, schonk.
Nog een groet aan de katholieke Uni
versiteit wil ik brengen. Hot wordt mij
zwaar om het hart als ak bedenk, dat d'e
21 millioen Duiitselro katholieken nog niet
hébben tot stand gebracht, 'wait de katho
lieken van Holland wasten te bereiken door
hun' milddadigheid. Toen ik in deze dagen
in hét Evangelie hoorde van het licht op
den kandelaar, dacht ik, d'at deze kande
laar ook was opgericht 'in de katholieke
Universaleit cn Nederland en he't naburige
Duitschland zal verlichten.
Dit was ook de karaklereigehsoliap van
Can'isiiiLS, dat. hij niet in katheder wijsheid
ondergang, maar van zijn leerstoel af
daalde en met zijn catechismus ouder het
volk kwam. Hij heeft de brug geslagen
tusschen de wetenschap en liet praclisclio
katholieke leven. De Universiteit vail Nij
megen zal do opvolgster zijn van de Pieit
meer 'Bestaaaide boogeschool van Ingol-
stadt.
Een Taaiste groet aan al mijn broeders
in bet II. Ge'oof van Nederland. Wij,
'Duiischcrs kennen he.t woord: „Holland:a
docel". Dat gekit bijzonder voor de soho1-
len, die zich de Hollandse he katholieken'
hebben weten te' veroveren. Uwe scholen i
zijn bet bewijs, wat organisatie en laaie
.wil welen tot stand te brengen. Hoe- be
wonderen ook do Duiitlsclié Bisschoppen d'e
heerlijke retmitebewcglng. Ook dT is een
Oaniiishis-daad in het groot. Het is een
voorbeeld voor heel de wereld, hoe gij uw
eerste Vrijdagen viert en hoe het Decreet
van de veelvuldige H. Communie bij u
wordt opgevolgd. Als Duitsohe bisschop
kan ik u gelukwonsvhen en ik gevoel mij
gelukkig do Caniöiusfeesten te hebben bij
gewoond. Andere sleden lcuinnen van Nij
megen loeren, hoe Ganisiiusfecslon moeten
worden gevierd.
Voor korten lijd stond ik aan het graf
van den H. Bonifaoius cin ik dacht aan
den groet, dien. fik de géboorllstad van den
tweeden apostel van Dnitsobland zou bren
gen. De grafsteen zou mij het antwoord
geven. Heit is providentieel, geen toeval,
dolt Ganisius in onze dagen is h'eiligver-
k'uard en tof Kerkleeraar is uitgeroepen.
Bonifac-'us roept zijn opvolger toe, wat
ook Pater Bon-omaeus heeft uitgeroepcin:
„Aposteleax moetien er opstaan, om hét
werk van den eersten en van don tweeden
apostel van Buitschland voort 'te zetten."
Ik heb bier in Nijmegen man non cn kin
deren zien bidden en ik heb begrepen,
waar de kracht van het kolbMiieke ITnlteaid
in schuilt. Waar men zóó kan bidden,
heeft liet vohk nog den •kaliholickert z'-n bc-
Ton slofite roep ik u, kcthr.licke mannen
van Holland toe:
„Wo die Hauser rauehem,
Kan man Manner branch en
Nur oan Krcuze wachst der Sieg,
(Langdurig applaus)
Voor de laatst o maal nam toen prof.
mag. De Langen Wendete lief woord cn
Gtclde voor aan Z. TT. dein Paus, d.'e op on-
vergeleüike wijze Zijn bo1anrsleTli.n.g voor
den opbouw der kafhdliiefco Universiteit
hee't geloond een telegram te zenden.
ITterfoe werd onder am^-Mis besloten.
Aan Z. TT Paus Pius XI, Rome.
De katholieke inwoners van Can'te'us' ge-
baortestad, na gedurende vier ouve-gete-
l'jkc dagen de fe eist en van onzen Heilige
en kerkte era a r Ie hebben gevierd ouder
toevloed van talrijke pelgrims ivf Neder
land, ir: tcgenwoorcioho'd. van de kavdi-
n a ten Moreler, Faulbaber, den Aposfol'-
s«hen Internunthi.1-', liet NcdeiTand.-"h
EpLscopaat. hooge autoriteiten en de B.
Tv TT)v've"sM.eil, na oen pVcbligc hulde van
5000 kluderrn. Ion laatste male vergaderd,
bieden Uwe H'eilgilieiid de'cpgevoef dcn dank
voor dubbc'e glorie onzen (Stadgenoot ver
leend, vior do "roolsche, vaderlijke gift
aan onze TTnivorshvi en Icegn in Uw
den. Helle vlammen sloegen uit het dak
op, op andere plaatsen kronkelde een dik
ke, geelgrijze rook uil hot stroo op, werd
zienderoogen lichter, roodor, tot plotseling
ook daar een vlammenhundel omhoog
spoot.
Uil deuren en vensters drong een zwar
te. walm. Tot in de kamers van het huis
scheen liet vuur nog niet te zijn doorge
drongen, maar de ruiten waren reeds door
de hitte gesprongen en hoe lang nog zou
den de dunne wanden hel aandringen van
het woedende element weerstand kunnen
bieden.
Eva was lieelcmaal ópris door den grn-
welijken aanblik. Zo dacht aan niets an
ders. Maar Lena verloor ook nu haar be
zonnenheid niet.
„Eerst trek jo vlug een droog kleed
aan", zeide ze kalm en vast en hielp Eva
reeds, zich van haar natte snullen ont
doen. Dan gingen ze allebei aan het
raam naar het grandioos ontzettende
Schouwspel staan kijken.
Tegenover de woonvertrekken bevonden
zich in hot brandende huis de stallen voor
het vee, onder hetzelfde dak met de mon-
sch.eli.ike waning, zooals het oude gewoon
te in Silezië is. Een paar mannen waren
bezig de kooien uit do staldeur te trekken;
zij sloegen en rukten ze een vreeselijk
werk. Steeds weer drongen de lot zinne
loosheid beangstigde dieren terug. Eva en
Lena hoorden hun angstig geloei boven
alles uit.
Een zwerm duiven omfladderde wild de
brandende plaats. Ze probeerden net als
het vee steeds opnieuw in hun til terug te
koeren, die reeds in vlammen was opge
gaan. Een paar stortten direct in den
UIT de RADIO-WERELD.
Wat cr vanavond te hooren is.
4.20 Newcastle 400 M. Muziek.
4.35 Hamburg 395 M. Concert.
Manchester" 375 M. Concert. Mimchen
485 M. Concert.
450 Berlijn 500 il. Concert.
5.20 Londen 365 M. Dansmuziek.
5.30 Hilversum 1050 M. Vóór-avond-
coneert.
6.20 Birmingham 475 Ar. Muziek.
Hamburg 395 Af. Concert.
7.50 Mimchen 485 M. Symphonic-
concert.
8.15 Hilversum 1050 Af. Aansluiting
van- liét Kurhaus te Scheveningen. Laat
ste symphonie-concert. ITet Residentie
orkest onder leiding van prof. Gcorg
Schnéevoigt. Pogramma: 1. Symphonic
No. 4 E-Aroll, Op. 98 (J. Brahms), a.
-Allegro non troppo. b. Andante moderato,
c Allegro giocoso. d_. Allegro enérgico e
passionate. Pauze. 2. Symphonic No 6.
II. Moll (Pathótique). (P. Tschaikowsky).
a. Adagio, Allegro non troppo, Moderato.
Allegro Vivace, b. Allegro eon grazia, c
Allegro mol to vivace, d. Finale: Adagio
lamontoso.
8.20 Londen 305 Af. en Davontry 1600
AT. The Throe Choirs Festival. Goncorl re
layed from The Shire Hall. Gloucester.
Part T. Overture, „Fingal's Gave" (ATcn-
delssohn). Flora Woodmau. Aria, ..Una
Voce Poco Fa" („II Barbiero di Siviglia")
Rossini). „On Hearing the First Gurkeo
in Spring" (F. Delius). Muriel Brunsl.ill:
„Spring Ts At The Door", „Song Of The
Blaebird" (R. Ouiltor.T W H. Reed (Sote
Violin.) „Ohansonette", „Slumber Song".
„Bagatelle" (W. H. Read.) Flora Wood
man: Songs „Nell" (Faure), „Vous Dan-
sez Afarquise" (Old French.) Marching
Song (No. 2 of Two Songs "Without
Words.)
Pari. IT. Aïuriel Rrimskill. Soncs:
„Song In The Song loss", „When I Would
Image" éVaughan Thomas.) „Puck's An
nuel" (Herbert ITowells.) Flora Wood
man (with Siring Quartet.) Song Cycle,
,.A Sprig of Shamrock" (Old Irish Airs.)
„When the World of the Eyes": „.A. Queet
Storv'1; „When I Went Out A-Wnlking";
„Don't Sav No" (Trish Hop Jig.) Tv
Aubades (Lalo.) Muriel Rrimskill. Old
English Lyrics: „To Daffodils", „Soring,
the Sweet Spring" (Delius.) Pavane (Fau
re). „Graceful Dance" („Henry VIII".
Sullivan.) Waltz „Der Rosonkavalier'
(Richard Strauss.)
8 20 Bournemouth 385 M. „The ev.-te of
life". Alanchoster 375 AT. Revue.
Newcastle 400 At. Dansmuziek en Tooneel.
TTamburg 395 M. Kamermuziek
8.35 Brussel 265 AT. Concert. Rt
Bildl 1100 M. iW.eerbericht.
8.50 Berlijn 500 AL „Der Sehauspoc'.di.
reklor", komische operette. Frnnkfn":
470 M. Blaasmuziek. Miinslor 410 Al.
Svmphonioconcert. Zurich 515 AT, „Die
Nürnherger Puppe", komische opera.
mufngTrim 1/iYrT yf, (^onmng'il pro-
gram.
9.30 Rome M S\inplmnia -mmerl
Nieuwe uitvinding cp radio-gsbiad
Uit TiOnden wordt gemeld, dat een nieu
we uitvinding op het gebied van de dra:r'
looze bekend gemaakt is.
Dezo uitvinding stelt den luisteraar u
staal om programma's te hooren, die langi
draadloos-lelefonischen weg vétspreiij
wordeivdoor het gebruik maken van hoofd,
telefoons, welke op geen enkele wijze aan
liet ontvanginslrument bevestigd zijn
De grondslagen, waarop deze uitvinding
i° gebaseerd, zullen, naar gemeld wordt,
uitgelegd Worden, wanneer het apparaat
de volgende week in hot publiek wordt ge
demonstreerd.
trouw aan Geloof vain Can'islus en vragen
Uw Apastolischen Zegen.
Het koor zon'g tena'ofte hei Te Doum
van Verbuist en mocht levcnditec teeju'-
chingon in oufvaivj-l nemen. Onder liet
z'ngon van hot Gainisius?:ed verlieten do
Kerkvorsten daarop de zaal.
l)e Oan,:Vu'sfeesten waren ten einde.
sraawv iwi" ijMiiiwjiPiwiitee iiïr-TFUirn--irir"in i
gloed, andere vielen er met verzengde vi m
gels in. Groote, gloeiende vlokken seholrn
als rakelten omhoog, cn werden met d n
vonkenregen door don storm ver weg ge
dreven, allo gebouwen in do omgeving in
gevaar brengend. Een zwarte monsehrm-
mimr stond ondanks den nog steeds neer
zwiependen regen om don daghelder.m
kring rond de brandende plaats. In hel
licht zag men mannon en vrouwen ovr-
lianst bezig, huisraad te bergen, in teoren
emmers en allcrhand inderlia.a^l ge .-repen
vaten water aan té dragen, de spuit te
richten, als ze niet doelloos heen en weer
Ée'i'i enkele spuit, die van de Holhivuin's
was het eerst aanwezig. De lange armen,
die zoo doelloos grotesk in de lucht had
don gepiekt, werden nu regelmatig op en
neer bewogen, en uit hel mondstuk van
de spuit goot de waterstraal mét rukken
in den sissonden gloed.
„Zie je zie je jo broer, Lena?" vroeg
de ietwat bijziende Eva met slokkenden
adem. Beide meisjes hielden elkaar vast
omkneld en keken met gemengde gevoe
lens van afschuw en ademlooze bewonde
ring naar het tragisch prachtige loonecl
daar beneden.
„Zijn gezicht herken ik niet. maar wat
figuur en gesties betreft is hij liet daar
vooraan bij de spuit., ja, dat is Walter."
„Die daarGroote hemel! Hij staat
zoo dicht bij het vuur, dat men dcnkL dat
zijn kleeren in brand zullen vliegen."
„De wind jaagt de hitte immers den
anderen kant op."
(Wordt vervolgd)
