Tweede Blad
EEN JUBILEERENDE
MISSIE-CONGREGATIE.
Akker's
Zaterdag ?2 Augustus 1925
(Gezelschap van 't Godde! jk Woord,
Steil —Uden)..
Treurig was 't met 't nieuwe missiehuis
gesteld, toen reeds kort na 't begin twee
van rector Janssen's volgelingen ze
ren toen pas met vier weggingen we
gens meeningsverschil over de stichting.
Zeker was 't den Stichter 'n troost, dat de
Bisschop van Roermond, aan wien deze
zaak was voorgelegd, zijn zienswijze deel
Öe en goedkeurde, 't Vertrouwen van Jans
6en op 'n betere toekomst werd niet be
schaamd. De Kirlluurkamp in Duitschland,
die in veler oogen 't plan van Janssen nu
juist onmogelijk maakte, werd de aanlei
ding van 't toetreden van nieuwe medewer
kers. Door de sluiting van 't groot-semina
rie te Munster genoodzaakt, elders 'n ge
legenheid te zoeken om hun roeping te be
reiken, sloten zich Johan Janssen, de jong
ste broer van den Sfchter, en diens vriend
Herman Wegener, bij 't nieuwe missie-
buis aan. Nadat zij kort daarna de-pries-
ierwijd-ng ontvangen hadden, evenals de
reeds genoemde Anzer. (die 15 Aug. 1876
te Utrecht door Mgr. Schaepman werd ge
wijd) waren er op 't eindo van dat jaar
weer vier priesters in 'I M ssiehuis. Nog
verscheidene andere Duitsc-he priesters
volgden 't voorbeeld van Jan Janssen en
egener, sommigen hie'pon voor 'n tijd,
terwijl anderen voor goed bleven.
Studie-inrichting.
Ook waren reeds in 1876 de eerste 12
studenten in Steil gekomen; onder hen
Nicolaas Blum, later de opvolger van
'Janssen als algemeen-overste. Dit aantal
nam de volgende jaren zeer snel toe.
't Missiehuis Steil was. wat de inrichting,
betreft, iets nieuws. Do oudere Missie
congregaties, b.v. Mill-Hill, Scheutveld,
hadden alleen een groot-seminarie. Jans
sen wilde ook met de lagere studies be
ginnen. Tot voorbeeld dienden hem hierbij
de apostolische scholen, oa. te Turnhout,
rAv gnon, Amiens naar 't model van
Pater Foresia S.J. toch was er nog 'n
groot onderscheid tusschen genoemde
scholen en 't nieuwe „missiehuis". Waren
eerstgenoemden eigenlijk meer convicten,
waar de studenteij woonden om de lessen
te volgen aan een of ander gymnasium of
co'lege in de stad Janssen wilde een
volledige stud e-inrichtjner. W3ar> hjj
7ongens opnam van iz jaar en ze ze r
beelemaal opleidde tot 't priesterschap.
De motieven die hem daartoe brachten,
waren de volgende; 1. Een Missionaris
Timet niet alleen dezelfde wetenschappelijke
ontw'kkeling ontvangen als de seculiere
geestelijkheid, maar moet zich bovendien
velerlei kennis eigen maken, die hij later
nood'g heeft. 2. Het is voor een Missiona
ris van groot belang, dat hij.reeds van
jongs-af in den geest van offervaardighe:d
en zelfverloochening wordt opgevoed 3.
Bij de roepingen voor de Missie moet re
kening gehouden worden met 't feit, dat
zeer veel degelijke roepingen te verwach
ten zijn uit families van den werkenden
stand, d:e do eerste opleiding van hun
zoon aan gymnasium of klein-seminarie
niet kunnen bekostigen. Daardoor gingen
tal van waardevolle roepingen totdusver
voor 't Rijk Gods verloren."
Dit voorbeeld van Steil is vanlieverlede
door andere Congregaties nagevolgd
zeker 't beste bewijs, dat' Janssen h:er
goed gezien had. Niet alleen ~heeft deze
studie-inrichting veel bijgedragen - tot
spoedigen bloei van Steil zelf, doch gerust
kan men beweren, dat indirect door dit
voorbeeld na te volgen, ook andere Con
gregaties ervan proftcerden Een opper
vlakkige beschouwing toch leert reeds
overduidelijk, dat er onder de honderden
Missionarissen en duizenden studenten,
die ons land telt er velen niet tot 't Pries
terschap gekomen en vele 6tudenten geen
student zouden wezen, als er geen missie
huizen waren, waar over 't algemeen de
kosten veol geringer zijn.
Snelle uitbreiding.
Reeds in 1876 bood 't Missiehuis de
oude herberg geen vo'doende plaats
meer voor 't steeds toenemend aantal stu
denten en moest er gebouwd worden, doch
spoedig was de nieuwe bouw weer te klein
De eene uitbreiding volgde nu op de an
dere en reeds in 1886. elf jaar na 'l zoo
nederig begin, stond er te Steil 't reuzen
complex van gebouwen, met boven- en be
nedenkerk, ongeveer zopals 't thans nog is.
In 1888 ontstond 't college S. Raphael te
Rome, voor studenten aan de universitei
ten en tevens zetel van den Procurator. In
1889 werd bovendien begonnen met den
houw van 'n nieuw Missiehuis. St. Gabriël,
bestemd voor de hoogcre studies, terwijl
in Steil alleen de lagere bleven. B nnen
enkele jaren volgden nu nog de volgendo
missiehuizen: Heilig-Ivruis te Neisse in
Silezië (1892), St. Wendelinus, in 't Saar-
gebied (1898) en de laatste stiohting tij
dens 't leven van P. Janssen St. Ru
pert bij Salzburg (1905).
We willen bij deze uitbreiding niet lan
ger stilstaan, doch een paar zaken verdie
nen nog onze aandacht, omdat Steil ook
hierbij weer baanbreker is geweest. Op do
eerste plaats:
De Drukkerij.
Al vóór de open'ng van 't M:ssiehui.s
gaf de Sliohter een tijdschriftje uit, de
„Kleine Herz-Jesu-Bote", door dit orgaan
kon hij de stichting voorbereiden en kwa
men de eerste giften binnen Dat was de
kiem, waaruit later de groote drukkerij
ontstond, 't Jaar na de open;ng werd reeds
een kleine handpers gekocht en voortaan
't blaadje te Steil zelf gedrukt. Voorzoover
ons bekend, heeft tot 't oprichten der druk
kerij geen enkel klooster hein lot voorbeeld
'end. Aan zoo'n eigen drukkerij waren
groote voordeelen verbonden. Op de eersle
plaats is natuurlijk 't verspreiden van
goede geschriften 'n nuttig werk, zoowel
omdat men daardoor siechfe lectuur weert,
'sook om den positief-goeden invloed, d e
rvan uitgaat. Met name hebben die ge
schriften er veel toe bij gedragen om den
missiegeest onder de geloovigen op te wek
ken en de meeste roepingen zijn wel te
danken aan de lezing van missielecUmr.
Bovend en is de drukkerij spoed:g van
~roote financieele beteekenis geworden
voor de Congregatie. Niet op de eerste
plaats dat daardoor giffen binnenkwamen,
integendeel, zelf arbeidzaam als de Stich
ter was, heeft hij gewild, dat zijn Congre
gatie door eigen arbe d zooveel mogelijk
haar eigen onderhoud zou verdienen
Werfelijk is de drukkerij hiervoor een zeer
geschikt middel geb'eken. In de goede ja
ren vóór den oo.rlog kon zij niet a'leen de
h^p_ --eoliiko «ommen over
leggen voor de M ssie. P s te gereeder ken
dit bedrijf winstgevend worden gemaakt,
daar al 't werk door eigen Broeders ver
richt, die ook voor de verspreiding van de
geschriften zorgden. Hetgeen de priesters
Congregatie in Ste:l hebben gezien,
hebben ze met succes zelf ook elders na
gevold. Zoo beschikt de Congregatie over
drukkerijen te St. Gabriël bij Weenen.
Tcchny (III.) Vereenigde Staten, Julz de
Fora (Brazilië), Buenos Aires (Argenti
nië), Jentsjofoo (China) vroeger te Lome
(Togo). Onlangs werd ook 'n drukkerij op
gericht te Manilla (Philippijnen) en op
F'ores. waar ze 'n Madeisch tijdschrift ver
spreidt, dat reeds 3000 abonné's telt.
Waren de eerste tijdschriftjes, d e Steil
erspreidde, in 't Du'tsch gesteld in
1880 verscheen voor 't eerst de St. Mi-
chaëls-Almanak tegelijk in Duitsch en No-
derlandsch. Deze Nederiandsche St. Mi-
chaëls-Almanak is de oudste Missie-Alma
nak en lange jaren was hij de eenige in
ons land.
Retraitewerk.
Bracht Steil iels nieuws met zijn m:s-
sie-dvukkerij, eveneens geldt dit op een
ander geb:ed, dat niet zoo rechtstreeks met
de Missie in verband staat. n.l. Gesloten
Vo'ksre'ra-'tes De eerste uitbreiding van
't Mtssiehu's in 1870 was nog niet vol
tooid, toen de Aartsbisschop van Keulen,
Mgr. Melchers, den Rector vroeg, zijn Mis
siehuis voor priesterretraites beschikbaar
le stellen, daar die wegens den politieken
toestand in DuiLschland onmogelijk waren.
Hoewel 't buis nog niet geheel klaar was,
nam Jqnssen 't voorstel aan en zoo kwa
men dan den löden Sept. van dat jaar de
eerste 41 priesters daar hun retraite doen.
In den herfst van 1877 werd de eerste
sloten retraite gehouden voor leekon. War
ren de eerste volksretraifes alleen door
Duitschers bezocht, in 1884 kwam de eer
ste groep Ho lumisohe hoeren te Steil. Toen
dan ook in 1907 de Jezuïeten te Venlo hun
retraitehui Manresa openden, was 't idee
van gesloten volksretraites in ons land niet
geheel nieuw meer. Volgens L. v. Miert
S.J. (Heraut van 't H. Hart, 1925) had
den voor dien tijd „ongeveer 1300 onzer
landgeuoolen te Steil hun geestelijk leven
opgefrischt en versterkt.'1
Van een edele onbaatzuchtigheid getuigt
't antwoord dat Janssen gaf aan Uater
Cramer S.J., toen deze hem 't plan den:
oprichting van Manresa mededeelde
vroeg, of hij 't soms niet onaangenaam
vond: „Wel, Pater, hoe kan U dat vra
gen? 't Is tooh allemaal ter oere Gods!"
Ook do Missiezusters van Stei', door
Pater Janssen gesticht, begonnen in 1896
met de gesloten retraites voor vrouwen en
brachten dit werk in 1912 over naar 't
nieuw-gostichte retraitehuis te Uden.
Volgens 't verslag van 't Jubeljaar der
Congregatie beliep 't volledig getal rr'rai-
tanten in de genoemde huizen, r «n
1925, niet minder dan 137.800.
Eerste Missies
Voor den bloei en de voorspoedige ont
wikkeling der Congregatie van Steil was
't van groote beteekenis, dat do Stichter
reeds vier jaar na 't begin (1879) zijn
eerste Missionarissen kon uitzenden: An-
rer en FreiDadcmelz. Dat gaf aan geheel 't
werk als 't ware karakter en kleur, ijver
geestdrift en 'n stemming, waarvan
men den indruk nu nog altijd ondergaat,
als men de almanakken en tijdschriften
van dien tijd doorbladert. Spoed:g werd
de eerste Missie S. V. DZuid-Sjantoeng
China, tot vicariaat verheven, als be-
s van goedkeuring voor 't werk der
Congregatie. In de jaren omstreeks 1900
heeft deze Missie, eveneens aJle andere in
Ch na, moeilijke tijden doorleefd, die be
gonnen met de vermoording van <Je beide
Paters Nies en Henle, wier bebloede k'ee-
ren nog te Steil bewaard worden Na dien
jd volgde er 'n snelle uitbreiding, zoodat
in 1918 de Missie reeds 41.000 katholie
ken telde, waaronder 57 Miss:onarissen en
2 inlandsche priesters werkzaam waren.
De meeste dier Missionarissen waren
Duitschors, doch enkele Hollanders onder
hen werden meer bekend, n.l. Pater Piet
No:jen uit Helmond (later de eerste Apost.
Prefect der Flores-m ssie) en Pater Theo
Vilsterman uit Zwollo, die na den dood
Vail P Frp.InaAxirx
gatie toevertrouwd: in 1892 do Missie van
Togo en in 1896 Duitseh-Nieuw-Ou'nea
(Keizer-W Ihelms-Land nu Austra-
sch). In de laatste levensjaren van den
Stichter werd bovendien 'n begin gemaakt
et de Missie in Japan en onder de uegers
n Noord-Anierika.
Toen in *1907 de Slichter zijn 70sten
verjaardag vierde, telde de Congregatie
•ers, in 45 were'ddeelen
reeds 399
verspreid.
(Wordt vervolgd).
BisifëE£§LAND
HET CONFLICT IN DE METAAL
INDUSTRIE.
Het standpunt der syndicalisten.
De Syndicalistische Federatie van Me
taalbewerkers zendt ons het volgende com
muniqué:
De Synd. Fed. van Metaalbewerkers, af-
deeling Rotterdam, besprak het schrij
ven van den Metaalbond aan de vier sa
menwerkende organisaties.
Dit schrijven, uitsluitend gericht aan
bovengenoemde combinatie, raakt niet al
leen die organisaties, maar ook de orga
nisaties van werknemers in de metaalin
dustrie, welke niet direct bij de leiding
zijn betrokken.
Zooals vanzelf spreekt hebben ook die
organisaties interesse bij de houding,thans
door de wergevers-organisalies ingenomen
H;et ligt voor de band, dat do eisch van
den Metaalbond onvoorwaardelijk moot
worden afgewezen, en geen enkele toezeg
ging mag worden gedaan.
De synd. organisatie stelt zich op het
standpunt, dat de 48-urige werkweek met
alle inacht gehandhaafd moet worden en
dat de regeering niet het recht van beslis
sing mag hebben tot het verleenon van
overwerkvergunning. Deze kwestie dient
op economisch terrein te worden uitge
vochten.
Ingezonden Mededeeling
...Die telkens terugkeerende
nsthma-aanvallen vernielen
Uw hart. Voorkom dus dat de
taaie slijm zich vastzetGe
bruik daarvoor de beproefde
Een kwestie In de Amst. Haven?
Wijzigingen in loon- en
arbeidsvoorwaarden
gevraagd.
De Amst. Feweralie van Transportar
beiders schrijft aan de „Tol.":
Vanwege de afdeeling Amsterdam van
den R.-K. Bond van Transportarbeiders,
de Amsterdamsche Federatie van Trans
portarbeiders en de afd. Amsterdam van
den Ned. Bond van Ghr Fabriek-
Transportarbeiders, is d.d. 22 Juui eu
Juli oen schrijven gericht aan het hoofd
bestuur van de Schoepvaarlvereeniging
Noord", ten einde een bespreking toe te
staan, naar aanleiding van de daarbij ge
voegde voorgestelde wijzigingen, omtrent
enkele tarieven en aanvullingen op de
bestaande loon- en arbeidsvoorwaarden.
lot heden is genoemd schrijven door
het bestuur der Scheepvaartvereeniging
Noord" niet beantwoord. Na mondelinge
inlichtingen daaromtrent, werd mededee
ling gedaan door een directeur der Scheep-
aatrvereeniging „Noord", dat beantwoor
ding niet zal plaats vinden.
Klaarblijkelijk vindt dat zijn oorzaak,
dat de beide confessioneele organisaties zich
'n combinatie met do Amst. Fed. van
ransportarbeidors tot de Scheepvaart
vereeniging heeft gewend.
De arbeiders zien in de houding van
do Scheepvaartvereeniging het nogeeren
an bun organisaties.
De besturen der organisaties zullen met
hun leden den stand van zaken hespre-
^l'nn-Tl. /taarnml~>»i .mrtrr
van de Fed. van ïrauo^j.. t
zou de Scheepvaartvereeniging „Noord"
niet geantwoord hebben op een brief van
den R.-K. Rond van Transportarbeiders,
de Federatie en de Chr. Transportarbei
ders, heeft do „Tel." inlichtingen inge-
onnon bij de Scheepvaartvereeniging
,Noord".
Deze deelde mode, dat aan oen verte
genwoordiger van de drie bonden monde
ling een uiteenzetting was gegeven van het
standpunt dor directie, dat hierop neer
komt, dat tijdens het houtseizoen geen
sprake kan zijn van wijziging in de ar
beidsvoorwaarden, daar nu eenmaal de
contracten reeds opgemaakt zij-i
Det Duitschu pasvisum.
De kwestie dor afschaffing.
Opnieuw duiken van Duitsche zijde be
richten op, dat binnenkort het pasvisum
tusschen Nederland en Duitschland zal
worden afgeschaft.
Naar de Tel. van bevoegde zijde ver
neemt, is het echter zoover nog niet. Hoe
wel Nederland principieel voor afschaf
fing van het visum is, beeft onze regoe-
ring nog niet op het Duitsche voorstel tot
afschaffing kunnen antwoorden, omdat
het overleg ter zake tusschen de departe
menten van Blnnenlandscbe Zaken, ïfut*
titio en Arbeid nog gaande is, en men hof
dan bovondiën met de Duitsche rogeerin*
nog oens moet wordon over de voorwaar-*
den, waaronder tot afschaffing zou kun
nen worden overgegaan.
De pensioenregeling voor Rijkspersoneel.
Het bestuur van de Centrale van Ver
eenigingen van Personeel in 's Rijks dienst
beeft tot den minister van Financiën het
verzoek gericht, het daarheen te willen
leiden, dat de termijn van 1 September,
als bedoeld in artikel 150 van de Pensioen
wet 1922 voor burgerlijke ambtenaren, tot
1 November 1925 worde verlengd, opdat
m deze materie meerder licht worde ont
stoken en de betrokken ambtenaren, be
ambten en werklieden met meer gerust'
heid een beslissing kunnen nomen.
Vermindering van gedistilleerd accijns.
Bij Kon. Besl., opgenomen in St.bl. 353
is opgenomen de verandering van art. 1
van het Kon. Besl. van 15 Deo. 1917 (St.bl
695), hierin bestaande, dat daaraan een
tweede lid wordt toegevoegd, luidende:
De vormindering wordt niet genoten voor
den acijns van gedistilleerd dat, onmid
dellijk dan wel middellijk, voor rekening
van den brander, distillateur of handelaar
wordt uitgevoerd naar liet buitenland, met
teruggaaf van den accijns op den voet
van artikel 1, letter b, van de wet van 18
Juli 1904 (Stbl. no. 190).
Dit besluit treedt in werking met in
gang van 1 September a s. en is niet van
toepassing ten aanzien van den accijns
van gedistilleerd, waarvan do aangifte ten
uitvoer volgens artikel 120 der Algemeo-
ne wet van 26 Aug. 1922 (St.bl. no. 38)
vóór dien dag is ingeleverd
Vereenvoudiging douarie-formaliteiten.
Ten gevolge op hel desbetreffende be-*
richt in de Ned. St. Crt. 1925 no. 117,
maakt het Ministerie van Buitcnlanrlscho
Zaken békend, dat Perzië op 8 Mei 1925 is
toegetreden tot het verdrag met bijbehoo-
rend protocol ter vereenvoudiging van
douane-formaliteiten en voorts, dat do
akte van bekrachtiging door Duitschland
is neergelegd op 1 Aug. 1925.
Overeenkomstig art. 20 van hot verdrag
is dit verdrag voor Perziö in werking go-
troden op 6 Aug. j.l. en zal het voor
Duitschland in werking treden op 30 Oc-
tober a.8.
Woningtelling in Bussuui.
Het gemeenlcbesluur van Bussum heeft
do uilkomsten gepubliceerd van een wo-*
ningtclling gehouden in September vnn
het vorige jaar en b'jgeweikf tot 30
Juni j.l.
Merkwaardig z jn daarin de cijfers om
trent door eigenaars bewoonde perceelen
op 1 Jan. 1925; vau do totaal 4007 wonrn-
gen wordert niet nvndor dan 2007 door
uenaars bewoond, en wel 1767 perceelen
zonder nering en 240 met nering. HiwhiJ
waren 336 lurzen zonder nering mrtt oen
eentace onbewoonde perccem-n -
pet. of 5.14 pet. van de huurwoningen al-»
leen, van do woningen boven f 1000 huur
waarde was 8 21 pet. onbewoond (56).
In niet nvnder dan 416 won n?en kwam
op 1 Jan. duhbolo, of mee^uhbole bowo*
ning voor. waarvan 150 arbeiderswon in treft
waren. Twee perceelen mot een huur
waarde boven f 1000 werden zelfs elk door
4 gezinnen bewoond. In totaal huisden 468
gez;nnen in samenwoning
Wat de arbeiderswoningen betreft is bot
aantal samenwoningon in het eerste half
jaar van 1925 mot 33 verminderd.
Totgez'nnen (ouders en kinderen) ba*
hoorden, op 1 Jan. 1925 19 072 personen,
inwonende familieleden 436, 'nwonend
personeel huishoudelijken dienst 1244, an
der inwonenden 809, invvonenden van in-*
afdingen 266; tolaal nanlal inwoners
21.873 Het aantal gozinnen was 4926. da
gemiddelde gezinssferkfe (met inbegrip van
allo inwonenden) 4,4403.
Wal zijn landwegen volgens de wel?
Do Raad der gemcento Edam besloot on*
langs de Alg. Politieverordening aan te
vullen met bepalingen ten aanzien van da
breedte van velgen en banden van wielen.
FEUILLETON.
DE FAMILIE HOLLMANN
Naar het Duitsch van E. KRICKEBERG.
O—
(Nadruk verboden.)
Daar streelde de lieve tante met haar
ïeere vingers het aangebeden nichtje kal
meerend over de wang, als ze verdrietelijk
was daar liet men een booze bui van
iden verwenden lieveling heelemaal niet
opkomen. En overkwam haar werkelijk
eens een ongelukje, dan deed ieder, zelfs
het kamermeisje, zijn best het haar te
Öoen vergeten. Ja, daar leefde men ook in
een atmosfeer van voornaamheid en fijn-
beid; daar respecteerde men de eigenaar
digheid van den ander. Dulden en elkan
der respecteeren waren de voornaamste le
vensregels, die daar golden.
Dat ze zelf steeds veel meer tegemoetko
ming geeischt, dat ze de plaats in het mid
delpunt van alle belangen voor zich zelf
heel van zelf sprekend ln beslag genomen
had en zich weinig geinteresseerd voor het
welbehagen van anderen, als het haar
tnaar naar wensch ging, dat viel haar niet
in. Men had die egoisitsche veeleischend-
heid immers kunstmatig in haar gekweekt
jen hielp haar daarin hoe zou zo daar
toe komen, zichzelf een kritischen maat
staf aan to leggen?
Zij voelde haar huidige verlaten zijn als
$en ongehoorde plicbtvergetenheid van het
lot en richtte al baar toorn tegen den on-
gelukkigen dokter, die haar hierheen had
doen gaan. Oom en tante, die in Rad
Rauheim vertoefden, -hadden aanstonds
hun bedenkingen uitgesproken tegen een
verblijf van hun lieveling op het land in
primitieve omstandigheden en Wolf vnn
Buttler had penvoudig gelachen om die
„heel wnanzinniee" idee. De oude goede
dokter becron grillig te worden. „U houdt
het geen drie dagen uit Eva."
Wolf was baar vermoedelijke toekom
stige man, en als Eva er goed over na
dacht, dan bad juist zijn woord den door
slag gegeven Zij wilde hem bewijzen, dat
ze het uithield men moet zijn man in
tijds opvoeden.
En nu kwam haar trots weer in opstand
Neen, dat mocht ze zich niet aandoen, dat
ze hem grond gaf om te triomfeeren. Een
poosje tenminste moest ze het uithouden,
zoo lang tot ze een plausibele reden vond
om haar verblijf in Langdorf te bekorten
Maar den dokter zou ze haar opinie niet
verbergen, en ze schrpef ppn langen, alles
behalve vriendeliiken brief aan den ouden
vriend van haar familie.
Den volgenden morgen ontwaakte ze in
alle vroegte door allerlei vreemde geluiden
en was ook aanstonds klaar wakker.
Merkwaardig had zij, die thuis zoo aan
slapeloosheid leed ondanks haar ergernis
en de lange middagrust van den vorigen
dag uitstekend geslapen.
Toen zo op do klok keek, schrok ze bij
na: Vijf uur! Zoo ongehoord vroeg was
ze, zoolang ze zich herinneren kon, nog
nooit opgestaan wat moest ze met dien
heelen langen dag beginnen.
Verstoord draaide ze zich van de eene
zijde op do andere en probeerden weer in
te slapen. Maar van het binnenplein klonk
door het open venster bet geloei der koeien
het gekraai der hanen, het rollen der wa
gens, gerammel van kettingen lawaaien
en stommelen, luide raenschenstemmen, ge
luiden, onafscheidelijk ^verbonden met het
ontwakende loven op een groote hoeve.
Een nieuwe ergernis voor Eva. Geen
mensch nam hier ook maar do minste no
titie van den vreemden gast In huis. Het
was natuurlijk vergeefsebe moeite, nog
eens aan inslapen te denken.
Met een toornig zetje sprong ze uit bed,
en amper had ze zich eenigszins gekleed,
of reeds klopte een stevige hand aan de
dour: het meisje van den vorigen avond
bracht frisch water en een tablet met het
ontbijt. Eva meende haar oogen niet to
mogen vertrouwen; een bord dikke haver
moutpap en met honing gesmeerde brood
jes verder niets.
Eva was gewoon haar thee 's morgens
te drinken. Zij dronk den heelen dag thee
en kon hem beslist niet missen.
„Neem dat maar weer mee", zeide ze
woedend.
„Het tweede ontbijt is pas om negen uur",
meende het meisje te moeten waarschu
wen. „Tk zal bet liever laten slaan, als de
freule nog eens trek mocht krijgen".
„Neen, u brengt bet mevrouw Hollmann
terug", beval Eva kathegorisch. Dan kon
die eens zien, dat ze zich niet behandelen
liet als een gevangene door haar en
haar goeden vriend, den dokter.
Natuurlijk zou ze nu zelf komen, mis
schien een standje schoppen..., vooruit
maar. Eva was gewapend.
Ze verwachtte ieder oogenblik haar klop
pen te hooren terwijl zo met een behage-
lijkheid, die te groot was. om zich door
haar ergernis te laten onderdrukken, in
het koele bronwater baadde. Zij vergat
zelfs, dat ze de gewone hulp moest missen.
Ema moest zich alleen friseeren en klee-
den, alleen haar schoenen aantrekken; al
lemaal ongewoon werk voor haar, waar
onder langzamer de ontstemming meer en
meer bezit van baar nam des te meer,
waar mevrouw Holluiann niet verscheen,
om naar haar wensehen to vragen.
Zoo luidruchtig als het beneden toeging,
zoo stil was het op de bovenverdieping,
waar Eva logeerde.
Daar was geen sterveling te hooren of te
zien, niemand bekommerde zich om haar,
ja, als ze 'n wenscli bad gehad, zou ze
niet eens in staat zijn geweest, iemand le
roepen, want een bel bevatte de logeerka
mer van dit achterlijke boerenslot niet.
Eindelijk was ze met baar toilet klaar,
maar baar baar zat scheef en met bet in
rijgen h^d ze zich zoo moeten afbeulen,
dat zo er heel verbit uitzag. Haar spie
gelbeeld te bekijken was haar waarlijk
geen genot. En omdat ze niet wist wat ze
anders moest doen, ging ze aan liet ven
ster naar het bedrijf beneden staan kijken.
Daar heerschte opgewekt leven, al wa
ren de spannen ook al lang weggerateld.
Men was juist bezig het vee naar de wel
den te brengen prachtige dieren. Hoe
ze zoo daarheen stapten, de breede k°P"
pen met de zware horens hoog op, do, vrij
heid ruikend.
De ouden, verstand igen, met waardigen
stap voorop, achter ben de halfwas, baar
overtollige kracht in overmoedige caprio
len uitvierend. Dat was een schilderachtig
beeld, welks bekoorlijkheden zelfs do booa
kijkendo kunstenarsoogen van Eva zich
niet konden onttrekken.
De koejongen liep achter de kuddo eiï
probeerde met zijn hot en hu zijn bescherm
melingen in de rij te houden. Een meisjo
hielp hem daarbij, energiek een korten stok
hanteerend. Zij droeg een donkergrijs lnv<
nen kleed, over het hoofd een witte doek,
tot bescherming tegen de reeds weer heet
neerbrandende zonnestralen diep in het
voorhoofd getrokken.
Tot aan den uitgang geleidde ze de scha-
dan sloot ze de poort en ging naar de
stallen terug. Het viel Eva op, hoe elas
tisch haar gang, hoe sierlijk haar gestuite
en hoe knap en zindelijk het eenvoudig
kleed was. Haar gezicht .kon ze niet zien,
maar het was beslist een knap boeren
meisje.
Van de stallen kwam, haar tegemoet, een
jonge man in sportjas en rijlaarzen
wel de zoon of de rentmeester van mevrouw
Hollmann. Hij bleef bij 't meisje staan, zj
babbelden en lachten een oogenblik samen,
dan gaf hij haar een plagerigen tik en liep
Een kwaadaardige trek kwam op Eva 3
gezicht. Die schenen wel erg met elkaar
vertrouwd: de meid en de rentmeester, ot
zelfs de zoon des huizes? Zou did
energieke mevrouw Hollmann dat onder
baar oogen dulden?
Bah! Wat ging het haar aan, wat die lui
d€1ïaar ze bleef toch aan het raam staan/
want het leven op bet binnenplein wa4
reeds begonnen haar to Interesseeren
uit verveling natuurrlijk.
(Wordt vervolgd),
