e Eeidóobo, (Bou/ca/nt
DONDERDAG 5 MAART 1925
16e Jaargang.
No. 4885
(ABONNEMENTSPRIJS bedraagt bij vooruitbetaling
or Leiden 19 cent per week f 2.50 per kwartaal,
onze Agenten 20 cent per week 12.60 per kwartaal,
toco per post I 2.95 per kwartaal.
Geïllustreerd Zondagsblad is voor de Abcmné'a ver-
igbaar tegen betaling van 50 ct. per kwartaal, bij voor-
Afzonderlijke nummers 5 ct., met Geïllustreerd
9 vt.
Dit blad verschijnt eiken dag uitgezonderd Zon- en Feestdagen I.
Bureaux: RAPENBURG No. 10 - LEIDEN
TEL. INT. ADMINISTRATIE 935 REDACTIE 15
GIRONUMMER 103003 K POSTBUS No. II
DE ADVERTENTIEPRIJS BEDRAAGT:
Gewone advertentlën 30 cent per regel.
Voor Ingezonden Mededeelingen wordt het
dubbele van het tarief berekend. -
Kleine^ advertentlën. van ten hoogste 30 woorden, waarin
betrekkingen worden aangeboden of gevraagd, huur en very
huur, koop en verkoop 10.50.
nummer bestaat uit twee
idea
Daar en hier.
[n de Fransche Kamer is verleden week
i de orde gekomen een Communistisch
endement op de Oorlogsbegrooting, dat
oede de legersterkte te verminderen, en
van 607 0000 op 500.000 man, n.l. de
ersterkte van vóór den oorlog,
loowel door de Regeering als door ver
diende leden der Kamer werd tegen
amendement aangevoerd, dat vermin-
ng van de legersterkte de veiligheid
Frankrijk in gevaar zou brengen. Vol-
i den sociaal-democraat Paul Bon-
ri zou de voorgestelde vermindering
dadelijk zeer ernstig gevaar opleveren,
et amendement werd met groote meer
heid verworpen evena's een ander
jndement, dat strekte om het aantal
eieren te beperken tot 28000 in plaats
lot 32.000.
Heen de communisten "stemden voor.
lijkt, dat in Frankrijk de sociaaJ-de-
raten wel eenigszins anders doen,
zij hier, in Nederland, praten; dat
«hen de daden ginds en die woorden
r wel eenig verschil bestaat.
Blijkt, dat in Frankrijk de sociaal-
locraten opj de veiligheid van het land
s stellen en er van overtu'gd zijn. dat
rvoor een behoorlijke weermacht ver-
t is; hier zeggen zij, dat er onlwape-
moet komen.
Iet Volle" is handig in het geven van
laringen voor dergelijke tegenstellin-
Waarschijn'ijk weet het ook wel uit
Egen, dat de houd'ng der Fransche so-
-democraten volmaakt overeenstemt
die der Nederlandsche!
BUITENLAND
I
De Veiligheidskwestie.
Herriot en Chamberlain.
a.s. onderhoud te Parijs.
ans wordt officieel meegedeeld, dat
iberlain Zaterdagnamiddag te Pa-
zal aankomen, en zijn reis naar Ge-
zal onderbreken, om met Herriot
de verschillende vraagstukken der
nationale politiek te spreken,
programma voor dit onderhoud is
esteld tusschen Herriot en lord
e, den Engelschen gezant te Parijs,
program is zeer uitgebreid; zoodat
lezoek van Chamberlain misschien
duren dan eerst gedacht was.
lgens de Parijsche bladen is het be-
van den raad van gezanten, om het
)rt der commissie van centrale en de
faling van het comité van Versailles
laatstgenoemd comité terug te zen-
uitsluitend genomen, teneinde niet
iit te loopen op den uitslag van liet
houd tusschen Herriot en Chamber-
de „Matin" resumeert Sauerwein het
amma, dat Chamberlain en Herriot
in onderhoud op Zaterdag zullen be
den, in de volgende punten:
de militaire autoriteiten zijn het er
eens, dat Duitschland niet ontwa-
en dat er nog de organisatie voor
root leger bestaat;
Duitschland heeft een garantiever-
met scheidsrechterlijke beslissing
esteldbet wil echter het Poolscbe
pluk niet in dit garantieverdrag op-
i) waardoor bet consequent de poli
door tzet, door Stresemann neorge-
in zijn nota's van verleden jaar Sep-
r en December, waarbij hij voor het
den van Duitschland in den volken
een voorbehoud beeft gemaakt, voor
6j dat betrekking heeft op den we-
5rig te verleenen steun aan aange-
i naties.
tackland weigert dus troepen voor
^door te laten, indien dit land door
zou worden aangevallen,
geland verklaart zich bereid,
nik grootere waarborgen vóór zijn
leid te verschaffen.
Kolen en de staten van midden en
'iropa twijfelen aan do oprecht-
van Duitschland en verlangen daar-
a' men tot het protocol van Genève
■mgkeeren.
Hel veiligheidspact.
'ening van Zuid-Af r ik a.
Kaapstad wordt gemeld, dat het
S m betwijfelen valt, of Zuid-Afri-
zal vereenigen met een veiligheids
msseheii Groot-Brittannië, Frank-
Delgië. Het verzoek om een der-
adhaesie zou een ernstige 'crisis in
ïJt toweeS kimnen hrengon met
eving van den ouden rassen-
ho^-CT11?:1011 *3 noc^ ^et Engelsche
Dollandsch-sprekende deel der
EinJ? ^'ertlügd, dat een dergelijk
uo Britsche veiligheid noódig
WMwinc^°.ok te weinig afweet van
r. f u^sche nalatigheden in
°atwapeningshepalingen.
Ex-Kanselier Dr. Seipel over den Vredestoestand.
Zijn denkbeeld over den Volkenbond.
Hoe hij zich Europa's vernieuwing denkt.
die den volkenbond met be-
Te Keulen heeft de ex-kanselier van
Oostenrijk, Mgr. dr. Seipel, die op 't
oogenblik in ons land vertoeft, in do zaal
der „BürgergeseULsohaft" op uitnood'ging
van de Vereeniging van Katholieke acade
mici een rede gehouden.
Daarin zeide de vroegere bondskanselier
in hoofdzaak het volgende:
„Wij zouden de veranderingen in Euro
pa, die wij meegemaakt hebben, niet vol
komen hegrijpen, wanneer wij ze slechts
als een gevolg van den afloop van den
oorlog beschouwden.
Heeft de oorlog de staatsgrenzen veran
derd, zoo wijzigde de revolutie meesten
tijds den staatsvorm.
Naar het uiterlijk beschouwd, beston
den er naast elkaar monarchieën en re
publieken, doch in werkelijkheid bijna
zooveel staatsvormen als stalen.
De veelvuldigheid der staatsvormen is
op zichzelf het eenige verstandige. De
grondwet en daarmede <1© staatsvorm
moet ais een kleed het volk worden aange
meten. Dit kleed moet passen volgens den
aard, de geschiedenis, den ontwikkelings
graad der bevolking.
Zoo werd liet oude Europa van vóór den
oorlog in een nieuw herschapen.
Maar het onderg ng ook verandering
door de groepeering der mogendheden, in
meer of minder vaste bondgenootschappen,
of ententen, die het evenwicht der krach
ten en daardoor den vrede wilden verzeke
ren.
Het is intusschen zeker waar, dat der
gelijke hondgenootschappen, al mogen ze
ook met volkomen vredelievende bedoelin
gen gesloten zijn, toch ook een oorlogsge
vaar hel eekenen.
Het nieuwe Europa kent de zorgen om
het evenwicht der krachten niet meer. Het
gaat thans om de hegemonie en de bondge
nootschappen in het nieuwe Europa zijn
vooral er op gericht, de hegemonie der
overwinnaars in den wereldoorlog te ver
zekeren en in afzienbaren tijd niet meer
een meded:nger om de hegemonie te la
ten oprijzen.
Een vervangingsmiddel voor alle staten-
groepecringeu en bondgenootschappen
moet in de toekomst de volkenhond zijn.
Of de tegenwoordige volkenhond een blij
vende aanwinst voor de menschhoid met
een eigen levenskracht in zich zal zijn,
zullen wij eerst zien, wanneer do groote
gapingen, die hij nog vertoont, zijn aan-
.gevuld. Op de gebreken van den door de
vredesverdragen in het leven geroepen toe
stand, die zich overal doen gelden, steeds
weer de aandacht te vestigen en een sa
menwerking van allen te organlsecren,
moest eigenlijk één der koofdwerkzaaoi-
heden van den volkenbond zijn.
Dat het tegenwoord ge Europa nog onaf
is, ligt voor de hand. Hoe zal het echter
hervormd en vernieuwd worden?
De meeningen daarover loopen natuurlijk
zeer ver uiteen. Sommigen wenschen her
stel van het oude Europa, misschien met
enkele veranderingen, zoowel wat de gren
zen, als wat de inwendige struotuur der
staten aangaat.
Ik zeg openlijk, dat ik dit niet voor den
juisten weg tot vernieuwing houd.
Waar is, dat wij in de politiek geen.he
tero leermeesteres hebben dan de gesciiie-
den's; dat alle politieke constucties tot
verval gedoemd zijn, wanneer zij tegen de
waarheden, welke de geschiedenis leert,
indruischen.
Maar de geschiedenis eerbiedigen en uit
haar leeren, kan niet heteekenen, dat tot
el'ken prijs het Qude weer hersteld moet
worden.
Anderen meenon, dat in 't nieuwe Europa
door betrekkelijk geringe verbeteringen
van den tegenwoordigen toestand zou kun
nen geschapen worden: een verbeterde en
meer gelijkmatige bescherming der min^-
derheden in alle Europeesche staten, op
heffing der verkeersbeperkingen, voldoen
de beveiliging tegen nieuwe verstoringen
van den vrede, en zelfs verbeteringen aan
deze of gene grens, die onbetwijfelbaar
„onnatuurlijk^ wordt bevonden.
Ik geloof, dat de makers van het ver
drag van Versailles zich zoo ongeveer de
ontwikkeling van den toestand hebben ge
dacht. Zeker hebben ook zij niet geloofd,
dat hun werk volmaakt is. Zij hebben
daarom reeds in de verdragen clausules
Duitschland.
EBERTS BEGRAFENIS.
Een indrukwekkende plechtigheid.
Reusachtige belangstelling.
Gistermiddag vulde een reusachtige
menschenmenigte do straten van Berlijn.
Te midden van het drukke verkeer lag de
regeeringswijk, door een dubbele cordon
van politie-agenten afgesloten, als een
eiland. Voor het rouwhuis in de Wilhelm-
strasse waren de groote pilaren met
groen en rouwfloers bekleed. Om twee
uur namiddag rukken de troepen aan;
voorop gaat de ruiterij, daarachter de
infanterie en marine-soldaten en ten
opgenomen,
voegdheden tot het aanbrengen van wijzi
gingen toerusten.
Zoo lang de verdragen zelf nog in ge
vaar schijnen te verkeeren, zoo lang zich
niet hij allen de overtuiging gevestigd
heeft, dat zij in hoofdzaak tenm:nste toch
op een definitieven grondslag steunen,
wordt er nog heel star aan hen vastgekou-
Later zal men ruimer kunnen denken,
later zullen de verdragen*, elastisch er kun
nen worden uitgelegd.
Wie langs den zooeven geschetsten weg
tot de vernieuwing van Europa hoopt te
komen, moet den tegen woordigen toestand
al minstens in zijn grondslagen aLs houd
baar beschouwen. Wie dat niet doet, moet
radicale veranderingen verlangen.
De bestaande twijfels betreffen echter
hoofdzakel jk twee punten. Ten eerste de
vraag, of er in afzienbaren tijd een zoo
ver-gaande verplaatsing der economische
en poliFeke belangen valt te verwachten,
dat, ondanks hét uiteenvallen van midden-
Europa in zoo vele afzonderlijke staten,
er weder grootere economische gebieden
kunnen ontstaan, zonder welke niet al'een
do volkseconomie der jonge staten tot lou
ter vegetceren veroordeeld wordt, maar
ook de wereldeconomie in haar ontwikke
ling zou belemmerd zijn?
En ten tweede de vraag: hoe zal het met
Rusland gaan? Zal de tegenwoordige orde
in Europa zoo lang stand houden, tot Rus
land weer één zal zijn geworden met de
overige wereld?
De Russ'scke kwes'io is mij te groot. De
raadsels zijn te talrijk, dan dat ik lang
daarbij zou kunnen verwijlen. Er zal ons
niets anders overblijven dan te wachten;
al te lang zal dit niet kunnen duren.
Het hoofdprobleem is dat, hetwelk op de
eerste plaats genoemd woix'Bij den nau-
wen samenhang, die tusseh.m politiek en
economie bestaat, is mee overwegend
het ""getal dergenen, die niet gelooven aan
de mogelijkheid van economische unies,
welke niet vroeg of laat politieke gevolgen
moeten hebben.
Daarom wordt van de eene zijde, al naar
gelang haar bijzondere politieke en eco
nomische geaardheid is, aansluiting eener
Donau-federatie, de stichting van Ver-
eonigde Staten van midden-Europa, of van
een pan-Europeeschen bond gepropageerd.
Van de andere zijde wordt tegenover alle
strevingen, die, ook zonder politieke bij
bedoelingen, op. de opheffing der economi
sche isoleering gericht zijn, een harnek-
k:g „neen" gesteld, wijl men niet gelooft,
dat politieke nevenbedoelingen kunnen
ontbreken.
Ik voor mij geloof, dat economisch ge
bied en staat elkaar niet altijd dekken
moeten. Ik geloof, dat in bijzondere om
standigheden de uitlegging der verschil
lende machtsgebieden, waarvan we uit ge
woonte meen,en, dait ze in den staat ver-
eenigd moesten zijn, de zekerste en m:s-
scliien dé eenigo weg is om uit een anders
onoplosbaar schijnenden warboel te gera
ken.
Mijn oude overtuiging is thans nog ver
sterkt, dat natie en staat twee zelfstandi
ge vormen zijn van menschelijk gemeen
schapsleven, die beide het beste zich ont
wikkelen, hoe meer de staat van het na
tionale leven vervuld is en hoe meer de
natie door een haar passenden staat ge-
gestemd wordt.
Hetzelfde beweer ik van staat en econo
mie. Den staat in nationaal en tegelijk in
economisch opzicht zijn grenzen geven,
gaat niet.
De van nationaal standpunt zoo onvol
komen poging Europa in nationale sta
ten te verdeelen, heeft de ernstigste eco
nomische gevolgen gehad.
Ho natie dwingen, z:ch tot een door geo
grafische factoren bepaald economisch ge
bied te beperken, of de economie binnen de
nationale grenzen terug te dringen, iis daar
waar de moeilijkheden niet in den loop
der geschiedenis vanzelf overwonnen zijn,
gruwzaam.
De staat mag, wil hij zijn eigen burgers
niet tot vijandeu hebben, geen Procrustes
bed zijn. Ik weet, dat itk met deze doctri
nes nog een roepende in do woestijn ben.
Welnu, ik wil dan toch tenminste een
roepende zijn."
slotte de artillerie mot geschut. Tusschen
twee en drie uur komen de autoriteiten
aan, die de rouwplechtigheid zullen hij
wonen. Eerst do diplomaten in hun met
goud versierde uniformen, daarna de mi
nisters en ten slotte Rijkskanselier Lu
ther met den voormaligen minister van
Buitenlandsche Zaken, dr. Rosen. Spoe
dig daarop verschijnen de vliegers, die
hoog hoven het huis van den president
cirkelen, een laatsten groet brengende
aan den overledene. Even voor 4 uur be
gint de parade der troepen, waarover
generaal Sicht, de commandnt van Ber
lijn, liet bevel voert. Dof weerklinken do
trommels; de muziek speelt de „Presen-
tiermarsch"; op het oogenblik dat voor
het portaal de met den vlag van den
Rijkspresidont gedekte kist op den cata-
falk-wagen wordt geplaatst, houdt de mu
ziek plotseling op. De rouwkoets zet zich
in beweging.
In het sterfhuis.
Inmiddels had in het sterfhuis de
rouwplechtigheid plaats gehad.
In tegenwoordigheid van de rijksminis
ters, de presidenten der verschillende
Duitsche landen, het corps diplomatique
en de familie van den overleden rijkspre
sident herdacht daar Rijkskanselier dr.
Luther den doode in warme bewoordin
gen en bracht hij aan mevr. Ebert den
dank van het vaderland voor den arbeid
aan de zijde van haar echtgenoot.
Na de rede van den Rijkskanselier
zingt het koor der Staatsopera de Moor-
sche treurmuziek van Mozart. Dan wordt
de kist op den wagen geplaatst, welke
door zes paarden getrokken wordt. Onder
dof tromgerommel zetten de troepen zich
in beweging. Achter den lijkwagen gaat
de zoon van den president; daarna volgen
de ministers, met den opperbevelhebber
van Leger en Vloot, von Seeckt, en zijn
staf. In den langen stoet volgen de overige
deelnemers door de Wilhelmstrasse langs
Unter den Linden naar de Brandenburger
Tor.
Vóór den Rijksdag.
In de wandelgangen van den Rijksdag
zijn intusschen de afgevaardigden met den
voorzittor Loebe, de leden van de rijks-
regeeriug en den rijksraad, de vertegen
woordigers van den economischen rijks
raad en de afgevaardigden van den Prui-
sischen Landdag bijeengekomen.
Even over hallvijf openen zich de
groote vleugeldeuren naar de Könings-
strasse en de aanwezigen begeven zich
naar buiten. De lijkwagen houdt stil,
langs de trap hebben zich mans.chappen
der Schupo opgesteld. Het plein ligt bijna
geheel verlaten, maar verderop staat een
onafzienbare menigte, die kop aan kop
staat tot aan de Kroll-opera.
De voorzitter van den Rijksdag, Loebe,
herinnert aan het historische oogenblik,
waarop Ebert door de Nationale Vergade
ring gekozen werd tot eersten president
van (lo Duitsche republiek. Hij gewaagt
van het voorbeeld van trouw aan de ré
publiek, dat Ebert steeds gegeven heeft.
Een krans van den Rijksdag wordt aan
de baar bevestigd. Dan zet de stoet zich
onder dof tromgeroffel in beweging. Hij
gaat langs do eerewachten der studen-
corpsen, die den vaandelgroet brengen.
Voor den tuin van het huis van den Rijks
president, waar vaandeldragers van do
Reichsbanner Schwarz-Rot-Gold in de
Budapesler strasse zich hadden opgesteld,
houdt men eenige seconden stil, een laat
ste groet aan de plaats, waar Ebert zoove
le jaren heeft gewerkt.
Vóór het station
In liet met zwart en dennenloof ver
sierde portaal van het station wordt do
kist op den hoogen zwarten catafalk ge
plaatst. Rechts en links laaien uit groote
offerbekkens roode vlammen op,-die het
plein met wierook vervullen. Terwijl de
deelnemers aan den stoet met ontbloot
hoofd langs da kist defileeren, speelt de
kapel der Schupo treurmarschen. Het
voorbijtrekken der menigte duurt meer
dan een uur.
Daarna wordt de kist 't station binnen
gedragen, waar een goederenwagen ge
reed staat om het stoffelijke overschot
van den president naar Heidelberg te
brengen. De weduwe gaat in den haar ter
beschikking gestelden salonwagen, gevolgd
door hare kinderen, den president van
den Rijksdag, den Rijkskanselier, de ove
rige ministers en de door de familie voor
de begrafenis te Heidelberg uitgenoodig-
de personen. Om 6 uur 35 min. vertrekt
de trein van de Postdamer Bahnhof.
Ongevallen in het gedrang.
Ten gevolge van het groote gedrang heb
ben voornamelijk in de omgeving van do
Potsdamer Platz en het Rijksgebouw tal
rijke ongevallen plaats gehad. Volgens de
rapporten van do verschillende ambulan
ces en Roode Kruisbrigadcs liepen onge
veer 1000 personen verwondingen op of
werden plotseling onwel. Do verwondingen
waren grootendeels van lichten aard; een
aantal ernstig gewonden met arm- en
beenbreuken moest naar het ziekenhuis
of hun woning worden gebracht.
Engeland.
De toestand in Bengalen.
Do onder-koning naar
Engeland.
Lord Birkenhead, de Britsche staats
secretaris voor Indië, heeft den onderko
ning van Britsch-Indië lord Reading uit-
genoodigd om in April met. verlof naar
Engeland te komen. Mondeling overleg
wordt noodzakelijk geacht, in verhand
met de ontwikkeling der gebeurtenissen in
Bengalen, wat thans het onrustigste deel
HET VOORNAAMSTE NIEUWS
BUITENLAND.
Een rede van den ex-kanselier van Oos«
tenrijk mgr. Seipel te Keulen.
De begrafenis van president Ebert. Een
indrukwekkende plechtigheid. Verscheide
ne kleine ongevallen in het gedrang.
In Turkije heeft Ismet Pasja een nieuw
kabinet gevormd. Terugkeer tot de politiek
van de sterke hand.
Inaugurale rede van president Coolidgv
te Washington.
BINNENLAND
Behandeling van de Psychopathen-
wetsontwerpen. (Kameroverzicht.)
Algemeene beschouwingen over d.
Staatsbegrooting 1925. (Kameroverzicht.)
De Christ.-Hist. candidaten voor de a.s.
Kamerverkiezingen.
De Koningin gaat op den 26sten dezer
naar de Bloemententoonstelling te Heem
stede. (Land- en tuinbouw.)
van Indië is. In een Vrijdag gepubliceerd
witboek worden de volgende woorden van
lord Reading aangehaald: „Ik ben echter
overtuigd, dat de voorbereidingen en da
plannen voor misdadige aanslagen zich
op zoo gevaarlijke wijze hebben ontwik
keld, dat het noodzakelijk is, onmiddellijk
voorzorgsmaatregelen te nemen.
De verkiezingen, welke tegen het eind
van 1923 in Bengalen werden gehouden,
leverden een Swarajistiscke meerderheid
op en lord Lytton bood den Swaraj is ten
aan een regeoring to vormen. Zij woiger-
den, doch hebben sindsdien aanhoudend
obstructie gevoerd in den raad. In Augus
tus weigerden zij gelden toe te staan voor
de salarieering der ministers.
Be gouverneur-generaal van Bengalen'
heeft gisteren in een rede, gehouden bij
de opening van do begrootingszitting van
den raad, een beroep op de Swarajisten
gedaan om hun houding te wijzigen.
Men gelooft thans, dat de Swarajiston
do onafhankelijken willen helpen een ka
binet te vormen.
De Singapore-basis.
Uit Singapore wordt geseind: liet tor-
rein voor de vlootbasis is voor 1.250.000
dollars aangekocht.
Turkije.
Een nieuw Kabinet.
Ismet Pasja premier.
Naar uit Angora gemeld wordt, hcofï
Ismet Pasja een nieuw kabinet gevormd.
De val van het kabinet Felhi Bey is ver
oorzaakt door de persoonlijke interventio
van Moestafa Kemal Pasja. De regeorings
partijen hebben in den nacht van Maan
dag op Dinsdag beraadslaagd over do
door Fethi Bey gevolgde politiek. Men be
sloot na langdurige debatten weer tot do
politiek van de sterke hand terug te kee-
ren, waarop Fethi Bey aftrad. Teven»
werd toen besloten Isniet Pasja te verzoe
ken aan het hoofd der regeering te treden
ten einde een krachtiger politiek te vol
gen.
Amerika.
Een inaugurale rede van Coolidge.
Coolidge volgt zich zelf op
Zooals men weet, is president Coolidgo
eeni-mn tijd geleden herkozen als presi
dent van de Vcrcenigde Staten. Gisteren
is hij officieel het tweede gedeelte van zijn
ambtstijd ingegaan met het uitspreken
van een inaugurale rede en het afleggen
van den eed.
Staande op een eenvoudige versierde
verhooging bij den oostelijken ingang var-
het Capitool te Washington hield Coolid
ge zijn rede.
Hij schonk aan de buitenlandsche et
binnenlandsche problemen vrijwel even
veel aandacht en verbond zichzelf en 'i
land tot vermindering der belastingen
binnenslands en tot handhaving van den
vrede buitenslands, door wederzijdscho
goede verstandhouding met alle volken
der aarde.
Aangaande de bewapening van Amerika
zeide hij:
„Ons land heeft slechts vredelievend®
bedoelineen ten opzichte van do ge hoela
aarde, doch het behoort een dergelijke
militaire macht in stand te houden als
overeenkomt met de waardigheid en de
veiligheid van een groot volk. Dit behoort
een evenwichtige macht te zijn, modern
uitgerust en in staat tot verdediging zoo
ter zee als ter land, onder den zeespie
gel als ook in de lucht, doch hierbij moet
zóó te werk worden gegaan, dat do ge
heele wereld in die macht niet een be
dreiging, doch een werktuig van veilig
heid en vrede ziet."
