1fvveede Blad
;S Dinsdag 10 Maart 1925
)e Twaalfde Nederlandsche
Jaarbeurs.
WEER GROOTERE DEELNAME
Gunstiger vooruitzichten
voor den handel?
I.
üCt handels-instituut, door het energiek
perken van den heer Zijst, destijds wet-
van Utrecht, in het leven geroe-
twaalfde Nederlandsche Jaarbeurs
iende vandaag weer haar poorten.
In den korten tijd van haar bestaan
""■heeft de Utrechtsche Jaarbeurs zich een
historie verworven, die door niets of nie-
mand meer weggevaagd zal kunnen wor-
r;J touder
a
den.
Utrecht, de anders vrij stille provincie
rad, ondanks haar groot aantal inwoners,
déze dagen weer het middelpunt van do
.'langstelling van talrijk velen uit. Neder
land zoowel als uit het buitenland.
Het zakenleven van geheel Nederland en
qtTfan velen daarbuiten, wordt nu weer uit-
ileefd in het majestueuze Jaarbeurs-
jbouw, dat zich daar statig verheft aau
iet Vreeburg. Het zakenleven, ja, dat in
le laatste jaren zooveel en op zoo meniger-
ei wijze de schokken van het wisselvallige
Seven bad te doorstaan.
"J Bij elke nieuwe Jaarbeurs was 't telkens
Y |peer dezelfde^ vraag, of dit machtig insti-
tuut, dat alle handelszenuwen omspant,
p. lijn roem niet overleefd had.
Hot begin toch was zoo groot! Duizenden
i duizenden bezoekers trokken op naar de
Jaarbeurs, de Utrechtsche Jaarbeurs. Maar
spoedig kwam de inzinking.de belang
stelling werd allengs minder. Maar, 't was
ook hier, zooals in zooveel andere gevallen,
't is niet zoozeer de kwantiteit, die net
istituut moet handhaven en levensvat-
aarheid moet geven, als wel de kwaliteit.
En, ondanks de hevige depressie, d:o
J het zakenleven in de laatste jaren heeft
loorstaan, is de Jaarbeurs gebleven het
nstituut, dat de oprichters zich hadden,
jjjj foorgestcld
De Jaarbeurs is en blijft de plaats,"waar
le zakenman gelegenheid krijgt om kennis
e maken met den producent, de plaats,
naar, doordat het binnen- en buitenland
laar zijn vertegenwoordigd, steeds het al-
üeuwste op ieder gebied gebracht wordt,
laar dus is het de plaats, waarheen de
akenman, die zijn belangen naar behooren
vil behartigen, zijn schreden richt.
De Twaalfde Jaarbeurs is vandaag ge
pend en van alle kanten zijn de deel ne
ws toegestroomd in groote drommen.
De animo voor deze beurs was overwel
vend Na de zevende is deze Jaarbeurs
e grootste, die er tot heden geweest is.
let vaste gebouw bleek te klein 'om aan
e talrijke aanvragen tot deelname te vol
ken Op hei Vreeburg zijn nog weer stands
lericht, maar nog zijn er teleurgesteld
eengezonden.
stijgende belangstelling is wel ken-
lerkend en zij is een bewijs van het ecó-
>raisch nut, dat zij geeft.
De Jaarbeurs is uitgegroeid tot een
uD lacht, die door den teekenaar Verstijnen
i lp scherpzinnige wijze is uitgebeeld in den
Ja delaar, die de Jaarbeursplaat siert.
Ieder heeft die plaat ongetwijfeld ge
en, de adelaar, die met zijn klauwen zich
,rfl astklampt aan een rots, de vlerken wijd
pengeslagen, zich bewust van zijn kracht,
lekter de rots ziet men de stijgende ocfr-
endzon, het geheel met haar stralen be-
Ichtend.
De plaat van Verstijnen geeft een juist
Jeeld van de macht, die het Jaarbeurs-in-
iluut uitoefent en waarmede iedereen re
eling beeft te houden en ook houden wil,
eluig'3 de groote belangstelling, die er ook
a[ il jaar weder voor bestaat.
Belangstelling, die zich ook uit in de
'intern huitenlandsche deelneming, een
y root erf
newijs, dat de Nederlandsche Jaarbeurs
steeds meer internationale beteekenis
krijgt.
't Is dan ook niet te ontkennen, dat liet
buitenland steeds meer en meer rekening
gaat houden met Utrecht als Jaarbeurs-
stad.
Niet zonder reden toch heeft het Kopon-
baagsche dagblad „Berlingske Tidende"
een excursie van Deensche industriëelen
en zakenmenschen 'naar deze Jaarbeurs
georganiseerd, terwijl ook uit Duitschland,
Engeland en Frankrijk op velerlei wijze
van belangstelling blijk is gegeven, dat de
handel belang stelt in deze Jaarbeurs.
't Zijn alle bewijzen, dat ook de Neder
landsche Jaarbeurs een meer internatio
naal karakter krijgt. En dat er wel dege
lijk rekening gehouden wordt met de
Utrechtsche Messe blijkt uit hetgeen een
lid van het Koninklijk Koloniaal Instituut
te Londen ten aanzien van de elfde Neder
landsche Jaarbgurs schreef in het Engel-
sche weekblad „Spectator" en waarin hij
zijn landgenooten verweet, dat zij als deel
nemers te Utrecht afwezig waren, want,
zei hij, de Jaarbeurs aldaar wordt door
koopers uit alle deelen van het continent
bezocht en hij vervolgt dan:
„Vele Engelsche' fabrikanten hebben zich
dit jaar op de Wembley-tentoonstelling
zware onkosten moeten getroosten en
waarlijk, zij verspeelden kansen op de
Europeesche markt, door zulke wezenlijke
zakenbijeenkomsten te verwaarloozen als
de Utrechtsche Jaarbeurs."
Een dergelijk oordeel Is ongetwijfeld
vleiend voor de Nederlandsche Jaarbeurs
en op die wijze zal de belangstelling, ook
door de propaganda, die er voor gemaakt
wordt, ongetwijfeld toenemen.
Uit de grootere deelname mag met reden
geconcludeerd worden, dat de vooruitzich
ten voor den handel, zooals deze zich in de
twaalfde Jaarbeurs afspiegelt, gunstig ge
noemd mogen worden. De verwachtingen
zijn over het algemeen hoog gespannen..
Niet, dat alles weer zonneschijn is en dat
de malaise voor goed verbannen is, zoo
zij werkelijk al weg is, niet, dat er in de
naaste tpekomst geen kans bestaat op een
nieuwe inzinking van welke kant deze dan
ook moge komen, maar, wanneer er weer
hoop op vooruitgang is, zal de zakenman
do laatste zijn, om af te wachten wat gaat
gobpuren. Te lang reeds hebben de om
standigheden van nationalen zoowel als
van internationalen aard hem terneerge
drukt, dan dat hij niet gretig en met beide
handen de gelegenheid om met hernieuw
den moed te beginnen, aanpakt.
Deze beurs geeft een beeld van opleving
in tal van bedrijven. De verschillende groe
pen, als machinerieën en metaalbewerking,
bouwmaterialen en meubelen, voedings- en
genotmiddelen, enz. gaven daarvan een
duidelijk beeld. Gisteren had de pers gele
genheid een rondgang te maken. Hierover
in een volgend artikel meer.
STADSNIEUWS
UIT DE LEIDSCHE VROEDSCHAP.
Doet de sollicitant aan politiek?
Geen gemeentelijk ziekenhuis;
een verwijt aan het St. Elisa-
bethsgesticht, dat onderzocht zal
worden. De kwestie van de
Veilingloods.
Bij de benoeming van een opzichter der
plantsoenen zeide de heer Knuttel, zich er
aan geërgerd te hebben, dat op de vragen
lijst, over de candidaten saamgesteld, o. a.
voorkomt de vraag, of deze aan politiek
doen. Deze vraag komt op de gedrukte for
mules al sinds jaar en dag voor, zeide
wethouder Mulder. Andere leden sloten
zich bij den heer Knuttel aan, in meerder
of minder sterken mate. Wijerkennen, dat
deze vraag haar goede zijde heeft; eerstens
omdat ze gelegenheid geeft om op te mer
ken of de candidaat niet te veel aan poli
tiek doet. zooals de Voorzitter zeide, maar
wij voelen toch ook wel het onvolledige
hierbij, dat men in deze alléén naar politiek
informeert; tweedens dat men in het
openbaar vraagt naar den candidaats-
politieke richting en daarvan ook in het
openbaar (bij de stukken van de Raads
leden") mededeeling doet, terwijl zulks an
ders toch door velen voor zich persoonlijk
„in 't geheim" geschiedt. Dit laatste vin
den wij een groot voordeel, dat misschien
kan opwegen tegen het niet te ontkennen
nadeel, dat zulk een vraag de veronder
stelling opwekt, dat de benoeming van
de politieke richting van den candidaat
afhankelijk is. Do Voorzitter zegde namens
B. en W. min of meer positief too, voor
den vervolge deze vraag te schrappen.
De socialisten, die tegenwoordig bij be
noemingen blanco stemmen, stemden hier
toch allen op No. 2, dieeen sociaal
democraat is. Blijkbaar hadden de heeren
geinformeerd, betreffende de beide candi
daten, of zijaan politiek doen en
demonstreerden zij hier het resultaat van
dat onderzoek.
Enkele agenda-punten gaven vervolgens
aanleiding tot eenige discussie; de voor
stellen van B. en $V. werden aangenomen,
evenals ten slotte het voorstel van B. en
W., om niet aan te nemen het voorstel-
Witmans tot oprichting van een gemeen
telijk ziekenhuis.
Over dat laatste is nog wel heel wat ge
praat. De democraat Witmans en de
sociaal-democraten waren vol bezwaren
tegen de ziekenhuizen met kerkelijke
kleur, hier ter stede: het St. Elisabeths-
gesticht en liet Diaconessenhuis, waartegen
over sympathieker stond de houding van
de vrijz.-democr. mevr. v. Itallie. Maar met
argumenten of beteekenende feiten (ook
geen onboteekenende) kwamen deze heeren
niet. De.heer Witmans antwoordde den
heer Wilmer, dat hij zich er wel voor zou
wachten, de gevraagde feiten in het open
baar te noemen wel wilde hij dat doen
onder vier oogen en dan zeker op voor
waarde, dat men er in. 't openbaar niet op
kan terugkomen! Wij willen den heer Wit
mans uitnoodigen, ons die feiten „onder
vier oogen" te vertellen, maar dan zoo, dat
wij op informatie kunnen uitgaan, waarbij
wij de verplichting op ons zullen nemen
het resultaat van die informatie (zonder
namen te noemen) onenbaar mede te dee
len. Durft de heer Witmans dat nu? Ern
stiger was wat de heer Groeneveld zeide,
deze deelde wel een „feit" mede, maar, een
„feit" tusschen aanhalingsteekens, dat niet
te controleeren viel. Een Protestantsche
zieke zou gedwongen zijn om met de
zuster met de rozenkrans in de hand naar
de kapel te gaan! De heer Spendel heette
het verhaal al bij voorbaat verzinsel. Maar
de heer Groeneveld iser hiermede
niet van af; hij zeide het adres van dien
persoon aan den heer Zuidema te willen
mdedeelen; er zal nu een onderzoek naar
worden ingesteld Zonderling was het,
dat eenige sociaal-democraten, toen den
heer Spendel er op wees, dat ook de pas
overleden president der Duitsche Repu
bliek, Ebert, zich in een Katholiek zieken
huis had laten verplegen, riepen, dat
deze.Katholiek was!
Het voorstel-Witmans werd verworpen
met alleen de stemmen van democraten,
sociaal-democraten en communist voor.
De avondzitting is voor een groot
deel in.beslag genomen,door een discus
sie over de vraag, aan "wie de Veiling-
loods moet worden" toegewezen: aan de
Leidsche Tuinderspatroonsver. of aan
„Ons Belang". Zooals men weet, had de
Leidsche Tuinderspatroonsver. de loods
in huur, welke huur met April zou af-
loopen. Daar een groep tuinders, die
zich van laatstgenoemde veréeniging had
den afgescheiden, en georganiseerd in
een nieuwe vereeniging onder den naam
van „Ons Belang", ook dong naar de
huur van deze loods, hadden B. en W. de
huur opgezegd en een openbare verhuring
uitgeschreven, met het resultaat, dat de
Leidsche Tuinderspatroonsverinschreef
voor de oude huur (1500 gld.) en door
„Ons Belang" voor 6200 gld In onze
sourant is over deze kwestie reeds uitvoe
rig geschreven. In de Raad spraken eeni
ge leden zich er voor uit, om de loods te
blijven gunnen aan de vereeniging, die
haar steeds heeft gehuurd en steeds vol
komen aan hare verplichtingen heeft vol
daan. Het bedrag, waarvoor „Ons Be
lang" nu heeft ingeschreven, zoo werd
door deze leden betoogd, is niet alleen be
paald door de vraag, wat is de veiling-
loods waard, maar ook en wel voorname
lijk door de vraag, welk bedrag moeten
wij geven, om onze tegenstanders er „on
der" te krijgen. Daar de Leidsche Tuin
derspatroons nu in staat van faillissement
is verklaard, hadden 150 leden zich indi
vidueel verplicht, ora te zamen het huur
bedrag voor drie jaar ln-eens en vooruit
te storten. De heer Wilbrink stelde voor,
om in dezon geest te besluiten. B. en
W., die deze zaak beschouwden als be-
hoorende tot hunne cqmpetentie, verklaar
de zich nu bereid, den Raad 'n beslissing
te laten nemen.
Bij deze beslissing werd de Raad. klaar
blijkelijk sterk beïnvloed door de geld
kwestie, bet hoogero bod, en het voorstel-
WiLbrink kreeg slechts zeven stemmen.
Wij gelooven, dat het besluit van den
Raad en de daarbij gevoerde discussie nog
wol eens buiten en in den Raad zullen
ter sprake komen l Ook wij komen er de
zer dagen op terug.
Ten slotte nog twee interpellaties; een
van den heer Groeneveld, die door den bur
gemeester evident in het ongelijk werd
gesteld, doch dit maar niet wilde erken
nen; een van den heer Heemskerk, die
eenige vragen stelde betreffende het over
leg bij de Brandweer en daarop een be
vredigend antwoord kreeg, wat men in
den hoek der S.D.A.P. niet bevredigend
vond, omdat men daar klaarblijkelijk in
zulke zaken niet tevreden mag zijn.
En de rondvraag, waarbij eenige op
merkingen van practische beteekenis
werden gemaakt.
GEMEENTERAAD.
(Vei* volg).
21o. Verordening, houdende wijziging
van de verordening van 13 Juni 1918 (Ge
meenteblad No. 25), regelende de heffing
van leges- en expeditiegeiden ter Secreta
rie, bij het Oud-Archief en aan het Burean
van den Burgerlijken Stand te Leiden.
De heer Êerdmans vindt deze leges-
li effng ook niet sympathiek. Voor do in
standhouding der overheidsorganen moet
men toch al genoeg belasting betalen en
als men nu eens een klein beetje extra
werk vraagt, moet daarvoor dadelijk be
taald worden.
De v o o r z. vestigt er de aandacht op,
dat de heffing van legesgelden alleen als
rem bedoeld is. Was alles gratis, dan zou
iedor zich in het bezit van alle mogelijke
identiteitspapieren, passen e.d. laten stel
len, voor het geval dat hiij ze ei
mocht hebben.
De heer Knuttel vraagt
stemming. Het is heim alleen te -doen, om
den raad zich afzonderlijk te laten uitspre
ken over de voorgestelde verhooging der
leges op een bewijs van Nederlander
schap en verlenging van een buitenlandsch
paspoort, een verhooging van f0.50 op
f 1.(art. 1 sub g.)
In slemm ng gebracht wordt dit gedeel
te van de gewijzigde verordening aangeno
men.
De geheelo verordening woTdt daarna
goedgekeurd met 19 tegen 13 stemmen. Te
gen stemden de sociaal-democraten, de
communist, de 2 democraten en de heer
Deumer.
22o. Voorstel inzake de benoeming van
een hoofd van- en eene onderwijzeres aan
de school, verbonden aan de afdeeling
voor jeugdige idioten „Voorgeesl" en hun
ne aal-ar: eering.
De heer V e r w e y kan den indruk niet
van zich zetten,'dat' men hier met de eer
lijkheid op gespannen voet komt. Het voor
stel van B. en W. lijkt zoo eenvoudig,
maar voor de betrokkenen is het van groot
gewicht. Spr. pleit voor gelijkstelling van
het onderw jzend personeel van „Voor
geest" met dat van de school voor zwak
zinnige kinderen te Leiden. En omdat de
z.g onregelmatige toestand (dat n.l. het
schooltje voor jeugdige idioten „Voor
geest" geen hoofd had) reeds geduurd
heeft vanaf 1 Januari 1921, vraagt spr te
rugwerkende kracht van de nieuwe sala
risregeling tot dien datum. H:j heeft daar
toe een amendement ingediend.
Wethouder Meynen beantwoordde
uitvoerig den heer Verwey. Hij herinnerde
eraan, hoe tot voor kort niemand eraan
dacht, om voor d:t schooltje, met 2 onder
wijskrachten, een hoofd aan te stellen.
Daar het Rijk zich met de salarieerinig be
last,' is hier geen gemeentebelang mee ge
moeid evenmin een onderwijsbelang Nu
het Rijk evenwel formeel» bezwaren heeft
en het meerdere salaris wil betalen, is er
voor B. en W. geen reden om niet alsnog
mede te werken tot de benoeming van een
hoofd en ook de andere onderwijskracht
officieel te benoemen. Spr. ziel geen reden
om. bet personeel van „Voorgeest" gelijk
te stellen met. dat van de school van zwak-
z'nnigen te Leiden, omdat er geen gelijk
heid bes'aat. 'Dg leeuwen z'jn te ..Vonr-
B.20
6.50
7.20
7.50
7.50
7.55
8.10
8.20
9.05
10.50
UIT DE RADIO-WERELD.
Wat er vanavond te hooren Is.
uur Radio-Paris 1780 M. Concert
en vdordr.
Brussel 265 M. Dansmuziek.
Frankfort 470 M. Opera: „Der
Troubadour."
Alle Britsche stations: Tijdsein
Big Ben en nieuws.
Chelmsford 1600 M. Concert:
A Selection of Wilfred Sander
son's Songs ..Sunshine and
Rain" (Blumenthal), „The Gar
den of Sleep" (Isadore de I,a-
ra), „Down in a Flow'ry Vale"
(Festa), „Matona, Lovely Mai
den" (Orlando Lassus), „Now
i| the Month of Maying" (Mor-
ley MS.), A Selection of Old
Time Ballads (arr. Chignell):
„The Diver (Loder), „The
Midshipmite" (Stephen Adam;),
„Flight of Ages" (Pred Bevan),
„Love's Old Sweet Song" (Mcl-
loy), A Selection of Tosti's
Songs. „From My Window" by
Philemon. „Tho Silver Swan"
(Orlando Gibbons), „In Absen
ce" (Dudley Buck). A Selection
of W. H. Siiuire's Songs: „Out
on the Deep" (F. Löhr), „Tho
Sailor's Dance" (Molloy).
Daarna van 9.20 uur tot 9.40
uur aansluiting op Londen on
*L^L I£0TtzeUing van het
Ejor-aSma Selection of Old
Music iXo,1! Favourites (arr.
Chignell. i
Londen 365 M. en alle overige
Britsche stations Concert.
Berlijn 500 M. Concert.
Ziirich 650 M. Voordr. en con
cert.
h 1050 M. Extra uit-
zendavpnd. Speenhoff en zoon,
afgewisseld door muziek van
het trio De Wind.
Brussel 265 M. Voordr. en
concert.
Münchon' 485 M. Kamermuziek.
Parijs 1780 M. Concert.
Alle Britsche stations: Dans
muziek van het Savoy-hotel te
Londen.
geest" veel geringer in aantal en ook het
leerplan is veel kleiner.
Spr. moet ontraden om terugwerkend»
kracht te verleenen aan deze salarisrege
ling omdat in dezen onregeknatigen toe-*
stand steeds ie berust bij het departement
van Onderwijs, ook de inspecteur voor het
buitengewoon lager onderwijs gaat geheel
accoord met dit voorstel.
De heer Verwey repliceert en herhaalt
dat de bestaande toestand al sinds 1921 in
strijd was met de Lager-0nderwijswet.
Vervoleens, al moge er verschil zijn in de
wijze van het onderricht, in moeilijkheid,
in intensiteit van het onderwijs staan hei-*
de scholen gelijk.
De heer Knuttel wijst er nog op, dat
er in „Yoorgeest" 2 leerkrachten zijn voor
4 klassen, waarop wethouder Meynen
voorleest wanneer er zooal geen les wordt
gegeven, hetgeen nogal vrij veeJ is.
De heer Oost dam: „Hoe houden* ze
het ui tl"
Wat betreft de 8 pet. aftrek voor het wo
nen in een 2e klas gemeente, daar slaat
volgens den wethouder tegenover het ..be
nijdenswaardig mooi" wonen in Oegst-
goeet.
Het amen dement-Ver we y wordt daarna
in stemming gebracht en verworpen met
22 tegen 9 stemmen (vóór stemden de S. D.
A P. en de communist), zoodat het voor
stel van B. en W. els aangenomen kan
worden beschouwd.
Benoemd wordt vervolgens de heer A.
M van Sermondt tot hoofd van de school
„Voorgeest" en mej. H. E. H. Meykamp
tot onderwijzeres aldaar.
23o. Praeadvies op het voorstel van den
heer Witmans en Mevrouw Dietrichde
Rooy, om te besluiten tot den bouw van een
gemeentelijk Ziekenhuis.
De heer Witmans licht zijn voorstel
nader toe. De voorstanders van het bou
wen van een gemeentelijk ziekenhuis heb
ben niet willen betoogen, aldus spr., dat
er in Leiden een tekort aan verpleegru:mte
bestaat. Daarop hebben B. en W. in hun
praeadvies ten onrechte gereageerd Wat
zij willen voorkomen, is, dat men z:ch
vnor'aan aUeen zal kunnen laten verple-
FEUILLETON.
Het iapansche Kastje.
s Wanneer en onder welke omstandighe-
j() wij voor rijf jaar Tobolsk verlieten,
fat weet je. Wladimir waagde het ook nu
'°g niet, om Nadine als zijne vrouw te
«tonnen, want hij vreesde waarschijnlijk
'®n toorn van zijne strenge en trotsche
rootmama. Nadine, die haren naam
-eontieff bleef voeren, reisde in gezel-
Map van eene oude betrouwbare dienst-
>°do met haren kleine naar Hamburg,
Taar Wladimir haar volgens afspraak
•ntniooten zou. De dood echter belette
'om de uitvoering van dit plan
In een Siberisch nest kregen wij bei-
ten de zwarte pokken en werden ter-
ond uit het hotel in een buiten het dorp
taande barak geinterneerd. Deze was ln
9 nfdeelingen verdeeld, de eerste be-
onde mijn neef, de tweede ik, en de
•de onze arts en ziekenverpleger. Een
Y het dorp vermeed de barak, onze
^lenden waren gevlucht. En zoo kwam
i dat Wladimir in de armen van Kos-
stierf, nadat hij zijne ware be-
Wg tot Nadine had bekend, hem zijn
uwacte en de geboorteacte van zijn
toevertrouwd en hem de belofte af-
at ifoi '3ac^' er voor te zul*011 zorgen,
rr 010e.r rechten gehandhaafd werden.
Qet r:,vV^,.sc^ was k0' 0°k» die den doode
Nut 8terb0 armen in de kist legde,
niemand was te bewegen om hei
!1Jk misvormde lijk aan te roeren.
Uit zijn brein kwam ook de gedachte voort
mij als graaf Pohitonoff uit te geven.
Toen hij mij de mededeeling deed, dat
Wladimir gestorven was, was ik vreese-
lijk bedroefd, want ik had mijn neef op
recht lief.
Van lieverlede werd ik wat kalmer. Bij
mij was alle gevaar geweken en ik bogou
mij weder in het leven te verheugen.
Nu kwain Koskovïtsch mot het voorstel
voor den dag, dat ik de rol van den over
ledene moest spelen, de oude gravin mis
leiden, en verhinderen dat het reusachtig
vermogen aan een zijlinie overging. Dat
er een werkelijke, echte erfgenaam be
stond dit verzweeg hij mij. Ook liet hij mij
in den waan, dat Nadine alleen de gelief
de van mijn neef was geweest. Aanvanke
lijk deed ik het voorstel verontwaardigd
van do hand, doch Koskoritsch wist door
allerlei argumenten over mijn gewetens
bezwaren te zegevieren. De verzoeking
was te groot en daarentegen geloofde ik
ook niemand te bcnadeelen, Intogendeel,
ik bespaarde grav Ladislas een groot
verdriet. En welk gebruik wilde ik van dit
reusachtig vermogen maken? Ik nam mij
voor om mij onwettig toegeëigende rijk
dommen ten gunsto mijner lijdende me
de bpoeders aan te wenden en zoodoende
mijn zonde goed te makep. De hemel weet
dat ik dit voornemen ook volvoerd heb. In
die rijf jaar klopte nooit een arme tever
geefs aan, ik heb talloozo weldadige ver-
eenigingen in Frankrijk, en nog meer ln
mijn vaderland ondersteund, beschaamde
armen opgezocht, weezen laten opvoeden,
maar overigens, mijn liefste, behoef ik
dat jou niet alles op te sommen, want
je hebt mij immers dapper bij mijn lief
dewerk geholpen.
De verzoeker zegevierde. Je zult nu
vragep, welk belang de ellendeling bij die
geheele geschiedenis had. Welnu dan, hij
kreeg van de Pohitonoff's een zeer hoog
salaris en \vas bang, dit te zullen verlie
zen. Gravin Ladislas, wie het
om een erfgenaam te doen was, zou hem
verder in haren dienst gehouden hebben,
wanneer hij haar Fedor had toegevoegd,
maar het kindje was zoo teeder en zwak,
dat hij het niet voor levensvatbaar hield,
en zoo secuurder meende te handelen.
Ook speculeerde hij op mijn klein vermo
gen, en verlangde onomwonden, dat ik
Wladimir Strogonoff, die aan de pokken
gestorven was, hem tot universeel erfge
naam daarvan zou benoemen. Dit weiger
de ik beslist, want eerstens wilde ik,
wanneer de geschiedenis toch aan het
licht kwam, niet geheel onbemiddeld zijn
en ten tweede wilde ik hem in mijne han
den hebben, om mij van zijn stilzwijgen
te verzekeren.
Ik kende hem, zoolang ik den naam en
de positie van mijn neef innam, de inte
resten toe van mijn particulier vermo
gen, dat, aangezien ik als Strogonoff zon
der erfgenaam was gestorven, mij als den
graaf Pohitonoff, den eenigen wettigen
eigenaar was ten deel gevallen.
Met den dag echtör, waarop het bedrog
ontdekt zou worden, die voorwaarde
maakte ik mij, zou hij daar niet verder
recht op hebben. Daar ik halsstarrig bij
deze weigering bleef, maakte hij bonne
mine a mauvais jeu, en ik was er
zeker van, dat ik van zijno zijde geen ver
raad te duchten had. Alles ginn voortref
felijk. Gravin Ladislas erkende mij als
haar kleinkind, ik genoot alle rechten
daarvan en Koskoritsch bleef in zijn vet
baantje.
Nu was het nog maar zaak, om het mot
Nadine te vinden. Koskoritsch bood zich
aan, om die geschiedenis in orde te bren
gen, en liet hem de vrije hand, daar
de vrouw mij in het minst niet interes
seerde en ik haar voor de beminde van
mijn neef hield, die ik met een zekere som
voor goed van mij hoopte af te schudden.
Ik rekende echter buiten de eigenzinnig
heid van Nadine.
Koskoritsch had in Hamburg eene ont
moeting met haar en maakte haar wijs,
d*t de Czaar mij in een hooge betrekking
naar Parijs had overgeplaatst, dat ik mij
door een. ongeval de rechterhand had ge
broken en haar daarom niet persoonlijk
schrijven kon, maar dat ik haar door hem
verzoeken liet, om voorloopig haar domi
cilie in Londen te nemen, waarheen hij
haar gaarne begeleiden wilde. Erg beviel
haar dat niet, «maar zij gaf eindelijk toe.
Het klimaat schijnt haar en haar "kind
niet goed bekomen te zijn, en op zekeren
dag ontving Koskoritsch een telegram om
haar in Dover af te halen. Zij stond er op
om naar Parijs te verhuizen. Wat nu te
doen? Koskovitsch verzon een nieuw
weefsel van leugens. Hij haalde haar en
het kind te Dover af, bracht haar naar
Parijs, waar zij eerst in een hotel woon
den en toen in het paviljoen a,an den bou
levard Lannes werden ondergebracht. Het
was hem •-gelukt Nadine door valsche me-
dedeelingen aangaande mij te bewegen
den naam Teska Silborkoff aan te nemen
en voor zijne nicht door te gaan.
Het mooie, maar domme vrouwtje, di«
in werkelijkheid mijn neef nooit had lief
gehad, maar die hem alleen vleide om
gravin Pohitonoff te zijn, in een aller;
liefst huisje te wonen, steeds ovc-r 'n volle
beurs te beschikken, maar voor overige
te kunnen doen en laten wat zij wilde,
was met haar lot volkomen tevreden en
vorschte niet veel naar haren echtgenoot.
KoskoVitsch had haar verteld, dat ik in
oen politieke zending naar Konsta.
nopel gezonden was cd een jaar, mis
schien ook wel twee jaar kon wegblijven.
Hij zelf had op Nadino zijne plannen,
op wie hij verliefd was. Mij was het vol
komen otn het even, of zij in PaTijs of
Japan woonde, zoolang ik ten minste mot
haar niet in aanraking behoefde te ko
men. Ik zeide dat tegen Koskovitsch en
verzocht hem om Nadine na eenigen tijd
een aanzienlijk bedrag als afkoopsom te
bieden, haar wijs te maken dat raijn
grootmoeder mij dringend wenschte uit te
huwelijken en dat ik, door den nood ge
dwongen vooraf echter voor goed met
haar wilde breken. Koskovitsch verklaar
de mijn plan als voortreffelijk, niettegen
staande hij zeer goed wist, dat, wanneer^
hij mij de ware toedracht der zaak ver
telde, ik mij zelf als valschen erfgenaam
aangeven en den zoon van mijn neef in
zijne rechten herstellen zou. Hij dacht het
wel op zijno manier met Nadine te kun
nen klaarspelen en het kwam hem uitste
kend in zijn kraam te pas, dat ik mij vol
strekt niet om de schoon» vrouw be
kommerde.
(Wordt vervolgd.).
